Nieuw jaarswenschen
Het lied van Garens.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Donderdag 29 December.
De Nienwjaarswenschen worden, mits het
bedrag bij de opgave gevoegd is, aangenomen
tot Vrijdagavond 30 December.
De prijs eener nieuwjaarswensch is 25 cents
voor elke vier regels.
Wij verzoeken vooral tijdig opgave
aan ons BUREAU, onze C0UR4NT0MBRENGERS
of onze AGENTEN.
DE DIRECTIE.
Brieven uit Zoeterwoude.
ii.
Toen ik in mijn eersten brief schreef,
dat het Bestuur van onze Kiesvereeni-
ging wel tijdig van zich zou doen hoo-
ren, dacht ik niet, dat zulks al zóó spoe
dig zou geschieden. We ontvingen nJl.
een agenda voor de jaarvergadering op
13 Januari a. s. 't Is een agenda, die
klinkt als 'iï klok en daarbij zijn afge
drukt de voorstellen tot reglementswijzi
ging vain' het Bestuur. En laten we het
maar direct zeggen: reeds bij het vluch
tig doorzien van net geheel blijkt, dat
de zaken ernstig zijn opgevat en dege
lijk voorbereid, een indruk die bij gron
dig onderzoek wordt bevestigd. En hoe
men ook over de voorstellen zeff mag
denken, ieder lid zal gaarne instemmen
met een. woord van lof aan het Bestuur.
Als nu de leden maar blijk geven, met
denzelfden ernst de zaken te behandelen,
dan kunnen we den 13en Januari ee^
vruchtbare vergadering bijwonen en zoó
onze organisatie weer een .weinig ver
beteren. Er is nu tijd in overvloed voor
iedereen om goed beslagen ten ijs te ko
men. Wanneer bovendien nog voldaan
werd aan den wensch van het Bestuur,
om andere voorstellen tot wijziging vóór
den 6en Januari schriftelijk bij het Be
stuur in te dienen, „wat zou men lands
bezeilenIk heb er goeden >uoed op.
De laatste jaren zijn er tal van tee
kenen, die er op wijzen, dat de leidef.T
onzer kiesvereeniging hoe Langer hoe
meer het belang van zoo'n vereemiging
gaan beseffen.-De kiesvereeniging wordt
niet langer beschouwd als 'n instelling
„die er nu eenmaal wezen moet", zon
der meer, maar men gaat zich rekensc.iap
geven van de hooge belangen, die Aj te
behartigen heeft. De druk bezochte ver
gaderingen en de opgewekte discussies
zijn daarvan sprekende bewijzen. Daar
om ben ik vol goeden moed en met ge
noegen stel ik mij de a.s. vergadering al
voor, met ernst de zaken behandelend:,
dc personen sparend, dé zaken noemend
bij haar waren naam.
Toch zou ik cén zaak anders wenschen.
Ik zou zoo gaarne zien, dat als vergader
lokaal stond aangegeven: „R. K. Vereni
gingsgebouw." Of de zaal, waar we nu
zullen- vergaderen, niet voldoende is? Ik
antwoord: over 't algemeen kunnen we
het er wel mee doen, ze is goed verwarmd
en behoorlijk verlicht Maar: het betere
is de vijand van het goede en een vere
niging als 'n Roomsche kiesvereeniging
kan nergens zoo goed vergaderen als in 'n
Katholiek gebouw. Dat heeft 'n dubbel
voordeel: eerstens wordt zoo'n gebouw
natuurlijk ingericht „naar de eischen des
tijds", met lucht en licht en ruimte in
overvloeden tweedens het vergaderen in
een Katholiek gebouw, met het Kruis
beeld aan den wand, versterkt den indruk,
dat er zaken worden behandeld van Ka
tholiek belang; het herinnert er aan, dat
we roomsch moeten zijn, niet enkel in de
kerk en thuis, maar ook in onze vereni
gingen.
