Het lied van Clarens.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Dinsdag 17 |anuari.
Uit cie Pers,
Een onderhoud met Jhr. de Stuers.
Het „C e n t r u m" publiceert een inter
view met den aigcvaarcigde voor Weeit,
Jhr. Mr. Victor ue Stuers, die in de'l wee-
de Kamer de Katholieken en de benoe
mingen besprak.
„Ik had niet het plan gemaakt in d,e
Kamer over de benoemingen te sproken"
zeide jhr. de Stuers, „en zou het ook
niet gedaan hebben, indien niet de hee-
ren Roodhuyzen en Tydeman de on
voorzichtigheid hadden begaan, de kat
de bal aan te binden, 't Was werkelijk
al zot genoeg geweest van de liberale
bladen, dat zij den katholieken voor de
voeten hadden geworpen, graag op baan
tjes te zijn, terwijl juist de lioeraLen uit
munten door een ailerindiscreetste graag
te op dit stuk, zoodat het al zoover is
gekomen, dat tot voor korten tijd menige
katholiek ter wille zijner carrkre zijn ka-
tholociteit trachtte te verbergen. Maar
toen die onzin ook in de Kamer werd
verkondigd, ben ik opgestoven.
„De feiten waren maar voor 't grijpen.
Ik heb bijvoorbeeld gesproken van Al-
berdingk Thijm, van wien men in Ne
derland niet, maar in België, te Leuven,
wel als professor partij trokmaar ik had
ook gewag kunnen maken van zijn oude
ren broeder, den hier te lande algemeen
bekenden Alberdingk i hijm. 1 oen deze
dood was, is men het wierooksvat voor
hem gaan zwaa.en, maar zoolang hij leef
de was het heel anders. In de Koninklijke
Academie van Wetenschappen werd hij
eens candidaat gcsie.d voor de aldeeüng
Letterkunde, maar de liberaal Opzoomer
stond op om te verklaren, dat iemand van
.Thijm's richting geen lid der academie
mocht worden en de candidatuur erd
geketst Geen ridderkruis viel hem ten
deelwel buiten.andsche, maar geen bin
nen landsche onderscheiding. En taen hij
eindelijk bij gebrek aan een presentabe
len niet-katholiek, naar wien met de lou
pe gezoci t was, benoemd werd tot de on
schadelijke bitrekking van hoogleeraar
in de aesthetica en kunstgeschiedenis aan
de Rijks-Academie voor Beeldende Kun
sten, te Amsterdam, had ik een woeden
den uitva t e doorstaan van den toenma-
ligen liberalen Commissaris der Koningin
in Z.-Hollanu, die in zijn dotdriftg anti
papisme die benoeming een schandaal
vond en verk.aarde, dat iemand van
1 hijm's ioeeen zeiis niet tot sluiswachter
mocht worden benoemd, met macntiging
om deze zijn opinie wereldkundig te ma
ken
„hen ge.eerae ais dr. Nuyens, die door
Fruin noog weru geschat, is natuur.ijk
evenmin ue Konink-ijke Academie waar
dig gekeuru. en ze.is de nederige Maat
schappij van Letterkunde te Leiden, Wua.-
in adenei kleingoed DinnengeLten worut
ketste hèm
„Uit zu.ke ieiten bi ijkt toch, dat ze.fs
wanneer de katholieken zich, volgens den
hartgrondig geineenuen raad uer .iDcra-
len, met de borst op de wetenschap toe
leggen zij niet adeen geen lucratieve
baantjes deelacntig worden, maar zelfs
een honoriiique diploma hun neus voor
bij zien gaan.
Dl „Nieuwe Rotterdammer" heeft nu
ter verklaring gezegd, dat de katholie
ken zich meer richtten naar nijverheid,
en handel Maar dit is noodgedrongen
geschied en men mo t niet dienken, dat
ze daar ruim baan vinden, want ook daar
hebben de katho.ieken te kampen met de
protestantsche onver-raag-aamheid.
„Ik za. u een voorbeeld noemen. Twin
tig jaren geleden hebben een aantal da
mes hier in den Haag, onder wie van
de eerste standen, een circulaire ver
spreid, waarin openlijk gezegd werd, dat
het een schandaal was, dat de be win
kel in witgoed ciie was van een katholiek
en dat het hoog tijd werd een protestant
sche daartegenover te stellen. Zoo kwam
inderdaad een nieuw magazijn tot stand,
dat, dank zij die onverdraagzaamheid,
goede zaken schijnt te maken.
