RONA
Van Hou ten 's
Cacao
ESS'® i
Ingezonden Medeaeelingen.
BINNENLAND.
DE TWEE VRIENDEN.
Uit de Pers.
■Sëftsstuwrss
Zuiver en oplosbaar.
Vol vetgehalte (cacaoboter).
Volkomen ontwikkelde, pittige cacaosmaak.
Deze man was het Kamerlid van Kar-
nebeek.
Hij weigerde den knieval voor Borge-
sius en Troelstra.
Chr. Historischen.
Op den Prov. Landdag der Christ.*
Historischen te Leeuwarden is, naar de
„Nederl." meldt, in geest en hoofdzaak
de volgende motie van den heer J. Kuiper
aangenomen;
„Leden van Chr.-Hist» Kiesvereni
gingen in Friesland, op Woensdag 27
Nov. te Leeuwarden vergaderd, gehoord
het referaat van ds. H. van Eyck van
Heslinga te Berlikum: „De Grondwets
herziening ten opzichte der a.s. verhou
ding van Kerk en Staat (art. 171 G. W.)",
aanvaarden de conclusiën, waartoe de
referent kwam,
verklaren, dat de Coalitie met de Anti-
Rev. en R. Kath. partij voor de volgende
politieke perioden niet moet bestendigd
worden, zonder dat de verkregen rechten
der Ned. Herv. Kerk door een vaste ver
bintenis tusschen de drie rechtsche par
tijen worden erkend en gehandhaafd,
en dragen hun afgevaardigden op deze
motie ter kennis der algemeene vergade
ring der Chr.-Hist Unie te brengen."
Ook te Amsterdam werd gisteren een
Landdag gehouden van de Chr.-Hist.
Unie. Als sprekers traden op mr. H. Ver
kouteren en dr. P. J. Kromsigt.
De eerste hield een referaat over:
„Christelijke Staatkunde en de School
kwestie'", waarop spr. o.m. als zijn mee
ning te kennen gaf, dat rechtsgelijkheid
voor bijzonder en openbaar onderwijs
alleen dan mag doorgetrokken worden,
wanneer meer waarborgen gegeven zijn,
dat ook voor het openbaar onderwijs de
mogelijkheid wordt geopend, dat de Bij
bel er kan worden t eruggebracht en dat
de christelijke onderwijzer er zonder
eenige scrupule kan terugkeeren.
Dit standpunt was nu, zooals spr. zeide,
te veel uit het oog verloren onder de
ministeries Kuyper en Heemskerk.
De heer Verkouteren sprak over „Kies
recht" en kwam tot de slotsom, dat ons
tegenwoordig kiesstelsel, dat ons een
millioen kiezers opleveren kan, als allen
zich opgeven, waarlijk reeds democratisch
enoeg is, zoodat wij veeleer op inkrim
ping dan op uitbreiding bedacht moes
ten zijn.
Kinder- en Vrouwenarbeid.
Van het jaarlijks verschijnende Centr.
Verslag der Arbeidsinspectie is thans
het rapport over 1911 verschenen. Zoo
als gewoonlijk, bevat dit werk vele we
tenswaardigheden op het gebied van de
wettelijke arbeidersbescherming. Zoo
wordt bijv. in Hoofdstuk IV dat de uit
voering van de Arbeidswet behandelt,
uitvoerig stilgestaan bij de aangetroffen
vicieuze toestanden op het gebied van
verboden kinderarbeid en de veiligheid
van jeugdige personen en vrouwen in
de industrie. Het is een gunstig teeken
dat arbeid door kinderen beneden 12
jaar hoogst zeldzaam in fabrieken en in
werkplaatsen wordt geconstateerd. Door,
kooplieden o>p straat, enz. wordt het ar-
beidsverbod echter nog herhaaldelijk!
overtreden. Bij de voorgeschreven of
aanbevolen maatregelen in het belang
van de veiligheid en gezondheid van
jeugdige personen en vrouwen wordt
uitvoerig stilgestaan. Uit den aard der
zaak wordt een omstandig overzicht ge
geven van de in het afgeloopen jaar op
gedane ervaring op het punt van clan
destien verrichten van overwerk. Ook de
uitvoering van de verdere bepalingen
van de Arbeidswet wordt uitvoerig be
sproken.
Een zeer belangwekkend overzicht
wordt gegeven van het door de Arbeids
inspectie uitgeoefend geneeskundig toe
zicht op vrouwen, werkzaam in haring-
speterijen, op steenfabrieken, in de ke
ramische industrie, op het beschermde
jeugdige personeel in de handvlasse-
rijen en in hennephekelarijen en in druk
kerijen.
