Een mistige avond.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van 5 Februari.
Uit de Pers.
Duelleerende officieren.
Wij lezen in „De Gelderlander" f
Due 11 ee r vr ij, m ij ne h ee r e nl
■„Ge kunt er wei drie dagen hechtenis
mee oploopen, maar ge hebt „uw^ eer
gered", en ge blijft met die eer in Harer
Majesteits leger.
Ziehier wat de Minister van Oorlog
aan sommige leden der Eerste Kamer
antwoordt, die aandrongen op ontslag van
officieren, die duelleeren:
Aan den minister is geen wetsbepa-
Bng bekend om den hoofdofficier, die aan
het bekende duel deelnam, het leger te
doen verlaten om die reden. Maar ook in
dien zoodanige wetsbepaling bestond, zou
cr, gelijk de Minister in de Tweede Kar
mer reeds heeft gezegd, geen aanleiding
.zijn om die ten aanzien van den bedoel
den kolonel toe te laten."
„Het Centrum" teekent hierbij aan:
„Ons dunkt, dat het opschrift boven
dit stukje iets te ver gaat.
Duelleerende officieren worden met
straf bedreigd en werden ook reeds ge
straft, al zal men toegeven, dat de licht
heid der straf geenszins in verhouding
stond tot den ernst van het gepleegde feit
Dat op verzwaring dier straf moet wor
den aangedrongen, lijkt dus een redelij
ke en noodzakelijke eisch.
Wat echter vooral moet worden be
streden is het dwaze vooroordeel, dat
een officier aan zijn positie verplicht is,
in sommige gevallen te duelleeren en dat
hij zijn stand beleedigen zou door een uit
daging van de hand te wijzen.
Wij hebben er reeds de aandacht op ge
vestigd, dat, tengevolge van dit vooroor
deel, een niet-officier of een gepension-
neerde het steeds in de macht heeft, den
iactief dienende voor het dilemma te plaat
sen, om óf de strafwet te overtreden en
tegen zijn geweten te handelen, óf zijn
carrière bedreigd te zien.
Van den Min. van O. verwachten wij in
het mondeling debat de u i t d r u k k e 1 ij-
k e verklaring, dat een officier, die wei
gert, zich met een tweegevecht in te la
ten, aeswege een goede noot verdient,
welke de achting voor zijn persoon ver
hoogt en voor zijn bevordering het tegen
overgestelde van nadeelig zal zijn."-
Onderlinge Tuinbouw-Verzekering.
Onder het opschrift „Het échec der
Onderl. Tuinbouwverzekering" schrijft
>,Het Vaderland"
„De mededeelingen van den heer
Stork in de Eerste Kamer over het
échèc van de onderlinge verzekering te
gen ongevallen in den Land- en Tuin
bouw, en meer nog zijn aandrang op den
Minister om deze vrijwillige verzekering
zoo spoedig mogelijk (ot eene verplich
te te maken en onder de Ongevallenwet
op te nemen, zijn voor de heerschende
inzichten'aangaande sociale verzekering
van niet geringe beteekenis.
Het is nog niet zoo heel lang geleden,
dat de Land- en Tuinbouw Onderlinge
werd gesticht, onder de auspiciën van
twee bekende en hoogst bekwame voor
standers van het particulier initiatief op
dit gebied de heeren Lovink en De
Kruyff. De steun van den heer Lovink,
die den land- en tuinbouw zoo goed
kende, die wist over welke krachten zij
beschikken, en wiens steun en medewer
king vertrouwen inboezemde en tot da
den van organisatie en samenwerking
bezielden, deze steun in het bijzonder
hield op zichzelf reeds eene belofte yan
Welslagen in.
Met de aanvankelijke resultaten is van
SJe zijde der voorstanders outrance
van het particulier initiatef destijds nog
|al geschermd.
Van onze zijde hebben wij 'n afwach-
FEUILLETON.
9) (Slot).