FEUILLETON.
Een verhaal uit de Fransche revolutie.
40)
„Rafjut is de tegenwoordige eige
naar van het kasteel, maar hij is er niet
de ware eigenaar van", kreet de jonk
man. „De ware eigenaar, dat ben ik.
Charles Philippe Frédéric, markies De
Clarens. En om onzen goeden pastoor
terug te krijgen, wacht ik niet totdat gij
mij om mijn handteekening vraagt; ik
schrijf uit eigen beweging mijn naam
aan het hoofd van uwe lijst, zooals mijn
vader zaliger zou gedaan hebben".
Nog voordat die woorden nog geheel
begrepen waren door de boeren, die
hem hadden kunnen verstaan, en door
hen, wier aandacht was getrokken ge
worden door zijn stemverheffing, had
Frédéric reeds zijn naam op het witte
blad geschreven. Ér heerschte een oogen
blik van verbazing en nieuwsgierigheid.
Vervolgens, toen, nadat Frédéric zich
weer uit zijn ge ogen houding had op
geheven, allen in dien knappen jonkman
„Ik herhaal wat ik ook in de Kamer
heb gezegd dat ik niet eisch een pro
portioneel aantal baantjes, naar de ver
houding der bevolking genomen. Ik heb
in de Kamer gezegd, dat ik inet meer,
doch ook met minder tevreden ben. Dat
hangt van dé omstandigheden af. Bevol
kingscijfers heb ik alleen genoemd om
te doen inzien, dat er een misstand is.
Een zelfde redeneering dus als lat.r zon
der tegenspraak door den minister van
Waterstaat kon worden gehouden, toen
hij aantoonde, hoe het stelsel om niet
op het geloof te letten, hetwelk huichel
achtig wordt voorgesteld als het offici
eel gevolgde, er toe geleid heeft, dat bij
de Posterijen de Katholieken op de bru
taalste manier zijn achteruit gezel
„Bekwaamheid en geschiktheid moeten
den doorslag geven, dit stel ik op den
voorgrond.
„Maar ik heb ook gewaarschuwd, dat
onder het mom van alleen daarvoor ge
voelig te zijn, men de Katholieken overal
zoowel uit hoogc als uit lage baantjes ge
niepig geweerd heeft en daar komt
mijn rechtvaardigheidsgevoel tegen op.
En i k mag dit gerust doen, omdat ik vol
komen zuiver op de graat ben.
„Ik heb zelf honderdmaal de gelegen
heid gehad te bewijzen dat ik alleen op
bekwaamheid en geschiktheid lette, toen
ik als referendaris adviezen had te ge
ven. Wilt ge weer een voorbeeld, dan
wijs ik op het feit, dat ik er indertijd tot
heb medegewerkt, dat aan het Rijks-Ar
chief in den Bosch louter protestautschz
ambtenaren werden benoemd, zelfs een
man als dr. Zuidema, die ik erken het
tijdens zijne benoeming mij slechts
fragmentarisch bekend was.
„Toch had ik aan het Archief ook
gaarne een katholiek verbonden gezien,
en wel in het belang van het Archiefwe
zen, omdat het mijn wensch was, dat het
Rijksarchief in den Bosch langs officieu-
sen weg eenigen invloed zou uitoefenen
op de pastoors van Noord-Brabant, ten
einde hen, waar noodig, te bewegen tot
en te helpen in een betere inrichting van
hunne oude kerkarchieven. Invloed in
dien zin was uit den aard der zaak ge
makkelijker u t te oefénen door een ka
tholiek, dan door een protestant. Tegen
woordig is er één, dr. Xav. Smits. Maar
mij is het nooit mogen gelukken, er een
binnen te loodsen, omdat de enkele ka
tholieken, die zich aanmeldden, mij on-
geschi! t voorkwamen.
Publiciteit achtte de heer De Stuers
een goed middel om het euvel te bestrij
den.
De Ma onnerie speelde, naar zijn oor
deel, in deze materie steeds een voor-,
name rol.
