„Leidsche Beelden".
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 21 Oct. no. 620.
KAMEROVERZICHT.
TWEEDE KAMER.
Dc Militiewet.
Op den dag van gisteren is voor den
Overzichtschrijver sledhts het woord van
toepassing, dat dezer dagen uit meer
Idan één mond in de Kamer gehoord is:
.Wie het schrik'lijkst zwijgt,
Heeft het 't best gezcid.
De dag is verloren gegaan aan replie
ken.
Slechts deze vraag.
De heer Troelstra zei in de Kamerzit
ting van 11 October dat het den socialis
ten aangenaam zal zijn in goedeorde
met de Kamer verder samen té werken.
ingoede orde. Is hieronder ook
begrepen de redevoering van ter Laan
van ruim 4 uur; een repliek van bijna
3 uur, een speech van Troelstra van circa
1 uur?
Deze week heeft de kleinste Kamer
fractie ruim één derde van den beschik
baren tijd in beslag genomen.
Als de socialisten openlijk obstructie
«wiiden voeren, hadden zij het dan erger
kunnen maken dan bij deze bedekte te
genwerking
De Week
in het Buitenland.
De gele draak roert duchtig zijn staart,
maar geeselt gélukkig slechts zijn eigen
flanken. Als het nu maar daarbij blijft,
hetgeen wel waarschijnlijk is, wegens de
Aanwezigheid van buitenlandsche oppas
sers, kunnen we met een kalm gemoed
.toezien op het ongemak, dat hij zich
jself veroorzaakt.
't Is dan ook in het land van de rij
zende zon weer eens revolutie. Heel lang
heeft de beirekkelijke rust niet mogen
duren. Weer zal men trachten, als zoo
vele malen te voren, de Mantsjoe-heer-
schappij te vernietigen. Een proclama
tie in dien geest is door de opstandelin
gen tot het volk gericht. 4000 jaar, heet
het daarin, is het Chineesch(e volk erin
geslaagd de barbaren dje het aanvielen,
te verjagen. De laatste barbaren echter
dje China waren komen overvallen, de
(Mantsjoes was het gelukt de Chineezen
ten onder te brengen. Nu is China onge
lukkig, vrijheid, gelijkheid en broeder
schap moeten worden hersteld.
Een loffelijk streven, voorwaar. En
pin dit te bereiken wil men dan natuurlijk
de MantjSes verjagen en geheel China
vereenigen onder het nieuwe bewind. Dit
nieuwe bestuur zal een republiek zijn
met een door het volk gekozen president.
Jevens zal dan 'n nieuwe breeder opge
zette en democratischen grondwet wor
den, afgekondigd.
Om al dit moois te bereiken, zegt de
proclamatie, moet China drie .perioden
doormaken. Een militaire die op de over
winning over de Mantjoes moet volgen,
dan een periode van gedeeld militair- en
vojksgezag, welke ieder 2 jaar zouden
duren. In het vijfde eindelijk treedt ver
volgens de grondwettelijke periode in,
waarin de coiistitutioneele republiek in
gevoerd wordt, die alle zegeningen der
beschaving enz. zal brengen. Met het
(Oog op andere republieken hebben wij
daar niet veel moeid op. Maar, je kunt
nooit weten.
De Chineesche regeering was met deze
proclamatie lang niet op haar gemak,
en daar ze er zelf geen raad op wist,
liep ze den verbannen Yoean-sji-Kai té-
XII.
Herinneringen.
Herinneringen.... aan: „wat voorbij is".
Leiden heeft 'n drukken, een reusachti-
gen tijd, achter den rug.
'n Reeks van bizonderheden, gebeur
tenissen, die de stad voor 'n poosje uit
den gewonen burgerlijk-egalen voortle-
vingsdommel hebben opgeschrikt
Eerst hadden we dan de nieuwe tram-
Installatie....
We hoorden de plannen, zagen de lang
durige voorbereidingsmaatregelen.
