No. 182.
BUITENLAND.
De Slagboom.
,1e Jaargang.
S)c £eidóc he Gotutomt
Bureau OUDE SINGEL 54, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN.
DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week,
't 1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco
per post f 1.50 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 27, cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiën: gevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop
(geenhandels-advertentiën) 15 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden-
betrekkingen 15 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Dit nummer bestaat
TWEE bladen.
uit
Waarschuwing.
Wij verzoeken onzen lezers be
leefd ervan nota te nemen dat
door of vanwege onze admini
stratie niet gecolporteerd wordt
met het weekblad „DE GLOBE".
Ondanks.onze waarschuwing dien
aangaande in de courant van 29 April
gaat men er toch mede door. Men
zij op zijn hoede.
DE DIRECTIE.
Het wordt kort dag.
Morgen over vier weken is het die dag
•der verkiezing voor de Provinciale Staten,
schrijft „Het Huisgezin.
Dan zullen over heel het land de Can
dida ten officieel mo.eten worden gesteldl
Ofschoon dus de gewichtige dag reeds
zeer nabij' komt, blijft het ongemeen stil
len rustig.
Men zou niet zeggen dat er algenveene
"Statenverkiezingen op handen waren.
Nu is die kalmte die heerscht goed te
verklaren; maar het zou toch ook kunnen
d/at men van links zich opzettelijk zoo
stil hield', ten einde de rechterzijde tot
valscheg erustheiid te verleiden.
In den regel komt wie de groote trom
roert bedrogen uit.
Zoo de linkerzijde bij de Statenver
kiezingen in 1907, toen zij met vliegende
vaandels en slaande trom tegen rechts op
trok.
Zoo de rechterzijde bij de Kamerver
kiezingen in 1897, toen men al vóór d>en
slag het overwinningsWilhelmus blies.
Dat wij dus de fanfares thuis laten
spreekt vanzelf, maar het stage, onver
poosde werken mag niet worden nage
laten.
Men moet e'r ook op rekenen, dat men
met een zeker percentage nieuwe kiezers
te doen krijgt, die extra opgewekt moeten
worden.
Late men vooral de zaak niet te veel
en bagatelle behandelen en blijven
rusten op de ten vorige jare behaalde lau
weren.
rr.en dit, bet zou op een teelijke
misrekening, in een enkele provincie
waar de meerderheid niet zeer groot is,
zelfs op verlies van die meerderheid kun
nen uitloopen.
De uitslag kan zijn bevestiging en ver
sterking van hetgeen bi/ vorige verkiezin
gen i s gewonnen, en omdat hij zulks
kan zijn moet hij het ook zijn. Anders
blijft d e rechterzijde beneden haar taak.
Engeland,
Het uitroepen van den nieuwen
Koning.
Het uitroepen van koning George als
ti'ieuwe vorst in de City van Lonidlen
i i—j i—i—i \J n.
(Vrij naar het Fransch, van
RE NÉ BAZIN).
24)
Reginald werd aanstonds ondervraagd
door den diplomaat, die in stilte bij zich
zelf eenige vragen had 1:1 na;ge naakt. Fe-
licien trad op Marie toe. Zij Hand recht
op, tegen het tapijtwerk der gobelins,
die de wanden van den sa'.on versierden.
Ik kan niet.over mij zelf spreken,
omdat ik het beloofd heb... Maar ik heb
het recht je te vragen: wat doet die
Engelschman, dien je goed schijnt te
kennen hier in Parijs? Wat zoekt hij?
Jezelf misschien?
Neen meer, veel meer, iets veel
beter dan mij.
Wil hij een boek schrijven? Hoe
ongelukkig.
Neen, hij zoekt de waarheid van
het geloof.
je maakt er hem voor mij er niet
jmeer sympathiek 0111. Ik wa.nlio.u.w al
gister gimg gepaard met veel oude ce
remoniën1. Aan TTe grens van de City
bij Temple-bar, tegenover de gerechts
gerechtsgebouwen, wordt een! tijdelijke
barrière opgesteld, waarachter de Lord
Mayor, de aldermen, de sherifs en an
dere waardigheidsbekleders luit Ide Ci
ty, met de trompetters zich om negenduur
opstelden. Op dat uur naderde van
de westzijde de stoet der he
rauten en eerejonkers, begeleid door
de „Horse Guards", en vraagt toegang
tot de city om den nieuwen koning uit te
roepen. Na eenige ouderwetsche plicht
plegingen', gaf de Lord Mayor het ge
vraagde verlof, de barrière werd ge
opend en achter den stoet onmiddellijk
weer gesloten. De Lord Mayor en de
overige waardigheidsbekleders sloten
zich bij den optocht aan, die dan naar de
beurs en naar andere plaatsen in de city
trok, waar de herauten prins George
tot koning uitriepen.
