Uit de Pers.
Erna von Harneck.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Woensdag 26 April.
De nieuwe Arbeidswet.
In de „N i eu w e V en 1 o s ch e Cou
rant" schrijft dr. W. H. Nolens eene na
betrachting over de nieuwe arbeidswet,
Waarvan hij de aanneming zonder twijfel
een succes voor den Minister v. Land
bouw acht.
Een succes, waaraan niets ontnomen
wordt door de omstandigheid, dat amen
dementen, door hem bestreden, werden
aangenomen.
Immers, dat vindt zijn verklaring in
het standpunt, door de Minister inge
nomen.
Bij een ontwerp als dit, waarbij van!
het aangeven van absoluut juiste gren
zen, bijv. van leeftijd, van' arbeidsduur,
enz. geen sprake kan zijn, kan1 de voor
steller zeggen: nu de schriftelijke be
handeling is afgeloopen, houd ik mij aan
mijn voorstel. Bii: deze gelegenheid ga
ik niet verde.r Er is gewikt en gewo
gen, gemeten en gepast: het gewijzigde
ontwerp is er het resultaat van. ,De be
sprekingen in de Kamer kunnen er toe
leiden, dat 11a korter of langer tijd door
mij of een volgenden Minister nieuwe
voorstellen gedaan zullen worden. Maar
thans ga ik niet verder dan het voorge
stelde. -
Klaarblijkelijk nam de Minister dat
standpunt niet in.
AAaar dan kon er in het aannemen van
amendementen, die in de ljjn van het
voorgestelde lagen, en mits ze op goe
de gronden steunden, voor hem niets on
aangenaams gelegen zijn.
Het'zal dan kunnen gebeuren', dat een
Minister een amendement bestrijdt, dat
hij als Kamerlid misschien mee zou heb
ben 'ingediend.
Hoe dat zij door de aanneming van
het ontwerp heeft de regeering en de
Tweede Kamer het hare gedaan om eene
arbeidswet tot stand te brengen, die de
vergelijking met de beste doorstaan kan'.
De Friesche concentratie.
Naar aanleiding van het Concentratie-
program der Friesche vrijzinnigen zegt
de (Oud-lib.) „Nieuwe Courant":
Tot algeineene- samenwerking der
vrijzinnige partijen in Friesland bij de
verkiezingen is alzoo besloten.
Daarbij zijn aan de Vrije-Iiberalen eeni-
ge concessies gedaan, welke het aanvan
kelijk gegronde vermoeden, dat het er
om te doen was hen buiten de „concen
tratie" te sluiten, hebben weggenomen.
Het valt niet te ontkennen, dat de
formuleering van het beginselprogram
er niet fraaier op is geworden. „De be
vordering van de wegneming der maat
schappelijke oorzaken" is een onbehol
pen uitdrukking en de taalfouten in de
rest van de zinsnede schijnen niet ver
beterd te zijn. Maar de aangebrachte
wijziging bewijst, dat men erin geslaagd
is .de \ergadering te overtuigen, dat 'iet
w egnemen zelf van maatschappelij
ke oorzaken door wetgever en overheid
een illusie is, die tot gevaarlijke en veelal
aan het algemeen belang schadelijke
proefnemingen van den Staat op de
maatschappij verleidt. De leelijke uit
drukking „bevordering van de wegne
ming" is dus een verbetering, wijl daar
aan de beteekenis te hechten va it. dat
indien c-enige de volksontwikkeling
belemmerende maatschappelijke oor
zaak zonder schade voor het geheel
blijkt te kunnen worden weggenomen';
het liberale beginsel gebiedt daartoe me
de te werken.
Uit het program van acïfe voor het
volgendevierjarig tijdperk is liet al-
gemeen kiesrecht verdwenen. Wel blijft
daarin de Grondwetsherziening gemoti
veerd door den wensc'n tot wijziging van
het kiesrechtartikel („t e n e i 11 d e aan|
den gewonen wetgever over te laten de
regeling van het kiesrecht") maar de
jonderteekenaars van het program b'in-
FEUILLETON.
