-ï™nsllL;,,i!f:Ti's.n5
BUITENLAND.
Het lied van Clarens.
Over de Kretakwestie is deze week ook
weer heel wat te^doen geweest, in Turkije
is het in de grootvizersnota ter sprake ge
komen, waarin de grootvizier verklaarde
dat de houding der Christen Kretensers
nog niet beteekent dat het eiland bij Grie
kenland is ingelijfd.
Kreta bevindt zich altijd als in bewaring
in de handen der beschermende mogend
heden, die de souvereiniteitsrechten hand
haven, die aan Turkije hebben toebe
hoord.
Echter zijn deze woorden slecht te rij
men met de vroegere verklaring der mo
gendheden, dat ze den wensch der Kre
tenzers in welwillende overweging nemen
wilden mits de rust op het eiland niet ver
stoord werd en den Mokamedanen geen
overlast werd aangedaan. Wat deze twee
punten betreft heeft de nieuwe Kretenzer
regeering verklaard hiervoor te zullen zor
gen.
Over Griekenland behoeft men zich in
deze kwestie niet ongerust te maken. Het
schijnt dat Veniselos nu hij in Grieken
land aan het bewind is, zich niet meer
zoo warm maakt over het Kretavraagstuk
maar deze liefst nog wat op de lange
baan wil schuiven hetgeen in de tegen
woordige omstandigheden voor hem ook
wel het beste schijnt.
Zijn positie is dan ook niet erg benij
denswaardig. Zijn verkiezings campagne
is vrijwel op niets uitgeloopen en het zal
zeer te bezien staan of hij een flinke
meerderheid zal behalen, temeer waar
zich de officieren, die toch niet al te best
over den burgerminster van Oorlog en
Marine te spreken zijn, weer eens begin
nen te roeren. Het is dan ook heel wijs
van Veniselos dat hij verklaarde indien hij
geen groote meerderheid verkreeg te zul
len aftreden. Of echter Griekenland daar
mede gebaat zal zijn V.
Weekpraatje.
Zoo'n herrie, als deze dagen in de
Tweede Kamer, heeft ons parlement nog
zelden beleefd. Mijnheer Duys, de be
ruchte sociaal-democraat, wil aan pnze
volksvertegenwoordiging een wereldbe
roemdheid geven door het kwajongens
achtige van zijn optreden. Hij treedt
telkens op voor „persoonlijke feiten", en
voelt zich diep beleedigd, terwijl hij zelf
niet bevreesd is om bijv. minister Talma
telkens in' de rede te vallen, door brutale
uitroepen, zoodat eindelijk de minister
zich ook niet meer kan bedwingen, en
den afgevaardigde toeriep: „Houd
toch je mond". Toen volgde een inci
dent... maar de lezers kennen de ge
schiedenis uit de verslagenik zal hier
niet gaan herhalen. Werkeilijk ons klein
land zal nog groot worden door de par
lementaire discussie's.
Deze week hebben eenige Iieeren een
plan gevormd, dat beoogt aan'Nederland
een roemrijker grootheid te schenken
dan de boven' beschrevene. Deze hee-
ren hebben eens rond gekeken en kwa
men tot de conclusie, „dat de mensch
alles leelijk moet maken, terwijl de «na
tuur steeds de dingen vermooit" Maar
ook kwamen ze tot de ontdekking, dat
dit vroeger niet zoo geschiedde, en nu
dus# ook beter kan. Deze week zijn de
vertegenwoordigers van een aantal ver-
eenigingen in Amsterdam te zamen ge
komen om de statuten samen te stellen
voor een vereen iging, d'ie Neerland's
schoonheid wil bevorderen. De bond
za lzich noemen „Heemschut". Sommige
vertegenwoordigde vereenigingen wil
den graag een andere betitelingze
vonden het woord zoo Duitsch klinken.
Maar het voorloopige bestuur merkte op
dat dit 'n echt Hollandsch woovd is,
want men vindt het ook bij Hooft
(Heem" is hetzelfde als heim'en be
teekent land of woonplaats en „Schut"
is beschuttingdus beschutting van on
ze woonplaats).
De lezers zullen mij den1 uitleg tus
schen twee haakjes niet ten kwade dui
den, want dat echt Hollandsch
woordl snapt je zoo gauw niet. Als dat
antieke woord een waarborg is voor de
gelijkheid, zullen we nog veel goeds bele
ven van den nieuwen bond.
