36
bedreigingeu uit tegen den adel en
de geestelijke orden. De stad had
geen garnizoen. Slecht beschermd
door de plaatselijke politie en eenige
gendarmen, had zij verscheidene uren
gevaar loopen in de macht van het
grauw te vallenslechts de moed
van een handvol burgers had haar
daarvoor bewaard, tot een detache
ment infanterie, uit Rouaan afgezon
den, de orde had hersteld.
Toch waren de revolutionairen niet
ontmoedigd. Schijnbaar ontwapend,
hielden zij eiken avond bijeenkom
sten, waarin openlijk de revolutie
werd gepredikt en de burgers wer
den aangehtist om de wapenen op te
nemen tot herovering hunner rech
ten. Te Hacquetot was men overtuigd,
dat Luyster vertrokken was om aan
die beweging deel te nemen en dat
zijn terugkeer een bedreiging zou
zijn voor de abdij en het kasteel.
Deze dreigende verschijnselen waren
Gaston, die het ziekbed van zijn
grootvader niet verliet, onbekend ge
bleven. De voortdurende zorg voor het
leven van den dierbare maakte hem
onverschillig voor alle geruchten en
broeder Hervas, die hem dagelijks
bezocht, vermeed zorgvuldig daarvan
te spreken uit eerbied voor zijn kin
derlijke liefde enj omdat hij zag. dat
de zieke van uur tot uur achteruit- KO-SING ALFONSO I2s MEL1LLA
ging en de dood naderde. de Spaansche koning bezocht de vorige maand het tooneel van
Toen deze dan ook op zekeren de JonSstf Spaansche oorlogsdaden in Noord-Afrika. Langzamer-
j F hand schijnt Spanje vasten voet te zetten in dit land en zijn
avond ztjn intrede in het huis deed, invloedsfeer op Noord-Marokko te willen bevestigen. De koning
verraste hij niemandmen verwachtte bezichtigde, met zijn gewone m nutieuze belangstelling, alles
hem; zooals broeder Hervas voorzien tot in de puntjes: onze foto gee t hem weer in Melilla, waar
had, was het einde gekomen- zonder bij de soldaten-kampen en de mijnen die daar aan de Spanjaar-
r i j, den behooren, bezocht.
pijn of benauwdheid. Met een kalm
vertrouwen had Hannibal Beau Casque zijn ziel aan zijn Schepper
teruggegeven.
De ter aarde bestelling had twee dagen later plaats en werd bijge
woond door alle bewoners van het dorp, van de abdij en van het kasteel.
HET Sr JOoEPHS-PaTRONAAT ÏE TUiTJEKUORN:
het vereenigingsleven op onze Roomsche dorpen neemt
met het jaar hooger vlucht! Ook de parochie Tuitjenhorn
behoort onder de gelukkige plaatsen waar de Roomsche
actie steeds grooter wordt, en daarenboven is het zoo ge
lukkig, door de zorgzame toewijding van den ZeerEe-w.
Heer Pastoor W. M. Nix, een St. Josephs-patronaatgebouw
te bezitten dat er wezen mag!
uw smart in de een
zaamheid van uw huis
opsluiten."
Qaston antwoordde
dat hij gaarne èn aan
aan de abdij èn op
het kasteel zoomogelijk
dagelijks een bezoek
zou brengeD, dat de
dankbaarheid voor
zooveel blijken van
toegenegenheid en
vriendschap hem dit
gebood.
Toen geleidden allen
hem naar zijn huis,
waar hij voortaan
meende te moeten
wonen met moeder
Hanouard, die ver
klaard had hem niet
te zullen verlaten.
„Wat zal er van dat
kind moeten worden,"
vroeg de abt bij den
terugkeer naar de abdij.
Bij het verlaten van het kerkhof nam de abt
Gaston vaderlijk bij de hand en stelde hem voor
niet naar zijn huis terug te keeren vóór zijn hevige
smart eenigszins zou zijn bedaard. Allen vonden
het beter, dat hij niet in de eenzaamheid van het
huis aan zijn smart zou worden overgelaten en
terwijl de paters en broeder Hervas hem mede
naar de abdij wilden nemen, verklaarde de gravin
dat hij op het kasteel welkom zou zijn.
Gaston drukte zijn diep gevoelde dankbaarheid
aan zijn weldoeners uit, maar verklaarde dadelijk
zijn huis te willen bewonen, dat huis dat hem
dierbaar was en waar zijn overleden grootvader
van uit den hemel met welgevallen op hem zou
neerzien.
„Kom dan ten minste den eersten tijd uw maal
tijden in de abdij gebruiken," zei broeder Hervas-
„Op het kasteel," sprak Marie-Thérèse.
„Ge zult toch afleiding moeten zoeken," ver
volgde broeder Hervas. „Ge moogt u niet met
„Waren de tijden minder onrustig,
dan zou ik willen beproeven van
hem een arbeider te maken in den
wijngaard des Heeren. Maar nu
acht ik het gevaarlijk hem een
weg te laten inslaan, die de boos
heid der menschen schijnt te willen be
zaaien met moeilijkheden en gevaren.
„Ik twijfel of zulk een poging
zou gelukken," antwoordde broeder
Hervas.
„Gaston is uit een geslacht van
krijgslieden gesproten en al is van
roeping in hem nog niets gebleken,
ofschoon zijn grootvader hem geheel
vrij heeft gelaten, men kan ver
wachten, dat binnen eenige jaren
het krijgsmansbloed zijner voor
vaderen in hem zal spreken.
Het zou mij verwonderen, wan
neer hij te eeniger tijd hun voor
beeld niet zou volgen."
„Dat zou wellicht beter voor hem
zijn," zuchtte de abt.
In het klooster aangekomen, be
vonden zij dat in de refter de tafel
gedekt was en onder de gewone
stilte en de lezing van de levens der
Heiligen, werd de sobere maaltijd
genuttigd tot plotselir g in de open
s'aande deur een man verscheen
in de uniform der marechaussee's.
Wordt vervolgd)
WAT IS DaT?
Wie het niet we«t, zal niet zeggen dat
het een exemplaar is van de laatste mode
op het gebied der dameshoeden! Inder
daad: de afhangende stiuis-veeren op de
dameshocfddeksels schijnen de céme de
la ciëme te zijn van de modesnufjes, en
hoe lager die veeren afhaken, des te
mooier.
evena s Frankiijk, dat al menige duikboot zag verongelukken, heeft nu ook hei Duitsche
Rijk het vérlies van menschenlevens te betreuren gehad bij een ongeval met een onder/eeër.
De U 3 zonk te Kiel, naar later is gebleken door een gebrek aan de afsluiting, met de ge
heels bemanning in ondiep water. Op drie man na werden allen gered, doch de comman
dant en" twee matrozen, die in den stuurtoren zich bevonden, kwamen jammerlijk om door
gebrek aan lucht. Onze foto geeft de geredde mannen weer.
DE RAMP DER LU1TSCHE ONDERZEE-BOOT U 3:
