140
DE VLIEG WEEK TE AMSTERDAM:
Legagneux, de „primus inter pares" van de Amsterdam-
sche vliegweek, die door zijn ongeloofelijke vaardigheid
en stoutmoedigheid eiken dag nieuwe lauweren oogst, werd
door onzen fotograaf even vooreen van zijn mooiste vluch
ten deze week gekiekt.
stond ze stil van ver
moeidheid. Bovendien
was ze door den steeds
neerplassenden regen
doornat geworden. Hui
verend keek ze om zich
heen naar een plaats,
waar ze kon uitrusten.
Ze zag echter niets in
de eenzame straat en
was op het punt om
verder te gaan en haar
huis op te zoeken, toen
ze een bekende stem
haar naam hoorde noe
men. Ze zag om en zag
Werner naderen.
„Lisa," sprak hij nog
maals, „laat mij u naar
huis brengen."
„Gerard," riep ze
angstig en verheugd
tevens.
Hij sloot haar in zijn
EERW. BROEDER PHILIPPUS
vierde te Amsterdam dezer dagen
zijn 25 jarig jubileum als zoodanig..
EERW. BROEDER LAMBERTUS.
van de Congregatie der Barmhar
tige Broeders van St. Joannesde Deo,
vierde te Amsterdam dezer dagen
zijn 25 jarig jubileum als zoodanig.
Elisa had een hoogroode kleur
en haar handen beefden, toen zij
den conducteur moest betalen. Ze
KIEKJES VAN DE PRACHTIG GESLAAGDE AMSTERDAMSCHE VLIEGWEEK:
1. Legagneux, de beroemde meester-vlieger, na een van zijn hoogvluchten. 2 De „libellule" van Hanriot rijdt na een prach
tige vlucht door de vaart te ver door, en geraakt achter op het terrein van een overplankte wetering half te water. Na een
half uur werkens had men de machine echter weer onbeschadigd op her drege 3. Hanriot in zijn monoplan, juist vóór een
prachtvlucht gekiekt terwijl de monteur de schroef gaat aanzetten. 4. De heer en mevr. Frits Koolhoven in hun machine een
oogenblik vóór het vertrek: een uniek schouwspel, want toen waren Hanriot en Legagneux reeds in de lucht, terwijl even
later de Hollandsche vlieger met zijn vrouw opstegen.
armen en zij weende
als een kind. Snik
kend sprak ze einde
lijk „Gerard, ge
moogt niet heengaan.
Ik had ongelijk, maar
nu ben ik genezen."
En het klonk als
een jubelkreet toen
hij antwoordde: „Ja,
wij behooren bij el
kaar. Zoo moest het
eenmaal komen, dat
wist ik. En het verlan
gen, dat ik niet weer
staan kon, heeft mij
hierheen gedreven."
Elisa had geleerd
in de harde school
van het leven.
kon haar aandoening
niet meester wor
den. Een- zeldzame
mengeling van
vreugde, weemoed,
schaamte en trots
doorstroomde haar.
Als ze zich naar het
balkon wendde, zag
zij den blik van een
paar bruine oogen
op zich gevestigd.
En plotseling was
het haar alsof alle
reizigers haar aan
keken en haar door
grondden. Ze stond
op, verliet de tram
en snelde haastig
weg, ofschoon ze tot
haar huis had kun
nen meerijden. Ze
liep al maar door
zonder zelfs te be
merken, waar zij
heenging. Eindelijk
DE ONTHULLING VAN HET STANDBEELD VAN CZAAR PETER DEN GROOTE,
OP DEN „DAM" TE ZAANDAM:
in tegenwoordigheid van den Russischen gezant, het personeel der Russische legatie, Rus
sische consuls en vele aodere autoriteiten, werd Dinsdag j.l. te Zaandam het standbeeld
van Czaar Peter den
Groote onth rld, dat de
tegenwoordige Czaar aan
die gemeente heeft ten
geschenke gegeven als
blijk van waardeer ing
voor de piëteit, waarmee
daar ter plaatse het
„huisje van Czaar Peter,"
waar de Russische vorst
als scheepstimmerman
heeft gewoond en ge
werkt, bewaard is ge
bleven. Met groote plech
tigheid en onder grooten
toeloop van belangstel
lenden had de plechtige
onthulling plaats,waarbij
het Russische volkslied
en andere liederen wer
den gezongen.
