BUITENLAND.
DE SCHAT.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 10 Juni.
KAMEROVERZICHT.
TWEEDE KAMER.
De motie-Helsdingen verworpen.
Een rumoerig slot. Vacantie.
Zooals te voorzien was, heeft deTweede
Kamer gisteren de motie Helsdingen ver
worpen. Na bestrijding door den Minister,
wiens argumenten men gisteren in ons
iverslag kon lezen, kwamen ook de heeren
[Tydeman (O. L.), Limburg (V. D.) en de
gavornin Lohman (C. H.) hun stem tegen
We motie verklaren. In een buitengewoon
lang en langdradig betoog werd zij ten
tweede male door den heer Duys (S. D.)
(verdedigd en bracht de heer Helsdingen
(S. D.) er een wijziging in aan, om tege
moet te komen aan het door den heer
)de Klerk (U. L.) geuite bezwaar. Ten slotte
trad de groote Troelstra (S. D.) nog jn
^t gelid om een handje te helpen. Maar 't
baatte niets. Met 18 vóór en 42 tegen
stemmers werd de motie gekelderd. Vóór
stemden de socialisten (7), 10 unie-libe
ralen en 1 anti-revolutionair (de heer de
yiugt). Ondertusschen was wederom een
dag aan nutteloos gepraat verspild.
Het slot van deze vergadering was org
rumoerig. Waren reeds bij de behande
ling der motie de gemoederen rumoe
rig geworden, toen de heer Schaper (S.
jD.) bij het herzieningswet je op het ge
distilleerd de rechterzijde verweet on-
jder den vorm van juristerij voor de be
lastingontduikers op te komen, kwamen
jde heeren Loef» (R. K.) en de Savornin
Lohiman (C.-H.) terecht hiertegen pp.
[Hoe onbillijlk trouwens het verwijt van
den socialist was, bleek, toen over de
onderhavige zaak1 werd gestemdalle
linker-leden;, op twee na en de gehee'e
rechterzijde op één na schaarde zich aan
laan de zijde van den heer Loeft Maar
tevens bleek# dat de Kamer onvoltallig
[was en de heeren moesten dus onverich-
ter zake huiswaarts gaan.
Tot belooning voor hun spijbelen, kre
gen zij een week vacantie.
De Week.
Hij, die wel eens het kostelijk cham-
pagnenat in de lange fluit of jn de platte
bokaal heeft zien tintelen en schuimen en
den opwekkenden en opbruischenden in
vloed aan den lijve ondervonden of bij
anderen gezien heeft, weet dat dit edel
vocht geen goedje is waarmee men maar
zoo roekeloos omspringen kan.
Dit heeft men ook in Frankrijk weer
gezien, waar men de champagne-onlusten,
die eenieder nog versch in het geheugen
zullen liggen, wilde bezweren met een
wetje ter omgrenzing van het Champagne-
gebied dat, hoewel met de meest moge
lijke zorg door de raad van state uit
gebroed, weer die heele streek in op
schudding heeft gebracht.
Dadelijk na het bekend worden van
het voorstel werden er vuren ontstoken,
seinschoten met den hagelafleider gelost
en de alarmklok bromde of het land in
gevaar was.
En dat, omdat de achtbare raad van
state gemeend had een mooie uitweg voor
het geharrewar te vinden door. een zeker
deel van het land toe te staan zijn wijn
product wel met den naam Champagne
te bestempelen, maar met een kleine om
schrijving te toonen dat deze uit een
andere dan de eigenlijke Champagne
streek kwam.
Ja, ja men kan het niet iedereen ,en
zijn vader naar den zin maken, zooals de
Franschman zegt
Dat heeft dezer dagen minister Schol-
laert met de zijnen in België ook moeten
ondervinden. Én deze hadden niet eens
iedereen ter wille willen zijn, maar alleen
de overgroote meerderheid en toch heb-
2)
Charles, die eerst verstrooid scheen,
luisterde ten slotte, ondanks zich zelf,
oplettend toe. Na berichten over branden
en ongelukken te hebben gelezen, kwam
zij bij het volgende bericht:
„Een arme colporteur uit Besangon,
Pierre Lefèvre geheeten, die met alle
geweld fortuin wilde maken, vatte de
gedachte op naar Indië te vertrekken,
dat hij had hooren roemen als het
land van goud en diamanten. Hij ver
kocht het weinige, dat hij bezat, ging
naar Bordeaux en scheepte zich als
bediende in op een Amerikaansch schip.
