BUITENLAND.
Het erfdeel der Malieroy's.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 27 Augustus.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Kort Verslag van de vergaderingen
der Kamer.
Het Kort Verslag der vergaderingen
[van de Tweede Kamer der Staten-Oene-
j-aal verschijnt in den avond van eiken dag,
[waarop de Kamer vergadert.
De abonnementsprijs bedraagt fis-
Pen irbonneert zich voor "den tijd van een
geheel zittingjaar. Voor de verzending van
ïet Verslag aan abonnementen binnens
lands is geen port verschuldigd.
Wij stellen onze lezers echter in de
gelegenheid, mits zij dit TIJDIG opge
ien, het Kort of Analytisch .Verslag te
bekomen voor den prijs van
50 cent.
'De verzending van het Verslag ge
schiedt ook in dit geval portvrij.
"Alle betalingen van het Kort Verslag
geschieden
bij vooruitbetaling.
De aandacht van hen, dde reèds voor
de vorige zitting op het Kort Verslag
waren geabonneerd, wordt jer op geves
tigd, dat het noodig is om, wanneer zij
look gedurende de nieuwe zitting het Ver
slag weder wenschen te ontvangen, zich
opnieuw te abonneeren, en dat het, met
het oog op eene geregelde toezending van
het begin der zitting af, gewenscht is
dat vooral vóór 1 SEPTEMBER te doen.
Om de bestelling te vergemakkelijken,
jkorit in dit nummer een formulier voor,
hetwelk duidelijk ingevuld, aan
de Administratie, OUDE
SINGEL 54, LEIDEN,
moet gezonden worden.
DE DIRECTIE,
Het decreet over de eerste
H. Communie.
in de „Univers'L geeft Ide Romein-
sche correspondent van dat blad ver
slag van een onderhoud over het jong
ste decreet betreffende de eerste H.
Communie, met kardinaal Ferrata, pre
fect van de Congregatie der Sacramen
ten en als zoodanig de eerste onder
teekenaar van het decreet. Tot niemand
in eer bevoegd in deze zaak kon de cor
respondent zich wenden om nadere bij
zonderheden en verklaringen, en',wij ach
ten die van genoeg gewicht, om hier
een en ander na te vertellen vajii het
onderhoud tusschen kardinaal Ferrata
en genoemden correspondent.
De correspondent wees op de groote
plechtigheden, waarmee in Frankrijk de
dag der Eerste H. Communie der kin
deren gevierd wordt en vroeg, of door
het decreet die plechtigheden zouden
vervallen.
De kardinaal antwoordde, dat de con
gregatie der Sacramenten al die moei
lijkheden voorzien had. Er zullen ze
ker bezwaren zijn, doch slechts van tij-
Idelijken aard en die zullen voorbijgaan.
De dwalingen en misbruiken dreigden
steeds ernstiger te worden, wij heb
ben die in het decreet aangewezen. Zoo
bijv. de weigering de laatste H.H. Sa
cramenten toe te dienen aan kleine kin-
jdereri, die in gevaar van sterven verkee-
ren. En liet is juist, dat men in zeke
re landen de kleine kinderen niet tot de
biecht toelaat vóór hun eerste Communie
jof wpl men geeft hun de absolutie niet.
[Wat dén leeftijd der eerste Communie
betreft, men trachtte dien steeds boo-
ger te stellen. Onze opmerkzaamheid op
jdit punt werd gevestigd door een ge
val, dat uit Straatsburg kwam. Het ka
pittel wilde den leeftijd stellen op 14
ijaar, de bisschop van Straatsburg was
voor den leeftijd van 12 jaar. De zaak
kwam voor onze Congregatie en wij ant-
[woordden, dat de kinderen de H. Com-
Imunie kunnen gntvangen als ze tot de
ijaren van verstand jijn gekomen.
Deze zaak, zoo vervolgde de kardinaal,
bracht er ons toe, de kwestie in
haar omvang te behandelen en toen ik
)den Paus het voorstel deed, toonde Z.
