Het erfdeel der Malleroy's.
?Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Donderdag 6 October.
Uit «Ie Pers.
De Pauselijke decreten.
Onder dezen titel treffen wij in het
(,-,K a tholiek Sociaal Weekblad"
id'e vertaling aan van een door JFr.an£ois
'ïVeuillot geschreven artikel,- over de
decreten van Paus Pius X aangaande
■de H. Communie, 't Volgende wordt er
jaan ontleend:
„In spijt van de geleerden volgens
de wereld en van de wijzen die niet ver
izien, is niets bewonderenswaardiger in
Pius X dan zijn helderheid van inzicht.
;Van de hoogte van zijn opperste leer-
mèest(erschap en onder het licht van
'den Heiligen Geest heeft de Paus de
ziekte erkend1, waaraan de oude wereld
dreigt ten onder te gaan, te midden van
haar rijkdom en vooruitgang. Dit is de
verzwakking van het bovennatuurlijke öf,
.om het met een anderen naam te noe
men, het doordringen het naturalisme.
Het geneesmiddel wordt door d,en
aard' der ziekte zelf aangewezen: onze
verstof fel ijkte maatschappij heeft be
hoefte aan een nieuwe opleiding van het
bovennatuurlijke. En opd'at deze de on
wetende of vijandige massa kunne berei
ken, is het noodzakelijk dat zij eerst
•doordringe tot de lauwe Katholieken en
hen versterke.
Dit is de verheven en dringende ar
beid, dien Pius X ondernomen heeft. Hij
wil het geloovige volk terugbrengen tot
het begrijpen van het leven volgens zijn
geloof. Hij wil het wederom voeren tot
de oude christelijke overlevering. Hij
Weet zeer goed, dat deze geweldige en
moeilijke arbeid de aanvallen en min
achting van d'e door haar schittering en
hare uitvindingen hoovaardige eeuW te
gen hem zal ontketenen. Hij weet zeer
•goed, dat hij zelfs zal stuiten op en niet
begrepen worden door de Katholieken
die lauw zijn, of verblind door de ver-
oordeelen der wereld. Hij weet zeer
goed dat zijne raadgevingen voorloopig
slechts een schare zullen overtuigen en
de overstroomingen van het kwaad niet
terstond zullen'tegengaan. Toch zal hij
niet nalaten, de oogen gericht op het
Kruis, de taak, hem door God opgelegd,
ten uitvoer te brengen.
Aanstonds "heeft hij er zich rekenschap
van gegeven, dat het, om dit bovenna
tuurlijke leven, dat voor Tiert christelijke
leven alles is, den Katholiek jn te pren
ten, op de eerste plaats noodig was
hem te leeren zich te voeden met het
goddelijk voedsel, met het brood van
licht en kracht, met ide H, Eucharistie.
Is niet klaarblijkelijk een van de diepste
en eerste oorzaken van de verzwakking
van het geloof de verwijdering van de
Communie? Onder den onzichtbaren en
verder fel ijken invloed van de jansenis
tische -dwaling hebben de geloovigen
gaandeweg den weg naar de H. Tafel
vergeten. Het was boven alles nood
zakelijk hen er weder naar terug te
voeren. Hoe was in hen te herstellen
''die christelijke geest, die zelfs de ver
borgen ketterij instinctmatig verwerpt
hoe waren met hun wilskracht die wer
ken tot stand brengen, die het.uitvloeisel
zijn van ongerept Katholicisme; hoe wa
ren zij te vereenigen in een strijd tof
•het uiterste ten gunste van de beginselen
en de rechten der Kerk - hoe was in één
woord, bij hen in stand te houden een
helderheid van inzicht, een ijver, een
nagenoeg bovenmenschelijke gebed,
.Wanneer men niet begon met hen den
schat mede te deelen, die het mensch-
ticm nader brengt tot God?
Ook heeft de Paus aan de hoogerè
logica gehoor gegeven door naast de
FEUILLETON.
54)
XXVste HOOFDSTUK.
Op den leeftijd van Raoul kan men, hoe
verstandig men ook is, zijn ongeduld niet
weerstaan. Op dit oogenblik was hij in
leen pijnlijke onzekerheid.