Achttien jaren gingen voorbij, zonder
dat men iets hoorde van Pierre Lefèvre;
eindelijk hebben zijn ouders een brief
van hem ontvangen, waarin hij hun
zijn aanstaanden terugkeer meldt. Hij
deelt hun in zijn brief mee, dat de
ex-colporteur, na een leven van zwoe
gen en vermoeienissen in Frankrijk te
rugkeert met één oog en één arm,
maar eigenaar van een fortuin, dat men
op twee millioen schat."
Charles, die met klimmende belang
stelling het artikel had aangehoord, kon
ben zij moeten zien hoe zelfs een kleine
minderheid, zij het dan op minder faire
manier, haar den voet dwars kan zetten.
Zooals men weet had dit Katholieke
ministerie den Belgen willen begiftigen
met een werkelijk mooie schoolwet, die
aan ieder het zijne, maar eilacie dus ook
aan de Katholieken, of liever, om in de
terminologie der linksche broeders te
blijven, aan de clericalen voor hun „secte-
scholen" (dat is ook een geliefkoosde
term ten onzent) het hun toekomende,
subsidie, gaf. Door een stelselmatige op
positie is getracht dit ontwerp niet eens
in behandeling te krijgen, het bleef, daar
de tegenstanders door een ongelukkig
toeval bij de loting de meerderheid kre
gen, in de secties.
En toen men dezer dagen met een
„Slimme zet het toch aan de orde wilde
'zien te krijgen, werd de oppositie jzoo
hevig gevoerd dar de koning zich jn de
kwestie gemengd heeft.
Het is aan te nemen dat de koning
de regeering verzocht heeft het wetsont
werp terug te nemen, maar evenzeer is
het te begrijpen, dat het kabinet daar
van niet wilde weten. Liever zou het
sneuvelen dan zich zoo onridderlijk uit
den kamp terug te trekken.
De koning dan heeft met diverse kop
stukken der partijen, inet staatsministers
en den voorzitter der kamer langdurige
conferenties gehad met het gevolg dat het
kabinet zijn ontslag heeft ingediend.
Het is beter zoo; werken kon het
kabinet toch niet, dank zij de voortdu
rende tegenkanting, die heusch niet van
vandaag of gisteren dateert; en om dan
te moeten wachten op de algemeene ver
kiezingen, die in 1912 zullen plaats heb
ben! Neen dan is het beter zoo.
De „Indépendence" verwacht nu een
zakenkabinet, dat de loopende zaken- zal
afhandelen, om dan in '12 de kiezers
het hunne van de kwestie te laten zeggen.
't Is anders wel jammer als zoo je
werk afgebroken wordt. Dan zie ik liever
een loyalen strijd al is het in opstanden,
zooals we er in de laatste»! tijd overal
rondom ons, gelukkig nogal op een af
stand, zien gestreden worden.
De Mexicaansche is, zoo beweert metn
daar, door den afstand en de vlucht van
Di.az geëindigd, in Marokko doen de
Franschen erg hun best, de berichte.i zeg
gen met succes, de boel weer goed aan
't rollen te brengen, blijft dus Voor ons
te beschouwen, Albanië, waar de Turk
nog steeds zijn handen leelijk vol heeft,
en als hij niet oppast het nog lastiger
zal krijgen. Hoorden we niet nog pas
dat weer een nieuwe stam, de Mirdieten,
zich bij de opstandelingen had aangeslo
ten?
Deze stam bewoont het bergland ten
zuiden van de Drin tot aan de vlakte
van de Adriatische zee.
