Ron A
Liefde en Haat.
Cacao
ype beste voor den prijs!
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courantvan
Vrijdag 5 Jan. no. 681.
Een lied per week.
No. 32 uit „De Leeuwerk"
Hou en trouw.
gloorden
jj. P. Heije.
Muziek van
R. .Hol-
lEen man, een man, een woord,
een woord!
P ïiksche leus van vroeger dagen:
Nog klopt mijn hart met sneller slagen;
gJ7anneer mijn oor u klinken hoort:
iÉen man, een man, een woord een woordL
Dat was een zegel zonder breuk!
Een bandschrift, nooit nog valsch
bevonden^
(Een vaste borgtocht, nooit geschonden,
Een perkament in goeden reuk,
Dat nooit een barst had of een kreuk.
In Oost en West, in Zuid en Noordi
Werd Holland om die leus geprezen...
Ooh, 'kbidje laat het nóg zoo wezen:
Zij steeds, als men van Neerland boort
Een man, een man, een woord, een woord
De Week
in tiet Buitenland,
Miserabel heeft zich het nieuwe jaar
fel sommige landen jngezet en wanneer
wc naar het begin het geheele jaar mo
gen schatten, dan hebben .we heel wat
om aangenaams te wachten. Laten we
maar hopen, 'dat zulks niet het geval
al zijn.
Om te beginnen hebben ,we, gezwegen
(nog van de kleinere ongelukken, te mel-
jden de massa-vergiftiging Jn het Berlijn-
•che asyl voor dakloozen, eerst voor
;een besmettelijke ziekte aangezien, toen
men niet meer dorst veronderstellen, dat
«1 die stumpers van bedorven visch had
den gegeten en men niet .wilde aannemeh
idat misschien het verstrekte eten oor
zaak der ongesteldheid was geweest.Toeu
(eindelijk had men het gevonden. De
«dngclukkigen hadden gedronken van een
goedkoope jeneversoort, die een geweten
loos drogist had saamgetnengd uit twee
Ideclen methylalcohol ,eu een deel zui
veren alcohol. .Voor 'den gewonen jnensch
zou zulk een drank reeds uiterst vergif
tigd zijn geweest en, zou zij al niet doo-
'delijk gewerkt hebben, hun waarschijnlijk
het Ijcht der oog en hebben ontnomen,
jfcioe verderfelijk moest echter de werking
Wiet zijn op het uitgemergelde lichaam
,dier zwervers, waar nimmer voldoend
voedsel inkwam. De schobbejak, die zoo
durfde spelen met .eens anders Jevear, is
gevangen genomen en ,we .wenschen, dat
hij voor langen tijd onschadelijk zal wor
den gemaakt.
Voorts zijn we hei nieuwe jaar inge
gaan met (diverse stakingen. In' Lancashire
js men nog niet tot goede resultaten
mogen komen, ofschoon de bekende
(vredestichter Askwiih zich er reeds voor
gespannen heeft Pok in Wales is nu
een staking .uitgebroken .om dezelfde fu
tiele reden onder de mijnwerkers.
Dan (is er tenminste jets te zeggen
.voor de staking der kolendelvers in de
porinage. De patroons willen zich daar
houden aan den ,wettelijken betalingster
mijn van veertien dagen, aldus (bepaald in
jde ongevallenverzekeringswet De mijn
werkers echter beweren, dat hun geheele
huishouding gebaseerd is pp een weke
lijks te ontvangen loon, en daarom is
hei aan te nemen, dat ze daar cenigszins
terecht gebelgd zijn. (Maar pi dit nu on
overkomelijke bezwaren zijn, (dat is een
andere kwestie.
Van Tripolis hebben .we deze .week
(ein het was me ,er een weekje naar; zóó
was zij er en zóó js zij weg niets
.bijzonder- vernomen. Het blijft daar bij
jhec oude. Na het Jaatste kloppartijtje bij
IBir Tobros zijn 'de Italianen in hun schulp
gekropen en schijnen er vooreerst niet
te willen uitkomen. Het moet daar dan
ook leelijk gespannen hebben. Het rechte
FEUILLETON.
•ROMAN UIT WESTFALEN.
29,
Den. eenen Zondag bezocht Dirk zijn
'Aanstaande bruid, die hij om haar geld
Wilde huwen en acht dagen later sloop
hij heimelijk naar Hedwig. Dat kwam
Clemens verfoeilijk voor 'en hij vond geen
verontschuldiging voor zoo'n handelwij
ze. Aanvankelijk wilde hij zich niet in
ideze zaken mengen, maar het geweten
idreef hem tot zijn broeder en toen hij
alles had vernomen, t— was zijn toorn
(verdwenen.
