Uit de Pers.
Uit de Natuur.
BUITENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 19 Augustus.
STATEN-QENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Kort Verslag van de vergaderingen
der Kamer.
Het Kort .Verslag der vergaderingen
Van de .Tweede Kamer der Staten-Gene-
jraal verschijnt in den avond van eiken
!dag, waarop de Kamer vergadert
De abonnementsprijs bedraagt f 1.
!Men abonneert zich voor den tijd van een
geheel zittingjaar. Voor de verzending van
Eet Verslag aan abonnementen binnens
lands is geen port verschuldigd.
,Wij stellen onze lezers echter in de
gelegenheid, mits zij dit TIJDIG opge
ven, het Kort of Analytisch Verslag te
bekomen voor den prijs van
50 cent.
1 De verzending van het Verslag ge
schiedt ook in dit geval portvrij.
Alle betalingen van het Kort Verslag
geschieden
bij vooruitbetaling.
De aandacht van hen, die reeds voor
de vorige zitting op het Kort Verslag
waren geabonneerd, wordt er op ge
vestigd, dat het noodig is, om, wan
neer zij ook gedurende de nieuwe
zitting het Verslag weder wenschen
te ontvangen, zich opnieuw te abon-
neeren, en dat het, met het oog op
eene geregelde toezending van het
begin der zitting af, gewenscht is
dat vooral TIJDIG te doen.
Om de bestelling te vergemakkelijken,
komt in dit nummer een formulier voor,
hetwelk duiciellijls; ingevuld, aan
de Administratie, OUDE
SïlVGEL 34, LEIDEN,
moet gezonden worden.
DE DIRECTIE.
Een lied per week.
No. 25 uit „De Leeuwerk".
Liedjes.
[Ö7oocden van Muziek van
,P. Franssen. Adr. P. Hamers.)
Liedjes, 'k liet u binnen komen
Door het deurken van mijn hart;
Liedjes, ;kgaf u al mijn droomenj
Blij mijn blijheid, bang mijn smart.
Zie, nu gaat ge schuchter henen
In uw simpel klankgewaad,
Doet ge lachen., doet ge weenen,
Elk die uw geluid verstaat.
Liedjes, ?k zal u nooit vergeten,;
Want in u zingt mijn gemoed;
Eerst door u heb ik geweten,
'Wat mij 't harte kloppen doet.
De Vrijzinnig-democraten.
Het „Huisgezin" ziet in de ophef
fing van „Land en Volk"- als hoofdoigaan
der vrijz.-dem. partij het bewijs, dat deze
partij niet bloeit.
„Land en Volk" heeft een zeer kundi-
gen hoofdredacteur: het Kamerlid Mr.
Marchant, en haaf medewerkers Ka
merleden en Professoren zijn alle
mannen van de bovenste plank.
Toch heeft deze zeldzaam knappe staf
het vrijzinnig-democratisch hoofdorgaan
niet op de been kunnen houden.
Wel zal „voor de bevordering en ver
spreiding der vrijzinnig-democratische be.
ginselen" .door het hoofdbestuur van den
Vrijzinnig-Democratischen Bond eerlang
„een nieuw orgaan" in het leven worden
VI.
De Bijen.
(Slot.)
Onverschillig op welke plaats de keu
ze van een zwerm bijen gevallen is om
er hun woning in te richten, hetzij een
holle boom, een oud, door anderen ver
laten, nest, of een bijenkorf door een
,Sjmker klaargezet, de eerste zorg van de
nieuwe bewoners is, na nauwkeurig de
geheele ruimte opgenomen te hebben,
alle openingen, op één enkele na, dicht
te maken. Bij deze opening stellen en
kele bijen zich op, om nauwkeurig on
derzoek te doen met hun voelsprieten
naar de binnenkomenden en vreemdelin
gen, die wellicht met kwade bedoelin
gen zouden willen-binnendringen, tegen
te houden.
