SLAVENKETENEN.
374
Naar het Duitsch van pater HUONDER S. J.
(Die Rache des Mercedariers.
Uitgave van B. HERDEK, Freiburg im BreiSgau.)
(Y ervol g.)
de vrouwen, kinderen en de niet-
weerbare mannen w.as door Archi
bald het ruim, waar de roeiers zich
•bevonden, als schuilplaats aangewe
zen. Ook de Montfort moest mee naar beneden.
De tijding, dat de roovers in aantocht waren, had
hem in een vreeselijke opwinding gebracht en
met onweerstaanbaren aandrang eischte hij zijn
deel in den strijd en riep om zwaard en schild.
Zijn oogen vlamden en zijn bleek uitgeteerd ge
laat was koortsachtig''rood; maar zijn sidderende
handen en wankelende knieën verrieden maar al
te wel, dat de eens zoo geweldige
graaf zijn vroegere krachten nog
niet teruggewonnen had, en
slechts met moeite gelukte het pa
teer Balduin hem tot andere ge
dachten te brengen. Ten einde
hem te kalmeeren, gaf men hem 'n
lichte uitrusting met zwaard en
schild en de vermaning den vrou
wen en kinderen moed in te spre
ken en in ,gev>al van nood den toe
gang tot het ruim te verdedigen.
„Dat zal ik doen," riep hij uit, „en
EEN GOUDEN BRUILOFTSPA AR TE
ROTTERDAM
de heer A. G. Nijman en Mej. J. P.
NijmanCal vie te Rotterdam, die "25
dezer hun gouden bruiloft hopen te
vieren-
man hadden hun met begeerige handen de wapens
ontnomen en met grimmige houwen het houtblok,
waarin de ring van hun awaren voetketting be
vestigd was, stukgeslagen. Met een heftigen ruk
brak de oude nu d;en ring totaal uit het blok los
ïn strompelde, den ijzeren ketting met zich voortr
sleepend, zoo vlug bij kon naar de verhooging,
wiaax de opzichter gewoonlijk stond. Daar opende
hij een houten kast
„Hoera," riep hij zegevierend en haalde een
half dozijn bijlen te voorschijn.
„Ik ook een, ik ook een," klonk 't van alle kan
ten, en begeerig strekten zich honderd armen uit
om de kostbare werktuigen machtig 'te worden.
Met koortSfachtige haast hakten die bezweete
gestalten op de houtblokken in, zoodiat de spanen
naa/r alle kanten vlogen. Ieder gaf na gebruik
zijn bijl aan zijn buurman over en zocht intus-
schen in de donkere ruimte njaar iets, dat als wa
pen dienen kon: oude roestige hamers, stukken
ijzer, kettingen, knuppels, stokken en eenige ge
broken pieken en lansen.
Ondertussclien had de gnauwbaard met eenige
EEN JUBILEEREND-PRIES-
TER-DICHTER, KAPELAAN A.
HUIJBERS TE OISTERWJJK:
die op 27 Nov. a.s. zijn 121/2-
jarig Priesterfeest viert. Kapelaan
Huijbers is lals d bh ter welbekend
slechts over .mijn lijk zullen
d'ie vervloekte Sar,acenen
binnenkomen."
Tevergeefs hadden ook
Jean en de Galabrische kna
pen gesmeekt om aan dek te
mogen blijven, en allen pre
zen ze om het meest hun
eigen geschiktheid met boog
en slingers. Het hielp niets,
zij moesten naar beneden en
zoowel van binnen als vian
buiten werd de toegangsdeur
gegrendeld. De vrouwen en
kinderen stonden doodsang
sten uit in afwachting van
den strijd. Zij kropen dacht
naast elkander op de roei
banken en spraken elkander
fluisterend moed in. Toen
echter plotseling het vrijbui
tersschip ials een donkere
schaduw de luiken voorbij
vloog, de enterbrug neer
plofte en het gestamp en
wapengekletter tot beneden
doordrong, vielen zij wee-
nend en met luider stem tot
God biddend, op de knieën.
De oude Montfort, die zijn
zwaard krampachtig tus-
sohen de knieën hield, luis
terde met gespannen aandacht en met trillende neusvleu
gels naar het hem zoo welbekende gedruisch van den
slag.
