MODEMAGAZIJN DE KROON
L
1000 sjl|s 600 ""sss* 300 150 aaSulOOb" 60 ss* 15
Ontvalleen groote sorteerinsr Gegarneerde Hoeden en Fantasie-Hoeden in alle nrii/en.
HONIGs
Rederijkerskamer
„VONDEL".
Nieuwe Zwarte, Crème
en Gekleurde STOFFEN,
STALEN op aawrafi^ jwkrijgbaar.
J. c( KORT,
EEN MISLUKTE
OPERATIE.
WSSMBaMilMBlBm
Leiden -ƒ Hjagtrlettimerstraat 139. ,334
Indien U Maizena koopt sta er dan op, dat
men U geeft
Deze is de beie tit de eefllgÉT die hier ten
lande werkelijk uit iVfA*? wordt gefabriceerd.
Let op het merk ,£>e Bijenkorf" en wacht
U voor de vele minderwaardige soorten, welke
tegenwoordig in den handel zijn. (2259)
Ned. R.K. Volksbond Leiden.
Uitvoering
OP
MAANDAG 28 MAART (2e Paaschdag)
ia het gebouw RAPENBURG 10.
Opvoering van
LIZE
Drama in 2 bedrijven
EN
pachten.
Met welwillende medewerking van
de Harmonie „ST. GREG0R1US".
Opening der Zaai 7 uur Aanvang 8 uur.
Kaarten verkrijgbaar bij het
Bestuur en leden van Vondel en
aan het gebouw Rapenburg 10.
HEER en DAME 25 cent,
HEER of DAME 15 cent.
Plaatsbespreking op Maandag
28 Maart van 122 uur in het
gebouw Rapenburg 10, A 5 cent
per plaats. (2401)
Firma VAN DER UND
(L. P. VAN DER DRIFTJ
oude: HM2W <e
Telefojn 221
LOOD. en ZIKKWBRK)
Aanleg van Gasfen WafeAidii
Lei-, Houtcemenf eiTfewént-Ma
Dakbedekking met veeljarige gara
Meubelmaker en Stoffeert
Beveelt zich beleefd aan
S. BRONS^iEEST
Jvoorhetïhv
v. d. voerden e» spee
Hooglandsthès&rilfraclit
LEIDEN. (17
H. J. JUNG,
SIGARBN HANDEL
NOORC|EIIjDE 49.
TelefoJn ff). 635.
(2002
Voor het a.s. Seizoen ONTVANGEN een prachtige s
teering Keersn- en Jongenscostuum
Datnes- en Hee^nstbffen, Vitragt
en afgepaste Gc^rdienen. (21-
Groole Sorteering. Cqnqu^eerende Prijzei
M ANTH. SN1JFERS. Roelofarendsvee
Leiden,
Haarlstraat 122, 2m
Tel, Interc. 767.
eest De Leidsche Courant.
#R. HARTMAN stapte met groote schreden de goed
koop gemeubelde huiskamer van John GallagheF op en
neer. Ze waren hem komen roepen voor Gallagher's
vrouw, juist toen hij gereed stond een visite te gaan
maken bij de ouders van zijn vriend Jim Winters en van wat
nog meer beteekende diens zuste-r Margaretha. In Gallagher's
huiskamer was het niet half zoo gezellig als in het comfortabel
ingerichte salonnetje van de Winter's maar daar dacht de
dokter niet aan. Veel ernstiger dingen vervulden op dit oogen-
blik zijn geest.
Hij had geen kwartier werk gehad, om tot de conclusie te ko
men, dat de eenige kans om de arme vrouw te redden bestond
in een zoo gevaarlijke operatie, dat ze naar zijn oordeel maar één
kans op de vijftig had om goed af te loopen. Zonder de operatie
zou de arme moeder geen twaalf uur meer te leven hebben. Hij
had om de beide andere geneesheeren van het stadje gezonden,
om consult met hen te houden. Bovendien zou hij voor de ope
ratie stellig een van de twee noodig hebben.
Maar zou hij het wel doen Dat was de zaak, waarover hij het
met zich zeiven niet eens kon worden. Wat zijn bekwaamheid be
trof, hij wist dat met zijn jarenlange ziekenhuis-practijk er maar
weinig medici in het land waren, die het zoo gerust mochten be
proeven als hij, en ook het zeldzame van het geval deed hem
er toe overhellen, de operatie te ondernemen. Maar het was eigen
lijk zoo goed als zeker dat ze mislukken zou. En natuurlijk zouden
de babbelaars, die hier in dit kleine nest alles regeerden en be
vitten, dan direct zeggen, dat hij den dood der arme vrouw op
zijn geweten had.
