St. NICOLAAS.
Het lied van Clarens.
Tweede Blad, behoorende
pij De Le idscheCourant van
Woensdag 30 November.
(Vervolg.)
f 'ÏVas met looden schoenen', dat ik
iZatePifagmorgen ten 9 uur d!e trap naar
Hpe Vertrekken vam St. N;colaas opging,
hm bij den heilige mijne opwachting te
aken. Want, behalve dat ik tijdelijk
LM gids van onzen hoogwaardigen gast
i [gepromoveerd was, bleven redactioneele
blicbieH op mij rusten ,die op den druk
ken Zaterdag nu niet zoo licht te tillen
'pijn. Ik wilde dus voorstellen tot 's mid-
[jöag3 te wachten met onze inkoopen te
WaH doen. Maar gelukkig voorkwam de
bloede Sint mijn mededeeling ,die niet
rÖjoo gemakkelijk over de lippen wilde.
:f HQ nat voor het raam weggedoken in
poo'* uiterst gemakkelijke ouderwet-
l^ch'eK ruimen leunstoel, nog laat den
jaiiori®ew avond gezonden door M. S. VAN
(GELDEREN, magazijn van nieuwe en
(tweedehands meubelen aan de Haar-
e ram erstraat, en terwijl de ka -
jjfchet iemands temperatuur op kook-
ijpttH* bracht waren zijn beenen
^gewikkeld in een' zwaren ,j>laid' van de
tfirwa H. A. TIMMERMAN, in Heeren
jjetf Dameshoeden en Pelterijen, aan de
pN i e ow e R ij n.
Een vriendelijke glimlach gleed over
'i jjij-n pijnlijk vertrokken gezicht, terwijl hij
f:jnij toewenkte om nader te komen.
„Je moet me excuseeren dat ik blijf
'Bitten, jonge vriend', maar mijn beenen
L^veiifferen weer eens h,un dienst. In jul-
liie landje van nattigheid en mist heb
:'jk altijd een aanval van jicht. Jammer
dat bet juist nu komtwe zullen dus on-
fee wandeling uitstallen tot de aanval'
!wat bedaard is".
H« wilde nog zoo iets prevelen^ vaïii
„eea dokter raadplegen", toen Pieter-
mart binnenkwam op de voet gevolgd
Ijdoöi de loopjongen van de firma HOO-
GENBOSCH, Haarlemmerstraat
iil38j de bekende firma van uitstekend
^cfraenwerk uit eigen fabriek, beladen met
je en collectie warme viltpantoffels, waar
van 51. Nicolaas, een paar heerlijke, met
:ï>oi?6 gevoerde, uitzocht.
„Dat was beter dan een smeerseltje
;of'drankje'van den doklteir", meende
Pieterman, die intusschen bezig was een
mandje uit te pakken' van G. W.
'SCHRETLEN, in Wijn en Gedistilleerd,
Hh O o i g t a c h t 4 9. Dit was een heer-
- lijk morgenwijntje, dat Z. D. H. aan
degenen die hij bij zich ontboden hadt
presenteer en wilde. Tevens was voor
die gelegenheid ingeslagen een groot
blik voortreffelijk speculaas van STIJN-
MAN, Burg steeg 7.
Het eerst werd toen aangediend een
bediende van de firma GEI SE STROT
iMANN, aan de Nieuwe Rijn', met
een uitgebreide collectie bonten en mof
fen er» allersnoeperigste geborduurde
jschorijes.
„Dié gaan verbouwen", zeide Sint met
een knipoogje, alsof hij zeggen wilde:
daar kan ik wellicht koopjes halen."-
Zoo'n slimmert.
Ook GEZ. BROERSE, hoedenmodis-
ten, H a a r 1 e m lm' e r s t r a a t 126 ver-
scheaen op het appèl, met sierlijk op
gemaakte hoeden van het kleinste tot het
'tegenwoordige parapluiemodel. Vooral
zoo'n bijzonderen grooten vol chrysanten
en bruine bladeren viel in den smaak
Van Z. D. H. Op mijn lachend gezidht
'las frij zeker de vraag: „Wat moet ju
nu met dameshoeden doen?", want hij
(zei-de: „Er zijn ook meisjes die graag'
beschonken willen zijn".
