edward UTT.
haar kind.
e wereld is deze week opgeschrikt door een plotselinge
doodstijdingEdward VII van Engeland, Keizer van
Indië, die den alouden, door Hendrik VIII tot een
persiflage gemaakten titel nog draagt van „verdediger
des geloofs" is in zijn paleis van Buckingham te
Londen overleden.
Dat deze gebeurtenis de heele wereld doet opschrikken, is
geen wonder I
Edward VII Was een wereld
figuur, in alle opzichten.
Niet alleen, omdat hij door
zijn talrijke reizen door heel
Europa, door zijn persoonlijke
bezoeken aan vele landen, overal
bekend was.
Niet alleen, omdat hij, ook in
een ietwat minder gunstigen zin
„Weltmann" heeten mocht en
hij van de wereld ook het echt
wereldsche tot zich trok.
Maar bovenal en in een an
deren zin, omdat zijn bemoeiin
gen als koning en als staatsman
een wereld-historischen invloed
en beteekenis hebben gehad
De roep van koning Edward's
diplomatieke begaafdheden is
buitengewoon grootte grooter,
omdat niemand in den levens-
lustigen „prince of WaleS", den
aangever der Europeesche hee
renmode en den aanvoerder der
Parijsche „mode", zulk een groot
diplomaat zou hebben gezocht!
Maar overal ter wereld wordt
het nu oprecht erkend, en zelfs
de Duitschers, die het meest van
's konings politieke berekenin
gen op het staatkundig schaak
bord der volkeren hebben te
lijden gehad, zeggen het rond
uit: koning Edward was een
groot"rdiplomaat die 5 op voor
treffelijke wijze de positie van
zijn land heeft versterkt en En
geland gemaakt heeft tot een
mogendheid welke nu de ver
houdingen der volkeren door de
verschillende allianties en enten
tes welke het heeft gesloten,
voor een goed deel beheerscht.
Opmerkelijk is het, hoezeer
het Engelsche volk zijn koning,
den „Vredestichter" zooals van
zelf de naam is welken Edward VII
na zijn dood heeft gekregen,
vereert 1
Ten sterkste komt dan ook
in dezen vorst de waarheid uit
van de stelling dat een monar
chaal bewind van een erfelijk koningsgeslacht ontzaglijk veel kan
doen ten voordeele van het land. Geen regeering is zoo constitu
tioneel, en in geen enkelen staat is de macht des konings zóó
zeer beperkt als juist in Engeland. En toch is de invloed ten
goede, de werkzaamheid ten voordeele van het land, door Koning
Edward uitgeoefend, buitengewoon groot geweest en heeft hij
met name voor de buitenlandsche politiek, hoewel constitutioneel
veel meer gebonden dan b.v. de president der Vereenigde Staten
is, ontzaglijk méér kunnen doen dan zulk een staatshoofd van
een republiek ooit zal vermogen I
WIJLEN KONING EDWARD VII,
Koning van Engeland, Keizer van Indië,
gestorven op 7 Mei 1910, in den
ouderdom van 70 jaren.
Bovenstaande beeltenis stelt den Koning voor in het galagewaad van Groot
meester der Orde van den Kousenband, en is juist in dit voorjaar tentoon
gesteld op de groote schilderijententoonstelling te Londen, waar het kunst
werk zeer de aandacht trok door de frappante gelijkenis naar het leven, die
de schilder heeft weten te treffen.
„Och, sterven is niets, pater, nu mijn echtgenoot mij toch ont
nomen is, als ik ten minste nujn arm kind nog maar een
laatste maal omhelzen mocht 1"
„Waar is uw kind
„Bij de grootmoederzij heeft de
kleine tot zich genomen, op voor
waarde dat ik, wier dagen toch
geteld zijn, niet de minste aan
spraak meer erop zou doen gel
den. En nu weigert men, het een
laatste maal bij mij te brengen."
,Wie is die dame
„Mevrouw B. in de rue St.
Honoré," was het antwoord.
„Neen, pater, voor het laatst
neen, zeg ik u," zoo klonk het
den priester uit den mond der
hardvochtige vrouw tegen. „Mijn
kleinkind houd ik hier!"
„En dat met welk recht, me
vrouw," sprak de priester ver
ontwaardigd.
„Met het recht, dat die vrouw
mij zelf geschonken heeft, toen
ze mij het kind overliet," luidde
het ijskoud. „U kent die vrouw
niet, pater, anders zoudt ge niet
vóór haar spreken."
Ik weet dat men haar belas
terd heeft," hernam depriester,
..maar al was alles waar wat
men van haar zegt, zij is de
moeder van het kind, en gij
moogt haar niet weigeren, het
een laatste maal te zien."
„Neen, zeg ik u."
„Mevrouw," sprak de pater
nu hoogst-ernstig, „ik mag uw
schoondochter niet kennen,
ken ik wel. Ik weet dat uw zoon
op de „Aquitaine" is en bij dit
noodweer hij wees naar buiten
in de golf van Biscaye zwerft.
Wie zal u helpen, niet aan een
straf des Hemels te gelooven,
wanneer God verhoede het
straks het bericht u mocht be
reiken, dat uw zoon gestorven is
zonder dat ge hem nog een
laatste maal aan het hart heeft
gedrukt
Dit trof doel.
De trotsche vrouw, die maar
één zwakheid had de zoon,
die haar nog overgebleven was voelde zich als door een blik
semstraal getroffen. En een oogenblik zag ze helder de afschu
welijkheid van haar hardvochtig gedrag in.
Tien minuten later drukte de stervende moeder haar kind in de
armen. En met een zegenbede op de lippen voor den priester, die
haar dezen laatsten troost bereid had, sliep zij voor altijd in.