Zij waren allen de kleine zitkamer
binnengegaan, en Lady Lester stond haar
(handen te warmen, voor het vuur, dat
nog helder brandde, want Lyddiard had
gedurende'zijn nachtwake de steenkolen
|niet gespaard. Hij schudde zijn hoofd.
„Ik vrees van niet; ik heb hem al
[nauwkeurig bekeken. Hij is splinter-
hieuw heeft geen enkel bijzonder
kenteeken, en is van het allergoedkoop
ste Amerikaansche fabrikaat, een
boort, dat bij dozijnen tegelijk gemaakt
Wordt. Neen", u behoeft er niet op te re
kenen, door dien revolver eenig spoor
,te ontdekken. Maar de ring, daaraan
tuit u misschien meer hebben. Het is er
een van een heel gewoon model, maar
misschien staan er wel een paar letters
óf een inscriptie in'
„O ja, de ring!" riep Sir Joseph uit.
Misschien kunnen wij den schurk daar-
Jdoor wel te pakken krijgen. Dank u,
[juffrouw Romney." Hij nam den ring
jaan, die juffrouw Romney hem over
handigde, liep, naai- het venster toe ,en
tende houding aangenomen, die de hoop
op welslagen niet prijsgaf, maar waar
aan, met het oog op de vroeger op dit
gebied zoo dikwerf opgedane ontmoe
digende ervaringen eenig scepticisme
toch niet vreemd was.
En thans komt een van de grootste
voorstenders van het particulier initia
tief openlijk verklaren ,'dat zelfs deze
onder zulke gunstige omstandighe
den genomen proef geheel mislukt, en
wettige regeling onmisbaar is. „Komt
die verplichte verzekering niet binnen
één of twee jaren tot stand, dan al
dus de heer Stork zal de particuliere
verzekering in land- en tuinbouw een
kwijnend bestaan gaan lijden.
De geschiedenis is inderdaad leer
zaam
Ter verklaring heeft men aangevoerd,
dat de Onderlinge aanvankelijk slaagde,
omdat de boer vreesde, dat de Staat
hem anders de duurdere verplichte ver
zekering zou opleggen. Nu de Regee
ring evenwel eerst eens wil aanzien,
wat er van die particuliere verzekering
groeien zal, hoopt hij, dat er niets van
komen zal, en onttrekt of onthoudt zich.
Het is zeer wel mogelijk dat dit juist
is voorgesteld.
Maar wat bewijst het anders, dan dat
men er zonder het opleggen van dwang
niet komt?
Of zou men wenschen, dat de Staat
tegenover het particulier initiatief ten
eeuwigen dage de rol van den boeman
bleef spelen, die dreigt: als gij u zelf
niet verzekert, doe ik het, en dan kost het
U meerl
Maar het is duidelijk, dat zulk een
eeuwigdurend dreigement niets zou uitha
len. Men zou er spoedig aan gewoon
raken, en met eenja wel I dreig maar,
er komt toch niets van! zich van den
vrijwillig aanvaarden plicht afmaken.
Doch houdt de Staat op met dreigen,
dan verliest de vrijwillige verzekering
haren rugsteun en zakt in elkaar. En
voert de Staat zijne bedreiging uit, dan
is de verplichte verzekering er
Bewijst dit iets anders, dan dat het
opleggen der verplichting niet af te wen
den is, indien pi en iets bereiken wil?"
Frankrijk.
Sociale Arbeid.
't ïs in geschrift en beeld genoegzaam
bekend gemaakt, welk een forsche bewe
ging in Frankrijk de Aartsbisschop, Mgr.
Amette, heeft op touw gezet, ten voor-
deele van den nachtarbeid voor bakkers.
In die beweging werd Monseigneur
vooral gesteund door een krachtigen bond
de „Ligue Sociale d'Acheteurs" gehee-
ten, wat we 't best doen door te vertalen
met: Verbruikers bond.