Intusschen was Pieterman bezig gym
nastische toeren te verrichten pp een
i&oort étalage-tafel, tegen een der wan
den van de kamer opgericht door C. J.
'EGOINK, den timmerman van de H oo i-
Vracht 3 0, die gezorgd had voor stei-
'rvi'ge en uiterst nette afwerking. Al spoe
dig bleek waarvoor dit getimmerte was
opgericht, toen de firma HEGENBARTH
hit de M a a r s m a n s t e e g aangediend
jvverd, die uit eenige manden een collec
tie beelden, vazen, staande lampen met
Zijden kappen, étagère-snuisterijen en 'n
FEUILLETON.
Eeu verhaal uit de Fransche revolutie.
4).
hOf Meen ,uiet zonder leedwezen,"
guchtte de markiezin.
„Welk leedwezen?"
j ,Van oordeel dat 't onbillijk zou zijn haar
puster tegen te spreken en haar verdriet
j,|aan te doen op hetzelfde oogenbük, dat
jideze haar zooveel bewijzen van toewij-
(jding gaf, durfde mevrouw de Clarens
yiaar gedachten niet geheel uiten
„Gij hebt gelijk," hernam ze, „wij zul
len daarginds gelukkig zijn, zeer ge-
Jplddg."
Doch eensklaps, die laatste woorden
jjogenstraffend, beheerscht door het denk-
libeeld, dat niet had opgehouden van het
begin van het gesprek af, zich aan haar
bp te dringen verborg de markiezin haar
elaat in hare handen en begon te snik-
en.
,,Mlju hemel,- gij hebt dus spijt"? riep
Jady Roswald uit, meer aangedaan en
pnthuisj zij het wil;c(e gghijnqn^
paar artistieke tegeltableaux uitstalde.
Toch mocht al dit fraais niet onver
deeld! des Heiligen aandacht trekken^
want telkenis dwaalde zijn oog af over
het water van dein Oude Ve§t, naar den
overkant, waar rappe gasten ladders op
en neer klauterden, waarmee men zelfs
de hoogste verdieping der kweekschool
kon bereikeh'.
„Wat zijn dat Voor matrozen", vroeg
St. Nicolaas.
„Met uw welnemen,- dat zijn geen ma
trozen D. H. maar mannen van KUK-
LER'S eerste Leidsche Olazenwasscherij
aan de v. dl W er fs tra at, die zijln1
vo-or geen kleintje vervaard en beklim
men de gevaarlijkste punten".
„Dan zal ik ze eens moeten hebben
voor mijn kasteel in de Pyreneën, dat
heeft wel eens een groote schoonmaak
noodig."-
Nog sprak hij toen J. v. d. HEIJDEN,
uit MAGAZIJN DE GOUDEN SLEU
TELS aan de Haarlemmerstraat
221 kwam met eenige manden eet en
theeserviezen, kristallen bouquetglazen
enz. die eveneens een plaatsje kregien,
op het getimmerte des heeren Eggink.
Van de firma O. VAN LEEUWEN,
spekslager aan het No-ordeinde 37
waren inmiddels proeven spek gekomen
terwijl monsters koffie en thee waren
ingezonden door de firma DE RU
Noio r d e i n d e 10.
„Dat is nu voor mijn arme clientèle,/
sprak St. Nicolaas, die hebben liever
een hartige brok en een kopje troost
dan al die liflafjes. Zoo zal ik ook wat
erwten en boonen bij H. JONKHEID,
DeGoaden Kroon', Haa rl cm me r-
straat 73, bestellen, en, viel hij zich
zelf in de rede, bestel meteen wat bonne
tjes van de Spijskokerij der Vincentius-
vereeniging voor me."
Onder al die bedrijven was het mooi
laat geworden en werd het dus tijd om
ons aam de koffietafel neer te zetten
waarvoor we bij de FIRMA MEEUWS
op de Br eest ra at over het stadhuis
lunchtong, rolham en andere fijne
vleeschwaren besteld hadden. Zoo ver
rukkelijk zag die fraai opgemaakte scho
tel er uit en zoo kittelde de geurig dam
pende koffie vam de Ru mijn neusorgaan
dat ik mij geen twee malen liet nooden en
direct aanviel.