Maar, om degelijk te zijn, is 't nog
niet noodig, dat men antiek is en eenige
irnuX" t"USSaat 2°" anders nooit
Alfen oV'" het eemeentebes*""'r van
Alten, om in samenwerking niet Ouds
ce°n°trrnaleen,ea|;IanderVCC" e™
centrale te bouwen, van waaruit ook
zoek .waarop d'e minister van buiten
noemd bel°'te kan "'orto' B«-
ni
FrankreikfeeitVdat,0n5e V"ho"d^ met
ten ao rt Eng,e!and van den allerbes
ts zn ti Y mS °en z'ct|tbaar be
den „rï rv" gcN;verd "'ord(;" in
vorm, die door het Belgische ko
ningspaar is uitgekozen"
Een Engelseh blad weet reeds te he-
zichten, (Ui, goede bron, naar he, zeg»
dat de meening, dat 'de koning en ko
SM fW v00rn em ens zou-
grond'ïs detnd tC beZQcken> zonder
det °nS de hooge I eer! over
\,pres'dent van Frankrijk op Nor
lands grondgebied te verwelkomen
hier de lht F°ml -Ï CenS ki'ke"- -hoe
dictijnen het niaken. VerdreVe" Benc"
Ons land heeft aan de prde van den
H. Benedictus de allergrootste ver-
pachting want het zijn de zonen van
dien heilige k,oosterstichter, welke aan
bêsceha7n7berS, ,"Ct Chri^endom e„ d"
oescnaving brachten en tot aan de her
vorming verspreidden bloeiende Bene
^''"er-kloosters geloof, kun"? en we!
vasten voet in ons land ,e geve„ Maa
Holland ,s ,och groot genoeg "ewee?
om gastvrijheid te schenkJ aan die
"n wrténslha 'eVen wi'den aan kunst
wetenschap, waar zegenriike arhelrt
voor de kerkelijke liturgie het volk za
voeren ,ot de heerli/ke en vklie Katho-
lieke levensgemeenschap
Men weet, dat de priorij te Ooster-
hpuf jn Noord-Brabant waar a r
door defaa^tsbTsr;
wijd. Vanuit Oosterhout zull?„ de r!"
bTsS„°gmendebakerm',tVanH0,,andV.se
b„AlS| ,f7anltnjEs president eens hier
woriteld aan dTbarbSchhehfe hd"
de™ H 0Vcr schoonheid, en in
ST^nsttr
'hezdacht het eéiiwfeTsTta^d Y^"
d'^ kat.hedraal aa" de Katholieken."^^6
stuk van" R„CrV01,ing Was dat Pzacht-
sc?e„Vr429 e„n,B26geirf',,gebord tuS
dez Pzotestanten, todt tl" 'S" Ye"ct"-
oer 1810 Napoleon I het officieele stuk
doorworstelen. Toen Napoleon walt"
val en en Wdlern I tot fö-
derland was uitgeroepen, staken de Pro-
testanten weer de handen uit naar de
Kathedraal en bewogen de vorsten de ka
thedraal te schatten en aan de Katholie
ken te verkoopen. Die schatting was
echter voor de Katholieken te hoogi
(f 120.000) en de helft konden ze bij
eenbrengen door de kerkgoederen te
verkoopen, en toen volgde het Kon-
besluit, dat de Katholieken nogmaals
in het bezit stelde der Sint Jan. Dat zijn
vervlogen tijden. Nu is liet kerkgebouw
en ook het Katholicisme in Nederland
zijn zwaarsten tijd te boven gekomen!
Ja, ja, geachte lezeressen cn lezers,
wij zouden ons zoo langzamerhand gaan
bewegen in d£ geschiedenis, en vtr-
geten, dat we kalmpjes zitten b ijonze
warm gestookte kachel (ik heb deze
week gelezen, dat de kolen uit de Lim-
burgsche mijnen evengoed branden, als
de buitenlandsche, dus... bevordert de in-
landsche industrie).
Ik zal u dezen keer met mijn' praatje
niet langer bezig houden en u uwe aan
dacht laten geven aan de gesprekken
van de u omringende huisgenooten. Die
zullen u heel wat liever zijn. De voldende
week weer eens een praatje met
JAN.
Uit de Pers,
Obstructie?
Staan we voor obstructie?, vraagt de
„Standaard" zich af, en antwoordt
dan hierop:
Een stellige uitspraak valt nog niet te
doen, maar er zijn anders teekenen ge
noeg, die er op duiden.
