Priester en krijgsman.
116
OP DE NATIONALE BLOEMENTENTOONSTELLING TE HAARLEM:
de „Chantecler"-groep van geschoren palmen, een der alleraardigste curiositeiten van boomencul-
tuur. Deze groep, door Aalsmeer ingezonden en waarin alle dieren die Rostand in zijn „Chantecler"
doet optreden, aanwezig zijn, heeft jaren arbeids gekost!
,K mag u dus geluk-
wenschen, beste ka
pitein
De officier ant
woordde met eene beleefde
buiging.
»Weinig gelukwenschen
zouden mij aangenamer
kunnen zijn dan de uwe,
mevrouw," sprak hij.
„Eu wanneer zullen we
het genoegen hebben met
mevrouw Roll kennis te
maken
sOver twee maanden hoop
ik, barones.
Baronesse d'Ernacqui
wendde zich tot een jongen
priester, die dicht bij het
venster zat.
»Kent u kapitein Rollöok
reeds, meneer pastoor«, witkamp
vroeg ze.
„DE MOOISTE KERK VAN FRIESLAND,"
bekend „Aardrijkskundig Woordenboek» noemt aldus de katholieke kerk van
Blauwhuis, aan den Veendijk tusschen Bolsward en Sneek. Dat die betiteling een grond
van waarheid heeft, weet menin Friesland heel goed, en wie onze fraaie foto van het
inwendige der kerk ziet, zal dat gereedelijk beamen
De geestelijke, pastoor der parochie
kerk van den H. Petrus, welker torens
aan den gezichteinder oprezen, glimlachte
en groette den jongen officier.
Deze werd eenigszins verlegen. .De
schuld ligt bij mij, meneer pastoor," sprak
hij, „ik had u een bezoek moeten brengen,
want ik woon in uw parochie."
„Priester en soldaat moeten vrienden
zijn,, kapitein,® antwoordde de pastoor,
„en wanneer gij bij mij komt aankloppen,
zal mij dit een eer en een genoegen zijn.
Maar al kende ik u tot dusver niet,
ik had toch al van u hooren spreken
Terwijl de pastoor zoo sprak, werd hij
getroffen door het mannelijk schoone
gelaat van den jongen officier, waaruit
zulk een groote oprechtheid en intelligentie
spraken, en ontroerd dacht hij bij zich
zelf: „Een edele ziel ongetwijfeld,
maar wie weet hoe ver verwijderd van
haren God!"
Dat was heel het leven van pastoor
Dablonzielen terugvoeren tot Christus,
tot den liefdevollen God, Dien zij misschien
niet eens kenden
Onderwijl deze gedachten den eerbied-
waardigen priester door het hoofd gingen,
sprak de barones met een fijnen glimlach
„Beste jongen, wil de vrijmoedigheid uwer
HET GEDENKTEEKEN VOOR^PASTOOR H. C. oude vriendin verontschuldigen, maar ik
VERBRAAK TE KOTA-RADJA. i, u J 1,1 1 J. 1
Een gedenkteken voor een Roomschen Pastoor, die nog hel> tot dusver zoo geheel en al den sol-
leeft, in Indië opgericht door (zooals er op is gegrift)
»zijn vereerders», waaronder mannen van den hoogs*en
tot den laagsten stand, generaals en eenvoud ge militairen,
ongeloovigen, Protestanten zoowel als Katholieken
dat zóó iets mogelijk is, spreekt wel boekdeelen van de
hoogachting en vereering die de alombekende Atjeh-
Missionaris, Pastoor H. C. Verbraak S. J., zich heeft ver
worven Pastoor Verbraak, die verleden week zijn 7ssten
verjaardag vierde, geniet na een 35 jarig verblijf en onaf
gebroken vruchtbaar leven op Atjeh, nu te Padang een
welverdiende rust
gehuwd man wel in al zijn ernst inziet. Wat
denkt u daarvan, meneer pastoor?"
„Ik heb daar nog geen meening over, me
vrouw," antwoordde pastoor Dablon. „U denkt
toch niet dat de kennis der zielen het ook
mogelijk maakt op het eerste gezicht den toe
stand van éen ziel te herkennenDit alleen
kan ik zeggennaar de gelaatsuitdrukking van
den kapitein te oordeelen, dunkt me dat hij
er niet de man naar is om een verbintenis aan
te gaan zonder goed te weten welke verplich
tingen hij daarmee op zich neemt 0
De officier stond op en trad op zijn oude
vriendin toe.
„Gij doet mij leed. mevrouw," sprak hij. „Ik
hoopte dat u toch betere gedachten van mij
hadt. Vanaf den dag dat ik het meisje mijnet
keuze den trouwring aan den vinger zal schui
ven, zal mijn leven zoowel aan mijn gezin als
aan mijn carrière toebehooren."
„En heelemaal niet aan God?" fluisterdej de
priester.
Maar men hoorde hem niet eens.
„Ziet u mij aan. mevrouw," zoo ging de ka
pitein voort, „voor een lichtvaardigen wereld-
ling die alleen een beetje
moed getoond heeft? Geloot
mij, het ontbreekt mij niet
aan diep gevoel. Ja, ge kunt
er vrij mee spotten, maar ik
beschouw het huwelijk als
een innige vereeniging van
twee harten en twee zielen,
als een reis door het leven
hand in hand, met weder-
keerigen steun voor eikaars
deugden en goede eigen
schappen en een voortdu
rend te zamen zorgen voor
de opvoeding der kinderen
als een vereeniging, waarin
geen offer te zwaar moet
vallen. Ik beschouw hem,
die zich.zeiven niet weet te
verloochenen voor de familie
die hij gesticht heeft, die
desnoods voor de zijnen niet
weet te sterven, als den naam
van man onwaardig!"
Gij spreekt daar een
mooie christelijke gedachte
uit," riep pastoor Dablon
ontroerd uit.
De officier schudde het hoofd.
„Mijnheer pastoor sprak hij, »hetis
maar een gewoon menschelijke gedachte,
die ik daar in woorden bracht! Ik ben
daat, den officier in je gezien, dat ik mij
een heel klein beetje bezorgd afvraag 01
WIJLEN MGR. AMBROSIUS VAN BAARS f
Bisschop van Teuchira i. p i. en Vicaris Apos-
tolicus van Curasao, Ridder in de orde van den
de rol van echtgenoot en huisvader u w<*l Nederlandsen Leeuw na een lang en smartelijk
lijden op Faasch-Zaterdag in het bt. Antonius-
Gesticht te
passen z^l
De kapitcm glimlachte.
„Dus had u mij al veroordeeld om mijn
heele leven ongehuwjd te blijven
„Dat niet," luidde het op levendigen toon,
„maar ik vraag mij af of gij het leven van een
;rdag
Rotterdam overleden Met dezen
hoogwaardigen bisschop van de Orde der Domini
canen is een hoog.-tverdienstelijk prelaat heen
gegaan, die voor de armen en ongelukkigen van
onze West-Indische bezittingen, voor hare
scholen en hare Katholieke pers, buitengemeen
veel heeft verricht. R. I. P.