Thans is die Bond opnieuw aan den
arbeid getogen met een niet minder gun
stige studie, n.f. over: Den toestand der
kellners in ca/fé's en eethuizen.
Hun arbeidsomstandigheden zijn zwaar,
16, 18, soms 20 uren arbeid daags, in een
omgeving, die met alle eischen der hygië
ne spot; geen vast salaris, ja zelfs moet
soms een deel der fooien nog aan den
„patroon" ornder velerlei titels worden
afgestaan.
Het voedsel bestaat In afval en over
schot en uit zedelijk opzicht laat de om
geving, waarin zij werkzaam zijn, ook
vaak veel te wenschen over.
(Volksb.)
Na den watersnood.
De bladen maken dankbaar melding
van de groote bijdragen uit het buitenland
tot leniging der ellende. Alleen van vor
stelijke personen en staatshoofden is al
2i/2 millioen franc sbinnengekomen, waar
van I1/2 millioen uit Engeland en deVer-
eenigde Staten. De inschrijving van het
Fransche Perssyndicaat heeft reeds ruim
2 millioen opgebracht. Xallooze vereeni-
gingen clubs en maatschappijen in Frank
rijk zelf houden inzamelingen.
Ook Bretagne Iaat zich niet onbetuigd.
bekeek hem oplettend. Toen, plotseling,
riep hij uit: „Gertrude!"
Zijn toon had iets scherps en bijtends.
Zijn dochter was in een oogwerk bij
hem. Een oogenblik heerschte er doode-
lijke stilte. Toen keerde Sir Joseph zich
langzaam om. Zijn blozende appelwan-
gen waren vaal bleek.
,/t Loopt ons niet mee, Imijnheer Lyd
diard," zeide hij op strakken toon; der
gelijke dingen worden ook bij dozijnen
tegelijk gemaakt. Ik zie gaan kans om
den man op het spoor te komen, en
daar ik, dank zij u, niets heb verloren,
vind ik het ook niet de moeite waard,
het te probeeren. Wat dien ring betreft,
dien zullen we op deze manier maar
uit de wereld helpen."
Hij wierp den ring in den haard, nam
den pook op en drukte dien zoo diep
mogelijk in het vuur. Lacjy Lester barst
te plotseling in tranen uit.
„Och hemel, wat is dat allemaal vreese-
lijk", zeide zij op kl.agenden toon. „En
ik vind het heefemaal geen prettig denk
beeld dat je niet eens wilt probeeren dien
slechten kerel te pakken, Joseph! hij
kan immers best weer terugkomen en ons
een goeden nacht allemaal vermoorden.
Je moet er heusch eerst eens over praten
met Aubrejy. Ik heb een gevoel alsof het
nooit gebeurd zou zijn, als hij maar thuis
W geweest. Ijk goy wel .eens wito we-
I11 het visschersplaatsje Camaret werd in
1902 door de arme inwoners een vree-
selijkert tijd doorgemaiakt, berucht onder
den naam van sardinenhongcrsnoocL Alle
Parijsche bladen kwamen den Bretagneis
te hulp. Camaret jis dit niet vergeten.
Zondag marcheerden de gemeenteveld -
wachter met een tamboer naast zich het
dorp door en deelde overal mede, dat
bussen zouden geplaatst worden, zoodal
een ieder zijn obool kon storten. En niet
tegenstaande ook de tegenwoordige tij
den voor hen niet kchitterend zijn, zag
men 's middags scharen visschers hun of
fergaven plengen. Dë bussen waren ver
sierd met de driekleul' en werden bewaakt
door schoolkinderen. Zij droegen het op
schrift:
Les Parisiens furent bons pour Vous,
soyez bons pour eux. (De Parijzenaars
waren goed voor u; wees thans goed voor
hen.)
