Derde Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 15 April.
Een lied per week.
No. 17 uit „De L e e u vv e r k".
Aan U, o Koning der Eeuwen.
Woorden van Muziek van
Dr. Schaepman. Joh. J. H. Verhulst.
Aan U, o Koning der Eeuwen,
Aan U blijft de zegekroon,
Onsterflijk schittert Uw glorie
Door allen haat en hoon!
De volkeren verdwijnen,
Maar luider klinkt het lied:
De wereldzon blijft schijnen,
Haar glansen sterven niet!
Hoon juichend naderen eeuwen
Met psalmen vol hooger gloed,
In breede koren weerklinken
Den Koning hulde en groet!
'Hoe jubelen hun zangen
Langs aarde en luchtgebied:
Den Koning aller eere
Zij leven, liefde en lied!
Brieven uit Minnesota,
In mijn vorigen brief schreef ik U het
een en ander over de Indianen als ver
volg daarop diene nog het volgende:
Zij zijn tegenwoordig druk bezig, met
het bereiden van een soort siroop. Deze
wordt hun verschaft door den Maple-
boom (ahorn), die hier nog al veelvul
dig wordt aangetroffen.
in het voorjaar boren zij im dezieim
boom een gat, hangen daaronder een ke
teltje en in betrekkelijk korten tijd in het
geheel en al volgeloopen met een blauw
achtig zoet sap, hetwelk na terdege ge-
kook i te zijn een heerlijke siroop ople
vert. Door verdere bereiding maken zij
•daar ook nog een goed soort suiker vape'
die als Maple Candij zeer gezocht en'
duur is. Iedere Indiaan heeft thans eeiil
zeker getal keteltjes in de bosschen han
gen en zoekt hiermede eenige dollars te
verdienen in de Lente.
Des winters houden zij zich onledig
niet alleen met jagen maar ook met vis-
schen. en ook daarin zijn zij: zeer bedre
ven. Op het groote meer op eenigen af
stand van Onamia ziet. men gedurende
den winter verscheidene houten huisjes
staan. Dat zijn de vischhuisjes der India
nen. Boven eenc in het ijs gekapte ope
ning plaats hij een klein houten 'hokje,
waarin juist genoeg plaats is voor hem
en een kacheltje. Den ganschen' dag zit
hij daarin te visschen, en menige schoo-
ne visch wordt dan door hem gevangeni
en later goecl verkocht.
Des zomers zoekt hij zijn verdienste
in het dorschen van een rijstsoort, welke
in hef meer van Onamia weelderig groeit.
Met hun kleine bootjes uit takken e:i
boomschors vervaardigd kunnen zij bijna
alle met rijst begroeide plekken berei
ken. Zij plukken alleen maar de aren af
en dorschen deze uit in hun cano's. Deze
rijst verknopen zij: nog al tamelijk duur,
en is voor den Amerikaan een zeer ge
zocht gerecht voor zijn ontbijt. Daar de
ze rijst in het meer van Onamia groeit,
ikomen-zij van den zomer meer in onze
nabijheid en betrekken dan weer hun)
ronde spitse tenten, die zij in het na
jaar verlaten.
Bijna ierleren avond, zoo heb ik hoo-
ren zeggen, maken zij dan muziek en voe
ren een dans uit. De mannen staari bij'
zull e gelegenheden allen eentonig op
een groote trom, terwijl de vrotiwen om
hen heen dansen en zingen. Bij groote
feestdansen beschilderen deze ooit hua
gezicht, versleren zich met strikken en:
linten en binden aan handen en voeten
verschillende bellen, hetwelk, verlicht
doo: den rossen gloed van een groet
takkenvuur een fautasiisch gezicht en.
bor e.doovend leven moet veroorzaken.
Wat hun godsdienstige begrippen be
de ik wee. er niet veel van te zeggen1.
Zij eereu den G. ooien Geest, doch op
web c manier is mij nog onbekend.
Gelijk zij: hier er hun grootst genoe-
FEUILLETON.
Een offer van Sief biechtgeheim
'aar liet Duitsch.