In dien tijd rijpte bij hem liet besluit
Zich zoo spoedig mogelijk op 'n eenzaam
boerderijtje terug te trekken; hij zou
dan voor 'toog der wereld rust en vrede
bezitten.
Maar de bittere ervaringen des levens
hadden haar indruk op Clemens ach
tergelaten. "Hij had «ogenblikken, waar
op hij verlangde door een feeder woord
van deelneming zijn karig geluk te ver
meerderen. Op zulk een pogenblik was
{Trees bij hem gekomen om raad en hulp.
£>ad ha,d hem goed geda,a,o «tt hij hid
weten we er nog niet van, doch geduld
maar', ook dat komt wel gaandeweg. We
weten tenminste fel, dat de bevelvoerende
officeir een jeelijken (tik pp zijn vingers
gekregen heeft en teruggeroepen Js.
China keizerrijk, koninkrijk pf repu
bliek? Joeansjikai president of Dr. Suri-
jat-sen, of geen van beiden? .Wapenstil
stand en onderhandelingen, of vechten
tot het bittere (einde? Oorlog tusschen
Noord en Zuid tot algeheele uiteenspat-
ting van het Hemelsche Rijk? Wie het
weet, zegge het Mij is het zoo helder
als koffiedik. V.
Weekpraatje.
Als je Jnet iemand omgaat Hie gewoon
is op je vragen, of hij iets mooi of leelijk
vindt te antwoordenniet mooi en niet
leelijk; en op je vragen, of hij iets slecht
of goed vindt: niet slecht en niet goed,
dan zult ge (niet Jang aarzelen om, als hij
op zijn beurt vraagt, pf ge hem 'n aan
genaam of 'n vervelend mensch vindt,
hem de .eerste kwaliteit toe te schrijven,
'tls waar, van idie menschen, die aan
stonds met hun oordeel over alle moge
lijke zaken klaar staan, kan je zoo goed
als zeker getuigen, dat ze er geen gezond
oordeelsvermogen op na houden. Maar
er zijn toch verschillende kwesties, die
voor ons niet open mogen blijven, en
ook werkelijk voor een man of vrouw
van overtuiging uitgemaakt zijn. Daar zeg
ik zoo jets: .een man .of vrouw van over
tuiging. Maar overtuiging is een duur
artikel, dat niet door een toeslag van
romannetjes-ontwikkeling en verwaterde
neutrale lectuur kan gekocht .worden. Een
overtuiging is alleen te koopen tegen den
prijs van ontwikkeling door princi
pieel onderwijs, principieele lec
tuur. Er zijn ,er maar ai te veel, die
met het opkomen van de snor zich ge
drongen gevoelen om het Jeven wat
„breeder" op te vatten, om neutraal of
liever gezegd „liberaal" .waarmee ze
hetzelfde bedoelen te zijn. JÊ)e heeren
zien niet jn, dat hun „levensopvatting"
zoo „breed" js, dat ze er in loopen te
zwabberen als een dronken man Jn een
nauw poortje.
Hoe kom jk hu aan dat praatje? Ziet
'ns hier, verleden week hadden we zoo
veel te praten, idat de vergadering van
neutrale onderwijzers, die in de Kerst
week gehouden is, er bij inschoot. Dat
speet me, £n het speet me nog meer,
toen ik 'n paar dagen geleden van
iemand, die het .weten kan en tot oor-
deelen het best jn staat is, vernam, dat
er in Leiden helaas nog te veel Katho
lieken gevonden worden, die hun kin
deren naar de openbare school sturen.
Toen kwam het verlangen bij me op,
om 'ns te zeggen, dat op die_vergadering
van neutrale onderwijzers voor de zoo-
veelste maal is gebleken, dat er een socia
listisch streven onder hen heerscht. JVlaar
al zou dat niet .waar zijn, al zouden
do neutrale onderwijzers ju en buiten
de school neutraal zijn, het blijft waar,
dat zoo er jéén middel is om menschen
te kweeken zonder vaste o v e r t u i-
g i n g, dat middel liet neutrale, het open
bare on d e r w ijs is. 'Dat onderwijs
kweekt de menschen, die, om 't maar 'ns
familiair te zeggen, half visch en half
graat zijn.