Plannen zijn verwezenlijkt.... hunne uit
voering kwam tot stand, en na 'n ge
spannen verwachting van maand op
jnaandsnort thans de „Electrische''
jdoor onze straten....
E;n ^t moet ons van 't hart.... we heb
ben nu ook wat goeds. Waar is 'n twee
de stad in ons land, die op zulke wagens
kan bogen?
Wel zijn er nog enkele grieven, doch
zeker zal ook hierin verbetering komen,
en we gelooven, dat wij, Leidenaars, met
pns modern vervoermiddel tevreden en
.voldaan kunnen zijn. En wederkeerig de
[Maatschappij, wat de vervoercijfers be
treft.
We verwachten dan ook in te toekomst,
als meerdere uitbreiding ook naar bui
ten komtk een stijgend succes...
Nu we goed en wel aan ons nieuw
vervoermiddel gewend waren, dat zooveel
omkeer bracht, wachten ons de attracties.
De „Leidsche-Landbouwtentoonstelling,
jne tde daaraan verbonden „Luna"-park-
Verniakelijkheden, werd geopende
Die-,.Leidsche Landbouwweek" bracht
Ons feiteljjk van alles, Een aaneenschake-
rug en benoemde hem tot onderkoning
der oproerige streken. Prettig cadeau,
dat hij eerst na ernstig 'tegenstribbelén
aannam. Deze man is wel de bekwaam
ste staatsman dien China bezit. Oor
spronkelijk militair, spoedig; door groo-
te bekwaamheid generaal .geworden,
kwam hij door degunst waarin hij bij de
keizerin-weduwe Tsen-Hsi stond, in de
diplomatie. In 1907 stond hij aan het
hoofd van het ministerie van 'buitenland
sche zaken, op welken post hij het ver
trouwen der Europeesche mogendheden
wist te winnen. Door den dood van d,e
keizerin-weduwe en den keizer kwam
hij echter plotseling in 1909 ten val,
en zonder ontslag werd hjj verbannen!
naar het gewest, waarin hij geboren was.-
'Nu echter hoopt men, dat hij, wiens
naam ten nauwste aan de Chineesche
hervormingsbeweging is verbonden, een
compromis tot stand zal kunnen brengen
tusschen de Chineezen en de Mantjoes.
Voorshands hebben we er echter nog
geen hoop op, evenmin als op de Itali-
aniseering van Tripolis. Ook daar kan
het voor de Italianen nog lang duren,
want ofschoon de Turken geen kans op
succes hebben, is hun toestand toch lang
zoo wanhopig niet als men eerst wel
geloofde.
Ze hebben, zooals uit de brieven van
den correspondent der „Köln. Volksz."
bleek, Tripolis met proviand en munitie
verlaten. Daarbij komt nu, dat de dadel-
oogst begonnen is, met behulp waar
van de Turksche soldaat kan worden ge
voed. Door herhaalde nachtelijke aanval
len, hoewel steeds zonder succes, houden
?ij de Italiaansche soldaten in voortduren
de spanning. Wanneer nu de oorlogssche
pen de juiste positie hebben opgenomen,
kunnen zij door de scheepskanonnen uit
hun voorpostenstelling verdreven worden
Dan trekken zij zich terug op hun meest
versterkte positie, den pas van Kasa Eef-
rem, den karavanenweg naar Tunis, die
op het oogenblik door een macht van
pl.m. 10000 man bezet is. Hier verheft
zich het plateau van Dzjebel loodrecht uit
den grond. Hieruit den tegenstander trach
ten te verdrijven zou voor de Italianen
krankzinnigenwerk zijn. Reeds bij de oude
Romeinen die hier zoo vaak oorloogden,
was deze stelling gevreesd, die slechts
over een weg van dooden zou in te ne
men zijn. De Italiaan kan dus van het
Tripoiis-avontiiur zooals gezegd, nog lang
wil hebben. Het ergste is dat in Italië de
pret er al af schijnt. Van het enthousiasme
der eerste dagen hoort men niets meer en
nu de boycot in alle strengheid dreigt
doorgevoerd te worden, begint men de
zaken inecr nuchter te bekijken, 't Is dan
ook geen kleinigheid 100 pet invoerrecht
op de Italiaansche waren en dat nu de
tijden zoo duur zijn
Een eigenaardig geval doet zich nog
voor nu de Turk, als hij er kans toe ziet,
op alles wat uit Italië komt, tot brieven
toe, beslag legi. Nu komt eens duidelijk
aan het licht, dat de Paus niet de noodza
kelijke onafhankelijkheid heeft om in dit
conflict zijn neutraliteit te verklaren.
