VAN HOUTEN S 0NA Cacao 4 DE TWEE VRIENDEN. BUITENLAND. Ingezonden Mededeelingen. HEERLIJK OPWEKKEND. 4e Jaargang:, No. 934, Bureau OUDE SINGEL 54. LEIDEN. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHI|NT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN. DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week, ƒ1.10 per kwartaal; bi] onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco per post 1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2V, cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent. Maandag November 1912. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 15 regels f 0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden mededeelingen van 15 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine Advertentiën: gevraagde betrekkingen, huur en verhuur koop en verkoop (geen handels-advertentiën) 15 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. De mortuis. Het Christelijk-Historisch-Bronsvéldi- iaansche Kamerlid voor Ommen is als ^zoodanig,- nog geen 8 dagen oud, reeds '{Overledenm. a. vv.de heer Madkay Ineemt de benoeming niet aan. Intusschen is de Nederlander, die idit besluit mededeelt, met zijn onderzoek jg.ereed en concludeert, dat „de goede jtrouw van den heer Mackay vast staat, •maar de schijn zeer zeker kras tegen hem Jis."- Hij had eerst in zake het politiek beleid de zijde van het hoofdbestuur 'gekozen tegenover de localiteit, doch was ilater bezweken voor den aandrang uit jhet district. Hij was „in gemoede over- jtuigd geworden, in strijd met zijn iaanvankelijke meening, dat te Ommen tde twee coalitie-partijen den strijd kon den uitvechten zonder de coalitie zelve te j&chaden, en dat hij dus, zónder zijn fcoalitie-standpunt te verloochenen, alsnog Me candidatuur kon aanvaarden. Dat dit jop dat oogenblik nog ongerijmder was dan in den aanvang, toen hij overeen komstig de zienswijze van het hoofd bestuur de candidatuur weigerde, is hem ■eerst later duidelijk geworden." Aldus het grafschrift,-door de Neder lander opgesteld. Het zal wel zoo zachtkens mogelijk gesteld wezen. Wijl ihet desniettemin nog zoo weinig vleiend is, kunnen we er verder het zwijgen wel itoe doen, nog slechts overnemend de [eindwoorden van het Christelijk-.Histo- risch orgaan „De goede trouw van den heer Mackay staat vast. „Maar hij heeft, zooals begrijpelijk is, er geen vrede bij gevonden op deze wijze lid van de Kamer te worden. Door de d a a d van het bedanken heeft hij zich gezuiverd van den blaam, die hem treft, en van den erger blaam, die hem schijnt te treffen. „Wij wenschen hem geluk inet deze daad, die, al zal ze door enkele link- sche politiciens wel verkeerd worden uitgelegd, hem in de oogen van alle .weidenkenden tot eer zal strekken en hemzelf de rust na deze dagen van grooten innerlijken strijd zal terug- if geven. Ja, ja, de overledene was tóch een braaf man. Inmiddels houdt De Nederlander yol, dat te 'Ommen wel degelijk een IC h fistel ijk-H is to ris ch candidaat had mo gen gesteld worden, wijl „de afspraak .van 1909 alleen gold voor de generale verkiezingen". ?t Was louter „een quaestie yan politiek beleid, of men van dit recht gebruik moest maken". Over deze 'quaestie liep het geschil tusschen hoofd bestuur en localiteit. Alles goed en wel. Maar moge dan nu localiteit zich neervleien bij het hoofd bestuur, opdat indien de vrijzinnige partijen weer met candidaten mochten 'komen mr. v. d. Vegte nu ten minste bij eerste stemming gekozen moge worden. FEUILLETON. 