BUITENLAND,
H-
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 12 November.
De Week.
Gestormd heeft het deze week over
al. Niet alleen dat de natuur-elementen
|n oproer kwamen, waarover steeds m*jer
berichten van hoog water en overstroo-
mingen ons bereiken, weer geducht heeft
het socialistisch element zich geweerd,
dat niet-schroomde in België zijn koning
papieren met hun eischen om de ooren
te smijten, en zelfs zich niet schaam
de een razend tumult te maken in tegen
woordigheid der koningin. Eigenaardig
Idoet het dan aan te hooren, na zulke be-
leedigende handelingen, dat hun bewe
ging niet tegen den koning maar tegen de
filericale regeering gericht was.
Doch waarom zich daarover te verwon-
jderen? .Hebben zij niet altijd tegen het
'gezag opgestaan en getoond niemand bo
ven zich te erkennen? Nog pas verklaar
de de socialist Inglesias in de Spaan-
sche Cortes, misschien wel met oog op
[Briand's optreden tegen de stakers, dat
wanneer men wetten zou maken die te
gen de (arbeiders zijn gericht, deze er
zich niet om zouden bekommeren, maar
met bloedige tegenweer zich zouden kan
ten tegen die maatregelen. Dit naar aan
leiding der heerschende stakingen in Bar*
celorta en Sebadell waar de woeiingen
Weder een revolutionair karakter aan
nemen.
Oole in Engeland is men bezig met un
faire middelen den strijd tusschen arbeid
én kapitaal uit te vechten en al is er
op het oogenblik een kleine wapenstil
stand geproclameerd door de leiders die
pan het onderhandelen zijn, gezien de
laatste tegenstand bij een staking in een
anderen tak van industrie (de ketelma
kers) valt heel weinig te rekenen op een
berusten bij de uitspraken van scheids
gerechten.
Terwijl de woelingen iq, vollen gang
waren, vierde Londen op de gebruikelijke
Wijze feest bij den intocht van den nieu-
Wen Lord-Mayor (burgemeester) die fees
telijk met een pompeuzen optocht ge
schiedde. Alle gilden namen aan die schit
terende maskerade deel, die ditmari zeer
schoone tafreelen uit werken van Shake
speare in beeld bracht. Zooais altijd werd
dit feest weer besloten met het z.g. Gil-
idenhal-banket. Hieibij is het gebruikelijk
idat de eerste minister, nu Asquith, een re
de houdt, welke ditmaal weinig interes
sant was. Hij zeide o. m., en dat zal me
nigeen verheugen, dat Engeland geen
plan heeft een deel van Perzië in te lij
ven, hetgeen ook zoo gemakkelijk nog
iniet zou gelukken. Of echter alle geruch
ten hieromtrent van grond ontbloot wa
ren, staat voorshands^nog zeer te bezien
Een feit is echter, dat de laatste dagen"
Perzië een inmenging in zijn binnenland-
sche aangelegenheden kortweg gecou
peerd heeft, verwijzend naar het tusschen
Rusland en Engeland gesloten tractaat
Aan het slot zijner rede sprak Asquith
!nog over de oorlogstoerustingen der sta
ten, waarbij hij verklaarde niet zonder
hoop te zijn, dat, onder den steedis aan-
grenzenden druk van de besten dier na
tie, in elk deel der wereld tusschen alle
groote mogendheden een zoo algemeene
overeenkomst zal ontstaan dat zij een ein-
ide maakt aan den verkwistenden en ver
derf elijken wedijver der oorlogstoerustin
gen. In verband met wat eenigen tijd ge
leden in Engeland klonk, dat Engeland
Duitschland voor was in bewapening, wil
dat zeggen dat Duitschland nu maar moet
uitscheiden, dan zijn zij de baas. Op zulk
een beteugeling'der krankzi .nige bewape
ning van beide landen, zooals d.e „Daily
Chronicle" het noemt, bestaat echter
vooreerst nog weinig kans. Konden we
iniet voor eenige dagen publiceeren, dat
op de Duitsche rijksbegrooting 46.63 mil-
lioen was uitgetrokken voor indienststeï-
ling van meer schepen en van een groo-
ter type onderzeeërs.
