St. NICOLAAS.
Het lied van Garens.
BUITENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De LeidscheCourantvan
Zaterdag 3 December.
(Slot.)
f De laatste dag was aangebroken. St.
ilNicoIaas die drie dagen in ons midden
{pad vertoefd, en .net wien we zoo ge-
'zellig boodschappen hadden gedaan, en
^Pieterman, die ons door z'jn dwaze pot-
ften en( ongelukken zoo gezond had doen
[lachen, zouden ons gaan verlaten. Ik
tjhad ze gaarne nog wat in ons midden'
gehouden, en ook Pieterman scheen het
ijte bedroeven, want ik zag hoe een traan
iover de zwarte wangen biggelde toen
jjhij zijn heerlijke watten dekens uit DE
loOEDKOOPE BEDDENWINKEL,
Hanvossensteeg 65 opvouwde, als
['een soldaat, die met groot verlof gaat.
Y- Sb Nicolaas echter, ouder en wijzer,
fidie zich dus beter naar de omstandig
heden kon schikken, zat juist te ontbijten
'met brood van L. J. CASTELEIN, La-
Ige Rijndijk 9, toen ik oinnenkwam!
[terwijl hij meteen met de factuur verge
leek1 een zending witte en bonte sdhor-
Cten, van allerlei grootte en afwerking,
'van de firma F. FISSER, MAGAZIJN
IDE KROON, Haarlemmer tra ad,
hoek' Pelikaanstraat,
ff Als altijd opgewekt, informeerde Z.
ijD. H. hoe ik geslapen had en of er nog
buitengewoon nieuws in binnen- of bui
tenland was. Toen ik den H. man over
'een en' ander gerust gesteld had, vroeg
ijhij mij even na te gaan voor hoeveel ja-
Iponnen konden dienen de stukken ja-
jponstoffen geleverd door de firma HUE-
ijBER en SCHRIJVERS, Nieuwe Rijn,
•No. 37.
v Nog was ik hiermede bezig, Itoen
GROENEWEGEN, Haarlemmer
straat 220 met eenige timmermans
knechts kwam om de diverse gekoch
te goederen, welke niet in Leiden moes
ten blijven, in de door hem stevig ge
smaakte kisten te pakken en deze dicht
te spijkeren.
Ook VAN NOORT, de 3d hi Ld'er,
van de'Kraa i er stra at no. 2 0, was
gekomen om delristen te merken met het
1 Bisschoppelijke wapen van St. Nicolaas
waardoor op de Spoorwegen vrij ver-
Voer wordt toegestaan.
St. Nicolaas was druk bezig aan de
knechts verschillende aanwijzingen te
doen omtrent de verpakking en de aclres-
seering, toen G. F. VAN BEUKC.RING,
IjHoogewoerd no. 166 werd aange
diend. Deze was door Z. D. H. ontbo-
den om te spreken over het leggen van
Giaadlooze vloeren van houtgraniet in 't
Bisschoppelijk paleis. Na langdurige
bestudeering der meegebrachte teekenin-
ig-en en ontwerpen, werden de monsters
bezichtigd en daarna de kosten beraamd
van het werk dat bij terugkeer van den
heilige 'in Spanje gereed zou moeten zijn.
Hij hoopte door die naadlooze vloeren
(minder tocht in zijn paleis en daardoor
minder last van rheumatiek te zullen
j hebben.
Onder die bedrijven was het twaalf
uur geworden en nauwelijks hoorde Z.
D. H. het Meilied uit Koeberg's hemel-
sche Alianora van den stadhuistoren
weerklinken, of zijn oog, dat reeds ver-
schei dene malen onrustig op de deur ge
vestigd was geweest, tintelde met een
vroolijke schittering, toen iTij de trap
iihoorde kraken enr even daarna binnen
trad SOUPART, Steenhouwer, Rijnka
de 4, met een vierkanten manneren plaat
onder den arm.
Na hem verwelkomd te hebben, 'ver
zocht Z. D. H. mij de Directie en Re
dactie boven te roepen. Spoedig stonden
•\vij allen in het voorvertrek verzameld;,
ivvaar de heilgie man met een kort har
telijk woord ons dankte voor de be
reidwilligheid waarmede wij onze bu
reaux eenige dagen hadden afgestaan.
