r De zaak Van Heeckeren. De Slagboom. Ie Jaargang. No. 228. Ste &2icbeli& Sou/tomt Bureau OUDE SINGEL, 54, LEIDEN. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAP VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN. DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week, 1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco per post 1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 21/. cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent. Donderdag Juli 1910. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine Advcrtentiëngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geen handels-advertentiën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden- betrekkingen 15 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Raadsverkiezing te Noordwijk. Voor de verkiezing van tw'ée leden .Van den Gemeenteraad van Noordwijk op Dinsdag 12 Juli a.s. bevelen wij Rrtet lallen' aandrang aan de heeren: TH. VAN WENT EN A. VAN DEN BERG Gzn., Candida ten der R. K. Kiesvereeniging. Geen' Katholiek kiezer mag ditmaal Van de stembus wegblijven. De patroons zorgen, dat hun perso neel gaat stemmen, en ieder kiezer wek- ke zijn buurman op om zijn kiezersplicht te vervullen. Bij het inleveren der biljetten lette men er vooral op, het stembriefje in de Igoede bus te werpenanders is^ de stem waardeloos. „De Standaard", wiens hoofdredac teur Dr. Kuyper nauw betrokken is bij )de kwestie-van Heeckeren, bevat een be schouwing over de2e onverkwikkelijke geschiedenis, die niet bijzonder vleiend is voor den heer van Heeckeren. Het blad schrijft: Nu de Handelingen van de Eer ste Kamer d. d. 1 Juli uitkwamen, blijkt idat de Minister van Buitenlandsche Za ken ook nu, gelijk op 10 Februari, zijne feitelijke verklaring beperkt heeft tot de ééne vraag, of er in 1904 door Z. M. den iDuitschen Keizer al dan niet aan H. M. de Koningin een brief gezonden is, handelende over onze Landsdefen- s i e. Dit had de Minister op 10 JFebruari pertinent ontkendthans heeft hij op 1 Juli verklaard zijne bewering van 10 Februari op elk punt te handhaven en ditmaal heeft hij er bijgevoegd, dat een oud-Minister uit het Kabinet van 1901 ■„niet de-minste bedenking had om het toen verklaarde als volkomen juist te aan vaarden". Deze blijkbaar met veel zorg gekozen uitdrukking is onberispelijk. Het Kabi net van 1901 is in 1905 afgetreden zon- jder alsnog op dit punt tot volkomen ze kerheid te zijn gekomen, maar thans zal geen der oud-Ministers meer de-minste bedenking hebben, om de volkomen juist heid te aanvaarden van de gedane minis- terieele verklaring, dat een brief als bedoeld, in werkelijkheid niet bestaan heeft. Had de heer Van Heeckeren dan ook rbeter geluisterd, zoo zou hij stellig zijn interruptie op dit punt achterwege heb ben gelaten, en integendeel hebben moe ten roepen A c c o o r d De Minister had nu eenmaal op 10 Februari zich, met opzet, bepaald 'tot de bespreking van het ééne feit van den brie f, en nog wel van z u 1 k een brief, t.w. over 's Lands defensie. Van ihet bestaan nu van zulk een brief is nooit |door eeuig oud-Minister aan den heer Van Heeckeren de stellige verzekering gegeven. Hij heeft daarom zijn eigen zaak- geschaad, door zich niet ijlings uit deze FEUILLETON. (Vrij\ naar het Fransch, van RENE BAZIN). 51) Twee dagen later stond een vreemde ling op de kadie langs de haven van Pal- lanza. De boot die hem aan land had ge bracht, verliet zijn ligplaats, en voer rond om de met terrasvormige tuinen beplan te rotskaap, die idie golf der Bonome- ische eilanden begrenst en het Lac Majeui- in tweeën -deelt. Reginald zocht in de menigte, die voornamelijk uit Italiaansche straatventers bestond, naar iemand, dilen hij tot zijn verwondering niet aantrof. De wind die van den kant der Alpen woei, blies langs de hellingen .