Wat is onze plicht? Op de eerste
plaats natuurlijk om de kinderen paar de
bijzondere school te sturen. Al kost het
ons een financieel offertje, zoo iels, dan
is dat het grootste geldeljjk offer waard.
Tweedens: te zorgen, dat in 1913 de
Christelijke regeering aan het bewind
blijft Dan zal (een einde .worden gemaakt
aan den ónrechtvaardigen toestand, dat
wij, behalve de groote onkosten voor
onze eigen scholen, pog moeten dragen
de onkosten van het openbaar onder
wijs, waarvan wij toch niet kunnen ge
nieten. Dat zagen (de heeren van het
hoofdbestuur van den ^cnoemden bond
van Nederlandsche onderwijzers ook
heel goed ijl. Zij duclueu, dat de „cleri-
calen" voorshands wel de baas zullen
blijven in het rijksbewind, en als die de
lakens moeten pitdeelen, dan, vreezen zij,
wordt het er voor het onderwijs niet
beter op. Ze bedoelen natuurlijk voor het
haar getroost, zoo goed hij cenigszins
kon. 't Speet hem dan ook piet, Trees
te hebben beloofd, dat zij bij hem mocht
komen. Hij zag immers in, dat zonder
vrouwelijke hulp moeilijk huis te hou
den zou wezen. Hij nam zich voor de
scherpe kantjes van zijn karakter af te
slijpen om het leven aan zijn zuster en
den jongen Hendrik aangenaam te ma
ken
Reeds langen tijd jag Clemens op 't
kille gras in den donkeren pacht te wach
ten.
De honden sliepen én ook hij kon zijn
oog en moeilijk meer open houden. Hij
wilde daarom opstaan om een loopje over
den akker te maken, toen hem 'iets an
ders te binnen viel. Als de dieven nog
zouden komen, kon het niet lang meer
duren, want hoogstens na een pur zou
de schemering aanbreken. Zij bleven van
nacht misschien weg hetgeen hem min
der gewenscht toescheen, want hij zou
daardoor een tweede maal moeten .wa
ken.
Nauwelijks had hij dit overwogen, pf
hij hoorde een zacht gepiep en ook de
honden staken onrustig de koppen om
hoog en bromden. Clemens greep ze in
den nek, ten teeken dat zij zich stil
moesten houden.
Os <fesn jtwVta 4$ «i$t
openbaar onderwijs, en dat is toch maar
het onderwijs.
Dit laatste is al even onomstootelijk
waar, als dat de liberalen de bekwame
menschen zijn voor wetenschappelijke
functies. Er is (een pennestrijd gevoerd
tusschen den Katholiek jhr. mr. .Victor
de Stuers en den Leidschen archivaris,
mr. Overvoorde, over de bewering van
den laatste, dat ,er op .wetenschappelijk
gebied geen sprake is van algemeenei
opzettelijke achteruitzetting van Katho
lieken, terwijl als grond voor die bewe
ring werd gezegd, dat slechts de geschikt
heid en de bekwaamheid van (de personen
in verband met de te maken keuze den
doorslag mag en moet geven bij benoe
mingen van Jeden voor .wetenschappelijke
commissies enz.
Mr. Overvoorde schijnt van overtuiging
te zijn, dat dit beginsel ook algemeen
en behoorlijk .wordt nageleefd. En daar
het hem piet onbekend kan zijn, dat er
f e i t e 1 ijk slechts betrekkeiijk weinig Ka
tholieken in wetenschappelijke commis
sies enz. te vinden zijn, moet hij dan
ook de overtuiging hebben, dat slechts
betrekkelijk weinig Katholieken geschikt
zijn.
Aan zoo'n misverstand (en wantoestand
kan een einde worden gemaakt, als alle
Katholieken zich daartegen verzetten.
Daarvoor heeft men aan hen, die met
neutraliteit dweepen, piets, peen, man
nen en vrouwen, die hun Roomschen
godsdienst kennen, verdedigen, openlijk
belijden, die fcijn er noodig om het voor
oordeel tegen de Katholieken weg te
nemen.
Zoo hebben we (dan eigenlijk dezen
keer niet yeel pieuws verteld, toch is
het iets heel voornaams, waarover we
'n enkel .woordje onder elkander hebben
gepraat Als we allen inzagen, dat al het
neutrale gedoe ons zeiven en onzen
mede-Katholieken schaadt, en ons tocli
lieusch niet verzoent met onze tegenstan
ders, maar bun juist het idee inprent, dat
wij bang zijn voor den dag te komen,
als we dat allen inzagen, dan... ja, dan
zou er jets bereikt zijn, dat wel niet
spoedig bereikt zaJ .worden, en blijft bij
de vurigste wenschen van JAN.
