Schoonmama als redder in den nood.
DE VLIEGTOCHT TE HEERENVEEN:
het oogenblik, waarop Maesdijk het hoogste punt van zijn
eerste, zoo wèl geslaagde vlucht bereikt.
op zijne schoonmoeder, die eveneens
tot vertrek gereed stond.
Zijn gelaat verhelderde, en de
diepe rimpels, welke de hachelijke
toestand van het oogenblik te voor
schijn had geroepen, verdwenen als
bij tooverslag.
„Maar, dames en heeren", riep hij
de ongeduldige menigte toe, „houdt
toch, als ik u verzoeken mag, reke
ning met de omstandigheden. Ziet,
ginds staat mijne schoonmoeder,
eveneens tot vertrek gereed, en zelfs
voor haar heb ik geen plaatsje
kunnen machtig worden."
Het publiek lachte en schertste,
en de orde was hersteld.
Men mopperde niet meer, doch
wachtte geduldig op den extra-
trein, die uit het naaste hoofdsta
tion telegrafisch ontboden was.
E stationchef van
het vriendelijke
dorpje V, ver
keerde in opge
wonden stemming.
Hij had de beide Paasch-
dagen zijne schoonmoeder
te logeeren gehad, en deze
had op zijne vrije oogenblik-
ken in zoo ruime mate be
slag gelegd, dat hij van den
ochtend tot den avond geen
seconde had kunnen uit
rusten.
De moeilijkste nachtdienst
ware hem minder zwaar ge
vallen dan alle attenties,
die hij aan haar had moeten
bewijzen.
En nü werd, tot overmaat
van ramp, op den laatsten
feestavond een nieuw offer
van hem geëischt.
Zijne schoonmoeder zou
in den vooravond vertrek
ken, en hij had zijn vriend,
den gemeente secretaris, be-
HET NIEUWE RETRAITENHUIS TE NOORDWIJKERHOUT
de veranda, op de zuidzijde van het gebouw gelegen en waarin achteraan de toe
gang is tot de kapel. Deze veranda is voor de geestelijke lezingen en de verpoozing
als aangewezen, en maakt een allerprettigsten indruk.
Onzin. Op een feest, waar druk
getoost is, vraagt men een der
heeren, die toe nog toe gezwegen
heeft, om ook een toost te slaan.
Na lang weerstreven begint hij
„Dames en heeren, ik ben geen
redenaar. Houdt het mij dus ten
goede als ik onzin verkoop
maar het komt uit het hart
onze gastheer leve 1"
Erg eerlijk zag hij er toch niet
uit! Boer: (in den trein, tot een
heer, die een abonnement heeft):
He, da's aardig, heb je geen kaar
tje noodig
Heer Neen, ze laten me mee
rijden op mijn eerlijk gezicht.
BoerDan moet je zeker niet ver.
EEN NIEUW REDDINGSAPPARAAT:
in Engeland is een nieuw reddingsapparaat uitgevonden, dat in de practijk
reeds gebleken, is goed te zijn. Het bestaat uit een V-vormige reddingsboei,
die altijd voor gebruik gereed is, en bovenal dienst kan doen tot het op
pakken van onvoorzichtige zwemmers, die zich te ver in zee gewaagd hebben.
De Hollandsche luchtvaarder
Maesdijk in zijn aviateurs-
costuum.
Water of kojjie „Juf
frouw Zandhorn," sprak een
der kostgangers, „ik zal een
ingezonden stuk in de cou
rant zetten over de slechte
kwaliteit van het water hier."
„Wat zegt u, meneer,"
sprak de hospita, „vindt u
het water zoo slecht
„Stellig juffrouw," ant
woordde de kostganger; .,het
wordt bepaald verontreinigd.
Aan 't water, dat u me van
morgen bij mijn ontbijt
bracht, was zelfs duidelijk
een zekere koffiebijsmaak te
proeven 1B
Een uitstekende keuken
meid. Mevrouw. „Maar zijt
ge inderdaad in alle opzich
ten bekwaam
Keukenmeid. „Zeker me
vrouw. Ik speel uitstekend
piano en tennis, ik ben een
zeer goede zangeres, kan ook
heel mooi schilderen, flink
fietsrijden.
Mevrouw. „Nu ja, maar
koken
Keukenmeid. „Als het
bepaald moet, kan ik dat
ook nog, mevrouw."
Wat verbeelde hij zich
welHeer tot (eigenaar van
een hem aanblaffenden
hond): Houd dat mormel
toch bij je 1
Wat mormel Ben jij
soms al vijfmaal bekroond?
loofd, een eindje met hem om te wandelen en in „Duin-
lust" onder de gezellige veranda een glaasje bier met hem
te drinken.
Doch daar bereikt hem opeens de jobstijding, dat de
onder-chef, die hem zou komen aflossen, plotseling ongesteld
was geworden.
Mocht hij dan geen uurtje rust genieten?
Honderden pleizierreizigers verdrongen zich op het perron,
en in den tot vertrek gereed staanden trein was in geen der
coupé's een plaatsje meer onbezet.
Steeds dichter pakten zich, op het lange, smalle perron,
de ongeduldige reizigers samen, zoodat hij ten laatste niet
meer in staat, was de orde te handhaven en doeltreffende
maatregelen te verzinnen.
Het publiek werd zóo hinderlijk, dat hij den toegang tot
de treinen moest laten afsluiten.
Aan gelegenheid tot vertrekken viel voor de morrende
reizigers voorloopig niet te denken.
Deze jobstijding prikkelde het opgewonden publiek nog
meer, zoodat de arme chef ten laatste ten einde raad was.
Daar viel plotseling, onder de verhitte gezichten, zijn oog
VAN DE VLIEGTOCHTEN TE HEERENVEEN:
""het ranke en toch zoo stevige vliegtuig wordt over het veld naar de plaats
vervoerd, vanwaar de aviateur is opgestegen.