Toch wenschen, volgens een bijzon-
kieren correspondent der „D. C.", die
jnaar Duitschland is gegaanom te onder
zoeken hoe thans de gevoelens zijn van
Duitschland jegens Engeland, toch wen-
jschen "de ambtelijke klingen van Duitsch
land, dat de verhouding tusschen beide
.volken beter wordt. Zijn conclusie is
.echter, na menig onderhoud met invloed-
'rijke persönen in Duitschland, dat die
iambtelijke verhouding, hoewel oogen -
«chijnlijk correct, onhartelijk is. Soms too-
ïien de Engelschen onverbloemd hun on
vriendelijke gezindheid en hij acht geen
beperking van leger en vloot mogelijk,
zonder dat die politieke verhouding be
iter wordt.
Nu is volgens boven aangestipte Gil-
denhalrede, de stemming in Engeland
.vredelievend, maar elk oogenblik kan een
kink in de kabel komen. Het bezoek van
Iden Tsaar van Rusland aan den keizer te
Potsdam zal dan ook wel eenige bezorgd
heid in Londen gebracht hebben. De En-
gelsch-Russische liefde is nog jong en
Ide band zwak genoeg om door een klei
nigheid verbroken te kunnen worden. Nu
Scheppen zich in het Oosten voor Enge
land allerhande verwikkelingen. Men weet
dat, misschien wel om Engcland's invloed
in Azië wat te temperen, een verdrag tot
stand kwam tusschen Rusland en Japan,
hetgeen een directen aanval was tegen
China. Amerika echter, dat als protector
blijkbaar optreedt voor Clijna, wordt op
handelsgebied geregeld in de wielen ge
reden door Japan, dat zich om de politiek
van de „open deur" absoluut niet be
kommert Ook staat Amerika, wat betreft
het toelaten van Japanners in de Veree-
nigde Staten op vijandelijken voet met
Japan wat, gezien de gelijke gezindheid
te dien opzichte der Canadeezen, do-et
verwachten, dat Engeland zich hierbij zal
aansluiten, ook om de banden des bloeds
en der taal, die beide landen verbinden.
Hiertegenover staat het alliantie
verdrag met Japan. De Amerikaansche
pers meent echter dat bij dreigende ver
wikkelingen Engeland en Amerika één
lijn zullen moeten trekken. Wanneer daar
nu bijkomen Engelsch-Russische ver
schillen in Perzië, dan kan het verbond
met Rusland zijn langsten tijd geduurd
hebben en is het begrijpelijk dat de ont
moeting tusschen Tsaar en Keizer, in dit
licht bezien, geen besten indruk gemaakt
hebben in Londen.
Een even slechten indruk zullen de Ame
rikaansche verkiezingen gemaakt heb
ben op Roosevelt, die nu over de geheele
linie verslagen is. Het is dus den groo-
ten trustmanner, tegen wie hij zulk een
heftige compagne gevoerd heeft, gelukt
hem buiten gevecht te stellen daar hem
de mogelijkheid ontnomen is zich bij de
volgende verkiezingen wederom op den
presidentszetel te werken.
Toch is het jammer dat deze man is ge
vallen. Men behoeft met de wijze, waarop
Roosevelt als president op de wetgeving
invloed trachtte uit te oefenen, met den
toon zijner persidenteele boodschappen
en zijne andere uitlatingen volstrekt niet
te dweepen, maar toch zal men het hem
als verdienste moeten aanrekenen dat hij
door zijn krachtig temperament de Ame
rikaansche politici den ernst der staatkun
dige vraagstukken voortdurend voor
oogen stelde en zoo de politiek in rechte
banen leidend voor het wel en wee der
groote republiek zorgde. En al was zijn
toon bij het bestrijden van het groot-ka-
pitalisme dikwijs grof, het doel wat hij
voor oogen had, was schoon en het is
niet te verwonderen, dat hij de populair
ste man van Am ei i ka geworden is en nu
misschien.... is geweest.