Het was hem onmogelijk te twijfelen
fa.an de warme belangstelling fdie Ca-
imille hem betoonde, wier naam hij nog
Steeds niet wist,; en aan de waarheid ha-
rer woorden.
De bijzonderheden die zij had doen blij
ken over de jnhouid van den brief,- be-
Wezen duidelijk, dat zij die geschreven
Tiadw -
Maar vatn wélken brief sprak d!an Adè
le, die Raoul eerst voor de schrijfster
had aangezien? Als zij hem werkelijk
[geschreven "haal, hoe zou hij haar brief dan
ïiiet ontvangen hebben? Indien Zij niet
geschreven had1, waarom had zij zich dan
/gehouden alsof ze het wel gedaan had?
,;Had zij met inzicht zich van de belangrijke
papieren in het zakje meester gomaakt,
dat zij hem plotseling ontrukt had?
Er waren slechts twee mogelijkheden:
fdeze vrouw beminde hem of zij misleidde
[hem op een onwaardige wijze. Niette
genstaande de schij|.i anders was, dacht
Rauol dat zij hem lief had.
"Ten slotte besloot Raoul zich niet lan
ge»: ia fee pijnlijk .Qmêkê£li£i4 kuaaea-
encyclieken ter bevestiging van de on
veranderlijke leer en de voorschriften
tot het Voeren eener katholieke actie, het
decreet over de veelvuldige en dagelijk-
sche communie uit te vaardigen. Hij
heeft wegen aangewezen, moeilijk voor
den geest en den wil der geloovigen
maar hij wees hen ook het middel aan
om die wegen te bewandelen.
Het decreet over de communie der
kinderen is niets anders dan de logische
voortzetting, het noodzakelijk gevolg van
het decreet over de veelvuldige en da-
gelijksche communie. Beide zijn de toe
passing van dezelfde -waarheid, de te
rugkeer tot dezelfde traditie; beide
vloeien voort uit dezelfde bezorgdheid;
beide leiden tot hetzelfde resultaat.
Wil men door de macht van het H.
Sacrament waarlijk christelijke genera
ties voor de toekomst vormen, dan moet
men daarmede beginnen bij den oor
sprong, op een leeftijd' waarop het ver
stand ontwaakt en waarop de door het
doopsel verkregen reinheid nauwelijks
is aangetast; wil men dit doel bereiken
door de veelvuldige en dagelijk'scfoe com
munie, dan moet men er de kinderen de
gewoonte van bijbrengen en de liefde
ervoor. Helaas, hoeveie kinderen uit de
volksklasse zien wij heden, ondanks alle
inspanningen en vernuft onzer ijverigste
catechismusonderwijzers voor de eerste
maal tot de H. Tafel naderen met het
voornemen, of ten minste de overtuiging,
dat zij het nooit meer zullen doen Welk
ander resultaat zou men zien, wanneer
het onderwijs gesteund werd door deze
onvergelijkelijke kracht: Jezus Chris
tus tegenwoordig in een reine ziel V'
Het rapport der ineenschakelings-
commissie.
In een tweede artikel over dit ont
werp, handelt de „T ij d" allereerst over
d'e positie dier kweekelingen
„Natuurlijk echter moet er gelegen
heid blijven, om hen, die tot onderwijzer
worden opgeleid ook practisch in de
lagere school zelve te vormenhet ver
schil echter met heden zal hierin be
staan, dat de kwe;ekelingen niet langer
als leerkrachten zullen gebezigd worden,
niet langer dus, zooals art. S der tegen
woordige wet zegt, in ,de school „be
hulpzaam" zullen wezen. „Zij zullen er
alleen zijn en wel alleen in bepaalde
lijk aangewezen scholen om prak
tisch gevormd te worden onder toe
zicht en leiding van daartoe aangewezen
onderwijzers.
Dit klinkt ongetwijfeld' zeer fraaiof
echter een werkelijke verbetering in de
opleiding van den onderwijzer zal wor
den aangebracht, schijnt ons nog zóó
zeker niet en moet afhankelijk worden
geacht van verschillende hier niet nader
te bespreken omstandigheden.