JrL zich zeer gelukkig. De H. Vader was
ook zeer verlangend, op dit punt tot een
hervorming te komen, die slechts een
terugkeer is tot de eeuwenoude tradities
der Kerk. Wij hebben het vraagstuk be
studeerd en het decreet met groote zorg
opgesteld. De Paus zelf heeft den,
tekst tot het laagste oogenblik omge
werkt en toen ik den 15en Juli jl. Z. H.
den definitieven tekst van het decreet
bracht, drukte de Paus zijn groote vreug
de er over uit en gaf zijn hoogste sanc
tie.
De berichtgever wees op het Catechis-
mtisbezoek. Zooals gij weet, Eminentie,
zeide hij, verkreeg men van de kinderen
een geregeld catechismus-bezoek, dank
Zij ide eerste H. Communie, die er de
bekroning...."
„En de belooning voor het trouw vol
gen der lessen was", viel de kardinaal
den spreker in de rede. „Maar", ging
hij voort, „ligt er nu niet iets ongepast
in, van de H. Communie een middel te
'middel te maken om dit resultaat te be
reiken, 'n soort belooning, een prijsIk
heb gevallen gekend, waarin men de kin
deren voor fouten, bedreven door hunne
ouders alleen, strafte door hen niet toe
te laten tot de H. Communie. Moet de
Zaligmaker in de Euchariste op die wijze
dienen als belooning of als bestraffing?
Neen, neen, geeft Hem zooveel en zoo
spoédig als gij kunt, aan deze kinder
zielen en doet ,u\v best om andere mid
delen te vinden, ten einde de resultaten
te verkrijgen, welke gij zoekt door deze
tneer of minder theologische reglemen
ten over de eerste H. Comtnunie.
De correspondent vroeg wat er met
den catechismus zou gebeuren.
De kardinaal antwoordde, dat men
in plaats van den catechismus met de
Communie te beëindigen, men hiermee
voortaan zal beginnen, na eenigen tijd
van voorbereiding wel te verstaan. Het
zou zelfs veel gemakkelijker zijn kin
deren van zeven jaar dan van twaalf
tot een goede eerste Comtnunie voor
te bereiden, daar onder de laatsten
thans reeds velen bedorven zijn. De jon
ge kinderen die vroeg de H. Communie
hebben ontvangen en die dikwijls blij
ven ontvangen, zullen hun' catechismus
blijven leeren.
De correspondent vroeg verder, of
de zoo treffende plechtigheden der eer
ste Communie den schoonsten Idag
des levens 1 niet zullen verdwijnen.
De kardinaal antwoordde, dat de eer
ste Communie maar al te dikwijls schuil
gaat onder al de bijkomstigheden, mooie
kleeren, feestjes, bezoeken, enz. doch
dat het essentieele der eerste Commu
nie beter tot zijn recht zal komen bij
de toepassing van het decreet.
De plechtigheden der eerste Com
munie zullen niet verdwijnen. Het de
creet schrijft algemeene Communiën van
kin|deren voor. Niets belet deze met
groote plechtigheid te omringen. Hoofd
zaak is, dat de kinderen omdat ze zeven
of acht jaar zijn geen minder goede
Communie zullen doen dan met huh
twaalfde jaar. De pastoors zullen tot
hun eerste ontmoeting met hun goddelij-
ken Meester alle kinderen voorbereiden,
onverschillig hun leeftijd, die door hun
ouders en hun biechtvader daarvoor ge
schikt worden gevonden. Waarom zou
dit voor de parochie of de school geen
even treffend en christelijk feest kun
nen zijn als de tegenwoordige plech
tigheid
Er zal in den eersten tijd een beetje
verwarring zijn, het aantal nieuwe Com
municanten zal in het eerst zeer groot
zijn, maar weldra zal alles geregeld
marcheeren en zal iedereen tevreden
wezen, Ik bedoel alle ware en op
rechte katholieken.