De jongens waren eerst naast hem gaan zitten, maar de
inieuwsgierigheid dreef hen weldra naar de luiken, maar
voor de neervallende steenen trokken zij zoo gauw moge
lijk hun hoofd terug. Op dit oogenblik hoorde Jean een
rauwe stem, die hem iets toeriep in Provengaalsch dia
lect, en omkijkend zag hij recht tegenover zioh in een der
roeiluilken van het vijandige schip het bleeke gezicht vian
een man met grauwen, stoppeligen baard en hoofdhaar.
„Wat voor een schip is dit, dat die vervloekte roovers hieT
geënterd hebben," was de vraag.
„De Redemptor" van de paters van O. L. Vrouw
„Wiat! Van de paters! Zijn er rdddlexs aan boord'?"
„Ja, tien ridders, twaalf monniken en vijftig Catalo-
niërs onder aanvoering van riddeo- Archibald."
Jean zag, hoe de man zioh snel terugtrok en het nieuws
aan de andere gevapgenen mededeelde. In een oogwenk
w.aren alle luiken met baardige, weggeteerde en 'zonver
brande gezichten bezet, die met schitterende oogen om
hoogkeken.
„Zeg, jongen," riep de gnauwbaard, „heb je geen bijl,
geen hamer of zoo iets bij je?"
„Jawel," antwoordde Montfort, die het gesprek had
aangehoord, „wat moet er mee gebeuren?"
„Om Gods wil, indien gij een Christen zijt, 'helpt ons
dan bevrijden van die ellendige kettingen, die ons aan
die helsche roeibanken vastketenen. Wij wallen meestrij
den en dat roovergebroëd helpen ombrengen. Werp snel
een bijl of een hamer over, hier is een brug." Met dit ge
zegde schoof hij, door zijn lotgenooten geholpen, een zwa
re lange roeiriem naar de linderen, en deze was gelukkig
lang genoeg en werd in het luik van 'den „Redemptor" be
vestigd. Ondertussclien had de oude Montfort, sidderend
van opwinding, een knots en een bijl gehaald. „Hier Jean,
hier Filippo," schreeuwde hij den jongens toe, „naar de
'overzij, vlug wat en geen tijd verliezen!"
Snel als wezels klauterden de twee over de roeiriem
naar de overzij en verdwenen daar achter de luiken. Nau
welijks waren zij binnen of de grauwbaard en zijn buur
DE NIEUWE MONUMENTALE TOREN
DER KATHOLIEKE ST. GEORGIUS-KERK
TE STRATUM:
deze toren is 92.5 M. hoog, wend 15 Maart
1910 aanbesteed, en 13 Nov. j.l. plechtig in
gebruik genomen. Het gemeentebestuur heeft
besloten, aan het kerkbestuur voor dezen to
ren een. uurwerk ten geschenke te geven.
anderen de schuinliggende valdeur, d'ie naar het
lek leidde, onderzocht, maar deze was gesloten
en waarschijnlijk van buiten diclitgegrendeld.
„Wacht," riep de oude, „wij
zullen] ze wel kleinkrijgen,"
en snelbesloten pakte hij
met zijn vrijgemaakte kame
raden een langen, zwaren
balk beet en begon met alle
kracht de sterke eikenhou
ten deur te rammeien. Maar
eerst teen hij mog meer hulp
kreeg, gaf de grendel toe
en sprong k na I's end stuk.
„Zie zoo," riep de oude,
diep ademhalend, „nu is het
hok open. Maar nu komt het
ex op aan. Vooruit, jongens,
mee naar boven, vrijheid of
dood is het wachtwoord."
Hij greep een knuppel, stiet
daarmee de valdeur open en
sprong op het dek. Door de
andleren werdi hij op de hie
len gevolgd.
HET EINDE VAN
DEN STRIJD.
EEN ENGELSCH OORLOGSSCHIP ONDER DE ROTTRDAMSCHE MAASBRUG:
hel oude Engelsche oor'ogsschip de „Formidable" was on'angs ter slooping aan
gekocht door een IIoLandsche scheepswerf te Slikkerveer. Het gevaarte werd
op de Maas van den geheelen bovejnbouw ontdaan en kon toen onder de
Maasbrug doorvaren, want het reusachtige schip rnat nog een 10.000 ton!
Intusschen werd op den
„Redemptor" met verbitte
ring gestreden. Buiten zich
zeiven van woede over het
voor hem 'ongelukkige ver
loop van den strijd, had de