De werkbijen, die zich hierover dus
niet behoeven te verontrusten, beginnen
Idan hun werk. Wanneer het een reeds
vroeger bewoonde ruimte betreft, zijn de
noodzakelijke herstellingen spoedig ver
richt: tot de kleinste opening toe wórdt
tdicht gemaakt met een harsachtige stof,
|de voorwas, die de bijen op 'de knoppen
Kran beuken, populieren en naaldboomen
Verzamelen. Was de woning nog niet be
woond geweest, dan gaat natuurlijk alles
langzamer in zijn werk, alhoewel het re-
geroepen, maar een dagblad zal dit
blijkbaar niet zijn, een maandblad of
weekblad misschien.
De weelde van een algemeen dagblad
schijnen de vrijzinnig-democratische bee-
nen niet te kunnen dragen.
Uit het tenietgaan van dit blad, als
hoofdorgaan der partij, blijkt opnieuw,
dat deze partij wel een groot aantal
kundige officieren, maar geen soldaten
heeft.
Nu zegt Mr. Marchant wel, dat „Land
en Volk" te veel een Haagsch blad was
om de geestverwanten buiten de Resi
dentie te bevredigen, welke „voor het
meerendeel gevonden worden in die
kringen der bevolking, die zich niet de
weelde kunnen veroorloven, meer dan één
courant te betalen", maar welke v r ij-
zinnig-democr atische geweste
lijke of plaatselijke couranten lezen die
geestverwanten dan toch, daar vrij
zinnig-democratische dagbladen uiterst
schaarsch zijn.
De pers is tot zekere, tot voorname
hoogte de afspiegeling van de beteekenis
en den invloed eener partij. Welnu, naar
dezen maatstaf gemeten, kan inen, vooral
na het wegvallen van „Land en Volk",
de vrijzinnig-democratische partij geen
grooten invloed toekennen.
Staatsexploitatie van Spoorwegen.
De „Standaard" schrijft daarover:
Zoo de spoorwegen gelijk de ver
keerswegen in het algemeen al niet
in staatkundigen zin tot de productie
middelen kunnen gerekend worden, zijn
ze toch zóó nauw bij de productie, en
'is de productie zóó nauw bij hen ge-
interesseerd, dat op het .programma van
diegenen, die den grond en de productie
middelen aan de gemeenschap willen
brengen, de „Verstaatlichung" der spoor
wegen terecht één der eerste punten is;
dat zelfs is overgenomen door velen, die
in het algemeen géén voorstanders van
genoemde socialiseering zijn. Het valt
trouwens niet wel te ontkennen, en
vloeit ook voort uit wat dezer dagen
in eenige hoofdartikelen in ons blad
werd betoogd, dat ons beginsel zich niet
tegen Staatsexploitatie van spoorwegen
verzet, zoo deze noodig en goed blijkt.
Met terzijdestelling van principieele kwes
ties kan deze zaak op practische gronden
op de eene of andere wijze beslist worden.
Zijn er altijd geweest, die zich op
practische gronden tegen de „Verstaatli
chung" verzet hebben, omdat zij meen
den, dat deze geen beter exploitatie zou
kunnen opleveren dan die, welke we nu
hebben, den laatsten tijd vooral is er
alle reden, Staatsexploitatie niet als het
eenig goede aan te grijpen, nu in een
naburig land het bewijs geleverd wordt,
dat met „Verstaatlichung" niet zoo maar
op eenmaal uit het moeras te komen
is. Vergelijkt men de spoorwegtoestan
den in landen met Staatsexploitatie met
de onze, en denkt men daarbij aan den
omvang, dien bij Staatsexploitatie der
personeelkwestie zou aannemen, dan is
vooralsnog niet in te zien, dat wij in ons
land met Staatsexploitatie beter af
zouden zijn.