Zal misschien niet een dergelijk lot, een
totale uitdrijving, beschoren zijn aan
Briand die dezer dagen met zulk een
kracht beweerde niet te zullen toelaten
■dat de vakvereenigingen, onder den schijn
van bevordering van het verenigingsle
ven, zich op de politiek zouden toeleg
gen? 't Is wel verwonderlijk, in den
mondl van een socialist zulle een verkon
diging van beginselen, die wij, katho
lieken, immers hebben voorgestaan, en
onwillekeurig doet dit weer ons oog ves
tigen op het Nationale congres van Ita-
liaansche katholieken, wat dezer dagen te
Modena gehouden wordt. Wel is dat con
gres van belang, vooral daarom, dat thans
weer na jaren van geschil én twist (men
deiike aan Murri) thans weder al de ver
schillende richtingen en opvattingen el
kaar naderen en een talrijke menigte bij
een is om een heerlijk rijk program van
Katholieke sociale actie te verspreiden.
Het is te hopen, dat men er tot betere
resultaten komt dan in Engeland bij de
Veto-conferentie.
Zooals men reeds gelezen heelt is deze
op niets uitgeloop en en zal misschien een
parlementsontbinding hiervan het gevolg
zijn. Ter beter begrip volge hier nog eens
een uiteenzetting der kwestie waarover
het liep.
De verwerping door het Hcoger-
huis van de ten vorigen jare door het
Lagerhuis aangenomen Begrooting met
hare financieele ontwerpen deed de
strijdvraag ontstaan over de grondwet
telijke bevoegdheid van de Lords om door
hun „veto" (lette»lijk vertaald: „ik ver
bied") een door het Lagerhuis aangeno
men wetsontwerp naar de pruilemand te
verwijzen en in te grijpen in de financi
eele maatregelen der regeering. De meer
derheid in het Huis der Gemeenten eisch-
te de afschaffing van dat der Lords en
de verhouding tusschen beide lichamen
werd scherp en fel-vijandig. Lord Lans-
do wne zag zijn voorstel aangenomen,
krachtens hetwelk het land uitspraak zou
doen. Dit geschiedde en de regeering
bleef aan het bewind echter met een
aanmerkelijk geslonken meerderheid. De
moeilijkheid bleef dus onopgelost Men
ging aan het onderhandelen. Kon aan
het Hoogerhuis het overheerschend ka
rakter der erfelijkheid worden ontnomen
door de benoeming van een massa libe
rale pairs, die in dat lichaam and*er,
nieuw bloed zouden brengen? Dat was
wel de brug waarover men in het Lager
huis toenadering hoopte. Doch 'het was
van den aanvang af te voorzien, dat de
Lords dezen aanslag op het karakter van
hun Huis niet zouden dulden, en dat de
strijd, onderbroken door den onverwach-
ten dood van koning Edward, na maan
denlange vergeefsche discussiën met de
zelfde bitterheid zou worden voortgezet.
Dit zullen wij thans zien gebeuren. „Ik
sta hier op mijn recht", roept de lord.
„ik eisch de wet" d. w. z. de bevoegd
heid om een ontwerp, ingediend door het
Lagerhuis, te verwerpen, en in dit bepaal
de geval om de financieele plannen oer re
geering, waardoor het groot-grondbezit
zwaarder dan tot dusverre getroffen zou
worden, in duigen te laten vallen en om
zelfbestuur voor Ierland onmogelijk te
maken. „Gij matigt", roept de volksafge
vaardigde hem toe, „u een recht aan dat
gij niet bezit en waarvan de oorsprong
in de Britsche nationale geschiedenis niet
is terug te vinden." En het gevolg is dat
koning George zich door het mislukken
der onderhandelingen tgssqhen |or;dg e,n
afgevaardigden, plotseling ziet geplaatst
te midden van de moeilijke crisis, die
den laatsten regeeringstijd van zijn vader
heeft veronaangenaamd.
Hoogstwaarschijnlijk, het meerendeel
der ministers is er voor, krijgen we nu
parlementsontbinding en nieuwe verkie
zingen die echter voor Kerstmis afgeloo-
pen moeten zijn, anders kan de Engelsch-
man niet gerust zijn „Christmas-cake"
eten. Laten we hopen, dat deze verkie
zingen de vorige zullen ve;beiieren e i aan
vullen en de machii: der groote grondbezit
ters tot heil van» het volk zal gefnuikt
worden.
Dan zal het voor Engeland zijn een
„Happy Christmas." V.
