Uit de Pers.
Eind sfoed.al goed.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bijDeLeidsche Courant van
Zaterdag 21 Sept. no. 898.
Eenerlei of tweeërlei.
Onder dit opschrift schrijft het Cen
trum:
Dr. Bronsveld biedt den liberalen zijn
hulp aan bij de stembus van het volgend
jaar, maar drukt hun tevens op het hart,
dan ook de sociaal-democraten te laten
ioopen.
Willen de liberalen hun
eigen graf delven, laat hen
dan optreden in verbond
met de sociaaldemocraten!
zegt hij Hetgeen onlangs in België
voorviel, moge een afschrikkend voor
beeldzijn. In de politiek der liberalen,
in hun liefde voor vrijheid en voor den
individu is altijd veel geweest, dat ons
aantrokmaar hoe zouden zij ons teleur
stellen, indien zij nu de hulp zochten
der sociaaldemocraten. Zij behooren
niet bij elkander; en sloten deze beiden
zich aaneen, dan was de zegepraal der
„coalitie" verzekerd.
De predikant-politicus zet vervolgens
uiteen, hoe hij de liberalen in 1913 met
fijn steun hoop te bedenken.
Wij weten, zegt hij dat velen,
die in 1909 „rechts" stemden, dit nu
niet zullen doen, indien candidaten
op treden, die het protestantsch karakter
van Nederland willen handhaven tegen
over ultramontaansche aanmatiging en
invloed; en die voorts zich verzetten
tegen het algemeen kiesrecht, dat der
vrouwen daaronder begrepen, al zou
men geleidelijk tot uitbreiding van het
kiezerspersoneel willen overgaan.
De candidaten naar Bronveld's hart
zullen verder nog de staatsbemoeienis
,tot het onvermijdelijke" hebben te be
perken men weet wat wat dit zeggen
wilmoeten eischen, dat de openbare
school als voorwerp van Staatszorg „eer
lijk blijft gehandhaafd met erkenning van
het recht eener relatieve neutratiteit", de
Ned. Herv. Kerk erkennen als „een waar
borg van orde, vrijheid, goede zeden,
liefde voor ons Vorstenhuis, eerbied voor
de overheid".
En zoo voort.
De liberalen" weten nu, op welke voor
waarden Dr. Bronsveld hun zijn steun
wil bieden in ruil voor het bondgenoot
schap met de sociaal-democraten.
Zij kunnen thans kiezen.
Of Bronsveld laten loopenóf de
socialisten
Naar welke zijde zal hun keus gaan
Of zullen zij geen keus behoeven te
doen, en, evenals bij vorige stembussen,
zoowel het Bronsveldiaansche smaldeel,
als de „roode neven" in hun gevolg vin
den, waar het tegen de Rechtsche candi
daten gaan?
Onderwijzers-salaris-actie.
De Standaard driestart:
Het verdient opmerking, dat in het
^Christelijk Schoolblad", onder redactie
Jvan den heer Emons c.s., thans de aan-
jdaeht wordt gevestigd op de aanneming
(door het Ned. Onderw. Genootschap op
;Ezijn jaardag te Arnhem van een amen-
joemenr,. door de aïcïeeTfng Haarlem in-
jgediend, dat strekte om tot de wet-Kap-
Jpeijne, 'd.i. tot de Scherpe Resolutie,
l)terug 'te keeren; een amendement dat
'|de jaardag aannam. Doel hiervan zou
'tzijri, alle subsidie aan deBijzondere
[School weer te doen vervallen.
Dat, bleef dit zoo, de gemeenschappe
lijke Salaris-actie in dit besluit „haar na
tuurlijk einde zou vinden", spreekt van-
jzelf, en het „Christelijk Schoolblad" heeft
[dan ook den moed dit openlijk uit te
gpreken.
Toch volgt hieruit allerminst, dat de
salarisactie niet zou zijn voort te zetten,
[mits dan nu naar den heel anderen re
gel van het,getrennt marchiren und ver
mint schlagen."
