BUITENLAND.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 26 Maart.
In 't zuur gezet.
„De Telegraaf" heeft het voor-
Duitschland.
Het Duitsche leger.
De oud-kolonel Oadke, de bekende
militaire medewerker van 't „Berliner
Tageblatt", geeft een vergelijkende be
schouwing van de Duitsche en de Fran-
Frankrijk.
Waardige opvatting van de
verkiezingen I
Te Parijs vergaderden 1800 postbe
ambten om, met het oog op de houding,
welke de Kamer het voirge jaar tegen
over de staking aannam, te beraadsla
gen over het standpunt, welke men bij
de verkiezingen zal huldigen. De ver-
107
Op hetzelfde oogenblik werd graaf
Khün Hedervary in het gelaat getroffen
door een zwaar wetboek en viel bloedend
in de armen zijner vrienden. Te midden
van een algemeen bombardement en ter.
wijl wel 15 uitdagingen voor tweegevech
ten werden gejyisseld.
twee uren eer alles afgeloopen was. En toen lieten Hartman's
collega's hem alleen, om de resultaten van zijn poging af te
wachten. Terwijl ze de trap afgingen, sprak Marvin op gedempten
toon: „Drommels, die jongen verstaat het werk, nietwaar Ik heb
zijn moed en zijn vastheid van hand bewonderd."
„Krankzinnigenwerk was het, en hij haalt het mensch er nooit
door," antwoordde Beans, terwijl hij met een vluchtigen groet in
zijn auto stapte. Marvin reed maar in een eenvoudig coupétje.
Het was al avond, toen twee mannen de armoedige woning van
Gallagher verlieten. De een was Hartman, de ander een der
geestelijken van de parochie. De priester was een oud man, die
maar weinig voelde voor de bloedige waagstukken der moderne
geneeskunst. En Hartman was wanhopig. Langzaam had hij
het leven zijner patiënte voor zijn oogen zien wegvloeien en
daarmee de kans op een goede practijk als in een nevel zien
verdwijnen. Hij had zijn plicht gedaan en was er het slachtoffer
van geworden.
Op zijn kamer gekomen, bleef hij heel lang in sombere ge
dachten op zijn sofa liggen. De slaap wilde dien nacht niet komen.
Hij wist, dat hij zijn werk goed gedaan had, en toch was het
mislukt. En nu zou
den van morgen af
natuurlijk zijn pa
tiënten de een na
den ander, naar een
anderen doktergaan.
Zelfs Margaretha,
wier vader door dr.
Beans behandeld
werd. zou vóór den
anderen middag
twaalf uur alles van
zijn mislukte opera
tie weten. P"1'
Eindelijk toch viel
hij in slaap, en het
was dag toen hij
ontwaakte. Hij had
al gedroomd van een
bitter artikel tegen
hem in het plaatse
lijke dagblad'Ter
wijl hij een sigaar
opstak, om de som
bere gedachten te
verdrijven, die hem
zelfs in den slaap
niet met rust had
den gelaten, hoorde
hij opeens de tele
foon gaan,
„Misschien een
krantenman met de
noodige onbe
schaamde vragen,"
dacht hij
„Hallo," klonk het.
Hij kon zijn ooren
niet gelooven
dat was de stem
van zijn lieve Marga.
„Ben jij het,Marga,"
vroeg hij, „wat is
er aan de hand
„O, papa is van
nacht veel erger ge
worden, en verzocht
mij, jou te willen
roepen."
„Wat zeg je 1
Ik zou natuurlijk
heel graag komen,
maar dr. Beans is
toch uw huisdokter?"
„Neen, op het oogenblik niet meer. Papa heeft dr. Beans een
boodschap gezonden, dat hij niet meer behoefde te komen. Pa
zegt, dat hij geen geneesheer hebben wil, die zijn eigen belangen
stelt boven die van zijn patiënten."
„Wat zeg je?"
„Ja, pa vindt dat jij een man bent, die den moed heeft van
zijn overtuiging. Begrijp je me niet? Nu, ik zal het je wel uitleggen.
Kom maar zoo gauw je kunt. Je zult wel erg moe zijn, maar toch
moet je dadelijk komen, hoor! Dagl"
Margaretha was weg. Wat ter wereld kon ze toch bedoeld
hebben met haar raadselachtige woorden
Tien minuten later was hij op weg naar de Winter's. En het
verbaasde hem, zoo vriendelijk als alle menschen hem op straat
groetten. Dat had hij nu heelemaal niet verwacht I Zeker wisten
de menschen nog niet, wat er gebeurd was!
