Redevoeringen van een minuut.
flnccdotcn.
280
^„Koelbloedigheid in het gevaarZ „Kapitein,"
sprak de eerste stuurman van de „Cauliflower,"
terwijl de storm op zijn hevigst was, „er staat
twee voet water in het ruim. Wat moeten we
beginnen
De kapitein verbleekte, maar slechts voor
een achtste deel van een seconde. Terstond
had hij zijn zelfbeheersching weer terug. „Ver
zuim geen oogenblik," sprak hij. „Schrijf direct
een adres aan mij, waarin mij dank betuigd
wordt voor mijn koelbloedigheid en heldenmoed
in het vreeselijkste gevaar. En niemand in de
booten, voor ze het adres allen geteekend
hebben I"
HET HANZEFEEST TE BOLSWARD
In het oude stadje Bolsward, in het hartje van Friesland gelegen, werd deze week het
feit herdacht, dat Bolsward in 1549 te Keulen op een vergadering der Hanzesteden als medelid
van het Hanze-verbond werd opgenomen. Dit feit werd gevierd met een groot gecostumeerd
feest, voorstellende een intocht van keizer Karei V in de stad, ter bekrachtiging van dit besluit.
Feest en optocht slaagden kranig, onze foto geeft een en ander duidelijk weder.
tORTHEID en zakelijkheid zijn niet zoo heel algemeene
en juist daarom te meer gewaardeerde eigenschappen
van een redevoering. Jammer genoeg bedenken de
meeste redenaars dit intussdhen pas, wanneer het te laat
is. Vooral toasten groeien dikwijls onbehoorlijk lang uit,
en maken een anders gezelligen maaltijd heel vaak allervervelendst.
Te New-York is, om dat tegen te gaan, een club gevormd die
ten doel heeft jongelieden tot uitstekende, aangename tafelredenaars
te maken, in staat om in éen minuut ieder onderwerp op bevre
digende wijze te behandelen.
Van tijd tot tijd houdt de club hare openbare vergaderingen.
Dan krijgt ieder lid onvoorbereid een onderwerp, waarover hij
precies een minuut moet spreken, en hij kwijt zich dan van zijn
taak natuurlijk zoo goed mogelijk.
Precies na zestig seconden steekt de president der club de
rechterhand op, en dan moet degeen die aan het woord is, op
houden, al was het ook midden in een lettergreep. Eerstbegin-
nenden in de moeilijke kunst hebben meestal aan éen minuut
lang niet genoeg, en wanneer hun dan plotseling het woord ont
nomen wordt, hebben ze dikwijls heel iets anders gezegd dan ze
bedoelden.
Kort geleden organiseerde de club een wedstrijd onder een
groep jonge leden. Die precies in zestig seconden met zijn onder
werp klaar kwam, zou een premie krijgen. De wedstrijd had het
volgende verloopeerste onderwerpde genoegens van een
boottochtje. De redenaar sprak zeer gevoelvol, en als in extase
eindigde hij met de woorden „Ja, heerlijk is het, op de blauwe
golven te wiegelen. Dan breekt de mensch hier hief de pre
sident de hand op, en de woorden „met de conventioneele ge
bruiken der beschaving en denkt aan de natuur" bleven onuit
gesproken.
Tweede thema: kennis is macht. „En zoo zien wij," besloot de
redenaar, „dat er niets heerlijker voor den mensch te be
denken valt, dan voortdurend te drinken Hier kwam
het noodlottige sein, dat het slot van den zin „uit de bron
nen van wetenschap en kunst" afsneed.
Derde thema: de naastenliefde. Deze speech eindigde
als volgt: „daarom moet ieder van ons trachten, zijn naaste
alles te ontnemen...." hier kwam het noodlottige teeken,
en de laatste woorden: „wat hem zorg en kommer kan
veroorzaken," moesten onuitgesproken blijven.
