Het lied yaii Garens.
Tweede Blad, Dehooiende
bij De Leidsche Courant
van Woensdag 1 Februari.
Denkt om de Kiezerslijsten.
Tt>t en met 15 Februari a.s. is er we
der gelegenheid om als kiezer te worden
ingeschreven. Zoo dikwijls is men ge
neigd te meenen, dat d:t een werk is,
6lechts noodzakelijk in \e.kiezingsjaren.
En dan neemt men „verkiezing' alleen
Voor Kamerverkiezing.
Die opvatting is echter dubbel en
dwars verkeero. Is men toch eenerzijds
nooit beveiligd tegen tusschentijdsche
verkiezingen, andeizijds is een dergelijke
<yyrijze van werken al.erminst bevorderlijk
aan een nauwgezette en volledige bij
werking der kiezerslijst. Bovendien be
staan er, behalve Kante, verkiezingen, ook
nog zoo iets a.s Staten- en Raadsver
kiezingen, welke laatste we dezen zo
oier weder zul.en meemaken.
Hieronder volgen de vereischten om
kiezer te zijn en het kiesrecht te kunnen
uitoefenen, mits men vóór of op den
15en Mei a.s. den leeftijd- van 25 jaar
bereikt heeft.
Belastingkiezers
zijn zij, die Personeele, Grond-, Be-
drijfs- of Vermogensbelasting betalen en
hun aanslagen over bet afgeioopen
dienstjaar hebben voidaan. Zij worden
op de kiezerslijst gebracht zonder dat
zij aangifte hebben te doen.
Wie verhuisde naar een andere ge
meente en in zijn vorige gemeente be
lasting betaalde, dient zich eveneens aan
te geven, met overlegging van het vol
daan geteekende belastingbiljet.
Alle overige kiezers,, d.w.z. de huur-,
loon-, spaarbank- en examenkiezers be-
hooren zich aan te geven tusschen 1 en
15 Februari ter secretarie. Zij ontvan
gen een formulier, dat onderteekend en
ingevuld moet worden ingeleverd.
Huur kiezers
zijn zij, die op den 31 sten Januari se
dert 1 Augustus van het vorige jaar in
een huis oi in een deel van een huis heb
ben gewoond van de huurwaarde, voor
iedere gemeente bepaald. Men mag in
dien tijd ook éénmaal verhuisd zijn, mits
dan ieder der woningen den huurprijs
heeft door de wet vastgesteld.
Doch nu komt er nog iets bij.
Men kan ook kiezer worden, wanneer
het huis of het gedeelte van het huis,
dat men bewoont, niet den geëischten
huurprijs heeft, doch wanneer men in
zijn woonplaats grond in huur Jieeft, en
samen daarmee het voor de gemeente
geldende bedrag wordt verkregen. Na
tuurlijk moet men den grond minstens
van 1 Aug. van 't vorige jaar af inhuur
hebben.
De huurkiezer moet zich aangeven. Al
leen wanneer hij in dezelfde woning
bleef, als het vorige jaar, en hij stond
reeds op de kiezerslijst, is aangifte niet
noodig.
De bepalingen voor de huurkiezers
gelden ook voor de schippers; zij
moeten alleen den vastgestelden tijd een
schip in eigendom of huur hebben ge
had van 24 M3 inhoud, of "25000 K.G.
laadvermogen.
Loonkiezers
zijn zij, die op den 31en Januari 1911
sedert 1 Januari 1911 bij niet meer dan
twee personen, ondernemingean, open
bare of bijzondere instellingen in
dienstbetrekking, of als inwonende zoon
in het bedrijf of beroep der ouders,
werkzaam zijn geweest.
Aten behoeft niet precies liet juiste
bedrag van loon of inkpvnen op te ge
ven, doch kan volstaan met de verkla
ring, dat het loon het door de wet ge
vorderde bedrag bereikt.
Pensioenen tellen als loon mede.
Spaar kiezers
zijn zij, die op 1 Februari a.s. sedert
een jaar- ten minste f 100 Staatsschuld
of f 50 op een spaarbank bezaten. (Ook
door dezen behoeft geen aangifte te
FEUILLETON.