15)
Patrick zuchtte zwaar. „Ach, Henri,
dat s m»jn zwaarste straf, maar liet kan
niet anclers; neen, rienn, wij zijn het
aan de nagedachten.s ,n onzen vader
verschuldigd, .dat w.., z.nie daad van ge
rechtigheid v^or zijn d.,od niet ontwijden
door eane daad van ong_rechngheid, die
nog duizendmaai s'c.u.er zou zijn dan
die, \vc.ke hij begmg. Hij benadeelde
zijn vriend in diens eigen doen, wij echter
berooiden urn ge-.. :e van z.pic
priestereer, zijne vrijh id, en d;uuuonr
in werke.ijklieici vau me :r dan zi/a leven.
Meent gij werkelijk i;i ernst den armen
gevangene ek i:i de toekomst te blijven
bescliu dig en van rat wij hem, zij het
•dan ook zonder willen of weten, op eene
Joss- verdenking hebben aangewreven?
Henri, dat wilt, dat kunt gij niet!"
Henri steunde zijn hoofd in zijne hand
en eins Je n w
„O, Patrick, waar moet dat heen?"
gen. in stHie.i met hun geweer ji-jc d£
bosschen te dwalen, zoo stellen zij zich
ook den hemel voor als een plaats waar*
zij naar hartelust zullen Tcunlnen jagen
en boo ken. Dit is dan ook de reden, dat
de afgestorvene met pijp en geweer ter
aarde wordt besteld. En de Indiaanschei
familie die geheel en al aan de voorva
derlijke tradities getrouw is gebleven
zal eenmaal in het jaar op de graven ba
rer afgestorvenen wat kruit en tabak
brengen.
De oudste man van de familie is het
stamhoofd en voor hem' worden de hu
welijken der stamgenooten geslote».
Toen ik een paar weken' geleden cwiis
kerkje verliet, zag ik juist een paar van
die koperkleurige vrouwen en kinderen'
voorbijgaan. Zoo goed als ik kon luodig.-
de ik hen uit ons kerkje eens te bezich
tigen. Of zij mij: niet verstonden, of dat
zij daarover eerst onderling moesten be
raadslagen, ik weet het niet, maar na en
kele minuten kwamen zij schoorvoetend
binnen, doch wilden niet verder gaan
dan de deur. Met de grootste verwonde
ring keken zij enkele ©ogenblikken rond,
waarna hun vriendelijke lach en bewon
derende uitroepen mij bewezen', dat zij
nog .nooit zoo iets hadden' gezien, en dat
zij ïh'et schoon vonden. Even stil, als zij
gekomen waren verlieten zij weer het
portaaltje en flhans nog, telkens als i1d
hen ontmoet, bewijzen mij hun vriendelij
ke blikken, dat zij mij nog dankbaar zijn'
voor die uitnoodiging.
Of er ook katholieken onder hen ge
vonden worden Onder deze van Ona
mia nog niet, maar in vele Reservations,
waar zij geheel afzonderlijk leven, treft
men bloeiende katholieke Missies aanl
die veel vruchten opleveren voor kerk em
maatschappij.
Ook voor de Maatschappij. Want ge
lijk het bij onze Hollandsche voorvade
ren het geval is geweest, ook deze men
schen moeten door liet Christendom ver
edeld worden. Het Katholicisme moet
den Indiaan zijn adel doen kennen, en
de heilzame invloed van onzen heiligen)
godsdienst alleen kan het leven van deze
natuurkinderen langzamerhand verbete
ren.
Of wij het hier zoover zullen bren
gen, wij hopen het, maar het is ie be
twijfelen, daar zij gaandeweg naar de
groote reservations verhuizenen het)
Iaat zich aanzien, dat hei niet lang meer
zal duren of al de Indianen zullen ver
trokken zijn.
Zoo dikwijls ik deze menschen zie,
gevoel ik mij tot dankbaarheid gestemd
jegens den goeden God, die ons tot be
lijders van Zijn H. godsdienst maakte
en ons daar door aan zoovele voordee-
len deelachtig maakte.