De Mirdieten, wier aantal op ongeveer
dertig duizend geschat wordt, zijln, in
weerwil van dat bescheiden cijfer in het
zwak bevolkte Aibaneesche hoogland de
sterkste der stammen en zij heoben ook
de grootste zelfstandigheid van alle be
waard. Zij zijn Katholiek gebleven en
gelden voor de Albaoeezeu van het zui
verste bloed. Zij bestaan uit vijf kleinere
stammen (Bajraks) die zich over 't alge
meen nauw bij elkaar aansluiten en sinds
het begin der achttiende eeuw een ge
meenschappelijk hoofd (Prenik) uit de
familie Dzjon Markoe erkennen. De
„Prenk" Bib Doda speelde jiet mid
den van de vorige eeuw een belangrijke
roL Hij werd in Skoetari gedood, daar
zijn onafhankelijkheidszin den Sul taan te
gevaarlijk scheen en zijn zoon werd naar
Konstantinopel gebracht.
In vredestijd heeft de stam der Mirdie
ten nooit dienstplicht vervuld. Alleen in
tijden van oorlog trekken ze mee te velde
en dan weten ze nog vaak allerlei conces
sies af te dwingen ter vergoeding van
hun hulp. In den Krimoorlog knoopte
Bib Doda aan d-e medewerking der zijnen
den eisch van volkomen zelfbestuur vast
De Mirdieten betalen ook geen belastingi
Ze beialen slechts een schatting welke
de Porte gewoonlijk den hoofden afstaat
om hen in een goede stemming te hou
den.
een uitroep van verbazing niet onder
drukken.
„Twee millioen!" herhaalde hij als
betooverd.
„Dat zal hem kunnen dienen om een
glazen oog en een kunstarm te koop en",
merkte de oud-soldaat ironisch op.
„Die kerel had geluk!" hernam de
jonge werkman, die niet naar de woor
den van zijn oom geluisterd had.
„Maar hij heeft zijn geluk niet op zijn
slofjes gemaakt", voegde de invalide er
bij.
„Achttien jaren van zwoegen en ver
moeienissen herhaa'de Suzanna.
„Wat geeft dat, nu hij ten slotte zijn
fortuin gemaakt heeft", antwoordde Char
les levendig. „Het is niet moeilijk, een
slechten weg ie ondernemen, noch het
slechte weer te verdragen, om ten slotte
een goed rfachtlogies te bereiken, maar
wel te loopen en nergens aan te komen."
„Dus", hernam het jonge meisje, die
de oogen tot haar neef had opgeheven,
benijdt gij het lot van dien colporteur;
gij zoudt uw jaren der jeugd, een van
uw óogen, een van uw handen geven..."
„Voor twee millioen onderbrak
Charles, zeker! Als gij mij voor dien
prijs een kooper vindt, Suzanna, dan is
jouw fortuin ook gemaakt."
Het jonge meisje wendde- het hoofd
om z 1 t te antwoorden; tranen kwa
men op in haar oogen. De grijsaard
De Mirdieten hebben het aan het
eigenaardige karakter van hun land te
danken), dat zij zich tot dusver van de
Tur'ksche heerschappij vrij hebben kumn-
nen houden.
Ook nu zullen zij hun vrijheid wel
kunnen bewaren, want de gelukszon is
voor den Turk nog niet opgegaan en
geregeld vertoonen zich nieuwe wolken
(Montenegro, Bulgarije, enz.) aan den
horizon. V.
Weekpraatje.
Paf stonden eergisteravond bijna alle
kameroverzichtschrijvers toen de Tweede
Kamer besloten had de militiewet van mi
nister Colijn dit jaar niet in behandeling"
te nemen, en die pafheid was gister
morgen nog duidelijk in hun Kamerover
zichten te bespeuren. Met die kamerover
zichtschrijvers bedoel ik de liberalen, en
zij hebben hun ontevredenheid gelucht,
door hunne broeders in de politiek eens
terdege te kapittelen. De Katholieken
kunnen allen nogal vrijwel meegaan met
het genomen besluit. In de anti-revolutio
naire en Chr.-historische pers echter zal
er wel een stormpje opsteken, en dit
zal in de eerste dagen niet uitgeloeid zijn.