„Daarom heb ik, zoo sprak hij, als
blijk van mijn dankbaarheid' en gene-
FEUILLETON.
Een verhaal uit de Fransche revolutie.
7)
„Hij heeft gelijk: het loopt ook niet
•slecht voor hem. Jean Raffut is goed op
.weg, om fortuin te maken. De nieuwe
ideeën hebben hem eerzucht gegeven, en
uw volmachten maakten 'hem hoogmoe
dig. Hij is scherpzinnig, maar de scherp
zinnigheid, die niet in toom wordt ge
houden door eenig geloof blijft niet op
den- goeden weg. En Raffut gelooft aan
niets. Wie weet, welke denkbeelden er
in den grooten, groven kop van dien vent
omgaan? Hij is in een van die oogenblik-
ken, waarin de menschen staan vóór het
'geval, of zij het goede of het kwade zul
len kiezen. Alvorens te beslissen, wacht
Raffut iets... en men vraagt zich af, wat."
„O, Piernic, ben je niet onbillijk tegen
over dien man, die ons altijd trouw en
'.verknocht is geweest!"
„Neen, neen," antwoordde de oudé
knechts hoofdschuddend; „ik weeg de
woorden wèl'in mijn geest, alvorens ze
over mijn lippen te laten komen. Ik ben
,'mij bewust niet onbillijk te zijn ^cgenover
Raffut, mijn beste mevrouw, ik ben ycel-
genheid en ter altijddurend aandenken,
aan deze dagen, dezen steen laten maken
en vraag ik uw toestemming hem aan
den muur te mogen laten bevestigen".
Van onzen kant rezen natuurlijk geen
bezwarenintegendeel, en spoedig
prijkte dan ook aan de muur de plaat
van wit carrarisch marmer, waarin met
gulden letters gebeiteld te lezen stond
TER HERINNERING
AAN MI |N 3-DAAGSCH VERBLIJF,
ST. NICOLAAS.
25—27 November1910
Daarna vereenigden wij ons allen aan
een heerlijken lunch waarbij hartelijke
woorden ten afstiheid' werden gewis -
seld. Een sigaar van G. KLEIN HANS,
Pelikaanstraat 110. 1 0 werd opge
stoken, waarna Z. D. H. ons verzodht
hem te volgen naar het Schuttersveel^,
waarheen hij reeds een besteller met en
kele pakketten cadeaux had gezonden en
waar we ook aantroffen den heer MAR-
TINOT, uit de M aa rs m a n s t e e g,
met eenige doozen hoeden en een col
lectie van die degens, welke men tegen
woordig voor het ter plaatse houden der
moderne hoeden noodig heeft.
De lucht was ijzig koud en er woei
een stevige bries en daardoor was
ons excercitieterrein, dat anders vrij
drassig is, nu tamelijk begaanbaar,
Eenige recruten waren dan ook bezig
onder leiding van een luid commandee
renden sergeant, de eerste oefeningen in
het behoorlijk recht op den vijand aan-
marcheeren te leeren.
Het was werkelijk een aardig gezicht,
die hoop des vaderlands te zien probee-
ren links- van rechtsomkeert te onder
scheiden, hetgeen groote tnoeielijkheden
bleek op te leveren. Plotseling bleef een
der soldaten stokstijf silsttaan, met 'n
open mond starend in het luchtruim, on
gevoelig voor 'de krachtige kazernewoor
den van zijn superieur. Dit h,ad ten ge
volge dat ook deze het hoofd omhoog
richtte en met hem de anderen zijner
sectie. Ook wij keerden ons om en daar
zagen wij een vliegmachine statig op
zijn twee vlakken komen aanzweven en
in wijde cirkelbochten over onze hoof
den zwenkend, licht als een vogel op
het veld neerdalen. In minder dan geen
tijd waren onze rappe „Viertjes" naar
het toestel gesneld, waar zij den vliege
nier behulpzaam waren bij het uitstap
pen.
't Was Wijnmalen, die uit Ede was ko
men overvliegen, om St. Nicolaas in den
kortst mogelijken tijd naar de dorpen
in den omtrek te brengen.