-en steeg draaiend .omhoog, droge bladeren medevoerende, jdie in de lucht een geur van gedroogde krui den achter Meten. Reginald wist dat htt Eden-Ho^el PiR «die uiterste punt van onhoudbare positie terug te trekken, en zonder voorbehoud de verklaring van den Minister op dit punt te aanvaarden. Iets wat hij te ,eer had kunnen doen, daar de Minister met geen woord, noch toen', noch nu, ontkend of geloochend lieeft, wat in 1901 w e 1 is geschied, maar hetgeen zoomin door het Kabinet van 1904, als door het tegenwoordig Ministe rie voor publieke bespreking vatbaar werd geacht. Beide Kabinetten hebben geoordeeld, dat de zaak van meet af een ge heim karakter droeg, en dit moest blijven behouden. Voorzoover nu de heer Van Heeckeren, als diplomaat, destijds in deze zaak ge mengd mocht zijn, kon ook deze inmen ging nooit anders dan een stipt geheim heim karakter dragen, en beging hij een onvergeeflijke fout, door wat hem als diplomaat mocht ter oore gekomen zijn, als Kamerlid in het publiek te willen uit dragen. Het was dan ook stellig verkeerd ge zien', dat enkele leden der Kamer, voor hun collega partijtrekkend, nogmaals het hek wilden' openhouden voor een nieuwe excursie op dit verboden terrein. Zij hadden hem veeleer moeten aansporen, om liever ongelijk in het debat te lijden, dan als diplomaat aan zulk een geheim te willen tornen. Die averechtsche steun heeft den heer Van Heeckeren op 1 Juli geheel van de wijs gebracht, en de Kamer genood zaakt aan yen voor 's Lands belang zoo gevaarlijke discussie eens voorgoed een eind te maken. Toen dan ook de Minister, zeer wel latende doorschemeren, waarop hij doel de,-sprak van „gebeurtenissen en omstan digheden, die zich in het internationaal verkeer kunnen voordoen, die niet voor openbare mededeeling vatbaar zijn", en toen het voornemen bleek om desniette min zulke gebeutènissen te willen ont sluieren, kan en mocht de Eerste Kamer niet anders doen, dan het debat sluiten. Elke andere houding zou geweest zijn het uit handen nemen aan den .Minister van het buitenlandsch beleid en een prijsgeven van het landsbelang aan de zucht, om een medelid persoonlijk te dekken. Het is dan ook te betreuren, dat de motie-Rengers niet met algemeene stemmen is aangenomen, inclusief die van den heer Van Heeckeren. Deze toch was op hoogst onvoorzichtige wijze in een impasse .'ingereden, en had zich al leen door voor de motie te stemmen, voor goed uit die impasse kunnen red den. Een diplomaat toch, die, betrokken in iets wat het karakter van een staatsge heim draagt, weigert clit te eerbiedigen, snijdt zichzelf den pas af. Een debat over zulk een handelwijze kon niet worden voortgezet, en daarom liep het zeer te recht op officieel terrein dood. Intusschén heeft het allen schijn, dat er in 1904 toch ten aanzien van onze landsverdediging iets is voorgevallen dat men wenscht verborgen te houden. Men hoore naar dezelfde „Stand aard", die het weten kan. In een vrijzinnig blad wordt het voor gesteld. alsof „De Standaard", na eerst den heer Van Heeckeren te zijn afge vallen, allengs weer tot hem naderde. de Kaap lag en stak daarom dwars het plein over langs de oude huizen met ar cades, om langs die breede, door villa's begrensde helling, naar boven te stijgen. Aan 't begin van dezen weg kwam een Engelschman met uitgestoken armen hem tegemoet. Ik heb mij verlaat. Reginald begroette Hargreeve. Zij zagen elkander aan. Hargreeve aar zelde zijn gewone hartelijkheid te doen blijken en weerhield den eigenaardigen glimlach, die altijd over zijn gelaat lag. Gij beziet mijn uiterlijk, alsof ik zoo pas van 'een ernstige ziekte hersteld ben, mijn waarde, zeidie Reginald; maak u niet ongerust over mij; ik ben nog steeds dezelfde, :en ik' ga weer in dienst. Ik vertrek van avond tenzij mijn vader mij hier houdt, maar dan vertrek i.k mor gen. H'oe maakt hij het?, Uitstekend. Het kLimaat hier is gun stig voor hem. Des te beter. Scheen hij niet een wei nig b ekommerd .Hargreeve liep mét Reginald