't Is bijna niet te begrijpen hoe de linksche
pers op eens zoo'n medelijden heeft met
minister Colijn, als ze anders een rcchtsch
minister kunnen dwarsboomen laten ze 't
niet.
Alles lijkt hier bijna een raadsel èn de
verdeeldheid van rechts (bij de stemming)
èn de verdeeldheid van links (nl. van pers
en kamerleden). Misschien zal er binnen
kort wel een tipje van den sluier opgelicht
worden.
Een rjing wenschen, dat de sociale
wetten zullen voorgaan niet slechts in
de gedachten bij velen in den lande, maar
ook inderdaad op het Binnenhof.
De treurige strandkwestie te Noord-
wijk is tot heden toe nog niet van de
baan, want nu de regeering aan de be
trokken „paalzetters" een proces gaat
aandoen, lijkt het me toe, dat er nog wel
een paar jaar overheen zullen gaan. Een
paar jaar? Wie weet misschien hoe lang
nog. In dien tijd zal het gemeentebestuur
natuurlijk zijn best doen om de rust op
het strand zooveel mogelijk te handhaven.
Of dit zal lukken? 'tIs te wenschen.
Men zal er een rechtskundig adviseur
voor in den arm nemen. Deze weet mis
schien maatregelen aan te geven waar
noch het dagëlijksch bestuur noch de
gemeenteraad aan gedacht hebben of aan
konden denken. Doch mogelijk is ook
dat hij na den heelen boel bestudeerd
en overwogen te hebben, de handen in
elkaar zal slaan en met een soort wan
hopig gebaar inoet zeggen: „Ik weet er
ook geen raad op". Of dat hij om zijn
prestige op te houden zich met een Jantje
van Leiden er af maakt Het eerste is te
hopen, doch het laatste is niet onmoge
lijk. 't Wordt anders tijd dat die kwestie
eens .van de baan komt, en moge oók
de rust niet komen door de optreding
van een rechtskundig adviseur, zij zal
dunkt me zeker (al is 't na heel wat
jaren wachtens) komen als de beslissing
van de rechtbank gevallen is.
In den laatsten tijd wordt er hier in
Nederland zoo druk gevlogen, dat de aar
digheid er bijna af zou gaan. Overal in 't
land worden of vliegweken op touw gezet,
of men is bezig met vliegen en in Soes-
terberg gebeurt het eiken dag. Toch be
speurt men er in Leiden niet veel van
vliegen. Wanneer zal er hier in de buurt
eens een vliegweek gehouden worden.
Wij hebben hier in de omgeving ook
een vlieger nl. te Warmond, zou deze
ons niet eens kunnen verrassen met vlieg-
tochtjes boven de Leidsche schoorsteenen,
of zal hij zich meer gaan toeleggen op
buitenlandsche wedvluchten. Als hij maar
niet zoo'n strop haalt als Henri Wijn
malen, wiens pracht van toestel, waar
mede hij steeds vloog, en waarmee hij
de beroemde wedstrijd Parijs—Brussel
won, zoo ongelukkig aan zijn eind kwam.
Als een toestel hoog uit de lucht valt is
te begrijpen dat het stuk zal zijn en dB
vlieger mag dan b|ij zijn, als hij er heel
huids afkomt, maar wanneer zoo'n be-
zweeg eveneens en plukte aan zijn knevel.
Er volgde een lang zwijgen, ieder
volgde zijn eigen gedachte.
Het gedruisch der klok, die acht uur
sloeg, deed Suzanna aan haar dagtaak
denken. Zij stond op en dekte de tafel
voor het avondmaal.
De maaltijd was droevig en kort.
Charles, die een groot deel van den dag
met zijn vrienden in de herberg had
doorgebracht, wilde niets eten, en Su
zanna had den eetlust verloren. Alleen
de grijsaard deed het sobere maal eer
aan; de oud-soldaat kon altijd en in alle'
omstandigheden eten. Maar ditmaal had
hij toch spoedig genoeg en ging daarna
weer in zijn grooten stoel bij het venster
zitten.