De Bakkerswet sleepte zoolang, dat ze
dit jaar niet meer viel af te doen, en als
ze in Februari opnieuw in behandeling
komt, is nu reeds een nieuw sectie-on
derzoek aangekondigd.
Ten opzichte van de kustverdediging is
zoo lang op publicatie van de geheime
stukken aangedrongen, dat het Kabinet,
teneinde raad, ten deele althans voldoe
ning hieraan heeft toegezegd; wat maakt
dat zelfs het sectieonderzoek over dit ont
werp eerst na 1 Febr. aan de orde kan
komen.
Dan herinnert het blad aan den ontzet-
tenden duur van de begroolings-discussie,
die steeds meer in kleinigheden verliep
en waarbij allerlei is gehaald, wat er niet
toe hoorde.
We zitten thans nog met Justitie, Bin-
nen'.andsche Zaken, Marine en Oorlog,
en 23 December moet de Kanier op reces
naar huis.
Hoogstens op elf dagen kan men alzoo
rekenen.
Zal het nu gelukken, binnen dien kor
ten termijn met deze vier begrootingen
gereed te komen, waar dan nog Hoofd
stuk VII en Hoofdstuk XII en nog tal
van kleine wetteir bijkomen? Zoo o.a.
het lecningsontwerp en tal van niet onbe
langrijke verhoogings wetten.
Met avondvergadering op avondverga
dering misschien, maar vast staat het niet
meer. Alleen zeer groote zelfbeperking
in het debat kan het nog mogelijk maken,
toch zelfs aan de afspraak van de tien
minuten bij repliek hield men zich niet.
Niets hopen we dan ook meer, dan dat
inkrimping van het debat het vermoe
den van obstructie zal uitbannen, want
moest ook de Begrooting voor een deel
naar 1911 schuiven dan zou een 'hoogst be
denkelijk precedent gegeven zijn, en zou
er weer een stuk af moeten van den kor
ten tijd die ons in het komende jaar voor
de afdoening van zaken wacht.
De „Nederlander" wijdde een ar
tikel aan het gebeurde in de Tweede Ka
mer op Dinsdagmiddag, toen de heer Pa-
tijn tegen de afspraak der partijen in
veel langer dan 10 minuien voor repliek in
beslag nam.
Zu.ke terzijdestelling van eenc afspraak
is niet alleen geheel onbehoorlijk, maar
ook hoogst onrechtvaardig. Men kan niet
den een binden aan zijn woord en dan
den ander vrijlaten. In de Kamer geldt
meer dan ergens anders het „gelijke mon
niken, gelijke kappen."
Aan de linkerzijde echter bleek niemand
daar iets van te beseffen. Of al op het
Reglement van orde gewezen en aan de
afspraak herinnerd werd. wat ging
het dezen heeren aan?
Het blad acht het onbegrijpelijk, dat
onder de drie groepen van rechts er nog
zoovele leden blijken te zijn. die voor
den geregelden en snellen gang der za
ken mets voelen; steeds toegeven aan
de onge.ukkige spreeklust der ledenaan
alspraken niet de minste waarde hech
ten en ten slotte zich, door de liberalen.-
laten leiden, bij den neus!
£*b*in van haar beschouwing had
de „Ned" geschreven:
Dat dit jaar de algemeene beschouwin-
hfü °aera Staatsbegrooting al heel on-
beduidend waren, daarover bestaat in het
gehee.e land slechts ééne meening.
Ook ka,, ieder, die niet politiek blind
is, de taktiek der Ianksche partijen waar
nemen die, opdat niets van belang tot
stand kome, den tijd verpraat en ver.
morst Dat er een rechterzijde bestaal
krachtig genoeg om die taktiek tegen té
gaan bespeurt men niet. Zelfs werkten
meerdere leden van rechts mee, in stnid
met het gevoelen van den voorzitter, den
gehcelen Maandag prijs te geven opdat de
Kamerleden St. Nicolaas konden vieren!
Openbare Leeszalen.
De „Maasbode" schrijft:
Niet bijzonder diep is de Minister van
Binncn.andsche Zaken blijkens de Meino-
•rte van Antwoord in de bezwaren der
Katholieken en vele anderen doorgedron-
Immers, hij meent er aan te moeten
herinneren, dat de neutrale openbare lees
zaal heel anders neutraal is dan de zoo
genaamde neutrale school.
Immers, de openbare school heeft dien
naam van neutraal gekregen door van
godsdienstige leeringeu weg te laten wat
aanstoot geven kon, de neutrale openba
re leeszaal zal juist alle richtingen en
stroomingen laten spreken.