.Te Brest hebben 70 families hun huis
beschikbaar gesteld voor kinderen van
door den watersnood van hun eigendom
beroofde arbeiders. Op voorstel van den
directeur van den Parijschen reinigings
dienst Col'metDaage, heeft de prefect
van politie het gebruik van confetti op
mardi-gras (Vastenavond) vei boden, op
grond, dat de riolen onder de huidige om
standigheden niet de massa's water zou
den kunnen verwerken, jioodig om de
ontzaglijke hoeveelheden papier weg te
spoelen. Ook heeft de rechterlijke ge
neesheer dr. Thoinot zich ertegen verzet,
omdat hij gevaar voor besmetting vrees
de, thans nog meer dan in gewone tij
den, van het schoonvegen der onder wa
ter gestaan hebbende straten, waardoor
natuurlijk veel stof wordt opgejaagd.
In de banlieue storten nog al veel ar
beiderswoningen in, nu, het water .Weg
vloeit
Te Courbevoie doet zich een eigenaar
dig iets voor. Een huis is daar in zijn ge
heel 50 centimeter in den grond gezakt;
daarna heeft het zich in tweeën gedeeld;
waarvan het eene deel door blijft zakken
terwijl de andere helft is blijven staan.
Te St. Dénis zijn 1500 slachtoffers uit
andere gemeenten onder dak gebracht;
Maisons-Alfort ondersteunt nog altijd
4000 ongelukkigen.
Een „Matin"-redacteur vertelt enkele
staaltjes van zelfverloochening en moed
der matrozen, die ten getale van 400 uit
de verschillende havensteden jnaar de
hoofdstad zijn ontboden, om bij het red
dingswerk behulpzaam te zijn.
Wie heeft hen niet aan het werk ge
zien, schrijft hij, de broek tot boven de
knieën opgeslagen, bedaard door de stra
ten plassend, om door het water opgeslo
ten menschen uit hun huizen te redden.
Rustig gingen zij hun gang, zonder te
mopperen, maar ook zonder pochen; te
weinig heeft men dezer dagen recht laten
wedervaren aan hetgeen die matroosjes,
uit verre havensteden naar het groote Pa
rijs gekomen, hebben tot stand gebracht.
Vooral hun moreelen steun heeft den
zwaarbeproefden Parijzenaars goed ge
daan. Zij hebben dien menschen het voor
beeld gegeven, de handen aan het werk
te slaan en ook zelf hulp te bieden.
Een hoornblazer van de „Arquebuse"
bleef gedurende zes uren in het water,
zijn broek vroor vast aan zijn lichaam,
maar onverstoorbaar boog hij telkens we
der opnieuw de sterke schouders onder
den last van een geredde, en zette hem
veilig op den beganen grond. Ten slotte
moest hij het opgevenhij werd in het
hospitaal opgenomen met een bevroren
been.
Een bottelier sprong op de place Mau-
bert te water en redde twee personen,
die op het punt waren te verdrinken. Een
korporaal bracht geheel alleen achtereen
volgens zestien menschen op het droge.
Een kwartiermeester werd te hulp ge
roepen door een vrouw, "die tevergeefs
getracht had in haar huis te komen, waar
haar vijf kinderen door het water werden
bedreigd. Door het inslaan van een ven
ster verschafte hij zich toegang, kleedde
de kleuters een voor een aan en bracht
ze in zijn bootje. Met het jongste, een
wicht van een jaar, wist de ruwe zeeman
eerst geen raadtoen, ras besloten, greep
hij een groote broodmand en pakte daar
ten, waar hij eigenlijk is? Hij heeft gister
avond toch getelegrapheerd, dat hij met
den nachttrein zou terugkeeren. Dan kon
hij nu toch al hier zijn?"-
„Het is al veel te Iaat voor den nacht
trein", zeide Sir Joseph kortaf. „Hij zat
vandaag bepaald niet thuiskomen, tr- hij
zal wel opgehouden zijn. Maar je be
hoeft je niet ongerust te maken, er zat
wel -een telegram komen .Harrison,
brengt mevrouw naar haar kamer zij is
dood-op". Hij zweeg, totdat zijn vrouw
de kamer had verlaten. 5,U zeide immers,
dat u den inbreker zijn masker had fge-
rukt, mijnheer Lyddiard? Hebt u zijn ge
zicht ook gezien?, Zou^dt u hem kunnen
herkennen
„O, neen, alles ging zóó vlug in
zijn werk, ik zou hem zeker niet her
kennen/' zeide Lyddiard op beslisten
toon.
