Het lied van Clarens. BUITENLAND. 2e Jaargang. No. 407. e Qmiócbd Sou/temt Bureau OUDE SINGEL, 34, LEIDEN. Iriterc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAQ, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN. DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week, 'f 1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco ,der post 1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2lU cent, met Oeïllustreerd Zondagsblad 5 cent. Dinsdag 7 Februari 1911. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent Ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine Advertentiën: gevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geen handels-advertentiën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. V Zwak van hoofd. „De Balans", democratisch orgaan kroor Leiden en omstreken, beleefde Mank zij hulp „van bevriende zijde" (leen tweede nummer. Proficiat Als dat boo 'doorgaat, kan het orgaan waarlijk inog eens een weekblad word'en. \Ve koesteren intusschen de vrees, diat Jde „BaUns"-redactie niet goed tegen i|de deukte zal kunnen, want haar hersens ^bonzen «ro al. Dat kwam aoo. „De Leidenaar" had) „De Balans" ver- j,Wete», d«t zij „nog niet het verschil |>veet te ontdekken tusschen het juist Ibegrip va* de woorden anti-revlolutio- [jnair, kerkelijk en dogmatisch". De re- 'fciactie van het democratische weekblad- 5n-hope is daarop „natuurlijk dadelijk ■jaan het studeeren gegaan", maar dat is ijïaar „slecht bekomen", Luister hoe zij 'klaagt Een vreeselijke nachtmerrie was liet gevolg. Onder de afschuwelijk ste gedaanten zagen wij, ja watl..#? En 't bonsde ons maar door de her sens anti-revolutionair, k e r k c i ij k, dogmatisch'! Neen hoor, we scheiden weer uit met dat studeeren. Hef doet ons waarlijk l.eecf, dat wij '(een redactie met zoo „zwakke hersens" [last hebben bezorgd met de driestar; ijdoor ons aan „De -Balans" gewijd. Ge lukkig heeft zij er was trouwens tijd jfte over voor nog volgend antwoord! !jbijeen weten te krijgen „Erg vriendelijk klinkt cfót wel kom niet. Wij dachten aan van Alphen's „Welkom lieve kieine zus; Welkom in 'dit leven, "Bisschop, mag ik niet een kus Aan mijn zusje geven?" Hé, daar sahreven wij B i s- schop, maar dat moet Baker zijn, Zooals ge weet. Er zijn verschillen de methoden van kussen. Judas kuste Jezus ook! 1) Wij herinneren ons in een der eerstenummers van .de Leidlscfi'e Courant gelezen te 'nebben (zoo on geveer).... dat Roomsch-Katholieken (geestelijken?) van elders deze buurt naderende, bij zich zeiven zeggen, ziende de vele torenspitsen van R.-K. kerken „dit is een streek waar vele goede vrienden van ons h'uizen." Met die wetenschap Icon de Leid- sche Courant, zoo zeker van, haar zaak, dadelijk als groot Dag blad van wal steken, maar onls past een bescheidener'optreden. Zelcer, ook wij hebben hier ,vele goeie vrienden, wachtende op een behulpzame hand, in wier harten reeds lang de stille wensch schuilt „komt over en helpt ons". Nu wij 'doen d!at gaarne, en verzoeken onze tegenstanders vriendelijk de wijze, waarop, aan ons over te laten. Er is nog zooveel wat we zelf niet weten, de onfeilbaarheid' ont breekt ons ten eenenmale. Waar de Redactie der Leidsche Courant ach ter die n van iedere// week een FEUILLETON. Een verhaal uit de Fransclie revolutie. W) VIERDEGEDEELTE. HOOFDSTUK I. Verscheidene maanden waren reeds £inds bet huwelijk van Geneviève en Fré- ifcléric verloopen. De herfstwind begon ;&ie bosschen van al hun bladerdos te be- flrooven, en dien avond, een somberen Oc- ;ïoberavond, zweepte de regen de veru- jsterglazen. In de groote zaal der boerde^ jrij, geheel hersteld, hadden Dp Clarens^ Jzijn vrouw en oom Ra f fut, de atste in jreiscostuum, hun avondmaal geëindigd. Pedurend'e het souper was niet veel ge sproken, en alle drit oleven thans ern- en nadenkend1 zitten, j Geneviève, hoogst gelukkig, dacht er- fean, dat d'e belofte van den markies was verwezenlijkt. De yvi rukjJer hedreigin- Kfcii van Piernic. h.