De fout toch lag niet daarin, dat men
[beiderzijds op salarisverbetering aan-
Idrong, maar uitsluitend in het ge meen
FEUILLETON.
Humoresite.
3)
liij greep zijn hoed, drukte zijn ver
loofde de hand en zei bij het afsdheid'
'mernen
,,Dus, het blijft bij onze afspraajkj,
Lise. Vooreerst zeggen we je ouders nog
maar niets van ons voornemen. Ik zal
zien, met je vader op de een of andere
iwijze kennis te maken, opdat hij ook mij,
cwiens bestaan hij nu nog niet eens ver
moedt, leert kennen. Dan zal hjj zeker
Sniet weigeren, zijn toestemming te ge-
yen... Ik kom nog wel eens eenige minu
ien bij je aanloopen... Vaarwel
Hij sloot snel de deur achter zich en
fElise ging met gloeiende wangen aan
ihet venster zitten, om haar verloofde zoo
llang na te kijken als hij voor haar oogen
Zichtbaar was.
Een week was ongeveer vervlogen se-
ert dien voor de familie Mertens aan
gebeurtenissen zoo rijken, dag, maar wat
schappelijk karakter, dat men aan
de actie 'gegeven had. Dit kon er
niet mee door. Niet, alsof men niet
samen voor een gemeenschappelijk
belang zou mogen optrekken, maar om
dat het Volstrekt ondenkbaar was, dat
men dezen r'egel toepaste op een materie
die in zoo sterken zin als de School-
quaesfieten onzent, de inzet van het po
litieke spel is, en voorts op zooi ongemeen
sterke wijze ingrijpt in heef het Fin antie
wezen v?ji den Staat. Een spannende om
standigheid, nog daardoor verhoogd, dat
men beiderzijds „de kleine schoolklas
sen" als parool voorop schoof.
Dit een en ander verwikkelde heel het
vraagstuk van de Salarisaotie zoo diep
in des politiek, dat elk Staatsman^ ware
hij vooraf geraadpleegd, terstond er op
zou gewezen hebben, dat 't „gemeen
schappelijke" hier vanzelf door „de po
litiek" was uitgesloten.
De eenige met succes te bewandelen
weg is e.n blijft dan ook, dat men elk op
zijn eigen gelegenheid en op eigen ma
nier voor hetzelfde doel ijvert. Dan heeft
men feitelijk hetzelfde, bereikt veel eerder
zijn doel, spaart zich pijnlijke conflicten,
en ontkomt aan de teleurstelling, die elke
poging tot saamgaan, hoe goed ook bei
derzijds bedoeld, altoos na zich moet
sloepen.
Een bondgenootschap.
Het gaat met de vrijzinnige concentra
tie niet onvermakelijk in zijn werk, zegt
de (A. R.) Rotterdammer.
Daar z.ijn drie groepen, die het eens
moeten worden: de vrijzinnig-democra
ten, die een 9cherp democratisch program
hebben; de vrij-liberalen, die even on
omwonden op het punt der sociale wet
geving zoo goed als nihilist zijnen daar-
tusschen de Liberale Unie als een politie
ke populier, wier wortelen naar rechts
•en wier takken naar links neigen, wat
haar in een scheeve positie brengt.
JVLen onderhandelt en zoo nu en dan
lekt van die onderhandelingen iets uiit.
Het gaat om het concentratie-program.
Er zijn nu twee aspirant-artikelenal
gemeen kiesrecht en staatspensioneering.
Er is er eigenlijk nog eendat is actie
tegen de Tariefwet. Maar dat is een ne
gatief punt. In het positieve omgezet,
zou dat moeten heeten verhooging der
directe belastingen. Een kwaad punt.
Want als verkiezingsleuze lokt het niet,
maar stoot af. En als regeeringsleuze is
het al evenmin geschikt. Want als de
vraag komtwelke belastingen dan
dienen te worden verhoogd, kon men
het wel eens. niet al te best eens zijn.
Het blijft dus bij algemeen kiesrecht
en staatspensioneering.