Brieven uit Warmond.
XVII.
Kaarten? Of liier gekaart wordt?
Iedereen kaart hier. Van jong tot oudV
van ongeveer zeven jaar tot negentig
of daaromtrent. En dan liefst avond aan
avond.
De boer, die na voertijd zijn z.g. „stik"
heeft gegeten, gaat in z'n blauwe kiel,
bij een veelal „gloeiend" heete kachel
„een potje zitten lappen".
De bloemist, wiens hoofd 's winters
nu juist niet omloopt van de drukte,
vindt in het kaarten een mooie tijd/pas
seering.
De winkelier, die klokslag negen uur
('s avbnds) zijn deur op het nachtslot
gooit, en zijn pitje uitdraait, gaat rus
tig zitten kaarten. Rustig zeg ik, want
als je in de hitte van het spel moet
wegloopeti om een zeurig,en klant te
helpen, dat is toch geen doen. Daar
om zweren onze winkeliers bij de 9-
uursluiting.
Ja, waarde winkeliers vergeef mij
alstublieft die gedachte maar ik ben
wel eens een oogenblikje van meening
geweest, dat ge naast vele andere schoo-
ne motieven, ook het edel kaartspel in
dachtig zijt geweest, toen ge de plan
nen eener vervroegde winkelsluiting in
uw brein omdroegt.
Ja om kort t e graan, iedereen is hier
kaartlustig. Vader, moeder, zoon, doch
ter, opa, opoe, oom, tante, nichtjes, en
neefjes, allemaal.
Als het personental in een huishou
ding te klein is, voor het vereischte ge
tal spelers, verzoekt men buren en fa-
milie. Een oom-vrijgezel bijv. vraagt de
neefjes en nichtjes, een grootmoeder 'n
afdeeling harer kleinkinderen.
Zoo ontstaan de kaartavonden hier en
de kaartavonden daar, zoo één of tweer
maal in de week. Op de resteerende
avonden komen weer anderen en meat
krijgt al de periodieke kaartgezelschapr
bereikt; met hun kar naderden zij op
het smalle pad, dat paast den idam liep.
Slechts van één kant, en wel daar waar
Clemens met zijn honden zat, konden
zij bij de rogge komenop 20 passen
afstand moesten zij voorbij hem komen.
Hij behoefde niet Jang meer Ie wach
ten. Bij den toegang .tot het veld zag hij
twee gestalten. Zij schenen paar alle
kanten om te zien en stónden 'noogen-
blik stil om vervolgens verder te gaan.
Thans zag Clemens dat het .een inan
en een vrouw waren. Zij richtten zich
naar den eersten roggestapel. De man
spreidde een groot doek uit. (Neen, toch
niet, 'n doek kon het niet zijn, want
ze trokken het met hun beiden over
den stapel rogge heen ais 'n zak. 't Moest
een beddetijk wezen. Clemens lachte
grimmig; wat 'n geraffineerde dieven wa
ren deze lieden. Nu .was het tijd, dat hij
aan hun optreden een einde maakte. Met
de grootste vrijmoedigheid sloegen zij
met hun knuppels op de schooven. Dat
was een practische wijze van dorschen!
Plotseling keerde de vrouw zich om.
Zij had een hond hooren knorren én oh-
rustig bewegen en waarschuwde den man
met een vluchtig gebaar. De man stoor
de er zich echter niet aan. ,Wieer knorde
de hond. „Er is onraad", riep de vrouw
luiilwp, ttfcv vuuuiDbtai'uid uit het oog
pen, wat zeker wel een aardige afwis
seling moet wezeneen eerlijk spelletje
kaart, kan natuurlijk niets geen kwaad.
Maar zou het soms hier en daar niet
een beetje te veel worden gedaan? Ik
ken hier personen, die met de kaarten
in hun zak loopen (geen kwartjesvin
ders hoor!) en direct bij de hand zijn,
ze in werking te brengen.
Ik ken hier huisgezinnen, die eiken
avond vast kaarten. Nu houd ik wel
veel van mijn dorpsgenooten (al is het
van de een wat meer als van den ander)
maar neen, dat eeuwige gekaart, dat
kan ik ze niet vergeven.
Kan men dan met de winteravonden
niets anders doen En dan noem ik
op de eerste plaats iets wfet allen kun
nen, n.l. lezen.