Sir Joseph' glaf geen antwoord. Hij
nam den arm' van zijn dochter en ver
liet 'de kamer. Beiden zagen' Bleek.
Eeh paar üllr later verlieten' juffrouw,
Romney en Lyddiard Hollycroft en be
gaven zich samen op yeg naar de 'pasto
rie. Beiden schenen het als vanzelfspre
kend te beschouwen; dat Lyddiard zich
daar zou laten voorstellen. iZij hadden
patbijt g^, Sï£arbij zij
het luidkeels schreeuwende kind in.
En zoo noemt de journalist nog eenige
heldendaden op, die hij zag verrichten of
opving uit den mond dier eenvoudige zee
lui zelf, die meenden slechts hun plicht
gedaan te hebben
De „Croix" maakt melding van een
schrijven dat mgr. Amette, de aartsbis
schop ontvangen heeft van den Londen-
schen lord-mayor, die, zooals men weet,
een inschrijving geopend heeft voor de
slachtoffers van de overstroomingen.
In dat schrijven zegt de lord-mayor
de eer te hebben den aartsbisschop een
cheque te mogen sturen van 25.000
francs, speciaal voor de Katholieken,
die bij de overstroomingen geleden heb
ben. Tevens geeft de lord-mayor de ver
zekering van de oprechte sympathie van
de stad Londen met de slachtoffers der
ramp. 1
De aartsbisschop antwoordde, dat hij,
diep getroffen was door het edelmoe
dig bewijs van sympathie en dankte na
mens de Katholieken hartelijk voor de
gezonden gelden.
Zooals men weet is de lord-mayor van
Londen dit jaar Katholiek1.
Kardinaal Lu9on voor den rechter.
Donderdag kwam opnieuw voor de
rechtbank het bekende proces van den
bond van openbare onderwijzers van het
Departement der Marne, tegen den
aartsbisschop van Reims, kardinaal Lu^on,
in behandeling.
De procureur van de republiek Bos-
sut, gaf van zijn standpunt uit een be
schouwing over den rechtstoestand der
geestelijken vóór en nk de wet tot schei
ding van Kerk en Staat.
Onder het concordaat waren de bis
schoppen en aartsbisschoppen ambtena
ren in den vollen zin van het woord;
zij waren onderworpen aan de strengste
discipline.
Alle opeenvolgende regeeringen sinds
de sluiting van het concordaat, hebben
de hand gehouden aan de eerbiediging
dier verplichtingen, zelfs het gouverne
ment, dat hun het best gezind was, dat
der restauratie.
De scheidlngsWet heeft aan' de Fran
sche geestelijkheid, tot nu toe ongeken
de vrijheden gegeven vrijheid van
drukpers, vrijheid van Vereeniging, vrij
heid om te kiezen, politieke vrijheid,
m,aar die vrijheid mag geen aanleiding
worden tot een aanslag op de rechten
van derden, noch op de wet, anders
stelt men een casus-belli.
Het herderlijk schrijven kan in deze
woorden worden samengevat: De neu
trale school dat is de vijand.
De procureur erkende, dat zekere
schoolboeken over moraal ongelukkige
zinnen bevatten, maar de taak van de
bisschoppen is er de aandacht der open
bare macht op te vestigen, ten einde
maatregelen ter verbetering te nemen.
De bisschoppen mochten geen ver
oordeeling uitspreken, noch de onderwij
zers aanvallen.
