De Erfgenamen van Judas.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
e Jaargang.
No. 39.
S)e S^icbeHeSou/Ya/nt
Bureau OUDE SINGEL 54, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN.
DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt voor Leiden 9 cent per week, 1.10 per
kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal.
Franco per post 1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 21/, cent.
Dinsdag
1©
November
1909.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiëngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop
(geen handels-advertentiën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden
betrekkingen 15 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
V Het land van verval.
De beruchte intrigante, die beschul
digd werd haar moeder en haar echtge
noot beiden te hebben vermoord, is door
de jury vrijgesproken.
Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat zij
inderdaad onschuldig of niet-medeplich-
jtig zou zijn geweest aan het drama in het
Ronsinstraatje.
Alleen, de jury heeft gemeend, dat er
geen voldoende gronden waren om met
absolute zekerheid de schuld van be
klaagde vast te stellen.
Wat voor intriges en geheimen achter
deze duistere zaak verborgen zijn, zal
Svel voor immer geheim blijven.
Maar hoe het met de rechtspraak in dit
land van verval en sensatie-schandalen
gesteld is, illustreert een schrijven van den
Parijschen Correspondent der Nieuwe
Rott. Crt."
Daarin heet het:
„De eerste zes maanden van de instructie
zijn gevoerd onder leiding van een rechter,
die op zeer intiemen voet met mevrouw
Steinheil gestaan had en die niets vinden
wilde, wat ook maar eemgszins erop kon
duiden, dat zij aandeel in de zaak had.
Mevrouw Steinheil heeft in haar wilde en
verwarde verdediging bij de juweelen
leugens in een onvoorzichtig oogenblik
zelfs verteld van de raadgevingen, die zij
van den heer Leydet, den rechter van
instructie, kreeg. Na aldus zes maanden
verloren te hebben, is de zaak onder leiding
van rechter André gewis krasser aangepakt
Maar het was te laat: te veel punten en
sporen waren verwaarloosd of met be
denkelijke nalatigheid over het hoofd gezien
of uitgewischt en hetgeen in het proces
thans na anderhalf jaar aangebracht werd,
was inderdaad niet voldoende voor een
veroordeeling."
Ziethier nu een hoog rechterlijk amb-
jtenaar, die in de instructie „raadgevin
gen" verschaft aan een beklaagde van
een dubbelen moord!
Die niets wilde vinden voor haar
schuld
De Parijsche correspondent van de niet
5,cleiicale" „Indépendance Beige" is er
van overtuigd, dat de weduwe Steinheil
iwèl schuldig was een overtuiging, die
,we overigens in meerdere corresponden
ties aantreffen.
Deze briefschrijver verklaart de laks
heid van het gerechtelijk onderzoek hier
uit, dat de beklaagde zooveel onthullin
gen uit „de hooge wereld", met name
door haar betrekkingen tot den vroegeren
president Faure zou kunnen doen, dat er
tusschen beschuldigde en magistratuur 'n
jeompromis is gesloten, waaraan beiden
zich tot aan 't eind hebben gehouden.
Is het wonder, dat de sensatie-misdrij
ven zich in Frankrijk opvolgen, bij zoo
diepe inzinking der rechtspraak?
Vs Minister en Zending.
Onder dit opschrift gaven we voor eeni-
ge dagen onze bevreemding te kennen
over een zinsnede door den Minister van
Koloniën gebezigd in zijn Antwoord en
waarbij het ons leek, dat deze Christelijke
bewindsman de zending niet als zooda
nig wilde steunen, dan eerder om hetgeen
Ier aan goed sociaal werk door haar wordt
verricht.
De minister schijnt het niet zoo bedoeld
FEUILLETON.
39)
Toén openbaarde zich een ongerust
heid in zijne bewegingen; men kon zien
dat hij het huis wilde verlaten. Hij wilde
misschien naar zijn meester. Maar het
beest was toen te Asnières en niet te
Parijs gevonden.
Parasol wilde er meer van weten. Hij
[bond den hond, dien hij Trésor noemde,
aan een langen riem en ging er mee op
[weg en liet zich door den hond leiden.
Eerst bleef hij besluiteloos staan, ten
'laatste scheen hij zeker te zijn van den
[weg en vastberaden ging hij vooruit. Pa
rasol volgde hem. Na een half uur bevond
Parasol zich voor de kerk van de H.