Onlangs sprak ik met een andersden
kend jongeman, die niet meer dan de la
gere school heeft doorloopen, maar je
moest eens hooren, hoe machtig aar
dig hij kon redeneeren over de voor
naamste werken onzer vaderlandsChe li
teratuur en ook niet geheel onbekend
was met de beste buitenlandsóhe schrij
vers. Zoo iets valt je op, 'twas niet
de eerste keer dat ik hetzelfde bij een
Protestantschen dorpsgenoot bemerkte.
Waarlijk, men komt aan onzen kant
daarmee ten achteren, om de natuurlij
ke reden, dat er zoo bar weinig gel el
zen wordt.
Zou een avondje degelijke, mooie
lectuur lezen niet te verkiezen zijn boF
ven uren aan uren kaarten Wat zou
op den duur meer genoegen en voldoet-
ning schenken? Behalve dat men door
lezen van goede lectuur zijn geest en
verstand enorm verrijkt, ontwikkelt, be
schaafd en veredelt, biedt het lezen ook
een goede gelegenheid, zijn taal en stijl
te verbeteren, wat groot nut heeft, zoo
wel voor spreken als schrijven.
In dezen tijd vooral is het zoo veel
waard als men op nette wijze „z'n
woordje kan doen". Voor zakenmen-
schen kan dat gewis van groot gemak
en voordeel zijn.
Voor eenige maanden lazen we Inde
„L. C." dat er te Warmond een R. K.
Leesbibliotheek zou opgericht worden.
We hoorden er na dien tijd niet meer
over.
We zien die mooie inrichting met veel
belangstelling tegemoet.
Nog bestaat hier een leesgezelschap,
clat week- en maandperiodieken tö lezen
biedt. Dat is echter niets voor ons Kar
tholieken: neutraal, natuurlijk. Als lok
aas is „de Katholieke Illustratie" ook
op 't program gekomen.
Of ik «nog meer weet te vertellen?
Ik hoor zoo pas dat St. Caecilia half
Januari weer op de proppen komt. Dat
is voor velen een welkom nieuws, naar
ik meen. Het Thomasvaer en Pieternel
optreden is verdaagd tot eind vasten
avond. Ik hoor vertellen, dat Thomas!
ziek is of tenminste nog niet genoeg
zaam hersteld. Ik wensch hem 't beste.
Het Caeciliatooneel voldoet ons altijd
zeer. Ik heb al eens gedacht, zou hot
tooneel niet de steun en kracht der
vereeniging zijn Ik geloof, dat de vrou
welijke Caecilianen hierin den doorslag
hebben gegeven, toen zij bijna voor 't
eerst het Rijk der Planken betredend
met overgroot succes de première gaven
van „de Hemelsche Altaarwaciit".
Te Leiden wonende familieleden en
kennissen van den jongen Kapelaan, die
het spel dichtte, woonden de opvoe
ring bij, en hadden dadelijk het plan
opgevat, ons zevental te inviteeren om
in „Geloof en Wetenschap" met het
heerlijk stuk te debuteeren.
Naderhand kwam weer een uitnoodi-
ging van een andere Leidsche veree
niging. Door omstandigheden heeft men
aan deze eervolle invitaties geen ge
hoor kunnen geven.
Nu zal Leiden zelf de Altaarwacht
voor 't voetlicht brengen. De damest-exe-
cutanten zijn bekend om hun muzikali
teit. We zouden echter de steedsche en
gelen wel willen toeroepen:
Hoedt u voor een te artistiek opt-
gevatte vertolking van de „Altaarwadhf'
die zoo verheven schoon is door roe
renden eenvoud.
Ingezonden Mededeeiingen*
verliezend.
Clemens schrok. Een koude rilling
voer door zijn ledematen. Aan de stem
herkende hij: Hedwig JWenne!
Ook dat bleef hem dus niet bespaard.
Hedwig, aan wie hij eens zijn Jot had
willen verbinden, stond nu voor hem
als dievegge. De woede maakte zich
van hem meester. "Hij kon en wilde haar
niet ontzien.
Met een sprong stond hij recht op
en liet de honden los. Zij grepen de
vreemden aan, het eerst de man, die
zich met handen en voeten weerde.
Clemens floot en snelde toe. De main
tastte vlug in den zak een blinkend
voorwerp schitterde m zijn hand
toen grepen twee sterke handen hem vast
en een verbitterd worstelen ving aan.