Een verhaal uit de Fransche revolutie.
52)
„Komaan," zei Raffut met een gemaak-
ten glimlach, „ik zie dat je mij tot in
mijn laatsie verschansingen wilt aanval
len .en mij wilt dwingen, alle redenen te
zeggen, welke ik in het hoofd heb. Nu
goed, ik zal ze je zeggen. Niet alleen ben
ik aan het domein gehecht voor mij zei
ven, omdat ik het haristochle'ijk heb lief
gekregen, ma r ook voor jou, Genevieve
ja, vooral voer jou. Ik wil, dat C'.arens
jou behooje, ik wil, dat je de erfgename
de kleine vorstin van het kasteel zult
blijven."
Geneviève wist, dat Raffut haar wer
kelijk zooveel als hij dat vermocht, en
verre van die groote ontboezeming van
teederheid te verd. i ;en, werd zij er diep
door bewogen. Zij naderde hem, legde
hare armen om zijn hals en riep in al
de oprechtheid barer ziel uit:
„O, als het vooi mij' is, oom, als het
voor mij is, nooit zu.t u me gelukki
ger kunnen maken, dan door het domein
aan den jongen markies terug te geven."
Bij dien kreet, uit het hart opgeweld,
beefde Raffut vau verwondering. Ouder
worden gedaan, ais zij deswege reeds
op de vorige lijst voorkwamen).
Examen kiezers
zijn zij, die met goed gevolg hebben
afgelegd een examen, ingesteld door of
krachtens de wet of aangewezen bij alg.
maatregel van bestuur en in verband
staande met de benoembaarheid to't
eenig ambt, de vervulling van eenige
betrekking u: de uitoefening van eenig
bedrijf of e oe (O do» dezen be
hoeft geen jaarlij rsclie aangifte te ge
schieden
Nog dient het volgende opgemerkt:
dat in co ei, pepsioe
vro iw geldt voor haar man, en dat vin
inwonende mini e. jarige kinderen voor
de helft voor hun vac e
dat bij de be ekening van het inko
men, behal e vrije woning o: inwoning,
vrije kost oi inwoning oi enkel vrije
kost, Overigens al sen ge.dt in aanmer
king komt
dat. incrien het inkomen is vast week-,
maand- oi' jaarloon, maar wegens ziek
te of verwonding gedurende ten hoogste
twee maanden niet of niet ten vohe is
ontvangen, iiet tóch wordt geacht te
zijn genoten
dat, incien in de plaats van het inko
men, eea tijdelij.ee onge.ailenrente won t
genoten, deze, zoolang zij wordt geno
ten, in relcening wordt gebracht tot een
bedrag gelijk aan het normale loon
dat door hen, d>e plaatsing op de kie
zerslijst verlangen op grond van een in
schrijving Grootboek of inleg in een
spaarbank, bij de aangifte moet worden
overgelegd een door de directie van de
Grootboeken oi' het bestuur der spaar
bank afgegeven verklaring.
Alle aangiften bovenbedoeld moeten
geschieden op daartoe kosteloos ter Ge
meente-secretarie verkrijgbare formulie
ren.
De aangiften moeten door belangheb
benden persoonlijk onderteekend wor
den.
Mr. AALBER^E te Almelo.
Gisteravond necit in een openbare ver
gadering te Anne.o inr. P. J. M. Aal-
oerse, .id van de 1 weede Kanur, gespro-
ekn over den politieken toestand.
Spr. bracht in herinner-mg, dat net 21
Janarui Li'. 8 jaren was ge»eden, dat dr.
bchaepman te Rome is over.eden. opr. is
toen opgetreden a.s volksvertegenwoor
diger voor het distr.ct A.melo en dat feit
gat hem aan.eiuing eens een terugblik
te werpen op de aigeloopen 8 jur_n.
Uitvoerig g.ng hij na, of hij de belof
ten aige.egd in zijn eerste r-de, te Al-
me.o u.tgesprokeii ,ai oi niet gehouden
heeft Hij heeft toen in de eerste plaats
beloofd, het ministerie-Kuyper te zullen
steunen, zoolang plicht en geweten hem
dat gebeden, uie belofte heeft hij ge-
hoduen, en ook het tegen woo. dige mi
nisterie heeft hij, beha.ve in twee ge
vallen, zoo krachtig mogelijk gesteund.