Voor de Liberale Unie is het gemak
kelijk, want voor baar zijn het oude be
kenden. De liefde voor het tweetal is bij
de Unie wel zeer Platonisch. Het zijn
aangenomen kinderkens in stede van ech
te, maar ze zijn dan toch ook aangeno
men.
Voor de vrijzinnig-democraten is het
ook al niet moeilijk het programma te
aanvaarden. Voor algemeen kiesrecht zijn
ze allen en voor staatspensioneering is
de groote meerderheid harer aanhangers.
Maar voor de vrij-liberalen is het an
ders. Hoe men het ook draaie of keere,
van ben alleen worden de offers ge -
vraagd. Zij verfoeien zoowel het een als
het 'ander. En of de „Vaderlander" al al
lerlei halve concessies opsomt door en
kele vrij-liberalen persoonlijk gebracht,
het feit blijft, dat de vrij-liberalen voor
spek en brood mogen meedoen.
"Het bude liedje.
Links richt U! 'dat is ook nu weer
het commando.
Of de vrij-liberalen het zullen aanvaar
den?
De „Nieuwe Courant" sputtert hevig
tegen.
Het contract, dat ter teekening wordt
geboden, is dan ook een pactum l eo-
n i n u m, een overeenkomst met den
leeuw, waarbij het er op uit loopt, dat
men zich laat opeten.
Dr. A. Kuyper.
In de Ingenieur herdenkt de
hoofdredacteur, B. A. van Sandick, wat
Dr. Kuyper gedaan heeft voor de Poly
technische Hoogeschool.
voor een week! De oude kleermaker had
alles, wat aan zijn vak herinnerde, op
geruimd, schaar, els, strjjkijzer en naal-
dendoozen, alles was in den duistersten
hoek van den zolder geworpen, en ge
beurde het, dat hij nog ergens bier of
daar een instrument vond van zijn vroe
ger ambacht, dan slingerde hij bet met
woede weg.
De beide vrouwen zagen het drijven
van den ouden man bijna radeloos aan.
Reeds lang trachtten zij niet meer iets te
zeggen over zijn doen en lateninl
plaats daarvan werkten zij in een opka
mertje met verdubbelden ijver tot laat
in den nacht aan haar naaiwerk om toch
aan den kost te komen, nu de echtgenoot
en vader niet werkte. De oude kleerma
ker huisde intusschen nog als te voren
in zijn werkplaats, die hij thans tot „bu
reau had iu'2,--;richtde lange kleerma
kerstafel was nu schrijftafel geworden',
waarop een hoop kranten lagen uitge
spreid, die hij uit een naburig café kreeg,
en ,voor de kranten zat de oude snijder
halve dagen, doorliep de kolommen met'
koortsachtige haast en plakte dan ied-e-
ren steekbrief, dien hij daarin vond;,
in een notitieboekje.
Zoo juist had hij deze zware dagtaak
weer volbracht en schoof den stoel terug.
„Zoo", mompelde hij, „thans moet i,k
Dr. A. Kuyper richtte den lsten Maart
1902 een schrijven tot den toenmaligen
directeur der Polytechnische [School, prof.
Kraus c. i., waarbij aan hem de indiening
eener memorie werd verzocht, met eeni
ge volledigheid uiteenzettende op welke
wijze de Polytechnische Hoogeschool
ware om te zetten.
Hiermede was door dr. Kuyper het
initiatief genomen, waarop de Nederland-
sche technische wereld 39 jaar lang ge
wacht had. Want van af de totstandko
ming van de Wet op het Middelbaar on
derwijs is steeds van deskundige zijde
tevergeefs de eisch gesteld, dat de Poly
technische School zou worden losge
maakt uit het knellende verband van
deze wet
Na het initiatief had dr. Kuyper beft
doorzetingsvermogen. Het eerste ver
zoek aan prof. Kraus werd spoedig ge
volgd door een tweede ministeriëele op
dracht tot het maken van een eerste-con-
cept-ontwerp van Wet. En, met welke
voortdurende "voortvarendheid is ge
werkt, blijkt uit het feit, dat reeds in
September bij den aanvang der zitting
19021903 der Staten-Generaal in het
ontwerp tot wijziging en aanvulling der
wet op het hooger onderwijs een volle
dige regeling der omzetting van de Poly
technische School in de Polytechnsiche
Hoogeschool werd aangetroffen.
