Karadatsch al zijn .mannen in
dlea strijd geworpen. Een reus
gelijk in kracht en gestalte, van
top tot teen in het harnas en
met een geweldige knots .gewa
pend, drong hij vooruit aan 't
hoofd der 'zijnen, wierp hij $en
eersten aanval twee ridders om
ver, verbrijzelde een der Cata-
lonïers den schedel en sloeg als
een -waanzinnige op zijn vijan
den in. Het werd nu een- vree-
selijke kamp van man .tegen
man op leven en dood. Het klei
ne 'hoopje ridders en roeiers
raakte in 't gedrang en had
moeite -zich tegen de geweldige
slagen van den Karadatsch te
beschermen. Toen stormden de
monniker met pater Balduin
aan 't hoofd tot ontzet der rid
ders aan. Balduin kwam juist
op tijd om met zijn schild den
slag op te vangen, diie voor rid
der Archibald bestemd was. Het
sterke ijzerer schild sprong
kletterend aan stukken, maar
nog voordat de reus zijn doo-
delijk wapen nogmaals had op
geheven, trof hein de strijdbijl
van Archibald aan het voor
hoofd. De Karadatsch tuimelde
half om en viel, door een twee
den slag van Balduin getroffen,
brullend als een dolle stier op
het dek neer. De roovers, door
den val van hun aanvoerder
ontmoedigd, trokken zich terug
en zochten vluchtend hun eigen
schip weer te bereiken.
Maar hier kwam hun een an
dere vijiand tegemoet. De Chris
ten galeislaven waren door de
open gerammeidevdeur uit het
ruim op het dek gedrongen en
vielen nu. met knuppels, stok
ken en bijlen gewapend, op de
roovers aan, en dezen, nu tus-
sohen twee viianden in 't nauw
gedreven, werden tot op den
laat-sten man neergehouwen.
Daarmee was de overwinning
bevochten. Zij had den Chris
tenen zes dood en en vijftien ge
wonden gekost. De lijken dèr
Turken -werden zonder verde
ren omslag in zee geworpen,
die der Christenen afgelegd en
IIET NIEUWE RAADHUIS TE CASTRICUM,
een alleraardigst in 17de eeuwschen stijl gehou
den bouwwerk, dat dezer dagen in gebruik is
genomen.
DIRK NADFRMAN EN NEELTJE
HOOGEEOOM
te Roelofarendsveen, mochten dez*er da
gen den dag herdenken, waarop zij
voor 58 jaren door Pas oor van der
Stadt z.g. in de oude kerk in den
echt werden verbonden. Wel hebben
de laslen der jaren hun ruggen eenigs-
zins gekromd, doch overigens zijn ze
nog zeer goed bij, zoodat Grootje zelfs
nog van Pastoor's trouwpreek wist te
vertellen. Mogen de brave en steeds
opgeruimde oudjes vooral door den
steun der meergegoede ingezetenen
nog een paar gelukkige jaren beleven!
de verwonden door pater Roderick verbonden. Hierna begaf zich
Archibald, begeleid door den prior en een/ige ridders en monniken, naar
het rooversscihip. Zij zagen, hoe daar twee jongens hoog boven in den
masttop zaten, hoe ze de zwarte d-rakenvlag jubelend naar beneden
haalden, terwijl de bevrijde galeislaven hen onder aan den mast ston
den toe te juichen. Het waren Jean en Filippo, die, zoo gauw de strijd
geëindigd w.as, op het dek geklommen en dadelijk op den lustig flad--
derenden wimpel aangevallen waren. De galeislaven waren nu bezig
om met -behulp van smidshpmer en tangen hun voeten van de kettingen
te -bevrijden. Zij begroetten de .ridders en monniken met luid 'hoera
geroep en drongen vooruit om den paters de hand -te kussen.
„Bewaart uw kettingen goed," sprak Archibald
vriendelijk, „en brengt ze -aan O. L. Yr. ter Wacht
in Marseille tot aandenken."
MGR. TH. VAN ROOSMALEN C.S.S.R..
de nieuwe Apostolische Vicaris van Suriname, in bisschopskleedij
na de plechtige wijding in de Bossche Kathedraal.
37 5
„Dat zal geschieden1," bevestigde
de grauwbaard, zoowaar ik Martin
Jacquenart heet."
„En de zwarte „Drakentong" moet
ook opgehangen worden," bracht een
heldere stem in 't midden. He-t was
Jean, die als een eekhorentje langs de
touwladder naar beneden geklommen
was en de vlag triumfeerend achter
zich aansleepte.
„Wel, wel, hoe komen jelui hier?"
vroeg Balduin, „gij waart toen in het
ruim opgesloten?" En Jean vertelde
omstandig hoe alles gegaan was.
„Mooi," moedigde pater Balduin
hen aan. „Maar ga nu naar uw vader
en' meld hem onze overwinning; hij
zou nog door ongeduld verteerd wor
den." En vroolijk liepen de jongens
weg.
„Eene vraag, riddeT," zei de
grauwbaard, „wat zal er met den
„Draken-tong" gebeuren?"
„Die gaat in vlammen op!"
„Verbranden't zou jammer wezen
van het mooie schip!"
,,'t Kan wel zijn, maar de vlammen
kunnen niet spoedig genoeg deze
planken verteren, waarvan iedere
duim hout met bloed en schande zij
bezoedeld. En dan, de ridders van on
ze orde mogen -bovendien geen buit
m-alken."
„Een uitgezonderd," merkte pateT
Balduin op, „en dat zijn de gevangen
broeders."
(Wordt vervolgd.!
DE GEPENS. SERGEANT-MA
JOOR B, H. EREN SEN,
die na 57 dienstjaren in het Mi
litair Invalidenhuis te Leiden
werd opgenomen en aldaar op
26 November ziin 90en verjaar
dag hoopte te vieren, is Donder
dag jl. plotseling overleden!
BURGEMEESTER MOOIJ VAN
CASTRICUM,
de verdienstelijke, ijverige en wel
willende burgen ader de/or wel
varende gemeente, die vol opge
wektheid het besiuur voert en
nu in het nieuwe Raadhuis troont