Haast vergat ik te vermelden d<at de
tafel gedekt was met een der omtbijib-
stellen van de firma J. C. KORT H a a r-
lem m.er straat 122, die verschillen
de damasten stellen zoo effen als met
gekleurde randen geleverd had.
Na tafel hield de goede Sint zich on
ledig met de proefdrukken vam onze cou
rant dóór te kijken, om te zien of ik bij
het beschrijven onzer eerste ommetocht
niets vergeten had en om uit onze adL
vertenties nieuwe adressen vo-or zijne
inkoopen over te nemen. Pieterman was
druk bezig inet alle spellen, bouw- en leg-
doozen, die zijn meester voor de (vlij
tige jeugd gekocht had1 te probeeren.
'n Hevig, getril der electrische schel
die de bovenvertrekken met onze tijde-
lijike bureaux verbond, deed me even later
verschrikt naar boven snellen, waar ik
den Bisschop vond, een advertentiepagi
na uitgespreid voor zich, de wijlsvin'ger
vinger op het plaatje der „VELO-:
WASCHMACHINE.
„Wat beduidt dat" vroeg Z. D. H„ wij
zend op het voorheen en thans.
„Ziehier", expliceerde ik, „hoe onze
huismoeders zich vroeger afbeulden en
thans kam een kind de wasch doen."
„Maar dat is een heele uitkomst voor
Spanje Je kunt niet begrijpen hoe traag
de menseden er door de warmte wonden
en wasschenhó maar! Daarom heb
ik expres een zwarten knecht genomen,
daar zie je het zoo niet aam".
't Resultaat van zijin verrukking was,
dat een jongen werd gezonden naat1
Nieuwstraat 7, (b i j de Burcht)
om er een op proef te halen.
Pas was de jongen wqg of daar hoor
den we een gebel als van een naderende
electrische tram.
Maar neen! dat kon niet; we hadden
immers nog kort te voren ons paarden
trammet je zien voortsukkelen. Al nader
kwam het geluid en jawel, voor omis
bureau stopte een splinternieuwe tram
wagen zonder paard'. Nu eerst merkte ik
„En wat betreurt gij, onredelijke zuster,
die gij zijt? In den naam van onze liefde,
verheel' mij toch niets. Gij weet heel goed,
dat, hoewel ik ontzag inboezem aan hen,
die mij omringen, ik-zelf geen andere
vrees ken, dan u verdriet aan te doen.
Ook zou het een slecht bewijs zijn van
uwe dankbaarheid, om tegenover mij uw!
gevoel geweld aan te doen en slechts
uit pure beleefdheid wat ik deed goedi te
keuren. Zeg me derhalve, wat gij be
treurt, wat u leed doet. Hoe moeilijk het
ook moge zijn, zal ik trachten u te vol
doen, Spreek Clarens, vertrouw mij pw
gedachten toe!"
Zacht maar steeds in dezelfde droeve
stemming, mompelde de markiezin een
enkel, bijna onverstaanbaar woord':
„Clarens!"
Maar lady Roswald verstond het en
haar wenkbrauwen trokken zich boven
de heldere oogen wrevelig samen.
„Clarens!" herhaalde zij, ongeduldig
op den grond' stampend. „Clarens! altijd
Clarens!"
„Ja ik zou, Clarens willen terugzien,"
zei de jonge vrouw, met gevouwen han
den, in een soort van geestverrukking
„Ik zou het park, den vijver, het oude
kasteel willen wederzien."
Ëa ,jyegeii£ ste^djs pugedi^diger.
dat juist bij ons bureau een zijlijntje
eindigde, zeker gedurende den nacht ge
legd. En eruit stapte een afgevaardigde
der directie van de tramweglmaatschappij
die St. Nicolaas de eerste proefrit per
electrische tram door Leidens stratep!
kwam aanbieden.
Natuurlijk werd dit welwillende aain!-
bod in d'ank aanvaard. Maar als het u
't zelfde is, zei Z. D. H„ dan zou ik lie
ver om half zeven van avond begin
nen, want voor hedenmiddag staan nog
andere zaken op het program. Aldus!
zou geschieden en met een diepe bui
ging wilde die heer afscheid nemen,
toen hij opschrikte door een hevig gon
zen langs zijn ooren, gevolgd door eenige
doffe bonzen en een kletterend gekraak
van brekend glaswerk en porcelein. Daar
lagen in scherven kristallen vaasjes, bor
den van eet- en kopjes van theeserviezen
en van die leuke étagére pulletjes, zoopas
met eenige kristallen botervlootjes en
fraai gebakken wandbordjes gezonden
door G. H. GOES, Donkerstee g 4.