De wet van 22 Mei 1905, Staatsblad
Nr. 141 tot regeling van het hoogefr
onderwijs gaf de definitieve oplossing
van het vraagstuk.
Toen op 10 Juli 1905 de Technische
Hoogeschool te Delft plechtig door H.
M .de Koningin in persoon werd ge
opend, was de minister van Binnenland-
sche Zaken, dr. Kuyper, niet aanwezig.
Het kabinet was demissionair. Slechts
noode misten wij hem bij deze plechtig
heid, want hij was de man, wiens arbeid
op dezen dag bekroond werd.
Bij de nieuwe wet was een doctoraat
in de technische wetenschappen inge
steld. Toen op den Ssten Januari 1907
aan de Technische Hoogeschool de eer
ste promotie van doctoren honoris causa
plaats had, was dr. A. Kuyper de eer
ste, aan wien die eeretitel werd ver
leend.
En de heer van Sandick besluit zijn
artikel aldus:
„Wij kunnen dr. Kuyper niet zien
scheiden uit het openbare leven, zonder
herdacht te hebben wat hij voor ons,,
Nederlandsche ingenieurs, heeft gedaan.
Aan zijn initiatief en energie danken vvij
de gelijkstelling van het technisch met
het universitair onderwijs. En het is onze
plicht dat nimmer te vergeten.
Weekpraalje.
't Blijft voor de talloos velen, die het
telken jaar 'weer terugzien, toch een
nieuw schouwspel, 'de opening van de
Staten-Generaal door 'H. M. de Konin
gin.
Het schijnt wel, zoo lazen we in een
dér bladen, als er een jaar is voorbij ge
gaan, waarin de bevolking H. M. de Ko
ningin niet heeft gezfien bij de opening
der Staten-Generaal, of zij weer alle bij
zonderheden is Vergeten van den schitte
renden stoet, waarin het vele goud een
hoofdrol speelt, Verblindend de toeschou
wers, die Zich nog zoo gaarne door den
glans van uniformen en de kleurenpracht
van galarijtuigen 'uit 'het alledaagsche la
ten rukken. 'Maar meer dan door de
schittering raakt 'de bevolking in begees
tering door 'de persoon van de geliefde
Landsvorstinne. Langs 'den geheelen weg
werd zij hartelijk en geestdriftig begroet
door een dicht-opeengedrongen menigte
'en bij haar verschijnen aan het paleis
donderden herhaalde toejuichingen der
hooge Vrouwe tegen.
En onder de 'duizenden, die zich ter
gelegenheid van de plechtige opening
der Staten-Generaal door H. M. de Ko
ningin in feestelijke stemming langs de
straten der residentie bewogen, bevon
den zich ook een aantal betoogers voor
algemeen kiesrecht, jammerlijk betiteld
als Roode Dinsdag betoogers fk zou
ze liever willen noemen anti-Oranje-
Dinsdag-betoogers. 't Waren over het al
gemeen kalme, rustige menschen, in hun
aan mijn zwaarste werk beginnen, dat wil
zeggen, twee en zeventig inbrekers, die
in mijn boekje genoteerd staan en die
mij reeds uit mijn notities als bekend
voorkomen, moet ik zoeken. Maar ik
moet er uit, er uit!" vervolgde hij op
springend en door de kamer rennend.
„Nu ga ik alle kroegen en andere loka
len afzoeken, overal.... halt daar!"' viel
hij zich zelf in de rede,-„dat komt prach
tig uit. In de „Drie Linden" waar eergis
teren ingebroken werd, is heden con
cert en bal. Nu is het zoo zeker als 2 X
2 4 is, 'dat de inbreker daar komt. Im
mers in de Politiekrant stond, dat de
misdadiger steeds weerkeert op de plaats
waar hij zijn misdaad beging. Welnu,
hij komt daar vanavond. Hij zal zich
bewegen tusschen de dansende menig
te, hij zal walsen, polka's maken. En
dan... dan zal ik mijn eersten triomf
vieren. Kom, vrouw en kind, gaat mee
vandaag. Gij zult niet meer aan mijn
kunde twijfelen. Ik zal het je laten zien."