Geruststellend is het dan ook, dat de
Staatscommissie voor de spoorwegen zich
in haar overgroote meerderheid tegen in
voering van Staatsexploitatie heeft ver
klaard. Op zich zelf zegt het reeds veel,
dat slechts 6 leden waren voor Staats
exploitatie als overgangsvorm, en .9 leden
voor blijvende particuliere exploitatie
maar deze uitspraak wordt nog meer
beteekenend, zoo men in aanmerking
neemt, dat van deze ,9 leden er slechts
4 voor particuliere exploitatie door één
maatschappij waren, terwijl de overige
5, voorstanders van het twee-maatschap
pijen-stelsel, volgens het rapport der
Staatscommissie „de meest aaneengeslo
ten groep" vormden. Het is lang niet
onmogelijk, en voor zoover we kunnen
nagaan, niet onwenschelijk, dat dit resul
taat welks beteekenis niet weggeno
men wordt door de zeer onzuivere eind
stemming, waarbij zich 8 leden voor één
maatschappij en 7 voor twee verklaar-
sultaat hetzelfde is.
De fundamenten voor hun bouwwer
ken moeten thans gelegd worden: deze
echter beginnen van boven. Een groep
bijen begeeft zich naar het hoogste punt
van hun woning, zij grijpen met hun kaak-
pooten de plaatjes was, die tusschen de
segmenten van hun achterlijf afgescheiden
worden, kneden deze met de kaakpooten
en wanneer ze slap genoeg geworden
zijn, bevestigen zij het aan de zoldering.
Telkens komen weer anderen, die hun
wasplaatjes aantrekken aan het reeds
hangende, zoodat ten slotte een tamelijk
gelijkmatige schijf was van de zoldering
naar beneden hangt. .Thans begint het
fijnere werk: op deze plaat worden de
cellen gevormd, en wel zoodanig dat
ieder neerhangend scherm uit twee lagen
van cellen bestaat. Deze cellen nu be
staan, zooals iedereen weet, uit regelma
tige zeshoeken, die door een pyramide-
vormig vlak aan de onderzijde afgesloten
worden. Hoe nauwkeurig deze arbeid is
bewijst wel het feit, dat men wiskunstig
berekend heeft, dat het niet mogelijk is
met dezelfde hoeveelheid materiaal een
grooter inhoud te bereiken.
Na deze eerste dubbellaag van cellen
worden er andere gevormd, evenwijdig
aan deze. Wanneer aldus een bergplaats
gevormd is', komen de bijen aan met
voedsel, honing, die in de cellen wordt
opgezameld, voor zoover ze niet voor
dadelijke consumptie aangewezen wordt,
en stuifmeel der bloemen, dat dadelijk
door de thuisgeblevenen, en zqq ze
den de Regeering aanleiding zal
geven, vooralsnog geen verandering in
ons spoorwegsysteem te brengen.
Een betere werkwijze.
n de (A. R.) „R o tt e r d a mm! er"
heft A. B. wederom een klacht aan over
de werkwijze van ons parlement.
Hij zou bij belangrijke wetsontwer
pen vooruit door den Voorzitter met de
Centrale Sectie willen laten bepalen,
hoeveel tijd vjoor een bepaald ontwerp
zal worden bêstemd; op welken datum
de openbare behandeling zal aanvangen
wanneer die zal moeten zijn geëindigd,
en op welken dag en uur de eindstem
ming zal worden gehouden.
Daarbij zou vooraf moeten geïnfor
meerd zijn door wie namens de verschil
lende fracties het woord zal worden ge
voerd en hoeveel tijd voor ieder beschik
baar kan worden gesteld.
Wat dit alles betreft, bestaat er nu
niet de minste orde of regel.
En nu zegge men niet dat de door
ons voorgestelde werkwijze een smoren
van de discussie of een belemmering van
het vrije woord zou zijn.
Men moet zich ook door het geroep
van „het vrije woord" niet te spoedig
laten verschrikken.
Er zijn tegenwoordig opvattingen van
de vrijheid in omloop, waarbij het be
grip van vrijheid zoetjes aan de grens
van bandeloosheid begint te naderen.