Wat was het geval? Pieterman, die
zooals men weet, bezig was met aller
hande spelletjes te probeeren en die
om het breekgevaar al een paar maal
door zijn meester was verboden, toen
hij een diabolo op een touwtje wilde ba-
lanceeren, had in een doos gevonden 'het
model van een vliegmachine. In een
wip had hij het toestel in elkaar
gezet en opgewonden met het allen ver
bijsterende resultaat. Als verstomd ston
den we te kijken naar den schuldige,
die eerst niet durfde opzien. Over
des Bisschops voorhoofd gleed een don
kere wolk en diepe rimpels groefden
den zich over zijin eerbiedwaardig ge
laat. Droefheid over al dat gebroken
moois sprak uit zijn oogen en reeds wil
de hij een bestraffend woord tot zijn
onvoorzichtigen bediende richten, toen
Pieterman vlug als een aap op een stoel
sprong en declameerde
O goede meester wees niet boos,
Dat al dat moois daar viel aan stukken',
Gij weet ik deed het niet expres,
Mij treffen steeds die on'gelukken.
Van schrik kan 'k haast niet sprekfejn,
Een brok zit in mijn keel,
Maar zie eens lieve meester,
Er is nog heel wat heel.
Ik weet een goed adres,
Behalve voor het gruis.
't Bruikbare breng ik fluks
Naar Nieuwstraat,
T BROKKENHUIS.
We proestten allen van het lachen
om den potsierlijken zwarte en den goe
den bisschop, die zat te schuddebuiken'
biggelden de tranen van pleizier over de
wangen.
Toen zijn lachbui eindfelijk tot be
daren gekomen was, zei hij, dat het zoo
maar moest geschieden en wat het Brok-
k.enhuis iniet kon gebruiken, dat moest
H. v. WEEREN, Bakker steeg bij
de Vliet, maar weg halen, tegelijk met
het overtollige pakpapier, dan kwam»
er ten minste nog geld van.
We gingen nu een beetje aan het op
ruimen en kwamen toen tot de ontdek
king dat er nog heel wat bruikbaar was.
Zoo waren van een paar mooie vogel
kooien op standaard van G. J. VISSER,
Haarlemmerstraat, over de J a n-
vossensteeg slechts een paar glazen
ruitjes en een fonteintje gebroken. Een
flesch boerenjongens van A. J. MOONS
Janvos se.n steeg 1129 lag zijn in
houd met dien van een flesch wijnlikeur
van denzelfde te vermengen over £en
paar schoone blouses uit het magazijn'
van J. VAN CLEEF, Haarlemmer
straat 16 2. Enfin dat kon gestoomd
worden en was dus nog goed. Minder
voordeelig waren er afgekomen een.
paar snoezige bontrhutsjes, wit, met een
paarsch seringentakje, uit het atelier van
FEIJLBRIEF-NIJENBUUR, Donker-
steeg 18. Ook een stapel wit goed,
baaien rokken, dienstbodenschorten wit
en bont, kindersokjes en kapertjes en
blauwgestreepte mansboezeroenen van
de firma N. C. KUIPER, magazijn „De
Zon", Haarlemmerstraat 17 4,
hadden hier en daar een spatje of eem
vlekje opgeioopen.
Al spoedig was de heele boel opge
ruimd met behulp van een onzer loopjon
gens, die lekker was dat hij St. Nico-
houding van haar zuster besloot zij haas
tiger, zachter, schroomvalliger nog:
„Ik had het geld willen halen, dat in
den noordelijken toren, in de groene ka
mer, verborgen werd..."
Maar ziende, dat haar zuster geen ge
loof sloeg aan dat voorwendsel, voegde
zij er openhartiger bij
„En dan... wilde ik erheen om mijn
overleden echtgenoot ik wensoh 't kerk
hof terug te zien, waar hij ligt, en zijn
graf, dat arme graf, wellicht al zooveel
maanden verwaarloosd! Herinnert gij u
dat gansche schoone verleden niet meer,
zuster?"