En dikwijls bid ik ook tot Hem, dal'
Hij ons in de gelegenheid stelle ook de
ze arme menschen aan Zijn heerlijke
gave deelachtig te maken, of hen te voe
ren naar een hunner verblijfplaatsen,
waar reeds Katholieke kerken en scho
len voor hen zijn opgericht. Ongetwij
feld zou hun zulks niet alleen naar de
ziel, maar ook naar het lichaam ten voor
deel strekken.
Fr. J. v. d. HULST,
Kruisheer.
Onamia (Minnesota.)
Uit de Pers.
Middenstandsbeweging,
Sri een vervolgartikel-bespreekt „De
R o 11 e r d a m m c r" de voorgeschiede
nis van de middeirstanklsbéweging in
Nederland. Het blad begint met er op
te wijzen dat slechts een tiental jaren ge
leden, nienian'd in ons land iets van
deze beweging afwist. De stoot voor
eene algemeene beweging werd bij ons
van uit Begië gegeven. Daar was een
zestal jaren voordat de actie ten on
zent begon, de Middenstand wakker ge
worden. Die stand zag zich bedreigd
van twee kanten tegelijk. Eenerzijds wa
ren het groothandel en groot-industrie
die zich zienderoogen uitbreidden en
machtig werden en naar het scheen aan
sta 'en maakten om den Middenstand van
het terrein van handel en nijverheid lang
zaam maar zeker te verdringen. Ander
zijds maakte zich de arbeidende stand
zuchtte hij daarna, „wij maken ons ón
mogelijk, wij ondermijnen het vertrou
wen, dat men nog in ons huis stelt. Wel
dra zal onze naam met verachting ge
noemd worden."
„Spreekt zoo mijn broeder Henri?"
vroeg Patrick smartelijk getroffen. „Dat
is toch alles bijzaak tegenover het on
recht, dat wij moeten goedmaken? Maar
gelooft gij dan, dat ons geluk en onze
rust kunnen voortduren door het bedrog
te bestendigen? Wilt gij, dat wij eens
zooais onze vader, op ons sterfbed zullen
zuchten en kermen en met veel zwaarder
verwijten dan hij? Hem was het nog
vergund door den priester de schuld van
zich af te wenden; dat zou ons echter
niet mogelijk zijn, want *de tien jaren
van smaad zouden wij hem nooit kunnen
teruggeven."
Er ontstond een lange pauze, waarin
ui ienri's binnenste plicht en eigen iefde
met elkander om den voorrang streden.
Toen ze'ide hij vastbesloten:
„Het moet, Patrick, recht voor allen,
hoe moeilijk het mij ook valt, mijne echt-
genooje, die zoo vast overtuigd is van
den onbevlekten naam onzer familie, deze
bekentenis te moeten doen."
„Wacht eens, Henri, daaraan heb ik
n":: gedacht, n:.n, dat gaat niet", en
een oogenbiik daarna voegde hij er bij:
sterk door organisatie, Sieide men
eischen op, waarvan de rechtmatigheid
vaak niet kon worden ontkend en wist
men door machtsontwikkeling aan die
eischen klem bij te zetten, vaak mede ten
koste van de patroons in' bet klei.:- en
middenbedrijf. Tusschen die beide nu
raakte de Middenstand in het gedrang.
Men begreep, dat het tijd was, meer
dan tijd, om de moordende concurrentie
te vervangen door onderlinge samen
werking op vasten en geordenden voet.
Zoodra een aantal menschen samen
een groep vormen komt altoos tweeërlei
verschijnsel op. Binnen de groep hebben
de leden onderling hu.u tegenstrijdige
belangen en zoo ontstaat concurrentie.
Maar anderzijds heelt men als groep te
genover alle andere gemeenschappelijke
belangen, die vóór alles gaan, e:i die tot
eendrachtige saamwerking nopen. Reeds
in het huisgezin ziet men dit duidelijk.