„De Vrouw 1813—1913".
De „Tijd" meent te moeten waar
schuwen voor de tentonostelling onder
bovenstaanden titel. Het blad schrijft:
„Er worden alom in den lande uit-
noodigingen gericht, ook tot Katholieken,
om deel te nemen aan de tentoonstel
ling: „De Vrouw 18131913", het vol
gend jaar te Amsterdam te houden.
Daaraan is verbonden propaganda voor
vrouwenkiesrecht, congressen over op
voedkunde, allerlei vrouwenverenigin
gen enz. enz. Het secretariaat is ge
vestigd te Amsterdam.
Het komt ons nuttig voor de aandacht
der Katholieken op die uitnoodiging te
vestigen, niet om de zaak aan te bevelen,
maar om tot omzichtigheid aan te manen.
De geheele opzet komt ons hypermodern
voor en de namen der hoofdbestuurders
geven ons geen genoegzamen waarborg,
dat de zaak voor ons, Katholieken
bruikbaar zal zijn. Wij vreezen, dat de
zaak den weg opgaat van het congres
voor zedelijke opvoeding, dezen zomer
te 's Gravenhage gehouden."
Daartegenover dient vermeld, dat de
Minister van Landbouw in een nota van
wijziging, behoorende bij de begrooting,
van zijn departement, alsnog een bedrag
van f5000 heeft uitgetrokken voor een
subsidie aan de vereeniging „De tentoon
stelling de Vrouw 1813—1913".
STATEN-GENERAAL.
TWEED E KAMER.
Landbouwbegrooting.
De Minister herinnert in de Memorie
van Antwoord er aan, dat er ten vorigen
jare reeds op gewezen is, dat het eind-
Blad, behoorenuc
bij DeLeidsche Courant van
Zaterdag 30 Nov.jwjgl
Brieven uit Minnesota. 1
lWat is het «eleden. daUh
leen briefje schreef hien gaan som- 1
leidsche Courant". ^sfonaris is
migen wel denken d.«M» men hoort
daar zeker mct ^aar jawel, ik ben
niets meer van hem. d en tevre.
er nog, en Minnesota doet m.|
'goed 'en niet minder onze Hollandsche
k°Maar waarlijk, geachte lezers, de tijd
heeft mij dikwüls whYn Aug. plechtige
Vooeerst hadden wg m aj het
1ste H. Communie, „[echtige wijze.
iwas nog niet p echt,|inBdereni Oode zi]
Nu echter, nu de hje fiink in
Mank, in onze_|°"ft dat feest, dat oud
aantal waren moestaa tot z>n
en jong steedszoow beperkte
recht komen. En neem erking, dan
L. Vrouwe feest, P»1 Waar
waarlijk onS*e" voor koii vinden,
Slechts een en en bloem en
had de Eerw. Broeder g
kaarsen aangebracht hU heid een
Om 9 uur nam de P een Venl
aanvang met heln g H Mjs_ waar.
Creator. Daarna b 8 hun schoone
onder, terwijl de za g van
liederen ten beste g jn hun
23 kinderen hun tiod en
rein hart vernieuwing der
Na de H. Mis had opdracht van
doopbeloften geI1 met het H.
^acrameuï de kerkeHjkM>lechtigheid be
•loot. T|ch en kinderen
eenvoudig ontbijt in
^Tot^zoover over de p^ccht^e ^eerste
verlieten
ln de laatste helft van oei orde
wederom drie ie en iAme.
het vaderland om on g twee
rika te komen «'Xchnaar
priesters gingen f Missiehuis van
(Washington, om t igedurende
de Eerw. f'S.voor het
een jaar 0Pgdeld bleven en tevens
lAmerikaansch missio katholieke
eenige lessen te volg P Broeder,
dnivlrsiteit aldaar C«ndMam echter
•die zich met hen d Jn Supener
naar hier, en gezegd, ik was
gaan ontmoete.^ Ee 1^mocht d eI1,
in mijn n°P)es' ds van Superier hoo-
want vee had "eas st was ik er
ren spreken, maar g £n vooral
nog niet, ielze" panden altijd zoo
in Amerika waar de afsti Qnder.