„En ik zeg je, als wij weer een dokter noodig hebben, nie
mand anders meer dan Hartman," hoorde hij opeens een man,
die hem in de drukte van het gesprek niet zag aankomen, tot
ee.n ander zeggen.
Bij Margaretha's vader werd het raadsel opgelost.
„HIJ IS VERREZEN, GELIJK HIJ GEZEGD HEEFT!"
„Dokter," sprak hij, „gij zijt de man, dien ik hebben moet. Ik
verlang een geneesheer, die mij precies zegt, hoe het met mij is,
en die dan, desnoods zijn reputatie en zijn practijk in gevaar
stellende, alles beproeft om mij te redden. Ge moet weten, dat
Gallagher, wiens vrouw gij geopereerd hebt, bij mij werkt. Hij
heeft alles, wat er gisterenavond gebeurd is, aan Margaretha ver
teld, en die" zoo sprak de zieke met een ondeugenden glim
lach „haastte zich natuurlijk, het mij te komen meedeelen."
Nadat Hartman zijn nieuwen patiënt onderzocht en hem eenige
geneesmiddelen voorgeschreven had, trad hij de huiskamer der
Winter's binnen.
Daar wachtte zijn Marga hem.
„Is het niet heerlijk," sprak ze met schitterende oogen, en zelfs
vergetend naar 'den toestand van haar vader te vragen, „de heele
stad roept over je. Gallagher heeft je heele gesprek met Beans
en Marvin afgeluisterd en overal rondverteld. De menschen zijn
eenstemmig in hun lof over je en het was ook mooi ook!"
„Vind je het wezenlijk mooi, Margaretha? Nu, laat ik je dan
nü even een paar dingen zeggen, die mij al lang op het hart
liggen 1"
Hoe dat gesprek
afliep Dat laat
zich raden.
Toen Hartman
thuis kwam, vond
hij een heele schare
patiënten, met Gal
lagher vooraan, op
hem wachten. De
brave kerel wou ter
stond zijn rekening
betalen,waar natuur
lijk niets van in
kwam.
Onze Lieve Heer
had het anders be
sloten," sprak hij
met tranen in de
oogen, „maar gij
hebt uw best gedaan,
mijnheer. Ik heb het
overal verteld, en
als dr. Beans weer
eens zijn prachtige
zienswijze verkon
digt, moet hij goed
opletten, of er geen
luchtkoker in de
kamer is. Want
daar kun je alles
door hooren I"
Onze toekomst.
In een Engelsch
blad vinden wij de
volgende luimigebe-
schrijving van een,
eerst na vijf hon
derd jaar spelend
tooneel in het stu
deervertrek van een
heer.
De heer telegra-
pheert naar de ka
mer van zijn knecht
en Johan verschijnt,
door luchtdruk uit
een buis te voor
schijn geperst.
Heer: „Johan,
ga naar den stal en
vul den familiebal
lon, mijn vrouw en
kinderen zullen te 9 uur naar Bombay, naar den heer Johnson
overvliegen, om een bal bij te wonen. Borstel vervolgens mijn
kleinen ballon goed uit en vul hem ook; ik moet terstond naar
Londen, naar de Beurs vliegen, maar denk nog voor 9 uur terug
te zijn, ten einde mijn vrouw een paar honderd mijlen te bege
leiden. Mevrouw zal tegen 2 uur heden nacht terug zijn. Is het
alsdan zeer donker, laat dan een der apen electrisch licht ontste
ken, ongeveer zoo sterk, dat het een twee a drie honclerd mijlen
ver licht verspreidt. Morgen verwacht ik verscheidene vrienden uit
Hongkong en San Francisco; vergeet dus niet naar de firma Chevet
en Co. te telegrapheeren om pasteitjes a la Napoleon XVIII en
druk er wel op, dat wij ze tegen half zes warm moeten hebben.
Zeg den kok, dat bij den gisteren opgedienden kunstmatigen beef
steak de stikstof al te ruim was vertegenwoordigdzulke betreu
renswaardige misgrepen moesten niet voorkomen."
Wellicht zal de werkelijkheid de fantastische vinding van den
Engelschen humorist nog ver achter zich laten.