Binnenshuis hebben vader, moeder en
kinderen tot op zekere hoogte tegenstrij
dige belangen, wat de ee:i heeft kan de
ander niet hebben. Maar tegenover an
dere huisgezinnen is het voor alles van
belang om het gezamenlijk inkomen zoo
veel mogelijk te verhoogen en moet
daarvoor de inan werken in de maat
schappij, de moeder zuinig het huishou
den besturen en cle kinderen zich luxe
bij de opvoeding ontzeggen of zelfs
wat mee verdienen. Datze.fde nu geldt
ook voor de bedrijfskringen.
Van boven bedreigd door het groot
bedrijf, van onderen door de arbeiders
beweging begon me:i te begrijpen in den
Middenstand, dat men gevaar liep om te
worden platgedrukt. Met name in Bel
gië tegen het einde der vorige eeuw
brak zich dit gevoel krachtig baan en-
werd men zich hoe langer hoe meer be
wust, dat het tijd werd actief op te
treden en zich te organiseeren. Men be
greep dat men twee dingen vooral had
ie doen: Vooreerst organisatie en op
wekking van liet gemeenschapsgevoel
in eigen kring. En in de tweede plaats
moest men voor de algemeene richting
en voor het verband met de andere volks
groepen den steun zien te verkrijgen'
van mannen buiten het bedrijf, mannen
uit de practische staatkunde en mannen
van algemeene wetenschap en techniek.
Het aangewezen middel van den mo
dernen tijd voor dergelijke actie's cle
samenroeping van een congres, werd
dan ook door den Belgischen Midden
stand aangegrepen en zoo kwam in 1S99
het eerste congres voor den Midden
stand, te Antwerpen bijeen, spoedig
daarop in 1901, gevolgd door een twee
de dergelijk congres te Namen. Naar dit
congres zond onze regeering voor de
eerste maal een officieel vertegenwoor
diger, Prof. Noordtzij van Kampen. Te
vens werd dit congres bezocht door ver
schillende manner», die later in Neder
land een vooraanstaande plaats in de
Middenstandsbeweging zouden innemen
en die op dit congres daarvoor een goed
deel de bezieling ontvingen.
Dit congres is aanleiding geweest tot
het Amsterdamsch congres gehouden op
3 en 4 September 1902.
Het nieuwe kweekschoolbesluit.
De Nederlandsche Staatscourant
van 5 April bevat het lang verbeide nieu
we kweekschoolbesluit. De besluiten van
8 Mei 1906, 29 Januari 1907 en 15
Maart 1909 worden daarin ingetrokken.
Het nieuwe besluit is geschoeid op
die oudere, doch het bevat zeer vele eiv
doelmatige wijzigingen.
Lenige der gewichtige veranderingen,
Welke het nieuwe besluit brengt, zijn:
De bijdrage voor de lesuren is ver
hoogd van 35 tot 45 gulden, die voor de*
behaalde acten is gebracht van 10 op 11
gulden per maand.
Voor alle kweekscholen (ook voor
nieuwe) kan door den Districtsschoolop
ziener ontheffing worden verleend van
het verbod van woninggemeenschap „in;-
dien de schoollokalen voor de leden van
Rijksschoo.toezicht op gemakkelijke wij
ze toegan el ijk zijn."
Het vak wiskunde is niet meer ver
plichtend voor meisjes, wel onderwijs
in gezondheidsleer.
De 20 uren, die aan de school in
haar geheel per week in rranscli,
„lk weet een anderen weg, dierbare
broeder."
„Noem die, Patrick!" smeekte Henri
in spanning.
„Ik alleen draag de schuld, ik alleen;
welaan, ik zal ze ook boeten!"
„Patrick!"
„Ik zal zeggen, dat ik het geldgenomen
heb, om eene cereschuld te delgen."
„Patrick, sla weer geen verkeerden
weg in."
„Het is geen onwaarheid, als ik dat
zeg. !k heb de som genomen uit onze
bezitting, en er werd een onbekende
schuld mede gedelgd: is dat niet waar?"
