r
De zaak Van Heeckeren.
De Slagboom.
Ie Jaargang.
No. 228.
Ste &2icbeli& Sou/tomt
Bureau OUDE SINGEL, 54, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAP VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN.
DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week,
1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco
per post 1.50 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21/. cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent.
Donderdag
Juli
1910.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advcrtentiëngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop
(geen handels-advertentiën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden-
betrekkingen 15 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Raadsverkiezing te Noordwijk.
Voor de verkiezing van tw'ée leden
.Van den Gemeenteraad van Noordwijk
op Dinsdag 12 Juli a.s. bevelen wij Rrtet
lallen' aandrang aan de heeren:
TH. VAN WENT
EN
A. VAN DEN BERG Gzn.,
Candida ten der R. K. Kiesvereeniging.
Geen' Katholiek kiezer mag ditmaal
Van de stembus wegblijven.
De patroons zorgen, dat hun perso
neel gaat stemmen, en ieder kiezer wek-
ke zijn buurman op om zijn kiezersplicht
te vervullen.
Bij het inleveren der biljetten lette
men er vooral op, het stembriefje in de
Igoede bus te werpenanders is^ de stem
waardeloos.
„De Standaard", wiens hoofdredac
teur Dr. Kuyper nauw betrokken is bij
)de kwestie-van Heeckeren, bevat een be
schouwing over de2e onverkwikkelijke
geschiedenis, die niet bijzonder vleiend
is voor den heer van Heeckeren.
Het blad schrijft:
Nu de Handelingen van de Eer
ste Kamer d. d. 1 Juli uitkwamen, blijkt
idat de Minister van Buitenlandsche Za
ken ook nu, gelijk op 10 Februari, zijne
feitelijke verklaring beperkt heeft tot de
ééne vraag, of er in 1904 door Z. M. den
iDuitschen Keizer al dan niet aan H. M.
de Koningin een brief gezonden is,
handelende over onze Landsdefen-
s i e.
Dit had de Minister op 10 JFebruari
pertinent ontkendthans heeft hij op
1 Juli verklaard zijne bewering van 10
Februari op elk punt te handhaven en
ditmaal heeft hij er bijgevoegd, dat een
oud-Minister uit het Kabinet van 1901
■„niet de-minste bedenking had om het
toen verklaarde als volkomen juist te aan
vaarden".
Deze blijkbaar met veel zorg gekozen
uitdrukking is onberispelijk. Het Kabi
net van 1901 is in 1905 afgetreden zon-
jder alsnog op dit punt tot volkomen ze
kerheid te zijn gekomen, maar thans zal
geen der oud-Ministers meer de-minste
bedenking hebben, om de volkomen juist
heid te aanvaarden van de gedane minis-
terieele verklaring, dat een brief als
bedoeld, in werkelijkheid niet bestaan
heeft.
Had de heer Van Heeckeren dan ook
rbeter geluisterd, zoo zou hij stellig zijn
interruptie op dit punt achterwege heb
ben gelaten, en integendeel hebben moe
ten roepen A c c o o r d
De Minister had nu eenmaal op 10
Februari zich, met opzet, bepaald 'tot de
bespreking van het ééne feit van den
brie f, en nog wel van z u 1 k een brief,
t.w. over 's Lands defensie. Van
ihet bestaan nu van zulk een brief is nooit
|door eeuig oud-Minister aan den heer
Van Heeckeren de stellige verzekering
gegeven. Hij heeft daarom zijn eigen zaak-
geschaad, door zich niet ijlings uit deze
FEUILLETON.
(Vrij\ naar het Fransch, van
RENE BAZIN).
51)
Twee dagen later stond een vreemde
ling op de kadie langs de haven van Pal-
lanza. De boot die hem aan land had ge
bracht, verliet zijn ligplaats, en voer rond
om de met terrasvormige tuinen beplan
te rotskaap, die idie golf der Bonome-
ische eilanden begrenst en het Lac Majeui-
in tweeën -deelt. Reginald zocht in de
menigte, die voornamelijk uit Italiaansche
straatventers bestond, naar iemand, dilen
hij tot zijn verwondering niet aantrof.
De wind die van den kant der Alpen woei,
blies langs de hellingen .-en steeg draaiend
.omhoog, droge bladeren medevoerende,
jdie in de lucht een geur van gedroogde
krui den achter Meten. Reginald wist dat
htt Eden-Ho^el PiR «die uiterste punt van
onhoudbare positie terug te trekken, en
zonder voorbehoud de verklaring van den
Minister op dit punt te aanvaarden.