Wijnaccijns.
etsontwerp is ingediend,- houde^.
re bepalingen omtrent den ac_
den wijn
is de Memorie van Toelichting
dit wetsontwerp te voorzien im
ite, welke de wetgeving op den
ns bevat en die na de jongste ac.
ooging op het gedistilleerd in nog
mate dan voorheen de deur opent
cduiking van 's rijks rechten,
zijn, die meer alcohol bevat dan
per H.L. bij een warmte van 15
an den honderddee!igen thermo.
s voor dien meerderen alcohol
is op het gedistilleerd verschul-
chen is degene die wijn invoert
dicht eenige aangifte te doen no-
hoevèelheid van den daarin aan-
alcohol. Het gevaar ligt dus voor
dat getracht zal wórd-en, on.
enaming van wijn een vloeistof iP
welke met een aanzienlijk quan-
>hol vermengd is (reeds is ge,
erd invoer van een alcoholper-
van 35 pet.) en welke wijn vervol-
>ezigd kan worden om door over.
en alcohol af te scheiden, die als-
andere doeleinden kan worde"
iministratie staat hier nagenoeg
>os tegenover. De voorgestelde
:iging volgens welke voortaan
.t meer dan 21 pet. alcohol als
?erd zal worden aangemerkt en
lanig zal moeten worden aange.
- strekt tot wering van het boven.
gevaar voor benadeeling dier
t en heeft tevens de bedoeling
istoffen, die meer dan 21 pet. al,
watten, in haar geheel te belasten
stilleerd. Tevens zal -hierdoor het
erminderd worden dat ingevoerde
i hoog alcoholgehalte hier te lan,
water wordt vermengd en vervol-
consumptie wordt gebracht of
t afschrijving van den accijns uit.
wordt
Aardig gevonden.
:er Schaper moet aan het lid van
gaarsche Kamer, Beek, een tele.
ibben gezonden: Beek, ik bewon.
c heb gescholden zoo gemeen als
ir kon, doch gij hebt een minister
•potten gegooid). Nog eens, ik be.
u.
;>p Beek moet hebben geant-
e mij bewonderen wilt, be won
den moed, waarmede ik dadelijk
ijn onhebbelijkheid verschooning
raagci Dien moed hebt gij gemist
„D. v. jN.-B."
Schanddaden.
r, verdachtmaking en kwaadwil.
egening kunnen menigee11 stellig
ende berokkenen. Maar als het
coover gaat als de thans in vele
met schrik besproken afpersin
gen Haag, is niemand meer veilig.
3 schandelijkste wijze poogt daar
de sujetten door afdreiging som.
ds te veroveren. Hoe dat toegaat
i o.a. zien uit onderstaand stukje,
nen in een der bladen:
zekeren dag gingen er twee naar
igenoote van een reeds bejaard
ij vertelden daar, dat haar man
J schuldig gemaakt aan een mis
ken de zeden, en diat zij daarmee
tie in kennis zouden stellen ,en
r zwaar zou gestraft worden. Hun
den, in 't bijzonder met haar, was
naar zij voorgaven, zoo groot
er wel voor te vinden zouden zijn,
aak in den doofpot te stoppen,
ian moest zij er ook iets voor
ebben. Het zou hun niet moeilijk
Avonds om zes uur zou de reis verder
yoortgezet worden.
De thermometer op die veranda stond
lop 90 gr. Celsius; onder den indruk van
(dde hitte strekte ik me behagelijk uit op
ie en rieten stoel. Dicht bij mij stond ook
een Europeaan, een knappe, donkere man
Van middelbaren leeftijd, geheel fas het
.twit gekleed. Ik hield hem voor een amb
tenaar, maar hij was zoo buitengewoon
Zenuwachtig en onrustig, dat ik mijn blik
|niet van hem kon afwenden; telken* ging
(hij op een anderen stoei ritten, dan weer,
jietak hij rijn sigaar aan om haar opnieuw
(nit tje laten gaan; kwam één van de
(bedienden toevallig uit de eetzaal, daq
(Jeeek hij verschrikt op. Een paar maal
{teek mr. miii alsof ly e® hei easl
bagage te halen en daarna begaf hij zich
aan boord. Een half uur later waren wij
allen op de boot Ik zag den nieuwen
passagier, dde ingeschreven stond als ma.