Juist tegenwoordig, nu er voortdurend
op gewezen wordt, dat het H. Geloof
richtsnoer van al ons handelen moet zijn,
dat we moeten leven niet alleen i n het
Geloof, maar ook vooral door het Ge
loof, is het stichten van een eigen gebouw
voor ons Katholieken, van zooveel be
lang.
De Katholieken van Zoeterwoude zijn
zeer zeker in staat, zoo'n gebouw testich-
FEUILLETON.
Een verhaal uit de Fransche revolutie.
26)
„O, woning vol van gezegende herin
neringen. O, park, vol betoovering. O,
vallei van vrede en zoete overpeinzing.
O, land van zalige gedachtenissen. Ik
heb te veel geleden, door van u heen te
gaan, om er in toe tc stemmen, u thanls
■voorgoed te verlaten. Gij zijt het ware,
het eenigste goed, dat ik in de wereld
bezit. In spijt van de ernstige gevaren1,
zal ik blijven. Zoo de dood mij opeischt
.welnu, te Claréns zal ik hem' afwach
ten
Jean Raffut begreep dat de geheirm-
zinnige toovermacht der vallei mevrouw
De Clarens had aangegrepen en dat
geen list, geei bedreiging, geen gevaar
baar meer zouden kunnen bewegen, te
vertrekken. Hij had een laatste aarzeling
.waarin zijn trekken, in een energieke'
en vreese ijke verwringing, den ontzet-
tenden strijd verrieden, die zijne ziel be
roerde. Vervolgens nam ook hij zijn be
slissing in die tragische minuutzijn'
besluit stond vast, onwrikbaar vast; hij
ten en te onderhouden. Op verschillende
punten van de gemeente staan reedis ge
bouwen, die nog na tal van jaren zullen
getuigen van het krachtig geloof en de of
fervaardige liefde van onze Katholieken
en die ons ook verzekeren, (Jat we ook nu
op steun rekenen kunnen. Bovendien:
een begin is er al. De St. Vincentius-ver-
eeniging, die in stilte weldoend, '.^'rn
haar weg vervolgt, heeft al eenigc jaren
geleden, een terrein aangekocht, dat cn
door zijn Tgging èn door zijn uitgestrekt
heid voor het beoogde doel uitermate is
geschikt. In dien tijd werd algemeen be
weerd, dat die koop met het stichten van
een katholiek vereenigingsgebouw ver
band hield en dat er nu nog maar.... geld
en aanpakken noodig was. Bedoelde ver-
eeniging is echter niet in staat, de ver
dere regeling op zich te nemen. Dat
schijnt ook minder inet haar doel over
een te komen. Maar moet de zaal dan
maar zoo blijven rusten?
Natuurlijk niet. Wanneer de handen
eens ineengeslagen worden, wanneer hier
een wil blijkt, dan zal er zeer zeker ook
een weg te vinden zijn. ,Wie pakt de
zaak eens aan?
't Is een goed plan, een mooi plan, <Lat
echter veel werk en zprgen zal kosten,
vóór het verwezenlijkt is. Daarom is het
goed, in een nieuwjaar er aan te beginnen.
Moge de zaak in 1911 onder Gods ze
gen flinke vorderingen maken! M.
Uit de Pers.
De begrootingsdebatten.
De „Tijd" merkt bij het opmaken
der begrootingsbelans op, dat tijdens
heel de algemeene begrcotingsbleSchou-
wingen in de Kamer een onaangename
toon hing.
Men sloeg telkens tegen elkander uit.
Dat was geen rustig en wetenschappe
lijk tegenover elkander stellen van be
ginselen en waardige verdediging daar
van dat was eenvoudig een voortduren
de politieke ruzie.
Daarvan is onwedersprekelijk in
hoofdzaak de oppositie de schuld, die
zich niet ontzien heeft „met kleine mid
delen" deze qualificatie is alweer van
„De Nieuwe Courant" op het Kabi
net los te gaan.