Na alles in orde gebracht te hebben,
nam Suzanna, die behoefte gevoelde al
leen te zijn, een licht, omhalsde den grijs
aard en begaf zich naar haar kamertje.
De grijsaard en de jonge man bevonden
zich nu alleen.
De jonge man wilde zijn oom ook goe
den avond wenschen, toen de oud-soldaat
hem een teeken gaf, den grendel op de
deur te doen en naderbij te komen.
„Ik heb met je te spreken", zeide hij
ernstig.
Charles, die verwijten verwachtte, bleef
voor den grijsaard staan, doch deze gaf
hem een teeken te gaan zitten.
„Hebt gij goed gedacht aan je woorden
roernd toestel even een paar nieter ve.der
wordt gebracht, en er gebeurt dan zoo'n
ongeluk mee en nog wel buiten alle
schuld van den eigenaar, dan kan men
begrijpen, dat hij ook wel wat sip geke
ken zal hebben. Misschien gooit hij de
schuld er op, dat hij zijn talisman kjvijt
was, dat was ook de reden dat hij eerst
niet de lucht in wilde, ofschoon hij toch
anders voor geen geruchtje (in de jucht)
vervaard is.
Doch dit alles bewijst nog hoe zwak
het staat met de vliegkunstt, alles moet
perfect functiomeerrn, en als er een
windje komt, en je bent het torffctd niet
meester, dan ga je. STAN.
Uit de leder-industrie.
Door bemiddeling van het hoofdbe
stuur van den Nederlandschen Lederbe
werkers-Arbeidersbond te Kaatsheuvel
heeft de naamlooze vennootschap La
Vauqueline, stoomschoen fabriek en
chroom-zoolleerfabriek, alhier, Disdag
met haar personeel, circa 100 man, een
arbeidscontract gesloten en een fabriöks-
reglement geformuleerd, geheel Ln den
geest der democratische Arbeiderspartij!.
Te meer is dit vermeldingswaardig, daar
in de geheele Langstraat de Nederland-
sche Le e bewerk e s A.beidersbond wei
nig mag rekenen op de sympathie der fa
brikanten.
In het contract worden den arbeiders
de plicht opgelegd tot het sttipte volbren
gen van de hun gegeven bevelenD z nier
nochtans verplicht te zijn diensten, te ver
richten, die redelijkerwijze uit moreel
oogpunt den werknemer vernederen, o.a.
verrichten van onderkruipersdiensten in
een rechtvaardige staking.
Voor overuren van 's morgens vóór
6 en 's avoinds na 71/2 uur zal het looin
van den arbeider met 25 pCt. worden
verhoogd.
Ingeval van ziekte zal tot hoogstens
6 weken een loon worden uitgekeerd,
het bedrag van 3 gulden per week echter
niet te boven gaande.
Vrije dagen met behoud van volle dag
geld zijn 0. a. begrafenis van echtgenoo-
te en bloed- en aanverwanten in de rech
te en in de zijlinie tot in den eersten
graad; b. bij huwelijk van den arbeider;
c. bij bevalling der echtgenoote of bij
ernstige ziekte van een der huisgenooten
(in dit laatste geval zullen werkgever
en werknemer den duur van het verlof
onderling regelen) d. de kermis en vas-
tenavo'tiddagen e. alle katholieke feest
dagen.
I11 het fabrieksreglement werd de be
paling opgenomen, dat bij verschil van
meening over de schuld des arbeiders bij
fouten of beschadigingen aan 't werk
een fabrieks-commissie, voor de helft
door de vennootschap, voor de andere
helft door de arbeiders te kiezen, zal
uitspraak doen.
Ten slotte geeft de vennootschap aan
de arbeiders den raad, om als zij meönen,
dat het arbeidscontract of fabrieksregle
ment niet goed wordt toegepast, zich te
vervoegen bij het hoofdbestuur van den
Nederlandschen Lederbe.vy erkers-Arbei
dersbond te Kaatsheuvel.