Weekpraatje.
Zeven en vijftig Jezuïeten zijn deze
week in ons land gekomen. Zeven en vijf-
tig, zegge 57, Portugeesche Jezuïeten,
't Is om den anti-clericalen, die in nog
veel heviger mate anti-Jezuïetisch zijn,
-den schrik om 't hart te jagen, 't Zit
hun zoo diep in de ziel die haat tegen de
kloosteriingen, en, als ze onpartijdig en
onbevooioordeeld willen schijnen, komt
't toch weer boven; ze kunnen 't niet
verzwijgen. Teekenend is een onderhoud
van een correspondent van de „Nieuwe
Rotterd. Cour." met Bernardus Machado
in Lissabon. Ik heb 't gelezen, en ik moet
'tu vertellen, 'tis zoo bijzonder fraai!
Toen de correspondent aan den heer Ma
chado had meegedeeld, dat er 57 Jezuïe
ten naar HollandUvaren vertrokken, ant
woordde deze deelnemend „lk beklaag
uw land, mijnheer." De correspondent
stelde den heer Machado gerust: „Bij
ons kunnen ze niet zooveel kwaad doen,
Excellentie, nooit dien grooten invloed
krijgen
Ja, ja, 'n b e e t je gevaarlijk zijn ze toch
ook in Holland!
Waar die gevaarlijkheid in bestaat, 't is
en blijft een raadselmaar de liberale
heer kan 't niet van zich verkrijgen om
eens geen kwaad van die monniken te
zeggen. Onverdraagzaam, onpartijdig mag
je zijn, als je maar niet de Roomsche kerk
schoonwascht van allen laster. Hoe ko
men die breed-denkende heeren aan die
klein-zieli-gheid, hoe is dat vei kelteren te
vereenigen met huil leus van vrijheid voor
'n ieder? De lezers begrijpen 't niet, en
ik snap 't ook neit maar dat zal toch
geweten moeten worden aan ons klein
verstandje, want een groote vereeniging
hier te lande, die ook al prat gaat op
haar verdraagzaamheid en vrijhei..s idee
ën, heeft zien langen tijd onbetuigd ge
laten, maar komt nu ook voor den dag,
en gaat haar stem mengen in den treur
zang, die allerwege moet worden aange
heven, nu Holland's „vrijheid" en "be
schaving" zal worden begraven door de
middeneeuwsche achterlijkheid van de
monniken. „Beter laat, dan nQoit", dacht
de afdeeling 's Gravenhage en omstre
ken van de Evangelische Maatschappij
en ze heeft gisteren avond een vergade
ring gehouden, waarin o.a. is behandeld
een voorstel om aan het hoofdbestuur
dringend te verzoeken zoo spoedig moge
lijk tot H. M. de Koningin een gemoti
veerd adres te richten, waarin worcltge-
vraagd „maatregelen te nemen ten einde
in ons land te beletten de verdere vesti
ging van buitenlandsche kloostei orden en
■de indiening van een wetsontwerp tot
heffing van een zoo noodzakelijke be
lasting van goederen in de doode hand."
Die goederen in de doode hand zijn
ook 'n verschrikkelijkheid. De kloosters
zijn natuurlijk vrij van successie-bclasling,
daar de goederen steeds aan denzeifden
eigenaar blijven; dit is voor velen een
gruwelijke onrechtvaardigheid; ze ver
geten, dat de milde hand der kloosters
met -die goederen voor de maatschappij
zooveel nut sticht!
Ik heb nog niet gehoord, hoe 't in die
vergadering is toegegaandaar zal wel
weer het oude liedje zijn gezongen: „In
naam van de v r ij h e i d, belet de room-
schen om te leven volgens hunne begin
selen, en past op voor die kloosterlingen,
want die zijn zoo roomsch mogelijk en
dus het gevaarlijkst!
Op die vergadering moest mr. van Leeu
wen of mr. Roëll tegenwoordig zijn ge
weest om die schreeuwers evenals de
schreeuwers der S. D. A. P., op hun
plaats te zetten. De burgemeesters van
Amsterdam schijnen zulke menseden uit
stekend te woord te kunnen staan. Wat
daarover Iaastst werd geschreven is te
interessant om het niet te vertellen.