Met den dag werd de hoon' vinniger
en persoonlijker en de disharmonie 'be
reikte haar hoogtepunt, toen de heer
Roodhuyzen aan het Kabinet en piet
name den Minister van Financiën Jtvolks
misleiding" verweet en deze daarna een1
„medisch onderzoek" van den Brielschen
afgevaardigde ger1 overbodige weelde
scheen te achten. *ue zahk is weer bij
gelegd, de heer Kolkman gaf Vrijdag
j.l. een nadere verklaring en de heter
Roodhuyzen maakte excuses, maar zij
teekent het peil, tot hetwelk hai.' deba,t
in een onzer hoogste staatscolleges is.,*,
afgedaald.
De wrevelige, nerveuze, plagerig^
stemming duurde tot Kerstmis door en
deed hare gevolgen o. a. merken bij het
Marinedebat, toen alle politiek fatsoen
ten slotte door de linkerzijde werd1 op
zijde gezet
Over de positie der rechterzijde zegt
het blad
Is die er in de jongste zes weken op
Vooruitgegaan Ook bij deze vraag
schudden wij niet zonder bedënlknig het
hoofd.
Dr. Kuyper kon wel eens gelijk ge
had hebben, toen hij bij het politiek
debat zeide, dat de rechtsche .meerder
heid eigenlijk te groot is. In twee din
gen kwam dit nu al uit. Ten eerste is
het absenteïsme vooral in de rechterzijde
tot een bedenkelijke chronische kwaal
ontaard. Dit kwam vooral uit bij het
stemmen over de motie-Duymaer van
Twist. Zelfs bij de stemming over het
subsidie voor de leeszalen, toen' de
„whip" blijkbaar krachtig gewerkt had,
waren er nog elf leden afwezig, waarvan
acht rechtsche, die bij aanwezigheid mis
schien den uitslag een anderen hadden
•kunnen doen zijn.
Blijft het absenteïsme voortwoekeren,
dan durven wij gerust meerdere „verras
singen" voorspellen.
Ten tweede blijkt bij de groote meer-
zag zoo goed wat hem te doen stond.
En het was zoo gemakkelijk.
Met een cynisch sarcasme opgetrok
ken lip, siste hij onhoorbaar tusschen
de tanden
„Zij heeft het .gewild. Des te erger
voor haar".
Uit het duister der laan tredend, liep
mevrouw De Clarens over het grasperk,
de parterres en het verlaten terras. Ver
volgens indringend en vasthoudend, en
met een ste n en gebaren dwingend tot
het doel, dat hij wilde bereiken, verkreeg
Jean Raffut van zijne niet meer wantrou
wende mee teres, de vergunning haar te
volgen .naar het kasteel, dat binnen te
gaan, en er tot het aanbreken van den
dag te blijven.
„Ofschoon ik uw besluit, dat u aam
zooveel gevaren blootstelt, afkeur, me
vrouw de markiezin, zei hij doen
juist die gevaren mij bij u blijven. Ik
zal u niet meer verlaten."
Op het terras gekomen, op den boven
ste trede van het perron en zich verge
wist te hebben, dat alles rustig was
in het park, haalde Raffut den bos sleu
tels te voorschijn, welken hij steeds bij
zich droeg, opende stil de deur en nood:-
de de markiezin met eenig ongeduld om
binnen te treden. Daarna sloot hij de
deur weder en sclippf er met ji.og h,aps.-
derheid het gevoel van saamhoorigheid
te verslappen. Vergissen wij ons niet in
sommige teekenen, dan lijkt ons de ver
houding tusschen Anti-revolutionairen
en Christelijk historischen al meer en
meer gespannen te worden.
Wij zullen op de oorzaken' daarvan
hier niet dieper ingaan, maar alweer wij
constateeren het verschijnsel. Dat de
houding der Christelijk-historischen' en
vooral de onnoodig militante verdedi
gingsrede van dr. De Visser voor het
leeszalensubsidie eenigszins kwaad
bloed gezet heeft bij de Roomsche g oep,
staat ook vast; terwijl daar niet minder
eenig gevoel V3n niet-bevredigin[g zich
heeft vastgezet door de afwijzende hou
ding van Minister Heemskerk ten op
zichte van de voortgaande gelijkmaking
der positie van openbare en bijzondere
school.