< bijna bijgeloovfrge vrees voor het d jan den vij 'er, fot aU.efi was van (everled^ &49T de (sic) plaatste mogen wij haar zeker wel herinneren aan haar eigen be gin. Die eerste nummers waren een voudig onleesbaar m i s d r u k en de uitvoering lijkt nu nog wel niets. Doch het is niet om deze kleinig heden d!at wij haar het eerst aan den haak slaan. Het is omdat zij den leugen neerschreef, dat ons eer ste nummer een paar pagina's be vatten „waar niets onders op staat, dan overbekende mededeelingen be treffende de kiesrechtactie." Bewijs voor onze bewering, is, dat d'e perso nen die op huisbezoek uit zijn om kandteekeningen op het kiesrecht adres te verzamelen, bij voortduw vernemen dat de menschen er totaal niets van weten. Wanneer de re dactie der LeidsChe Courant iets voelt voor de belangen van den klei nen man en herstel van het schande lijk onrecht waaronder d-e vrouwen leven, dan behoort zij zicfh dap*- per aan onze zijde te scharen, werkt zij in dienst van den mammon, dan late zij dat na (wij bedoelen het strijden aan onze zijde)." We drukken dit geestige antwoord hoe fijn vernuftig, nietwaar, die woordL speling in den poëtischen aanvang! met opzet in zijn geheel af, omdat wij niet blind zijn voor onze fouten en d'e beoordeeling d'er vraag, of de uitvoering van ons blad „nu nog wel niets lijkt", met vertrouwen aan onze lezers overla ten. Dit kunnen wij „De Balans" intus schen wel reeds zeggen, dat het hier inderd'aad „een streek is, waar vele goe de vrienden van ons huizen", want ons aantal lezers stijgt met den cïlag. Nu vraagt het orgaan ons „vriende- lijlc, de wijze, waarop" het aan „de stille wensch", schuilend in de harten ifjner medestan diers, wil te gemoet komen, aan haar over te laten. Met genoegen, collega, mits gij begint met ons niet aan te vallen. In uw eer ste nummer echter verkondigde gij al aanstonds zulke eigenaardige meeningen over de „kerfcel ijken" en „het christe lijk element in de politiek" diat wij u niet onaangevochten mochten laten. Dat gij op dit punt niet antwoordt is on getwijfeld hieraan toe te schrijven, dat uw „zwakke hersenen'" te zeer vervuld warerf met de studie, waartoe „De Lei denaar" u had aangespoord. Nu onze „leugen". Wat we in meerdere bladen al uit den treure hadden gelezen over diie fameuze kiesrechtactie vonden we ook nog eens in het eerste nummer van „De Balans",. Waren die mededeelingen nu fonkel nieuw, omdat „de menschen er totaal niets van weten?" Wel neen! Die menschen waren eenvoudig niet op d'e hoogte wat wel bewijst, hoe weinig heel die kiesrechtactie eigenlijk insloot. Wanneer ten slotte „De Balans" ons ten strijde oproept voor „de belangen van den kleinen man en herstel van het schandelijk onrecht, waaronder de vrou wen leven" mooi gezegd, heel mooi gezegddJan adviseeren wij de redac tie van dat orgaan, haar „zwakke herse nen" daarmede nu niet te vermoeien, 't teederheid van haar echtgenoot verdwe nen. Blijde üuoop vervulde bpvendien hare ziel en zij Had daarvan mededeeling ge daan aan Raffut, doch na de gewissel de betuigingen van vreugde, waren zij weder in hun mijmering hervallen. De gezichten van Frédéric en Genev/lève drukten kalmen ernst uit, maar het roo- de gezicht van Raffut, zijn gebied'ende blik en de wreed'e glimlach getuigden van brutalen, zegevierenden hoogmoed. „Wat doet het ertoe", dacht Raffut op hetzelfde oogenblik, „ja, wat doet het ertoe, van waar mijn fortuin! pnt- sprongen is. Wat doet liet ertoe, of zij onrechtvaardig of zelfs misdadiglijk ver kregen is, wijl ik er zeker van zal ge nieten tot aan het einde van mijn d'a- gen? De eenige man, die mij mijn goed kon betwisten, is mijn verwant gewor den. Kan men een betere oplossing ver langen? Zelfs zoo ik wroegingen had, zouden zij tot zwijgen gebracht word'en, wijl ld! e markies, Geneviève huwend!, mijn erfgenaam werd. Ben ik slim geweest, om te verkrijgen hun niets af te .staan tijdens mijn leven, na mijn _dk>od zullen zij ten minste het domein bezitten ts dat geen soort van herstel, in staat o.n het meest angstvallige geweten gerust te at in a{w3£htin& z&t ik Zal met onzen strijd heusch wel los- loopen. De wijze, waarop wij dien den ken te voeren, gelieve het blad „aan ons over te laten." We wenschen „De Balans" intusschen nog wat „mammon" toe, om ten derden male te kunnen uitkomen. 