Ook wij liepen op het toestel toe,
waar de vlieger, na de begroeting, ons
vroeg of er geen fietsreparateur in de
nabijheid was, daar een van zijn landings
wielen bij het op den grond komen, wat
verbogen was.
Aanstonds werd er getelefoneerd om
J. van HEERINGEN, Pieterskerk
gracht 2a, die spoedig met gereed
schap en materiaal aanwezig was, om
de schade te herstellen.
Toen werden de pakken met touw van
SPIERENBURG, Hoogewoerd 1 66
stevig aan de machine bevestigd', waar
aan ook eenige flinke melkemmers ge
kocht aan 'het beste adres in Leiden:
A. v. OUWEELEN, aan de Hooi
gracht 10 6, een plaatsje kregen.
.Toen stegen we in, Pieterman op het
voorbankje, St. Nicolaas en ik daarachter
in dikke jassen gewikkeld en om den
hals warme bonten uit het magazijn van
D. VAN AMERONGEN, Haarlem
merstraat 145 en geheel met bont
gevoerde schoenen uit PAANAKKER en
Go's schoenenmagazijn, Maarsma n-
steeg 3 aan de voeten. In den stuur
stoel nam de vliegenier plaats, die aan
een dier aanwezigen verzocht den schroef
drie maal frisch om te zwaaien.
Spoedig maakte de machine een leven
als een oordeel en een orkaan blies ons
in het gezicht. De soldaten hadden alle
moeite om het gevaarte tegen te houden.
Toch zou er van vertrekken nog niets
komen, want aan het snorren van den
motor hoorde de aviateur dat er iets
aan de machine niet in orde was. Hi}
zette daarom den motor stop en steeg uit
om te zien wat er aan mankeerde. Er
eer.te toegevend', omdat hij een nichtje
re zorgen heeft Genevieve zich nuttig op
de goede kleine fee van het dorp be
schouwt."
„O, die ken ik; van de moeder van die
kleine heb ik veel gehouden. Zij zorgde
voorde linnenkamer op het kasteel, en op
haar verzoek hebben we Raffut als bosch
wachter aangesteld. Ik behandelde haar
als vrienden, en zij verdiende dat. Die
jonge vrouw is dood...."
„Ja, mevrouw de markiezin, en Jean
Raffut, de eenige bloedverwant van het
meisje is wel genoodzaakt geweest, de
kleine bij zich te nemen. Zij was pas
acht jaren oud. In het eerst beviel hem
dat niet, en was hij slecht gehumeurd,
maar door haar liefkoozingen en teede-
heeft, de kleine Geneviève, die men a'.s
de hoeve weten te maken. Ik geloof zelfs
dat Jean Raffut een beetje van haar is
gaan houden.... op zijn manier, zooveel
als hij beminnen kan, wat niet bijster
veel is. De kleine zorgt voor de huishou
ding en doet alles in het 'huis. En ondanks
dat, zult u, elk uur van den dag, waarop
u de hoeve zult bezoeken, haar proper,
frisch, lief en opgeweld vinden.
„De zuster van Jean Raffut, heeft eens
haar dochtertje bij me gebracht, en toen
reeds, bij haar moeder, beloofde zij even
schoon en goed te zullen worden als
deze. Maa,r alteg w,at je me da,ar gegt y,an
was iets gebroken wat dadelijk gesol
deerd' moest worden, waarom we tele
foneerden om L. P. v. d. DRIFT, "Lood
gieter, Donk er steeg 18, die spoe
dig aanwezig, het euvel dra had ver
holpen.
Toen vroeg de vlieger of we nog iets
vergeten hadden, alles werd nagezocht
waarbij we tot de ontdekking kwamen
dat Pieterman, beducht dat het boven
erg koud zou zijn, bij HARTESTEEG 2
was aangeloopen en een fleschje cog
nac had meegebracht. Alles in orde be
vonden werd de j motor weer aangezet,
op een wenk lieten de soldaten los,,
en voort ging het, al sneller over hei
Schuttersveld, tot opeens een gevoel van
vrijheid ons doortintelde en we als een
reuzenvogel pïjlsmcl de lucht doorklief
den. AI hooger stegen we in de lucht tot
de stad als neergezet scheen uit een'
Neurenberger spee'gbeddoos en er men
schen als mieren doorheen krioelden.