De man had reuzenkracht, maar met
zijn uithoudingsvermogen was 't slecht
gesteld tegenover zijn tegenstander, #e
hem in kracht evenaarde. Hij hijgde en
schuimde en weerde zich met den moed
der vertwijfeling. Maar Clemens Jietniet
los.
Somber staarde Hedwig naar de strij
denden. Alle kleur verdween van haar
gelaat en zij scheen als steen verhard.
Zou zij haar vader ter hulpe komen?
Zou zij met Jiaar scherpe nagels het ge-
H&t v«i haar tegenstander verminken
ZOO ZIET EEN BUS
VAN HOUTEN'S
EH UIT.
Met volle gerustheid
kan aan het publiek de
beoordeeling van dit
fabrikaat worden over
gelaten.
1 Kg. 11.50
- o.8o
ViKg. ƒ0.421 i
Mo - 0.18
Eenvoud in zeggen, eenvoud in zin
gen, eenvoud in gebaren, kleeding, kap«-
sel, tooneeldéoor, daarin ligt het over
groot succes van dit spel. En waai»
om Omdat de eenvoud alleen kan uit
beelden het im-devote, \fat uit elke re
gel tot u spreekt. j
Voor mij, aan den wand, hangt het
portret van de zeven Wadhtengelen, difl
bij ons dat sublieme spel vertoonden.
Bij den eersten aanblik denkt men een.
wit-raarmeren beeldengroep te zien. Sta
tig vallen de gewaden in lange, redhtd
plooien. De handen aanbiddend gevouH
wen, de oogen als in vervoering, jhemed*
waarts.
Prachtvol van lijning is het profiel
van de rechts knielende figuur.
Als de Leidsche dames-executanten
dien eenvoud onzer Warmondsche en
gelen navolgen, dat kinderlijk naïeve, dat
zelfs uit dit portret u tegenspreekt, dart
zal hun werk op de schitterendste wijze
worden beloond en bekroond.
Waarvan overtuigd is j
QUIS.
Kerknieuws.
De Titelkerk van Kardinaal
van Rossum.
De Romeinsdie correspondent van het
„Centrum" schrijft:
De meeste Kardinalen, die in hei put-
blieke consistorie van 30 November 1911
den Kardinaalshoed uit de handen vafej
Zijne Heiligheid ontvingen, hebben
reeds plechtig bezit genomen van dé ti
telkerk, die de Paus hun in het tweede
geheime consistorie, dat zich aan liet
publieke aansloot, heeft aangewezen.
Onze Nederlandsche Kardinaal echter
heeft tot nu toe van zijne titelkerk San
Caesareo aan de Via Appia nog geen
bezit kunnen nemen, om reden der vele
moeilijkheden, die de Rector van deze
kerk Mgr. Respighi, heeft met de ita-
liaansche regeering, beter gelegd met
de Archaeologrsche vereeniging van Rot-
me. Deze toch gaat met het plan omj
een grooten Archaeologischen tuin aan
te leggen, waarin de vele ruïnen der
oude Romeinsdhe monumenten, die voor
al in het Zuidelijk gedeelte van Rome;
nog behouden zijn, een goede verzorging
zullen vinden.
Een uithoek van dezen tuin vormen
de groote baden van Caracalla, aan de
Of zou zij vluchten? Het geblaf der
honden moest wel andere lieden van den
hof waarschuwen. Wellicht kwam zelfs de
man, dien zij ontzettend haatteDirk .1
Deze laatste overweging gaf idendoor-
ig. Haar sterke wil werd door een
verlammende angst overwonnen. Zij wil
de wegsnellen doch werd tegen geliuu-
den door de beide honden, welke het
meisje niet wilde Jaten wegloopen en
haar achterna zetten. Door een hevigen
stoot struikelde de vluchtende en viel.
Clemens geduld raakte hierdoor pp;
met een zwaai slingerde hij het mes uit
Menne's handen. Een laatste verbitter
de worsteling en ide oude man stortte!
op den grond en bleef bewegen loos
liggen.
Een oogenblik bleef Clemens staan,
Zijn spieren deden hem pijn en hij veeg
de het zweet van zijn voorhoofd. Iets
warms, iets kleverigs voelde hij pp zijn
wangen: bloed: Hij was gewond. Dal
bracht hem tot bezinning. lOm zichheert
ziende, ontwaarde hij, dat de bedde honden
de weerlooze vrouw heen en weer sleur
den en daarom Jclotnk wederom zijn fluit
je door de doodsche stilte van deu
nacht De lionden Jieten hun si&chtoffes
achter en snelden Clemens tegemoet
{Wórdt vervolgd^)