Hij stapte naar de beide vrouwen toe,
die ondanks den Zondag ijverig werkten
en hij noodigde ze Uit tot het concert
in 'de „Drie Linden." Met groote oogen
keken beide Vrouwen jiem aan. Nog
nooit had de ex-kleermaker hen zoo hof
felijk uitgenoodigd. Zij besloten zijn ver
langen in ;te .wijligen en eventjes later
schik met den vrije.i d.g, hei goede weer
en het bezoek aan den Haag, met het
prettige gevoel 'bekeken te worden en te
pronken met een kaart op den hoed,
waarop stond 'dat ze iets eischten wat,
kon hun minder schelen. Voor de vrou
wen en meisjes, die n den stoet meelie
pen, kwam daarbij de bekoring, dat zij,
hetgeen zij eischten, hét kiesrecht, ook
werkelijk niet hadden. Van de over-
groote meerderheid der mannen kon,
naar het uiterlijk te oordeelen, dat 'niet
gezegd worden. Behalve dat van de Haag
sche jongens, die vroolijk mee optrokken
Zij misten het kiesrecht wegens hun leef
tijd! Maar die zongen dan ook: Oranje
boven
De leiders waren echter niet zoo rustig
en kalmhet scheelde verscheiden malen
al heel weinig, of ze hadden het met de
politie aan den stole1 gekregen. En mr.
Troelstra is weer eens duchtig van leer
getrokken. In de Kamer weet hij zich ge
woonlijk in te houden en meer dan bv.
Uuijs en Schaper toont hij op het hoog
houden der parlementaire vormen prijs
te stellen, maar als hij onder de roode
broederen is dan krijgt je wat te hoo-
renZoo sprak hij in een rede op den
vooravond van den Oranje-Dinsdag de
bewering tegen, alsof men naar den Haag
gekomen was om wanordelijkheden te
veroorzaken, en durfde zeggen: De Ko
ningin is 'ons de moeite van het relletjes
maken met waard!
Met meer minachting over het Konink
lijk huis te spreken, is toch wel moeilijk'
denkbaar!
En nu zou ik nog wel enkele aanha
lingen willen doen uit de rede, die Scha
per gehouden heeft op de meeting voor
algemeen kiesrecht, maar werkelijk ze
zijn te min. De kost, ,die dat heer het
„proletariaat" voorzet is te walgelijk.
Arm „proletariaat"!
Arm „proletariaat", als het valt in de
armen van het socialisme. Hoe dat te
ontkomen? Kapelaan v. d. Laar heeft
Donderdag in deze courant de klaroen
geblazen voor de St. Jozefsgezellenver-
•eeniging, de vereeniging, die zich ten
doel stelt, 'de opvoeding, de ontwikke
ling van de jeugd. Dat is het ware mid
del!
En een ander middel? Wie worden
gemakkelijker een prooi van het socia
lisme dan laffe, beginsellooze en lauwe
Christenen? En zulke Christenen worden
gekweekt door een neutraal dagblad, -t
zijn woorden, <die kapelaan Bekkers deze
weeik de bezoekers van den propaganda-
avond van de propagandaclub St. Bonifa-
cius voorhield. Om te onthouden -en....
zijn nuf 'mee te doen
En nu "nog 'n enkel woord over twee
priesterjubilea, the 'morgen te Led
den gevierd worden dat van de wel-
eervv. paters L. F. J. Kliicken en C. L.
M. Zuidgeest 'Ze zullen gevierd worden
-in bescheiden kring, maar dat mag voor
ons geen beletsel zijn, om, op welke
iinanier dan ook, uiting te geven aan onze
erkentelijkheid en aan onze hoogachting
voor deze 'twee eminente priesters. Die
bescheiden feestviering is in over
eenstemming met hun veel-omvattenden
veel-beslommerenden priesterlijken ar
beid. Morgen 'zal Leiden toonen, dien
,arbeid te 'waardeeren!