Drievuldigheidde hond ging de rue
Blanche in, sloeg links om, steeds har
der loopend, naarmate hij zijn doel meer
naderde en bleef staan voor een groot
ijzer hek en ging aan het blaffen. Het
huis scheen onbewoond. De vensters wa
ren gesloten.
De hond bleef maar blaffen en janken.
Het is zoo goed als zeker, dat hier
te hebben: in de Kamer heeft hij nog
maals getuigd van zijn Christelijke begin
selen ook als bestuurder van Insulinde.
Zooveel te beter.
Want dan kan het haast geen twijfel lij
den, of minister Malefijt zal onze zoo be
langrijke en zoo zegenrijk werkende mis
sies in Borneo en Guinea nu ook den noo-
digen steun willen geven.
Duitschianti.
Duitschland ziet zich genoodzaakt, om
het tekort op de begrooting te dekken,
een leening aan te gaan van een mil
liard. Nog nooit ,zegt de Vossische Zei-
tung" heeft het keizerrijk zich tot zulk
een leening verplicht gezien.
Voor de rechtbank te Straatsburg heb
ben drie opgeschoten knapen terecht
gestaan, allen leden van de bende van
de Roode hand.
Een goede maand geleden werd er
's avonds gescheld aan het huis van een
eerzamen rentenier Wernert en bood
een jonge man een telegram aan. Wer
nert opende de huisdeur en liet den
telegrambesteller in zijn kantoor. Maar
meteen drong een 'tweede jonge man
in huis, werden de loopen van twee
revolvers op hem gericht en haalden de
twee indringers een stuk voor den dag
waarbij zij de onmiddellijke betaling
van 25.000 Mark eischten. Mevrouw
Wernert, die er bij was gekomen, zette
een keel van geweld op en de twee
afdreigers zetten het yerschrikt op een
loopen. Den volgenden dag werden zij
opgepakt, en met hen een medeplichtige
die op den uitkijk had gestaan.
Zoo kv^amen Müller, Holzwarth en
Meijer, jongelieden van 18 en 19 jaar
die vele misdadigersromans verslonden
hadden, voor het hof der gezworenen.
Meijer is een achterneef van Wernert.
Zij bekenden een vereeniging „de
Roode Hand" opgericht te hebben, en
waarvan de statuten als volgt luidden
le. Dood en verderf aan de rijken 2e.
verdedigen van weduwen, weezen en
alle ongelukkigen 3e. elk lid verbindt
zich met lichaam en ziel aan de Roode
Hand4e. alle inbreuk op dit regle
ment wordt met den dood gestraft.
De drie knapen hadden deze statuten
met hun bloed onderteekend, en elk hun
ner droeg het doodvonnis van de twee
anderen in den zak.
Het stuk, dat zij Wernert in de hand
hadden geduwd, luidde: „New York, 1
October. Aangeboden te Straatsburg,
in den Elzas, Wernert. De Roode Hand
gelast u, aan brenger dezes de som
van 25.000 Mk. in contant geld mee
te geven, op straffe van onmiddellijke
terdoodbrenging. Dit om een einde aan
uw woekeraarsbestaan te maken. Was
geteekend) De Hoofdman Rigoletto".
De gezworenen vatten het geval als
een kwajongensstreek op en beant
woordden de gestelde vragen ontken
nend, waarop vrijspraak volgde.
den meester van den hond gewoond heeft,
dacht Parasol.
Parasol besloot maar terug te keeren.
Gij blijft maar bij mij, Trésor.
Ditmaal liep Parasol vooruit en de hond
volgde hem gewillig.
De werkman liep langzaam langs de
boulevards en bleef hier en daar voor
de winkels staan.
Eensklaps maakte de hond zulk een be
weging, dat Parasol de riem losliet. De
hond holde over het trottoir, blafte ge
weldig en sprong tegen de schouders van
een voorbijganger, dien hij bijna omver
wierp.
Hij dacht dat de hond dol was en de
man in toom zou ontsteken, maar hij
een neger, die den hond streelde.
XIX. PAMPY.
Kent gij dit goede beest? vroeg de
werkman aan den neger.
Of ik Morse ken. Dat geloof ik wel.,
,Ik heb hem hier klein gezien, zoo klein,
dat hij nog niet de oogen opende. Het
zou mij een genoegen zijn te vernemen
hoe Morse in uw bezit is gekomen.
Ik zal liet u zeggen, maar ik g
naar huis, wilt gij mij volgen, dan zal ik
u de geschiedenis verhalen.