Naar het Duitseh.
6)
Nu, nu, wees maar bedaard, sprak
Steinfels-. Veriaden wordt gij in ieder
geval niet. Ik kwam om naar de bestelde
planken te vragen. Waar vind ik d*e
knechts'en waarom staat de molen' stil?
H e r r von Glockner heeft het hout drin
gend noodig.
Ach ja, de molen zeide het meisje
vol 'bekommering. Wil mijnheer de ba
ron een piaats nemen onder de linde ik
zal er dadelijk naar gaan vragen. Kan ik
u met een verfrissching dienen, gnadiger
Herr?
Volijverig liep zij hem vooruit en
wischte met haar helder voorsahoot de
bank af, die onder den boom stonde
Dienstvaardig iiezij daarop naar het
huis, nadat Hans Otto een glas -melk ver
zocht had.
Intusschen was het wat levendiger ge
worden op de plaats, maar wat hij zag
beviel Steinfels niet bijzonder. In de
geopende staldeur rekte zich een jongen
knaap uit, in wiens haar nog een.ige hal
den zich niet om tot invoering van het
algemeen kiesrecht zonder meer mede
te werken, veelmin dit in' de Grondwet
zelve neer te schrijven.
De gekozen formule is die van het
blanco-artikel, o.a. nog kort gele
den door een van de leiders der Lib. Unie
den heer Rink, aanbevolen. Voor de
quaestie der Grondwetsherziening staat
men thans geheel anders dan in 1905,
daar zij vóór 1913 aan de orde gesteld
zal zijn door de officieele Grondwets
commissie, waarin alle politieke partijen
zijn vertegenwoordigd. .Tenzij deze staats
commissie tot de conclusie mocht ko
men, dat er geen reden is om de Grond
wet te herzien (wat zeker niet het ge-
zal zal zijn) kan men erop rekenen, dat
haar voorstellen vóór 1913, vermoedelijk
reeds in 1912, bekend zullen zijn ge
maakt, :a het is zeer wel mogelijk, dat
vóór het verkiezingsjaar reeds regee-
rings-voorstellen tot herziening der
Grondwet ter tafel zullen liggen.
In die omstandigheden heeft de opne
ming van punt 3 onder de andere pun
ten van het program van actie der Frie
sche liberalen niet de beteekenis, dat
de strijd tegen de rechtsche coalitie in
die provincie onder de leuze van het al
gemeen kiesrecht zal worden gevoerd en
daarmede is aan den wensch, in de on
langs onuitgegeven protest-nota van het
bestuur der afdeeling Friesland van den
Vrij-Liberalen bond uitgesproken, vol
daan.
Runt 4 van het program van actie is
in denzelfden zin als het beginselpro
gram gewijzigd: verbetering der voor
waarden voor de zedelijke, verstandelijke
en economische ontwikkeling van liet
volk is een echt liberale eisch.
Onder de maatregelen, die men in het
program opgenoemd vindt om dezen
eisch te verwezenlijken, treffen die tot le
niging van de geldelijke zorgen als ge
volgen van ziekte, invaliditeit en ouder
dom, waarbij tusschen dwangverzekering
vrijwillige verzekering met medewerking
van den Staat, en staatspensionneering
geen pariij wordt gekozen. „Maatrege
len wettelijke tot beperking van den
arbeidsduur voor volwassen mannen
is, een beginselquaestie; dat op dit punt
de samenwerking der Friesche vrijzinni
gen bij de volgende stembus had moeten
afstuiten, zouden wij echter niet gaarne
beweren.
Aan het bestuur der afdeeling Fries
land van den Vrij-liberalen Bond komt de
eer toe door zijn energiek en krachtig
optreden dit aanvankelijk resultaat te
hebben bewerkt. Dat het bij de andere
vrijzinnigen in dat gewest een verblijden
de tegemoetkoming heeft gevonden be
wijst vóór ailes hoe levendig bij hen al
len de overtuiging is, dat zonder algemee-
ne samenwerking van de vrijzinnigen bij
dc vojgende stembus de rechtsche coalitie
en de soc-democraten de Friesche Ka
merzetels eenvoudig tusschen elkaar zou
den te verdeelen hebben. Dit is inder
daad de afdoende beweegreden tot een
politieke samenwerking, die overigens
haar eigenaardige bezwaren heeft en be
houdt.