Sobriëtas.
Aan het jaarverslag van Sobriëtas, fe
deratie van Roomsch-Katholieke drank-
bestrijdersvereenigingen in Nederland, is
het volgende ontleend
Bij de federatie zijn aangesloten de
Kruisverbonden en Mariabonden in de
bisdommen Utrecht, Den Bosch, Haar
lem, Roermond en Breda. Het aantal
afdeelingen der 5 Kruisverbonden be
droeg 1 Jan. j.l. 334 met 32,670 leden»,
tegen 333 met 33,925 leden het vorige
jaar. De Mariavereenigingen telden sa
men 198 afdeelingen met 31,539 leden;
over het vorige jaar waren deze cijfer?
resp. 220 en 30,788. Verder vindt men
aan afdeelingen van de Kruisverbonden
64 jongensbonden met totaal 3769 leden
en van de Mariavereenigingen 46 afdee
lingen met 4204 leden. Van de 72,182
leden zijn 10,086 geheelonthouders,
van zoo juist?" zeide hij, zijn neef strak
aankijkend. „Zoudt gij werkelijk in staat
zijn, met ijver en volharding te werken
om tot het fortuin te komen?"
„Ik? Kunt gij er aan twijfelen} oom?"
antwoordde Charles, verrast door die
vraag.
„Gij zoudt er dus in toestemmen, ge
duld te oefenen, met volharding te wer
ken, je gewoonten te veranderen?"
„Indien mij dit iets tot nut kon strekken
Maar waarom een dergelijke vraag?"
„Gij zult het weten," zeide de oude
invalide, die de laden van een kleine kast
opende, waarin hij oude kranten bewaar
de.
Hij zocht eenigen tijd onder de papie
ren, nam er een krant uit, sloeg die open
en wees Charles met den vinger een stuk
aan.
De jonge werkman las halfluid:
„Stappen zijn bij de Spaansche regee
ring gedaan, betreffende een schat, die
begraven is aan de oevers der Duero
na den slag van Salamanca. Het schijnt
dat gedurende dezen bekenden terug
tocht een compagnie,, behoorende tot
de eerste divisie, en die belast was met
de bewaking van verscheiden legerkis-
ten, afgescheiden werd van het hoofd
leger en door zulk een macht omsingeld
dat elke weerstand onmogelijk werd.
De officier die aan het hoofd der com-
50,755 afschaffers en 9102 halfdaagsche
afschaffers.
Opmerkenswaardig is de voortdurende
toeneming van het aantal geheelonthou
ders en de groote afneming vatn het aan
tal Paulisten en halfdaagsche afschaf
fers. De St. Annavereenigingen, afdee
lingen der plaatselijke Mariavereentgin-
gen, telden verder nog 158 afdeelingen,
waarbij aangesloten 17,127 gezinnen met
52,651 kinderen.
Vereenlging tot het Bevorderen van
de Beoefening der Wetenschap onder
de Katholieken in Nederland.
De gewone algemeOiie vergaderirg der
leden zal plaats hebben op Zondag 18
Juni 1911 te Scheveningen, te 12 uur
precies, in de groote zaal van het Grand
Hotel, het oude Ho el Garni. Op de agen
da komen o.m. voor: verkiezing van een;
voorzitter en secretaris in de plaats van
de heeren Spronck en Struyken, die als
zoodanig hebben bedankt. Lezing van dr.
H. J. Swaay, over: „Faust en zijlne
prototypen". Bezichtiging door de leden
van de Geneeskundige e.i Rechtsgeleerde;
afdeelingen van de jn aanbouw zijnde bij
zondere strafgevangenis door de leden;
van de Natuurkundige afdeeling, voor
een beperkt aantal, van de kunstverza
meling van den heer jhr. De Stuers.
De regelingscommissie te 's-Gravön^
hage bestaat uit de heeren: mr. A. P. L,
Nelissen, A. Collette, dr. A. van Domme
len, Jan Kalf, dr. H. Sanders, mr. A«
Teilegen, mr. JR. B. Ledeboer, secreta
ris.