Iets wat hij te ,eer had kunnen doen,
daar de Minister met geen woord, noch
toen', noch nu, ontkend of geloochend
lieeft, wat in 1901 w e 1 is geschied, maar
hetgeen zoomin door het Kabinet van
1904, als door het tegenwoordig Ministe
rie voor publieke bespreking vatbaar
werd geacht. Beide Kabinetten hebben
geoordeeld, dat de zaak van meet af een
ge heim karakter droeg, en dit moest
blijven behouden.
Voorzoover nu de heer Van Heeckeren,
als diplomaat, destijds in deze zaak ge
mengd mocht zijn, kon ook deze inmen
ging nooit anders dan een stipt geheim
heim karakter dragen, en beging hij een
onvergeeflijke fout, door wat hem als
diplomaat mocht ter oore gekomen zijn,
als Kamerlid in het publiek te willen uit
dragen.
Het was dan ook stellig verkeerd ge
zien', dat enkele leden der Kamer, voor
hun collega partijtrekkend, nogmaals het
hek wilden' openhouden voor een nieuwe
excursie op dit verboden terrein. Zij
hadden hem veeleer moeten aansporen,
om liever ongelijk in het debat te lijden,
dan als diplomaat aan zulk een geheim
te willen tornen.
Die averechtsche steun heeft den heer
Van Heeckeren op 1 Juli geheel van
de wijs gebracht, en de Kamer genood
zaakt aan yen voor 's Lands belang zoo
gevaarlijke discussie eens voorgoed een
eind te maken.
Toen dan ook de Minister, zeer wel
latende doorschemeren, waarop hij doel
de,-sprak van „gebeurtenissen en omstan
digheden, die zich in het internationaal
verkeer kunnen voordoen, die niet voor
openbare mededeeling vatbaar zijn", en
toen het voornemen bleek om desniette
min zulke gebeutènissen te willen ont
sluieren, kan en mocht de Eerste Kamer
niet anders doen, dan het debat sluiten.
Elke andere houding zou geweest zijn
het uit handen nemen aan den .Minister
van het buitenlandsch beleid en een
prijsgeven van het landsbelang aan de
zucht, om een medelid persoonlijk te
dekken.
Het is dan ook te betreuren, dat de
motie-Rengers niet met algemeene
stemmen is aangenomen, inclusief die
van den heer Van Heeckeren. Deze toch
was op hoogst onvoorzichtige wijze in
een impasse .'ingereden, en had zich al
leen door voor de motie te stemmen,
voor goed uit die impasse kunnen red
den. Een diplomaat toch, die, betrokken
in iets wat het karakter van een staatsge
heim draagt, weigert clit te eerbiedigen,
snijdt zichzelf den pas af. Een debat over
zulk een handelwijze kon niet worden
voortgezet, en daarom liep het zeer te
recht op officieel terrein dood.
Intusschén heeft het allen schijn, dat
er in 1904 toch ten aanzien van onze
landsverdediging iets is voorgevallen
dat men wenscht verborgen te houden.
Men hoore naar dezelfde „Stand
aard", die het weten kan.
In een vrijzinnig blad wordt het voor
gesteld. alsof „De Standaard", na eerst
den heer Van Heeckeren te zijn afge
vallen, allengs weer tot hem naderde.
de Kaap lag en stak daarom dwars het
plein over langs de oude huizen met ar
cades, om langs die breede, door villa's
begrensde helling, naar boven te stijgen.
Aan 't begin van dezen weg kwam een
Engelschman met uitgestoken armen hem
tegemoet.
Ik heb mij verlaat.
Reginald begroette Hargreeve.
Zij zagen elkander aan. Hargreeve aar
zelde zijn gewone hartelijkheid te doen
blijken en weerhield den eigenaardigen
glimlach, die altijd over zijn gelaat lag.
Gij beziet mijn uiterlijk, alsof ik
zoo pas van 'een ernstige ziekte hersteld
ben, mijn waarde, zeidie Reginald; maak
u niet ongerust over mij; ik ben nog
steeds dezelfde, :en ik' ga weer in dienst.
Ik vertrek van avond tenzij mijn vader
mij hier houdt, maar dan vertrek i.k mor
gen. H'oe maakt hij het?,
Uitstekend. Het kLimaat hier is gun
stig voor hem.