Vrijheid voor mijn persoon om pre
cies te doen en te laten, wat mij goed
dunkt en met anderen niet te rekenen!
Gelukkig land, gelukkige vergaderin
gen, gelukkige huisgezinnen, waar zulk
een begrip van vrijheid wordt gehul
digd
Er komt toch immers, om tot de Twee
de Kamer terug te keeren, ook volgens
den vurigsten vrijheidsman, een oogen-
blik, waarop de discussie moet ophou
den, en ware iemand dwaas genoeg om
dit te ontkennen, dan zou het feit van
de afschaffing van de dupliek hem voor
goed weerleggen.
En men zal toch ook niet willen be
weren dat de Kamer niet geroepen is
iets af te doen.
Stelt men het groote nut der parle
mentaire discussie in een eindeloos her
halen van het pro en contra van
de dingen, dan maakt men van de Kamer
een misplaatste debatingclub, waaraan
geen behoefte is, en die men buiten de
Kamer zooveel kan oprichten als men
wil.
Somfiiige roode woordvoerders mogen
zulk een wangedrocht van halve ge
leerdheid het ideaal vinden, verstan
dige menschen achten het niet gewenscht
dat het 'Nederlandsche parlemlent het
voorbeeld geve van een ontaarding en
verwording, die vierkant in strijd is met
onze oudste en beste tradities.
De Tweede Kamer mag niet zijn of
blijven, voor zoover zij dat reeds is, het
heilig huisje van de Volkssouvereiniteit,
die in theorie neerkomt op de wijsheid
van Jan Rap en zijn maat en in de prac-
tijk op de gruwelijkste tirannie. Zie de
jongste staking te Amsterdam
Resumeerende bevelen we dus het
denkbeeld, om voor elk ingrijpend wets
ontwerp een vooraf bepaalden en afge-
perkten tijd van openbare behandeling
vast te stellen aan, als iets dat door
het gezond verstand als voor de hand
liggend wordt aangewezen, en dat zon
der eenige wijziging van het Reglement
terstond zou kunnen worden toegepast.
Medische hulp ten platteïande.
Het orgaan der Ned. Maatsch. van
Geneeskunde, „Vox Medicorum",
schrijft over het gebrek van medici ten
platteïande, o.a.
Het zal niet gemakkelijk zijn om wer
kelijk afdoende maatregelen te nemen,
want de medici hebben bljjkbaar een
sterke neiging, om zich juist daar te ves
tigen, waar zij het minst noodig zijn. Zij
concentreeren zich in de steden, waar
de bevolking opeengehoopt woont en
waar telefoon en electrische tram' de af-
reeds zijn, door de bijenlarven, veror
berd wordt. Hiertoe kneden de bijen uit
het stuifmeel met de honing een deeg,
dat zij den larven voorzetten. Deze brij,
is echter niet steeds hetzelfde. De larven,
die eenmaal geroepen zullen zijn, als ko
ningin op te treden, krijgen een brij van
andere samenstelling, als die waaruit ge
wone werkbijen gekweekt zullen worden.
Het schijnt dat de voeding hier de hoogst
merkwaardige eigenschap bezit, geheel de
bouw van het dier te wijzigen, daar alle
larven geheel hetzelfde zijn, en alleen
diegene, die de z.g. koningsbrij krijgen,
tot koninginnen opgroeien; in hoeverre
hierbij meewerkt het feit, dat de wo
ningen voor a.s. Koninginnen grooter ge
maakt worden, is nog onbekend.
Alhoewel het schijnt, dat alle werk in
de korf door de werkbijen verricht wordt,
het voorname werk, 't doen voortbestaan
der bijen komt geheel op de Koningin
neer. Na een korte afwezigheid, enkele
dagen na haar geboorte, uit de korf, die
men de huwelijksreis noemt, komt zij in
de korf terug', om deze nooit meer te
verlaten, en zich voortdurend met eier-
leggen bezig te houden. De koningin be
gint in het voorjaar, ongeveer in het mid
den van een raat, haar eitjes te leggen,
telkens in iedere cel één. Uit deze eitjes
ontstaan uitsluitend werkbijen. Later,
meer in den zomer legt zij eitjes waaruit
slechts hommels geboren worden.