die hel ling Qp, en ^ette dopr gebaren kracht bij Dit is volstrekt onjuist. Herhaalde lijk, zelfs onder sterke pressie, om ad vies gevraagd of wij de herkiezing van den heer Van Heeckeren gewenscht ach ten', is dezerzijds aan een ieder die advies vroeg, van' meet af, steeds door, en ook niu nog, niet anders geantwoord, dan dat wij geen vinger voor en geen vinger tegen de herkiezing van den heer Van Heeckeren zouden uitsteken, en, als zelve in' deze zaak betrokken, een stipt neu trale houding aannamen. Dit belette intusschén niet, dat we, toen uit onze woorden werd afgeleid, w,at er niet in stak, deze uitlegging van onze woorden beslist afwezen. Men had toch uit onze woorden afgeleid, jat het on ze bedoeling was geweest, op den heer Van Heeckeren de blaam te leggen, als had hij deze geheefe zaak, om 't nu eens plat uit te drukken, geheel uit zijn duim gezogen, en als ware er in 1904 niets ge schied, dat aanleiding gegeven had tot het valsche gerucht. Dit hebben we toen voor onjuist ver klaard, gelijk we dit nog doen. Ook wie iemands houding beslist af keurt, is daarom niet van den plicht ont slagen om hem recht te doen wedervaren op 't punt, waarin hij gelijk had. „De Standaard" zegt dus nimmer be weerd te hebben, dat de heer v. Heecke ren de zaak van de inmenging van den Duitschen keizer in onze aangelegenhe den, geheel uit zijn duim gezogen heeft. Maar, mag men vragenwat heeft de heer van Heeckeren dan niet uit zijn duim gezogen, en wat is er eigenlijk in 1904 gebeurd. De wegen der diplomatie zijn duister en wij gelooven dan ook, dat het publiek nimmer het fijne van de zaak zal te weten komen. Maar dit staat wel vast, dat door de regeeringsverklaring bij het publiek niet is weggenomen de meening, dat er in 1904 door een vreemde mogendheid ten opzichte van Ons land dingen zijn ge beurd, die niet wel door den beuigel kunnen. BUITENLAND. Frankrijk. Nepotisme. De zoon van den afgevaardigde Trouil- lot is benoemd tot ontvanger te Melun, op een salaris van 12.378 francs. Hij is eerst 5 jaar ontvanger, en 32 jaar oud. Op dien leeftijd heeft een ijverige, plichtgetrouwe ontvanger een salaris 3de klasse van 3 a 4000 francs. Een maand geleden was Trouillot benoemd tot ontvanger te Cha- lon-sur-Saone in de plaats van een zekere Miesch, die ontslagen was. Deze laatste protesteerde, en 'daar Co- chery en (Papa) Trouillet zwak stonden, gaven zij toe, maar lieten Trouillet nog wat hooger stijger. In plaats van Chalon f 12.212 francs, kreeg hij Melun 12.378 francs. Bij hetzelfde besluit werd Jacquin, oud staats-advocaat, oud-beschermer der fa milie Humbert oud vice-president der Ligue de rensaignement, ontvanger be noemd te Levallois-Perret. Zulke benoemingen ontmoedigen ten aan zijn woorden. Hij? Zijn beste vrienden, zooals ik, zijn zelfs niet in staat tie gissen, wat er in zijn geest omgaat. Ik weet wat hij doet, maar weten wat hij denkt, als hij het niet wil zeggenIk kan u de verzeke ring geven dat hij een leven leidt vol be zigheid, geheel naar zijn zin. Hij heeft een kleine witte boot, een soort van sloep, waarmede wij van de eene zijde van 't meer naar de andere^ kruisen; een uitstekende zeilboot, en die ook geschikt is om te gaan visschen. Uw vader vischt gaarne op forel. Hij vindt ze honderd maal mooier en lekkerder dan de forellen uit het Garda meer, diie, zooals ge weet, bruin geschubd zijn. De forel die men hier vangt, glinstert als zilver, en heeft heerlijk vleesch, vooral als ze toebereid is met oude jlesawijn. De bergen bieden ons vqldoendie uitstapjes, maar uw vader is veel spoediger vermoeid' dan voor enkele jaren, Hij heeft zich in doen schrijven bij de IJsclub, want er is een kunstbaan ach ter het .Crocetta, daar ginds,.., Wer kelijk, het verblijf hier is zeer bevorder lijk yo&r jde gezojndjheid .van Ujw ya^er, zeerste het ontvangers-korps, dat die beste baantjes weggekaapt ziet door gunste