332
DE NIEUWE ELECTRISCHE TRAMLIJN LEIDEN—KATWIJK GEOPEND
de aankomst van de eerste feesttram met genoo digden te Katwijk.
Hofman vermaakte haar vermogen, dat van haar
ouders afkomstig was, met rente op rente aan haar
bloedverwanten. Ze had het steeds als een heilig on
aantastbaar goed beschouwd en vermeerderd en nu
moest het in de handen harer familie blijven, tot nut
van elk der leden.
De toehoorders knikten: dat was billijk. Ze was niet
uit den aard geslagen. Dat was gezonde boerenzin.
De verdeeling zou zonder moeite geschieden.
De achterneef, die nu het ouderlijk goed; der over
ledene beheerde, was een rechtschapen mensch en een
flinke boer.
„Mevrouw von Böhmer,sprak de rechter, die met
afgemeten plechtige schreden haar naderde, „u moet
ik dit pakket overhandigen. Openen kunt ge het ten
uwen huize, maar ik verzoek u zich ervan te over
tuigen dat de zegels ongeschonden zijn."
Bijna medelijdend zagen de erfgenamen, die haas
tig het vertrek verlieten, naar de bleeke vrouw, die
hun toch niets afhandig gemaakt had. Het pakket
zou waarschijnlijk sieraden bevatten; die hen toch niet
konden deren.
Lilly nam het pakket aan; ze wankelde en noest
tegen den muur steunen, om niet te vallen. De rech
ter zag haar medelijdend aan; hij haalde een glas wa
ter voor haar, dat zij gretig uitdronk, en geleidde haar
toen tot aan de deur.
Ze liep met schuwe blikken als een veroordeelde
Acht dagen later werd mevrouw Böhmer uitgenoodigd de opening
van het testament bij te wonen. De jonge vrouw was er door ver
schrikt. Zeker, tante Jetje had uiterst zuinig geleefd en ze werd
algemeen voor rijk gehouden. Bij het van haar ouders geërfde ka
pitaaltje, dat door rente op rente steeds aangroeide, had zij boven
dien steeds haar spaarpenningen gevoegd. Maar er waren zooveel
neven en nichten, die van tante Jetje hoopten te erven. Allen lie
den, die met harden arbeid hun brood moesten verdienen. Neen, ze
zou stellig niets van de erfenis aanvaarden. Hoogstens een of ander
sieraad als aandenken....
Haar echtgenoot dacht er anders over. Hem verdroot de ideale
gezindheid zijner vrouw. „Zie eens," sprak hij, „tante Jetje heeft
jarenlang bij u genadebrood gegeten...."
„Neen Karei," viel zijn vrouw hem in de rede, „ze is tot den
laatsten dag een vlijtige trouwe* dienstbode geweest en dan, sinds
haar vijf en zestigste jaar kreeg ze geen loon meer; alleen een
geschenk met Kerstmis.
„Nu ja, wat moest een oude vrouw ook met zooveel geld doen?"
Hij haalde de schouders op en lachte.
„Ze was zoo voorbeeldeloos eenvoudig en beeft stellig menig
goudstuk voor u bijeengespaard. Je zoudt de doode niet eeren, als
ge tegen haar laatsten wil een deel der srfenis uit louter edel
moedigheid zoudt afwijzen."
Lilly zag verbaasd op: vragend keek zij haar man aan, een treu
rig lachje kwam op haar gelaat. „O, Erik, voor eenige dagen oor
deelde je zoo hard over de doode en nu zullen wij geld van haar
aannemen. Kan ik dit rijmen met je anders zoo fier eergevoel?"
Hij kleurde onder haar verwijtenden blik en sloeg de oogen neer.
„Kindlief, ik heb er nog eens rijpelijk over nagedacht," zei hij.
„Wellicht geeft het testament de gewenschte opheldering."
In droevige gedachten begaf zich mevrouw Böhmer in zwaren
rouw gekleed, naar het gebouw der rechtbank, waar de bloedver
wanten der overledene reeds bijeen waren.
Bij deze allen scheen de droefheid al reeds geweken te zijn. Op de
bruine, door de zon gebruinde gelaatstrekken las men nieuwsgierig
heid en ongeduld.
De blonde, voorname dame werd met schuwe, schuine blikken aange
zien. Dat vertroetelde pleegkind zou "zeker de voornaamste erfge
name zijn!
De rechter verbrak n% na het testament ongeschonden te hebben
bevonden, de zegels.
Het stuk was kort en bevatte slechts enkele bepalingen. Henriëtte
H. M. DE KONINGIN VOOR EEN DAGJE IN DEN HAAG:
?alerdag j.l. heelt II. M. de Koningin een bezoek aan de Residentie
gebracht om de verwoesting die de storm in den Haag aangericht had
in oogenschouw te nemen. Het verbLijf was kort, want 's middags ver
trok de llooge Bezoekster weer. Onze folo werd genomen op het oogen-
blik dat H. M. het slation S.S. binnentreedt om uit den Haag te ver
trekken en op het Loo terug te k eeren.
door de straten. Zij vermoedde, dat in het pakket de sleutel toit het
geheim -van tantes gedrag te vinden zou zijn. Geheel ontdaan kwam
/.ij thuis, wierp zich in de armen van haar man en riep:
„Erik, hier, dit pakket.open het.ik. kan niet!"
„Voor alles moet ge gaan zitten, kindlief, en hoed en mantel afdoen.
Zal ik schellen? Niet?.Hij hielp haar en zocht te vergeefs een
blik op te vangen van haar starende oogen.
,.Nu, en hoe was het met het testament? Heb je niets geërfd?"
„Erilc, vraag mij niets. het doet mij- pijn.hier. open het
pakket. het bevat tante's nalatenschap voor mij.
HOE DE STORM HET HEILIGDOM DER H.H. MARTELAREN VAN GORCUM TE BRIELLE TEISTERDE i
de ontzetlende Octoberslorm heeft ook het bekende, veelbezochte heiligdom der Gorcumsche Martelaren buiten de poorten van Rrielle vreeselijk
geteislerd. Aan de kerk zelve werd hier en daar schade toegebracht, ruiten ingedrukt enzv maar de meeste vernieling had plaats op het
martelveld-zelf: de houlen galerij die om den put en de plaats der marteling loopt, werd totaal vernield en in elkaar gedrukt. Onze foto's
geven van de vernieling in haar geheel en in d él ails een goed beeld.