De .overige minder ingrijpende voor
stellen van wijziging kan het blad toe
juichen.
Gewezen zij allereerst op de zeer
juiste omschrijving van het L. O.: „La
ger onderwijs is dat onderwijs, liet-l
welk den grondslag legt tot de vor
ming en ontwikkeling, zoowel van hen,
die terstond, nadat zij d'e lagere school
verlaten hebben, het practische leven in
gaan, als van £en, die op middelbare
en hoogere scholen verder onderwijs
zullen ontvangen."
In verband hiermede wordt voorge
steld' het eerste artikel der wet te doen
luiden
1. Lager onderwijs heeft tot hoofd
doel die algemeene vorming, welke voor
d'e géheele bevolking noodzakelijk moet
worden geacht.
2. Het lager onderwijs, hetwelk niet
and'ers beoogt, dan het hoofddoel in het
eerste lid van dit artikel omschreven,
wordt in deze wet gewoon lager onder
wijs genoemd'.
3. Lager onderwijs kan ook, binnen
d'e grenzen door de wet aan te wijzen,
voortzetting en uitbreiding geven van
de schikken, terug te keeren naar den
tuin. De tijd scheen hem overigens zoo
langzaam te gaan, dat hrj meende dat het
uur waarna Adèle terug Zou Teeren, ai
lang verloopen was.
Zij wacht op mij, dacht hij, en zij
mocht eens weggaan, als ze mij niet zag
komen.
Hij trok zich aan het raampje op én
zag dat het in den tuin iiitkwam."Na veel
moeite gelukte het hem er uit te klim
men en -een boomtak te grijpen. Deze
boog onder zijn gewicht als ging ze bre
ken. Daar hij iets vasts onder zijn voeten
voelde, liet Raoul zich los. Hij had slechts
een struik onder zich die hem niet kon
dragen, maar toch zijn val brak.
Hij stond langzaam op en luisterde of
er niemand in de" buurt was. Daarna liep
hij voorzichtig naar het einde van den
tuin.
Toen hij dicht bij den muur kwam,
meende hij zeer zacht te hooreii pra'ien,,
Weldra herkende hij die stem van'Adèle,
zonder dat hij nochtans hare woorden kon
verstaan.
De jonge man zal binnen een "kwar
tier hier zijn, zorg 'dus dat er mannen ge
reed staan. Op het oogenblik dat ik zal
zeggen: ,,'t Is hoog tijd dat wij uiteen
gaan", zult ge allen op hem moeten
werpen, terwijl ik kort van te voren u zal
waarschuwen, door te zeggen,,'t Oogen
blik nadert," Denk er 'aan, dat de jönge
main, dapper is en zal trachten zich te
verweeren. Neem dus uw maatregelen en
zorg dat het zoo stil mogelijk gebeurt,
De gravin kan op' mijn ijver reke
nen, antwoordde 4ê man 'buigendj eo yer-
het onderwijs, in het eerste lid van dit
artikel omschreven.
'Het is te hopen dat het voort gezet
onderwijs dat in de plaats van H tegen
woordig herhalings onderwijs treedt
grooter belangstelling zal wekken en
dat de verandering zich niet zal bepalen
len tot dien van den naam alleen, maar
dat algemeen zal worden ingezien, ge
lijk d'e commissie zegt, „dat het meer
geeft dan de gewone lagere school en
vooral iets, dat in het practische leven
van nut is.
Het woordje meer in den naam
scholen voor meer uitgebreid1
L. O. behoort niet bestendigd te worden.
Terecht dan ook stelt de commissie voor
te spreken alleen van scholen van U.
L. O. bestemd zoowel voor leerlingen
welke later scholen voor Midd. en van
Voorbereidend Hooger Onderw. (Gm-
nasia) zullen bezoeken, als voor die,
welke niet zoodanige scholen zullen be
zoeken, maar niettemin meer onderwijs
noodig hebben dan de gewone lagere
geeft. De vakken aan deze scholen -te
onderwijzen zijn dezelfde welke thans in
art. 2 der L. O. wet de M. U. L.O.-
scholen worden genoemd, met uitzon
dering van de beginselen der Landbouw
kunde en die der Tuinbouwkunde daa*
zij tot het vakonderwijs gerekend wor
den en dus op afzonderlijke Landbouw
scholen moeten onderwezen worden. In
het stelsel der commissie volkomen lo
gisch of er echter in de practijk ook'"
voordeefen van te verwachten z'ijn?