Spr. verdedigde daarom u.tvoeivg, waar
om hij gestemd had voor de inotie-Duy-
maer van Twist, we.ke het anreden van
minister Cool tengevolge had; d.ze mo
tie immers was m net belang van de
strijdvaardigheid van ons leger. Vervol
gens heeit spr. krachdg geageerd tegen
net voorstel om aan openbare neutrale
leeszalen een subsidie te geven.
Acht jaar geleden heett hij beloofd
werkzaam te zullen zijn in het belang
van den -middenstand, en vooral tot in-
standkoming van een wet tegen de on
eerlijke concurrentie. Hoe hij deze be
lofte nakwam, toont het laatste begroo-
tingsdebat, waarin hij de eenige was, die
in het krijt trad tegen de oneerlijke con
currentie. Het wetsontwerp van Minis
ter Regout tot wijziging van art. 1401
B. W. toont dat zijn strijd niet zonder
succes bleef. Doch de door oneerlijke
concurrentie benadeelde moet niet alleen
het recht krijgen om een actie tot scha
deloosstelling te beginnen, neen, spr. zal
niet voldaan zijn voordat de oneerlijke
concurrentie strafbaar gesteld is.
Verder memoreerde spr. wat in het
belang der sociale wetgeving is gedaan.
De wettelijke regeling van het arbeids
contract is er gekomen. Er kleven nog
wel gebreken aan deze wet, doch indien
zijn gefronste vvenknrauwen richtten Zijn
oogen zich scherper op het jonge meisje.
En voor dien b.ik, die haar gedachten
doorschouwde, bloosde Geneviève zoo
zeer, werd zij zóó verlegen, dat haar
oom op haar gelaat het geheim van hare
liefde voor den markies zoó duidelijk las
alsof zij dit hem met den mond had be
leden.
Door die ontdekking ten zeerste ver
rast en terstond het ontzaglijke voor
deel ziende, dat hij er van trekken kon,
mits de markies die üefde eenigszins be
antwoordde. b eef hii zijn nient aankij
ken zonder een woord te zeggen.
Terstond herinnerde bii zich wat Ge-
niviève hem omtrent den markies en de
lange gesprek .en, wel e zij m t e.en jonk
man had, gezegd had, en hij begreep,
dat die liefde wederkeerig zou worden,
zoo zij het niet reeds was.
Da: was een onthulling voor hem. Alle
verzekeringen van dankbaarheid en van
vriendschap van den jongen markies, wel
ke, naïeveiijk door Geneviève herhaald,
hem geveinsd waren voorgekomen, ver
schenen hem nu in haar waar licht van
verzoenende openhartigheid. Di»e twee
kinderen hadden, elkander ziende, el
kaar üefgekr^genAl zijn plannen wer
den daardoor plotse ing v.r ncLrdw Steeds
zwijgend keek hij evenwel zijn nicht
niet meer aan. Voordat Genevièvej dfce.
sommige ainenuemenUn door s,,r. inge
diend waren aangenomen, dan zou de
wet ï'n vele opzichten verbeterd zijn.
Verder herinnerde spr. aan de door
hem in Maart 1909 voorgestelde 10-uren
motie, die met ongeveer 2/3 d.r stemmen
werd aangenomen. Minister Ta.ma was
er echter tegen en wilde de arbeids
duur voor ieder bedrijf afzonderlijk stel
len, daar er bedrijven rijn, waarin 10-
urige werkdag veel te lang is. Door ver
korting v..n den aroe d>dag zal de vakor
ganisatie verst rkt worden, en een vak
organisatie werkt een betere, stevige
maatschappelijke ordening in de hand.