lingen der politiek en dier vrijmetselarij!. Engeland, De Londensche graafschapsraajd heeft gisteren met 53 tegen 46 stemmen een amendement verworpen, om voortaan in de trams geen advertentiën van alcohol houdende dranken aan te brengen, Er ging zelfs een stem op, om alle adver tentiën uit de trams te weren, maar die reclames brengen 25,000 p, in het jaar op en dat bedrag wilde men voorloopig nog niet laten schieten. Maar evenqens achtte de meerderheid het onnoodig ad vertentiën van bier en alcoholhoudenjdie drank te weren, omdat men het gevaar hiervan niet inzag; al zou een dergelijke maatregel slechts op een paar pond ko men te staan, de meerderheid zag geen reden om van dit zoete winstje afstand te doen. Rusland. Het onrecht tegen Finland. Een hoog Finsch ambtenaar bij den Senaat is ontslagen tengevolge van zijn piotesten tegen de schending van de Fin- sche grondwet. Daar gerechtelijke amb tenaren alleen na een onderzoek kunnen worden ontslagen, wordt het optreden tegen hen als onwettig beschouwd en bespreekt de Finsche pers met groote bitterheid dit onrecht: Zij verklaart dat de onderteekening door den Tsaar van de wet, welke de Finsche grondwet schendt, het begin is van een nieuwe periode in den strijd van recht tegen macht. Amerika. De bokswedstrijd. We hebben gisteren in de rubriek Sport mededeelingen gedaan over den bokswed strijd JeffriesJohnson, waarbij de neger de overwinning behaalde. Die overwin ning heeft tot ernstige ongeregeldheden op verschillende plaatsen aanleiding ge geven tot'felle uitbarsting van rassen haat, zoo'dat er reden genoeg is, om ook hier iets over dezen bokswedstrijd tus- sclien zwart en blank te vertellen. Over de reusachtige belangstelling die de wed strijd in Amerika onder de Amerikanen in het buitenland en in het algemeen in de Engeisch-sprekendie landen wekte, hebben we reeds iets verteld. Die belang stelling blijkt ook uit de lange, kolom- menlange verslagen in de Engelsche bla- 'den. Uit die verslagen lezen we dat de heer Jeffries, de blanke kampioen, inde vijftiende ronde verslagen werd. Hij was niet meer in staat den strijd voort te zetten. Men verwachte van ons niet een uitvoeiige beschrijving van het verloop van den wedstrijd; wie daar belang in mocht stellen moeten we naar Engelsche en Amerikaansche bladen verwijzen. Maar een kort relaas is toch wel noodig, wil men een indruk krijgen van het schouw spel, dat duizenden en duizenden in Ame rika i n spanning hield. De drie eerste ron den leverden geen bijzonders op; bij de vierde ronde slaagde Jeffries er in John sons lippen ten bloede te beuken; in de vijfde ronde slaagde geen der beide strij ders er in ;een flinken opstopper uit te deelen, maar in de zesde plaatste Johnson zijn vuist in 's heeren Jeffries oog, dat Reginald. Maar de gedachten van Sir George ,wat u betreft, zijn mij onbekend, evenals de ontvangst diie hij u zal berei den,, .Heeft hij mijn brief gelezen? Gisteravond, toen wij op het terras de koffie gebruikten. De besteller bracht alleen dien brief, en ik herkendie het schrift. Sir George opende de enveloppe, las enkele regels, stak to*en plotseling de en veloppe en den brief in zijn zak, en zei „Hargreeve, ik ontvang slecht nieuws, Blijf dezen middag bij mij." Wij hebben toen een lange, een zeer lange wandeling gemaakt. Hij was bedroefd. Ik dacht meermalen dat hij met mij over u zou gaan spreken. Maar neen, in 't geheel niet. En toch had hij gezegd: Blijf van middag bij mij. Zij volgden een weg, die aan de linker zijde door een ,zeer steile helling werd begrensd, beplant met allerlei soorten boomen, die daar als iin een kweekerij op een stonden.; Men naderde den draai van den weg en, men zag door de; takken, recht yopr- daardopr, zooals de technische term luidt^ gesloten werd. Deze zeer belangwekkend de ronde eindigde nog met een bloedneus voor Jeffries. Na dien tijd was het gelufc van d ezen