„Voor vele masons is het voorthelpen
van de vriendjes met geld of met postjes
een voornaam deel hunner werkzaamhe
den.
„Serieuse vrijmetselaars hebben tegen
over mij gek aagd, dat zij dikwijls wor
den lastig gevallen om de baantjes van
den kant der broeders, lieden, die, om
vooruit te komen, in de Loge waren ge
treden. Het beste middel, om aan die
occulte en tenebreuse bemoeiingen den
kop in te drukken, is de publiciteit En
dan zal men, om het effect grooter te
maken, moeten zorgen, dat de cijfers, die
reeds werden gepubliceerd en nog te pu-
bliceeren zijn, in een bundeltje wordien te
zamen gebracht."
Antithese.
De „Nederlander" gaat in een
artikel onder bov.nstaand opschrift nog
maals de openbare behandeling van de
Staat begrooting in de Tweede Kamer na
Het blad wijst erop, dat door links
voortdurend de antithese worJt ontkend
maar dat het bestaan ervan weer eens
duidelijk bewezen werd bij de debat
ten over de Zondagscirculaires van Gou
verneur-Generaal Idenburg en over die
Marinebegrooting, in verband met het
geval van den Marine Dominé" en ver
volgt dan aldus:
„Wij kunnen niet nalaten in dat alles,
juist door de wijze waarop dat geschied
de, een ware vijandschap te zien tegen
door den belijder uitgedragen wordt op
het Christelijk geloof, zoodra dat geloof
het terrein der wereld* Dat kwam ook
vooral hierin uit, dat op laffe wijze ook
de predikant werd aangevallen en bz-
nog rood en trillend van aandoening, de
trekken van den markies De Clarens
konden herkennen, en vooral de groo-
te zoo zachte oogen der markiezin, hadi
een uitbarsting plaats van algemeene
vreugde. Overal gingen blijde kreten op
en Frédéric zag zich eensklaps omringd
omstuwd, begroet en toegejuicht. Allen
verlangden naar een woord, naar een
blik van hem. Er ontstond als ware het
een wedstrijd, wie zijn hand, wie zijn
kleed zou aanraken, wie hem aan een
handeling van zijn vader, aan een woord
van zijn moeder herinneren zou. En daar
degenen, die hem waren genaderd, zich
hun plaats niet lieten ontnemen, liepen
de laatstaangekomenen naar de kleine
tafel, en bogen zich over de lijst, min
stens d en door hemzelven geschreven
naam van den markies willende lezen.
Het was een oogenblik van bedwel
mende vreugde, waarin Flavie en Syl-
vain, omdat zij den jongen markies tot
gast hadden, te geestdriftiger waren,
nu, op last van Frédéric, zoo gul van
de flesschen niet ophielden van tafel tot
tafel'te circuleeren.
Men vierde den terugkeer van den
markies tot ver in den avond. Het was
al vrij laat, toen de jonkm,an, een wei
spot Umüat hij orthodox predikant was,
kwam dat er ook minder op aan. Een
modern predikant, dat is wat anders.
Hoewel vóór het geoeurde nooit van diz
zijue de noodzakelijkheid van meerdere
godsdienstige voorlichting van janmaat
werd ingezien, roept men nu van vrij
zinnigen kant alle hens aan het dek ora
geld te verzamelen, ten eindie te voor
komen, geujk met een Lauwe woordspe
ling worut uitgedrukt dat het in Den
He.'der du.ster worde.
Dat intusschen de Kamerdebatten bij
de genoemue gelegenheid niet op peil
stonuen, om hei zeer euphemistisch uit
te drukken, werd met een irond d'airain
nog dezer da:, en door de „Nieuwe Cou
rant" ontkend.. HroL fabius, bekend om
zijne nauwkeurigheid, had de onderstel
ling gewaagd, dat de „Handelingen"
geen zu.vcr beeld gaven van wat er was
voorgel en. brutaalweg worut uoor de
„N. Ct. dien uoogleeraar de raad gege
ven: „Zou het n.et veiliger zijn, indien
Prof. Labi us zich maar aan de „Han
delingen" hield en zijn indrukken van het
marine-debat niet liet bepalen door de
qualificatie, welke het grootste deel van
de reclitsche pers daarvan gelieide te
geven?" En het blad schroomt niet het
uit te spreken„voor de aanvallen te
gen den Minister van Marine behoeit
men zich aan de iukerzijde geenszüis te
schamen. Het beeld, dat de „Handelin
gen" daarvan geven is volkomen juist."
