Gen Broederdienst
en
uitgebreid gebi|f
had
ONDER HET ROOMSCHEVAAN
Ha nieuwe vaandel van de Brood-, Koek- en Ban-
ketbakkersvcreeriging „St. Eubrecht," ondernfdeel ng
van de Afd. Haarlem van den Ned. R.K. Volksbond.
Deze onderafdeelii g vtrkrerg bij besluit van I5 Oct
19H', de Koninklijke goedkeuring op hare Statuten,
hij welke gelegenheid zich een vaandel-ccmitu vormde,
•lat dit prachtige vaandel wist te verkrijgen, en dat
op onze foto om het vaandel is gegroepeerd
fontein en elk plein dezer stad,
die in haar bloeitijd onder
Keizer Karei V de levecdia-'
schoonste stad - -*eest»
en zoo
eeuwen van
een ^'historie, tot ze
Qc°!l)£ in een nauwe straat
.0or ecu wit huis met groene
vensterluiken bleven staan.
Reeds was Ludwig met den
schilder de trappen van het
hardstienen bordes opgegaan
Het viel Otto op, dat het zijn
broeder was, die de deurknop
greep en de deur opende. Een
ruime gang scheen heel achter
aan naar een soort pakhuis te
leideneen blank gewreven
trap met een fraaie leuning
voerde naar de bovenverdie
ping. Weer viel het Otto op,
dat Ludwig met een sleutel
de deur eener kamer opende,
terwijl de schilder naast hem
geen hand uitstak. In het atelier,
een lange smalle kame-, hingen
en stonden schilderijen aan de
wanden, behalve eenige land
schappen, meest kopieën uit
het museum, en onder deze
kwam de Madonna wel zes
maal en meer voor, half en
geheel voltooid, in lijsten en
zonder dezen.
„Mijnheer Felu schijnt een
bijzondere voorliefde voor
Madonna-schilderijen te heb-
u J-VG. PEETjz.
de hoogst verdienstelijke wethouder der
versuin, die Woensdag 8 Maart jl zijn SOen^T HU~
dag herdacht ln ;888 gekozen geboorte-
Uemeentera.d, werd hij in ?892 benoemd tophouder.
welke functie hij thans nog met ernnte„
opgewektheid vervult. Sinds 1889 is de hee^r
afgevaardigde naar de vergadering van Stad enLa^de
van Gooiland" en is een warm strijder voor de rechten
dier vergadering Van zijn hand
rvolg
IJ vinden de
beide broeders
eenige dagen
later in een
museum van schilderijen te
Antwerpen met een gids,
die hen daar had voorge
steld aan een schilder Felu
genaamd, wiens atelier door
vele vreemdelingen bezocht
werd. Ook de gids stelde
hun dit voor nadat zij een
paar uren in het gezelschap
van den schilder in het
museum doorgebracht had
den Otto interesseerde zich
echter weinig voor het atelier
van den schilder en was
veel liever nog een uur hier
gebleven bij de groote
meesters, van wier hier ten
toongestelde werken ze nog
slechts een deel gezien hadden. Ludwig was echter
al met den schilder vooruitgegaan, zoodat er voor
Otto niets anders overbleef dan den gids te
volgen. Deze wist zijn aandacht sterk te boeien. Iedere
hoek eener straat, elk oud, eerwaardig gebouw, elke
LiEfHEoliEtN.lJ-ToONEh.L OP ONZE DORPEN:
Een goedgeslaagde foto van de Tooneelvereeniging „De Echo derDuinen," teNoord-
wijkerhout, die tot viermaal toe met groot succes het blij jpel „De Schoorsteenveger van
Molière" opvoerde.
zyn hand zagen een 4 tal
brochures over de Erfgooiers-kwestie het licht Ver
melding verdient dat de heer Peet indertijd de R.K.
Penningvereeniging oprichtte en sinds haar beslaan
het voorzitterschap bekleedde. Door de oprichting
dier vereeniging kon bij den bouw der St. Vituskerk
te Hilversum tevens de fraaie groote to en worden
gebouwd De heer Peet is daarenboven sinds 64 jaar
organist der St. Vituskerk. Den kloeken Roomscben
strijder heill
ders, lag dit in de smalle schouders, in de on
beweeglijke armen of. Zijn overpeinzing werd
gestoord door een uitroep van den gids, die
lachend zei
rJa, als mijnheer Felu alle reizende Engelschen
kon tevreden stellen 1
Aan gene zijde van het
Kanaal betwist men elkaar
zijn schilderijen."
Otto keek van den
schilder naar de land
schappen en de kopieën.
De stukken waren niet
slecht, doch niet boven
de middelmatige waarde
van zulk werk. Stellig*
waren er in Antwerpen
wel een dozijn schilders,
die even goede, wellicht
nog betere leverden.
Waarom betwistte men
elkander dan juist z ij n
stukken
„Waaiom ?a Het
woord was over de lippen,
vóór hij het kon verhin
deren en bestierf daar
plotseling, want weer wees
Felu nog opvallender dan
voorheen met den voet
IN DE VERBANNING, MAAR WELGEMOED:
een kiekje van den verjaagden Portugecschen koning Manuel van Braganza,
op hel golf-veld van zijn nieuwe bezitting te Richmond in Engeland
dezer dagen gekiekt.
ben," merkte Otto onwillekeurig op,
zich tot den gids wendende, die hem
echter een teeken gaf om naar den
schilder te luisteren. Felu stond met
Ludwig voor een voltooide schilderij,
met den rug naar de anderen gekeerd,
zoodat ze zijn gelaat niet konden zien;
doch zijn stem klonk weemoedig, toen
hij zei: „Dit stuk wordt vandaag afge
haald.
Ik kan er moeilijk van scheiden, daar
het een mijner eerstelingen is, maar de
Engelschman, die het kocht, stond erop
om dit juist te hebben.
Ook dit hier heeft reeds een kooper
Hierbij maakte bij een eigenaardige be
weging. Hij wees naar het beeld, niet met
de hand, neen, die bleef voortdurend in
den zak van zijn overjas begraven, ook
niet met het hoofd, neen met den snel
op een eigenaardige manier uitgestrekten
voet. Reeds in het museum had Otto
deze beweging opgemerkt, maar deze
indruk was door de vele andere ver
drongen, maar nu kon hij zijn oogen
niet meer van Felu afwenden. De ge
stalte van den schilder had iets bijzon-
PEOFEaMJK T LOFF j
de beroemde oud-Roiterdammer, die
zich op het gebied der chemie een wereld
naam heeft weten te verwerven Van't
Hoff was achtereenvolgens leeraar te
Utrecht, hoogleeraar te Amsterdam, en
werd door de brillante aanbieding der
Berlijnsche hoogeschool gebracht tot de
aanneming van het professonaat aldaar.
Eenige jaren geleden kreeg van 't
Hoff den Nobelprijs voor chemie.