Het is nu maar te hopen, dat de be
toonde tegemoetkoming en de bereidwil
ligheid tot samenwerking zich niet zui
len bepalen tot de vaststelling van het
program, maar evenzeer zullen doorwer
ken, wanneer het op het stellen van can
didate» in de verschillende Friesche dis
tricten aankomt. Dan stoch alleen kan
het gestelde doel door deze „concentra
tie" worden bereikt.
De „Tijd" teekent hierbij aan:
De wijze, waarop de „Friesche Con
centratie" tot stand kwam, herinnert
levendig aan het vroeger blanco-geknut-
sel, waarvan de heer Borgesiuszoo
weinig succes beleefde. De Vrij-Liberalen
mogen den schijn al aannemen van bij
de onderhandelingen eene aanzienlijke
concessie verkregen te hebben, feitelijk
worden zij door dc meer vooruitstrevende
vrijzinnigen pp sleeptouw genomen. Wan
neer dezen eenmaal een blanco-artikel
in de Grondwet ingelascht krijgen, zijn-
ze ver genoeg en is de invoering van
algemeen kiesrecht, welke van vrij-libe-
men van het koeienvoeder hlngeni, waar
op hij klaarblijkelijk geslapen had. De
jongen gaapte een paar maal, schopte
met Zijn plompe klompen naar Spits, die
hem aarzelend genaderd was en week
slechts met tegenzin ter zijde, toen een
bejaarde dienstbode hem met een gevul
de melkemmer voorbij moest. Daarna
slenterde hij weder in den stai. Stein
fels hoorde daar vloeken en schimpten'.
Uit het huis kwam na eenige minuten
de molenaarsdochter terug; zij droeg
voorzichtig een hoog, geslepen glas
melk en plaatste het met een lichte te-
weging op de steenen tafel. Daarna bleef
zij ter zijde staan, de banden van haar
voorschoot gedachten loos door haar vin
gers strijkend. Bruin als rijpe kastanjes
b'ikten de in een frisch gezicht schit
terende oogen Han's Otto tegen, purper
rood waren har lippen en een eveneens
gianzend bruiftc vlecht slingerde zich
om haar hoofd. Kloek en rechtop stond
zij daarhet toonbeeld van een krachiig,
gezond boerenmeisje.
Dit scheen ook de half als een dorpe
ling, half als een stadsbewoner gekleed©
jonge man te denken, die de plaats be
trad, toen Steinfels zich in lange teugen
aan den verfrisschenden drank te goed
deed. Annemarie werd door een bewon-
dei enden blik uit de heldere oogen van
den, iu e u waangeko/n en e getroffen.; daar-
rale zijde nog altijd bestrijding vindt,
slechts een quaestie van tijd. Door tot
die invoering mede te werken, kapitu-
leeren de Vrij-Liberalen stilzwijgend voor
het radicalisme. jHunne verdwijning als
partij uit het staatkundig parlementair
leven, weike van het algemeen kies
recht het schier onvermijdelijk gevolg zal
zijn, hebben zij zich zelf te wijten; zij
hebben hun eigen graf gegraven. Een
oogenblikkelijke opfleuring van politiek
leven komt hun finaal te staan op den
dood.
De inschikkelijkheid, waarmede de
Vrij-Liberalen zich plooien naar de
eischen van het radicalisme, voorspelt
wat ons jn 1913 te wachten staat.
De gemeenschappelijke zucht om de
christelijke Regeering omver te werpen,
zal alle vrijzinnige partijen samendrijven,
met opoffering van de beginselen en de
idealen, welke elk harer afzonderlijk dier
baar zijn. ]Wat na deze omverwerping
gebeuren zal, men bekommert er zich
niet om. Men wil en zal weer heerschen.
