Raar Eerste R. Communie.
ZATERDAG 9 APRIL* 1910
„Ach, lieveling," snikte hij, „als je
toch nog maar eens beter wordtI"
„Neen, paatje," klonk het, „beter
word ik niet meer. En weet u wat ik
nu zoo heel graag wou Ik wil wel
graag naar Onzen Lieven Heer, en naar
den Hemel, waar de pastoor van ver
teld heeft. maar ik wou zoo graag
weten dat u dan naderhand ook komt 1"
De vader boog het hoofd.
„Moe heeft gezegd," ging het kind
schuchter voort, „als ik het u héél
vriendelijk vroeg, zou u met moe mis
schien naar de kerk willen gaan op den
dag, dat ik hier mijn eerste H. Com
munie mag doen!"
In tranen uitbarstend, wendde de man
zich af.
„Bid voor je vader, kindlief," sprak
hij, „je weet niet hoe hard het noodig is!"
En de genade Gods kwam door zijn
kind tot hem.
Gelukkiger dan ze ooit geweest was,
knielde op den morgen, dat de kleine
zieke haren Jezus zou ontvangen, de
afgetobde moeder. mèt haren echtge
noot aan de Tafel des Heeren
Het stervende kind had den vader
voor God gered
EEN DER FRAAISTE EN MEEST-BEZOCHTE
EXPOSITIES OP DE TENTOONSTELLING VAN
„BLOEMBOLLENCULTUUR" TE HAARLEM:
de collectie Rhododendrons „Prinses Juliana", een nieuwe
en uiterst-fraaie variëteit,-die door Prins Hendrik bij zijn
ommegang over de tentoonstelling met een langdurig be
zoek werd vereerd, en die ook nu voortdurend groote
aandacht trekt.
IJK.^eens kind, wat ik hier alweer voor
je meegebracht heb," sprak de vader,
op het bed van zijn ziek dochtertje toe
tredend.
En hij légde haar een pop in de
armen, zóo mooi, dat de prijs ervan-bij zijn be
scheiden inkomen wezenlijk een groot offer voor
hem geweest moest zijn.
Het was wezenlijk ontroerend te zien, hoe die
groote, sterke man iederen dag wat anders be
dacht om zijn arm ziek kind, dat hij vreeselijke
gedachte wellicht spoedig zou moeten missen
genoegen te doen.
Dé kleine nam het geschenk aan met eep pijn
lijken glimlachze deed zichtbaar moeite om er
verheugd mee te schijnen. Maar de vader zag het
wel, en het sneed hem door de ziel, te denken
dat zijn kind geen belangstelling meer kon heb
ben voor wat van deze aarde was
„Vader," fluisterde de kleine, en ze wenkte dat
hij heel dicht bij haar moest komen, „vader, de
pastoor is bij mij geweest, en hij heeft gezegd,
dat ik toch nog mijn eerste H. Communie mag
doen hier op bed 1" Het smalle gezichtje
straalde van vreugde bij deze woorden, en stak
scherp af bij de somberheid op het gelaat des
vaders.
„Bent u er niet blij om, vadertje?" vroeg Lize.
EEN BRUTALE INBREKER TE AMSTERDAM:
hoe een inbreker huishoudt, geeft ons aardige kiekje van het kantoor van den glashandelaar
Dijkstra te Amsterdam, na bezoek van zoo'n individu, wel duidelijk weer. Deze inbraak-historie,
de vorige week voorgevallen, had nog een aardig naspel, vooreerst doordat dc kerel bij zijn
„werk" door 'n lichtschijnsel werd verraden en ontdekt, zoodat hij bij een poging om te ont
snappen als 't ware de politie in de armen liep En voorts, omdat op de brandkast die de boos
wicht tevergeefs had pogen te forceeren, een papier was geplakt waarop stond: „Na vier uren
vergeefsche arbeid is bet mij niet mogen gelukken deze te openen. Ik heb respect voor zoo'n
kastje, gewoonlijk doe ik er niet zoo lang over." Of 't een beetje opsnijden is, laten we daar,
maar brutaal is 't zeker 1 Op onze fpto is het papier op de brandkast duidelijk te zien.
