HET BESTE DEEL.
351
man Gods." En de knaap wierp zich weekend aan de voeten
v;an den monnik neer en omvatte zijn knieën. „Ja,-mijn kind,"
i antwoordde de monnik met liefdevolle stem, den jongen ophef
fend: „Uw vader leeft nog en wij zijn 'gekomen om hem vrij
te koopen. Gisteren heeft de prior, pater Balduin, zich op reis
begeven, om hem in de binnenlanden te zoeken. Hij kent de
plaats waar hij zich bevindt en zal hem, als God het iwil, behou
den naar hier terugbrengen." De knaap stond op het punt bij
dze tijding een kreet te slaken van vreugde, maar de voorzich
tige monnik legde hein de hand op d'en mond. „Stil, jongen,
niet zoo hard, wij zijn hier bij vijanden en moeten op onze
hoede zijn.Maar Jean, zeg mij, hoe komt gij hier op een
zoo laat uur, weet men in het paleis, dat gij weg zijt?"
„O neen, eerwaarde pater, slechts mijn vriend en medegevan
gene, page Roldau de la Tour, weet het. Hij heeft mij aan een
touw van de bovenste verschansing van den stadsmuur naar
beneden laten zakken en wacht nu op mijn terugkomst."
„Mijn 'kind, dat is een gevaarlijk spel. Weet ge ook, welk lot
u iwacht, als het ontdekt wordt?"
„Ja, pater, ik weet het, maar ik ben niet bang en zou nog
heel wat meer wagen, als 't er om ging, mijn vader en mijn
medegevangenen in het paleis te bevrijden."
De monnik legde zijn hand op het blonde hoofd van den jon
gen en zeide ernstig: „Jean, dat is edel en ridderlijk van
u gesproken, maar mieit verstandig overlegd. Indien de emir
ook maar de minste achterdocht kreeg, dan zoudt gij, uw
vader en uw medegevangenen voor altijd verloren zijn en dan
was ons heele werk hier voor altijd vernietigd."
„O, Heilige man Gods," klonk het nog, „wees niet hoos, maar
ik had sedert gisteren geen rust. meerik kon het niet langer
uithouden ik moest u zien en
•>ver mijn lieven vader spre-
Ken. O, wanneer zal ik hem,
mijn lieve moeder en mijn va
derland terugzien?" En op-
niew begon de jongen te wee-
nen.
„Moed, lief kind." troostte
pater Armengol, die tot nu
toe niets gezegd had. „Alles
zal goed afloopen. Toen pater
Balduin gisteren vertrok,
heeft hij u zeer bijzonder in
mijn zorg aanbevolen. Ik
moest alles in het weTk stel
len om u te bevrijden enn dat
zal ik ook doen. Niets zal mü
te zwaar vallen, zelfs al
moest ik in uw plaats slaaf
worden. Daarom moet ge nu
stil weggaan en zot gen dat.
niemand u bemerkt, opdat ge.
niet uwe eigene bevrijding in
brensTt.. Dus -Teian. e-a.
onze Heer God en Ziine heili
ge moeder beeeleiden u
Wordt verVolgd").
DE VEREENIGING „PRINS HENDRIK" TE AMSTERDAM,
vereeniging van dragers van het eereleeken voor menschlievend hulpbetoon, in
groep vereenigd voor het Panorama in de Middellaan.
Claire Beaujon had met schitterend gevolg hare muzikale studiën
voltooid, en haar leermeesters voorspelden haar om strijd een toekomst
zooals de eerste concertzangeressen der wereld haar zouden benijden.
EEN HISTORISCH KIEKJE,
vajn een onzer abonné's ontvingen wij bovenslaand aardig kiekje ter plaatsing: een herinne
ring uit de dagen van het beleg van. Parijs in den winter van 187071. Hoe in zoo be
trekkelijk korten tijd de techniek van het geschut totaal is veranderd, is uit ons plaatje
welh éél duidelijk te zien!
NOG EEN HERINNERING AAN DEN 1 OCTOBER-STORM
na de andere kiekjes van den 1 October-storm die wij reeds hebben gegeven,
mag de afbeelding van den woudreus die in den tuin van het bekende
„Huis met de Beelden" aan de SpanjaardsLaan te Haarlem viel, niet ont
breken. Een aardkLuit van 20 vierk. Meter werd mede uitgerukt: de stam
van den reus was 30 M. hoog!
Half bedwelmd door de
geestdriftige toejuichin
gen bij haar eerste optre
den in het publiek en door
de prachtige aanbiedingen
die haar terstond van drie
zijden gedaan waren, keer
de het jonge meisje huis
waarts.
Daar, in de gezellige,
goed-verwarmde huiska-
kamer, waar een zoo vurig
liefhebbende moedier haar
wachtte, kwam ze tot rust
en vond de kalmte terug,
die noodig w;as om de aan
biedingen welke men haar
deed, 'bedaard te overden
ken en deze met haar, die
altijd haar eerste en
trouwste raadgeefster ge
weest was, te bespreken.
Nog dienzelfden avond
kwamen de beide vrouwen
tot een beslissing, waarbij
de financieel uiterst gun
stige voorwaarden van een
der concert-directiën het
had moeten afleggen te
gen den streng-katholie-
ken zin der moeder, die
meer vroeg naar de grootte der gevaren, welke haar kind in de wereld
zouden wachten dan naar de geldelijke voordeelen die Claire voor
haar beiden zou kunnen behalen.
„Kindlief," sprak ze eindelijk, „laten we nu gaan rusten. Je
weet dat ik niet zonder zorg je de wereld zie ingaan om de kunst te
dienen en triomf en te vieren, die o zoo licht gevaar
lijk kunnen worden voor je zieleheil. Maar ik heb
je .al je studiejaren dooT op dat leven voorbereid,
en wanneer je mijn raadgevingen wilt blijven vol
gen, zal je ook als concertzangeres God trouw kun
nen blijven dienen en voor Zijn glorie werken. Be
loof mij dat,, mijn kind, en ik zal gerust over
je zijn."
Een innige omhelzing was het antwoord der
dochter, die weldra het ouderhuis zou verlaten
den roem der wereld tegemoet.
Nu zat ze alleen op haai Lief slaapkamertje, en
de gebeurtenissen van dien avond trokken haar
geest voorbij. Zonderling ze zag meer 't gezicht
van haar moeder voor zich dan die schitterende me
nigte, die haar zoo had toegejuicht. Wat had moe
der bleek gezien en hoe bezorgd en teeder was ze
heel den avond voor haar geweest. Die goede moe
der het was toch ook wat hard voor haar, dat haar
kind heenging na al de offers, die zij gebracht had
om de studiën hareT dochter mogelijk te maken
En diep ontroerd bij de gedachte aan al de liefde
van haar moeder, tr,ad het meisje zacht de kamer
uit om nog een kus te gaan drukken op het voor
hoofd, in de zorgen voor 'haar welzijn zoo gerim
peld. Zacht kwam ze de kamer barer moeder bin
nen maar om even plotseling terug te schrikken.
Daar lag de arme vrouw, die zij nooit anders ge
kend had dan sterk en moedig, met het hoofa voor
over op tafel, en heel 'haar lichaam schokte van