Deze U. L. O. scholen kunnen, wat
den aard van haar onderwijs betreft^
zich binnen zeer ruime grenzen schik
ken naar de eischen der practijk.
Een groote verbetering onder het op-
qzicht van logica en consequentie noemt
de „Tijd" het overbrengen van de scho-
voor blinden en doofstommen, voor
spraakgebrekkigen en zwakzinnigen on
der het lager onderwijs (thans behooren
zij ond'er het middelb. onnderwijs).
Het blad stipt ten laatste nog aan,
dat de commissie (h. i. op goede en af
doende gronden) in haar rapport uit
voerig toelicht, waarom zij gemeend
heeft, niet te moeten toegeven aan den
van verschillende zijden op haar uitge
oefend en drang, om de handvaardigheid
het slöjdi, onder (de vakken der lagere
school te rangschikkenalsook om de
oprichting van speciale scholen of klas
sen voor kinderen van schippers en an
dere ouders, welke geen vaste woon
plaats hebben, bij de Regeering aan te
bevelen.
Het tekort in de kas en het Bijzonder
Onderwijs.
In 'n driestar zegt de „Standaard"
dat nu we in het komend jaar voor een
tekort van 121/3 millioen staan, men van
liberale zijde er weer als de kippen
bij is als hoofdoorzaak hiervan te dood-
verwen 'de subsidie ,aan het Bijzonder
Onderwijs.
Het is daarom goed, dit beweren nog
maals met de cijfers te weerleggen.
We nemen daartoe de gegevens van
■de laatste „Jaarcijfers" en vinden dat op
de Openbare school gingen op 15 Jan.
190S, jongens en meisjes saam genomen
ruim 563.000 leerlingen, terwijl op de
gezamenlijke Bijzondere scholen gevon
den werden ruim 316.000 scholieren.
Nu gaf, 11a aftrek van enkele inkom
sten, het Rijk voor het Openbaar On
derwijs in 1907 uit ruim 13 millioen en
werd van gemeentewege, insgelijks na
aftrek van d'e inkomsten, besteed bij de
9 millioen, saam alzoo ruim 22 millioen,
per kind genomen, een uitgave van f38
of, zoo men de kosten van het toezicht
examen, pensioen, enz. voor beide ca-
tegoriën van het Lager Onderwijs strek
kend', er aftrekt, een goede f 33 per
kind'.
Waren er nu geen bijzondere scholen,
Zoodat Rijk en Gemeente niet sliechts
Zoodra het geluid van zijn voetstappen
ophield, naderde Raoul de vrouw, bleek
van toorn.
Toen hij nog slechts enkele passen van
haar verwijderd was, kwam jemand tus-
schen het nabijzijnd kreupelhout uit.
.Vergeef mij, dat jk zoo laat ben,
maar ik
't Spijt me, maar ik heb thans geen
tijd, kom op een anderen "keer terug.
Wat! Ik kom nauwelijks, of ik zou
U moete'n verlaten?
.Het moet, mijn Waarde. Ik bezweer
u, vertrek. Morgen pal ik u uitleggen,
waarom,
Dat zou, ik thans wel willen weten.
Ik heb. thans jgeen tijdl.... Er komt
iemand....
Tot morgen dan! zelde hij op spij-
tigen toon.
LWoediend door de gedachte dat
de gravin hern misleidde, stormde Raoul
naar voren om den onbekenden edelman
aan te vallen.
"Hoe hij zich ook haastte, d'e edelman
klom reedis over den muur toen hij hem
bereikte. Hij vatte hem bij zijn beenen en
riep hem dat hij terug zouTcomen, maar
die edelman, vreezend dat zijn aanvaller
een van het personeel van de Malleroy
was, rukte met £en plotselingen schok
znij beenen los,- waarop Raoul kwam te
vallen. Daarop liet hij zich aan de an
dere zijde van den muur afglijden, waar
zijn bediende met twee paarden hein op
stond te wachten.