1) Deze profaneerende zinsnede la ten wij voor wat zij is. Bij een strijd tusschen twee kranten moest men derge lijke zaken niet te pas brengen. Red. „L. C." algemeen overzicht. Het meest interessante van gister was voorzeker de opening van het Engelsche parlement door den koning. Voor het eerst sedert de behandeling der Mylius-zaak reed de koning weer uit en werd door de over- groote menigte geestdriftig toegejuicht In het Hoogerhuis las hjj de troonrede voor. Deze maakte melding van het smar telijk verlies dat de koning leed door het verlies van zijn beminden vader doch Z. M. zegt, zich voor het Raads besluit der voorzienigheid te buigen en moed te scheppen uit het voorbeeld! van den overledene, waar hij gesteund wordt door de sympathie van het volk. „Ik heb den Hertog van Connaught geluk gewogsclit met het welslagen van zijn zending in Zuid-Afrika en het heeft mij diep getroffen te vernemen, dat hij ontvangen, werd met betuigingen van groote geestdrift, en loyaiteit in alle deel en van mijn Zuid-A frikaansch be zittingen door alle klassen der maat schappij. „Mijn betrekkingen met alle vreemde mogendheden zijn voortdurend van vriendsch appel ijken aard. „Japan heeft het voornemen te kennen gegeven het handelsverdrag van 1894 op te zeggenwij zijn in onderhandeling getreden voor het sluiten van een nieuw verdrag, die naar wij hopen leiden zal tot een bevredigend resultaat. „De herhaalde klachten over belem mering of benadeeling van den Brit- schen handel door de voortdurende on geregeldheden op de handelswegen jn Zuid-Perzië hebben de regeering aan leiding gegeven krachtige vertoogen te richten tot Perzië dat sedert aandacht aan die quaestie heeft gewijd. Er is in den laatsten tijd eenige verbetering ge^ komen in den toestand der wegen, en' mijn ministers zijn voornemens, de ver dere ontwikkeling af te wachten, voordat zij zullen aandringen op het aannemen van hun eigen voorstellen, die in ieder geval geen ander cfoel zullen hebben, dan het gezag van de Rerzische regee ring te herstellen qn den hand-el te be schermen." Verder maakte de koning melding van zijn plan om opnieuw het Indische Rjjk te bezoeken ten einde in persoon zijn' opvolging tot de keizerskroon in indië bekend te maken. Ook kondigde hij voorsteilen aan, die zonder dralen aan het Parlement zullen >vorden onderwor- mijn werk voort, handel jk naar goedl- dunken, er wordt aan het domein niets veranderd: ik ben er de meester van en ik zal er de meester van blijven tot mijn laatste ademtocht." En niet geheel en al zijn laatste ge dachte durvende formuleeren, glimlachte Jean Raffut, omdat hij van nu af ge loofde aan de eeuwige straffeloosheid van zijn misdaad. Zijn geweten was evenwel niet zoo kalm als hij het zich wenschte voor te stellen. Op dat oogenblik zelfs, nu Raf fut het in slaap wiegde, of liever het bedwelmde door jenever, was de gele zen rentmeester niet zonder eenige on rust gezeten aan dezelfde tafel als de markies. Dezen avond was hij slechts op dringende uitnoodiging bij zijn nicht ge komen, en terstond na het souper moest hij weer vertrekken voor een rondreis an vijf dagen in de vallei. „Dus, Geneviève, gevoel je je beter thuis op de boerderij dan op het kasteel en heb je plan er te blijven vroeg Raf fut „Ja, dat verlang ik" ,zei Oenevlèvet haar echtgenoot met een blik raadple gend. „En ik geloof ook, dat dit de be doeling is van Frédéric". „Zeker", antwoordde de jonkman, uit zijl 2°£te uWj) pen voor de regeling van de