De Romeinsche briefschrijver van het
„Handelsblad van Antwerpen" behan
delt in zijn laatsten brief eveneens dit on
derwerp.
Het decreet van de H. Congregatie
der Sacramenten betreffende den ou
derdom der Eerste. Communie, is, zoo
schrijft hij, eene godsdienstige gebeur
tenis van ieersten rang en zeer gewich
tig; in hare gevolgen.
Het decreet in quaestie was sedert
verscheidene maanden in voortbereiding
't is het logisch gevolg en de bekroning
der voorgaande decreten van Rome, wel
ke de voorwaarden bepaalden der veel
vuldige communie.
Van 't oogenblik dat de staat van ge
nade, alleen, met een rechtzinnig inzicht
vereischt is voor de communie, zelfs
de dagelijksche, kwam het volstrekt wil
lekeurig voor meer te eischen voor kin-
De „N. R. Ct." vreest voor misbruiken
en dat het publiek zich door de namen
van ministers zal laten verleiden, doch het
kwaad schuilt h. i. in het slechte voor
beeld, door de meerderen aan de minde
ren gegeven.
„Wat het hoofd van het Departement
voor zich zelf geoorloofd acht, kan den
ambtenaar niet geweigerd worden, en hu
valt het niet te ontkennen, dat nteer en
meer en op 6edenke!ijke wijze hoofdamb
tenaren zich als commissaris aan parti
culiere 'maatschappijen verbinden, Zonder
dat er afdoende waarborgen bestaan, "diat
zij hun invloed als ambtenaar niet tem
gunste der maatschappijen frezigen. Van
publieke controle kan hier gee»n sprake
zijn, en daarom ïs ook in het gunstigste
geval een bron van twijfel geopend, die
zoowel in bet belang der publieke mora
liteit als van den ambtenaarsstand geslo
ten moei blijven."
Het blad wil aannemen, dat geen winst
bejag invloed oefent op het aanvaarden
van een commissiariaat.
„Doch indien men nagaat, hoe angst
vallig b.v. in onze "Gemeentewet gewaakt
is'tegen mogelijke, maar in groote steden
althans ondenkbare misbruiken van raads
leden, dan vragen wij toch, waarom te
genover ambtenaren blinder streng wordt
gehandeld. Men mag, ja moet hier als
puritein 'optreden, ómdat zelfs de schijn'
vermeden moet worden. Wat hier de wet
gever niet vermag, kan door het uitvoe
rend gezag verkregen worden."
Dan is er een categorie van hen, die
's lands dienst verlieten.
„Niet zonder verwondering zullen ve
len velen gelezen hebben, dat bij her
nieuwing een landvoogd van Ned.-Indië
nauwelijks in het vaderland teruggekeerd
geroepen werd om als commissaris zijn
steun te verleenen, ditmaal aan de groot
ste koloniale instelling in ons land. Wij
weten niet, of aan deze roepstem gehoor
verleend zal worden. Ook in dat geval
zal niemand het recht hebben te bewe
ren, dat voor den benoemde andere re
denen gegolden hebben daji die om nuttig
werkzaam te willen zijn. Maar is daarom
de positie minder scheef?
Eenierzijds verplichtingen tegenover de
maatschappij, die men als commissaris
gaat dienen, anderzijds verplichtingen te
genover hen, van wier plannen men in
ambtsbetrekking kennis heeft gen oman.
Een Indisch financier vertelde ons naar
aanleiding dezer benoeming, groote plan
nen in studie te hebben genomen, waar
over zijn vertegenwoordiger reeds met
den gewezen landvoogd geconfereerd had.
Hij voegde aan die mededeeling toe:
„Gelukkig hebben wij niet veel losge
laten." Is dit gezegde niet teekenend en
toont het niet beter dan een lang betoog
dat er betrekkingen zijn, die ook nadat
zij zijn neergelegd, verplichtingen op
leggen, ditmaal verplichtingen van ont
houding?"