Prachtig was het gezicht op de Rijn
en het andere water, dat als zilveren
linten uit de stad golfde, en zich ver
bond tot groote schitterende knoopen,
de Kager en Brasemermetyen, waarheen
we nu koers zetten.
Recht stevenden wij op Roelofarends-
veen aan, 'dat we met een snelheid van
963/4 kilometer in het uur in 11 minuten
272/5 seconden bereikten. Daar werd een
gedeelte van onzen voorraad in bewe
ring gegeven bij den drukker J. DE
JONG, aan wien tegelijkertijd werdi
opgedragen de levering van eenige dui
zenden visitekaartjes, in alleraardigste
surprisedoosjes.
Bij J. VAN BERKEL werd nog even
afgestapt, waar bestellingen werden ge-
dan van allerhande kruidenierswaren en
zijn overheerlijke Maggi bouillontablet
jes en soepen.
Intusschen was mij de temperatuur der
hooge luchtlagen allerminst bevallen en
vooral mijn vingertoppen waren als be
vroren. Nauwelijks kon ik het pot
lood meer noteeren voor de velerlei no-
titiën, wat St. Nicolaas nog al lastig!
vond, waarom hij toen we bij de mar
nufactuurhandel van 'JDERS geko
men waren, voor mij ereerst een paar
gevoerde handschoenen kocht. De naai
machines vond hij zoo doelmatig, dat hij
er verschillende aankocht. Eén .paar si
garen van J. FLEUR Jr., uit de Peli
kaanstraat te Leiden, hadden gedu
rende onze omwandeling voor de ver
warming onzer paarsche neuzen zorg
gedragen.
Toen ook daar de inkoopen gedaan
waren, ging het vliegtuig weder licht als
een leeuwerik hoog de lucht in en zweef
den we in nog sneller vlucht in sierlij
ke bochten langs de stad naar Wasse
naar, alwaar een bezoek werd ge
bracht aan de Spekslageiij van D. J.
ALKEMADE, wiens uitstekende waren
volmondig door Z. D. H, geprezen wer
den. Daar de voorraad benzine aange
vuld moest worden, gingen we even bij
Den D e ijl aan, waar de heeren KUIPER
en v. d. MEER, wegens de groote mas
sa automobielen en fjiotorrijtuigen, die
hun van ouds beroemd café bezoeken,
steeds benzine in voorraad1 heeft. Ook
de menschelijke machine werd' er ge
smeerd, met de voortreffelijke consump
tie van Den De ijl.
In Oegstgeest gingen we even
aan bij de rijtuigmakerij van H. W.
RUBENKAMP, waar we tusschen dog
carts, landauers en omnibusbrikjes die
alleraardigste badkoetsjes zagen, waar
mede dezen zomer Vink in Noordwijk
zoo furore maakte. Direct beitelde St.
Nicolaas er eenige voor het heerlijke
Spaansche strand, waabrij ik niet kon na
laten hem te waarschuwen, dat er niet
ook 'daar een strandkweslie door zou
ontstaan. Maar op dat punt was de Hei
lige nog al optimistisch gestemd.
Toen gingen we terug naar Leiden,
waar op het Schuttersveld een menigte
belangstellenden waren saam gestroomd
O.a. was er ook aanwezig P. VLASVELD
Lage R ij n d ij k 33, die aan den avia
teur voor zijn prachtige prestatie 'n paar
kistjes geurige sigaren kwam aanbieden.
Echter zouden we deze keer niet zoo
vlot landen als de vorige malen. Een
Clarens en van het kasteel, hindert me
verschrikkelijk. Hoe is het mogelijk, dat
onze goede, oude woning in zulk een
staat van verlatenheid verkeert?"
„Het kasteel is gesloten; maar al wat
het bevat wordt door uw rentmeester
te beter in orde gehouden.... wijl alles
zal verkocht worden!"
„Verkocht 1" riep mevrouw de Clarens
verschrikt uit. „Wat zeg je daar, Piernic?