betrekkin gen tusschen de beide huizen, ten einde meer effectieve werking van de grondL wet te verzekeren. Maatregelen zullen worden voorgesteld tot uitbreiding van de ouderdomspensioenen, en ter ver zekering van de industrieele bevolking tegen ziekte en invaliditeit, evenals ter verzeke ing tegen werkloosheid. Bij de debatten over het antwoord op de troonrede zeide Minister A*»quith in het Lagerhuis o.m. dat hij zich mocht verheugen in een meerderheid!, die ieder Britsch minister ruimschoots vol doende zou hebben geacht om de meest uitgebreide constitutioneele en sociale veranderingen te rechtvaardigen. Na de uitspraak van twee achtereen volgende verkiezingen meende hij te mo gen aannemen, dat de voorstellen der regeer ing zouden worden aangenomen zonder langdurigen ingespannen arbeid. Evenals Lord Crevve in het Hooger huis beloofde ook hij dat ruimschoots gelegenheid zon worden gegeven voor de bespreking <'e veto-voorstellen. Zo-oals men heeft gezien is in (de troonrede ook Perzië ter sprake geko men. En hoe kon het anders. Waar het hart vol van is..„ Intusschen schijnt men toch zoo gerust niet te zijn over de Russisch-Duitsche en misschien ook OostenrijksdHe overeenstemming inzake Perzië. Niets te verwonderen is cfan ook wat de „Echo de Paris" verklaart uit offi- cieele bron te weten, dat de Turksdhe Regeering aan den Engelsdhen .gezant te Constantinopel haar wensah kenbaar gemaakt heeft, met de Engelsche Re geering in overleg te treden over haar belangen in Mesopotamia en in de Per zische Golf. De Engelsche regeer.ng zou harer zijds de Fransche Regeering met de Turksche wenschen in kennis gesteld en tevens beloofd hebben, haar van de Engelsche onderhandelingen met Tur kije trouw op de hoogte te houd'en. Dit laatste zal Frankrijk pleizier doen, vooral daar men heeft moeten verklaren van die Russisch-Duitsche overeenkomst zoowat niets te hebben afgeweten. Gelukkig dat nu ook Aehrenthal ver klaart heeft niet vóór, maar na de ontb moeting te Potsdam te zijn jngelicfrt Dat is een opluchting; GEMENGD. Volgens de „Nationaal-Zeitung" gaat de Keizer van Duitschland in de eerste week van Maart naar Corfoe. Hij zal over München en den Brenner reizen en zich te Venetië inschepen. Op de terugreis van Corfoe wordt dan waarschijnlijk een kruistochtje in deMid- dellandsche Zee gemaakt, waarbij dian te vens eenige Italiaansche steden zullen worden bezocht. De Duitsche Kroonprins zal te Cairo zijn gemalin ontmoeten, waarna beiden wellicht eenigen tijd op Corfoe verblijf houden zullen. Stratos, de door Venizelos gesteun de candldaat, is met 249 van de 276 stem men tot voorzitter van de Grieksche na tionale vergadering gekozen. zullen het op de boerderij, nu zij gere pareerd is, best kunnen vinden. Wij zul len er gezelliger leven dan in dat groo te kasteel. Bovendien, zooals ge >veet, Raffut, zijn mijn hulpmiddelen beschei den. Persoonlijk heb ik weinig fortuin, en de bedoelingen van lord Roswald te mijnen opzichte zijn mij onbekend. Ik acht het voorzichtig van dien kant niets te verwachten. Ik moet dus alleen reke nen op mijn eigen jmiddelen, en deze stellen mij niet in staat 't kasteel te bewonen, dat, om, een aangenaam ver blijf te waarborgen een leven op grooten voet en tal van bedienden vordert. De boerderij sdhikt ons heel wat beter. Daar Geneviève er even gaarne is als ik, en gij er geen bezwaar tegen Hebt, zullen wij dus hier blijven wonen, totdiat ik be ter de bedoelingen van mijn familie te mijnen opzichte ken". Raffut overwoog. Tegenstrijdige ge voelens gingen in hem om. IJdel, naijve rig op het behoud van zijn prestige en zijn jgezag te Clarens, hechtte hij eraan het kasteel te bewonen. Hij bleef er de kasteelheer. Op de boerderij zouden De Clarens en zijn vrouw als personages van minder gewicht, op dén achtergrond blijven. En dat vleide Raffut's hoog moed. yaq dm Anderen J^nt, zp,o door de De verkiezing voor het Zwitsersche wetgevend