De sprekende rots.
2.0
ATI Jij mijn dochter trouwen I Jij, een kerel zoo arm
als een kerkmuis I Maakt dat je de deur uitkomt,
en laat ik je onbeschaamde gezicht nooit meer zien,
hoorl"
En ondanks de spottende blikken van een paar zijner bezoekers
wierp Berdigeaux den stoutmoedigen candidaat naar de hand zijner
Annette met minachtend gebaar zijn servet naar het hoofd.
Ieder ander dan de vader zijner helste zou er bij Reinier Belliard
slecht afgekomen zijn, als hij hem zoó behandeld had. Maar in
dit geval dacht Belliard alleen aan de toekomst, en in kort-
afgebroken woorden sprak hij „Maar baas Berdigeaux, Annette
en ik hebben elkaar toch lief.
„Wat," riep de herbergier in de hoogste opgewondenheid uit.
„Wou je mij dat óok nog voor de voeten gooien I Laat Annette
dat mij eens komen vertellen, dan zal ze er van lusten, dat belool
ik je 1 Zoo'n mooi meisje als zij, dat vijf-en twintig duizend gulden
meebrengt, durf jij, een doodgewone kellner, daarom komen Ik
zou nog liever 1'
heen moest gaan, wilden er geen onge-
hij
Belliard voelde dat
lukken gebeuren.
„Ik zal gaan, baas
Berdigeaux," sprak hij.
„Ik ga heen, maar niet
voorgoed. Ge zult van
mij hooren, dat beloof
ik u
En hij verwijderde
zich langzaam, nieuws
gierig nagestaard door
twee jonge dames die
levendig belang sche
nen te stellen in den
blonden reus, die daar
zoo smadelijk wegge
jaagd werd.
Baas Berdigeaux
voelde wel zoowat dat
zijn klanten hem in
het ongelijk stelden,
en ging knorrig naar
zijn keuken terug.
Eenige minuten later
verried een heele reeks
scheldwoorden, door
hartstochtelijke snikken
onderbroken, dat hij
op zijn manier al bezig
was de zaak met zijn
dochter te bespreken.
Maar al meende hij
zijn vaderlijk gezag nu
bevestigd te hebben,
baas Berdigeaux was
toch niet heelemaal
gerust. Hij verweet zich
al dat hij tegenover
Belliard te barsch was
opgetreden. Niet dat hij ook maar een oogenblik
er aan dacht, den jongen man als schoonzoon te
DE BEGRAFENIS VAN MGR. G. W. VAN HEUKELOM,
in leven eerekamerheer van Z.H. den Paus, kanunnik van het aartsbisschoppelijk kapittel en
pastoor te Jutfaas. De katholieke kunst en speciaal de kerkelijke kunst heeft aan den
eerbiedwaardigen overledene ontzaglijk veel te danken. Mgr. van Heukelom was deken van
net bekende St. Bernulphusgilde en ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
accepteeien, maar hij vroeg zich af waar hij, midden in
het seizoen, iemand zou vinden ter vervanging van Belliard,
die dan toch zoo eerlijk, trouw en werkzaam was als maar
moeilijk een plaatsvervanger zou kunnen zijn. Belliard
alleen was haast een heel personeel waard. En bovendien,
wat moest er nu van de beroemde „echo bij de rots"
terechtkomen
Want de herberg de Gekroonde Os dankte voor een
goed deel haar grooten naam door heel Bretagne aan
de nabijheid der beroemde rots waaruit baas Berdigeaux
heel den zomer door zulke kostelijke inkomsten trok.
Van de „sprekende rots" had men niet alleen het prach
tigste vergezicht over de zee, dat men zich denken kan,
maar de echo klonk er ook wezenlijk eenig mooi, en de
EEN ZELDZAAM JUBILÉ:
dezer dagen herdacht Jan Meester, hier midden op het
veld zijner werkzaamheid afgebeeld, zijn veertigjarig
jubilé in dienst der firma P. Rood en Zoon, zaadtelers
en -handelaren te Bovenkarspel. Dat zijn patroons zich
tegenover den trouwen dienaar niet onbetuigd lieten,
spreekt wel van zelf!
EEN NIEUWE KERK IN HET BISDOM BREDA:
Mgr. I van Mens, deken van Bergen op Zoom, legt den eersten steen
der nieuwe kerk ie Hoogerheide (nabij Breda). De kerk wordt gebouwd
door den bekenden architect J. van Gils.
altijd even zuivere
klank ervan deed aan
de stem van een Napo-
litaanschen tenor den
ken. De hooge grijze
muur, met altijdgroene
planten bekleed, kaat
ste het geluid zoo
nauwkeurig en zoo
krachtig terug dat
heele karavanen reizi
gers iederen zomerdag
dit allerzeldzaamste
natuurverschijnsel kwa
men bewonderen. Het
merkwaardigste was,
dat de echo bij de rots
plotseling ontdekt was,
kort nadat baas Berdi
geaux de Gekroonde
Os voor een appel en
een ei van den vorigen
eigenaar gekocht had.
Een journalist had er
toen de honderddui
zend lezers van zijn
dagblad op vergast en
drie jaren later was de
Gekroonde Os de
drukst bezochte her
berg van geheel Bre
tagne Baas Berdigeaux
had al twee verdiepin
gen op zijn huis gezet
en er een auto-garage
bij laten bouwen.
Nu was echter de
„echo bij de rots" niet
zoo'n wonderbaar n a -
t u u rverschijnsel als
de menschen wel dach
ten. en die drom-
melsche Belliard kende
het geheim ervan. Met
Annette en zijn baas
was hij de eenige die
wist hoe het kwam dat
de „sprekende rots"
zoo getrouw woorden
van zes lettergrepen
teruggaf en zelfs
heele zinnen.Als
die jongen nu maar
niet ging babbelen
En of het zoo wezen
moest, juist den vol
genden dag wachtte
Berdigeaux bezoek
van een grooten
ondernemer van pu
blieke vermakelijk
heden te Parijs! De
gedachte aan een
groot echec be
nauwde hem den
geheelen nacht.
EEN GEZELLIG UITSTAPJE:
de leerlingen van de laagste drie klassen der nieuwe katholieke
school voor M. U. L. O. te Leiden op hun uitstapje naar Noord-
wijk aan Zee van 6 Juli jl. gekiekt.
[Zie het slot op
bladz. 237.)