„Ja, verkocht, als eigendom van ge-
emigreerden."
„Maar ik. ben nog niet geëmigreerd
nog niet ten minste. De maatregel is
voorbarig. Waarom heeft Raffut mij van
dergelijke gebeurtenis niet op de hoogte
gesteld? Waarom heeft hij niet gepro
testeerd, wijl hij toch weet, dat ik Frank
rijk niet heb verlaten?"
„Ik weet niet, wat Raffut gezegd en
niet gezegd heeft. Hij is een man, wiens
gedachten men niet licht doorgrondt.
Maar zeker is, dat er beslag is gelegd en
dat binnen veertien dagen de veiling ge
schiedt."
„Binnen veertien dagen!... Mijn God!,..
Maar dat moet belet worden Piernic!
Mijn meubels, mijn dierbare herinnerin
gen aan liefde en geluk! O, neen, neen, ik
wil het niet!... Helaas, ja ik ben te lang
weggeblevenWie weet, of dat alles niet
reeds verstrooid is?"
„SJeJ ii geryst, jnevroüwF^affut ,w,aakt
oneffenheid van het terrein, dat de op
hooging, waartoe besloten is*. hoog noo
dig heeft, bevond zich, allerongeluk
kigst vlak voor het wiel, dat het eerst
den grond raakte, waardoor het toestel
.omhoog schokte, en Pieterman, die voor
aan op een heel klein bakje niet al te-
vast zat, werd er uit geslingerd.
Natuurlijk waren rappe handden spoe
dig klaar om den armen jongen op te ra
pen, die er deerlijk verrainponneerd uit
zag. Bezwijmd lag hij daar, bont enj
blauw, terwijl een zacht gekreun toonde
dat het leven ten minste nog niet ge
vloden was. Aanstonds werd een dokter
gehaald, die oordeelde dat directe over
brenging naar het St. Elisabethsgestichit
noodzakelijk was.
Onder het transport kwam Pieterman
bij kennis, doch toen hij wilde vragen
wat er gebeurd was, rolden bijna al zijn
tanden, door den val gebroken, uit zijïi
mond.
„Breng ze maar naar VAN AMERON
GEN, op de H a(a rl emim ers triaatj
die geeft er de hoogste prijs voor", gek
scheerde hij nog, en viel toen in zwijm.
'tWas in een dier uiterst lichtloopen-
de rijtuigen van C. v. VELZEN, stalhou
der, aan de Utrechtsche Veer, wel
leer zacht veerende assen zelfs den
zwaarsten schok breken, dat we onzen
armen vriend vervoerden. Na hem aan
aan zorgen der goede Zusters te hebben
aanbevolen, reden we nog even rond om
bij een der leden der LEiDSCHE APO-
THEKERSVEREENIGING het voorge
schreven recept te bezorgen en nog eeni
ge aardige poppenhoedjes te balen in
het MAGAZIJN DE KROON, op de
Haarlemmerstraat, waar ook da
meshoeden en mutsen in allerlei prijzen
bezichtigd en besteld werden.
Over de Hartebrugkerk werd nog
even gestopt om bij P. H. MASSA, re-
ligieuse prentjes, kerk- en devotieboek-
ejs in te slaan.
OEBRS. STRAATSBURG, aan het
Kort Rapenburg werd nog opge
dragen voor eenige Week's Sterilisators
te zorgen.
Toen gingen me weder naar het Schut
tersveld, waar intusschen P. VAN DEN
BROEK, loodgieter, Mare, hoek Oude
Vest, de schade aan de machine hadl
hersteld.
De menigte was intusschen nog groo-
ter geworden en hoewel men eerbiedig
op zij ging, kostte het mog heel wat
moeite, om door dien menschendrom
heen te komen. Rondom de vliegmachi
ne stond de geheele „Leidsche Courant"
Redactie, Administratie, agenten, zij die
de losse nummers verkoopen en al de
courantenlcopers te saamgestroomd, om
Z. D. H. nog voor het laatst te zien'
en hem een goeden reis toe te wenschen.
Een der onzen hield in bloemrijke stijl
een afscheidsrede, waarna een „Lang
zal hij leven" over het land daverde.