'JAN.
De gehuwde onderwijzeres.
Naar aanleiding van het verworpen
voorstel van B. en W. van Leiden om aan
eene onderwijzeres van een der open
bare scholen eervol ontslag te geven
wegens huwelijk, schrijft het „Centrum",
„De gehuwde onderwijzeres blijft dus
in functie.
Er werd warm over het voorstel ge
debatteerd en o.a. kwam mr. Aalberse
met klem van redenen het eervol ont
slag bepleiten.
Hij kon daarbij welsprekende cijfers
aanvoeren en zich bovendien beroepehl
op het oordeel van liberalen.
Het mocht niet baten.
De Linksche meerderheid verwierp het
voorstel, en zoo geldt in Leiden voors
hands de regel, dat geen ontslag wordt
stapten zij naar de „Drie Linden."
Zangerig klonk een wals van Strauss
door de zaal. De harten der aanwezige
danslustigen klopten snel. De oude kleer
maker waande zich koning. Met 'n door
dringenden blik keek hij naar het gewoel.
Dan wierp 'hij het hoofd in den nek, te
gelijk het tweede glas in één teug ledi
gend.
„Maair Gustaaf", vermaande hem Re-
gina.
„Ha, h a, ha. Dacht je dat ik het ver
keerd had, schat", lachte hij, een poging
doende om zijn wederhelft in de wang
te knijpen. ,,Ach, Regina, ik voel me
vandaag zoo jong. Dat komt, omdat ik
straks geluk zal hebben, schatten zal ver
dienen en wie weet wat meer!" zeide hij
de pauze benuttend, „en heden hoop ik
je te kunnen bewijzen dat mijn plan
nen 'geen droom en zijn, zooals gij meent.
Dan 'vertelde hij aan de toehoorders',
dat 'hij, wien het zou gelukken den in
breker aan de politie over te leveren,
tweehonderd mark belooning zou krijgen.
„Men 'heeft hem al gezien", vervolgde
hij, „de huisknecht zegt dat het een jon
ge mnv. was met een bleeke gelaatskleur
een v Tderigen haardos, een klein baard
je. sprong bij het naderen van den
kne bliksemsnel uit het venster. Pas
nu op! Gedreven door een onverklaar-
gegeven bij huwelijk a^n een onderwijf
zeres.
Intusschen plaatst men zich in andef€|
gemeenten op een tegenovergesteld;
standpunt, en zoo ontstaat een on'gelijfok
heid en wisselvalligheid, wejkfl om een
uniforme regeling vraagt.
De zaak is van te veel belang, om
louter aan de veranderlijke beslissing
van toevallige Raadsmeerderheden tej
worden overgelaten.
En ook voor de betrokkenen zélve
lijkt het van gewicht, dat zij omtrent dit
punt zekerheid erlangen en dus weterfj
waaraan zij zich hebben te houden." t
Tegen het groot aantal bierhuizen
in Limburg.
Als uiting van het algemeen verlan
gen, dat kenbaar gemaakt werd "door
vele plaatselijke Katholieke drankweer-
vereenigingen uif alle provinciën van ons:
land, is door de besturen van het Umb.
Kruisverbond en van den Limb. Maria-
bond den bden September nogmaals een
verzoekschrift gericht aan den Minister
van Binnenl. Zaken, waarbij 501 adhae-
siebertuigingen, voorzien van 23500 hand-
teekeningen van meerderjarige inwoners
van Nederland, en 92 blijken van in
stemming van Limburgsche sociale veree-
nigingen, om Z.Exa dringend te verzoe
ken te willen bevorderen, dat nog ver
dere maatregelen worden genomen tot
beperking van 't getal „verloven voor al
coholhoudende, andere dan sterke dran
ken."