Zou hem dat geen groote schade doen in zijn praktijk? En dat,
nu hij juist zóóver was, dat hij binnen niet al te langen tijd zijn
reputatie hier als voor goed gevestigd zou mogen beschouwen
Als een van zijn collega's er maar aan wilde. Maar hij wist
zeer goed, dat dr. Marvin te onvast van hand was voor dit werk
en dat dr. Beans zijn naam als geneesheer aan zulke uiterst ge
vaarlijke operatiën als deze er een was, nooit waagde.
Daar ging de bel, en het volgende oogenblik traden de beide
heeren binnen. Nadat de een zijn prachtigen pels en de ander zijn
schamele- overjas had afgelegd, ging hij hen voor naar de kamer,
waar de arme zieke bewusteloos lag. Kort en scherp, op fluister
toon, deelde hij hun het resultaat van zijn eigen onderzoek mede.
Eenige oogenblikken namen de beide andere doctoren de zieke
nog waar, en daarna keerden de drie heeren naar de huiska
mer terug, om consult te houden.
„Uw diagnose is volkomen juist, doctor," sprak Beans op koe
len, eenigszins nederbuigenden toon, „ik zou niet weten, wat ik
er aan zou kunnen verbeteren. Ongelukkig genoeg kunnen we
niets doen, om het leven der arme vrouw te redden. Ik raad aan,
haar een onschuldig middel te geven, dat pijnen en benauwdhe
den, indien het bewustzijn terugkeert, wat kan doen verminderen.
En voor het overige laat de menschen om een priester zenden.
Ze zijn, geloof ik, Katholiek, nietwaar?"
De laatste woorden had dr. Beans op eenigszins sarcastischen
toon gesproken. Een blos van toorn steeg Hartman naar het ge
laat, en de ander, terstond begrijpend, wat daarvan de oorzaak
was, ging half verontschuldigend voort: „O, bent u bijgeval oók
Roomsch? Nu, als je praktijk nog wat uitgebreider geworden is,
zal er voor die dingen wel geen tijd meer overschieten, en dan
geloof je net precies als de meesten van ons, maar een bitter
beetje of heelemaal niets meer. Nietwaar, Marvin, zoo gaat het?"
Toen het eenmaal voor hem vaststond, dat er voor de patiënte
absoluut niets te doen was, had dr. Beans blijkbaar wel lust in
een praatje, waarin hij zijn jongen collega eens kon laten voelen,
hoe betrekkelijk weinig deze nog beteekende. Maar Hartman had
geen lust zijn tijd te verspillen, zelfs niet in een theologisch dispuut.
„Ja heeren," sprak hij, „maar u weet toch even goed als ik, dat
er een heele kleine kans bestaat, indien
Beans viel hem in de rede. „Ja, een belachelijk kleine kans om
die zieke te redden, bij een reusachtig groot gevaar voor onze
reputatie als dokters, indien we besluiten tot de operatie, waarop
ge waarschijnlijk doelt. Maar wie als geneesheer succes en een flinke
clientèle wil hebben, houdt zich met zulke waagstukken niet op."
En de oudere collega voegde er bij: „Neen vriend, dat zou je
in een ziekenhuis heel goed kunnen doen, maar in een klein
stadje, zooals hier, gaat het niet."
Dr. Hartman zweeg. Hij was het met zich zeiven niet eens.
Wanneer deze zooveel ouderen dan hij het niet aandurfden, waar
om zou hij die er wellicht zijn heele toekomst mee op het spel
zette daD als een soort van Don Quichotte in de geneeskunst
voor een zoo hoogst twijfelachtig succes zooveel in de waag
schaal stellen I Toch wilde hij het zoo maar niet zonder protest
opgeven. Maar de woorden, die hij sprak, waren meer een argu
ment, dat zijn geweten zelf tegen hem aanvoerde, dan een poging
om zijn collega's tot andere gedachten te brengen.
„Me dunkt," sprak hij, „dat wanneer een onzer in den toestand
EEN RUBENS?
De heer Salvadore Hertog te Maastricht heeft de hier
boven gereproduceerde schilderij (een „afneming van het
kruis") in zijn bezit, waarover in de geleerde wereld strijd
is ontstaan. Dr. Bode, de bekende Duitsche kunstgeleerde,
noemt de schilderij een eersten Rubens; prof. Max Rooses
acht ze een kopie van het stuk uit het Antwerpensch
Museum, terwijl de heer Lunz het beschouwt öf als een
kopie, öf als een z.g. ateliersrepliek (d. w. z. door Ruben's
leerlingen in het atelier geschilderd en door dezen bijge
werkt.) De figuren zijn Josef van Arimathea, de
H Maagd Maria en St. Jan.
van die arme vrouw verkeerde, hij toch stellig de operatie zou
wenschen."