Toen Raoul trachtte zich" Vanuit (d'e strui-
k'enf waar hij tusschen gevallen was, op
te riclite^ boog Afee gigh .oyer hem
voor 560.000 maar voor 975.000 kin
deren te zorgen had, dan zou Rijk en
Gemeente meer moeten betalen dan nu,
voor de Openbare school, een bedrag
van ruim 10 millioen, waar dan nog bij
zou komen de schoolbouw voor 312.000
kinderen, die op minstens 7 millioen zou
komen te staan.
Nu keerde het Rijk in 1907 aan sub
sidie voor het Bijzonder Onderwijs uit 4
millioen negen ton, een bedrag dat nu
tot ruim 6 millioen gestegen is. Trekt
men nu deze 6 millioen af van de 10
millioen plus 7 millioen, die Rijk en
Gemeente zouden moeten uitgeven zoo
er geen Bijzonder Onderwijs bestond,
dan blijkt, dat wij aan het Rijk en aan
de gemeente nog altoos ruim 4 mil
lioen 's jaars, en voor eenmaal een be
drag van 7 millioen uitsparen.
Alzoo blijkt, dat het tekort in 's Rijks
kas, de Gemeente nu er bij genomen,
niet slinken zou, zoo onze scholen wer
den opgeheven, maar dat integendeel het
tekort van 12i/2 millioen alsdan tenmin
ste tot 17 millioen zou oploopen.
Niet wij zijn dus de oorzaak van het
groot tekort, maar integendeel zou het
tekort nog veel grooter zijn, zoo we
onzerzijds niet voor schoolbouw en voor
schoolinrichting gezorgd hadden.
Niet alleen dat ons derhalve geen ver
wijt kan treffen, maar men heeft <>ns
dankbaar te zijn, dat we onze eigen scho
len hebben.
Iets wat te sterker spreekt, zoo men
op het verleden teruggaat, en zich dan
afvraagt, welk bedrag uit de publieke
kas sinds 1870 meer zou moeten betaald
zijn yoor onderwijs, zoo de publieke
school in aller behoeften had moeten
voorzien.
Over deze ,40 jaren zou dit, door el
kaar op 5 millioen 's jaars berekend, een
bedrag van 200 millioen hebben gege
ven iets wat het evenwicht in 's Rijks
kas geheel zou verbroken hebben, en
een leening noodzakelijk zou hebben
gemaakt, waarvan de rente en aflossing
ons stellig op niet minder dan 8 mil
lioen 's jaars zou zijn te staan gekomen.
De taak der Raden van Arbeid.
De N e d e r 1 a n "d e r zet uiteen, waf
de taak zal zijn der Raden van 'Arbeid,
wier instelling door minister Talma met
zijn wetsontwerp op de Ziekteverzekering-
is voorg. s'.eld.
Voor.oop.g heeft de Raad van Arbeid
er zullen er ongeveer 80 zijn alleen
met de Ziekteverzekering te maken; later
zullen de andere wetten hem wél weer
nieuwe verplichtingen opleggen.
De Raden krijgen een groote mate van
van vrijheid betreffende de wijze van in
richting'der verzekering; terecht wordt in
de Mem. van Toelichting opgemerkt, dat
de werkgever en 'de arbeider er in de eer
ste plaats belang bij hebben, dat de ver
zekering zoo"doelmatig en goedkoop mo
gelijk geschiedt. Maakt de Raad van Ar
beid fout, zijn kiezers moeien het betalen.
De kiezers zullen z'ich dus van "de nood
zakelijkheid om bekwame en vertrouwde
mannen in de Raden van Arbeid te kie
zen, wel ter dege moeten doordringen.
Het is waarlijk geen onverschillige zaak.
wie hun belangen in deze te behartigen
krijgen.
De patroons- en werklieden-organisa
ties vinden hier een nieuw arbeidsveld;.