De poststukken van den H. Stoel, voor
het oosten bestemd, worden behandeld
door de Italiaansche post en kunnen dus
niet verzonden worden en zou dit tot op
zekere hoogte mogelijk zijn, dan hangt het
nog van den goeden wil en gezindheid
van den Turk af, of hij den H. Vader
als een onafhankelijke souverein wil eer
biedigen of niel Hij kan den Paus. be
schouwen ais inwoner van Rome en hem
behandelen als iederen anderen Italiaan in
dezen oorlogstijd.
De verbinding tusschén den H. Stoel en
da Oostersche katholieken kan men dus
als feitelijk verbroken beschouwen.
Tegen dezen misstand zal, naar het ge
rucht gaat, de heilige Vader protesteeren.
Het is te hopen, dat dit leiden zal tot ver
betering van den onwaardigen toestand
waarin de Opperherder der Kerk gebracht
is. V.
ling van feestelijkheden.
We herinneren ons haar als een echte
ontspanningsweek, een week van„voor
elck wat wils"....
iWe herinneren ons uit dien feesttijd
de rijke en nuttige tentoonstellings-inzen-
dingen, de interessante paardensportnum
mers, de postduiven wedvlucht, de voetbal
wedstrijd, het ringrijden, en de kermis
pardon, Lunapark-attracties, met... sum
ma, summarum!... tegelijkertijd de „Vlieg-
week", die veertien dagen duurde....
Dat was een tjjd van ontspanning....
Maar: „niets op deze aarde is besten
dig."
En ook dit ging voorbij.
Ons bleef énkel.... de aangename herin
nering....
Toen kwam den ontzettenden Septem
ber-storm ons uit die feeststemming op
schrikken.
Lang zal hij ons heugen, die orkaan van
den laatsten September-dag, waarmede de
Zomer voorgoed afscheid nam.
Die storm laat, als door héél het land,
ook onze stadsbewoners een droevige
herinnering achter....
Droevige herinnering, op de eerste
plaats, doordat hier helaas menschelijke
slachtoffers zijner woede, vielen....
Droevige herinnering ook, waar hij 'n
goede bekende, 'n Leidschen Reus, vel
de.... Den statigen boom op de Visch-
markt....
Treurig, met -n gevoel van weemoed,
met den nog zoo verschen Indruk, dat
iemand die we van kind-af-aan gekend
en bewonderd hadden, die we gedacht
hadden onvergankelijk, onkwetsbaar, dat
een goede beken-de van ons is heenge
gaan, voorgoed Is heengegaan.... bestre
den we thans de plek, waar éénmaal; kort
geleden nog, die Keus zjjn machtige &i>
Weekpraatje.
't Is dan eindelijk gebeurd en de 20e
October zal steeds aangeteekend staan
als de treurige dag waarop dc Leidsche
vroedschap „om" ging. Paf stond menig
een, toen hij het gisteravond vernam»
We wisten niets te zeggen. Dé mees
ten hadderf het niet gedacht. W,el was
het vertrouwen dat de rechtsche candi-
daten er zouden komen, niet zoo sterk
meer als vrtoeger, maar toch hoop om te
behouden wat we hadden, bestond bij
allen. Hard is er gewerkt, doch dit al
les mocht niet baten, voornamelijk in dis
trict III viel de candidaat der rechter
partijen met een kleine meerderheid.