De proclamatie van den nieuwen Ko
ning werd met de gebruikelijke praal op
vier plaatsen afgelezen.
Van het paleis van St. James trok de
stoet naar Charing Cross onder het ge
donder van fctet geschut. Daar las de
wapenkoning de proclamatie voor, waar
in prins George van Wales onder den
naam van George V tot Koning wordt
uitgeroepen. De weg was bezet met 7000
man troepen, die na de afkondiging de
wapens presenteerden. De muziek speel
de het volkslied en de menigte gaf drie
cheers voor den nieuwe koning.
De herauten togen vervolgens naar de
City om aan Temple Bar en van de Beurs
de afkondiging te herhalen.
Te negen uur gistermorgen had de
afkondiging plaats naar vorenstaand pro
gram. De barrière aan den ingang van
de City bestond uit een' zijden koord,
dat de poort moest verbeelden, die vroe
ger ter plaatse stond. De geheele plech
tigheid beteekent niet anders dan de
symboliëke erkenning van de onafhanke
lijkheid der Citv tegenover de vorsten
in den ouden tijd.
De proclamatie van dien nieuwen ko
ning 'op het historische binnenhof van
St. James's Palace was buitengewoon'
schilderachtig. De straten in den omtrek
waren afgezet door de troepen', waar
achter het volk in dichte massa stouild'
samengepakthet dak van het paleis,
alle vensters en de verschillende terras
sen waren dicht bezet. Op den muur van
den aangrenzen den tuin van Marlbo
rough House, thorns het paleis vart ko
ning George, waren aiie kinderen Van
Z. M., met hun gouverneur, en andere
leden van de koninklijke familie, opge
steld. De Koning en de Koningin Mary
waren niet te zien, doch woonden toch
de ceremonie bij.
Toen de Wapenkoning, die ide pro
clamatie voorlas, gekomen was bij de
zinsnede waarin over den dood van ko
ning Edward wordt gesproken, ontbloot
ten alle aanwezigen eerbiedig het hoofd,
en bleven zij blootshoofd staan, totdat
de proclamatie geëindigd was.
Aan het einde bliezen de trompetters
een fanfare, terwijl de batterij in St.
James' Park opgesteld, saluutschoten
loste.
Toen het voorlezen van de proclama-
dat on dei zoek. zoo gauw ik er éciïig
eigenbelang in bespeur.
Wat ben je hard en (onrechtvaar
dig voor hem.
Wees in elk geval gerust, ik zal
je Hindoe gaan opvoeden. Ik zal hem
leeren, om zijn geestdrift eenigszins te
doen bekoelen, wat een moderne salonvir
site is.
Waarom zou je ons afbreken, Fe-
licien
Hij had zich reeds verwijderd' op een
teeken van zijn vader, di.e de genoodigden
naar de rooksalon leidde. Toen zij weer
binnenkwamen vonden zij de ontvangza
len ingenomen door de andere gasten, die
door een lange file van automobielen wa
ren gebracht. Felicien was verplicht vele
personen te begroeten, zcoiat hij pas laat
gelegenheid vond Reginald op te zoeken.
Hij bemerkte hem bij een deur tusschen
de groote zaal en den kleinen blauwen sa
lon. Met gekruiste armen leunde hij tegen
de lambriseering, en beschouwde kalm de
halve cirkels van vrouwen, bijna allen
nog jong, en in baltoilet, dóe rondom
de piano stonden, en de groepen mannen
dam acht r.
Feiitieii zocht te raden, wat toch y^el
tie in St. James's Palace eindigde met
de woorden „God save the King", nam
het publiek dien kreet over en weldra
weerklonk die in steeds toenemend ge
roep door het park en alle aangrenzende
straten. Een muziekkorps der eerewacht
speelde het Volkslied, en toen een krach
tige stem in de menigte de woorden van
het lied aanhief, stemde weldra het ge-
heele volk daarmede in, met zulk een
kracht, dat deze betooging tot voorbij
Buckingham Palace kon gehoord wor
den.