Alles bij elkaar genomen dus, zooals
wij in den aanvang zeiden, genoeg rede
nen, om het eindresultaat van de be-
grootingscampagne met geen optimis
tisch oog te bekijken.
Wel staat daar nu nog tegenover, dat
de linkerzijde haar prestige als loyale en
royale oppositie vrijwel heeft wegge
worpen en dat van cenigen nieerdierehi
samenhang in de groepen Van links
voorshands nog niets te bekennen is
integendeel toonden zij nooit zoo vlak
af, als in deze weken, dat zij m e t h aar
vieren, absoluut niet „regierungsfa-
hig" zijn maar een en ander, dat trou
wens voor ons niet nieuw was,, want
sinds 1901 was het nooit anders, weegt
niet op tegenover de lichteljjke ver
zwakking van Regeering en regeerings-
partijen, welke wij meenen te hébbefn'
aangetoond.
Dat op zich zelf is al groot nadeel,
want geen verzwakking maar versterking
van dezelve moest -na vier jaar van re-
geeren kunnen worden aangetoond.
Wij beoogden met de o. i. onpartijdige
beschouwing van *ren en ander geens
zins ontijdig- alarm te slaan, want daar
voor is ook absoluut geen reilen, maar
door te wijzen op onmiskenbare tecke-
nen des tijds hopen wij te bereiken, dat
in deze rustige dagen van het Kerstre-
cès de oogen worden geopend op wat
wel eens tot gevahr kon aangroeien.
Komt er daardoor misschien meer
overleg tusschen Regeering en meer
derheid en tusschen de partijen dezer
laatste onderlingwordt bovenal ge*-
streefd naar een steeds inniger vertrou
wen in elkander, vertrouwen, dat zich
af en toe in daden van b egevendheid'
en zelfopoffering zal moeten uiten, dan
zal zeer zeker de christelijke coalitie
nog lang vruchtbaar werkzaam kunnen
zijn ten bate van Koningshuis, volk en
land.
De „Stundaar d" zegt o. m. over
de begrootingsdiscussies
Telt men der kolommen saam die in
deze meer dan vier weken van Links en
van Rechts gevuld zijn, dan 'leverde
Links stellig het dubbele van Rechts
ook al waren de leden Links een derde
minder in aantal. Op zichzelf ligt er nu
wel niets ongewoons in, dat de opposi
tie meer spreekt dan de regdcciingsr
partij, daar veelal de oppositie door
het Kabinet en giet door de ministe-
rieele partijen wordt te woord gestaan',
maar ditmaal was het toch merkbaar,
hoe men zich Rechts opzettelijk inhield
om de beraadslagingen te bekorten.
Vooral de praatziekte van enkele leden
van Links is op geèn andere wijze te
neutraliseeren. Iets waar dan nog *bij-
kwam, dat er nu en dan Lin'ks toeleg
oleek om kabaal te maken wat altoos
op tijdverlies neerkomt. De zelfbeheer-
sching van Rechts dient ook met helf
oog daarop dubbel op prijs gesteld.
Over het algemeen spon de oppositie
bij de debatten weinig wol. Haar optre-
dan was te weinig gedisciplineerd, ver
liep zich te zeer in het kleine, was nu
en dan te fel en over het algemeefn te
onbeduidend. Zelfs haar eigen pers kon
zich dit niet verhelen. Dat is deels aan
haar onderlinge verdeeldheid te wij
ten, maar voor een ander deel toch al
leen te verklaren uit haar wrevel dat
ze uit de macht is geraakt. Het door
een harer beste mannen gegeven advies,
om zich voorloopig buiten den strijd om
tiger gebaar de grendels voor.
Door herinneringen overstelpt en in
diep gepeins verzonken, was mevrouw
De Clarens niet meer in staat iets om
haar heen op te merken. Zij was dit zwij
gend kasteel binnengegaan als in een
droom.
HOOFDSTUK IV.
In de groote eere-vestibule was Ihet
donker en vochtig. Een lichte siddering
beving de markiezin'.
„Wacht u even", zei Raffut, herin
nert u misschien de gesteldheid der
plaats zoo goed niet meer. Ik zal licht
gaan maken."