(Wat zal nu de toekomst geven, on
der het nieuwe régime? We kunnen
deze niet vooruit loopen en mo
gelijk is het dat in de eersten tijd slechts
niet-principieele kwesties aan de orde
gesteld worden. Doch de mogelijkheid
van het tegenovergestelde' bestaat even
zeer en dan zullen we zien wat we aan
de linksche meerderheid in den raad
hebben, of liever we zullen zién dat we
er niets aan hebben, want zij zal juist
willen, datgene waarmee wij ons niet
kunnen vereenigen.
Menigeen zal zich nu wellicht reeds
met bezorgdheid afvragen, wat zal het
over twee jaar geven. Zal zich dan mis
schien weer hetzelfde spel herhfclen, en
zal Leiden op den langen duur als ge
heel linksch worden beschouwd. We tip
pen van neen. En we spreken niet alleen
de hoop uit dat het niet zal gebeuren,
maar we hebben zelfs vertrouwen in de
toekomst. We denken hierbij onwille
keurig aan Rotterdam, de oude liberale
veste, die na hard en lang werken
door de rechterzijde overwonnen is. Van
Leiden kan men ten minste niet zeggen
dat het een oud liberaal bolwerk is, en
al hebben we nu wat verloren, met hard
werken kunnen we veel terug wininen.,
Rotterdam heeft alles stuk voor stuk
moeten veroveren, zouden wij ons daji
niet kunnen herstellen van een Inederlaag
en alles ruimschoots terug winnen? Laat
deze nederlaag voor ons zijn een Jdein
(desnoods gewild) echèc, om later groo-
tere voordeelen te behalen.
Een vorige maal hadden wij een
boompje over de uitvoeringen in den
wintertijd, en we werden 't met elkaar
eens dat deze dikwijls op hooger peil
dienen gebracht. We beoogden daarbij
slechts stukken, wier inhoud niet in strijd
is met onze geloofs-zedenleer. Wiel dach
ten we aan dergelijke stukekin, maar
daarbij schoten ons ook, vooral wat be
treft de laatsten (stukken wier overeen
komst met de zedenleer ver te zoeken
is) St. Paulus' woorden te binnen, als
hij ons zegt dat we zulke dingen niet
eens moeten noemen. Hjj bedoelde na
tuurlijk dat >ve zoo braaf moeten le
ven, dat het nooit in onze gedachten
zal komen, om zelfs maar die namen te
noemen, maar wanneer het geldt dé an
deren op een gevaar te wijzen, dan ver
andert de zaak. En daarom was 'tgoed
gezien, toen de redactie van dit blad,
deze week waarschuwde tegen een voor
fatsoenlijke lieden absolnut ongenietba
re klucht. Hoe noodig het is er nu en
dan op te wijzen, blijkt uit het feit jJat
menig theaterdirecteur (ook die van bios
cope-theaters gaan aan hetzelfde euvel
mank) er niet vies van is dergelijke z.g.
kluchten in hun theaters te doen opvoe
ren.
Nog deze week las-ik in een Haar-
lemsch blad dat daar ter stede een stukje'
was opgevoerd, waarvan de recensie aan
ving met het minder gunstige: bij dit
stuk late men zijn volwassen dochters
men uitspreidde, in trotsche glorie....
De plek, eens één onzer mooiste oude
stadsgedeelten, nu zoo kaal, zóó onge
woon, zóó verlaten....
Een móói stadsdeel is daar ontsiert,
voor langen tijd....
Zit daar echter geen leering in dit ge
val?
We achten 't niet ondienstig dit in deze
„Herinneringen" even aan te halen, da&r,
waar 'n eveneens mooi stadsgedeelte
en niet eens door 'n ongeluk op punt
van verdwijnen staat.
We bedoelen ons „van-der-Wierf-park".
't Schoot ons weer duidelijk te binnen
bij den gedenkdag van Leiden's ontzet,
op den 3en October, tijdens de ochtend
uitvoering der Koraal-muziek.
Plechtig klonken zangers-stemmen....
Fier stond daar in 't parkgroen „van
der Werf" op zijn verheven voetstuk....