WÜ zijn jbij dg y£orst,a(J PoissQn-
Ifalië.
De anti-clericale meerderheid van den
gemeentaeraad van Pessaro heeft met
algemeene stemmen een verordening tot
regeling van het luiden der kerkklokken
aangenomen. Voortaan mag vóór de
godsdienstoefeningen slechts eenmaal
en niet langer dan twee minuten geluid
worden. Gedurende de dagen van Al
lerzielen en bij begrafenissen is het lui
den verboden, evenals op verlangen van
een zieke, die een getuigschrift van den
dokter toont. Zonder twijfel zal het pro
vinciaal bestuur de verordening goed
keuren, daar het reeds voor de stad
Urbuno eenzelfde erkend heeft.
Amerika.
Mijnramp bij Chicago.
Een mijnramp, die, voorzoover het ver
lies van menschenlevens betreft, hare we
dergade in de laatste jaren niet vindt,
heeft, zooals gemeld, in den nacht van
Zondag op Maandag plaats gevonden in
de Spring Valley te Cherry een dorp op
50 mijl afstand van Chicago gelegen.
Van de 490 mannen die in de Spring
Vallêy mijn werkten hebben er 478 zoo
goed als zeker hun leven verloren.
Alle hoop op redding der ongelukkigen
is Maandagmiddag opgegeven en de mijn
is onder water gezet om de vlammen te
beletten verdere verwoestingen aan te
richten.
Vocj dat men tot dezen uitersten maat-
egel overging, werd een poging gewaagd
om de ongelukkigen te redden, die zich
in de mijn bevonden, maar deze poging
had het nog ongelukkiger resultaat, dat
de twaalf inan der reddingsbrigade even
eens den dood vonden. Daarna beschouw
den de autoriteiten de zaak met recht als
hopeloos en zag men van de verdere po
gingen af. De weinige tot nu toe bekende
bijzonderheden zijn allervreeselijkst. Toen
de ontploffing, door mijngas, plaats greep,
werden 24 man onmiddellijk ongedeerd
met de lift opgehaald. Doch twaalf dezer
moedige kerels wilden dadelijk weer naar
beneden om den omvang van de ramp te
kunnen constateeren en hunne kameraden
zooveel mogelijk hulp te bieden.
Zij wei den wederom in de schacht naar
beneden gelaten, doch nauwelijks konden
zij den bodem der mijn bereikt hebben,
of de liftwachters boven kregen het sig
naal tot optrekken. Natuurlijk werd hier
aan direct gevolg gegeven. Toen de lift de
mijnopening bereikte, werd een rauwe
kreet van ontzetting gehoordwant in de
lift bevonden zich nog slechts de twaalf
brandende lichamen der ongelukkigen, die
met heldenmoed bezield waren afgedaald.
De vlammen op den bodem der schacht
moeten zoo hevig zijn geweest, dat een
ware vlammenzee den redders bij het ope
nen der lift tegemoet sloeg en onmiddel
lijk hun kleederen in brand stak. Het
signaal heeft de een of ander nog kunnen
geven, maar gedurende het ophalen zijn
zij levend verbrand.
Nadat de twaalf lichamen uit de lift ge
haald waren, was het klaarblijkelijk, dat
iedere verdere poging tot redding op het
verlies van nog meer menschenlevens zou
uitloopen.
De twaalf mannen, die gered werden,
deelden mede, dat de ontploffing in een
der binnengalerijen ontstond en een ge-
heelen muur deed instorten. De vlammen
zogen toen met geweld door de ontstane
groote opening en binnen eenige minuten
waren alle gangen in even zoovele schoor-
steenen herschapen die het vuur met ge
weld opzogen en verder verbreidden. Dat
de oorzaak der ontploffing in het in brand
geraken van een hooischelf zou gelegen
zijn zooals Reuter gistermiddag sein
de blijkt niet nader. De twaalf gered
den wisten niets van een hooischelf af.
Er is in het dorp Cherry geen familie,
die niet het verlies van een of meer bloed
verwanten te betreuren heeft en de versla
genheid en ontzetting onder de bewoners
is natuurlijk algemeen. Toen de tijding
van het ongeluk het dorp bereikte, vlogen
de vrouwen en bloedverwanten der mijn
werkers naar den ingang, en velen pro
beerden in hun wanhoop in de schacht
af te springen.
De autoriteiten moesten geweld ge
bruiken om de met ontzetting geslagen
vrouwen van de mijnopening verwijderd
te houden.