Zonder naar hem te luisteren, zelfs
zonder hem te hooren, had de markiezin
zich met vasten tred naar de groote stee-
nen trap met ijzeren leuning begeven.
Zij had de hoogste treden ervan reeds
bestegen, toen Jean, na de dievenlan
taarn te hebben aangestoken, waarvan
hij z'cli bediende, om in de kelders af
te dalen en zijn nachtelijke ronden te
maken, zich bij haar voegde.
Verscheidene deuren kwamen op de
breede gang uit. De markiezin stiet de
grootste dier deuren open liep een oudie
wachtzaal door, vervo'gens een lange rij
van s.alftn.s. eu bevend ziqh toen in een
het gezag te houden, zichzelve te her
zien, en weer naar een vast program van
partijbelekl te zoeken, vond blijkbaar
geen ingang. Het was nu reeds aan de
oppositie te merken, dat we de helft van
den weg naar 1913 met dit Kabinet ach
ter ons hebben.
Rechts is de Coalitie eer versterkt dan
verzwakt, juist als natuurlijk gevolg van
dit optreden der oppositie. Het is zoo,
bij Oorlog kregen we een mikmak, maar
Oorlog stelt nooit regel, en bij alle ove
rige hoofdstukken der begrooting liet
de eenstemmigheid schier niets te wen
schen over. Kleurverschillen zullen er al
toos blijven, maar tenzij men in het
marionettenspel verloopen wil, blijft dit
-zelfs eisch van den toestand.
En ook het Kabinet leed niet. TijF
dens de algemeene discussie was het
niet rustig genoeg, en behield jon'der
meer dan één kabaal dat werd opgezet,
niet genoeg zijn kalmte. Maar !bij de
afzonderlijke hoofdstukken herstelde dit
zich vanzelf, en meer dan één hoofdstuk-
is, naar ieder toegeeft, met ongemiodn
talent verdedigd. En al wierp de staat
onzer Fmanticn zijn donkere schaduw
over heel dit debat vooruit, tegen te
spreken valt het nietv dat r et name
de Minister van Financiën ïv afloop
wan het debat sterker staat, clan hij.stond
toen het.d'ebnt begon. Ook de bijzonder
gunstige uitkomst van de inkomsten in
November hielp hem, en althans ons cre-
diet heeft onder de mingunstige constel-
Latie nog niet geleden.
'Er mag als uitkomst van het lange de
bat dan ook geoonstateerd, dat al gaven
deze vierweeksche debatten minder dan
anders, we aan het einde van dit jaar eer
versterkt dan verzwakt, het jaar dat ko
mende is, tegengaan.
Get „Centrum", aanhalend den'
raad, dien de „N. R. CL" den edel-
mogenden heeren" meent te mogèn ge
ven, voegt daarbij nog een andere:'
de Linkerzijde en met name de liberale'
partij moet zich leeren schikken' in de
rol van oppositie.
Want het valt niet te ontkennenhet'
gaat en ging in de Kamer nooit zoo
Spaansch toe, dan wanneer Links in de
minderheid is.
Men permitteert zicli dan allerlei din
gen bij het debat, welke de Rechterzijde
als oppositie steeds wist te vermijden.
En het is vooral door deze grimmig
heid en dit boos humeur der Linksche
groepen, waardoor dc peil van liet debat
en gansch het aspect der Kamer in den
begrootiugstijd zakte.
„Lichtschuwen".
Naar aanleiding van diens amende
ment in zake de Openbare Lecszahii,
wordt het Kamerlid Van Vuuren door de
„Nieuwe Rott. Crt." genoemd „de licht
schuwe afgevaardigde voor Zevenbet-
gen".
De vraag is maar, wiemeer lichtschuw
is: de heer Van Vuuren, die openlijk
in de Kamer een kloek pleidooi houdt
of de „N. R. Ct", die de statistieken
over de uitsluiting der Katholieken stel
selmatig verzwijgt, met insinuaties als
„Graag op baantjes" opereert en 'n in
gezonden stuk, waarin de absolute ion-
juistheid dezer graagheid wordt bewe
zen, weigert op te nemen
Maar geen nood, morgen bouwt het
heele liberalisme de „N. R, Ct." na:
foei gij, Roomsche lichtschuwers, hoe
geheel anders zijn wij, heliotropen.