„Ik herinner het me vrij slecht, om
de gegronde reden, dat ik nooit op het
kasteel van Clarens ben geweest. Bo
vendien hebben we niet het verleden te
leven, maar het egenwoordige en de
toekomst."
j,Dat zegt ge, omdat gij in het tegen
woordige en in de toekomst nog op geluk
hoopt, terwijl voor mij, zuster, al walt
mijn vreugde uitmaakte, in het verleden
is. Daar ik nu het verleden niet nog
eens kan leven, verlang ik er slecht naar
om met hem te sterven."
„En uw zoon dan! Kunt gij aan .uw1
dooden echtgenoot de voorkeur geven bo-
yen «vy isyeuUea ««vjiJ" fiü ?'jt ysifilisbt,
laas of zijn knecht met iets van dienst
kon zijn en die bijna ,uit d'e kamer nieüf
te slaan was.
Zijn vreugde steeg ten1 top toen Idle
heilige hem zijn conterfeitsel uit dik spe
culaas te bakken door de firma ,T1MP,
aan de Haarlemmerstraat 245,
aanbood, onder beding dat hij zoo hard
zijn beenen konden loopeu naar de
Br eest raat zou gaan om een bedien
de van PEEK CLOPPENBURG met
een paar pelsjassen te bestellen, waar
van St. Nicolaas er een wilde uitzoeken.
'tWas immers aardig gaan vriezen en
vanavond bij het telkens uitstappen uit
de tram, diie niet als een auto vlak voor de
deur kon komen, was een verkoudheid
gauw opgeloopen. Spoedig stond Z. D.
H. nu in een warme pels gedoken en.
daar de jichtaanval een weinig was be
daard, bestelde hij de puto om naar v.
Waveren te gaan.
„Van Waveren vroeg ik verwonderd'
„Ja zeker, VAN WAVEREN, BIER
BROUWERIJ „DE POSTHOORN", op
de Oude Vest".,
„Maar wat moet u daar gaan doen?"
„Lees je nu zoo slecht je eigen krant.
Heb je dan die advertentie niet gezien
van v. Waveren's Bock? Nu dan, Oc ben
speciaal uitgenoodigd om het eerste glas
van dat geurige gerstenat te komen
proeven.'
Ik Icon niet anders dan mijn instem
ming betuigen met die aardige attentie,
te meer daar ik ook wel lust had1 in een
frissche teug. Spoedig waren wij in onze
auto gearriveerd en vol yoorkomendheid
door den eigenaar ontvangen, werden
we door hem zelf in zijn uitgestrekte
brouwerij rondgeleid, waarbij hij wel
willend alle inlichtingen verstrekte en
Pieterman weer allerh(and katte kwaad
uithaalde.
Nu zal men allicht geneigd zijn te
denken ,dat ik, zachts gesproken, onwaar
heden (neerschrijf omdat men den zwar
ten knecht niet anders dan erg terughou
dend kent. Maar het geval wil, dat de ou
de Pieterman door ziekte in Spanje ach
terblijven moest en nu zijn onervaren
jongen kleinzoon met St. Nicolaas voor
het eerst mee mocht.
De dag der verrassingen was echter
voor mij nog niet ten einde, want al dade
lijk, bij het verlaten der brouwerij, had jk
gelegenheid mijn gezicht in een verwon
derend vragenden plooi te trekken, toen
ik het bevel aan den chauffeur hoorde:
„Naar DRIE EN EEN KLEINTJE".
"n Heele goede kennis van me", zei
de Sint zoo langs z'n neus weg.
In de v. dl Werffstraat bij WIE-
DOUW aangekomen, bleek het dat wij
verwacht waren, want nauwelijks had
het laatste geknars van de rem weer
klonken, of we werden door de jongste
telg van het geslacht Drie en een Klein
tje met een van die bekende versjes ont
vangen. Helaas had ik, wat een journa
list eigenlijk nooit mag gebeuren, mijn
potlood vergeten, waardoor ik iniet in
staat was het gedicht op te schrijvenl
Nadat we hier weer een massa tegen
een spotprijsje hadden ingeslagen, wil
de Z. D. H. met alle geweld naar SA-
RONI, Nieuwe Rijn, 31, om een pa-
rapluie te koopen, daar hij tegen alles
beveiligd wilde zijn op ónze wandeling
die tegen den volgenden dag afgespro
ken was.