En toen kwam 't in ons op: „hoelang
nog?'--
Zal dit niet de laatste koraalmuziek-uit-
voering op die plaats zijn
Waar andere jaren?
W6£rheen zal dit écht Leidsche mo
nument worden verwezen?.
Wiant... we wéten 't... we vóelen 't
naderen, onze stad, die tóch al niet zoo
héél veel plantsoen-mooi kan tentoonstel
len, zal ook dit stukje parkaanleg, dat in
den loop der jaren door bebouwing al
meer en meer inkromp, geheel moeten in
boeten.
JVaar nu nog 't mooie groen prijkt,
waar nu nog een 's Zomersch zéér ge
zocht „zitje" is voor onze volksmenschen,
de plek van onze Zomer-volksconcerten,
gaat verdwijnen. D&n zullen we 'daar te
gen stijle museum-muren opzien.
De Wetenschap gaat dilr de Natuur
verdringen.
en onvolwassen zoons thuis. De recen
sent van dat blad, fatsoenlijker dan de
acteurs en actrices, gaf dezen ten slotte
nog een kleine por door niets 'van hunl
werk te zeggen, doch mede te deelen,
dat hij hen met een beleefde buiging
voorbij ging. Ons dunkt de woorden
„met een beleefde buiging" had hij er
met succes af kunnen laten.
Wij Katholieken moeten sterk1 staan,
we mogen ons niet laten verleiden door
schoon of aardig klinkende titels. Vroe
ger kon er misschien gezegd worden,
„als het niet zeker is, dat de stukken min
der net zijn, dan kunnen we er heen
gaan, dan zal het wel fatsoenlijk
zijn", maar tegenwoordig moeten we he
laas zeggen „zoolang niet zeker is, dat
er absoluut niets verkeerds in zit, dan
mogen we er niet heengaan, want dam
loopen we steeds de kans om ergéns
te zijn, waar we niet thuis hooren.
Nog een ander gevaar voor de winter
avonden is de lectuur, natuurlijk wanneer
iets gelezen wordt wat men niet moét le
zen. Natuurlijk alweer op de eerstel
plaats de lectuur direct tegen geloofs
of zedenleer gericht, maar ook de z.g.
detective-romans mag men niet uit het
oog verliezen. De woede om dergelijke
prullen te lezen is reusachtig, en dé ge
volgen van die lectuur treden meer en
op den voorgrond. In Duitschland bijv.
is liet eenigen tijd geleden voorgekomen
dat enkele jongens door het lezen van
Nick Carters enz., er toe kwamen, een
moord te beramen, die gelukkig verijdeld
werd. Thans is iets dergelijks ook hier te
lande n.l. te Helmond, voorgekomen,
waar enkele fabrieks- en kantoorjongens
van 12 tot 14 jaar, door het lezen van
Nick Carteriana, Buffalo Bill's enz., er
toe kwamen om het volgende plan ten
uitvoer te brengen.
Zij wisten dat de boekhouder van een
groote machinefabriek tot 's avonds Iaat
werkte en dachten zij daarvan fe profi
teered Zij zouden 's avonds den man
overvallen, een revolver voor het hoofd
zetten, doodsteken en in het kanaall wer
pen en daarna de 'kas plunderen en wegr
loopen. Een der jeugdige boefjes kreeg
evenwel berouw, liep naar den inspec
teur van politie en vertelde hém alles.
De jongens zijn gevat en werden ver
hoord, waarop zij allen bekenden.
Welk een waarschuwing ligt hierin
voor de ouders om zulke lectuur uit de
handen hunner kinderen te weren, en'
welk een duidelijk bewijs is het ook hoé
groot de inyloed van lectuur, hetzij goede
of kwade, op den mensch is, iets waaraan
menigeen maar geen geloof wil schen
ken. STAN.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Zitting van Vrijdag 20 October. (Verv.)
In een zeer uitvoerige repliek' hand
haafde de heer Ter Laan (S. D.) al
zijn bezwaren tegen het ontwerp*
en eischte voor den staatsburger het récht
op om in de kazerne sociaal-democraat
te kunnen zijn.