„In zekeren zin, ja; maar legt gij u
daardoor indirekt niet de nog vreese."ker
schuld van meineed op? Dat zal ik nooit
toestaan. Vergeef mij, dat ik een oogen-
blik slechts aan mij zelf gedacht heb.
Wij zullen, onbekommerd om de gevolgen
voor ons zelf, datgene doen, wat ons
geweten ons voorschrijft."
„Wat moet er nu het eerst gebeuren,
Henri? Ik ben door de verschrikkelijke
ontdekking zoo in de war, dat ik nauwe
lijks in staat ben helder te denken. Moet
Ik dadelijk naar den rechter gaan, opdat
hij een terugwerkend vonnis velt?"
„Neen, Patrick", antwoordde Henri,
die zijn volle zelfbehee.sclihg had te
rug erlangd, „we zuiien zelf de nauw-
Dnii.cii, ïfiigelscb, tuin- oi landbouw,
gezondheidsleer of handenarbeid moe
sten gegeven worden, zijn teruggebracht
tot 16, doch de uren van de twee laat
ste vakken tellen niet meer mee.
Het getal uren onderwijs in de nutti
ge handwerken is vrij gelaten.
De verplichting is gevallen, dat de
onderwijzeres in de nuttige handwerken
ook bevoegdheid moet hebben voor 'de
fraaie.
De bevoegdheid is verleend om leer
lingen van 13 jaar of ouder dan 23 jaar
als toehoorder tot de lessen toe te la
ten.
Het is voldoer.de dat in of bij één
van de leerscholen een afzonderlijk lo
kaal is voor het onderwijs in vak j.
De aanvrage om Rijksbijdrage behoeft
in geen geval te worden ingediend voor
14 Mei.
De zeereerw. lieer Diepen, bekend
specialiteit op dit gebied, schrijft over
het beslpit in het Huisgezin op zeer
waardeerende wijze. Hij besluit:
„Zij, die hadden verwacht, dat de
voorwaarde van het behalen van tenmin
ste* 25 akten in vijf jaren, zou hebben
kunnen vervangen worden door een
maximum bijdrage per akte, zijn door dit
besluit in die verwachting teleurgesteld.
Dat cle toekenning van een soort van
beurzen niet zou plaats hebben, was uit
de behandeling der begrooting reeds
bekend."
Met groote erkentelijkheid moet er
kend worden, dat de regecring door dit
besluit bewijst, alle aandacht te heb
ben geschonken aan de haar meege
deelde bezwaren tegen de oude veror
deningen.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Schri lelijk beantwoorde vragen.
Dienstvoorwaarden spoorweg
personeel.
Door den heer De Visser zijn, naar
aanleiding van de op 15 Januari 1911
in werking getreden regiementen dienst
voorwaarden van de Maatschappij tot
Exploitatie van Staatsspoorwegen en van'
de j .o andsche IJzeren Spoorwegmaat
schappij, de volgende «vragen, d.d. 30
Maart, schri f tel ij.: ingezogen:
I. Welke zijn de redenen, dat de regle
ment en dienstvoorwaarden van 15 Ja
nuari 1911 voor den uitersten termijn,
n.l. van 5 jare.i, zijn vastgesteld, in afwij
king van de vorige, die óf voor twee
jaren óf voor drie jaren golden.
II. De nieuwe reglementen dienstvoor
waarden, die op 1 Juli 1910 in werking
zouden treden, zijn eerst 15 Januari 1911
verschenen, voornamelijk met het oog
op de wenschelijkheid om daarin de
nieuwe regeling, betreffende de pen
sioenfondsen op te nemen. Welke is de
oorzaak, dat nu toch bij de reglementen1
dienst:Oorwaarden van 15 Ianuari 1911
laatstee oemde regelirg niet is ogge-
iio ii en
III. Is het met goedkeuring van den
minister, dat de werking van het insti
tuut der goepsvertegenwoordigfiig
wordt be.eminerd, zooals Bat geschiedt
do r de invoering van dienstorder no.
4558, da o 31 Januari 1911, bij de Staats
spoorwegen, waarbij bepaald is> dat ook
buiten de groepsvertegenwoordiging
.door 25 '.eden van een groep wenschen
en bezwaren kunCien wo/den ingediend?