Vermetel.
In zijn jongsten staatkundigen' brief
heeft mr. van Houten, schrijvende over
een verhoogd tarief, o.m. beweerd:
„Ook bij verhooging der invoerrech
ten, is voor groote uitbreiding van het
beambtenpersoneel geen noodzakelijk
heid en daarop valt dus ook niet in de
eerste plaats de trek der clericale, in
zonderheid Kuyperiaansche baantjes-ja
gers, wier drijven naar uitbreiding der
sociale wetgeving, die hun plaatsjes
aan de staatsruif bezorgt, naar mij
van meerdere zijden gedane verzeke
ringen zulk een belangrijk deel heeft
gehad in de anti-liberale stembus-agi
tatie."
Tegen deze insinuatie komt „Het Cen
trum" in een driestar op. Een zoo alge
meene beschuldiging ten aanzien van de
„clericale" en inzonderheid de anti-revo
lutionaire partij, is toch ergerlijk, meent
het blad en vervolgt dan
„Men staat werkelijk verbaasd over
de vermetelheid, waarmee men op dit
stuk van de overzijde tegen de Recht-
sche groepen optreedt.
Herhaaldelijk is door middel van on
loochenbare statistische gegevens aan
getoond, dat in den langen tijd der li
berale overheersching de „baantjes"
hooge ien lage nu juist niet speciaal
aan „clericalen" werden weggeschonken.
Ook nu zouden nog een groot aantal
cijfers in dien zin zijn over fe leggen.
En wat den heer Van Houten betreft,
zij er even aan herinnerd, dat hij in zijn
vortgen Staatkundigen Brief, fufmiiiee-
rend tegen de Borromeus-Encycliek, o.a.
klaagde over het feit, dat door Ttet
Papo-Kuyperiaansche bondgenootschap
aan de Katholieken een vol aandeel bij
de bezetting der ministeries "(is) toe
gestaan."
Wanneer men van zulk een uitslui-
tings-geest blijk geeft, móest men er wat
minder vlug bij Zijn, om van „baantjes
jagers" en „plaatsen aan de staatsruif'?
te spreken. j
De „clericalen" zouden te dezen aan
zien een vergelijking met hunne poli
tieke tegenvoeters veilig kunnen 'door
staan."
Talma's Ziekteverzekering.
De schrijver der Haagsche Correspoto-
dentiie in de „Zutphensche Courant" be
spreekt het wetsontwerp van Minister Tal-
ma aldus: De regeling der ziekteverzeke
ring van'den minister ,Ta!ma ïs dan einde-
lijk, den "lSdien Juli jl. bij de Tweede Ka
mer ingekomen en tot welke beschou
wingen dit lokaas voor critiek ook onaf
thans en straks moge leiden, het valt
niet te loochenen, dat de tot dusver in
zijn Legislatief pogen filet gewaaid eerdel
bewindsman met deze wetsvoordracht een
machtig interessant stuk werk heeft ge
leverd, welks gedurig te ortderkennien
hoofdlijnen van durf ten oorspronkeiijkheddl
spreken. Deze eigenschappen verdienen
te meier lof, waar zij mief van improvisatie
doch vain gezétte overweging resultaten/
zijn. Daarna doet hij uitkomen, dat het
,W|.0. trekt door z'n eenvoudéén zieken
kas, één soort v'e'rzékering, en getuigt hij
na een bespreking van een (ge der voor
naamste bepalingen van het Wc O., dat
de grondslag, waarop de Minister bou
wen wil, hem practisch en aantrekkelijk!
schijnt. Er valt, zegt hij ten slotte, te veel
verwarring in de denkbeelden over een
verzekeringsbestel te bespeuren, er zijn in
binnen- en buitenland te véél pogingen'
en daden mislukt, dan dat we zulks niet
met voldoening zouden erkennen.
België.
Het huwelijk van prinses Clementine.