31) Op. het kasteel La Fosse van de familie fd'Achet had het verbond der konings- jgezinden meermalen bijeenkomsten ge houden en daar werden zeer compro- 'initteerende papieren bewaard. Hubert Nollan was bij deze familie zeer gezien, waardoor het hem gemak- Ik el ijk was zijn verraderswerk te vol brengen. De markies d'Achet was de kassier jVan het verbond en hij had zoodoende ^boeken onder zijn berusting, waarin de hamen van alle bondgenooten vermeld ;i\verden. Die boeken hadden vernietigd 'jmoeten worden. In plaats daarvan waren Ijzij in den moestuin begraven. Dokter £bJollan had dit aangeraden. Hoe kon Jjmen ook verraad vermoeden van de zijde Liyan een zoo hartelijken vriend? De Bre- jftonsche edelen beschouwden hem als een •)der hunnen. I [Toen dr. Nollan den 24 Brumaire [{(October) weer een bezoek op La Guyon- jnière bracht, hield hij een lang consult {net dr. Bachelin, wa,a.rjn zij h.et er qvgr ALGEMEEN OVERZICHT. Het begint nu zoo zachtjesaan de spuigaten uit te looped met de tegen strijdigheid der berichten van het oorlogstooneel ;De Turkten blijven geregeld, offi cieel nog wel, seinen dat zij aan de winj- nende hand zijn, terwijl de berichten van anderen k'aïit er op, duiden dat zij zoo goed als geheel verslagen zouden zijn. Tot nog toe ecjhter hebben de berich ten uit Sofia bewezen juist te zijn, en vooral de officieele schijnen liever de successen te verkleinen dan op te snijden over de overwinningen. Dit kan, ook zijn goeden grond hebben, omdat men n.l. daardoor hoopt de tusschenkomst der mogendheden zoo lang mogelijk' te gen te houden. Wat de Turksche berichtgeverij aan gaat 'kunnen we nog vermelden, dat geen enkele oorlogscorrespondent aan die zij de een vertrouwbaar bericht kan zenden, omdat zij (de buitenlajilr.Lidhe bla'den staan vol klachten) gewoonweg op 40 K.Mj van het oorlogsterrein opgesloten zitten, onder strenge bewaking, z.g. om hen tegen uitspattingen der soldajten, te beschermen. We moeten het dus met berichten van anderen kant blijven doenD en deze zijn nog steeds gunstig voor de verbonden staten. Deze melden dat het Turksche leger in vollen terugtocht is pp de Tsja- taldsja-linie, de laatste versterking voor Konstantinqpel, Wel hebben zij eerst, na versterking uit Konstantin,opel ont vangen te hebben getracht stand te hou den tusschen Tsjorloe en Istrandsja, doch zonder succes. De Bulgaren moei ten daarop deze plaatsen en ook Ro- dosto bezet hebben. Na de inneming van Rodosto moeten, zij zelfs nog verder in de richting van Konstantinopel zijn opgetrokken, langs de Zee van Marmora tot aan Silivri. Het gerucht gaat dat zij de Turksche bevelhebber Sjefkett en Torgoet pasja diebben gevangen genomen. De oorlogscorrespondent van de Deensdhe „Reichspost" geeft nog de volgende bijzon denheden van de slag bij Loele Boergas ,De groote beslissende slag van 3 da gen begon ha inleidende gelveChten, 's Maandags gevoerd, op Dinsdagmorgen. Toen reeds kwam hij in een beslissend stadium, daar de Bulgaren bij Roeifar Hissar met groot geweld tot den aanr val overgingen. Met dezen vleugel hebben de Tur ken een poging gedaan om hun, terug tocht-linie voor het gevaar, dat deze vatj de zijde der Bulgaren bedreigde, door een aanval in de richting van, Saraj te voorkomen. Het was den Turkejn! ook gelukt de voornaamste troepen van de Bulgaren tot achter Boenar Hissar terug te dringen, toen Dinsdagmorgen vroeg de machtige tegenaanval van de Bulgaren tegen den Turkschen rech eens werden, dat de toestand van den gewonde hopeloos was en dat hij waar schijnlijk den nacht niet door zou komen. Hij deelde dit aan den graaf de Trémazan mede en voegde er bij, dat een zaak, die geen uitstel duldde, hem naar Parijs terugriep, dat de d'Achets en hun vrien den zich door hun onvoorzichtigheid aan ernstige gevaren hadden blootgesteld, dat hij daarvan was ingelicht door een in vloedrijk lid van het comité van open baar welzijn -en dat hij zijn reis ver haast had zonder het hun te zeggen, teneinde hen niet ongerust te maken4 terwijl hij van zijn invloed te Parijs ge bruik hoopte te maken om te trachten vervolging te vermijden, die altijd ge vaarlijk was, zelfs voor on schuldigen. Zoo verliet hij de familie de Tréma zan, maakte zijn verontschuldiging, dat hij den patiënt niet tot het einde toe kon bijstaan en vertrok van 't kasteel La Guyonnière, waar alle bewoners