Diep geroeid dankte de Bisschop voor
die hartelijke woorden en d/t spontaan
enthousiasme, waarna ons een lekkere
sigaar gepresenteerd werd van de WED.
SPEET, Morschstra at 51, die voor
dat doel' weer'tien kistjes geleverd hadi.
had.
Uit het feit dat er slechts twee over
bleven, mag men opmaken, tenzij er wa
ren, die een grooteren greep in de kist
jes deden, dat er 998 menschen aanwe
zig waren.
Toen steeg St. Nicolaas bij het lucht-
mensch in den aeroplaan, een laatste
handdruk, gesnor der machine, een ge
weldige windhoos en statig steeg het
gevaarte in de lucht, nagejuicht door 'de
menigte, die met hoeden, petten en zak
doeken wuifde, totdat het vliegtuig klei
ner dan een stip aan den horizon ver
dween.
Den volgenden morgen, toen ik weer
op ons bureau kwam, om weer eens ge
woon mijn bezigheden te beginnen, vond
ik op mijn lessenaar een brief met het
Bisschoppelijke wapen.
Vol eerbiedige zorg maakte ik het cou
vert open, waarin ik het volgende te le
zen kreeg:
Jonge vriend,
Aan het hoofd van dezen brief zult ge
over uw eigendom, alsof het reeds Ihet
zijne ware
„Zijn eigendom?"
„Het gerucht loopt in de streek, dat
hij veel lust heeft, om het domein te
koopen. Doch hoe gering de prijs in
deze dagen van t roebelen ook zij, zal die,
hoepn wij, toch nog te hoog voor hem
wezen. Wat hij ook van de opbrengst
van uw gronden heeft ter zijde gelegd
hij beheert ze zonder controle nog te kort,
om de noodige som te hebben bijeenge
bracht. Men beweert zelfs, dat de goe
de betrekkingen, welke Jean Raffut met
het revolu.ionaire comité onderhouct, de
eenige reden zijn, waarom het kasteel'
nog niet in veiling is gebracht."
„Dat is kwaadsprekendheid", riep me
vrouw de Clarens uit. „en ik wil aan
die onrustbarende geruchten geen ge
loof slaan. Ik wil en ik kan niet gelooven
dat Jean Raffut reeds bedorven door ver
foeilijke beginselen van anarchie, zoo
spoedig zijn plichten zou hebben ver
geten. Daarvoor zou hij een geheel an
der mensch moeten zijn geworden."
„Hum! Het verleden van Raffut js niet
onberispelijk mevrouw de markiezin, en
zonder de zorg van zijn goede zuster,
om zijn fouten te bemantelen, en hem
uw bescherming te verzekeren, zou het
slecht met hem zijn afgeloopen."
„Hij heed oprecht berou,w gcliajd, Pi,ei>
zien, dat ik gelukkig heelhuidsch te Am«
sterdam ben gearriveerd e/i mij op het
oogenblik in het Bible hotel bevind.
Met genoegen terug denkend aan de
dagen die ik in uw midden doorbracht en
dankbaar voor uw trouw gezelschap en;
goed geleide, durf ik vertrouwend op uw,
goeden wil, u nog eenige commissies op-»
dragen.
Gij weet dat, bij onze Zo>ndalgsdhe
rondwandeling mijn oog getroffen werd
door de pracüsche huishoudschorten bij
de FIRMA SCHLATTMAN op de
V i s ch markt. Gelieve er mij een do*
zijn te bestellen, alsmede die chique
pluchen mantel.
Loop ook nog even aan bij BERNARD
even verder geloof ik, en koop er eenige
paren schaatsen, voor proef. Houdt de
vorst aan dan bestel ik er meer.
Bij P. J. A. DE NIJS op de Hooge
woerd bestelt gij voorts wel een paar
duizend Kamper Uien terwijl P. v. d<
MEER, op de Oude Rijn, Maandags
avond aan de hierbij gevoegde adessenl
ieder een mud steenkolen moet hezor*
gen.
POLLMANN op de Hoogstraat
zoo goed gesorteerd in damestasch jes,
portemonnaies en andere luxe artikelen,
moet een collectie op zicht zenden (gij
wilt die misschien wel op uw bureau be
waren) welke ik, als ik voor den Volks-
bondavond kom wel zal inzien.