Zooals wij al zeiden, beschouwde de
procureur de zaken van zijn standpunt,
dat niet anders is dan het kleine en
bekrompen standpunt, dat de regeering
tegenover de Katholieke Geestelijkheid
blijft aannemen.
De rede van de procureur is natuur
lijk een doorloopende eeazijdigfheid.
Duitschland
Studentenboek.
De Academische letterkundige vereeni
ging te Berlijn, doet een oproep aan alle
studentenvereenigingen, 0111 mede te wer
ken aan een Duitsch standaard studenten-
boek, dat in 1913, ter gelegenheid van de
honderdste verjaring der volkeren-neder
laag bij Leipzig, zal verschijnen. Dit boek
zal een volledige samenstelling zijn waar
in zich het huidige studentenleven zuiver
en geheel zal weerspiegelen. Niet alleen
zal dit boek de schoonste studentenliede
ren mededeelen, maar het zal tevens het
streven en leven van de studentenwereld
in-zijn wezen en zijn afbeelden. Het breed
opgevatte werk belooft te geven een hei-
bediend waren door een beschaamd
kijkend dienstmeisje, dat zij een j>aar uur
te voren als Columbine hadden gezien.
Maar verde rhad zich niemand vertoond.
Toen zij het hek uitgingen, kwam er
juist een telegrambesteller aan. "Lyd
diard bleef staan.
„Een telegram vroeg hij nanchalant.
„Ja, mijnheer."
„Voor Sir Joseph Lester?"
„Jawel, mijnheer."
„O, dank -je!" zeide Lyddiard.
iZij liepen door. i—Het golf-terrein
schitterde in den zonneschijnvan de
riiist was geen spoor meer te kennen.
Juffrouw Romney verbrak een langdu
rig? stilzwijgen.
„Eleanor heeft mij wel eens verteld,"
zeide zij, „dat die zoon een vreeselijke
losbol is, en altijd tot over zijne ooren
in de schulden zit. Zij hebben niets dan
verdriet van hem. Sir Joseph zou al lang
zijn handen van hem afgetrokken hebben,
als Lady Lester niet zoo zielsveel van
hem hield."
„Juist, zeide Lyddiard.
„De terrier was bij u in de kamer.
Hij heeft niet geblaft, toen de inbreker
binnenkwam," ging juffrouw Romney
voort.
„Neen, hij heeft niet gjeblaft," zeide
Lyddiard.
uDjat telegram, dat ik' gejezen heb,
j
deren blik op den geest en het hart vaj|
den Dujtschen student.
Amerika.
Mijnrampen.
De oorzaak van de ernstjge ramp in
de mijn te Browder in Kentucky, waarbij
33 dooden onherkenbaar werden ver
minkt, moet gefegen zijn in een gebrek
aan een mijnlamp, tengevolge waarvan
het mijngas ontplofte. De kracht der ont
ploffing was zoo gewePtlig, dat de geheelei
oostelijke vleugel van de mijn werd ver
woest, zelfs de kipkarren en het zware
houtbeschot in de gangen werden ver
brijzeld. Zóózeer zijn de lijken der om
gekomenen verminkt, dat herkenning on
mogelijk is. Wie de slachtoffers zijn, moest
worden uitgemaakt door het houden van
appèl over de overlevenden. Elke naam£
waarop niet geantwoord werd, was do
naam van een doode, en gaf aanleiding
tot hartroerende tooneelen onder de ver
wanten, die om de appèlplaats waren sa-1
mengeschoold.
In de mijn Primero in Colorado wordt
het opruimingswerk nog voortgezet Men
vordert echter zeer weinig, daar vete gan
gen zijn ingestort. Er zijn nog een paai!
lijken gevonden en hier en daar zagen de
redders lichaamsdeelen uit het puin ste-
ken. Van de 37 vermisten is echter nog!
geen spoor gevonden. De atmosfeer in de,
mijn is zoo slecht, dat men aan hun be
houd moet wanhopen.
Bevolkingscijfers.