hem hielden voor een verknocht vriend. Niet allen. Rose de Trémazan zag helderder dan al de overigen, hoe vrien delijk en eerbiedig de dokter zich ook tegenover haar gedroeg; op haar konden zijn zoetklinkende woorden geen indruk maken, zij twijfelde aan hem en voelde zSch door sombere voorgevoelens ver ontrust v^' tervleugel begon. De voorste linies van de Turken werden door dezen aanj- val omvergeworpen, doch het gelukte hun door voortdurend nieuwe reserve in het vuur te zercle::. voor een tijd weer tot staan te brekin gen. Het kwam hier den geheelen dag tot langdurige verbitterde gevech|ten, en in het verloop hiervan werden de Tur'ki- sche lcgerformaties vormlooze massa's Tegelijkertijd vielen de Buigaren op d'en rechtervleugel vanuit Baba Eski en Je- nikcui de Turksche positie bij Loele Boergas aan en wierpen de Turken uit hun versterkte posities aan de Elafn^ Ai wal e en de Ergene in de richting van, Loele Boergas terug. De Bulgaarsche infanterie nam de meeste Turksche stellingen met de ba jonet en werd hierbij voortreffelijk dooi de artillerie ondersteund, die depositie van de Turken op het beslissende oogen blik door een hevig vuur aan het wen- kelen bracht. Toch viel de Bulgaarsche infanterie herhaaldelijk' Turksche posi ties zonder eenige voorbereiding dbor de artillerie aan. Het élan van de Bulgaarsche troepen is ongeëvenaard en overtreft, vooral wat hun taktiek betreft, alles waft men voor mogelijk hield. De Bulgaarsche infanterie zette haar commando voor de bestorming: „Op de bajonet!" zonder pardon direct in werke lijkheid om. Vierhonderd pas en nog meer van de vijandelijke linie verwijderd, gin gen geheele regimenten in de vuurlinie en wierpen zich in een eenparigen onweer- staanbaren aanval zonder aarzelen en zonder te vuren, zonder eenige dekking op den vijand. Ieder wilde de Turken met het mes te lijf en de officieren stonden machteloos tegenover den ontembaren strijdlust hun ner' manschappen. Elke poging om de troepen terug te houden, was vergeefs. Een regiment, dat nog in het geheel niet in de vuurlinie was aangekomen, maar als reserve volgde, wierp zich alleen na een eenvoudige toeroeping van een onder officier met wild krijgsgeschreeuw op den vijand, zonder op de gegeven com mando's acht te slaan. Door een gelijken geest zijn de nieuwe reservetroepen van de derde lichting bezield, die in burger- of boerenkleeding, slechts van een ge weer, bajonet en patronengordel voorzien, het gevecht ingaan. Vooral de bergdis- tricten leveren regimenten, wier soldaten van alle leeftijden weergaloos zijn wat be treft hun volhouden en krijgsmansmoed. De Bulgaarsche aanvoerders, gesteund door een voortreffelijk officierenkorps ,- passen zich met groote eensgezindheid aan dezen geest aan en zien er geen heil in, de onstuimigheid der troepen door een methodische wijze vna oorlogvoeren te niet te doen, maar alleen die in een goede richting te leiden. Dinsdag was nog geen beslissing ge vallen, daar de Turken alle reservetroepen in actie gesteld hadden om het voort- dringen der Bulgaren te beletten. Woensdagmorgen echter vielen de Bul garen met sterke troepenmachten, die in geforceerde marschen van Adrianopel Wat het verloop der ziiekte van den baron de Guern betreft, daaromtrent had dr. Nollan ziich niet vergist en het door hem aangezegde einde kwam zelfs vroeger dan hij het had voorspeld. Om 6 uur 's avonds stond de geheele familie die Trémazan om het bed van den baron de Gueni, die al geruimen tijd bewusteloos had gelegen. Dr. Bachelin, die juist teruggekomen was, boog zich over hem heen en dé graaf de Trémazan vroeg met angstige stem (Welnu? Bachelin antwoordde op plechtigen toon Hij is dood. Om 7 uur was het lijk van den onge lukkige, wiens grootste smart het was geweest te moeten sterven zonder dat hij de zaak, waaraan hij zfieh met hart en ziel gewijd had, ha|d kunnen dienen, afgelegd, in zijn doodshemd gekleed en gereed om in