„Als Mr. W. F. van Leeuwen (de vo
rige Amsterdamsche burgemeester) de
sociaal-democraten te lijf ging, dan knoop
te hij zijn jas dicht, ging goed zitten, en
pats, p tj vie.en -de sl gen als in een boks-
paitij, en wat na twiniig minuten nog niet
plat lag, nam hij tusschen zijn tanden en
trok het uit elkaar. Deze burgemeester
doet anders. Hij wikkelt de heeren stevig,
doch hoffelijk in, eerst de beentjes, ver
volgens de armpjes; in den mond krijgen
ze een prop en als ze dan niets meer
kunnen zeggen, legt ie ze op de bovenste
tree van de trap en geeft ze een zetje. Al
leen voor den heer Oudegeest maakte
hij een uitzondering, die kreeg een pooti-
gen schop."
Wat zal 't een blijdschap geven, als
men vernomen heeft, wat de „Tijd" van
bijzonder wèl ingelichte zijde ingelicht,1
mededeelt, dat n.l. die Jezuïeten zich zul
len inschepen voor de missiën in Noord
en Zuidi-Ameiika. Zal er nog wat van
dat „adres" komen? Misschien moet 't
gewijzigd worden; jammer, dat ze zich
zoo boos gemaakt hebben. Prettig is 't
ook voor den verslaggever van de „N.
gott. Git"* $e kejioeit zich jju Jieelemaai
niet meer bang te maken voor een drei
gend gevaar!!
Ach, ach, die verdraagzaamheid 1 In
een onzer gemeenten is 't ook
treurig er mee gesteld. Dit is zelfs ter
oore gekomen van de leden onzer Twee
de Kamer, en om 't bekende van het ge
val wil ik letterlijk aanhalen de woorden,
zooals we ze vinden in het Voorloopig
Verslag van de Begrooting van Binnen-
landsche Zaken.
„Naar men had vernomen, was een
der pachters van het strand te Noord-
wijk aan Zee door andere ingezete
nen bemoeilijkt in het verhuren van bad
koetsjes en stoelen, wijl deze met prik
keldraad eene versperring hadden aan
gebracht, die zelfs, wanneer er geen hoo-
ge vloed was, de passage belemmerdie;
verschil va n godsdie n stzou aan
dit optreden niet vreemd zijn.
Wijl eene zoodanige versperring van den
publieke weg niet rechtmatig kon wor
den geacht, begreep men niet, dat de
burgemeester niet had ingegrepen door
te bevorderen, dat tegen de daders pro
cesverbaal werd opgemaakt. Ook is voor
gekomen, dat koetsjes en stoelen van den
zelfden pachter werden weggevoerd en
elders in het dorp geplaatst. Dit schijn,
eveneens door den burgemeester lijde
lijk te zijn aangezien. Gaarne zoude men
omtrent een en ander nader worden in
gelicht." Wij zullen dus over dit geval
meer te hooren krijgen.
's Is toevallig, dat ik juist gisteren
in de courant las, dat den Volksbond
te L i s s e de adviseur een lezing heeft
gehouden over de „Verdraagzaamheid".
Voor 'n Zaterdagavond praatje is 't niets
gedaan om een breede beschouwing te
gaan houden over de verdraagzaamheid',
maar dat wil ik toch zeggen, dat iedere
Katholiek dit beginsel moet beleven, dat
hij met de dwaling zelve nooit vrede
sluit, maar de dwalen den, zonder
onderscheid, bemint. „Oud nieuws",
dat ben ik gloeiend met u eenswe heb
ben 't honderd maal in de Katechismus
gehoord. En toch eischen liberalen en
protestanten die verdraagzaamheid voor
hen op en verwijten ons onze vijandig
heid.