Het is bijna onmogelkij, dat deze woor
den zijn neergeschreven door iemand,
die de zitting heeft bijgewoond of zelfs
die de b.aden, niet van rechts, maar van
.inks, als b.v de „N. Rotr. Ct." heeft ge
lezen. Is het tegendeel het geva., dan
is moeilijk aan de zuiverheid van het
waarnemingsvermogen van den scunjver
groote waarde te nechten! De zaak is
deze. In de Kamer werd de Minister zon
der ophouden toegeschreeuwd, mag
men wel zeggen. De Minister, blijkbaar
vreezend, ge.ijk een daaraan vooratgaan-
den avond geschied was, in een neitigen
woordenstrijd gewikkeld te woraen, be
paalde zich wijse.ijk tot het met stentor
stem om tenminste verstaan te wor
den voorlezen van zijn rede. En nu
bestaat het gebruik dat interrupties, waar
op niet wordt ingegaan, niet in de „Han
delingen" verschijnen. Vancaar dat in dit
geval de nkt-o.ficiee.c vers.agen een juis
ter beeld gaven, dan de officieele. Zóó
ver ging men dat is het blad, dat dit
meldde juist ingelicht de heer Bor-
gesius het noodig achtte te waarschu
wen maat te Houden, omdiat alles in de
pers kwam
O.i. is door het gebeurde naar
aanleiding van de Zondagscirculaire-
Idenburg en meer nog van de subsi-
dieering van den predikant te Den
Helder weer eens gebleken, hoezeer velen
die zich lbieraal noemen, met vijandschap
bezield zijn, tegen alles, wat een jx>sitief
Christelijk en geest ademt; dat dus in
derdaad een scherpe strijd van de gees
ten bestaat, op dat het geloovlg deel van
ons volk geen ongelijk heeft de hand
having van zijn rechten veiliger te ach
ten in handen van mannen, die het uit
spreken daarmede rekening zullen hou
den, dan van hen, die z. g. boven alle
geloofsverdeeldheid heeten te staan".
De Julianabloem.
De „S t a n d a a r d", die in haar pers
overzicht van deze zaak melding maakt,
knoopt daaraan de volgen Je opmerking:
„Het bestuur der bovengenoemde
Centrale Vereeniging, dat zoo dadelijk
bereid was uit pure neutraliteit een knie
val voor de socialisten te doen dal zoo
angstvallig de gevoelens van „anders
denkenden" ontziet; dat rekening houdt
met de verschillende politieke richtin-
tingen der leden, heeft met ééne richting
absoluut geen rekening gehouden.
En dat is met de Christelijke.
We zullen nu, dank zij de angstvallige
neutraliteit van de Vereeniging, ook de
straatverkoopen op Zondag hebben
dat is natuurlijk om het gevoelen van de
Christelijke leden der Vereeniging te ont
zien.
De historie is meer dan leerzaam.
En onze lezers weten ou wel zoo wat
hoe ze die overgroote neutraliteit op
prijs hebben te stellen. Dat zal wel blij
ken ook".
nig licht in het hoofd, door de geluk- en
heilwenschen, de vriendschapsbetuigin
gen en woorden van toewijding, maar
ook door het dikwijls drinken en klinken
eindelijk weei naar zijn kamertje kon
cg.v er. ,iad hij nog gioo-
te moeite, o.n -Lh .c oevrijde.. »an Fla
vie en Sylvain, welke laatste met alle
geweld de eer wilde genieten, zijn voor
namen gast de laarzen uit te trekken.
Nadat de deur der herberg ges.oten,
het tuintje verlaten was en het dorp in
de rust van den slaap was gedompeld,
zette de jonge markies, alleen op zijn ka
mer ,zich vóór het open venster. Defrisch-
heid en de kalmte van den nacht brachten
hem spoedig tot bezinning Voor de eer
ste maal na de opwelling, welke hem er
toe gebracht had zich te doen herkennen
overwoog hij de gevolgen van hetgeen hij
had gedaan, en hij kwam tot het besluit
dat hij niet logisch met zich zeiven had
gehandeld. Dat hij de wijze raadgevingen
van zijn voogd en zijn tante had in den
wind geslagen, dat hij eensklaps en on
herstelbaar was afgeweken van de ge-
.dragslijn, door de mannen der wet ge
trokken, daarvan had hij niet het min
ste berouw. Maar kon zijn ond r' e te
Uchtzjnni^e manilestate, zomeer in strijd
Polemiek tusschen de „Standaard"
en de „Nederlander".