Op deze ragen heeft de minister van
Water aat, de lieer Regout, d.d. 10 April
geantwoord.
Aan die antwoorden ontleen en we, dal
in verhand met cle uit' o nstcn van het
onderzoek betreffende de pensioenrege
ling, de minister meent, dat de positie
der regeering, ten oozichte der spoor
wegmaatschappijen verdeeld en de be
langen van het personeel beter gediend
worden, door een goedkeuring voor vijf
jaar. met het uitdrukkelijke vop behoud,
dat vóór 1 Januari 1913 een behoorlijk
gewaar, o gde regeling der pensioenen
van het s oorvvegpersoneel zal zijn tot
stand ge o nen, znodat de goedkeur mg
slechts \o >r een termijn van 2 jaren zal
ge!den, indien onverhoopt de wettelij
ke be rachtiging der nieuwe pensioen-
keurigste bewijzen zoeken voor de on
schuld van den geestelijke; misschien
is liet op deze wijze mogelijk, dat de
goede naam van onzen vader nog eenigs-
zins bewaard wordt."
„Hoe kunnen wij dan de bewijzen
zoeken, is deze brief geen bewijs ge
noeg?"
„Neen, Patrick, wij zullen door ecu
detective het verblijf van dezen Roger
White of zijne familie opsporen, en heelt
ons onderzoek gevolgen, dan moet gij
zelf naar de familie reizen en u over
tuigen, of zij de som van 20.000 dollar
werkelijk omvangen hebben, en wie haar
dat geid heeit overhanuigd."
„Meent gij, dat de geestelijke, die voor
het gerccnt zijn geheim met de p.jn.ijKste
nauwgezetheid bewaard heeft, de familie
zou gezegd hebben, iioe hij heette?"
„Dat geloof ik geenszins; maar hij
moet toen bij hen geweest zijn oi hun
het geld op eene andere Wijze hebben
doen toekomen. Het afreizen van den
priester wijst op de eerste omsiand.g-
heid. id e eft hij de som door een derden
of per post aan de familie overhandigd,
dan zal ons het tijdstip, waarop dit ge
beurd is, het bewijs ever en, dat deze
werkelijk de ons ontnomen som is.
„O, k ik toch den tijd, w ke >ns
nog van de bevrijding van den anima
rege.:-.ge.i ...et bi;/ dseii H ou
zijn verkregen.
Op de tweede vraag antwoordt de
minister o.a.
Reeds vóór de maand Juli 1910 was
voorts de zekerheid verkregen, dat een'
nie iwe pensïoe regeling aa zienlijke las
ten op de maatschappijen zou leggen,
doch omtrent den omvang va:i die lasten)
kon toen nog geen behoorlijk omlijnd
denkbeeld worden verkrijgen. Wegens
het nauwe verband, dat in dit opzicht tus
schen de nieuwe pensioenbepalingen en
de overige dienstvoorwaarden bestaat,
werd het wenschelijk geacht, de goed
keuring tot Januari 1911 te verschuiven.
!n antwoord op vraag III over de
groepsvertegenwoordiging, wordt door
den minister o.a. medegedeeld
Reeds geruimen tijd geleden werd
door. den directeur-generaal der Mpij.
tot Expl. van S.S. de aandacht der regee
ring er op gevestigd, dat het instituut
den groepsvertegenw-oordigjng i:i meer
dere opzichten niet aan het doel beant
woordt, in het bijzonder door de hou
ding, welke door de Nedcrl. Vereen, v.
spoor- cn tramwegpersoneel, ten aan
zien der groepsvertegenwoordiging bij
de Mpij. tot Expl. van S. S. is aangeno
men.