De Vrij-Liberalen zullen, slaagt de toe
leg, het te laat betreuren, dat zij, door
toe te geven aan de anti-christelijke partij-
driften, heerschers aan het bewind brach
ten, die, eenmaal tot macht gekomen,
de radicaal-socialistische denkbeelden in
de wetgeving zullen verwezenlijken, zon
der verder rekening te houden inet hunne
vroegere bondgenooten. .Wie met open
oogen evenwel politieleen zelfmoord
pleegt, verdient geen beter lot.
Het (V. D.) „Land en Volk" schrijft
over het Nieuwe Concentratie-program
onder het opschrift „Scheurpapier"
Schreef men eerst althans nog: grond
wetsherziening ten einde te kunnen ge
raken tot invoering van algemeen kies
recht: nu is het doel van de herzie
ning geworden „teneinde aan den ge
wonen wetgever over te laten de rege
ling van het kiesrecht".
Daar heeft men het blanco-artikel in
zijn zielloos, zijn onoprecht, zijn onhoud
baar karakter. Het blanco-artikel, zooals
het steeds js bestreden, niet alleen door
ons, maar ook door de vrije liberalen.
En nu wordt het door „De Nieuwe
Courant" met gejuich begroet! „Aan
het Bestuur der afdeeling Friesland van
den Vrij-überalen .Bond komt de eer toe
door zijn energiek en krachtig optreden
dit aanvankelijke resultaat te hebben
bewerkt"
Inzet van den stembusstrijd in 1913
is het algemeen kiesrecht, bfiet voor de
onzen .alleen. ,Het orgaan van de Libe
rale Unie schreef nog verleden week,
dat ook de Unie onder geen beding
daarvan afgaat.
Het Friesche program met zijn neu
trale blanco-artikel js dus scheurpapier.
Liberale Unie en Vrijz.-Dem. Bond
steunen slechts candidaten, die zich ver
klaren voor algemeen kiesrecht. Doet
een vrijzinnig candidaat dit niet, dan zal
hem boven een sociaal-democraat niet
de voorkeur kunnen worden gegeven.
Of er zal een vrijzinnig voorstander van
algemeen kiesrecht naast hem moeten
worden gesteld.
Kan men niet anders coaliseeren dan
zóó, men moest het liever laten.
Hun oude politiek trouw.
Van vrijzinnige zijide zijn bij het af-
deelingsonderzoek tal van bedenkimigem
geopperd tegen het wetsontwerp tot ver
hooging van de rijkssubsidie in de bouw
kosten van de bijzondere scholen.
De liberalen blijven hun' oude school
politiek trouw, meent dan ook het
„H u i s g e z i n" terecht.
Tegen het simpelste voorstel tot iets
verdere gelijkstelling van het bijzonder
met het openbaar onderwijs komen'
met hun principieele bezwaren.
Die principieele bezwaren kunnen vrij
vertaald worden door deze korte formu
le: we willen niet.
Het bescheiden voorstel tot verhoo
ging der bouwkosten van de Ijjijzondere
scholen is bij het afdeelingsonderzoek
der Kamer op heftig verzet van Jinks ge
stuit.
Onder de serie argumenten1, waarmee
men liet ontwerp bestrijdt, is er één bij
zonder merkwaardig.
na keek deze verdrietig naar den heer on
der de linde; hij vertraagde zijn tred.
Amrike wendde vluchtig het hoofd af
toen hij ten groet aan zijn muts trok en[
zeide gemelijk:
Vader is niet thuis. Gij komt ver
geefs, Groszhofer.
Met uw verlof, juffrouw Annema
rie. Ik zou graag op hem wachten, ik heb
met uw vader te spreken, antwoordde de
jonkman trots.
Het meisje een verbitterden blik toe
werpend, liep hij naar het huis, dat hij
spoedig binnentrad.
Was dat Anerbe Van den! Grosz-
hof? vroeg Steinfels, wien dit geval
vermaakte.