Een luxueuse zelfopener zocht hij uit
benevens eenige fraaie met kant om
zoomde parasols, niet voor hier, waar
meer vocht dan zon is, maar voor de
schioonen in het zonbrandende Zuiden.
Toen we wederom thuis gekomen wa
ren, vonden we de tafel reeds gedekt
met een rijk goudgerand eetservies van
de firma WILLE, Botermarkt 10,
die tevens gezorgd had voor kristallen
wijnkaraffen en glazen en messeifleggers
waarop de zilveren couverts schitter
den.,
„Laat ons nu eerst een glaasje port
drinken", stelde St. Nicolaas voor.
„Als u het permitteert, heb ik liever
êen glaasje echte onversneden, dat is
zoo goed voor koude voeten".
„Ook daarvan kun je gediend zijn,
want A. W. ELSHOF ZN., Haarlem
nierstraat 139 heeft juist 6 kel-
dcrflesschen echte oude jenever gezon
den".
u geheel aan Frederik te gevengij zijt
zijn moeder!"
„Hij zal niet alleen achterblijven in de
wereld, mijn beste Roswald. Gij zoudt
voor hem een betere moeder zijn dan
ik. Hij heeft u, en hij heeft uw echtge
noot. Mijn arme doode heeft allen mij!
O, dat ge mij naar Clarens wildiet Jaten
terugkeeren... geheel alleen!"
„Alleen?"
„Ja, onze oude boschwachter, de be
stuurder van onze goederen, Jean Raffut,
hij zal mij niet aanklagen! Hij zal me
het middel verschaffen, om te gaan neer
knielen op het kerkhof, het kasteel binnen
te gaan en het weder te verlaten, zonder
gezien te worden. Buitendien hebben al
onze pachters mij lief; zij zullen mij be
schermen. Ook is er onze oude, goede
en trouwe knacht Piernic nog?"
„Zijt gij er zeker van ,dat die lieden
niet zijn veranderd?"
„Ik ben zeker van Piernic, van Raffut...
zeker van allen l"
En haar handen met een gebaar van ze
nuwzwakte op hare knieën latende te
rugvallen, maar op lady Roswald een blik
richtend, die meer zei dan haar gevouwen
handen, smeekte zij:
Ik wilde nog éénmaal nnar Clarenz te-
rhgteien.., voor ééa [dag in^ari"
Dra dronken we op d'en goeden afloojJ
van onze laatste rondwandlelinjgen en;
op het lange leVen van onzen grootert
kindervriend.,
Aan het diner 'giënoten we van d'e!
heerlijke ingemaakte groenten merk „De
Ster" van W. A. Wouterloods, Hooge-
woerd, fijne doperwten en asperges, of
ze zoo pas gestoken waren, terwijl we
ons maal besproeiden met een geurig?
wijn tje.
Voor een der redacteuren^ onze ge*
heele redactie was uitgenoodigd, was!
omdat hij geheelonthouder was, tafel
water voorhanden van ULJEE v, dl*
STORM, JHo,o gl an ds ch e Kerk-
gracht, die eveneens voor diverse li
monades had gezorgd. De vroolij'kheidj.
had spoedig haar hoogtepunt bereikt!
en gloeiende toosten werden afgestokenl,
tot plotseling het ree'ds bekende gebel'
der electrische tram ons opschrikte, 't
Was half zeven.
Allereerst stevenden we naar het
Noordeinde, waar we afstapten bij
S. G. J. DE GROOT, die een verbijster
rende keuze portemonnaies en dames*
entaschjes, in de fijnste uitvoering vooij
ons uitspreidde, terwijl we eveneens
verschillende leersoorten te zfien kregen,
waarvan hij volgens teekening voor Z«
D. H. een paar ouderwetsclie réticu-
len zou mamaken. Bij S. BONTE, N oio rd,
einde 34, bestelden we voorts eenige
mooie spiegels en wat morastandaardS
die in onzen fotografietijd zoo zijn ge
liefd. JUNO, Noor deinde 49 trok!
vervolgens des Bisschops aandacht doori
een mooie uitstalling assortimentkisteu
waarvan de Sint een groote liefhebber,
scheen te wezen. Voor eigen gebruik sta-<
ken we een paar kwartjes goede sigar»
ren bij ons en toen ging het verder naar
de Breestraat.