Mundus vult decipi. Tijd;
Staatsloterij.
Bij resolutie van den Minister van Fi
nanciën zijn met ingang van de 396ste
Staatsloterij benoemd tot collectrice der
Staatsloterij te AmsterdamG. N„ C.
W. C. van Hamel, wed. H. Mossel, al
daar tot idem te Assen M. L. Hubenet,
wed. C. L. B. Pet, te Zwolle en A. Sme
ding, wed. J. W. Kamerling, te Amers
foort. Tot idem te 'sGravenhage H. F.
M. Bergansius aldaartot collecteur te
Rotterdam H. F. R. Dubois, te Heem
stede. L. J. C. Jansen, te Rijswijk. J.
P. P. M. Lohtneijer, te Amsterdam H.
zeer ruinve galerij, waar vroeger de fees
telijkheden en de galafeesten plaats had.-
den. Jean volgde met zwaren tred de
vlugge schreden der dame.
Het licht der dievenlantaarn, door de
duisternis borend, viel nu eens op een
familieportret, dan weer, van boven naar
beneden dansend, op het verguldsel van
een console, op een ornament van het pla
fond, op het witte marmer van 'n schoor
steen, of wel het tooverde kleuren in de
kristallen prismaas van een kroon, of
gleed als een bliksemstraal over het don
kere groen der oude wandtapijten. Voor
de markiezin wekte elk van die monumen
ten een herinnering.
Bij het richten van zijn lantaarn zorgde
Jean nauwlettend, dat de lichtstraal niet
naar den kant der vensters zwierf, of
schoon de jalouzieën en de gordijnen
gesloten waren. Want, redeneerde hij,
een opening tusschen twee slecht op el
kaar sluitende latten, of het opwaaien van
de gordijnen bij het passeereruis voldoen
de, om het licht tc doen spelen op de
vloersteenen van het terras, of op het
grasperk, en daardoor een ongewoon be
zoek op het kasteel te verraden
Merkte de markiezin die voorzorg niet
op, toch, in haar vurig verlangen om zoo
veel dierbare voorwerpen terug te zien,
voelde zij zich teleurgesteld door het vage
P. C. M. Schillemans, te 's Gravenhage,
H. Beets, te Groningen en W. J. H. Lu
cas te Rotterdamtot collectrice jfce
Rotterdam J. W. H. Gombert, wed. vaa
W. G. Groen, te Dordrecht. Mej. E. E,
M. G. H. Eckholt, te Rotterdam en Mej.
L. van der Schuift te Gravenhajgey
Statenverkiezing.
Bij de in het district Goes gehouden!
verkiezing voor een lid van de Prov. Sta
ten, in de vacature ontstaan door dd
benoeming van den heer tnr. C. Lucasse
tot lid van de Eerste Kamer, werdemf
candidaat gesteld de heeren W. Kake-
beek (lib.), en J. Steketee (anti-rev.).
De stemming heeft plaats op Woens
dag 4 Januari. j
Ziekteverzekering.
De Vereeniging van Nederla'ndsdh'ef
Werkgevers heeft zich tot Öe Tweedei
Kamer gericht, met een zeer uitvoerig
adres in zake de ontworpen regeling van
Ziekteverzekering, waarin talrijke be
zwaren tegen het ontwerf worclen uit
eengezet. i
De geh eel e .regeling grondt zich meent
adr., zoozeer op het denkbeeld varf
dwangverzekering, de opdracht van z*e-
kengeld-uitkeering aan raden van ar
beid is zoo nauw met de geheele rege
ling saniengeweven, dat tegemoetkoming
aan de uit dien hoofde rijzende bezwa
ren door wijziging van het ontwerp uit
gesloten schijnt en adr. dus op grond
van die bezwaren de Kamer verzoekt,
haar goedkeuring aan de ontworpen re
geling te onthouden.