Helaas ja, antwoordde Amrike ge-
ergerd. Hij is werkelijk in staat hier te
blijven tot vader komt. Men is geen dag
voor hem zeker.... Ik ben maar blij, dat
hij het niet was, die mij s traks in den1
tuin vond, voegde zij er trouwhartig
bij.
Daarna gaf zij hem bericht omtrent de
planken
Vader heeft een van de gezeilen
weggejaagd en of wij nu spoedig een
^nderen zullen vinden, weet ik niet. Be
stellingen hebben we nog genoeg en aan
hout ontbreekt het evenmin. Vader is
echter tegenwoordig zoo dikwijls een
halve#, dag >veg. Al§ hij thjusj&int zal iki
.Heeft aldus wordt gevraagd de
minister aan de consequentie gedacht, dat
eerlang ook de anarchistische en' so
ciaal-democratische groepen tot de stich
ting van eigen scholen zullen overgaan?
Lieve Hemel ja, daar heeft de minister
niét aan gedacht
Voor een paar centen' meer die thans
zullen worden gegeven, zullen die bra-,
ve anarchisten en sociaal-democraten in1-
wendig reeds lang blakende van ijver
0111 eigen scholen te stichten, haastig aan
den slag gaan en het land met scholen
van hun maaksel bedekken.
Is de vraag inderdaad ernst geweest?
Weten de vragers niet, dat de anarchis
ten en socialisten geen cent voor eigen
onderwijs over hebben de liberalen
trouwens ook niet veel en niet op bij
zondere scholen, maar op de neutrale
staatsschool aansturen
De overigens lofwaardige bekomme
ring, die uit de vraag spreekt, is dus, ge
lukkig, volkomen overbodig.
Op dien grond behoeven ze derhalve
niet tegen het ontwerp te stemmen.
Uit de vrijzinnige pers.
De (A. ,R.) „Rotterdammer1' ves-
tLgcie dezer dagen de aandacht op een
weerzinwekkende beschouwing van den
Engelschen briefschrijver der ^Nieuwe
Rott. Courant", die sch.en te be
treuren, dat de Engclsche Koning de
„gescheiden en hertrouwde vrouwen, ook
inwEngeland piet juist de leelijkste",zeide
de schrijver, den toegang tot het Hof had
verboden. Dat de schrijver voor het mo
tief: bevordering der reinheid van zeden,
ook maar jets voelde, blijkt niet.
De (C. .H) „Nederlander" vond
eveneens een paar uitingen, die bevesti
gen, wat door haar steeds wordt gevoeld:
dat de vrijzinnige pers, zij moge zich
zoo gematigd en vroom soms voordoen
als zij wil, toch inderdaad overwegingen
van zedelijk-godsdienstigen aard niet zeer
hoog aanslaat
Zoo spotte de „N. Rott. Ct.":
„De maharadja .Scindia van Gwalior
is een groot leeuwenjager voor den
Heer, maar de leeuwen waren uitge-
delgd uit zijn wouden."
Hetzelfde blad geeft een feuilleton,
waarin men de smakeloosheid heeft te
spreken van „een hoedenmaker, die lich
telijk van God verlaten is". En ware het
alleen nog maar smakeloos! Deze dingen
zijn echter ook uitingen van een anti-
Christelijke levensbeschouwing.
Zoo schreef de „N i e u w e C t." over
den veroordeelden Deenschen Minister
Alberti en diens eigenschappen, wélke
hem, had hij ze, door een wie
wee t-h o e-k l e i n e, andere samen
stelling van zijn hersenstof, in
andere richting, dus ten goede, aange
wend een even eervolle, hooge plaats
in de harten van zijn volk hadden
kunnen geven", enz.
Ziehier hoe het begrip van schuld,
van zedelijk kwaad, wordt teruggebracht
tot „een andere samenstelling van de
hersenstof". Wat kan men dan nog van
misdadiger spreken?
Dergelijke uitingen jntusschen leveren
de bewijzen voor het bestaansrecht der
christelijke pers. Dut men dit maar meer
en meer leere inzien!