«rC'0t Tt tarief 3 Amerikaansche een
ling en hettar.er lacht. Maar dat
ten pernu)!, er met m Supener
daargelaten. be e„ 0eiegen aan
geweest en heb g Superiermeer,
den over van het gaart is naar
Iwaarop t a) bijzonder gunstig
Canada, is de plaats 'En dat er han-
voor een drllk^" gewaar aan het
del is, dat wordt 1 S n De eiectri-
gewoel op de ieder oogenblik
schc trammen s"orre^Uerjei voertuigen
voorbij, karren en brengen hun
doorkruisen odernc pakhuizen,
lasten naar flinke ™°aer^ va„ alle
deze'betrèkkelijk ts Supe-
Twintig jaren geleden toen
^p:t^nsmStdmeneer naast een
FEUILLETON.
54)
Nu Rose de Trémazan de eenige van
fcl die familiën was, welke aan den dood
1 ontkwam, was ook zij voor hem niet
.meer te duchten.
Een strijd tusschen hem en haar zou
fcl een zeer ongelijke strijd zijn.
Eensklaps ging hem een gedachte
door het lioófd.
Misschien was het zelfs beter, dat zij
bleef leven.
Wat moest er van haar worden, alleen,
fcrm en zonder steun
Hij glimlachte en zijn oogen lonkelden
fcls die van een roofdier, dat zich zijn
(prooi zeker waant.
Het eerste wat hij evenwel te doen
had, was de rekening met zijn mede
plichtige afsluiten.
Hij maakte een eind aan alle verdere
onderhandelingen, door op beslisten
Ijtoon te zeggen:
Ik heb geld noodig, dus wil ik
mjj'i aandeel hebben.
Sicard schuimbekte van woede, maar
hij was machteloos.
Toch trachtte hij nog de vordering
Vin den dokter te betwisten.
menigte kerken van andersdenkenden, al
7 katholieke kerken aan, waarnaast een
parochiale school. Dat het katholieke le
ven er bloeit, dat merkte ik 's morgens
toen ik de H. Mis ging lezen in de Ka
thedraal. 's Morgens om 6 uur vond ik
de 'kerk 'al (tamelijk bezet ,en ook de Com-
miniebank. Dat (trof mij en ,deed mij (goed
Als men zoo twee jaar jn een klein
plaatsje als Onamia geweest js, dan is
men wel eens benieuwd naar het katho
liek leven in een groote stad. Men leest
wel eens dat er voor den Amerikaan
niets bestaat dan de machtige koning
dollar, en onwillekeurig Vraagt men zich
af of die koning ook onder de katholie
ken zijn aanhangers vindt. Voorzeker,
zal hij ze vinden, maar mijn bezoek aan
Superier heeft mij geleerd, dat de H.
Kerk toch ook in 'n Amerikaansche stad
vele trouwe kinderen heeft, die sterkte
gaan zoeken en kracht en troost bij den
goeden God onzer altaren.
Superier ligt op drie mijlen afstand
van Duluth, ook een havenstad, en ik
nam de gelegenheid te baat om in den
namiddag ook daar eens even heen te
trammen. Duluth is grooter en fraaier
dan Superier, ik geloof, dat deze stad
ook reeds langer bestaat. Vlak tegenover
sideert een Bisschop, die een juweeltje
van een Kathedraal heeft. Vlak tegenover
de Kathedraal liggen twee inrichtingen
voor Kath. hooger onderwijs, de eene
voor jongens, bestuurd door de Eerw.
Broeders van de Christelijke scholen, de
andere voor meisjes, aan de zorgen van
zusters toevertrouwd. Beide inrichtingen
verheugen zich in een druk bezoek en
laten niet na de schoonste vruchten op
te leveren.
Is Superier vlak, Duluth daarentegen
is zeer heuvelachtig. Boven op steile
rotsen ontwaard men zeer schilderachtig
gelegen huizen, bijna elke straat heeft
sterke glooiingen, zoodat men zich af
vraagt, hoe de menschen het daar 's win
ters maken, als alles glad is. Nu daar
voor zal van stadswege wel gezorgd zijn.
Een vervelend iets voor die twee steden
is de nevel en de damp, waarin zij gedu
rende het grootste gedeelte van het jaar
zijn. De reiziger, die eens wil genieten,
wordt dikwijls teleurgesteld door den ne
vel, die uit het meer opstijgt. Ik trof
het nog al goed, en uit de tram, die mij
langs de schoonste plekjes bracht mocht
ik de schoonste vergezichten genieten,
en tevens de gezellige handelsdrukte
zien, zonder gevaar van omver gestoo-
ten te worden.