Eenerzijds werd door deze vereeniging
er naar gestreefd, o n haar invloed in de
groepsvertegenwoordiging zoo sterk mo
ge, ijk te maken door te zorgen, dat haar
icden de meerderheid uitmaakten van de
vertegenwoordiging der verschillende
groepen, doch terwijl de vereeniging
daarin \oor een goed deel is geslaagd!
werkte zij anderzijds het instituut te
gen coor haar leden onder het spoorweg
personeel aan te raden om hun belan
gen niet bij de groepsvertegenwoordi
ging aanhangig te maken, terwijl de ver
eeniging bovendien aan haar leden, die
to: groepsvertegenwoordigers zijn geko
zen, de opdracht gaf om alle verzoeken,
we*ke de groepsvertegenwoordiging be
reikten dus ook die van niet-ledem
der vereeniging mede te deelen aan!
her hoofdbestuur der Ncderl. Vereeni
ging.
Daar bij een dergelijke handelwijze,
gehee. in strijd met de bedoeling vani
de groepsvertegenwoordiging welke
immers de verzoeken van liet personeel
uitsluitend aan de directie had o/er te
bréngen uit den aard der zaak bij veie
leden van het personeel, die niet bij de
Neder.. Vereeniging zijn aan ges olen, be
zwaar bestond om /ich van de groeps
vertegenwoordiging te bedienen, werd
in den loop van het vorig jaar door de»
directeur-generaal het voor-nemen ken
baar gemaakt, o n naast de groepverte-
genwoordiging aan de Ieden van het per-
sonee., die dit wenschen, gelegenheid te
geven, ook op andere wijze kan bezwa
ren, die niet van persoonlijken aard zijn,
kenbaar te maken.
.Dat het instituut de groepsvertegen
woordiging, vooral wegens de hiervorert
genoemde reiH.ien, met aldoende n
het uoel beantwoordt, moet worden er
kend. Vandaar dat op 14 December j.l.
werd medegedee d. üat wellicht naar ceir
niidcc za. u oe.e i worde i gezocht, waar
door ook zonder tusschen.tomst van de
groepsvërtegeuwoo.digu.g, k.achten Kun
nen worden ingediend oij de directie.
Terwijl de kwestie op welke wijze eene
bzHre regeering zou kunnen worden ge
troffen, nog een punt van onderzoek uit
maakte, werd zonder nadere voorken
nis der regeering, de dienslo.der no.
4568, uitgevaardigd door den directeur-
generaal der Maatschappij tol Exp<. van
S.S., die zich daarbij geplaatst heeft
op het standpunt, dal hier alleen wordt
tegemoet gekomen aan degenen, die
thans on voornoemde redenen niet of
met groote.i tegenzin gebruik maakten
van de groepsvertegenwoordigiing. -et
kan echter niet worden verhee.-u, dat
do r dezen maatregel het instituut der
groepsvertegenwooidiging cc ïigszins
kan worden be.e.nmeru, terwijl doo. de
regeering bij haar inededeeling o i4
December j... iii de Tweede Kam er .ene
Op.ossing uer ontstane bezwaren in een
cenigszins anaere richting werd beoogd.
gevangene scneidt, vleugels aanaumii
Denkt gij niet, Henri, dat liet gerecht
terstond de loslating van den eerwaarden
geestelijke zou bevelen, als wij beiden
de verklaring aflegden, dat de eerwaarde
heer Lurtz het geld niet gestolen heeft,
dat hij er een oude schuld, van welker
bestaan vader eerst kort voor zijn dood
zich iets herinnerde, mede afbetaald
heeft?"
„Het gerecht wil bewijzen, en zonder
deze zal het noch tot herziening van het
proces, noch tot een vrijlaten van den
geestelijke kunnen besluiten."
„Dan wil ik ten minste mijn naaste
plicht vervullen, den gevangene bezoeken
en licni troosten in zijne eenzaamheid;
ik zal hem zeggen, dat wij niet meer
aan zijne schu.d gelooven cn ons best
zullen doen, zoo spoedig mogelijk zijn
openlijk eerherstel en de vernietiging,
zijner straf tc verkrijgen."
„Doe dat, Patrick, terwijl ik een de
tective opspoor, die liet tegenwoordig
verblijf der familie White tracht te ont
dekken."
(Wordt vervolgd).