lichaam van het kanton vol. gens het stelsel van evenredige vertegen woordiging is door de bevolking goedge keurd met 29.600 tegen 28.000 stemmen. Naar uit Lissabon gemeld wordt* heeft Bernard'ina Machado gezegd, dat de scheiding van kerk en staat in Portu gal tot stand zal komen vóór de beijen- komst der Constituante, met goedvinden, van het noorden des lands, dat aanvan kelijk weinig van de scheiding wilde we ten. Uit Munchen wordt aan het „HbL van Antw." geseind, dat bij de handels- recthbank een proces wordt ingediend tegen prinses Louise van België, eischend de betaling van 1.5000 mark, wegens een geprotesteerden wissel. De interparlementaire raad is te Brussel bijeengeroepen tegen 8 April in verband met de conferentie, die 24 Octo ber te Rome zal gehouden worden. Men zal zich bezighouden met verplichte in ternationale abitrage; een internationaal gerecht; bemiddeling tusschen de sta ten voor beperking der bewapening. De „Times" verneemt uit Konstan- ti'nopel, dat volgens officieele mededeelin gen, op een uur afstand van Hodeida de voorposten van een 15.000 man sterke Arabische troepenmacht zijn gelegerd. Uit Hodeida wordt gemeld, dat de opstandelingen Sanaa gisteren hebben aangevallen, maar teruggeslagen zijn. De strijd duurt voort. Te Madrid wekte de beweging on der het spoorwegpersoneel in Spanje, dat op verbetering der pensioenen uit is, eenige ongerustheid sedert 30.000 leden van vakvereenigingen moeite doen om 50.000 niet georganiseerde beambten tot aansluiting over te halen. Men vreesde voor algemeene spoorwegstaking zonder aankondiging. Naar gisteren uit Madrid gemeld werd^ had men daar echter den indruk dat de regeering slagen zal in haar poging om een staking te voorkomen. De staking van 2000 beambten van den Noord-Ooster spoorweg te Hull is geëindigd. De „Matin" ontvangt een telegram uit Melilla, meldende dat vijf Europea nen, welke naar Melilla gingen, op den linkerover der Moeloeya door rifbewo ners uit de Spaansche invloedssfeer zijn gedood Drie lichamen zijn verminkt. Uit Konstantinopel wordt geseind: Het telegraafbureau, het gebouw van den raad van state, een gedeelte van het mi nisterie van binnenlandsche zaken als mede het verblijf van den groot-vizier zijn door brand verwoest. De archieven zijn geheel vernietigd. De „Lokal Anzeiger" verneemt uit Helsingfors, dat bij Björkösund, aan den ingang van de bocht van Wiborg, een groote ijsschol, waarop zich 253 vis- schers bevonden, i s losgeraakt en in Zuidelijke richting die zee is ingedreven. Er is onmiddellijk naar Kroonstad en an dere Russische havens geseind, vanwaar stoombooten zijn uitgezonden om de on- gelukkigen te zoeken. Er is veel kans, dat de schol, voordat ze breekt, naar een eiland drijft. herinneringen, welke het opwekte het kasteel Frédéric droef toescheen, hoe veel droever nog moest het den gewezen rentmeester voorkomen. Het denkbeeld er alleen te wonen met zijn oude huis- Houdster of zelfs met andere bedienden, lachte hem allerminst toe, en onwille keurig verried hij dien afkeer door een wreveügen trek, welke aan Geneviève aandacht niet ontging. „Ofschoon de boerderij niet groot is", zei ille jonge vrouw, „zoo u liever daan woont, oom, dan zouden wij het wel zóó kunnen schikken, dat u bij ons kunt blij ven, nietwaar Frédéric." „Zeker", antwoordde de jonkman, evenwel zonder warmte. Van zijn kant was Raffut er niet bij zonder op gesteld', om altijd den markies onder zijn oogen te hebben. De blauwe oogen van den jongen man herinnerde hem aan een paar andere blauwe oogen, en ze deden hem menigmaal zenuwach tig sidderen. Alles wel gewikt en jjewo- gen, besloot Raffut: „Neen alles wel beschouwd, blijf lid op het kasteel. Daar ik echter de ver* trekken aan den beganen weg te nauw) en te vocüitig vind, zal ik jne in eert ander gedeelte van het kasteel instal- leeren" iWojdl vtryolgdfc

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1911 | | pagina 1