Verdraagzaamheid... Wat 'n ongeluk
kige samenloop van omstandigheden ,dat
ik juist nu over verdraagzaamheid ga
praten. Wij moeten met de hand op de
borst kloppen, zelf schuld bekennen, en
dat doet zoo'n pijn. Neen, lezers, ik be
doel niet wij, persoonlijk, maar wij, als
Katholieken. Daar is tusschen onze Katho
lieke dagbladen weer zoo'n onverkwik
kelijke strijd. „M aasbod e" en „T ij d"
bevechten elkaar, het „Centrum" wil
vrede brengen, en... krijgt een flink
standje van den Amsteia.amschen col
lega. Het laatste, wat die strijd te aan
schouwen gaf, is het treurigste. Een in
gezonden stuk, waarin de „Maasbode"
wordt verdedigd, en de „Tijd" beschul
digd, weigert de „Tijd" te plaatsen. Het
wordt nu opgenomen in een ander blad,
en de „Maasbode" zelf plaatst 't ook.
Maar laten we bij dit alles toch nog op
timistisch blijven. De lezers hebben,
denk ik, ondervonden, dat ze 't meest
gekibbeld hebben in hun jeugd met de
broertjes en zusjes, en nu nog menig
keertje ,,'n woordje hebben"-met.... (hui
selijke geheimen mag ik niet verraden)
en toch houden ze veel, erg veel van el
kaar. Zoogaat 't ook in ons groot huis
gezin. Geen verontschuldiging, volstrekt
niet; maar een verklaring van die ge
beurtenis, van dat gekibbel in eigen par
tij, in eigen huis, onder geloofsgenoo-
ten.
Theorie en praktijkin theorie heb
ben we besloten zooveel mogelijk nieuws
te vertellen, en practisch dwalen we al
tijd af, als we aan de praat zijn. Als
't u zoo goed bevalt, als mij, zal nog .lang
„De Leidsche Courant" een plaatsje
en misschien gauw een nog grooter plaat
je moeten afstaan aan JAN.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Zitting van. Vrijdag 11 Nov. (Vervolg).
Hierna vingen de replieken aan.
In zijn repliek kwam de heer D e
Stuers heftig op tegen het feit dal
op Atjeh een aantal inlanders, die met
vrouwen en kinderen in een grot waren
gevlucht, uitgerookt weiden, en hij acht
te het onbegrijpelijk, dat dit feit, dat een
der zwartste bladzijden vormt in de an
nalen van onze geschiedenis op Atjeh,
niet meer indruk in de Kamer heeft ge
maakt.
Na verdere replieken van de heeren
Colijn, de Meester, Bogaardt, Tydeman,
Bós, Vliegen, Thomson en den Minister
van Koloniën, die daarbij nog opmerkte
dat wel Zondagsrust, doch, naar zijn
beslfst oordeel, niet Zondagsheiliging
bevorderd mag worden door het In
disch gouvernement, werd het algemeen
debat gesloten, en ving de artikelsge-
wijze behandeling aan.
Bij de afdeeling Justitie, drong de
heer Duys aan op meer vrijheid van
drukpers en in verband daarmede par-
tieele herziening van het wetboek van
strafrecht, dat die meerdere vrijheid te
genhoudt voorts op krasser optreden te
gen den woeker, waaronder de Javaan-
sche landbouwer zoo gebukt gaat. Wel
vreest spreker dat er weinig van komen
zal, omdat de Indische suikerindustriee-
len er te veel belang bij hebben, dat er
geen maatregelen tegen den woeker ko
men.
Nog vestigde spreker de aandacht op
de manier waarop het geiTgenbewijs jn
cjimjiieele gakeii jn iridic geregeld js...
Men pakt maar een dader en op valschq
getuigenissen, die tegen betaling van
een kwartje verkregen worden, wordt
veroordeeling gevestigd. Spr. kwam ver
der op tegen het ontslag aan den voor
zitter van den landraad van Indrama-
joe gegeven, die tweemaal voor een zelf
de feit gestraft is geworden, en blijkbaar
het slachtoffer eener intrige Is gewor
den.
De Minister antwoordde, dat de
kwestie van meerdere drukpersvrijheid
niet in overweging is, en niet den voor
rang verdient boven gewichtiger zaken.
De nota omtrent de woekerbestrijding
is bij de Indische regeering in overwe
ging. De bedoeling is een regeling vatï
een goed credietwezen eh inlichtihg vani
het publiek tegen woekeraars.
De minister wees op de noodzakelijk
heid van geleiding van iijlandsche rech
ters. Dan zullen misbruiken, als de heer
Duys geschetst heeft, betreffende hejp
getuigenbewijs verdwijnen.