„Dat kan wel zijn, maar het is toch nog iets anders, dan een
geneesheer te vinden, die ze wil verrichten. Ik voor mij althans
ben honderden malen teruggeschrikt voor gevallen, waarin vrij
wat meer kans op succes bestond dan hier. En aan die voorzich
tigheid heb ik hoogstwaarschijnlijk mijn tamelijk uitgebreide prac-
tijk te danken."
Terwijl de ander zoo egoïstisch over het ziektegeval sprak, hield
Hartman's hand als onwillekeurig het St. Josephsbeeldje omvat,
dat hij sinds zijn eerste examen altijd bij zich droeg. In groote
devotie jegens dezen verheven Patroon der werklieden in den
ruimsten zin, had hij steeds met ijver getracht zijn werk te doen,
zooals hij meende, dat St. Joseph het zou gedaan hebben. En zijn
geweten verzette er zich thans zoo sterk mogelijk tegen, om de
arme zieke de uiterst geringe kans op redding nog te ontnemen.
Zijn- protest kwam nog sterker uit in de woorden„Ik mag u mis
schien dwaas toeschijnen, maar als geneesheer voel ik mij ver
plicht iedere kans, zij ze dan ook nog zoo gering, om een men-
schenleven te redden, met voorbijzien van eigen belangen te
benutten."
„Ja, ja, die verplichtingen, welke het ambt oplegt, nietwaar?
Daar hebben de lui, die pas uit het ziekenhuis komen, het altijd
erg druk over. Ge kunt u hier naast ons nog wel een bescheiden
plaatsje verwerven, jonge vriend, maar als ge zóo begint..."
Dr Beans zweeg, en dat kon hij ook gerust doen, want Hart
man's gedachten spraken zoo luide, dat hij voor geen indrukken
van buiten vatbaar was. Hij dacht aan een lief klein huisje, dat
hij gedacht had, binnen enkele maanden te kunnen koopen; aan
een aardig lief meisje, dat hij gehoopt had binnenkort een huise-
lijken haard te kunnen aanbieden. Hij dacht er aan, hoe de
menschen hem misschien binnen acht en veertig uren zouden
naroepen als een moordenaar, want zoo waren de lui hier in
dit kleine stadje. Maar ook aan den armen Gallagher en zijn
kinderen dacht hij. Zou hij dit gezin de eenige kans, hoe klein
dan ook, benemen om de moeder te behouden Eén enkel kort
schietgebed en hij had gezegevierd in de beproeving.
„Heeren," klonk het op vasten toon, „ik acht het mijn plicht,
als geneesheer de operatie te beproeven, en ik verzoek u, mij te
willen ter zijde staan."
„Ge zijt een dwaas, en ik weiger aan uw ondergang mee te
werken," sprak Beans, naar jas en hoed grijpende.
Zijn jonge collega keek hem vlak in het gelaat.
„U vergeet, dat de wet u verplicht, mij te helpen. Ik draag
overigens alle verantwoordelijkheid."
„Reken er op, dat ge die inderdaad ten volle dragen zult. Het
zal mijn zorg" zijn, de publieke opinie hier desnoods in te lichten,"
sprak Beans.
Maar terwijl ze weer de trap opgingen, greep de oudere genees
heer Hartman's hand. „Ik -hoop, dat God u zal doen slagen,"
sprak hij; „de kans is zeer gering, maar ik waardeer het ten
hoogste, dat u het toch beproeven wilt."
De toebereidselen waren spoedig gemaakt. Toch duurde het
Wijnhandel G. W, Schretlen,
Hooigracht 49, Hoek Groenesteeg Leiden, 2,
o Beveelt zich beleefd aan votfr Je levering-van Bordeaux, Rijzt-,
Champagne-, Po»^, e*|? Maderawijnen, alsmede
2 de welbekende Cognqibsdorten en verder Binnen- g
en Buitenlandsch gedistilleecg^ r
F Prima kwal., gepaard aaa co/orreereode prijzen. Vraagt volledige Prijscoor. F
Wordt op aanvraag op proef geleverd.
Huismoeders! verzuimt niet liet proefwasschen bij te
wonen met de VELO-WASCHMACHINE, iederen Dinsdag van 2—5
uur en Zaterdag van 11—2 uur in het Verkooplokaaal dezer
machines 1618
Nieuwstraat 7 (bij den Burcht)
Alle betalende abonné's op dit blad zijn volgens de bepalingen, vermeld op de uit te reiken polissen, tegen ongelukken verzekerd voor
De uitkeering dezer bedragen is gewaarborgd door de NederlOngevallen- Verzekering-Maatschappij „FAÏUM'' tes-GravenhageBuitenhof 5.
GULDEN
bij verlies van eiken
anderen vinger.