Moge althans op dit terrein de klassen-
stenstrijd ver blijven! Dat dit ten op
zichte van de Kamers van "Arbeid veelal
niet is geschied, heeft het pogen dier
Kamers zoo vaak met onvruchtbaarheid
geslagen, soms heel het bedoelen van "den
wetgever illusoir gemaakt. Misschien ver
andert dit, misschien gaat de onverschil
ligheid, die bij d>e verkiezing van 'Ka
mers van Arbeid zoo allerdroevigst aan
den dag kwam, nu aan den loop, omdat
het thans de regeling van financiëele be
langen geldt Daarvoor zijn de meeste
menschen niet ongevoelig zooals vtfij we
ten.
Onvoorzichtige, zeide zij fluisterend,
wilt ge mij dan in het ongeluk storten?
Met wien twistet gij zoo juist?
ik wilde uw beminde tegenhouden,
antwoordde Raoul, met huiverende stem,
en hem dwingen met mij den degen te
kruisenmaar hij vluchtte als een lafaard.
Wat durft gij beweren, mijnheer?
sprak zij met gemaakte verontwaardiging.
Beloont ge mij zóó voor niijn welwillend
heid, en beleedigt ge zoo de vrouw, aan
wie ge zoo juist uw vurigste liefde be-
tuigdet?
Wat ik uw 'bidden mag, spéél niet
langer uw hatelijke comeöie. Ik was hier
vlak bij verborgen, toen gij U met dien
edelman onderhield.
Gij hebt u vergist.
Neen! Maar gij hebt zoo slecht
gehandeld. Ik, die u zoo liefhad, die gaar
ne mijn leven voor een glimlach van u
gegeven zou "hebben, mij hebt ge hoop
gegeven
'Geheel ten prooi £.an zijn smart over
Idle teleurstelling vin zijn eertse li-efde,
vergat Raoul zelfs de belangrijke papie
ren, clde hij van haar moest terug eischen.
Óp dit oogenblik sloeg de torenklok
het was half wegen. Adèle dacht er aan
dat zij over een half uur gereed moest
Zijn voor de plechtige 'familievergade-
ring.
Het oogenblik 11 a d e r t, sprak
zij, waarop ge me recht zult laten weder
varen en Tiet u berouwen zal, dat ge mij
zoo lichtzinnig verdaght hebt.
God geve het, sprak Raoul treurig,
maar mijn hoop er op Is gering.
Ondertussche'n moeten jvi] Iftans
êgheidc^
.Want volgens de Ziektewet, zullen dei
Raden van Arbeid de ziekenkassen te biQ-
heeren hebben/dat zijn de e'Cnige kas
sen, waarbij de verplichte verzekering van
ziekengeld kan geschieden. [Het beheer
van die kassen jnoef natuurlijk met zui
nigheid geschieden.
De Raad heeft echter meer te doem<
hij heeft ook te jzorgen, "dat iemand die
ziekengeld krijgt, nu ook werkelijk ge
holpen wordt. Niet door Zélf voor die
geneeskundige hulp te zorgen; men weet
dat deze in [dit .ontwerp niet wordt ge
regeld, maar 'door zich ervan te overtui
gen dat de aanvragende zieke nu ook een;
dokter heeft, die hem verzorgt. Dat kan'
de zieke natuurlijk op meer dan èen ma<-
nier doen, maar de meest voorkómende
zal wel zijn, dat de vèrzekerde zich aan
sluit bij een fonds.
Niet ieder fonds is goed, maar alleen
de erkend e fondsen, dat zijn zulke die
rechtspersoonlijkheid hebben en voor 'den
tijd van ten hoogste '15 jaren door de
Kroon als zoodanig zijn erkend. Aan die
erkenning zijn verschillende vereisëhüen'
verbonden. 'Die vereischten betreffen de
deugdelijke inrichting van het fonds, de
tarieven voor geneeskundige hulp en voor.
medicijn-verstrekking en al dergelijke din-
die noodig zijn om een behoorlijke behan
deling van de bij het fonds aangeslotenen
te verzekeren.