joor Strangways, over de verschansing
leunen. Op zijn gelaat was nog steeds
diezelfde angstige uitdrukking en hij
keek met de meeste aandacht naar ieder
dde op de boot kwam. Vijf minuten over
zes verkondigde een schel gefluit, dat de
ïtoomboot op het punt was om te ver
trekken. Men begon juist de loopplank
,(Sveg te nemem toen ploftsefing een a^der
schel gefluit, tot driemaal toa herhaald,
van den wal weerklonk en een kldn
stoombootje raad vooruitschoot ea op
ons toe stoomde. Ik bemerkte dat ureu
m s trnsm» wssstffaem
op de kust gevestigd* Een der hofmees
ters trad op haar toe en vToeg haar wat
hij met haar bagage moest doen. Zij ant
woordde dadelijk:
,,Mijn hut is no. 75. Laat mijn koffers
onmiddellijk daarheen brengen."-
eerst zag Ik haar gelaat Zrtj was een
bijzander mooi meisje met een slanke ge
stalte «a trotsch* hesxting. Over haar
blond haar lag eea rossig o gloed en de
uitdrukking van haar levendig, jeugdig
gezicht was schrander en innemend.
Zij volgde den hofmeester naar haar
hut en Cc verwijderde mij om mil van
mijne dmkke jMeriaasmheden Jte Wij.
ten,
DfcM taea S m^j tfeeddfl voor
hut binnen
kom u mededeelen, mijnheer, dat
e heer en mevrouw French ver.
zijn, ik de twee onbezette plaat
)b gegeven aan mejuffrouw Keele
foor Strangways."
juffrouw Keele?" vroeg ik.
mijnheer, de jonge dame, die het
op de boot is gekomen.'1
Is zeer goed", hernam ik,
nan vertrok, en ik ging verder met
oilet Er speelde een glimlach van
ning om mijne lippen. De ma-
ad mijne belangstelling gewekt, en
rouw Keele had een gelaat, dat de
aanaacht moest trekken van ieder, die
eenig oog had voor schoonheid. Ik zie
gaarne een mooi gezichtje, en ik heb er
verscheidene gezien op mijne vele rei
zen. Maar dit jonge meisje had m haar
oogen en haar geheele voorkomen iets
bijzonders, iets dat mij trouwens evenzeer
hinderde als het mij aantrok. Had ik haar
vroeger reeds gezien? Of ik had haar
reeds eerder ontmoet, óf zij geleek spre
kend op iemand, die ik leende.
Mejuffrouw Keele zat aan mijn rechter
hand en de majoor was haar andere buur.
mian- Ik keek haar onderzoekend aan en
kcm ternauwernood een uitroep weer.
booden. De ontbrekende schakel in mijn
geheugen was gevonden. Ooede hemel!
JgtiMa fest tesb teegüM ia
zijn haar en heur man in deze ter wilk(
tuigen bij tegenwoordig geweest waren
te zijn, omdat er toevallig geen andere geu
„Het is te begrijpen, dat deze dame
eerst ietwat ontsteld was, bij het hooren
van deze mededeeling. Zij was echte?
zoo overtuigd van de onkreukbare morali
teit van haar echtgenoot, en twijfelde zoo
aan de eerlijkheid dezer kerels, dat zij
weigerde hen ook maar één oogenblik!
langer te woord te staan, waarom zij hun
dringend verzocht, zoo spoedig mogelijk
hare woning te verlaten.
Natuurlijk dat beiden vertrokken. Zij
gingen echter regelrecht naar het bureau
van politie, waar zij aangifte deden van
hunne totaal gelogen beschuldiging. De
commissaris, die zijn volkje zeer goed
kende, twijfelde eerst wel of hij proces
verbaal zou opmaken, maar waar zij hun
ne beschuldiging volhielden, restte hem
niet anders te doen dan wat zijn plicht
was.
Evenals zij voor dezen politie_ambtej-
naar hunne beschuldiging volhielden,-
doen zij dit ook voor den Rechter van
Instructie, met gevolg, dat de zaak voor
de rechtbank kwam, en de man, tot hier
toe door ieder geacht en geëerd, thans
moest plaats nemen in het bankje voor
beschuldigden, met een rijksveldwachter,
achter zich.