Hadde minister Heemskerk liet A. a
C. van onze bedenkingen verstaan, dan
zou hij met zulk een poging tot verzoe
ning niet gekomen zijn.
Wij zeiden, dat de Katholiek juist in
de positieve onzijdigheid der openbare
leeszalen het groote gevaar ziet. Daardoor
is de neutrale openbare leeszaal minder
aannemelijk nog dan de openbare school
Deze kwestie moet gez.cn wor e van
het paedagogisch standpunt, va.i de zijde
der Mass en erziehung.
Aldus ook stelden zich, om geen ande
ren te noemen, Ds. Kromsigt in De
Nederlander" en ook, „De Standaard"-
zeer duidelijk tegenover de neutrale lees-
zaal.
Wij hadden mogen verwachten, dat van
de hoofdzaak van alle contra-betoogen
meer nota was genomen.
Heel vaag en onzeker wordt verder
in uitzicht gesteld de subsidiieering van
met-neutrale leeszalen. De vereeniging
voor openbare leeszalen, zoo wordt mee-
deed heeft reeds welwillend aangeboden
van advies te dienen in deze zaak.
Zeer eigenaardig is het weer, dat tot
advies geroepen wordt ieze vereeniging
wier advies tot innemelijke subl
sidieenngsvo" cn dic vaj] Je
bezwaren, van Kat.o.icke en Protestant.
te beegrifpeenmg6braCht' b!i'k «ein*
Dat heet bij den duivel ter biecht gaan.
Zou men verder ooit tot subsidieerin»
van ook met-neulrde leeszalen overgaan
dan zou een rei irdigc behandeling
alle cen zoo z a aren post op de be-
groot'ng brengen, dat wij in 's lands be
land ons daar tegen verklaren.
Zien wij in een subsidieering v. leesza
len steeds een kwaad, zeker kan zulk een
vage toezegging als de minister gaf ten
aanzien der niet-neutraie geen bevredi
ginggeven.
Terwijl onze grief was, dat het voorstel
des ministers, zooals hel liberale Va-
derand verklaarde „geheel in vrijzinnige
[ijn lag, komt daar nog bij, dat van de
bezwaren van zeer velen het elementaire
niet is begrepen.
Een opkomende zon.
Het „H u i s g e zi n'" driestart:
,1nr f| ik T ,Cïe" Par'ementa.ren hemel
der Liberale Unie een nieuwe ster ver
rezen.
De „N. Arnh. Ct" zingt haar lof.
Haar naam is Patijn.
Het werd blijkbaar tijd dal ze ver-
scheen.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 10 December.
De Week.
De zaak die deze week de thermometer
ider belangstelling op constante hoogte
(hoogte hield is zeker wel de verkiezing
in Engeland, noodig geworden om den
Lords, die zich almachtig waanden, te
Jtooneo, dat hun houding eigenlijk uit den
tijd is en er een frisscher atmosfeer moet
komen in de Engelseh e politiek. Toch
zal niet iedereen over den, tot nog toe
hekenden, uitslag tevreden wezen, vooral
jzij niet die het balletje aan het rollen
(hebben gebracht en die tot op dit oogen-
iblik feitelijk nog niets gewonnen hebben,
wel echter een paar zetels verloren aan
ide tegenpartij. Evenwel kan men van den
'einduitslag nog niets met zekerheid zeg
gen ofschoon de regeeringspartij naar
aller gedachte in de provincie, de ver
kiezingen in de groote steden zijn vrij
wel afgeloopen, niet veel kans op winst-
behalen heeft.
Een interessante positie nemen bij deze
verkiezing de Katholieken in. Zooals men
wellicht weet vormen de Engelsche Ka
tholieken geen eigen politieke partij maar
sluiten zich bij de andere groote partijen
aan, naargelang zij meer van de een of
andere verwachten.
Bij de verkiezingen in Januari j.l. nu
hadden de Katholieken besloten hun stem
ie geven aan diegenen die hun de beste
waarborgen gaven voor het behoud van
het godsdienstig element, op de lagere
scholen.
De antwoorden, die op deze voorge
legde kwestie binnen kwamen, noopten
de Katholieken toen op zoo goed als alle
Unionistische candidaten te stemmen.
Voor deze verkiezingen had men echter
id en carudiiaten d_ze vr.ag niet voorgelegd
omdat de inzet dezer verkiezing eigenlijk
een geheel bijzondere was, n.l. de kwestie
van het Hoogerhuis.