Uit deze eieren ontstaan nu binnen
weinigen tijd larven, die bijna onbeweeg-
hJK lil Jma R»jve,ü liggen, geveeg Vol
standen doen verdwijnen, maar juist
daar, waar het gebrek aan medische,
hulp zich het sterkst doet gevoelen, in
afgelegen streken met hier en daar op
uren afstand van elkander gelegen wo
ningen, komt er geen.
De reden hiervan is betrekkelijk een
voudig: op die afgelegen" posten is geen
bestaan te vinden en zelfs het feit, dat
ook in de groote steden de mógelijkheid
van een behoorlijke positie door het toe
nemend aantal geneesheeren kleiner en
kleiner wordt, zal den stroonf niet in
de goede richting kunnen leiden. In de
steden toch bestaat de kans, om| zich
er boven op te werken, ten kóste iweN
licht van minder gelukkige collega'fc,
maar op de buitenplaatsen is dit onmo
gelijk.
Daarom ligt de weg tot verbetering
alleen in het verbeteren van de positie
der geneesheeren op de hulpbehoevende
plaatsen. Wanneer het mogelijk zal zijn
ergens een bestaan te vinden, waar dan
ook, dan zal men ongetwijfeld wel art
sen vinden, die zich het plattelandsle
ven zullen laten welgevallen. Hoe die
positieverbetering kan plaats vinden, is
van minder beteekeniswaar een wil is
zijn verschillende wegen
Dat kunnen wij voorloopig aan de
hoogere machten overlaten: de regeering
weet, dat er gebrek is aan geneeskun
dige hulp ten platteïande, ongetwijfeld
zal zij nu reeds bezig zijn met zich vol
komen op de hoogte te stellen van de
'uitgebreidheid van dezen misstand, mis
schien overweegt zij reeds, wat zij doen
kan, om hulp te geven,, waar die noo
dig is, en met gerustheid wachten wij
dus af, wat de regeering doen zal. Over
tuigd, dat binnen korten tijd de behoefte
aan geneeskundige hulp overal in ons
land zal verdwenen zijn, geven wij alleen
uiting aan onze belangstellende nieuws
gierigheid, naar de wijze, waarop deze
hoogst belangrijke zaak geregeld zal
worden".
De Week.
Het belangrijkste nieuws van deze week
is- wel geweest de gelukkige tijding dat
de Heilige Vader, over wiens gezond
heid de geheele beschaafde wereld zich
bezorgd maakte en voor wiens herstel
door niet weinigen een hartelijk gebod
omhoog gezonden zal zijn, weer aan de
beterhand is.
Gelukkig kunnen ook de dwaze verzin
selen van sommige anti-katholieke bla
den weersproken worden die vertelden
dat de Paus geesteskrank was. Hoe ze
aan die praatjes kwamen?
Hebt ge al eens een koortslijder ge
zien, lezer? Herinnert gij u dan dien
wilden oogopslag, die dikwijls uitpuilende
glazige pupillen en, wanneer de reactie
intrad, die vaak wezenlooze uitdrukking
in de moede oogen?
Welaan, van die verschijnselen, die bij
Z. H., toen hij in onrustbarend zware
koortsen nederlag, werden waargenomen
hadden de journalisten gehoord, en zij
fantaseerden er op voort; natuurlijk in
de verkeerde richting. De wensch was
de vader der gedachte. Maar bij de in
trede van het herstel verdween die uit
drukking bij den Paus, die zelfs in de
crisis Zijn volle helderheid van geest had
behouden. Hij is nu weliswaar nog niet
volkomen genezen, maar met het oog op
den verrassenden vooruitgang der laatste
dagen mag gezegd dat Hij spoedig zal
hersteld zijn. „Als een onweersbui op een
zomerschen dag, zoo is de ziekte van
Paus Pius X geweest", zegde dr. Mar-
chiafava, een zijner geneesheeren.