Koloniën,
Uitkomsten van den' Post- en
Telegraafdienstover 1910.
De Javasche Courant bevat een opgaaf
van de opbrengst van de gouvernements-
telegraaf, de gouvernementstelefoon en
de brieven- en pakketpost over 1910.
Gedurende het jaar was de opbrengst
van den telegraafdienst f 1,169,732,86
tegen f 1,065.138,24i/2 in 1909. Een
voordeelig verschil dus van f253.712,04.
De telefoon bracht op f740,893,25,
tegen f 666.682,511/0, d. i. f 133,620,53
meer.
De inkomsten uit den postdienst
bedroegen f 2,144,179,681/2, tegen
f 1.953.193,15 het vorige jaar; dus
f203,835,86 meer.
De geheel e dienst bracht dus in 1910
in het geheel bijna zes ton meer op dan
in 1909. Zeventien procent; een' mooie
uitkomst.
hem dadelijk zeggen, dat de heer van
Amalië.nhof ontevreden is.
Daarna geleidde de molenaarsdochter
Steinfels naar den uitgang. Toen zij te
rugkeerde leunde Christiaan van Grosz-
hoff met beide armen over de onderdeur
en zag haar vol verwachting aan. Zij let
te er evenwel niet op en ging den tuin-
in.
Steinfels was al ver van den inolen
verwijderd, toen hem in een vlotten draf
een dier mandenwagentjes nadeide, zoo
als men ze hier onder de rijke boeren
vaak vindt. Op den bok, welks smalle
plank in stevige riemen hing, zat de mo
lenaar. Zijn reusachtig groote en sterke
gestalte zat ineengedoken voorover ge
bogen schudde het lichaam heen en weer,
zoo vaak de wielen over een steen rol
den, waarmede de weg gehard was. De
grauwe oogen blikten bedeesd en star
naar het paard, dat, den stal ruikend,
flink over den weg holde. Lang grauw
haar hing den man verward 0111 het
hoofd en viel vanonder den gedeukten
hoed uit op zijn gerimpeld voorhoofd.
Het knippen der oogleden verried
Steinfels, dat de molenaar hem zag, en
als zijn denkvermogen niet al te zeer
beneveld was ook herkend had. Maar
geen groet viel hem ten deel. Die man
De heer Van ,Ko 1.
Een telegram uit Medan aan het Sb,
Hbl. d.d. 23 Maart meldt, dat de ^eet}
Van Kol te Kotaradja is aangekomen, l
Mr. C. H. N i e u w e n h u ij s.
De Java Bode weet met zekerheid t©
melden, dat Mr. C .H. Nieuw en huijlsi
lid in den Raad van Ned.-lndië 's land*
dienst gaat verlaten, na 7 jaar zitting im(
dien raad te hebben gehad.
Terugtrekken van troepen; I
der Buitenbezittingen'. 1
Het Soer. Hbl. verneemt, dat bij dd
regeering het voornemen bestaat zooh
veel mogelijk op de Buitenbezittingen
gewapende politiedienaren in stede val*
troepen te plaatsen.
T r a c t e m e n t s w ij z i g i n g.
Naar de Java Bode verneemt, zijn voorW
stellen aanhangig tot wijziging, in detf
vorm an verhooging, van de trakteinein
ten van de ingenieurs en adspirant-inge-
nieurs, zoomede van de adjuiictafdeen
lingschefs en adsp.-adjunct-afdeelings-
chefs bij den dienst der staatsspoorwe
gen.
Z*e e r o 0 f. l
Men schrijft aan het Soer. Nieuwsblad
uit Sidoardjo, dat eenige nachten ge
leden de stranddesa Kcpitingan door een
roofprauw bezocht werd. De zeeschuim
rners plunderden liet heele dorp leeg)
en gingen er tegen het aanbreken van!
den dag weer van door, zee kiezende ii{
een der beste prauwen, welke ze aan hel
strand vonden. Hun eigen, vrij wrakkd
schuit lieten ze welwillend in de plaats!
van de gestolene achter.