Heel gelukkig kwam een rede over „kunst" aan haar
einde. De redenaar, die deze speech hield, was schijnbaar
erg in de war. Hij zei het volgende: „Hooggeacht audi
torium (pauze van vijf seconden). Ik moet u over de „kunst"
spreken (pauze van vijf seconden). Gij allen zult mij toe
geven dat dit een zeer moeilijk onderwerp is (pauze van
vijf seconden). Toch hoopte ik u in klare bewoordingen te
kunnen zeggen, wat ik onder kunst versta (weer vijf secon
den pauze). Toen ik daar straks met de electrische hierheen
reed, heb ik mijn speech nog meermalen uit het hoofd op
gezegd Toen ik uitstapte kende ik ze nog heelemaal. En
denkt ge dat ik mij er nu nog éen lettergreep van te bin
nen kan brengen? (opnieuw vijf seconden pauze). Al zoudt
ge er mij op het oogenblik om doodslaan, ik weet er niets
meer van, en moet erkennen dat ik van kunst geen flauw
begrip hebl"
Dat laatste had de man eigenlijk willen zeggen, maar
hij slaagde er toch in, zijn rede precies een minuut te doen
vuren, en daar geen der anderen aan deze voorwaarde
voldaan had, moest hém de prijs toegekend} worden.
Een onhandig compliment. Vrouw (terug-
keerende van een visite bij den tandarts). Man
lief, ik zal nu wel erg dom worden I
Echtgenoot. Dom? Waarom, vrouwlief?
Vrouw. Wel, ik heb mijn verstandskiezen
laten uittrekken.
Man. Kom, kom, vrouwtje, dat is immers
niets dan bijgeloof. De zoogenaamde verstands
kiezen hebben met je verstand niets te maken.
Ik verzeker je dat al had je al je tanden en
kiezen laten uittrekken, je daardoor onmogelijk
ook nog maar iets dommer zou kunnen worden
Hij slaagde er in de zaak weer bij te leg
gen, maar gemakkelijk ging het allesbehalve.
Zonderling. „Je nicht Marie is zwaar verkouden geworden."
„Zoo, hoe is dat zoo gekomen?"
„Doordat ze een met zijde gevoerden mantel gekocht heeftl"
„Kom, wat kan dat er nu mee te maken hebben?"
„Heel veel. Ze moest den mantel voortdurend open dragen on
danks de strenge kou. De menschen moesten de zijde toch zien!"
Een naam. ,,Wel, heeft die laatste compositie van je vriend A
nog al succes gehad
„Absoluut niet. Hij verdient er niets aan, en dat alleen door
dien ongelukkigen aanhef!"
„Hoe is die dan?"
„Hij luidt: Toen ik jong wasl En dat willen de dames geen
van allen zingen."
Niet erg vriendelijk. „Ik heb een nieuwe waschmachine uitge
vonden," begon een niet erg helder uitziende uitvinder bij zijn
bezoek aan een rijk man, dien hij voor zijn vinding wilde inte
resseeren.
De kapitalist keek hem koeltjes aan. „Een waschmachine dus,"
sprak hij. „Nu man, ga dan naar huis en pas ze eerst eens op
je zelf toe|"
Hoe de memchen verdeeld worden. De tegenwoordige samen
leving laat zich heel geschikt in twee klassen verdeelen
de eerste zijn de menschen, die automobielen bezitten, de
tweede zij die zich er aan ergeren
Uit de rechtszaal. Verdediger. Inderdaad, het is zoo: mijn
cliënt heeft den aanklager een os genoemd. Als verzachtende om
standigheid voor den beklaagde zou ik echter willen aanvoeren,
dat hij als vegetariër met de verschillende diersoorten maar slecht
bekend isl"
HET ZILVEREN FEEST DER NEDFRLANDSCHE BANKETBAKKERS-
VEREENIGING, DEZE WEEK TE AMSTERDAM GEVIERD:
een kijkje op het feestterrein in de groote zaal van Artis.