Moge zulk een overgaand donderbui-
tje ook zijn het verschil tusschen de
werkgevers en werknemers op de En-
gelsche .spoorwegen. Maar het laat zich
niet .aanzien dat deze wensch in ver
vulling zal gaan. Daarvoor zitten de grie
ven der werklieden te diep geworteld,
die zelfs, de bemiddeling aanvaardend
de werksterszoodra zij naar het oordeel
van dezen genoegzaam gegroeid zijn,
wordt door hen de cel met een wasdek
seltje gesloten, de larve wordt een pop,
waaruit na eenige dagen de volwassen
bij te voorschijn treedt; geheel deze ont
wikkeling speelt zich voor de koninginnen
in pl.m. 16, de werkbijen in pl.m. 22
en de hommels in pl.m. 25 dagen af.
Wanneer door de snelle vermeerdering
de bevolking te talrijk wordt, vindt een
verhuizing op groote schaal plaats: de
bijen gaan „zwermen". De koningin, ge
volgd door een groot gedeelte der werk
bijen verlaat de korf om een nieuwe wo
ning op te zoeken, waarin natuurlijk de
ijmker hen, in zijn eigen belang, behulp
zaam is, door hen in een nieuwe korf on
der te brengen. .Wanneer soms tegelijker
tijd twee koninginnen zich in den korf
bevinden, wijkt de oudste voor haar
jeugdige tegenstandster, ofwel heeft een
vurig gevecht plaats, dat slechts eindigt
met den dood van een van beiden.
De levensduur der bijen is zeer ver
schillend, terwijl een koningin tot vijf jaar
leven kan, worden de werkbijen, althans
in het drukke zomer seizoen zelden ou
der dan zeven of acht weken. Het zware
werk maakt hen spoedig afgetobd en voor
gebrekkigen is in de korf geen plaats;
de eenige gunst, die zij van de jongeren
verwachten kunnen is dat zij hun lijden
verkorten door hen te dooden.
.Hiervan weten de hommels mede te
spreken, die door hun luiheid en gulzig
heid, een groote Jast in den korf zijn,
van minister Asquiih, toch dz «taking lte«
ten doorgaandaarvoor staat ook de trots
der spoorwegdirecties die zich in 1.907 af
een concessie hadden zien afdwingen^
borg.
Juist deze overeenkomst echter vta
1907 is nu de bron der onlusten gewoi*
den. ,De meening dat de patroons zich
niet aan de overeenkomst hielden, leidde;
er toe om hieraan, ofschoon zij nog tot
1914 geldt, bruusk een eind te mak ene.
De kwestie is deze: Toen jn 1907 de
staking dreigde omdat de patroons wei-
gerden met den bond van spoorwegper
soneel te onderhandelen om betere ar
beidsvoorwaarden, maakte minister Lloyd,
George door zijn tusschenkomst daar
aan een eind en 6 November van dat jaar
werd de regeling getroffen om eventu-
eele geschillen vreedzaam op te lossen,-
Hiertoe werden verzoeningsraden in
gesteld. In de eerste plaats werden voor,
iedere maatschappij sectieraden voor af
zonderlijke categoriën van het personeel
ingesteld, voor machinisten, stokers, con
ducteurs enz. Iedere sectie bestond uit een
gelijk aantal van door het personeel ge
kozenen en van de directie, met een voor
zitter door beiden gekozen. Konden de
ze geen oplossing der hangende ge
schillen brengen dan werden deze ge
bracht voor den centralen verzoenings-
raad dierzelfde maatschappij, bestaande
uit een gelijk aantal vertegenwoordigers
van de sectieraden en van de directie.