Aardig is ook te weten, dat van de 17
Katholieke candidaten er 14 unionisten
4 liberalen 1 labour en 1 nationalist is.
De beteeke .i: der naam liberalen is dan
ook een geheel andere daji bij ons te
lande.
Mag men nu de „Tablet" een Katholiek
orgaan gelooven dan is voor de Katho
lieken een overwinning den Unionisten het
meest gewenscht en zullen dan ook de
meeste Katholieken steunen op de unio
nistische candidaten uitgebracht worden.
Toch zou dit eensdeeis te betreuren zijn
wijl dan de Home-Rule kwestie voorloo-
pig van de baan zou zijn.
Naar alle waarschijnlijkheid zullen we
in het begin van het volgende jaar ook
een verkiezing, en wellicht een zeer hef
tige» strijd te zien krijgen in Portugal
Zooals men reeds weet heeft minister
Almeida verklaart dat de voorbereiding
der kieswet reeds een goed deel gevor
derd is en dat hij hoopte, in den loop
van Maart de verkiezingen te kunnen uit
schrijven.
Het centrale republikeinsche comité te
Lissabon is nu reeds' druk in de weer ter
voorbereiding van deze verkiezingscom-
pagne en heeft deze besloten alleen pro
paganda te maken voor de z.g. „histo-
Tisch"-repubiikeinen. Natuurlijk zullen zij
met een hefugen tegenstand te kampen
hebben van de anderen die ook graag
een duit in den politieleen zak werpen,
maar eerst na het slagen der revolutie,
omdat zij eerst de kat uit den boom wil
den kijken, verklaarden met heel hun hart
republikein te zijn. Men weet achter wat
men aan zulke weerhanen heeft en het is
dan ook zeer wel te begrijpen dat men ze
liever bulten den sfeer der pol t'eke invloedi
houdt, te meer, daar men meent dat de
vorming van een federat.even bond, naar
het voorbeeld van Zwitserland voor Por
tugal het beste is. Zes kantons zouden
dan gevormd worden met een betrekkelijk
uitgebreid zelfstandig bestuur. Dan ko
men er natuurlijk weer een massa baan
tjes en wie het dichtst bij het vuur zit
warmt zich het best.
FEUILLETON.
Een verhaal uit de Fransche revolutie.
13)
Tante en neef hadden niet zulk een
goed gezicht als Piernic. Maar na eenige-
minuten van zwijgend wachten, onder
scheidden zij inderdaad duidelijk een ge
regeld roeigeluid, dat steeds meer na
derde. Lady Roswald wierp een laatslen
onrustigen blik om zich heen, en ziende
dat het strand, de velden en V duinen
eenzaam en verlaten waren, sla kte
zij een diepen zucht van verlichting. Zij
nam de hand van den jongen markies in
hare en drukte koor "achtig in de
vreugde verzekerd vertrek.
Piernic ma: emotie, die lady
Roswald minder 'er scherpzinnig
maakte, gebruik om haar te vragen:
„U zult nu zonder het minste gevaar
schepgaan, dat is een quaestie van hoog
stens acht of tien minuten. Met uw ver
lof, mevrouw, en zoo ik u van' geen nut
meer kan zijin, zou ik graag naarhet dörp
•e.ugkeeren. Ik heb ruts noodig, en mijn
beest heeft daaraan npg groo.ter behoef
te want morgen bij het aanbreken van
den dag hebben wij nog een heelen tocht
te maken."
„Ja, ga maar heen, mijln goede man,"
zei lady Roswald, „ik zie nu ook het
bootjemaar laat mij u eerst voor den
ons bewezen dienst beloonen."
Het stiet Piernic tegen de borst, om
geld te nemen van degenen, wien hij
straks, vanwege zijn medeplichtigheid,
zooveel verdriet en smart zou aandoen.
„Neen, neen", sprak hij levendig, „de
andere dame heeft me betaald voor mijoi
diensten, en méér dan ze waard waren."
Liefst niet meer ter plaatse willende
wezen, wanneer de boot zou aanleggen,
en geen antwoord wenschende te geven
op vragen, welke mogelijkerwijze kon
den geschieden betreffende de aanwe
zigheid1 van mevrouw Clarens aan boord
van het vaartuig, was de oude man in
enkele sprongen bij zijn paard. Snel de
teugels oprapend en den nu ledigen wa
gen bestijgend, liet hij het paard in,zoo
vlug mogeiijken draf naar de velden te
rugrijden. Bij het eerste kreupelbosch,
dat hem aan de oogen van tante en neef
kon onttrekken ,Iiet hij den wagen stil
staan. Daar bond hij zijn paard vast
aan een tak, en vervolgens achter rotsen
en hagen voortsluipend, en kruipend
djo.or het hooge gras, begaf hij zich wed
der naar het strand. Plat op den grond
liggend, verborgen achter de varens der
duinen en tusschen de bladeren daar
van scherp toekijkend, sloeg hij gade wat
er omging op het strand.