Des te beter. Scheen hij niet een
wei nig b ekommerd
.Hargreeve liep mét Reginald die hel
ling Qp, en ^ette dopr gebaren kracht bij
Dit is volstrekt onjuist. Herhaalde
lijk, zelfs onder sterke pressie, om ad
vies gevraagd of wij de herkiezing van
den heer Van Heeckeren gewenscht ach
ten', is dezerzijds aan een ieder die advies
vroeg, van' meet af, steeds door, en ook
niu nog, niet anders geantwoord, dan dat
wij geen vinger voor en geen vinger
tegen de herkiezing van den heer Van
Heeckeren zouden uitsteken, en, als zelve
in' deze zaak betrokken, een stipt neu
trale houding aannamen.
Dit belette intusschén niet, dat we,
toen uit onze woorden werd afgeleid, w,at
er niet in stak, deze uitlegging van onze
woorden beslist afwezen. Men had toch
uit onze woorden afgeleid, jat het on
ze bedoeling was geweest, op den heer
Van Heeckeren de blaam te leggen, als
had hij deze geheefe zaak, om 't nu eens
plat uit te drukken, geheel uit zijn duim
gezogen, en als ware er in 1904 niets ge
schied, dat aanleiding gegeven had tot
het valsche gerucht.
Dit hebben we toen voor onjuist ver
klaard, gelijk we dit nog doen.
Ook wie iemands houding beslist af
keurt, is daarom niet van den plicht ont
slagen om hem recht te doen wedervaren
op 't punt, waarin hij gelijk had.
„De Standaard" zegt dus nimmer be
weerd te hebben, dat de heer v. Heecke
ren de zaak van de inmenging van den
Duitschen keizer in onze aangelegenhe
den, geheel uit zijn duim gezogen heeft.
Maar, mag men vragenwat heeft de
heer van Heeckeren dan niet uit zijn
duim gezogen, en wat is er eigenlijk in
1904 gebeurd.
De wegen der diplomatie zijn duister
en wij gelooven dan ook, dat het publiek
nimmer het fijne van de zaak zal te weten
komen.
Maar dit staat wel vast, dat door de
regeeringsverklaring bij het publiek niet
is weggenomen de meening, dat er in
1904 door een vreemde mogendheid ten
opzichte van Ons land dingen zijn ge
beurd, die niet wel door den beuigel
kunnen.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Nepotisme.
De zoon van den afgevaardigde Trouil-
lot is benoemd tot ontvanger te Melun, op
een salaris van 12.378 francs. Hij is eerst 5
jaar ontvanger, en 32 jaar oud. Op dien
leeftijd heeft een ijverige, plichtgetrouwe
ontvanger een salaris 3de klasse van 3 a
4000 francs. Een maand geleden was
Trouillot benoemd tot ontvanger te Cha-
lon-sur-Saone in de plaats van een zekere
Miesch, die ontslagen was.
Deze laatste protesteerde, en 'daar Co-
chery en (Papa) Trouillet zwak stonden,
gaven zij toe, maar lieten Trouillet nog
wat hooger stijger.
In plaats van Chalon f 12.212 francs,
kreeg hij Melun 12.378 francs.
Bij hetzelfde besluit werd Jacquin, oud
staats-advocaat, oud-beschermer der fa
milie Humbert oud vice-president der
Ligue de rensaignement, ontvanger be
noemd te Levallois-Perret.
Zulke benoemingen ontmoedigen ten
aan zijn woorden.
Hij? Zijn beste vrienden, zooals ik,
zijn zelfs niet in staat tie gissen, wat
er in zijn geest omgaat. Ik weet wat hij
doet, maar weten wat hij denkt, als hij
het niet wil zeggenIk kan u de verzeke
ring geven dat hij een leven leidt vol be
zigheid, geheel naar zijn zin. Hij heeft
een kleine witte boot, een soort van
sloep, waarmede wij van de eene zijde
van 't meer naar de andere^ kruisen; een
uitstekende zeilboot, en die ook geschikt
is om te gaan visschen. Uw vader vischt
gaarne op forel. Hij vindt ze honderd
maal mooier en lekkerder dan de forellen
uit het Garda meer, diie, zooals ge weet,
bruin geschubd zijn. De forel die men hier
vangt, glinstert als zilver, en heeft heerlijk
vleesch, vooral als ze toebereid is met
oude jlesawijn. De bergen bieden ons
vqldoendie uitstapjes, maar uw vader is
veel spoediger vermoeid' dan voor enkele
jaren, Hij heeft zich in doen schrijven bij
de IJsclub, want er is een kunstbaan ach
ter het .Crocetta, daar ginds,.., Wer
kelijk, het verblijf hier is zeer bevorder
lijk yo&r jde gezojndjheid .van Ujw ya^er,
zeerste het ontvangers-korps, dat die beste
baantjes weggekaapt ziet door gunste
lingen der politiek en dier vrijmetselarij!.