Daarentegen verzoekt zij een uitspraak)
der Kamer ten gunste van het ook in fief
adres uiteengezette stelsel van vrijwil
lige verzekering.
Warenkennis voor den middenstand,
In overleg met de afdecling Handel
van het ministerie van "Landbouw is door
de heeren J. S. Meuwsen, voorzitter van
den Middenstandsbond en dr. L. Voer
man, directeur van het Rijksbureau tot
onderzoek van handelswaren, besloten, te
beginnen met Januari 1911 te samen een
reeks voordrachten te houden, speciaal
voor vereenTgingen van winkeliers en
kleinnijveren, over warenkennis en ver-
valsching van handelswaren. Bij deze
voordrachten zullen interessante voor
beelden van gepleegde vervalschingteut
van allerlei waren gedemonstreerd wor
den.
De bedoeling is, deze lezingen ïn het
bijzonder te houden voor de beoefena
ren van vakken, waarin yervalschingeu
plegen voor tc komen, opdat zij daarom
trent de noodige voorlichting krijgen/
Dit wordt te meer noodig geacht, waar
de kunst van het vervalschen tegenwoor
dig op zulk een hoogen' trap van ont
wikkeling staat en nog steeds vooruit
gaat.
Onderwijs.
Examens M. O.
'sGravenhage. Hoogcre Wiskunde
(KV) twee cand. Afgewezen' één. Gesl.
P. Jansen, uit Rotterdam.
Ncd. taai en letterkunde (KVII). Ge
ëxamineerd 2 cand. GesL de IieereW
G. J. Nieuwenhuizen, Hilversum en Th.
Lancéec, Amsterdam.
Geschiedenis (K VIII) Geëx. en' af
gewezen twee cand.
Schoonschrijven (N). Geëx. 6 cand.
Toegelaten dc heer H. DonkersIoot, tel
Rotterdam en d'c dames H. M. Roefs,
Tilburg. G. C. S. Schilham, Utrecht/
J. A. M. Smits en C. P. Staal, beidenl
Tilburg.
Groningen. Fransch, akte B. Gesl.
T. Me schaert, te Haarlem.
Engelsch akte B. Gesl. J. A. Bastiae-
nen, tc Nijmegen. A. S. Degens, Hel
mond, H. Franken Jr., Den Haag.
Examens L. O.
'sGravenhage. .Wiskunde (art. 86)
Opgeroepen en opgekomen 5 cand. Af
gewezen 3. Geslaagd de heer J. Chris-
tiaanse uit Nieuwdorp, en n4ej. A. H.
T. Meijer, uit Enkhuizen'.
en onvoldoende van het licht.
„Hebt gij niet een betere lantaarn, Raf
fut?" vroeg zij. „Men kan nauwelijks
zien, en ik zou zoo graag duidelijk zien.
Zoudt gij niet de kaarsen der luchters of
der kristallen kronen aansteken?"
„De kaarsen van alle kronen en van aJle
luchters zijn na uw vertrek weggenomen^
mijn.beste mevrouw; toen enmaal weg
waart en het met alle feesten gedaan was,
hebben wij, zooals u denken kunt, hoege
naamd geen gelegenheid gehad, om sa
lons of galerij te illumineeren."
In zijn haast om zoo spoedig mogelijk
de heillooze daad waartoe liij had besloten
te volvoeren, vroeg Raffu:
„Waarheen verlangt gij u te begeven,-
mevrouw de markiezin?"
„Ik heb op deze verdieping iets te ver
richten in den rechtervleugel van het kas
teel, in den noordelijken toren."
„Waar zich de gro- n kamer bevindt?"-
„Juist ,naar de groene kamer wensch
ik te gaan."
„Mijnheer*de markies toefde daar dik
wijls," zeide Jean, „en sloot zich erop, ik
geloof dat hij er zijn financieele aange'.ej
genheden behandelde en er zijn geld be
waarde. LI zult daar iets vinden voor bete
re yerlichting."
(Wordt vervolgd).