blijkbaar geheel gewekenwel slaagde hij in enkele der volgende ron den er in den neger zoo nu en dan eeK ferme stomp in het gelaat toe te brengen maar deze deden geen schade, zooals alweer blijkbaar de technische term is, Jeffries zelf echter werd wel beschadigd aan lippen en neus. In de dertiende roiid^- toen Jeffries zich al meer vermoeid begon te toonen, werd ten tweeden male oen der oogen van genoemden heer gesloten* Door de goede werking van azijn en wa ter kon Jeffries echter nog een veertiende! ronde aanvaarden, die hem alleen eenigo weinig schade aanrichtende muilperen op bracht en toen had na een korte pauze de slotronde plaats. Jeffries kon niet meer telkens viel hij terug togen de touwen,,- die het strijdperk afsloten. Hij krabbelde weer op, trachtte zijn tegenstander te na deren, werd door dezen neergeslagen en bleef eindelijk liggen. De strijd was ge ëindigd met een schitterende overwinning van den negerkampioen. Het weerzinwekkende schouwspel werd zooals we reeds meldden, door tiendui zenden bijgewoond, onder wie zeer veel dames, en het gedrang en rumoer in spannende oogenbl-ikken was soms zóó groot, dat de politie met geweld de me nigte moest terugdrijven. In de verslagen die alle Engelsche bladen en de hoofdar tikelen, die verschillende van deze cou ranten aan den strijd wijden, vindt men.- voor de kenners van deze sport waar schijnlijk zeer belangwekkende, beschou wingen over de oorzaken van de neder laag van Jeffiies. We zullen daarop hier niet ingaan omdat ons als niet-deskun- dige de beteekenis der gemaakte opmer kingen ontgaan. Het schijnt zuo al thans redeneert de „Times" dat die; heer Jeffries liet slachtoffer is van de nieuwe methoden, die bij het boksen zijii ingevoerd. Waren de oude methoden ge volgd, dan zou Jeffiies waarschijnlijk niet neergeslagen zijn, maar thans was hi/ tegen Johnson, die nog altijd in training is, niet opgewassen. Zooals een Reuter-telegram gisteren reeds meldde, hebben gisteren nadat dd uitslag van den wedstrijd bekend werdl in verschillende plaatsen van de Unie ongeregeldheden plaats gehad. Niet altijd! waren de blanken oorzaak van deze on lusten. Terwijl hier de over de nederlaag van Jeffiies verbitterde blanken de ne gers aanvielen, gaven elders de negers,- jubelend over die zegepraal van hun ras genoot, door aanvallen op blanken uiting, aan hun vreugde. Het gebeurde toont wel, hoe hoog de rassenhaat in de Unie tusscheu blank en zwart nog gaat Te Nieuw-Orleans werden twee ne gers doodgeslagen, te Mo-unds in Illinois werd een neger-politie-agent -gedood. Iq New-York werd nog juist bijtijds een neger ontzet, toen een bende voorberei dingen trof om hem op te hangen. Iq Georgia en Texas werden een zestal ne gers gedood en men vreest dat hier nog meer lynchpartijen hebben plaats gehad,; In Los Angelos, de woonplaats van Jeffries.y waren de negers daarentegen ooi zaak van ernstig eonlusten. Hun over-; matige vreugdeuiting bracht hen met de uit, de blauwe bergen aan de overzijde van 4het meer. Ik zal naar hem toegaan, zeide Har-, greeve. Ik zal hem mededeelen dat gi] op zijn antwoord wacht Reginald vatte zijn oude vriend bij den arm. Zeg er bij dat ik mij aan zijn beve len onderwerp, en dat ik slechts één zaak: vraag: hem te zien, al is 't zonder tö spreken, hem te zien, al is 't slechts voor een minuut. Het gelaat van Hargreeve drukte tee-, derheid uit, maar tevens de spijt eii 't verwijt, die zich aan ons opdringen bij' nuttelooze heldendaden. Dappere jongenzeide hij. Ik be grijp je niet, maar toch heb Ik een zwak* voor je. Zeg ook dat mijn liefde voor herrt nog steeds dezelfde is, dat mijn eerbied voor hem niet veranderd is. Hargreeve ging alleen verder, en hij herhaalde de woorden: „Redhall! Re<t- hall! De toekomstige heer van Redhalf wacht het vonnis van zijn vader!" (Sjot yo 1 gtr).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1910 | | pagina 1