de Jcist gelegd te worden. Men had een priester op het kasteel laten komen, die de kerkelijke forma liteiten bij het lijk volbracht: een priester, die zich schuil moest houden en wiens aanwezigheid op het kasteel,- zoo zij was opgemerkt; de bewoners op het schavot had kunnen brengen. fin «'«LïtlÈgeft ?P, IS STEEDS EEN KOP, waren opgerukt, het centrum der vijan delijke stelling aan om een poging te doen daar doorheen te breken. Na hevige boschgevechten en steeds nieuwe bloe dige bajonetcharges gelukte het den Bul garen tegen den middag de Turksche stelling door te breken en vereenigd met een gelijktijdig tegen Loele Boergas ge- richten aanval den geheelen Turkschen linkervleugel uit den weg te doen gaan. In de eerste middaguren begon de alge- meene terugtocht langs de spoorlijn naar Tsjorloe. De Bulgaren begonnen aan stonds de achtervolging, die ook gedu rende den nacht plaats had en tot de volkomen verstrooiing der troepen van den .Turkschen linkervleugel leidde. Donderdag, bij het aanbreken van den dageraad, werd de beslissinde aanval op den rechtervleugel van de Turken onder nomen in de richting Oeroen-Beile-Wiza. Reeds hevig geschokt door het vooraf voortvluchtigen priester te verbergen. De familie zat nu in de eetzaal bijeen, rondom de tafel, waarop het avondmaal stond, dat echter niemand aanraakte. Een ernstig vraagstuk hield hen bezig W,at zouden zij met het lijk aanvangen? Waar zouden zij het begraven? Het mocht niet gevonden worden. Hierop moest spoedig een antwoord worden gevonden. Zij wilden hem in den dood evenmin verlaten als zij het bij zijn leven ge daan hadden. Eensklaps wendden alle hoofden zich naar J>et venster. Er werd aan de ruiten geklopt Wie was daar? Die graaf ging open doen. In de duisternis van den regenachtigen avond onderscheidde hij slechts de don kere gestalte van een man, die zijn breed- geranden hoed diep in de oogen had' gedrukt. Zacht maar duidelijk fluisterde die man hem toe: c=; Wanneer gij maatregelen te nemen hebty haast u dan, de patriotten zullen vannacht een inval bij u doen. En de gedaante verdween weer in de duisternis. gaande gevecht, konden de Turksche troepen den overweldigenden flankaanval der Bulgaren niet weerstaan en gaven zij hun terugtochtlinie over Saraj prijs. In wanorde trokken de onsamenhangende! Turksche troepen over Kongara en .To- noikeui in een richting ten Zuiden van; Tsjorloe. Ook hier begonnen de Bulgaren ter» stond met kracht de vervolging. Door een evenwijdige beweging, gepaard met een voortgezette zijwaartsche beweging langs de Turksche hoofdverbindingslijn over Saraj, Tatarkeui en Tsjerkeskeui, trachtten zij den terugtocht van den vijand naar de linie van Tsjataldzja af te snijden. Zooals de positie Donderdagavond was,- seinde de correspondent nog, zouden slechts brokstukken van het Turksche leger achter de Turksche Tsjataldsja-linie belanden en daarmede zou de vernieti- ging van het Oostelijke Turksche leger Denzelfden avond zat de verrader Hu- bert Nollan te PJancoës aan een welvoor- zienen disch met den regeeringscommis- saris SLcard, die uit Parijs hierheen ge zonden was,- en besprak met hem de regeling der huiszoekingen en der aan houdingen, die moesten plaats hebben. V. HET VERBERGEN VAN HET LIJK. De graaf de Trémazan bleef als aan zijn plaats genageld staan, terwijl hij luisterde naar de voetstappen die zich verwijderden. Hij was hevig verschrikt door de waar schuwing voor iets, dat hij toch wel had kunnen verwachten. Eindelijk sloot hij het venster weer ■en keerde zich naar zijn vrouw en doch ter. f Zij keken elkaar vragend aan. De gelaatstrekken van alle drie deze menschen waren plotseling doodsbleek! geworden. Voor de eerste mail sedert de komst van den baron de Guern op La Gyon- nière, maakte de graaf zieh een duide lijke voorstelling van het gevaar, waaraan hij zich blootstelde. (Wprdt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1912 | | pagina 1