Vermoedelijk zal het lijk van Koning
Edward worden bijgezet op Windsor
Castle. Dit zal dan geschieden in den graf
kelder onder het gedenkteeken voor wij
len den prins-gemaal, waar ook 's Ko
nings oudsten zoon, de hertog van Cla
rence, rust en vele voorgangers en fami
lieleden van den overleden vorst zijn be
graven. Naar alle waarschijnlijkheid) zul
len keizer Wilhelm, koning Albert van
Belgic en koning Manuel van Portugal Ln
persoon de begrafenis bijwonen. Presi
dent Taft wenscht zich te doen vertegen
woordigen door den heer Roosevelt en
ook president Fallières heeft een oud
president, den heer -Loubert, als zijn ver
tegenwoordiger gekozen.
De dood van Koning Edward heeft
overal diepen indruk gemaakt en buiten
de grenzen van zijn rijk, niet het minst
in Frankrijk, zoowel te Parijs, in een stad
die de Koning zoo liefhad -en zoo goed
kende als in het Zuiden, waar hij gaarne
toefde Minister-president Briand sprak in
een interview terecht over 's Konings
proote populariteit onder liet Fransche
volk; hij mocht wel zeggen, dat hij niet
alleen, toen hij zich tot rouwbeklag naar
den Britschen gezant begaf, de officieele
deelneming kwam betuigen, maar uiting
gaf aan de sympathie van het geheele
volk.
Vooral in de koloniën heeft het be
richt van 's Konings spoedigen dood een
verpletterenden indruk gemaakt. Zoowel
in Canada, als in Indië, in Australië als
in Afrika rouwt die bevolking over het
geleden verlies. Canadeesche ministers,
die tot spreken waren te bewegen, roem
den den overleden vorst als het voorbeeld
van een constitutioneel monarch voor En
geland en als vredestichter voor de ge
heele wereld.
Generaal Botha droeg den Transvaal-
schen agent te Londen, Sir Richard So
lomon, t elegrafisch op, aan de Koninklijke
familie de deelneming van de Tfansvaai-
sche regeering en het Transvaalsche volk
te betuigen.
In een mededeeling aan de pers herin
nert de Transvaalsche premier aan zijn
ontvangst door den koning, toen hij er de
generaals De la Rey en De Wet, met har
ten nog bloedend over de nederlaag van
hun volk, naar Engeland kwamen. „Zoo
als de thans overleden Koning ons ont
ving." zeide Botha, „ontvangt slechts een
groot man met een edel hart zijn vijanden
van gisteren. Wij waren d.iep getroffen
en werden zachter gestemd door de over
tuiging (d/at wij den vorst van het volk,
waartoe wij voortaan zouden behooren,
kondien beschouwen, als een oprecht
vriend. Ik besef ten volle, dat wij niet
dd gedachten konden zijn van dien En
gelschman, die plotseling in een nieuwe
wereld was verplaatst.
Hij bespeurde geen enkele beweging
op dat gelaat en zijn conclusie was, dat
Reginald Breynolds een mooi exemplaar
was van het Angelsaksische ras.
Zonder dat hij zich goed rekenschap
""1st ts gevSft VlM? w?.L bii gevoelde be
kroop hem een vage vrees, dat Marie
een vergelijking zou gaan maken tus
schen dien jongen vreemdeling en hem
zelf, en hij was bang, dat Reginald Brey
nolds dezen avond het beeld met zicb
zou meedragen van Marie, die er in deze
elegante omgeving allerbekoorlijkst uit
zag.
En hij vatte plan op, om die illusie
van Reginald indien hij ze had
te verstoren.
Om bij hem te komen moest Felicien
een omweg maken. Tusschen het geluid
van vioolspel door, hoorde Reginald een
vluchtig gesprek tusschen den heer Pom-
meau, met zijn zwaren baard en glinste
rende tanden en een jonge vrouw met een
gezicht als een engel van Pérugin en een
gestalte als een RenaissaMce-staAdbqeld,
gqht£l geliuid in .rose
alleen onzen vorst hebben verloren, maar
ook een persoonlijken vriend en weet
heel zeker, dat de Hollandsche Afrika-
kaners niet minder smartelijk getroffen
zijn door dit verlies, dan hun Engelsche
mede-onderdanen."
