uit HET GEMEENTELIJKE ARMHUIS TE ROTTERDAM:
hoe dagelijks de meer dan tweeduizerd boterhammen voor de verpleegden worden
gereed gemaakt: een typische foto, die nog uit een ander oogpunt dan om wille
van de statistiek interessant genoeg isP
mij eens even nadenken.
Ik ben er werkelijk ontsteld
van."
Pater Voght verwijderde
zich eenige schreden naar
het venster waar hij zijn
brevier ging bidden. Een
nieuw licht scheen Aubrey
te bestralen en in dien glans
was hij genoodzaakt te er
kennen dat hier iets was
waaraan hij zijn sophismen
niet durfde wagen. Een con
creet, tastbaar bewijs van
het bovennatuurlijke, dat
zijn geliefkoosde, stoffelijke
afgoden in stukken deed
nedervallen.
Hij zag naar de knielende
gestalte en bemerkte weer
de gelaatstrekken die hem
vroeger zoo hadden aange
trokkenhetgroote, blanke
voorhoofd, den dunnen rech
ten neus, de scherpe lippen
en kin. Zulk een gelaat en
gestalte vereenigd met zijn
talenten moesten hem een
benijdenswaardige plaats on
der zijn medemenschen heb-
DE HEER J. J. v. REIJSEN f
De oudste Vincentiaan des lands,
die dezer dagen na een hoogst
welbesteed leven te Haarlem
overieed.
een 40-Jarig jubile:
de heer j. j. Damave te Rot
terdam vierde dezer dagen on
der vele blijken van belangstel
ling zijn 40-jarig jubilé in dienst
der Ned. Handelsmaatschappij
Aubrey zag hem eenige
oogenblikken zwijgend aan,
daarna vroeg hij met zachten
nadruk op ieder woord: „Weet
u, dat u uw doodvonnis hebt
geteekend ?u
Er was geen zweem van besluiteloosheid in de blauwe oogen,
waarmede de bezoeker den kunstenaar aanzag. Er was geen zweem
van trilling in de vaste stem die antwoordde: „Ik ben er volkomen
van overtuigd."
Aubrey viel achterover in de kussens en
bedekte zijn gelaat met beide handen. Hij
scheen het bijzijn van den geestelijke te ver
geten. Eenige minuten verstreken voordat hij
den priester weer aanzag.
„Wat is uw doel met dit dit ontzettende
offer
„Ik verlang naar een gelegenheid om hel
aureool te verdienen, datje mij op je portret
van den H. Antonjus hebt gegeven," hernam
de priester glimlachend.
„En veronderstel nu eens, dat ik sterf
zooals ik heb geleefd
„Dan zou mijn bezoek toch niet nutteloos
zijn. Je hebt mij eens gezegd, dat je als
Katholiek gedoopt bent, en ik beschouw het
eenvoudig als mijn plicht om te crachteu je
tot de Kerk, waarvan je bent afgedwaald,
terug te brengen. Zoo ik niet mocht slagen,
acht ik mijn bezoek toch n:et zonder nut,
want ik zal dan mijn plicht hebben ge
daan."
„Had u niet iemand anders kunnen zenden,
voor wien dit bezoek niet zulk een nood
lottig gevolg zou hébben'gehad
„Misschien wel, als ik niet van den dokter
had vernomen, dat het je uitdrukkelijk ver
langen was mij te zien."
„Ik begrijp het niet ik kan niet laat
ben verworven. Huiselijk ge
luk, rijkdom, eer hadden
zijn deel kunnen zijn; maar
hij had al die schitterende
vooruitzichten verzaakt, en
in plaats daarvan een don
ker hoekje op Mer
man Square geko
zen om de armen
en ongelukkigen te
helpen.
Terwijl depriester
daar neerknielde,
als een middel-
eeuwsche heilige,"
dacht de kunstenaar,
„wierp het vroege
zonlicht een gouden
gloed op het kalme
hoofd, dat voorover
gebogen in stilte
bad voor den terug
keer van het ver
loren schaap, voor
wiens losprijs hij
zijn jong leven had
opgeofferd.
„Pater 1"
De priester kwam
vlug naar bet bed.
„Pater, ik kan
mijn ontroering niet
uitdrukken. Alleen
kan ik zeggen, dat
uw toewijding mij
heeft overwonnen
en een vurig ver
langen bij mij heeft opgewekt om den Meester te leeren kennen
en beminnen voor Wien u alles hebt ten offer gebracht."
Dit was het oogenblik waarvoor Pater Voght had gebeden. Ter-
HET GEMEENTELIJKE ARMHUIS IN DE MATHENESSERLAAN
TE ROTTERDAM,
een kijkje van het 125 Meter breede front van het hoofdgebouw.
een kijkje
UIT HET GEMEENTELIJKE ARMHUIS TE ROTTERDAM:
i de groote vuurmakers-werkplaats, waar verschillende mannen werkzaam zijn. Hier
werden in 1909 ruim twee-en-een-half millioen vuurmakers vervaardigd!