Binnen korten tijd zal het huwelijk tus
schen prins Victor Napoleon en prinses
Clementine van België voltrokken wor
den. Daarmede komt een einde aan een
liefdesdrama dat ruim zes "jaren geduurd
hoeft. De prins en de prinses leerden
elkander in 1904 kennen en liefhebben-
Maar koning Leopold verzette zich tegen
hun huwelijk en wel in de eerste plaats
om politieke redenen. Prins Victor be
hoort immers tot de pretendenten naar
den Franschen troon en koning Leopold
had niet den minsten lust ter wille van
het huwelijk zijner dochter, het bij da
republiek te verkerven.
Prins Napoleon, die thans den ouder
dom van 43 jaren heeft bereikt, is de
oudste zoon van wijlen prins Napoleon en
prinses Glotilde van Savoye. Hij is de
eenige vertegenwoordiger van den jon
geren tak der Bonapartes, waarvan Jero
me, de koning van Westphalen, de stam
vader was.
Prinses Clementine is de jongste doch
ter van wijlen koning Leopold II en thans
38 jaren oud.
Duitschiand
Naar roeds meerdere malen bij verkie
zingen gebleken is, wint de sociaal-demo
cratie in Duitschiand voortdurend in
kracht. Volgens het bericht, dat bestemd
is voor den Maagdenburger Partijdag, be
droeg het aantal leden in de jaren 1906
1910 achtereenvolgens de cijfers van
384 000, 530.000, 587.000 en 720,000
Door dezen aangroei zijn in het afge-
loopen jaar haast overal overwinningen
bij verkiezingen te boeken. In de steden
zoowei ats op het platteland dringen de
sociaal-democraten in steeds grooteraan-
tal in de gemeenteraden door. In tal van
gemeenten hebben zij reeds de meerder
heid verkregen. Vocral in Noord-Beieren,,
de Beiersche Pfalz, Würtemberg en Ba
den hebben vele £ódaal-democrafen zit
ting in de magistratuur, de stadsraden.'
en gemeentebesturen. In Pruisen slechts
in één plaats, n.l. in Halle aan de Saaie.
Vooral veel werk maakt de partij van de
beweging onder de jeugd, die zij tot zich
trekt door voordrachten, cursussen, uil
stapjes en feestelijkheden. Op 105 plaat
sen bestaan socialistische Jugendheime-
Gelijk we echter zagen, komt de so-
c/aal-democratische partij in Duitschiand
ondanks dien vooruitgang in gevaar. De
FEUILLETON.
23)
Pascal trok oen gezicht, maar durfde
geeii hechter belofte vragen.
Hij werd van zijn boeien ontdaan en
.Vincent liet ehm weder te paard stijgen.
De ruiters namen hem in hun midden,
len de beele ebnde vertrok naar Saint
Martel.
Zij hielden halt op eenige geweerscho
ten afstands van het huis dat Pascal hen
had aangeduid. Twee mannen werden als
verspieders vooruit gezonden. Zij kropen
ais sfangen door de ajuin, welks scherpe
(dorens hun deze verspiederstocht duur
ideden betalen.
Bijn,a drie uur lieten zij zicii w a dit DL
i'iim makkers, tusschen een boischje brem
struiken verborgen, maakten zich reeds
ongerust, toen zij eindelijk verschenen.
Welnu? vroeg Vincent.
Het wild is er nog .antwoordde Le-
courtaud.
Wat zijt ge lang weggebleven'?
'Ja, want men zag fdemand, en
hoorde geen geluid in het huis. Gelukkig
had Grimould de goede gedachte een
blaffende hond na te doen. Iemand-opende
langzaam een raam, en wij" zagen liet
hoofd van een jongen man die duidelijk
geleek op de beschrijving die men ons
gegeven heeft.
Nu kan ik gaan nietwaar? zeide
Pascal.
Straks! riep "Cournier, 't Is erg on
beleefd dat je zoo'n haast wilt maken
om uit ons gezelschap te komen. Ver-
voel je je dan bij" ons?