Het bootje was geland. Lady Roswald
was er al in, en de jonge markies vo1g<-
de haar op den rug van een matroos, die
veel langer was dan degene, die de ba
gage aan boord had gebracht. Piernic be
sloot hieruit, dat zijn meegegeven order
stipt was uitgevoerd. Hij rekende vast
erop, dat deze matroos in de onmoge
lijkheid1 zou verkeeren de aa.iwezigheid
van mevrouw De Clarens aan boord van
het vaartuig te bevestigen of te ontken
nen. De list van den ouden knecht was
dus volkomen gelukt.
Piernic bleef uitkijken, totdat hetl
bootje te tweeden male de bark had be
reikt en dat deze met volle zeilen h'et
breede sop had gekozen. Alsdan haast
te hij zich, om zijn paard los te gaan/
maken, en het bij den teugel te geleideci
naar het wilgenbosch, waar mevrouw De
Clarens zich ophield.
„Thans" mompelde hij, met een ont
boezeming van vreugde, behoort de goe
de dame aan onsIk zal haar naar Cla
rens geleiden als een engel, die ons deji
vrede en het geluk komt wedergevian'.
Evenwel heeft zij niemand meer dan mijl
als beschermer. Ik moet dus voor haar
waken om haar tegen alle kwaad te be
hoeden,tegen Jean Raffut vooral 1..."
Die naam deea een schaduw glijden
over 's mans vreugde. Piernic fronste de
wenkbrauwen, als drukte hem eensklaps
een zware zorg. Zich bewust van zijn
verantwoordelijkheid, naderde hij lang
zamer en met strak-emstig gelaat, het
paard achter zich aan den teugel voort
trekkende, de plek, waar de markiezin
hem wachtte.
HOOFDSTUK IV.
Tusschen den jongen markies, lady
Roswald en den matroos, die de boot be
stuurde, was alles gegaan, zooals Pier
nic het verondersteld had. In de kalmte
van het zalig gevoel, eindelijk hare hoop
verwezenlijkt te zien, berekende de zus
ter der markiezin niet meer en vreesde
zij niets meer.
„Het moeilijkste van mijn taak is nu
vervuld", sprak zij tot zich zelve. „Alles
wat ik menschelijkerwijze doen kon, heb
ik gedaan voor het welzijn van mijn zus
ter en mijn neef. Thans kan ik niets meer
doen door mijzelve. Het lot van ons drie
ën hangt niet meer af van de poging van
mijn wil, noch van mijn geestkracht. Dat
dit vaurii g te Jersey aankome zonder
op klippen te stooten of hevige stormen te
beloopen, staat buiten mijn macht, dat is
in de macht van den kipatein, maar voor
al in die van den almachtigen God. Ik
smeek God cn vertrouw mij aan Hem
toe met al de innigheid van mijne ziel."
In de frissche avondlucht, in dat rustige
zwijgen van hemel en zee, alleen ver
broken door het gelijkmatig geluid der
roeiriemen en het klotsen der golven,
kregen de gedachten van lady Roswa d,
•zoo lang in beslag genomen door te over
winnen hinderpalen en moeilijkheden, een
kalmer, zachter gang.
„Ja, ik heb mijn plicht gedaan," dacht
ze, „mijn vollen plicht; ik heb thans het
recht om te denken aan mijn geluk. Ik heb
gedacht aan mijn zuster, aan mijn neef,
thans mag ik er wel aanspraak op ma
ken, aan mij-zelve te denken."
En nu riep zij in haar ziel het beeld
op van haar echtgenoot, dien zij innig
liefhad; dacht zij aan de huiselijke genoe
gens, aan hem, die het ideaal, dat zij
zich van cen levenswijze had gemaakt,
zoozeer verwezenlijkte; dacht zij aan al
die dierbare zaken, welke zij vrijwillig
had verlaten, en die zij nu weldra zou
wedervinden. Een uitroep van den ma
troos ontrukte haar aan die zoete mij
mering.
(Wordt vervolgcL)