Kon ook deze geen vergelijk treffen, dan
werd de uitspraak opgedragen aan een
onpartijdig scheidsrechter door den
Board of Trade aangewezen. J
Voldeden nu bij verschillende maat
schappijen de verzoeningsraden aan de
behoefte, bij anderen, juist de grootsten,
moest dikwijls de hulp van den scheids
rechter ingeroepen worden. En waar de
uitspraken der scheidsrechters soms zeer
uiteenloopend waren, stichtte ze meer on
tevredenheid dan dat men tot goede op
lossing der kwesties kwam.
Zoo werd om maar iets te noeme®
door scheidsrechters de werktijd van dg
de conducteurs van passagierstreinen vooE
de verschillende lijnen verschillend be
paald en varieerend tusschen .9 en 1?
uur.
Al die verschillen, die ook voor an
dere categoriën van het personeel gelden
werken natuurlijk de harmonie niet in de
hand en ofschoon dit natuurlijk met het
plotseling afbreken van de overeenkomst
die nog een vol jaar zou moeten duren,
niet rechtvaardigt, te begrijpen is evenwel,
dat het tot zulk een uitbarsting komen
moest. Het personeel eischt, nu verzoe
ningsraden noch scheidsrechterlijke uit
spraak voldoen, directe onderhandeling
met de organisaties.
Begrijpelijk is echter ook de weigering
der directies, die het formeele recht aan
hun zijde hebben, om te onderhandelen
zoolang de staking duurt.
Zoo is dan nu de teerling geworpen,
en de regeering, die verklaard heeft ge
welddadig optreden der arbeiders door
stremming van het verkeer, met geweld
te zyllen keeren, trekt reeds troepen op.
de hoofdstad en andere bedreigde groo
te steden samen.
Wie nu aan het langste eind trekken
zal? j
V.
Weekpraatje.
Een echt Roomsche week hebben we
deze keer eens achter den rug.
Roomsch door de kerkelijke plechtig
heden, Roomsch door de herinneringen^
Roomsch door de vergaderingen. En zoo
goed als geheel Roomsch Nederland leef
de mee, het was direct of indirect be
trokken bij de gebeurtenissen die zich
afspeelden. In ons bisdom en vooral in
onze omgeving klonk luide de Roomsche
jubeltoon.
Een tiental Levieten van het groot
seminarie had het geluk de H. Bries-
terwijding te ontvangen. „Gij zijt pries
ter in eeuwigheid" werd ook tegen hen
echter slechts voor korten tijdzoodra het
slechte jaargetijde aanbreekt, en de voe
ding grooter zorgen gaat baren, heeft er
een algemeene moordaanslag op hen
plaats, waaraan geen enkele hommel ont
snapt.
Ten slotte nog een enkel woord over
de producten uit een kort'. De was, die
zooals wij reeds zagen, afgescheiden
wordt door klieren in het achterlijf der
bijen gelegen vindt een uitgebreide toe
passing in de bereiding van kleurstoffen
en vernissen, waskaarsen enz.
Voornamer product is echter ongetwij
feld de honing. Alhoewel men gewoonlijk
zegt dat de bijen deze uit de bloemen ha
len, is dit niet geheel juist. Zij zuigen uit
de bloemen de nectar, een stof die niet
bij alle planten dezelfde samenstelling
en smaak bezit. Van deze on andere plan
tensappen wordt in den krop der bijen
een product gevormd dat zij in den korf
teruggekeerd door hun mond uitstorten
in de cellen. Zijn deze gevuld, dan stor
ten zij er ter wering van bederf een
druppeltje van hun vergif in, waarna de
cel met een wasdekseltje gesloten wordt
Veel nog zou er over de bijen te zeg
gen zijn, indien de beschikbare ruimte
ons niet tot beperking dwong, duidelijk
echter moge den lezer uit het voorgaan
de blijken, dat onder alle wezens, wier
gewoonten en bezigheden onzen aan
dacht wekken, de bijen op de eerste
plaats ons de grootheid der schepping
doen bewonderen. £J,