De „Standaard" zet in de „Crisis-
Aphorismen IV" de redenen uiteen,
waarom alle aanwezige anti-rev. Kamer
leden op twee na vóór de motie-Duy-
inaer van Twist stemden, die geheel bui
ten de A. R. club om gesteld was.
De anti-revolutionaire club telt-drie
militaire leden. Toen nu reeds voor
maanden de stand Van zaken bij onze
'andsverdediging overwogen werd, ble
ken deze drie militaire leden eenstem
mig van oordeel, dat we met deze be-
g. ooting van oorlog op den verkeer-
den weg geraakten. Op tal van andere
punten, maar met name ook voor wat
aanging de tractementsverhooging der
officieren en de reorganisatie der bere
den artillerie. Niet, dat men niet beide
hoog noodig keurde, piaar er stak ge
vaar in de wijze waarop het werd aan
gelegd.
Ten opzichte van de tractementsver
hooging wordt dit nader aangetoond.
Onze legerindeeling maakt noodig, dat
de kapiteins niet te veel over de 50 jaar
gaan de te bejaarde kapiteins zijn voor
ons leger uiterst gevaarlijk.
Dit kwaad nu werd door het voorstel
van den Minister op tweeërlei manier in
de hand gewerkt. Bij te laag persioen, in
verhouding tot het tractement, zou me
nig kapitein, die anders op zekeren leef
tijd zich terugtrok, aanblijven, en de
Minister zou minder vrij zijn, om ze te
verwijderen. Door zijn voorstel toch
werd de juiste verhouding tusschen trac
tement en pensioen ten eenenmale ver
broken. Iets wat bovendien de kwade
kans met zich bracht, dat de beste eer-
ste-iuitenants, bij gemis aan uitzicht op
promotie, het leger verlieten, eer ze ook
voor eene civiele betrekking onbruikbaar
werden.
Er stak alzoo in vijn voorstel wel we
zenlijk gevaar voor het land. En is het
nu, dit zoo zijnde, niet yolkomen ver
klaarbaar, dat een Antirevolutionair Ka
merlid, die dit inziet, hier niet toe
wenscht mede te werken dit niet ge
oorloofd acht; en zich hierdoor bij het
uitbrengen van zijn stem bepalen laat
Mocht hij dit niet doen m o e s t f\ij
dit niet doen
Ongetwijfeld zal men zeggen; maar er
stond ditmaal tegenover, at ook de Mi
nister terugtrad, en het spreekt wel
vanzelf, dat ook hiermede behoorde ge
rekend te worden. Doch dan is er geen
sprake van, dat men „ininistermoord"
bedoelde, maar heel anders, dat men
zich had af te vragen, of men het behoud
van den Minister voor het land en voor
het Kabinet van zoo overwegendge
wicht kon oordeelen, dat men alleen
daarom over wat plicht gebood,
mocht heenstappen.
Die vraag nu kon niet in bevestigen
den zin beantwoord worden. Juist toch
door zijn nouuing in deze aangelegen
heid had de Minister het vertrouwen in
zijn berekend-zijn voor zijn hoogsttnoei-
lijkc taak, op gevoeoge wijze geschokt.
Waar dit nu reeds zoo was, wat zou 't
dan worden bij de Kustverdediging en
bij de Militie-wet? En als de Minister
dun een jaar later toch viel, zou dan liet
Kabinet, bij het naderen van 1Ó13, niet
in de grootste ongelegenheid komen?
Nu zag men hierin nog geen reden,
om met uen Minister te breken. Integen
deel, het uiterste is op alle manier be
proefd, om met den Minister tot accoord
te komen. Maar nu dit mislukte, en men
alzoo voor de vraag kwam te staan, of
het behoud van den Minister èn voor
het land èn voor het Kabinet van zoo
overwegend be.ang was, dut men alleen
daarom de landsverdediging aan een zoo
ernstig gevaar mocht bloot stellen, acht
ten vele leden deze vraag n i e t in beves
tigenden zin te mogen beantwoorden.