Het is dus in net belang van den Staat en
van den arbeid.r dat de arbeidstijd ver
kort wordt.
i>e sociaal-democrat.n nebben bij het
laatste begrootlnoscebat spr. er een v r
wijt van gemaakt, dat hij minister "la.-
ma niet wi.de laten vallen, door tegen
diens begrooting te stemmen. Maar dat
was spr. niet van plan en dat zal hij in
de eerste jaren ook niet doen. In de
eerste plaats niet, omdat hij van oordeel
is, dat wanneer men tot de regeerings
partij behoort, men een minister alleen
mag laten va.len als het een groot be-
lang geldt. Maar in de tweede plaats,
wat zuu er geebur n, a.s Minister Talma
was afgetreden u. n zuu er oen a. d.r mi
nister zijii gekomen, die z.ch eerst weer
in de zaken had moeten inwerken. De
nieuwe minister zou dan misschien spoe-
dig zijn gekomen met een wetsontwerp
tot invoering van oen wet.elijk g.regel
den arbeidsdag, maar van de ziekte-,
ouderdoms- en inva iJiti.sverzekeiing
zou dan absoluut niets terecht komen.
Spr. kon het da.rjm met zijn geweten
niet overeen, r ngen, minister ïa.ma. naar
aaneiiding van de 10-urenmoiie te La
ten vallen.
Veroer d n po itiekon toestand bespre
kend, merkte srr. op, dat cr ond.r de
kiezers niet die opgewektheid is, welke
er heer^ente onder het ministerie-Kuy-
per. A.s een der redenen geeft spieker
aan het redenaars.a.ent van dr. Kuyper
een man tie zijn beginse.en vooropzette
en mei vuur in de Kamer verdedigde
Dit .ok.e oppositie uit o. a. van een man
als prof. v. d. Vltigt, ook een redenoax
van den eersten rang. Men las in d»e
couran.en de verslagen en door die ge
weldige principieele debatten bestond er
onder de kiezers meer opgewektheid dan
thans. De opposi.ie was dit jaar klein,
zij voerde geen po.itiek van gewexLge
slagen, maar van spe.deprikken, die door
den minister slechts met speldeprikken
konden beantwoord worden. De hoog
te van de debatten onder dr. Kuyper
hebben wij gemist, en dat bracht bij de
kiezers een gevoel van matheid te weeg.
Ook de felle oppositie door v. Idsinga,
een lid der regeeringspartij g.voerd, was
niet parlementair, dan immers zou geen
enkel ministerie mogelijk zijn. Die op
positie bracht een gevoel van onlust en
spanning bij de arbe.d.rs voort, die thans
vragen wat moet er van de sociale wet
geving terecht komen.
Er heerscht dus een matte stemming in
het land. Is het een gevaar? Dat hangt af
vanaf. Als er in de volgende twee ja
ren flink gewerkt wordt, en het aan mi
nister Ta.ma ge.ukt een goed deel van
zijn programma ai te werken, a.s de mi
nister van justitie zijn wet tegen de ze
deloosheid en tot wijzig.ng van art. 1401
B. W., en de minister van binnenlacdsche
zaken zijn wet tot verdere subsidieering
van het bijzonder onderwijs er door krijgt
dan twijfelt spr. er niet aan, of de toe
stand van matheid zal plaats ma
ken voor een gevoel, niet van op
laai enden strijd, als bij het aftreden
van het ministerie-Kuyper, maar van
rustig vertrouwen en bij de kie
zers van links zal nie't die geprik
keldheid heerschen als in 1905. Wordt
er dus flink gewerkt dan staat de rech
terzijde er in 1913 niet slecht voor.
Uitvoerig beantwoordde mr. Aalberse
daarna eenige vragen die _door een 4-
tal aanwezigen werden gesteld en waar
uit bleek, dat men zich in sommige ar
beiderskringen zeer ongerust maakt over
het lot der sociale wetgeving.
niet wetende hoe haar verlegenheid te
verbergen, naar de op een kier staande
deur was geloopen, zich had kunnen her
stellen, haJ Raf.ut meer dan tijd genoeg
om over zijn nieuwe gedrags.ijn na te
denken en zijn nu aan te nemen houding
vast te stellen. Toen Geneviève terug
keerde, zag zij op het gelaat van haar
oom geen ontevredenheid, noch nieuws
gierigheid over de bekentenis, we ke haar
was ontsnapt. Ernstig en nadenkend,
scheen hij geen acht te hebben geslagen
op edn oprechten, maar ondoordiachten
uitroep van het jonge meisje, en Gene
viève, die bevend moei.ijke verklaringen
voorzag, was verrukt er zoo goed af te
komen. Zij maakte zich gemakkelijk diets,"
dat haar oom, in gedachten verzonken,
niet ongewoons uit haar woerJcn had
gehaald,.... en was daarover erg in haar
schik.