Wat de kosten betreft hield spr. vol
dat men nu pas aan het begin staat en
er etterlijke millioenen -meer nqg ge
vergd zullen worden, in welk verband hij
nader het juiste beginsel uiteenzette van
de sociaal-democratische motie om een
vveerbelasting te heffen van dé bezit
tende klasse.
De vergadering is daarna verdaagd tof
Dinsdag a.s. te elf uur.
Gemeentezaken.
De Qemeentebegrooting.
Aan de gemaakte opmerkingen bij de
artikelen wordt het volgende ontleend:
Binnen afzienbaren tijd is Leiden een
stuk plantsoen-mooi, en een werkelijk bij
den breeden volkskring in achting-staand
stadsdeel kwijt
Dat nu doet pijnlijk aan, daar, waar we
in andere steden van nieuwe parkaanleg-
plannen hooren.
Dit was een droeve gedachte op den
feestelijken gedenkdag van Leiden's ont-
fzet...
We gelooven echter dat onze Raad
voor het werkelijke nut van een goed
volks-park, niet de oogen zal sluiten.
Rest ons de hoop, dat intijds een goede
vervanging voor het verdwijnende tot
stand kome.
Niet te vergeten in deze „herinnerin
gen" van wat onze stad den laatsten
tijd passeerde, dient het echte Roomsche
liefdewerk der „Sobriëtas-bloem", den
ook in Leiden zoo wèlgeslaagden verkoop
van het blauwe bloempje ter redding der
drankzuchtigen.
Hulde hen, die in onze stad op zoo
voorbeeldige wijze voor de organisatie
zorgden en hen, die een werkdadig aan
deel in den verkoop namen.
Eere ook den andersdenkenden, die
door den aankoop der bloempjes dit maat
schappelijk liefde-werk steunden.
Leiden maakt geen slecht figuur in den
cijfer-reeks van het verkochte bloempjes
aantal.
Voorts zien we nog even turig op
den gedenkdag van Leiden's-ontzet, den
3en October, dit jaar, wegens het vijf-en-
twintigjarig bestaan onzer werkzame „3-
October-Vereeniging", met ?n beetje meer
luister en stemming gevierd dan anders.
De zéér mooie optocht en de geheele
feestopzet bewijzen, dat deze Vereeniging
moede is, in het uitdenken van iaar
inkomsten.
Marktgelden. Een der leden vraagt
of B. en W. niet hunne gedachten heb*
ben laten gaan over de mogelijkheid dA
op 20 October 1910 afgeschafte Kermis
te herstellen, die toch het vorig iaar nog
een bedrag van ruim f9000 in de stede»
lijke schatkist heeft gebracht
Nu de Kermis is afgeschaft js geen;
voorstel van B. en Wi te verwachten om
tot wederinvoering van de kermis over W
gaan.
Een ander lid gaf zijn verwondering t*
kennen, dat, nu de kermis is afgeschaft^
geworden, wèl toestemming is gegeven!
tot de vermakelijkheden, genaamd Lu*
nap ark op het terrein der Landbouw*
tentoonstelling. Deze toch waren volgen*
hem niets anders dan een vermomde ker*
mis.
Andere leden konden dit inzicht niet
deelen. Buitendien: tot dergelijke feeste
lijkheden was reeds besloten vóór de af*
schaffing der kermis.
B. en W. sluiten zich hierbij aan.
stellen de georganiseerde maatregelen
op één lijn met publieke vermakelijkheden
als concerten, tooneel- of bioscoopvoor
stellingen, in de Oehoorzaal of elders ge
houden, en waarover de politie inge
volge art. 188 der gemeentewet behoort
aan den burgemeester.
Gevraagd wordt of de nieuw<
schcolgeldrege ling voor de H. K.