ï,Er zijn omstandigheden in het leve^
welke zich zoo moeilijk in woorden laten
uitdrukken. Zoo ook hier. Stel u voor:
dat beteekenen van het „proces-verbaal*
waarin de geheele acte van beschuldiging
in kleuren en geuren te lezen stond!j
die vermelding van; „sprekende met zijne
huisvrouw..."; die gang naar de recht
bank en zooveel meer. Wat er is omge
gaan tn het binnenste van die menschen
wat dia in enkele weken doorleefd heb
ben, is moeilijk te beschrijven.
„De man kreeg een vonnis van drie
maanden gevangenisstraf.
„Beiden waren radeloos. Maar zij bleef
gelooven aan de onschuld van haar mam
Wèl had dit vreeselijke vonnis haar ge
loof even aan het wankelen gebracht*
Maar zij wist toch te goed, dat hij zich
niet heeft kunnen schuldig maken aan
hetgeen hem ten laste was gelegd, en
waarvoor hij nu was gestraft. En de
man verteerde letterlijk van verdriet. De
gedachte, dat hij als een schuldige stond
tegenover zijne vrouw, en het vooruit
zicht van drie maanden celstraf te moeten
ondergaan maakten hem het leven tot
een last. Maar, hoewel zij zelve dreigde
te bezwijken onder hare smarten, sprak
zij haar man voortdurend moed in, met
de verzekering, dat hier de waarheid toch
aan het licht zou komen.
.Dadelijk na de uitspraak werd van het
veroordeelend vonnis appèl aangetee-
kend, terwijl in overleg met hun advo
caat besloten werdt och maar eens met
die beide aanklagers te praten.
Zij liet hen ontbieden en ontving hen
in den salon.
„De kerels meenden, dat zij de dam S
nu volkomen in hunne macht hadden. Bij
het bespreken der zaak kwam het er uit*
dat zij er nog wel voor te vinden zouden
zijn, om voor het Hof heel wat van de
beschuldiging te laten vallen. Maar „het
zou mevrouwtje natuurlijk centen kos
ten." .Had zij er «die voor over,- dam
zouden zij doen wat zij konden, en an
ders bleef de zaak zooals die was.
j,Met bewonderenswaardige kalmte en
geduld, als gold het de bespreking van
schilderen of behangen, hield zij de lui
aan den praai Er moest een oogenblik
komen, dat de een of ander een woord
liet vallen, waardoor zij zich vastsprak<
En zoowaar, de verzekering van me
vrouw, dat zij op geen geld zou deni
als zij maar dre absolute zekerheid had*
dlat haar man zou vrijgesproken worden,
bracht een der sujetten er toe, een niet
genoeg doordacht woord te laten vallen,
Op hetzelfde oogenblik sprongen tweq
verdekt opgestelde rechercheurs van ach
ter de portières en ©ogenblikkelijk sloe-
genzij de kerels de boeien aan, om als
arrestanten medegenomen te worden naar
een der bureaux van politie.
j.Toen zij eenmaal in hun eigen net ge
vangen waren, deden zij wanhopig po
gingen, om er weer uit te komen. Maar
de wereld! Dat jonge meisje, dat daar
naast mij zat in den bloei van jeugd en
schoonheid, had drie jaar geleden in Lon
den voor de rechtbank op het bankje der
beschuldigden gezeten. Daar was geen
twijfel' aan. Thans wist ik waarom de
houding van haar hoofd en die eigenaar-
dage schittering in haar oogen zoozeer
mijn aandacht hadden getrokken, 't Was
werkelijk waaï* dat fk dat gelaat vroeger
reeds gezien had. Drie jaar geleden, op
een warmen namiddag in Augustus was
ik het gerechthof toevallig binnen geloo-
pen en had daar een verhoor bijgewoond
Een jong meisje toad op de bank der be
schuldigden gezeten dit jonge meis
je. Ik had nooit den afloop van dat ver
hoor vernomen en wist dus niet of het
meisje schuldig was geweest of met
Waarom zou dat jonge m eis ie nu aan
boord van de j^doming Star- zijn ge.
komen?
„Neem mij niet kwalijk", zei de £k plot
seling. Mejuffrouw Keele had mij toé
tweemaal toe aangesproken, maar fk was
zoozeer verdiept geweest in mijne over,
pefaizingen, dat ik haar niet had gehoord.
Ik trachtte nu die onaangename herinne
ringen van mij af te schudden om mij
verder aan jnijne verplichtingen te wijde^
jOEeedt x&yptety