Voorgeschreven godsdienstoefeningen
Van particuliere zijde heeft del
„N.Crt." een afschrift ontvangen van dei
volgende ambtelijke aanschrijving, welke
is onderteekend door den resident van:
Soerakarta den heer Van WjjkL
„Bij gouvernementsbesluiten d.d. 24
Juni 1908 no. 59 en 12 Mei 1909 no. 8
is te kennen gegeven, dat de daarvooil
in aanmerking komende ambtenaren ee.i!
der daarbij voorgeschreven godsdienst
oefeningen zullen hebben bij te wonen)
ter viering van den geboortedag van H.
M- de Koningin der Nederlanden op Za
terdag den 3lsten Augustus.
Mitsdien worden zoowel dames- als
heeren ambtenaren bij dezen uitgenoo
digd om een der bedoelde godsdienst
oefeningen. ex-officio bij te wonen, welke
zullen gehouden worden in 't Protestant-
schejen in 't Roomsch-Katholieke kerkge
bouw alhier, des voormiddags ten 9 ure."'
Op post!
Het bestuur van de afdeeling Den
Haag van de Vereeniging voor Vrouwen
kiesrecht heeft het initiatief genomen tot
het vormen van een clubx waarvan elk
der leden op zich neemt éénmaal per
maand een vergadering van de Tweede
Kamer bij te wonen. Verscheidene dames
zijn uitgenoodigd, deel uit te maken van
deze club. Voor plaatsen op de gereser
veerde tribune zal worden gezorgd.
Waartoe de menschen al kunnen kó
men, als ze veel vrijen tijd hebben!
Historisch.
Op een kweekschool voor onderwijze
ressen in een der groote steden van
Gelderland, schrijft de „Gelderlander",-
vroeg een Teerlinge aan haar leerares,
wat een eucharistisch congres was, zij
las er telkens van en wist niet wat'twas.
En 'tantwoord luidde:
Dat is een congres van katholieken
uit een stad en omliggende plaatsen;
.was nu b.v. hier in Nederland zoo'n
congres, dan kwamen de katholieken uit
de omstreken er heen, dan was dat
een eucharistisch congres
Gemeenteraad van Leiden.
(Slot.)
12e. Voorstel om aan Mej. J. van der
Laan eervol ontslag te verleenen uit hare
betrekking van onderwijzeres aan de
school 4e klasse no. 2. i
B. en W. stellen voor aan mejuffr.
J. van der Laan eervol ontslag te ver
leenen met ingang van 1 November
a.s. op grond van haar huwe-
1 ij k.
De heer Carpen'tier Alting treedt
over het beginsel der voordracht niet in
bespiegelingen, omdat ieder in den Raad
bare macht, is het niet onmogelijk dat hij
op de plaats van zijn misdrijf weerkeert.
Ik zal hem dan arresteeren. .Ja, ja!"
lachte hij, „nu zal ik eens beginnen te
werken."
Hij stond op en schreed, de in de
zaal aanwezigen met alle aandacht be
schouwend, langzaam door de rijen der
dichtbezette tafels.
Vrouw Mertens echter zat zeuuwacli-
tig-schuw op haar stoel, telkens en tel
kens in zich zelf mompelend: „Als dat
maat goed afloopt!"
„Laat dat maar, moeder," troostte Elt*
se, „misschien ziet vader wel bijtijds in
dat het niet zoo gemakkelijk is."
Zij voleindigde niet, maar keek op
eens niet het hoofd wiegend naar den in
gang, waardoor een jonge man was bin
nengetreden. Was het de werking van
haar blik, 'die hem dwong zijn oog naar
haar te wenden? En knipoogend nader
de hij het tafeltje. Haar wangen kleurden
zich. Ze liet het hoofd zinken. W-eer
ruischten de klanken van het orkest door
de zaal. Eerst zacht, dan machtig aan
zwellend klonken de tonen van Chopin's
Doodenmatsch door de ruimte. Het werd
stil, zoo stil zelfs dat men een speld
kon hooren vallen. Op ieder maakte het
prachtige muziekstuk grooten indruk.
(Wordt vervolgd.)