Toen ik in den namiddag weer naar
Superier terugkeerde, was de Eerwaar
de Broeder reeds aangekomen, doch met
een anderen trein, dan ik verwachtte.
Ik vond hem echter nog al spoedig, daar
ik heel toevallig hoorde, dat hij, mij niet
ziende, zich tot een Duitsch priester be
geven had, waar ik hem dan ook vond.
U begrijpt dat wij elkander wederkee-
rig veel nieuws te vertellen hadden dien
avond. Den anderen morgen vroeg
spoorden wij samen naar Onomia, en
toen wij goed; en wel thuis waren, werden
de koffers reeds gebracht. Die werden
natuurlijk spoedig geopend en uit den
inhoud van een dezer bemerkte ik, dat
er in Holland velen zijn die belang stel
len in ons werk, want van vrienden en
bekenden waren er vele zaken bij, die
uitmuntend dienst doen in ons kerkje, in
Wakkon en Meljrath.
Langs dezen'weg bedank ik dan ook
die weldoeners voor hun gewaardeerde
hulp en ik beloof hun, dat ik hen dik
wijls aan zal bevelen aan het Goddelijk
Hart, opdat 's Heeren rijksten zegen
moge komen over hen en hun aangele
genheden.
fr. j. v.' d. HULST.
Kruisheer.
Onamia, Minn. Nov. 7, '12.
Grondwetsherziening voorop 1
Dit is een der leuzen, zegt het Cen
trum, welke thans van dc overzijde aan
geheven worden.
Niet de sociale wetgeving nummer één
maar de herziening onzer Constitutie.
In korte woorden legde hij uit, hoe
hij in de noodzakelijkheid was geweest
de diensten en het stilzwijgen van zijn
twee ondergeschikten, Burthe en Mo-
rillon, te betalen en nog van eenige an
deren, die machtiger waren dan zij en
dan hijzelf.
Hij trachtte ook de door Nollan ge
noemde sommen te verkleinen ofschoon
zij inderdaad eer te laag dan te hoog
geschat waren en ten slotte kwam hij
overeen voor een som van 50.000 fr.
nog denzelfden dag aan den dokter uit
te betalen in goud- en zilvergeld.
Bovendien moest hij hem den ring
met den smaragd geven, terwijl dan al
het overige voor hem bleef.
De dokter had zijn berekeningen juist
gemaakt.
Hij hield er zich van overtuigd, dat
de assignaten snel in waarde zouden
dalen en het goud- en zilvergeld van zijn
slachtoffers was voor hem een schat,
dien hij zuinig zou bewaren om er te
gelegener tijd gebruik van te maken.
Voordat de klok elf uur sloeg waren
de twee schurken, waarvan de dokter
evenwel de ergste was, het op alle pun
ten met elkaar eens.
Evenwel, in de ziel van Sicard bleef
een diepe wrok achter, een begin van
haat liegen den man, wiens duistere
plannen hij had gediend cn die hem
nu een deel van de voprcleelen ontwrong
Dc vrijzinnige concentratie moet daar
0PMrnEUFe(okker) betoogt het als volgt
in het jongste nummer van de vr,„-
democratische „Wereld
,NU ook van vrij-liberale z.jde(im
mers in een hoofdartikel van de N.
R Ctde wenschelijkheid is betoogd
dat grondwetsherziening voorop ga en
zoofpoedig mogelijk worde behandeld
liep-roet ik daarin tot mijn groot g
punten ^^hebbe^gebrachUzal daar
door zijn positie niet weinig ^eysterk;
fa Van'gansclier harte wen.chende dat
hePvoorstel der drie Hoofdbesturen
zal worden aangenomen, wil ik toe
als 5 zeer bescheiden meemngdaa^
ïi^ksch^meefderheid lierziening van
westeld behoort te worden.
ENu moet men in aanmerkmg nrnen
dat le-deU^e™^.^!^
il m^t name omtrent het kiesrecht de
anderegr02eP d^UrLn'orondwetsher-
vooruitzichten zouden zi|n bi) zulk een
GrM.toelang de sociale wetgeving j
zou moeten wachten!
Een offerfeest.
g eAzTu rerVetSMrade^ogSr
dr^:f\Z,leftÊhcrwr„derg:M dat
deDeZheer Tideman, uit Bloemendaal
welbekend, heeft Mtifgezègd, dat
Murr^n!TVdegeerste
P> E^ritf BÏrglius erl'ide in den
^trunielibLlen dat men met
het program uitgaat 0PTweede Kamer.