Na lange aarze'ingen te hebben ge
veinsd, hernam Raffut eindelijk:
„Ik overweeg ij el ijk, wat je me daar
gezegd hebt, mrvsie ,en zal er misschien
toe komen eenigen zin in je redeneering
te vinden.... ten ninste als de jongen
markies zoo is als je hem afschildert."
Bij die soort van concissie, welke de
mogelijkheid deed dporschemeren haar
oom geheel en v te overtuigen van de
grootmoedige bedoelingen van do onk-
m^n, en gi is schiep, pp)c een vriend suiap-
Brieven uit Zoeterwoude.
in.
Niemand zal ontkennen, dat een
briefschrijver van tijd tot tijd de ondank
bare taak heeft te vervullen van „een
vriend, die de fditen toont." En nu zijn
er een paar feiten voorgevallen, die mij
aanleiding geven tot een woord' van cri-
tiek.
Tegen ''erstmis verscheen in de dag
bladen de ededeeling, dat de bakkers
in Leiden L.en 2en Kerstdag geen J?rood
zouden bezorgen. Mcoi zoo, dacht ik, dat
is een goed ding. Wat moet het een
moeite genost heoben, de verschillende
leveranciers in dit punt tot samenwerken
of liever tot samen niet-werken t.e heb
ben gebracht. En ik verheugde me over
de Zuni.agsrust in een stad als Leiden
op dien teestdag. Over Zoeterwoude
dacht ik niet eens. De weinige bakkers
't sprak van zelf die a..en Katho
liek zijn, zouden het hier zeker eens
zijn. Bovendien, t.e menschen, die voor
een goed deel vroeger eens of tweemaal
per week zelf brood bakten, kunnen
zeker nu wel twee dagen buiten hun
versch broodje. Maar.... toen de kerk
gangers uit de vroegmis kwamen, moes
ten zij van tjd tot tijd ruimte maken
voor oakke.bwagens, die in Roo.asch
Zoeterwoude Klanten langs gingen, als
of het geen Zondag was! Is er dan in
zoo'n gemeente, onder zoo weinig bak
kers, nog niet een klein weinigje over
eenstemming te krijgen in zoon zaak?
't Is treurig.
Mijn tweede punt betreft de Spaar
en Leenbank, een instelling, die aller
steun en medewerking vercient en ge
niet 't Is jammer, dat niet iedereen
blijkens een mededeeling op de laatste
algemeerie vergadering steeos oj> tijd
stipt aan al zijn verpachtingen vo.doet.
En het bestuur verdient een woord van
lof voor zijn krachtige pogingen om
hierin verbetering te brengen.
Het liep echter wel een beetje hard
van stapel, want reeds een week vóór
het tijd van renteoecaling was, ontvin
gen verschil.ende leden ook trouwe
oetalers een verzoek, om yóór of op
den vervaldag present te zijn. Dat is
toch wel wat vlug. Een dier personen,
die mij er over sprak, meende, dat die.
Staat met het innen van zijn belasting
nog niet zoo haastig was die laat nog
ka.m eerst den vcrva.d.«g passeeren. En
de man had gelijk. Bovendien was de
omslag, die de aanmaning bevatte, voor
zien van den gedrukten nj?.am van de af
zendster. Dat lijkt me in zoo'n geval ook
verkeerd. Hoe redeneeren de huisge-
nooten „Dat is een brief van de Bank.
Er is laatst gesproken over minder goe
de betalers. De baas hoort er zeker cok
onder." En al redeneert men zoo ook
niet in geldzaken zijn we altijd een
beetje achterdochtig. Daarom waren on
bedrukte enveloppen hjer beter geweot.
Ik herhaal, dat ik de „Bank" zeer goed
gezind benik acht ze een zegen voor
onze gemeente. Ik ben overtuigd, dat
haar bestuur in goede handen is en daar
om wijs ik op deze zaken, ten einde nie
mand gelegenheid tyt gegronde klachten
te geven.