In een volgende driestar betoogt de
„Standaard", dat de kbinming van ons
ooriogsbudget vooral in de laatste jaren
verontrustend snel naar boven ging.
Dit noodzaakte met name de antirevo
lutionaire partij, om scherp op nieuwe
u.tgaven die werden voorgeste.d, toe te
zien. Sinds jaren toch had men van anti
revolutionaire zijde steeds het standpunt
ingenomen: „Voor 's lands onaihanke-
lijkheid desnoods elk offer brengen, maar
met zijn vredelievende, zelfs erkentelijke
bedoelingen, niet als een open.ijke oor-
logsverk.aring worden opgevatSedert
verscheidene uren al, moesten Raffut cn
zijn nicht verwittigd zijn geworden van
zijne komst.
„Raffut moet niet weten, wat hij te ho
pen of te vreezen heeft", zei de jonkman
tot zich zeiven. „Zijn wegblijven levert het
bewijs, dat hij boos is. Hij is waarschijn
lijk van oordeel dat ik alvorens alle boe
ren van Clarens de hand te geven, die
ven een zoo langen tijd trouwen en ver
knoeiden dienaar had behooren te druk
ken. Zijn afwezigheid kan worden uitge
legd als gekrenkte fierheid of als ont
stemdheid; in beide gevallen ben ik on
handig geweest. Zoo hij, goed gezind,
slechts vraagt om in minnelijke schikking
met mij te treden, dan heb ik ongelijk ge
had met een man te beleedigen, die bereid
is mij een grooten dienst te bewijzen, en
zoo hij, tegen alle waarschijnlijkheid, niets
wil prijsgeven van een goed, dat hij als
het zijne beschouwt, dan zou ik niet min
der verkeerd hebben gehandeld door het
eerst een aanvallende houding aan te ne
men. Dat komt van een lichtzinnige han
deling. Ik heb van mijn arme moeder
die ongelukkige neiging, om a.tijd, zonder
dan ook geen gulden voteeren, die weg
geworpen geld is."
Juist dit echter maakte Oorlog bijna
onmogelijk, en dat wel door dezen truc,
dat gedurig nieuwe dingen werden voor
gesteld, waarvoor dan zeker klein be
drag werd toegestaan, maar om dan later
met verhoogde aanvrage te komen, eu
alsdan tot de Kamer te zeggen: Ge hebt
dien post eenmaal toegestaan, maar nu
volgt er dan ook dit hooger bedrag uil
En zoo ging het nu weer met de trac-
tementen verhooging der officieren.
Die zou ruim 7i/a ton kosten, maan
van persioenverhooging werd eerst met
geen woord gerept. Toch gaf de Mi
nister al spoedig toe, dat deze er uit
volgen zou. Die pensioenverhooging nu
zou stellig 4 ton kosten. Met het oog
hierop deed toen de Minister het .denk
beeld aan de hand, om 1/4 van de trac
tementsverhooging in te houden. Maar
dan, merkte de heer Colijn aanstonds
op, moet er nog 2^3 ton uit 's Rijk*
kas bij.
Deze methode van met de Staten-Ge-
neraal een afkeurenswaardig spel te
drijven, is niet van generaal Cool her
komstig. Alleen stond hij niet genoeg
boven zijn Departement, om ze met
krasse hand te stuiten. En alzoo ging
Uit spel van oorlog met de Kamer door.
Hierover nu mocht de anti-rev. partij
niet heenglijden, te minder daar ook Ma
rine steeds omhoog ging, en de kust
verdediging op afdoening wachtte.
Juist een partij als de anti-revolutio
naire, die er voor opkomt, dat alles
in staat van afdoend verweer moet wor
den gebracht, was het uit dien hoofde
aan de belastingbetalers verschuldigd^
wel terdege ook op de finantieele zijde
der quaestie te letten, en ook bij die trac
tementsverhooging zich af te vragen
welke latere uitgaven dit voor pensioen
en promotieregeling na zich zou slepen.
Hierop heeft ze dan ook, aan haar be
ginsel trouw, onverbiddellijk gestaan.
Rechtszaken.
Kantongerecht te Leiden.