Engeland,
De Londensche graafschapsraajd heeft
gisteren met 53 tegen 46 stemmen een
amendement verworpen, om voortaan in
de trams geen advertentiën van alcohol
houdende dranken aan te brengen, Er
ging zelfs een stem op, om alle adver
tentiën uit de trams te weren, maar die
reclames brengen 25,000 p, in het jaar
op en dat bedrag wilde men voorloopig
nog niet laten schieten. Maar evenqens
achtte de meerderheid het onnoodig ad
vertentiën van bier en alcoholhoudenjdie
drank te weren, omdat men het gevaar
hiervan niet inzag; al zou een dergelijke
maatregel slechts op een paar pond ko
men te staan, de meerderheid zag geen
reden om van dit zoete winstje afstand
te doen.
Rusland.
Het onrecht tegen Finland.
Een hoog Finsch ambtenaar bij den
Senaat is ontslagen tengevolge van zijn
piotesten tegen de schending van de Fin-
sche grondwet. Daar gerechtelijke amb
tenaren alleen na een onderzoek kunnen
worden ontslagen, wordt het optreden
tegen hen als onwettig beschouwd en
bespreekt de Finsche pers met groote
bitterheid dit onrecht: Zij verklaart dat
de onderteekening door den Tsaar van de
wet, welke de Finsche grondwet schendt,
het begin is van een nieuwe periode in
den strijd van recht tegen macht.
Amerika.
De bokswedstrijd.
We hebben gisteren in de rubriek Sport
mededeelingen gedaan over den bokswed
strijd JeffriesJohnson, waarbij de neger
de overwinning behaalde. Die overwin
ning heeft tot ernstige ongeregeldheden
op verschillende plaatsen aanleiding ge
geven tot'felle uitbarsting van rassen
haat, zoo'dat er reden genoeg is, om ook
hier iets over dezen bokswedstrijd tus-
sclien zwart en blank te vertellen. Over de
reusachtige belangstelling die de wed
strijd in Amerika onder de Amerikanen
in het buitenland en in het algemeen
in de Engeisch-sprekendie landen wekte,
hebben we reeds iets verteld. Die belang
stelling blijkt ook uit de lange, kolom-
menlange verslagen in de Engelsche bla-
'den. Uit die verslagen lezen we dat de
heer Jeffries, de blanke kampioen, inde
vijftiende ronde verslagen werd. Hij was
niet meer in staat den strijd voort te
zetten. Men verwachte van ons niet een
uitvoeiige beschrijving van het verloop
van den wedstrijd; wie daar belang in
mocht stellen moeten we naar Engelsche
en Amerikaansche bladen verwijzen. Maar
een kort relaas is toch wel noodig, wil
men een indruk krijgen van het schouw
spel, dat duizenden en duizenden in Ame
rika i n spanning hield. De drie eerste ron
den leverden geen bijzonders op; bij de
vierde ronde slaagde Jeffries er in John
sons lippen ten bloede te beuken; in de
vijfde ronde slaagde geen der beide strij
ders er in ;een flinken opstopper uit te
deelen, maar in de zesde plaatste Johnson
zijn vuist in 's heeren Jeffries oog, dat
Reginald. Maar de gedachten van Sir
George ,wat u betreft, zijn mij onbekend,
evenals de ontvangst diie hij u zal berei
den,,
.Heeft hij mijn brief gelezen?
Gisteravond, toen wij op het terras
de koffie gebruikten. De besteller bracht
alleen dien brief, en ik herkendie het
schrift.
Sir George opende de enveloppe, las
enkele regels, stak to*en plotseling de en
veloppe en den brief in zijn zak, en zei
„Hargreeve, ik ontvang slecht nieuws,
Blijf dezen middag bij mij." Wij hebben
toen een lange, een zeer lange wandeling
gemaakt. Hij was bedroefd. Ik dacht
meermalen dat hij met mij over u zou
gaan spreken. Maar neen, in 't geheel
niet. En toch had hij gezegd: Blijf van
middag bij mij.
