fraaie vestibule bevonden. Op de teenen slopen de
vier mannen naar boven, en de commissaris trad op
een van de twee deuren toe, die op de gang van
de eerste verdieping tegenover elkander lagen. Het
volgende oogenblik stonden ze in een donkere ruimte,
en de oude Fiedler beefde bij de gedachte dat hij
zijn pupil hier wellicht dood zou vinden. Nog éen
minuut, en hij slaakte een luiden kreet. De com
missaris had een tweede deur opengedaan, en daar
lag in een gemakkelijken stoel een dame. Slechts
zware ijzeren traliën voor de vensters herinnerden
er aan, dat zij een gevangene was overigens deed
de weelderige, comfortabele inrichting van het ver
trek daar heeiemaal niet aan denken.
Ze keek op, en de trek van diepe uitputting, die
over haar gelaat lag, week voor een uitdrukking van
de hoogste verbazing, toen ze daar al die mannen
vóór zich zag. Dan spoedig begreep ze, dat het
niet haar moordenaars, doch haar redders waren, en een
juichkreet klonk van hare lippen, toen ze achter in
het vertrek den ouden Fiedler zag staan. Ze wilde
oprijzen, maar gleed machteloos ter aarde. Snik-
EEN SCHIP GESTRAND AAN DEN NIEUWEN WATERWEG:
De vrachtstoomboot „Düsseldorf" strandde verleden week bij slecht weer op de pier van den
Nieuwen Waterweg. Herhaalde pogingen werden gedaan om het schip af te brengen, doch
lang zonder resultaat, totdat eindelijk bij kalm weer de sleepbooten het schip hebben losge
maakt. Onze aardige foto toont in de verte den gestranden, dwars op de pier zittenden stea
mer, terwijl de reddingsboot van den Hoek van Holland in actie is, om weer naar het schip
te varen.
plicht gedaan," verklaarden
Muller. „Indien er iemand']
is, dien lof toekomt, dan
is het de arme Horn, die
ons op het spoor-gebracht
heeft van de misdaad,
welke stond bedreven te
worden."
„Kunt u mij iets naders
omtrent dezen man mee-
deelen," vroeg Else Kand-
ler.
„Alles vyat ge weten
wilt," was het antwoord.
„Zeker wil ik alles
weten," sprak het meisje,
,,en Horn zal zijn leven
lang ondervinden, dat hij
geen ondankbare uit
doodsgevaren gered heeft.
een heer met een
op de rechterwang,
VAN D17 GROOTE JAARVERGADERING DER ROOMSCHE SPOOR
WEGMANNEN, TE ARNHEM JL. ZONDAG GEHOUDEN.
Het Roomsch-Katholieke georganiseerde spoorwegpersoneel hield Zondag jl.
een groote en uiterst geslaagde vergadering te Arnhem, waarbij o. a. na een
H. Mis in de St. Eusebius-kerk, de geheele stoet met ontplooide banier door
de straten van de stad naar het vergaderlokaal toog. Onze foto werd geno
men in de Coornhertstraat bij het passeeren van den stoet.
kende knielde de oude man bij haar neder „Ze sterft, ze sterft,"
zuchtte hij.
Op dit oogenblik ging de deur open, en
baardeloos gezicht en een groot litteeken
verscheen op den drempel. Eén seconde bleef hij onbeweeglijk
staan, toen gleed hij als het ware in de andere kamer terug om
te vluchten. Te laatl Reeds was Muller hem in het aangrenzende
vertrek gevolgd en toen de anderen te hulp kwamen, had de
misdadiger de handboeien al aan.
Een kwartier later werd hij naar de gevangenis gevoerd om daar
zijn medeplichtige te vinden. Else Kandler reed in hetzelfde rijtuig,
waarin zij den vorigen dag was weggevoerd, met Fiedler en Muller
naar het huis in de Duivensteeg terug.
Zij verhaalde, op hoeveel
manieren men getracht had,
haar zonder dat het opzien
baarde, uit den weg te rui
men, hoe men zelfs „onge-'
lukken" had voorbereid,
waardoor zij het leven had
moeten verliezen, „en dat
alles," voegde ze er op bit
teren toon bij, „om een
ellendige som gelds, die ik
gaarne met hem gedeeld zou
hebben, als hij wezenlijk
zich een broeder voor mij
getoond had, in plaats van
op zoo monsterachtige wijze
mij te willen onschadelijk
maken. Nooit," zooging
voort, „nooit zal ik die vree-
selijke uren vergeten, waarin
ik een bijna zekeren geweld-
dadigen dood voor oogen
had, en stellig zou dat ook
mijn lot geweest zijn, wan-*
neer gij en uw brave man
nen mij niet te hulp gekomen
waart."
„Wij hebben slechts onze
PITTIGE GEZEGDEN.
Er zijn menschen die
niet slapen kunnen, wan
neer ze anderen rustig
zien slapen.
Menschen, die maar
zorgeloos weg er op toe
leven, lijken op roeiers,
die de plaats waar ze
heen gaan, den rug toe-
kee'ren.
VADER AMADEUS,
Generaal-Overste van de Broeders van
Liefde, waarvan het Moederhuis in België
is gevestigd en welke orde ook in ons land
verschillende huizen heeft en krankzinnigen
gestichten bedient. Vader Amadeus werd
dezer dagen benoemd tot Officier in de orde
van Oranje-Nassau, waardoor H. M. de Ko
ningin, evenals de meeste Vorsten en Gou
vernementen van Europa, de vele verdien
sten van dezen eenvoudigen Broeder op ge
bied van onderwijs en psychiatrie erkende.
goede daad,
heeft.
die niet haar bespott*
Er zijn
wat leugens
dikwijls heel
noodig om
waarheid te verber
gen.
Geen misdaad, die niet
haar verdedigers, geen
VAN DE GROOTE JAARVERGADERING DER ROOMSCHE SPOORWEG
MANNEN, TE ARNHEM JL. ZONDAG GEHOUDEN.
Het Hoofdbestuur van „St. Raphaël", de zoo interessant-werkende Bond van Katho
lieke spoorwegmannen.
Vleiers zijn uitstekende gedachten-
lezers ze zeggen u heel dikwijls
precies, wat ge van u zelf denkt.
Het is een slechte wijze, die niet
door de dwazen uitgelachen wordt.
Zwakheid vergeeft omdat
zij moet, sterkte omdat zij
wil.
Vier dingen komen niet
terug: het gesproken woord,
de afgeschoten pijl, de afge
legde levensbaan en de ver
zuimde gelegenheid.
Er zijn lieden, die slechts
daar hun deelneming too-
nen, waar iets te d e e 1 e n
en iets te nemen valt.
Als iedereen wist, hoeveel
goeds na zijn dood van hem
verteld wordt, zouden er
nog heel wat meer ij dele
menschen zijn 't is dus maar
goed, dat de lof zoo lang
wordt opgezoutea.
Tegenspoed is voor de
meeste menschen een nood
zakelijk tegenwicht voor de
genoegens des levens.