Omtrent het ontslag van den presi
dent van den landraad zal de Minister,
inlichtingen inwinnen.
Dinsdag half 11 uur voortzetting.
W ate rstaatsbegrooting.
Aan bet voorloopig verslag is het vol
gende ontleend:
Enkele leden klaagden over den
administratieven omslag
in het beheer van den Waterstaat.
Bij de bespreking der
landbouwbelangen
klaagde men over benadeeling van den
landbouw door vanwege den waterstaat
begane verzuimen.
Vele leden waren teleurgesteld dat de
Mem. van Antwoord over het
Zuiderzee ontwer p
zoo lang uitbleef. Sommigen wenschten
de geheele droogmaking.
Gevraagd werd hoe het thans staat
met de onderhandelingen met Pruisen,-
aangaande de verhooging van den over
laat bij den
Ouden R ij n m o n d,
terwijl andermaal werd aangedrongen op
den aanleg eener vluchthaven bij Lobit.
Gaarne zou men inlichtingen hebben
over de onderhandelingen met België in
zake de
bevaarbaar ma king van die Maas
in Limburg
Ter zake van den
Rotterdamsch en Waterweg
werd geklaagd over aanhoudende over
schrijding van de voor de werken aan
dezen waterweg voorgeschreven bepaling
van den arbeidsduur op 11 uren.
Ten opzichte van de zee- en oever-
werken in Noord-Holland werd aange-
op gebruik van
gewapend bet on.
bij de uitvoering van zinkwerken.
Een lid drong op vervanging van de
Velzerpont,
aan door een ander "mi ddel van overgang
Opnieuw werd gevraagd om aanleg van
afzonderlijke automobielw egen
desnoods met invoering van hooge tol
rechten op die wegen. Een lid wilde be
ginnen met een weg van Rotterdam naar
Den Helder langs de landzijde van de
buitenste duinenrij.
Op bekwame spoed werd aangedron
gen bij het ontwerpen der verbouwings
plannen van het
Kamergebouw
en spoedige wegruiming der tribunes in
de Eerste Kamer gevraagd.
Gevraagd werd om niet aanstonds over
te gaan tot geheele slooping van het te
genwoordige departement van buiten
landsche zaken, omdat enkele lokalen
kunnen dienen voor tijdelijke hu'svesting
va nden dienst der Kamer bij verbouwing
van het Kamergebouw.
Spoorwegpolitie k.
Acht de Minister het niet noodig voor
bereidende maatregelen te nemen in ver
band met eventueele opzegging van de
spoorwegovereenkomsten
Gek'aagd werd over te weinig voort
varendheid bij de behandeling van con
cessieaanvragen voor den aanleg van
spoor- en tramwegen en over gemis aan
een vast plan voor een locaal spoo-r- en
tramwegnet.
Spoorwegpersoneel.
Waarom is de herziening van de regle
menten op de dienstvoorwaarden nog
niet tot stand" gekomen? Inlichtingen
werden gevraagd omtrent de voorgeno
men veranderingen daarin.
Eenige leden klaagden over de hou
ding van den Minister tegenover de ver
eeniging van spoor- en tramwegpersoneel
Men zou het afkeuren wanneer de Mi
nister klachten slechts wilde vernemen
door tusschenkomst van de directie der
Maatschappijen. Ook de rechtspositie van
het personeel is nog niet behoorlijk ver
zekerd en gevraagd werd hoe het is aïge-
loopen met het onderzoek van het gebeur
de met den Roomsch-kaiholieken arbeider
Duinhof, met wiens verloving met een
protestantsch meisje zich eerst een pas-
toor, daarna een inspecteur der H. IJ<
S. M. bemoeide.
In verband met enkele ontslagquaestie3
werd gewenscht, dat ook bij eervol ont
slag beroep op een scheidsgerecht en
onderzoek naar de redenen mogelijk ge
maakt zou worden.
Omtrent de samenstelling der scheids
gerechten werden eenige opmerkingen
gemaakt en een der leden meende, dat
niet streng genoeg wordt opgelreden te
gen het alcoholisme bij het spoorwegper
soneel.
Zondagsrust.
Hierover werd in verschillende zin van
gedachten gewisseld. Eenerzijds werd be-