Voor u zelf moogt gij bij GEIJER opi
de Botermarkt een nieuwen vulpen
houder gaan uitzoekende uwe zal wel
stomp geschreven zijn.
Ontvang met de overige leden uwer
redactie de meest hartelijke groeten van!
Uw toeg. in Xto.
(w.g.) St. NICOLAASL
Voor copie conform.
GUIDE.
De Week.
Storm en onweersberiditen van alle
kanten, uit Spanje, Portugal en Frankrijk
waar de nood weer het hoogst gestegen
is, maar waar ook weer met kracht ge
werkt wordt om de schade te herstellen.
Heeft niet 'de regeering een crediet van 4
millioen aangevraagd om de slachtoffers
schadeloos te stellen? Zoo'n creüet mag
men liever toegestaan zien, dan die
voor gedurige uitbreiding van het leger
zooals nu weer in Duitschland.
Daar wil men het nu door geleidelijke
verhoogingen, brengen op een sterkte van
515321 man invredestijd.
't Is wel vermakelijk als men terzelf
der tijd verneemt dat in de Italiaansche
kamer een motie is ingediend en gemo
tiveerd, waarin de regeering verzocht
wordt zich te verstaan met de Oosten-
rijksche regeering om een internaliona.e
conferentie ter beperking der bewape
ning. bijeen te roepen. We wenschen hen
succes ofschoon we er niet veel hoop
op hebben,.
Evenmin als op het tot stand komen
der scheepvaarttollen, waarover de Duit-
sche Rijksdag zich deze week zoo druk
maakte, maar voor welk fraai cadeau de
naaste buren, Oostenrijk en Nederland
hartelijk danken.
Maar niet alleen het buitenland kant
zich er tegen, ook in het rijk zelf, met
name in Saksen, vond het weinig instem
ming.
't Is er mede als met vele redevoerin
gen van den Keizer, waar dikwijls akelig
over nagepraat wordt. Men denk'e maar
alleen aan de jongste interpellaties over
de Koningsberger rede. Toch schijnt de
Keizer, en met recht, zich niet veel van
al dat gemopper aan te trekken en uit ie
dere ïjede die hij uitspreekt ademt een
christelijke geest. Hoe prachtig heeft hij
pas weer gesproken bij de opening der
Breslauer technische hoogeschool waar
hij den leeraren voorhield te onderwijzen
in opzien tot God c(en Heer, met heiligen
ernst.
Ernst, al is het een allesbehalve hei
lige, is het in Engeland met de verkie
zingen. Overal wout op de heftigste wij-
nic. Is in het geval, vV.iar.a.i hier spra-
is de zorg zelve, welke hij aanwent zoo
als je ze.r er.ce.i;, o«u Ju. uui.uin uen
ten te doen afwerpen en alles wat ons
oud kasteel kostbaars bezat te behouden,
niet juist een bewijs, een zekere waar
borg van zijn trouw? Wie weet, of hij
niet veinst de nieuwe denkbeelden a:n te
hangen, om des te beter wat ik hem heb
toevertrouwd, te beveiligen?"
„Mocht het waar zijn, wat gij zegt,
mijn beste mevrouw. Evenwel..."
„Ga voort. Wat je nog rest :ne te zeg
gen, kan me niet meer verdriet doen,'
dan hetgeen je me al gezegd hebt."
„Misschien toch wel...."
„Neen, zeg ik je." onderbrak me
vrouw de Clarens met nadruk. „Spreek,,
ik wil alles weten... ja, alles, wat het
ook zij!"
„Welnu, mevrouw.. Ziehier wat mij de
booze tongen doen geloo /en en mij s.erk
doet twijfelen aan de gevoe.ens van jtan
Raffut. Zoo men hem van den morgen,
tot den avond het domein in alle richtin-»
gen ziet doorkruisen, zoo hij de dagloo-
ners achter de veeren zit en zorg draagt
voor het kasteel en 'heel zijn meubilair^
van den anderen kant ziet men hem zel
den op het kerkhof. Hij verwaarloost...'*
(Wordt vervolgd.)