Rusland.
In Jekaterinoslaw is een volksonder
wijzer die reeds 20 jaren dienst achter
den rug had, afgezet omdat hij...... anal-
phabeet was. Zijn leerlingen van die 20
jaren „hadden ook geen begrip van le
zen of schrijven. Echt Russisch.
Engeland.
In Engeland heeft de Volksvertegen
woordiging dit jaar een wet op bedrijfs
raden aangenomen, welke ten- doel heeft
in de bedrijven, welke mannen, vrouwen
en kinderen thuis voor hongerloonen la
ten werken, de loonen "te verhoogen.
De wet zal om te beginnen slechts in en
kele bedrijven worden toegepast, de
kleermakerij, kartonnen-doozenmakerij
en nog een paar. Maar wil men de wet
kunnen toepassen, dan moeten die ar
beiders en arbeidsters meewerken, en
in hun armoedig leven en hun onkun
de vreest men, dat zij daartoe niet in
staat zijn.
Daarom vraagt de National Anti
Sweating League geld om opvoedend
onder die inenschen te werken, ze op
vergaderingen de wet uit te leggen en
ze aan te sporen en te helpen onï zich
te vereenigen.
niere, zeide de neger toen, ik ga naar
Alcazar; ga met mij mee, 't kost u niets.
Mijn familie wacht op mij, zeide Pa
rasol.
Geef mij uw adres, zeide de neger,
binnen twee uur ben ik bij u.
Gaarne, zeide Parasol, rue Saint-
Antoine no. 180.
Zonder dat Parasol de riem weer op
nam, volgde het beest Parasol.
Welnu? vroeg Germaine, toen haar
man thuis kwam, is er nieuws?
Veel, antwoordde de werkman.
Toen vertelde Parasol alles.
Tegen elf uur kraakte de trap onder
een aarzelende stap. Germaine nam de
lamp op om den bezoeker voor te lich
ten. Het was Pampy.
Gij hebt mij beloofd te vertellen,
zeide hij tot Parasol, hoe gij dezen hond
gevonden hebt, ik stel er groot belang
in het te weten
Parasol -vertelde hem dat zij op een
wandeling naar Asnières geschreeuw ge
hoord hadden, en den gewonden hond ge
vonden hadden.
Gewond? vroeg de neger.
Het mes zat nog in de wonde. Gij
kunt het litteeken zien.
Wilt gij het mes zien? zeide Pa
rasol.
fismasjüll&fag raes J(jt M Jsast,
Congres sociale verzekering.
Gistermiddag werd te 's Gravenhage
een vergadering gehouden van 50 hee-
ren door mr. 'R. Macalester Loup, als
lid voor Nederland van het permanente
bureau te Parijs van de internationale
Vereeniging voor sociale verzekering,
bijeengeroepen in verband met een in
ternationaal congres voor sociale ver
zekering dat tegen de 2e week van Sep
tember 1910 hier ter stede gedurende
3 dagen zal worden bijeengeroepen.
Deze conferentie zal loopen over 2
punten
le. den geneeskundigen dienst bij de
sociale verzekering;
2e. de ouderdoms- en invaliditeitsver
zekering met inbegrip van de Staatspen-
sioneering.
De vergadering werd bezocht door
den heer Talma, Minister van Landbouw,
Nijverheid en Handel.
Besloten werd tot vorming van een
comité van uitvoering, "bestaande uit de
heeren:
Mr. Macalester Loup, mr. W. A. van
Emden, raad-adviseur bij het Dep. van
Landbouw dr. Blooker, oud-lid dr. Bos
lid van de Tweede Kamer; Van Loben
Seis en Struve, oud-inspecteurs van den
arbeid, mr. Snijder van Wissenkerke, di
recteur van den industrieelen eigendom?
en Jhr. Mr. Smissaert
In het Congres Comité hebben o. a.
zitting de heerenmrs. Aalberse, Druc-
ker, Treub, prof. d'Aulnis de Bourouill
de wethouders van 's Gravenhage dr.
Lely en De Wilde; prof. van Blom, Van
Vliet, lid der Tweede Kamer; mr. Van
Deventer, oud-lid Mr .Mortier Hijmans
dr. Koperberg.
Hofbericht.
Naar aanleiding van een andermaal
in de Engelschc pers aangekondigd be
zoek van Koningin Wilhelmina in den
a.s. zomer aan Londen en Windsor,
wordt van bevoegde zijde medegedeeld
dat volstrekt niets bekend is omtrent
plannen van een dergelijk bezoek.