Over de kiesvereeniging en haar ver
gadering ook een woord, maar van wa; r-
deering. Wat een flink voorzitter, die
echter.... moest aftreden en niet her
kiesbaar was.
Dat 1 e i t is te betreuren en toch acht
ik het reglementsartikel, dat zulks voor
schrijft, goed. Wat zien we nu al ge
beuren? De flinke afgetreden leden ha
len we toch na een jaar met bijna al-
gemeene stemmen achter de groene ta
fel. Nooit komt er op die wijze een
sleur in de vereeniging. En er zijn zeker
wel meer dan 9 menschen, die eens in
het bestuur moeten komen. De tegen
woordigheid van onzen Kapelaan op de
algemeene vergadering is misschien een
belofte voor de toekomst, 't Is te hopen,
't Verste kt bij de leden de gedachte, dat
ze voor een goede zaak konen, als de
Kapelaan er »ok is en daarom za! 't ook
gunstig werken op de opkomst en de
belangstelling der leden.
De afdeel ing van. de „Jonge Gardie"
pelijke overeenstemming te bewerken,
straalde het gelaat van Genevüève van
geluk.
„O, ik heb niets overdreven," zei ze
met een ijver, die Raffut voldoende ojd
de hoogte zou hebben gesteld van het
geen er omging in haar ziel, zoo hij dit
niet reeds geweten had. „Ik herhaal u,
oom, het is de zachtste en inschikkelijk-
ste jonkman, dien men zich denken kan
Hij weet hoezeer zijn moeder de mijne
liefhad, en hij is geneigd die genegen
heid op mij over te brengen.... op ons
beiden, wil ik zeggen!"
Zij bloosde andermaal, en weder
scheen Raffut het niet op te merken.
Derhalve ging zij voort, meer en meer
aan haar gevoel vrije uiting gevend
„Hij heeft me de brieven gevraagd,
die mijne moeder van da markiezin heeft
ontvangen, en hij heeft ze alle met een
zekere devotie gelezen. En u zult moe
ten toegeven, dat hij wel slecht zou moe
ten wezen, zoo hij er niet nog meer dank
baarheid door voor ons gevoelde. Ik
heb hem gezegd, dat gij hem ook de
brieven zoudt leenen. die u hebt van
de markiezin. Hij zal daaruit zien in hoe
hoog aanzien u bij haar stond...."
Een oogenblik zag Raffut haar aan
met een soort van bewondering.
„O. oom," aldus bes'rot Geneviève, „als
u slechts Jiet oor wiidet leenen aan de
aan den Rijnaijk hield haar eerste lezingf.
't Was een succes voor die vereeniging.
't Getal van leden en donateurs ging
vooruit, maar vooral.... we kennen nu
beter het fiut en de noodzakelijkheid vau
ons Katholiek politiek leven.
Eenige weken geleden las ik met be
langstelling in de j.Leidsche Courant"
een tweetal artikelen over „Het groene
Kruis", eea vereeniging, wier werken
ik vroeger door onbekendheid met
onverschilligheid voorbijging. Nu ik er
iets meer van weet, ben ik geneigd tot
sympathie voor zcp'n vereeniging, ook
voor onze gemeente. Zeker, ik weet wel
Armbestuur en St. Vincentius-vereenD
ging zorgen, dat geen zieke het noodige
ontbreekt en de menschen zijn er hier
van doordr »ngen, dut het „burenp.icht"
is, bij zieken te waken en waar moge
lijk te helpen. En ik vrees, dat door een
„Groene Kruis" d»e Christelijke hulp
vaardigheid wel eenigszins zou vermin
deren. Maar ik weet ook, dat de verple
ging door familie.ewen en buren niet
altijd aan de hoogste eischen voldoet^
omdat de leek er te weinig van weet.
Daarom durf ik het sticLiteA van eert
Groene-Kruis-afdeeimg aanbevelen in do
aandacht mijner lezers. Wat een troost,
als men voor zich en de zijnen bij ziek
te alles onbekrompen kan verkrijgen,
wat voor verpleging en verzorging noo
dig is als men, zoo ncodig, de beschik
king heeft over verpleegsters, die niets
te veel of te zwaar achten, wijl zij hun
werk doen om Godswil ik J^edoel zus
ters re.igieusen^ want een „Groene
Kruis" voor onze gemeente zou zeer ze
ker voor haar Katholieke leden zulks mo
gelijk maken.