Bij H. J. BIK, Bre est raat 3 werd)
uitgestapt om een vrool ijk stukje mu
ziek te hooren, en daardoor de voor
treffelijke piano's te keuren, waarvan
Z. H. er eenige bestelde.
Toen ik opmerkte, dat we die niet
konden bergen, beloofde de heer Bik;
ze aan de opgegeven adressen te be*
zorgen. i
Voort ging het verder naar GODE-
FROY, Breestraat, 99, vanwaar heer
lijke kaasjes en andere delicatessen mee
genomen werden.
Even voorbij het stadhuis trok de goe
de Sint allerhevigst aan 'de lijn van de
schel, waardoor met een ruk plotseling]
de kar stilstond. Bij PETIT, hoek Ko
ren b rug st e eg, had Z. D. H. het
allernieuwste model heerenhoed gezien,
die hij, beneven's een paar mooie dassen
en wandelstokken in de tram deed1 leg
gen.
Bij GERZON'S grootsche modemaga
zijnen, iets verder op de Breestrail
gekomen, zochten we daar handschoenen,
uit, lange zijden a jour gewerkt en glacé
terwijl Pieterman inet alle geweld zoo'n'
aardig kindermutsje met een wapperend
kwastje wilde hebben tot groot vennaak
van de saamgeschoolde kinderen, die er
aan trokken toen hij buiten kwam.
Toen ging het naar de Hooge-
woerd, waar bij HACKE eenige schoo
ne ceintures en prachtige kant voor blou-
s-es werden ingeslagen.
De prachtige étalage van A. v. d.
KAMP, FIRMA KNAGE, in luxe arti
kelen, werd vervolgens bewonderd -en
ofschoon ik den Heilige herhaalde ma
len attent maakte op het schitterendi
blanke mikkelwerk en de prachtig Ja-
pansChe serviezen, had hij slechts oog
voor de enorme collectie waaiers, waar
van hij er eenige voor zijn schoone nicht
in Sevilla kocht. Toen nog een eindjei
en we stopten zonder dat we daarvoor
ons verlangen had-den kenbaar gemaakt
Integendeel. Pieterman riep met de vol
le kracht zijner longen „vooruit, koet
sier". Maar deze haalde slechts zijne
schouders op: „Wat niet kan, dat kan
niet.'
Voor deze logica zwichtend stapte St
Nicolaas zelf nu naar voren om te zien
wat er aan de hand was. Een groote
menschen'menigte belegerde als het ware!
het hoekhuis Waters te eg.
„Geven ze daar soms de boel ca
deau?" vroeg Sint.
,,'t Scheelt niet veel", antwoordde de
„Dat is onzinnig!" antwoordde lady
Roswald. „Gij weet heel goedi, dat een
enkel uur vertraging ons in het verderf
kon storten. De bark die dezen avond
in de baai van Portvieux zal kruisen,
moet antwoord geven op ons signaal, ons
aan boord nemen en naar Jessey over
brengen. Zoo wij de gelegenheid daartoe
laten voorbijgaan, zal het vaartuig niet:
terugkeeren. Ook weet gij' dat men ken
nis draagt van ons vertrek, dat de tijding
van liet te gelde maken van al mijn goe
deren thans bekend is dat men ons zoekt
dat men ons misschien reedis achtervolgt,'
dat wij zullen woraen aangeklaagd, eu
dat onze eenige kans op redding bestaat
in een voorsprong van vijf of zes jaren;
op onze vijanden. Mij te vragen, naar Cla
rens terug te keeren ,waar gij sedert
uw weduweschap niet meer zijt geeest
staat gelijk met mij te vragen, mijn leven,
het uwe en dat van uw zoon ten offer
te brengen! En dat kan ik niet, zuster,
neen, dat kan en -dat mag ik niet! Ik
heb gezworen mijn zending van be*
schermster en hoofd der familie te zul
len volbrengen; ik heb gezworen u te
redden, u en uw zoon, en ik zal u red
den, in weerwil van u zelve!"
(W,ordt vervolgd^)