De heer Fischer sprak al9 zijn mee-
ning uit, dat in den huidigen onrusti-
gen tijd niemand minder gemist kon wor
den dan deze vorst.
Uit 's Konings leven nog deze enkele
bijzonderheden, dat ook Edward VII een
maal bedreigd werd door een aanslag op
zijn leven. Hij was destijds nog prins
van Wales, toen op een doorreis door
érussel in 1900, op weg naar Denemar
ken, een jongen van vijftien jaar, Sipido
geheeten, twee schoten in 's prinsen sa-
lonwagen loste. Hij miste echter.
De officieele tekst van de rede van ko
ning George in den -„Privy Council"
luidt:
My Lords en Heeren, Mijn hart is
te vol om thans meer dan een paar woor
den tot u te spreken. Het is mijn droe
vige plicht u het overlijden mee te dee-
len van mijn zeer beminden Vader den
Koning.
In dit onherstelbaar verlies dat mij en
het geheele land zoo plotseling heeft ge
troffen s trekt mij tot troost dat ik kan re
kenen op het medegevoel van mijne toe
komstige onderdanen, die met mij rouw
dragen over den beminden vorst, die zijn
eigen geluk vond in het deelnemen in en
het bevorderen van het geluk van zijn
volk.
Niet alleen verloor ik mijn beminden
vader, maar ook verloren mijn bemin
de naaste bloedverwanten een dierbaren
vriend en raadgever. Ook mag ik vertrou
wen, dat tot mijn zeer geliefde moeder in
haar overstelpend verdriet de liefde ien
het medegevoel van het volk uitgaan.
Toen onze geliefde koning meer dan
negen jaren geleden hier stond, verklaar
de hij, dat hij tot zijn laatste adem-tocht
zou werken voor het welzijn en den voor
uitgang van zijn volk. Ik ben er van
overtuigd, dat het geheele volk zal mee-
nen, dat hij dit, zijn voornemen, ten volle
heeft vervuld'.
Het zal mijn oprecht streven zijn te
trachten zijn voetstappen te drukken en
tevens te handhaven het constitutioneel
bestuur over mijn Rijk.
Ik gevoel zeer ernstig de uiterst zwa
re verantwoordelijkheid, dde op mij is
gelegd. Ik besef, dat ik vertrouwen kan
op de hulp van het Parlement en het
volk van deze eilanden en de overzeesche
gewesten, ter vervulling van mijn moeilij
ke taak en ik ben overtuigd, dat zij mij
zullen toebidden, dat God mij kracht en
leiding zal geven. Het strekt mij tot steun
te weten, dat ik in mijn dierbare gemalin
een steun zal vinden, die mij steeds een
hu\p zal zÜn in m'Jn streven voor het
welzijn van mijn volk.
In een gesprek met den Engelschen ge
zant Goschen heeft de Duitsche Keizer
Ln woorden van de diepste smart over
zijn oom gesproken. Hij betoogde zijn
warme genegenheid voor zijn verwr i
in Engeland, in wier rouw hij ten
deelde. De keizer deelde den gezant
de, dat hij inaar Engeland Wilde gaan,
om de begrafenis bij te wonen, zoodra
hij vain koning George de beschikking
gen van het Engelsche hof had vernomen/
Officieel is bepaald, dat het lijk van;
koning Edward op 17 Mei naar West-
minster Hall wordt overgebracht, waar
het drie dagen in praal wordt gelegd.
Daarna wordt het 20 Mei naar Windsor
vervoerd voor de bijzetting.
Er is officieel bekend gemaakt, dat
koningin Alexandra het goed blijft ma
ken. 1
Koning George ten zijn gemalin zijn
gisteravond naar het Victoria-station ge
gaan om er den koning en de koningin
van Noorwegen te begroeten. j
De Nederlandsche gezant te Londen
Gericke is op het ministerie van buiten-
landsche zaken geweest, om deelne
ming van de Nederlandsche regeering.
te betuigen.
De lords hebben gisterochtend verga
derd, onder voorzitterschap van den lord
kanselier en zijn voortgegaan met het
afleggen van den eed van trouw aan den
nieuwen koning.