CeHetmconrcentratieprogram is aangeno
men, maar liet blijft niettemin een voos
^Het^erbindHbi schijn op den
program" een offerfeest geweest van
Hun u traten het aannemen van
^totnDrurerBoMuseninbOp-
--rffnvvas^M.tn
liberalen, die de p overgehaalde
aanzien te vertegenwoordigen.
met bedekte bedreigingen, waarvan hij
beter dan iemand, de draagwijdte kende.
Hubert Nollan, voldaan over den ver
kregen uitslag, zegde op rondborstigen
toon tot hem:
Goede rekeningen maken goede
vrienden. Blijft gij met ons dejeuneeren?
Gaarne. Verwacht gij noch iemand?
Een bekoorlijke vrouw, die mij een
venster heeft gevraagd. Dat kon ik haar
toch niet weigeren?
Zeker niet. Is die ring voor haar?
Misschien wel.
Wil ik hem gaan halen
Hubert Nollan bloosde en mompelde:
Nu niet.
Dat is jammer, zegde de andere,
die zich wreken wilde over de edelmoe
digheid, waartoe de dokter hem gedwon
gen had.
Zij had dan haar vinger door den
ring kunnen steken, terwijl de dame, wie
hij vroeger toebehoorde, haar hoofd door
het venster van Capet stak.
Hubert Nollan keerde hem gemelijk
den rug toe.
Sicard vervolgde:
Uw woning is gunstig gelegen,
kunt uw vrienden, de 12 Bretagners,
hier voorbij zien gaan. Dat zal een ver
heffend schouwspel zijn voor een bra
ven patriot.
Hij verliet de kamer van den dokter,
ging in den naburigen salon, naderde
een venster dat op de rue Saint-Jionoré
uitzag en zegde
Zie, daar komt de nationale garde
reeds om de straat af te zetten. Wij zet
ten er spoed achter vandaag.
Den procureur was gehoorzaamd.
Gendarmen te paard en dragonders
reden van alle kanten aan en namen hun
post in, terwijl drommen van menschen
zich voortbewogen in de richting van
de Place de la Révolution, waar zich
reeds 'n dichte menigte had saamgepakt.
Sicard merkte op
Sedert lang heeft men niet zooveel
opgewondenheid gezien. De bladen be
weren dat zelfs schoone vrouwen beha
gen scheppen in zulk een schouwspel.
Het zijn er ook vrouwen naar
De regeeringscommissaris werd bijna
bitter.
Sedert zijn medeplichtige hem tot dee
ling had gedwongen, was voor hem veel
van het aantrekkelijke der onderneming
verloren gegaan.
Geldzucht was zijn voornaamste harts
tocht.
Sicard vond het niet zoo erg, dat dok
ter Nollan zijn beste vrienden had ver
raden, maar dat deze hem 50,000 fr. af
handig had gemaakt, dat zou hij hem
nooit vergeven.
Er werd gebeld.
Een vrouw van 28 jaren met een
slanke rijzige gestalte, ravenzwart haar,
fluweelzachte oogen, een frissche, blo-»
zende gelaatskleur trad binnen en, ter
wijl zij den dokter haar in zijden mi
taine gestoken hand reikte, zegde zij
met klankvolle stem:
Goeden dag, burger, hier ben ik.
Sicard, die haar zeer goed kende,
maakte een buiging en zegde galant:
Mijn groet aan de schoonste dei
schoon en, aan de onovertroffen Lydi«
Manon.
De „onovertroffen Lydie Manon"-
keerde zich tot den dokter en vroeg:
Sicard, mijn vriend Sicard, amb
tenaar aan het ministerie van buiten-
landsche zaken?
Hij boog zich tot de tooneclspeelster
voorover en fluisterde haar in het oor:
Een man van invloed, dien wij kun
nen noodig hebben.
Zeer goed.
Lydie Manon, die toen zeer populaii
was, stond op het toppunt van haar
glorie als kunstenares.
Zij droeg, met veel smaak, een toilet
van witte zijde, blauw gestreept.
Een sjaal van dezelfde kleur, a Ia
Charlotte Corday bedekte haar borst.
De zwarte haren, die zeer overvloedig
en niet gepoederd waren, had zij half
bedekt door een Spaanschen sluier, vast-
gestoken met een grooten kam, welken
sluier t,\j losmaakte en op een zetel wierp.
(Wordt vervolgd.)