Dienzelfden dag kwam te Kepitinlgaul
een visschersprauw binnen, waarvan al
le opvarenden min of meer ernstig gc-«
wond waren. Ze waren, zoo vertelden ze^
gedurende den voormiddag door een vrij
goed uitziende rooversprauw overvallen^
welke volgens de door hun daarvan geger
ven beschrijving dezelfde bleek te zijn'J
als waarmede de zeeroovers dien morgeit
het ruiine sop hadden gekozen.
Drie der bemanning van het aangeval
len vaartuig hadden ernstige messteken)
in buik en borst opgeloopen, terwijl vat^
een vierde hunner de schedel was ver
brijzeld door een slag met een riem. Dd
zeeroovers hadden alles wat van waard©
was uit de boot gesleept.
Cholera aan boord.
Uit Padang is d.d .25 Maart aan heil
N. v. d. D. v. N. 1. geseind
Een detachement militairen, sterk 70|
man, te Padang aangebracht van Bata
via per s.s. Jansen en met bestemming!
naar Atjeh, werd in quarantaine gehou
den, wegens het voorkomen van cholera
bij een inlandsch sergeant.
Bij een dwangarbeider, die aan boord
was van hetzelfde schip en die bestemd!
was voor Sawah Loento, werd eveneens
cholera geconstateerd.
Alle zich aan boord bevindende dwang
arbeiders werden ter observatie naar hel)
hospitaal gezonden.
Ook in de stad zelf deden zich eeni-
ge gévallen der ziekte voor, alle met duo
del ijkei afloop. Totdusverre werden g' Crt
Europeanen aangetast.
Flet bestuur neemt uitgebreide maat
regelen om de ziekte tot staan te 'breiir
gen.
Pokken.
Het Nieuws van den Dag schreef dat
te Buitenzorg en speciaal te Tjiwaringin
hevig de cholera heerschte.
Dit is gelukkig niet het geval. Wel'
heerschen de pokken daar erg, niet alleen,
onder de inlanders, doch ook onder d©
Europeanen.
Voor de woningen waar deze be
smettelijke ziekte heerscht worden bor
den geplaatst, waarop een papier, be
drukt met „besmettelijke ziekte'
Nu heeft inen hier nog een hoop pa
pier, bedrukt met „besmettelijke ziek
te cholera".
Over het woord cholera plakte mea!
pokken. De regen waschte pokken weg
en zoo werd de pokkenlijder- (op 't pa
pier gelukkig) choleralijder.
Er wordt druk gevaccineerd en gere-
vaccineerd. j
stiet siechts een ruwen klank uit en
sloeg met de teugels het paard.
Toen de bruine voor de hofstede stil
stond, verhief de molenaar zich log van
zijn zitplaats. Met gefronste wenkbrau
wen keek hij toornig rond. Hij had graag
dadelijk iemand gevonden, op wien hij
zijn toorn luchten kon.
Zijn tocht naar den geldschieter was
vergeefsch geweest.
Als jk al zooveel aan je gewaagd
heb, was het antwoord van den man
geweest Geen pan van je dak hoort je
meer toe. Bewaar-mc, als ik het doe!
Woedend was de molenaar vertrokken.
Onderweg trof hij bekenden aan, die hem
overreedden, met hen naar een herebrg
te gaan, waar zij spoedig aan 'tkaarten
en drinken waren. Toen de molenaar
zijn laatsteu .Thaler met een gruwelijken
vloek op tafel geworpen en had zien.
verdwijnen in den zak van een zijner
gezellen, hielpen dezen hein op dc kar,
gaven hem de teugels in de hand en
dreven het paard met een flinken slag
tot spoed aan. De tocht was lang ge
noeg geweest om de uitwerking van den
brandewijn eenigermate te verdrijven,
maar 'thad hem de gal door het bloed
gejaagd toen hij Frans van den jager
van Hartenstein op 't veld bemerkt
had.
(Wjordt vervolgd).