Eenigen tijd geleden wezen Wij eropj
hioe de geboortecijfers van de eerstej
zeven maanden van het jaar 1909 op*
vallend lager waren dan die van de
eerste zeven maanden van 1908.
Met uitzondering van de maanden Oc->i
tober en November, die eene lichte stij-*
ging aangeven, heeft zich dit verschijn-,
sel in het afgeloopen jaar ook in de
vijf laatste maanden gehandhaafd. Over;
het geheele jaar berekend is het geboor-;
te-percentage, dat voor 1908 nog 29.94,
per 1000 inwoners bedroeg, gedaald tot
29.16.
Gaat de daling zoo voort, dan fijnj
wij binnen 10 jaren genaderd tot de.
geboortecijfers van Frankrijk, welke
daar thans door die der sterfte worden;
overtroffen,
De hoogste geboortecijfers leveren
Noord-Brabant (33.36), Drente (33.27)
en Limburg (33.16)de laagste Fries-;
Land (25.56) en Noord-Holland (25.14).
Van de steden zijn het voornamelijk:
Amsterdam, Haarlem, Zaandam, Arn
hem, Leeuwarden en Groningen, die zich
door zwakke geboorten onderscheiden;
Ten gevolge der betrekkelijk lagei
sterftecijfers heeft ejr overiiet algemeen
nog eene vrij belangrijke vermeerdering;
der bevolking plaats. Haarlem en Amster
dam schijnen reeds vrijwel tot stilstand
te zijn gekomen.
Armoede en Kerkbezoek.
In de „Bedumer Ct." verschijnen brie-
van uit Amerika, de ervaringen van een,
landverhuizer uit het Noorden van on$
vaderland beschrijvende.
De schrijver verhaalt, dat hij daat!
ginds in de Hollandsche(Protestant-
sche) kerken als geregelde kerkgangers
mannen aantrof, die hier naar geen kerkj
omkeken. 1
Verblijdend verschijnsel.
Maar wat nu merkwaardig is
Dat de schrijver die mannen hier ge
kend heeft als de allerarmste onder dt
schamelen, terwijl ze nu ginds een ze
kere mate van welvaart genoten, ten
minste als men dat zegt „goed huji
brood" hadden.
Wat wel opmerkelijk is.
,,'t Zijn sterke beenen, die de weeMei
kunnen dragen"... groote voorspoed leidt
niet zelden van God af.
Maar ook aan den anderen kant is|j
nijpende armoede in den regel een be-,
lemmering voor den uiterlijken gods*,'
dienst, die al werkt hij de zaligheid
was om vijf minuten over drieën aan het;
Charing Cross-station afgegeven," zeide
juffrouw Romney. Ij
„De reis van Londen naar Claversham
duurt nog geen volle drie uur," zeide
Lyddiard. f;
„Ik heb er geen oogenblik' aan ge-,
dacht, te kijken, of er soms iets indien,'!
ring gegraveerd was," ging juffrouvfi
Romney voort.
„Ik ook niet," zeide Lyddiard. j
Er volgde een lange stilte, die duurde;-
totdat zij dicht bij het hek van de pasto-:
rie waren gekomen. Toen keek juffrouv£,
Romney glimlachend op.
„Ik zou wel eens willen weten," zeide'
zij op nonchalante toon, „of u het ge
zicht van den inbreker duidelijk hebt;
gezien, toen u hem zijn masker
afrukte
„Duidelijk zou misschien een beetje
overdreven zijn," zeide Lyddiard. „U
moet niet vergeten, dat het in de mist
was. Mij dunkt, dat het voor alle parn
tijen maar het beste zou zijn, of laten
we liever zeggen vooral voor Lady Les^
ter, om dat verder maar
„In de mist te laten," stelde juffrouMj
Romney voor, glimlachend, maar todj
met iets ernstigs in haar stem.
„Juist, in de mist te laten'/-' h'eijj
haalde Lyddjard heel ernstig].