Reuter seint uit Genua:
De Koningin-Moeder van Nederland
is Maandagavond alhier aangekomen en
in een hotel afgestapt. Zij zal Woensdag!
verder reizen.
Koninklijke besluiten.
Aan Mr. B. H. Pekelharing, oud-hoog
leeraar aan de Technische Hoogeschool
is eervol ontslag verleend als lid van
de Centrale Commissie voor de Statis
tiek.
Aan den res. le luitenant H. Smidt
van Gelder, van het 4e reg. Huzaren,
is eervol ontslag uit den militairen
dienst verleend.
Met ingang van 1 Jan. 1910 is aan
W. C. Brenkman, eervol ontslag ver
leend uit zijne betrekking van klerk der
Rijksverzekeringsbank.
De Rijksmiddelen.
Blijkens het maandelijksch overzicht
van de opbrengst der Rijksmiddelen
heeft de; maand October van dit jaar
haar naamgenoot van 1908 overtroffen
met een bedrag van f 448.009.411/2- Te
gen een opbrengst van f 15.883.833,835.
in October 1908, werd in dit jaar ont
vangen f 16.331.843,25.
Alles te zamen genomen, werd dit!
jaar tot einde October ontvangen
f 134,566,616,015, tegen f 130,229,916.9
in de eerste tien maanden van 1908
zoodat we thans reeds -f 4,336,699.05
vooruit zijn bij verleden jaar.
Het Kamerlid Passtoors.
Naar het „Centrum" verneemt, is in
den toestand van het lid der Tweede
Kamer, den heer W. C. J. Passtoors
een gunstige wending gekomen en volgt
de ziekte haar normaal verloop.
Ziedaar zeide zij.
De neger bekeek het langen tijd en
riep ten laatste uit:
Ik herken het, zeide hij, het mes be
hoort aan Josephine. Maloeuvre heeft den
stoot toegebracht, mompelde hij, nu kan
niemand de kinderen meer beminnen en
beschermen.
Toen verhaalde Pampy aan Parasol en
zijn vrouw, wat er in de rue Moncey was
voorgevallen, en dat hij ook in het huis
Pont Joubert gewoond had, en er uit ge
jaagd was door Jude Maloeuvre.
Toen hij het huis verlaten had, bevond
hij zich in groote verlegenheid. Als hij
alleen in zijn levensonderhoud wilde voor
zien, was het niets geweest, maar hij wil
de geld verdienen en zijn onafhankelijk
heid bewaren. Hij had al zijn vrijheid
noodig om al de daden van Maloeuvre
na te gaan, en om van tijd tot tijd Cy-
rillus en Marie-Angelina te zien.
Hij liep lang in Parijs rond zonder te
weten waar heen te gaan.
De avond viel, hij had nog maar een
daalder op zak. Hij zag in een straat de
schittering van een prachtige geschilder
de deur. Hij ging binnen wierp een geld
stuk neer, ontving een kaart en trad de
zaal binnen.
Er was een groote menigte verzameld.
Jlij ze,t^e zich flange en jclein tafeltje
neer. Spoedig ging het gordijn op en een
man begon een lied te zingen, dat voor
de meeste toehoorders onbegrijpelijk was.
Men lachte uitbundig om den neger en
sommigen herhaalden in koor het refrein,
Pampy scheen vurig.
Hij is te dom om de negerdans te
dansen, zeide hij. En in zijn liefde voor
den nationalen dans bewoog de neger de
handen en neuriede het refrein tusscheq
de tanden.
Dé tafelbuur van Pampy had zijn ver
ontwaardiging gehoord.
Een van het groepje zeide:
Weet gij hoeveel die neger verdient?
De eigenaar van het Alcazar betaalt hem
25 francs per avond.
Dan verdien ik toch meer met beter
te zingen en te dansen?
Ongetwijfeld, zei een der jongelui.
Pampy stond op.
Ik zal het beproeven, zeide hij.
Kalm wat, dat gaat zoo maar niet,
zeide de jonge man, ik zal uw voorstel
overbrengen. Volg mij.
Lauternier, zoo heette de jonge man,
geleidde Pampy naar het kamertje van
den directeur.
De directeur ontving hem lachend. Lau
ternier stelde 't plan voor.
(W.ordJ y.ejyolgd).