Dat nu juist niet, mijnheer, maar
Hou je menu, stommeling. Kom'jon
gens, vervolgde hij zich M zijn makers
deren en ze tot hunne 11, 12 of 13 jaar
eene soort excommunicatie op te leggen,
door niets gerechtvaardigd in opzicht
der grondbeginselen.
Alsnu heeft Rome al de hinderpaion
omvergeworpen, bij middel van welke
door een onbewust overblijfsel van Jan
senisme de geloovigen van welken ou
derdom ook gescheiden waren van het
H. Sacrament, ware bron van het chris
telijk leven. Om zich rekening te geven
van de overeenkomst der beslissingen
van Rome met de theologische grond
beginselen, di& de stof beheerschen ,is
het voldoende het decreet te lezen. De
overtuiging dringt zich aanstonds op, dat
de H. Stoel de waarheid zou te kort
hebben gedaan, indien hij zich had laten
beïnvloeden door de mogelijke gevolgen
van het decreet voor de praktijk van den
godsdienst in vele landen. Evenals de
apostelen heeft Pius X tot zichzelven
moeten zeggen„Non possumus non
loqui". Wij kunnen niet nalaten de waar
heid te zeggen wat de gevolgen aan
gaat, God zal er in voorzien en zoo
als een beleend spreekwoord zegt: „Doe
wel en ziet niet om
Het is niettemin waar, dat op 't eerstte
gezicht, in bijna alle landen over de Al
pen, het nieuw decreet van aard schijnt
de as te verplaatsen van de godsdien
stige vorming der eerste jeugd, welke
men Slechts tot de H. Tafel toeliet
na verscheidene jaren de ca'techismusles
te hebben gevolgd, bekroond_ met eene
reeds zeer ontwikkelde kennis van de
christelijke leering. De geestelijkheid, de
Eerste Communie beschouwend! als't
doel door alle christelijjke families na
gestreefd bediende zich van dien wensch
als van een hefboom, in veel gevallen
beschouwd als de eenig doelmatige, om
eene kennis van den godsdienst te be
komen voldoende voor de rest van het
leven en eene praktijk van de gods
dienstige oefeningen, die minstens ee„ige
jaren zou duren. Al te dikwijls inderdaad,
vooral onder de werkliedenklasse, be
kwam men lets in di topzicht tot aan de
Eerste Communie, en, eens die gedaan,
gaf de jeugd zich over aan onverschil
ligheid.
't Was al iets gewonnen dacht Ide
geestelijkheid, de prille jeugd onder den
invloed van den godsdienst te kunnen
houden tot de jaren der Eerste Comtnu
nie, bepaald op een tamelijk laat tijdstip
Om die reden was er vóór de jaren dei-
Eerste Communie eene uitwendige
tucht ingevoerd ,aan welke men streng
hield, en welke aan de pastoors de be
slissing overliet, van de toelating tot
de Eerste Communie, volgens zekere
regels, die zorgvuldig vastgesteld waren
Na het thans verschenen decreet kan
die handelwijze niet langer in stand blij-
-ven. Niet alleen is zij veroordeeld, maar
men doet in zekeren zin een beroep
op het christene volk zelf, opdat het niet
langer onkundig blijve van zijne rechten
en zijne plichten in dit opzicht. De tot
hiertoe bestaande gebruiken waren ge
steund het dient erkend, op zeer ern
stige gronden en zij konden stellig steu
nen op de zienswijze van zeer eerbied
waardige theologanten. Niettemin had
Rome van zijnen kant, het nooit uitge-
gelegd en het ook niet formeel goed
gekeurd overigens. Reeds oude beslui
ten, herinnerd door het laatste decreet,
lieten zelfs toe te voorzien dat vroeg
of laat Rome zou spreken in den zin
als het nu gedaan heeft. Vandaag dient
er gezegdRoma locuta, causa finita,
Rome heeft gesproken, de zaak is be
slist.