Zij volgden een weg, die aan de linker
zijde door een ,zeer steile helling werd
begrensd, beplant met allerlei soorten
boomen, die daar als iin een kweekerij op
een stonden.;
Men naderde den draai van den weg
en, men zag door de; takken, recht yopr-
daardopr, zooals de technische term luidt^
gesloten werd. Deze zeer belangwekkend
de ronde eindigde nog met een bloedneus
voor Jeffries. Na dien tijd was het gelufc
van d ezen blijkbaar geheel gewekenwel
slaagde hij in enkele der volgende ron
den er in den neger zoo nu en dan eeK
ferme stomp in het gelaat toe te brengen
maar deze deden geen schade, zooals
alweer blijkbaar de technische term is,
Jeffries zelf echter werd wel beschadigd
aan lippen en neus. In de dertiende roiid^-
toen Jeffries zich al meer vermoeid begon
te toonen, werd ten tweeden male oen
der oogen van genoemden heer gesloten*
Door de goede werking van azijn en wa
ter kon Jeffries echter nog een veertiende!
ronde aanvaarden, die hem alleen eenigo
weinig schade aanrichtende muilperen op
bracht en toen had na een korte pauze
de slotronde plaats. Jeffries kon niet meer
telkens viel hij terug togen de touwen,,-
die het strijdperk afsloten. Hij krabbelde
weer op, trachtte zijn tegenstander te na
deren, werd door dezen neergeslagen en
bleef eindelijk liggen. De strijd was ge
ëindigd met een schitterende overwinning
van den negerkampioen.
Het weerzinwekkende schouwspel werd
zooals we reeds meldden, door tiendui
zenden bijgewoond, onder wie zeer veel
dames, en het gedrang en rumoer in
spannende oogenbl-ikken was soms zóó
groot, dat de politie met geweld de me
nigte moest terugdrijven. In de verslagen
die alle Engelsche bladen en de hoofdar
tikelen, die verschillende van deze cou
ranten aan den strijd wijden, vindt men.-
voor de kenners van deze sport waar
schijnlijk zeer belangwekkende, beschou
wingen over de oorzaken van de neder
laag van Jeffiies. We zullen daarop hier
niet ingaan omdat ons als niet-deskun-
dige de beteekenis der gemaakte opmer
kingen ontgaan. Het schijnt zuo al
thans redeneert de „Times" dat die;
heer Jeffries liet slachtoffer is van de
nieuwe methoden, die bij het boksen zijii
ingevoerd. Waren de oude methoden ge
volgd, dan zou Jeffiies waarschijnlijk niet
neergeslagen zijn, maar thans was hi/
tegen Johnson, die nog altijd in training
is, niet opgewassen.
Zooals een Reuter-telegram gisteren
reeds meldde, hebben gisteren nadat dd
uitslag van den wedstrijd bekend werdl
in verschillende plaatsen van de Unie
ongeregeldheden plaats gehad. Niet altijd!
waren de blanken oorzaak van deze on
lusten. Terwijl hier de over de nederlaag
van Jeffiies verbitterde blanken de ne
gers aanvielen, gaven elders de negers,-
jubelend over die zegepraal van hun ras
genoot, door aanvallen op blanken uiting,
aan hun vreugde. Het gebeurde toont
wel, hoe hoog de rassenhaat in de Unie
tusscheu blank en zwart nog gaat
Te Nieuw-Orleans werden twee ne
gers doodgeslagen, te Mo-unds in Illinois
werd een neger-politie-agent -gedood. Iq
New-York werd nog juist bijtijds een
neger ontzet, toen een bende voorberei
dingen trof om hem op te hangen. Iq
Georgia en Texas werden een zestal ne
gers gedood en men vreest dat hier nog
meer lynchpartijen hebben plaats gehad,;
In Los Angelos, de woonplaats van
Jeffries.y waren de negers daarentegen
ooi zaak van ernstig eonlusten. Hun over-;
matige vreugdeuiting bracht hen met de
uit, de blauwe bergen aan de overzijde
van 4het meer.
Ik zal naar hem toegaan, zeide Har-,
greeve. Ik zal hem mededeelen dat gi]
op zijn antwoord wacht
Reginald vatte zijn oude vriend bij den
arm.
Zeg er bij dat ik mij aan zijn beve
len onderwerp, en dat ik slechts één zaak:
vraag: hem te zien, al is 't zonder tö
spreken, hem te zien, al is 't slechts voor
een minuut.
Het gelaat van Hargreeve drukte tee-,
derheid uit, maar tevens de spijt eii 't
verwijt, die zich aan ons opdringen bij'
nuttelooze heldendaden.
Dappere jongenzeide hij. Ik be
grijp je niet, maar toch heb Ik een zwak*
voor je.
Zeg ook dat mijn liefde voor herrt
nog steeds dezelfde is, dat mijn eerbied
voor hem niet veranderd is.
Hargreeve ging alleen verder, en hij
herhaalde de woorden: „Redhall! Re<t-
hall! De toekomstige heer van Redhalf
wacht het vonnis van zijn vader!"
(Sjot yo 1 gtr).