Al de niet-erkende fondsen hebben dus
te verdwijnen. Wie in een niet-erkend
fonds is, wordt geacht geen geneeskundi
ge hulp te ontvangen en krijgt geen zie
kengeld. Zwakke ziëkenfondsjes worden
door deze bepalingen ten doode opge
schreven. Of zij moeten zich reorganisee-
ren of zij moeten, kunnen zij dat niet*
van de Regeering de erkenning trachten
te verkrijgen dat het fonds een goed fonds
is, in welk geval zij voor ten hoogste;
vijf jaar kunnen worden erkend; daarna'
nóg eens voor vijf jaar. Maar de Regee
ring zal met 'die tweede erkenning wel
niet zeer vrijgevig zijn, orrïdat het natuur
lijk de bedoeling is langzamerhand alleen
krachtige fondsen te verkrijgen. Daartoe
strekken ook de bepalingen, die den Raad
van Arbeid bevoegdheid verleeiren om te
dreigen met inhouding van ziekengeld, in
dien een verzekerde niet bij een goed
fonds is aangesloten.
De Raad kan nog meer.
Hij kan ook maatregelen nemen "die
strekken om ziekten te voorkomen. "Of
deze bevoegdheid op den duur geen con
flicten met gemeentebesturen .en ge-
zondiheidscommissiën zal ten gevolge heb
ben, moet de practijk leeren. De alge
meenheid dezer bepaling echter doet er
voor vreezen.
Een belangrijke bevoegdheid, den Raad
toegekend, is nog deze: hij kan aan hen,
die niet onder ide verplichte ver
zekering va'len -bi-eden, zich'
bij de ziektekas aan "te sluiten. Dat zullen
in den regel de mingegoeden (losse arbei
ders e. d.) En^nu rekent de Minister
er op, dat aan dezulken door de Gemeen
tebesturen bijvoorbeeld de premie zaf ver
goed worden. Misschien betcekent dat in
de praclijk niet veel, omdat onvermogen-
den meestal vanwege het Burgerlijk Arm
bestuur aan geneeskundige hulp worden
geholpen, misschien ook prikkelt de ge
legenheid tot sclfhelp sommigen om haar
te benutten.
Eene bepaling, waarmede wij maar
matig ingenomen zijn, is die, waarbij de
Raad de bevoegdheid krijgt de inning der
premiën voor de ziekenfondsen zélf
te doen geschieden, en wel bij de p a-
troons, die op hun beurt de premie op
het loon weer .kunnen verhalen.
Dat noemt de (.Toelichting op aFt. 80
„een groot voordeel voor de zieken fond
sen."
De arbeid van de raden wor'dt natuur
lijk niet door .alle leden voor een gelijk
deel verricht. Het Bestuur, bestaande uit
voorzitter, en twee leden (een patroon en
een arbeider) bijgestaan door den secnéta-
Sta mij toe u eerst no'g om"de papie
ren uit het zijden zakje te vragen, dat gi.
zoo straks mij ontnomen hebt.
't Is h.oogt ijd', dat w ij uiteen,
gaan, vaarwel, riep zij, een laan insnel
lend.
Terzelfdertijd wierpen vijf of zes man
nen zich op Raoul, en bedekten hem me
een dik kleed, dat hem alle bewiegingei
belette en hem onmogelijk maakte te
vluchten.
Wat moeten wc thans met her
doen? vroeg het hoofd van zijn aanval
Iers aan gravin Adèle.
Breng hem in den kelder, anlwooK
de zij.
Vlak bij het klooster?
Ja, geef hem wat stroo, en maa
't hem zoo min mogelijk onaangenaam
Mogen we hem de prop uit zi;
'mond nemen?
Neen, laat hem alleen, antwoordt
de gravin, vreezend dat Raoul haar o.
fderhoud met den edelman Zou bekei
maken. Suit hem goéd op en breng n
den sluitel. Zend jdan uw mannen we
Hier hebt ge geld, voor u en voor hen.
Dank u gravin, maar graa'f de M,
leroy had mij bevolen mijn mannen "bi
te houden, daar Jtij ize wellicht nooc!
zou hebben.
"Dat is zoo. Zorg echter hen in
kleine zaal op te sixilten opdat ze n
niemand spreken.
Zij wierjp een laatsten [blik; op[
en verwijderde zich zuchtend*
1 I
{Wotdt yervolg<V