S. voor meisjes van invloed is geweest'
op het bezoeken der school in het alge
meen en het aantal nieuwe leerlingen in
het bizonder
B. en W. antwoorden, dat een juist
oordeel te vellen over de gevolgen van
de invoering der progressieve schoolgeld-
heffing aan de Hoogere Burgerschool
voor Meisjes thans nog niet wel mogelijk
is. Slechts kunnen zij mededeelen, dat
de cursus 1910-11 aanving met 79 leer
lingen en de cursus 1911-12 met 73 leer
lingen.
Een lid vraagt, of de lagere opbrengst
van de hondenbelasting misschien,
aan de verhooging dier belasting te wij
ten is.
De oorzaak van de lagere raming is
volgens .B en W. hierin gelegen, dat ver
scheidene ingezetenen na de verhooging
der hondenbelasting in 1908, zich van hun
hond hebben ontdaan en bovendien vele
verhuurders van kamers aan studenten,
in den laatsten tijd bij de verhuring hun
ner kamers de voorwaarde hebben ge
steld, dat geeti honden op de kamers
mogen worden gehouden.
Uitgaven.
Een lid geeft in overweging de jaar
wedde van den gemeente ontvan
ger met f200 te verhoogen. Andere le
den wijzen echter op het feit, dat die jaar
wedde in 1903 is verhoogd.
Ofschoon B. en W. aan een personeele
toelage de voorkeur zouden geven, stellen
zij voor nu dit niet mogelijk is, aan Ged,
Staten in overweging te geven de jaar
wedde van den gemeente ontvanger met
ingang van 1 Januari 1912 nader vast
te stellen op f 4000.
De opmerking wordt gemaakt, dat in
tegenstelling met andere uitbestedingen
van wege de gemeente, in de overeen
komst tot levering van d r u k- en bind
werk geene bepalingen zijn opgenomen
ten opzichte van minimum loon en maxi
mum arbeidstijd.
Overeenkomstig het - raadsbesluit van
5 Dec. 1907 meenen B. en ,W. beslist te
moeten ontraden tot het opnemen van
dergelijke bepalingen te besluiten.
Eert lid vraagt zooveel mogelijk bezui
niging op den post „verlichting" en
„meubilair" van het raadhuis.
B. en W. zullen op zoo weinig mo
gelijk gebruik letten.
Een lid geeft in overweging bij een a d-
vertentiebureau een abonnement
af te sluiten voor de plaatsing van alle
op jaar welslagende feestplannen, waar
ieder aan kan deelnemen.
De attractie van dit jaar, de „3-October-
Revue", speelde in... het „nieuwe v.d.
\Verff-park".
Zien we hier al niet duidelijk, waar 't
met ons tegenwoordige park 'k heb
'n kennis, die „parkje" zegt aan toe is?.
De avondfeesten op 't bekende ter
rein hadden ook 't gewone goede ver
loop, en wat niet weggewaaid was, trok
nogal publiek, dank zij af en toe 'n buitje.
Véél stond er niet Tóch waren er nog
de „Werptent" en ,,-tVroolijke Rad'
thans van Lunapark weer gewone kermis-'
vermakelijkheden geworden. Wat in zoo
korten tijd al niet gebeuren kan, hè?
Van 't traditioneele „vuurwerk" had de
Leidsche firma alle eer.
In ons stadsverkeer hebben we
ondertusschen gehad de straattooneeltjes
en de beweeglijkheid, die den nóg behou
den gebleven „groen-tijd" van ons stu
denten-corps jaarlijks meebrengt
't Oude, zoo aangevallene groen-
loopen."
Ook iets wat door den tijd verdwijnen
zal
Of 'tde corps-leden van nut is? Of
zij 'tbehouden willen?
Voor ons, buitenstaanders nog onder
den indruk van wat we verleden week
bij de „ontgroening" als „fakkel-optocht^
zagen passeeren heeft het weinig sym
pathieks
Dit alles is onze stad weer gepas
seerd. 'tls voorbij.
Thans breekt weer 'n andere tijd aan,1
't Winterseizoen.
De wintercampagne.
Daarover 'n anderen keer. Na de „ver*
vlogen-" de „toekomst-beelden".
KtE£