De vergaderingen der afdeelingen heb
ben plaats Zaterdag 17 Juni en wel vanj
de rechtsgeleerde afdeeling in Palace
Hotel te 2 uur. Verkiezing van een se
cretaris in de plaats van mr. Van Oils#
die als zoodanig heeft bedankt. Bespre
king van de vraag: „Verdient het aanbe
veling, in ons land de controle over de
wettigheid van de handelingen der admi
nistratie op te dragen aan eene van dü
administratie onafhankelijke rechterlijke
macht?" Inleider: mr. J. A. Loeff.
De geneeskundige afdeeling ve g idert
in het R. K. Ziekenhuis, Westeinde 131,
's-Gravenhage, te 8 uur, des avonds*
Verkiezing van gen voorzitter ingevolge
11 en 23 der Statuten, Dr. v. Spanje
is herkiesbaar. Daarna voordrachten
door dr. A. H. M. E. Lommen„Een paar
grepen uit de behandeling mei Salvar-
san" dr. B. W. Th. Nuyens: „Het be
grip genezen"; dr. A. C. A. Hoffman:
„De historische éénheid der geneeskunde
als voortschrijdende wetenschap en
overgeleverde kunst" dr. G. A. M. vanJ
Wayenburg: „Hedendaagsche opvattin
gen omtrent den invloed der psychie op
materieel e processen" dr. A. M.
Droog: „Iets over de hygiënische wo
ningen der vereeniging „Berkenrode"
te Heemstede".
Zondag 18 Juni vergadert de Wis- en
Natuurkundige afdealing. De plaats der
vergadering zal nader aan de lede.i der
afdeeling worden medegedeeld. Huis
houdelijke vergadering te IO1/4 uur. Be
handeld wordt hei rapport der com
missie ter bestudeering van de ycous-
tiek in groote gebouwen. A. E. R. Col-
lette spreekt over: „De latere vindingen
gen op radio-telegrafisch gebied."
De Letterkundige afdce.ing vergadert
Zondag in het Grand Hotel, te Scheve
ningen, te lOVi uur. Verkiezing van een
penningmeester in de plaats van dr. Mol-
i 1 er, die als zoodanig heeft bedankt. H.
E. J. M. van der Velden spreekt over:
„Eene wetenschappelijke tijdschriften-
portefeuille voor Historici". Voorts rne-
dedeelingen en besprekingen naar a; n ai
ding van eenige in de Kerstvergadcnng
gehouden voordrachten.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Zitting van Vrijdag 9 Juni (Vervolg.)
De eindstemming van de Steenhou-
we r s w et wordt bepaald op Woensdag!
21 Juni a.s. na de pauze.
In behandeling kwam hierop het wets
ontwerp houdende nadere bepalingen
met betrekking tot de belasting bij in-
pagnie stond, ziende, dat er geen mo
gelijkheid was, door de vijanden heen
te slaan, maakte van den nacht gebruik
om de kisten in den grond te doen be
graven door eenige soldaten, in wie
hij het meeste vertrouwen had; daarna
zeker, dat niemand ze zou kunnen ont
dekken, beval hij zijn kleinen troep,
zich te verstrooien, opdat ieder zou
trachten afzonderlijk door de vijandelij
ke linies heen te breken. Eenigen slaag
den erin, hun legerkorps te bereiken,
maar de officier en de mannen, die de
plaats kenden, waar de kisten waren be
graven, kwamen allen in die vlucht om.
„Men verzekert nu dat deze kisten
het geld van het legerkorps bevatten,
dat wil zeggen een som van ongeveer
drie millioen."
Charles hield op, en keek den invalide
met schitterende oogen aan.
„Maakte gij deel uit van die compag
nie? riep hij uit
„Ik maakte er deel van uit", antwoord
de Vincent
„Gij kent het bestaan van dien schat"-
„Ik was een dergenen, wien de kapitein
gelastte, den schat te begraven, en de
eenige, die ontsnapte aan de kogels van
den vijand.'*
(Wjordt vervolgd.)