Zulk een vereeniging, opgericht en
onderhouden d or haar leden zelf, zou
naar mijn bescheiden ipeening voor onze
gemeente een zegen zijn. Br.
STATEN-GENERAAL.
HEKSTE KAMER.
Vergadering van Donderdag 31 Januari.
Geopend ten 83/i uur.
Voorzitter: J. E. N. baron Schim-
me 1 p e n n i n c k van der O y e.
Ingekomen zijn de geloofsbrieven van
den heer Mr. W. M. van Lansdiot,
nieuwbenoemd lid voor Noordfjrabant
(vacature Raaymaker).
Zij worden gesteld in handen eener
Commissie bestaande uit tie heeren
Breebaurt, Barge en Lucassen.
Medet.eeling wo.dt gedaan van ver
schil.ende ingekomen stukken, missives
enz. Tot de ingekomen stukken behoort
een adres van J. van Elk te Dordrecht
met verzoek te onderzoeken ol hij zich.
merkelijk heeft schuldig gemaakt aan het
geen in het rapport der psychiaters en
in het arrest in zake de Papendrechtsche
strafzaak is vermeld.
Het verzoekschrift wordt gesteld in
handen der Commissie voor de verzoek
schriften.
Daarna ging de Kamer uiteen tot he
denmorgen 11 uur.
Hooge Colleges.
In antwoord op het voorloopig ver
slag betreffende Hoofdstuk II d e i de
minister van f n ndëji mede, da het
aantal geaboi.necrdcn op het Kor. Ver
slag van de Tweede Kamer op 1 Janu
ari 1911 bedroeg 8802 cn het aaiti! ge-
abonneerden op de Hand:lingen d r Sta-
ten-Generaal 2146. Het a n al abonné's
op de Handelingen is in de laatste ja
ren gestacig afgenomenechter was de
ze vermindering sierDr vóór Septem-
tember 1908 dan daarna, waaruit volgt
dat het Kort Verslag óf geen inv.oed of
een invloed ten goede heeft gehad op
het aantal aboi.n. s op de Handelingen.
Buitenlandsche Zaken.
Wij ontieeian a n het antwoord van
den Minister.
De Duitsche regeering doet s:-dert kort
strenger dan vroeger de hand houdeil
aan de in Februari 1904 door haar uit
gevaardigde bepa ingen op de terugreis
over haar gebied van uit. Amerika te-
rugkeerende of aldaar of eld.rs afgewe
zen landverhuizers.
voorstellen van den heer De Clarens
dan durf ik wedden, dit hij u meer zal
aanbieden, dan gij zult aannemen."
„Ben je daar zoo heel zeker van?"
„Absoluut zeker. Daarvoor kon ik hem'
goed genoeg. Al.es wat ik u belooi, zou
hij honderd maal en meer hebben be
loofd...."
Voor den vorm nam Raffut nog den
schijn aan, dat hij alles nog eens ter
deeg overwoog, en verklaarde toen, als
of hij eensklaps een besluit genomen
had
„Welnu, kleine ,ik laat je volle vrij
heid... bespreek de vredesvoorwaarden
en zoo ze mij niet te drukkend voorko
men, dan zal ik ze bekrachtigen. Ik had
gaarne den jonkman willen zien, maar
ik moet morgenochtend weer naar Port-
vieux vertrekken en vandaar ga ik terug
naar de moerassen, die in de vallei
worden drooggelegd, en waaraan geen
einde schijnt te komen. Ik denk niet lan
ger dan vier of vijf dagen afwezig te
blijven; maar ik zou niet gaarne willen,
dat de markies mijn verwijdering uitleg
de als minachting of als vrees, om met
hem in bespre ringen te treden. Ontvang
hem dus, praat met hem, kleine, en, hoe
vervelend het je ook voorkome, spreek
ook een beetje over onze zaken
(Wordt .vervolgd,).