Uit de Pers»
Onvereenigbare betrekkingen.
Naar aanleiding van het ingediende
Wetsontwerp tot herziening van onze wet
geving op die naainlooze vennootschap
pen wijst die „Nieuwe Rott. Ct." op „het
aanvaarden der betrekking van commis
saris van een vennootschap door per
sonen, wier ambt hen daarvan moest te
rughouden: uit kiieschheid, waar zij be
grijpen kunnen, dat juist de ambtstitel
de aanleiding was, dat men hen riep; uit
berekening, waar de mogelijkehid voor
hen kan bestaan, betrokken te worden
in handelingen, die de hoogheid van het
ambt in gevaar kunnen brengen. Herin-
nerd wordt aan Thorbecke's eisch aai»
zijn collega's om hun betrekkingen als
commissaris neer te leggen,hoe deze re
gel lang is blijven bestaan, doch gaande
weg verslapt is.
wendend ik meen "dat 'tuu 't juiste oogen
blik is om de vijftgi pistolen 1) te verdie
nen, die wij nog hebben moeten.
Ja, vooruit! riep Grimauld, laten we
uSdelijk dat krot aanvallen, en die pisto
len verdienen.
Waarom trek je zoo'n gezicht Je-
han? vroeg die thef aan Lecourtoud.
Omdat ik meen dat we beter tot
de nacht konden wachten. Men zegt dat
Montenay dapper als een leeuw is.
Wij zijn acht man sterk.
Ja, maar hij is versterkt in een
huis.
Een krot.
Hij zal ons zien komen, zich verdedigen
en wel eenige geweer- of pistoolschoten
lossen, die de aandacht der dorpelingen
zullen trekken.
't Zou wat, zeide Grimould, boeren...
ik' alleen durf er wel tien aan.
Ja, maar geen tien zeelieden. En
te Saiiit-Martel zijn het allen zeelieden,
üu^s m^nngn die ^ejt J^ng ziji^v^rjiup
huid en dien duur verkoopen. Indien heit
dorp ons in den rug aanviel, ,voor wij ge
reed waren
Jehan heeft gelijk, hernam de chef,
't is beter dat we in de bremverborgen
blijven tot het nacht is.
Maar, zeide de ander, als het wild
zich in dien tijd uit de voeten 'maakt.
Aan den zeekant is 'teen loodrech
te wand, waar van onderen de golven op
beuken. Luister maar.
Men kon inderdaad het geloei der gol
ven vernemen die vol kracht zidi wierpen
tegen de rotsen aan de kust.
Ja, maar aan den andei en kant, her
nam Grimould, nijdiig omdat men zijn plan
bij dat van Jehan achterstelde.
Aan den anderen kant zullen wij
de wacht houden, hernam Lacourtaud.
"En dan, hernam de chef, zal 5k zoo
dicht mogelijk bij de "deur scMkhvachtcn
plaatsen.
•Twoe mannen vfci scholen zioh voor de
hut tussclicn d£ ajuir.planLepi, ^ojo4 dat nie
mand zonder dat zij 't bemerkten uit de
hut kon gaan. De andere bandiieten bleven
tusschen de brem verborgen.
Tegen tien uur in den avond, toen de
lichten uitgedoofd waren, ging Vincent
met zijn mannen naar de beide schildwach
ten.
'Als de vogel maar niet gevlogen is,
mompelde Grimould, die nog 'steeds uit
zijn humeur was.
'Neen, zeide een der schildwachten,,
zoo juist zagen wij hem nog een venster
openen en naar buiten zientoen hoorden
wij een kind schreeuwen, en hij sloot het
venster weer.
Welnu, vrienden, zeide de chef, het
wild is er nog: twee pistolen extra voor
dengen, die hem het eerst treft. Voor
waarts
'En allen stormden tegelijk op de hut
aan. (Wordt vervolgd.)
1) Pistool oude gouden munt vafl
pl.m. 10 gulden.