Alle rechters te Londen' zijn gister
ochtend in volle ambtskleedij naar de
gerechtshoven gegaan om den eed af
te leggen.
De proclamatie van den nieuwen ko
ning wordt in Engeland met geestdrift
begroet.
De schilder Luke Fieldes heeft de
vreedzame gelaatstrekken van den op het
doodsbed uitgestrekten koning geschetst
de beeldhouwer .Joy heeft een gipsaf
gietsel van het aangezicht genomen. Het
lijk des konings zal eerst gekist wor
den na aankomst van den koning en de
koningin van Noorwegen.
De Standard meldt, dat de Koningin-
Moeder van Nederland bij de begrafenis
van koning Eduard koningin Wilhelmi-
na zal vertegenwoordigen. Behalve de
reeds vermelde personen wort ook de
koning van Spanje bij de begrafenis ver-
Iwacht.
Naar thans bekend geworden is, is
koning Eduard tot het einde toe blijven
arbeiden tegen het verbod van zijn lijf
artsen 51 n. De laatste woorden des ko
nings, voor hij bewusteloos werd», moe
ten geweest zijnNeen, ik zal het niet
opgeven, i k zal doorwerken tot het einde.
Keizer Wilhelm zal de begrafenis
plechtigheid te Londen bijwonen en op
uitnoodiging van koning George intrek
nemen in het Buckingham-paleis.
De keizer van Oostenrijk zal bij de be
grafenis van koning Eduard vertegen
woordigd worden door aartsbisschop
Frans Ferdinand.
Het Oostenrijksche Hof neemt vier
weken den rouw aan..
De Turksche kroonprins en de minis
ter van buitenlandsche zaken zullen de
begrafenis van koning Eduard bijwonen.
Het Noorsche vorstenpaar en prins
Olaf zijn gisteravond te Londen aange
komen. Zij werden aan het station be
groet door koning George en koningin
Mary. Men begaf zich jn gesloten r,tf-
tuigen naar Buckingham nalace door de
dichtbevolkte straten.
Dicht bii clk-sr, sprake?, ze zeer zacïïr
Ze keken naar "het orkest en deden, alsof
ze veel belang stelden in wat er om
hen heen gebeurde.
H ij. Ik zou wel eens willen weten,
wat er in dat hartje omging.
Z ij. Dat zou minder belangrijk zijn,
dian u zou denken.
H ij. =- 11 !"€Cr- nm nSet langer
te weigeren bij me op te biechten.
Zij. Wat een biechtvader!
Hij. Waarom niet?
Z ij. U zou te toegevend zijn.
H ij. Dat ben ik alleen voor me
zelf, niet voor anderen.
Z ij. Natuurlijk, maar ik houd mijn
geheimen liever voor mezelf.
H ij. U hebt dan groote zonden op
uw geweten
Z ij. Groote Zie ik er uit als een
boetvaardige vrouw
H ij. Boetvaardig? Neen, daar bent
u nog te jong voor.
Z ij. Stil toch, men kan ons hooren.
Hij. Wat geeft dat?
Z ij. Er zijn hier menschen, die er
zekere beginse'cn op na houden.
Ji ij. .Maar heel weinig, en dan nog
brokstukken van beginselen. Maar... wilt
u niet?
Z ij. Op een anderen dag.
Ze gingen langzaam van elkaar weg.
Wie is die dame roeg Reginald
aan Felicien, die juist b _m kwam.
Dat is een dame, waar de heer
Pommeau mee „flirt" een vrouw, die
een lieven man heeft, goed en verstandig
ën ïië n3;r zï:-ï kijk... dies
grooten mooien man daar, die ongerust
naar haar kijkt... Zij heeft weinig fortuin -en
ze wil in weelde leven Dat ziet men in
alle landen niet waar?En dat doet mij
denken aan het woerd, dat Blumenie!
de raadsheer aan tafel spiak.
Wat?
Ja, hij heeft altijd van die gezegden,
die de tafel doen lachen- hij zei„Nog
zeldzamer dan een huwelijk uit genegen
heid, is een echtbreuk uit liefde."
Dat is aardig, hé?
De Engelschman sclieen het volstrekt
niet aardig te vinden. Zijn gladgeschoren
gezicht bleef strak staan en zijn lippeq
bewogen zich niet.
(Wordt vervolgd).