De Kantonrechter veroordeelde heden:
Wegens loopen op vcroodeu gronu. 1 r.
v. d. P., en A. v. d. P. tot t 1 of 1 week
tuchtschool, allen te Noordwijk^rnou., 5.
l>. te Noordwijk, tot f2 of 1 d., eu J.
O. J. de V., en C. v. D., te Katu.yk
tot f 1 of 1 week tuchtschool; J. W. de k.,
te 'sHage, tot f3 of 2 d., J. v. D.
te Lisse tot f2 of 1 d.
Wegens burengerucht C. v. D., eu W.
L. v. d. P. Lzn., te Katwijk aan Zee tot
f 3 of 2 d., P. v. U., te Leiden, to: 1 oof
2 d.
Wegens opgeven van een vaischen
naam Joh. N. te 's-Hage tot f 10 of 5 d.
Geen behoorlijke verlichting (v.ageu)
W. B. te Haarlem, tot f3 of 2 d.
Wegens jachtwetovertreding J. S. Lhzn
tot f2 of 2 d., C. V. Azn., tot f2 of 2 d.,
W. K., tot f2 of 2 d., allen te Katwijkaan
Zee.
M. W. B. Azn., te Noordwijkerhout,
tot f3 of 2 d., Joh. V., te Noordwijk,
tot f 2 of 2 d.
Wegens het dragen van wapenen op
den openbaren weg, Adr. v. d. B., J.J.zn,
te Noordwijkerhout, tot f3 of 2 d.
Wegens leerpicht vetover r ding Th. S,
te Leiden tot f3 of 2 d., C. D., IJ. PI.,
A. v. d. P., J. v. d. O. ailen to.tf 2 of 2
d., L. v. D., J. v. d. P., P. v. d. P, Joh
D., A. V., IJ. v. d. B., N. M., allen tot f3
of 2 d., P. G., tot f 2 of 2 d., C. v. B.,
P. v. d. B., L. v. B., v. B., A. D., C v
P. H., H. H. P. S., C. v. B., enA. H.,
allen tot f3 of 2 d., en C. dl. H., tot 2
maal f3 of 2 maal 3 id., allen te Katwijk
aan Zee, en I. de V., te Leiden tot f 3
2 d.
Wegens overtreding der rijwielwet A.
de J. Wz. te Katwijk a. Z. tot fl oflw.
tuchtsch., W. Q. v. d. K., tot f2 of 2 d.,
P. O., tot f2 of 2 d., W. B. tot f2 of 2d.,
S. C. Z., tot f2 of 2 d., allen te Sassen-
heim, J. .C v. d. H., te Voorschoten tot
f 1 of 1 d., Th. S. W. v. L., tot 1 of l
week tuchtschool, H. S., tot f2 of .2 d., A.
U. v. K., tot f2 of 2 d., allen teLeiden.
Wegens rijden zonder licht: K. O.tot
tot fl of ld., C.P., tot fl ofl d. A.
A. R. tot f2 of 2d., F.v. S. tot fl of
vouraigaand overleg, den drang te volgen
van mijn gevoel.
Die wijze overwegingen, uu het te laat
was, stemden den jonkman zwaarmoe
dig. Van welke zijde hij de gebeuiLnissen
van den dag beschouwde, geen enkele,
die hem eenige voldoening gaf. Hij achtte
het dus voor het wijst, er niet meer aan
te deuken, die partij koos hij meer, eu
zij Levie! hein best. V001 eigen ontevre
denheid stelde hij zich schadeloos door
de gedachte aan dc vreugde der dorpelin
gen van Clarens en door zijn persoonlij
ke vr*gde daarover. En als oputimisti-
sche wijsgeer kwain hij er al gauw toe,
zich <le overtuiging aan te praten, dat
er ten slotte nieiS dan goeds kon wor
den geboren uit een ontmoeting, waarbij
boeren «m heer zich in een wederkeerige
ontboezeming van zoo edelmoedige ge
voelens hadden verbroederd.
„Neen, neen, sprak hij tot zich zelven^
weder geheel cn al gerustgesteld, „de
dag is niet verloren, daar ik er bij de
gelukkigste, de meest onverwachte gele-
genheid de genegenheid van deze bravi
lieden heb herwonnen."
(Wordt vervoigiL)
