200
MAANDAG 22 JUNI 1936.
Intcrpellatic-Goslinga i.z. verbouwing Slachthuis.
(Splinter e.a.)
Op deze wijze heeft men aan den bouw van het varkens-
slachthuis 14.000.meer moeten besteden, wilde men de
vitale belangen van het bedrijf niet schaden. De raming
ten aanzien van het varkensslachthuis was dus eigenlijk
22.500.verminderd met 14.000.voor meer werk, dat
niet begroot was, is 8.500.te laag.
Nu moet het hoofdgebouw nog gemaakt worden; het
College is met deze zaak juist nu gekomen om den Baad
niet voor een voldongen feit te stellen, zooals bij het
Politiebureau. Nu moet de Baad zelf beslissen, of hij de
100.000.wil toestaan, ja of neen. Weigert de Baad dit,
dan moet voor het resteerende deel van het crediet gebouwd
worden, wat er voor gebouwd kan worden en dan worden
de vitale belangen van het Slachthuis geschaad. De begrooting
bedroeg aanvankelijk 91.500.Na aftrek van de 25.000.
hoogere kosten voor de koeltechnische en electrische instal
laties blijft er dus een saldo van ƒ66.000.daarvan gaan
allereerst af 14.000.voor de uitbreidingen en verande
ringen van het varkensslachthuis en ƒ25.500.voor uit
breidingen en veranderingen bij den verderen afbouw, samen
ƒ39.500.zoodat de zuivere overschrijding van de begrooting
van Gemeentewerken ƒ26.500.bedraagt. Daarmee is de
zaak tot haar ware proportie teruggebracht. De eigenlijke
overschrijding bedraagt dus nog geen 10 van het toegestane
crediet van 300.000.hetgeen bij ramingen voor werken
als het ondefhavige zeer normaal is te achten. Dat zijn nu
de nuchtere feiten.
De gemeenten Haarlem en Nijmegen (iets grooter dan
Leiden) hebben voor de moderniseering van haar slachthuizen,
die ongeveer in denzelfden tijd als het i.eidsche slachthuis
zijn gebouwd, respectievelijk 500.000.en 400.000.
moeten uitgeven.
Voor de belangrijke werken, welke door de gemeente na
1 Januari 1934 zijn uitgevoerd, heeft de Baad in totaal
1.126.310.toegestaan, maar daarvan heeft men overge
houden 110.929.Het crediet is voor enkele kleine werkjes
slechts met ƒ4.020.overschreden.
Voor de H.B.S., die in de jaren 19131917 is ge
bouwd, heeft de Baad toegestaan 245.000.Men is echter
ƒ11.698.51.beneden de raming gebleven.
Na dien tijd heeft men slechts bij twee bouwwerken de
raming overschreden, n.l. die van het politiebureau met
77.000.en die van de H.B.S. voor meisjes met 10.000.
In het laatste geval betrof het een verbouwing en bij ver
bouwingen van oude gebouwen weet men niet voor welke
verrassingen men komt te staan.
Eerst thans staat men bij het Gpenbaar Slachthuis weer
vooreen nog onbeteekenende overschrijding van de raming
ten gevolge van den bijzonderen aard van den bouw.
Spreker heeft nimmer gehoord, dat er particuliere archi
tecten zijn, die zich gespecialiseerd hebben op den bouw
van slachthuizen. Elke particuliere architect, die een abattoir
bouwt, zal yoor dezelfde moeilijkheden komen te staan als
waarvoor men thans in Leiden geplaatst is.
Spreker meent hiermede de zaak voldoende uiteengezet
te hebben en is er van overtuigd, dat indien de heer Goslinga
op den Wethoudersstoel had gezeten, hij met evenveel
vreugde als spreker dit voorstel had verdedigd.
De heer Wilmcr onderschat niet de beteekenis van de
overschrijding van een begrooting van 300.000.met
100.000.spreker keurt die ook af en hij kan zich voor
stellen, dat in dezen Baad daarover teleurstelling en ont
stemming is uitgesproken, maar men mag zich door die
teleurstelling en ontstemming niet laten verblinden voor twee
vaststaande feiten: in de eerste plaats dit, dat bij den bouw
van het slachthuis geen cent is of zal worden uitgegeven,
die niet noodzakelijk moet worden uitgegeven voor een
behoorlijke totstandkoming van het werk, en in de tweede
plaats dit, dat deze gang van zaken aan de gemeente geen
financieel nadeel heeft toegebracht, integendeel, hij heeft
aan de gemeente financieel voordeel gebracht. Wanneer de
heer Hessing met zijn bewering, dat de zuinigheid de wijs
heid heeft bedrogen, bedoelde te zeggen, dat de zuinigheid
de financiën van de gemeente geschaad heeft, dan is dat
volstrekt onwaar. Want wanneer de Commissie voor het
Slachthuis had vastgehouden aan het plan van 400.000.—,
dan zou ook de raming van 400.000.overschreden zijn,
wel niet met 100.000.maar toch met een aanzienlijk
bedrag. Nu staat vast, dat men deze verbouwing van het
Slachthuis kan tot stand brengen voor slechts 400.000.
zonder aan het bedrijf eenige schade toe te brengen. De loop
van zaken heeft dus aan de gemeente een aanmerkelijk
financieel voordeel gebracht. Beschouwt men deze twee
feiten, dan mag toch, bij alle verklaarbare en gemotiveerde
teleurstelling, de verontwaardiging niet zoo sterk zijn als
Interpellatie-Goslinga i.z. verbouwing Slachthuis.
(Wilmer e.a.)
ze in dezen Baad tot uiting is gebracht en dan mag men
constateeren, dat het Slachthuis de gemeente minder heeft
gekost, juist door dezen gang van zaken, dan het gekost zou
hebben, wanneer een geheel ander beleid was gevolgd.
De heer Goslinga is bevredigd door den loop van het
debat, doch protesteert met de meeste klem tegen de op
merkingen spéciaal van den heer Hessing, die zeer sprekers
verontwaardiging hebben gewekt.
De heer Hessing zeide reden te hebben tot ernstige critiek
op de voorbereiding van het plan, maar moest tegelijkertijd
toegeven, dat de stukken, die op de voorbereiding van het
plan betrekking hadden door hem niet gezien zijndie hebben
niet ter visie gelegen. Maar dan moet de heer Hessing ook
niet zeggen, dat de voorbereiding van dit plan reden geeft
tot ernstige critiek, wanneer hij daarvan niet op de hoogte is.
De opmerking van den Directeur van Gemeentewerken,
die door den heer Hessing is herhaald, dat de vermindering
met 100.000.geen verband hield met de uit te voeren
werken en den eischen van doelmatigheid geweld aandeed,
vindt geen steun in de stukken van den Directeur van
Gemeentewerken en den Directeur van het Openbaar Slacht
huis, want laatstgenoemde was de adviseur van de Commissie
van Beheer, die, zooals begrijpelijk is, nooit in rechtstreeksch
contact met den Directeur van Gemeentewerken is geweest.
Wel is waar had de Directeur van het Openbaar Slachthuis
liever een mooier plan gehad, doch hij heeft de Commissie
geadviseerd het vereenvoudigde plan aan te nemen en in zijn
jaarverslag over 1933 zijn groote vreugde geuit over het
Baadsbesluit van 4 December 1933, waarin hij inderdaad
veel heil voor zijn Slachthuis zag.
Spreker gevoelt zich ernstig gegriefd door de opmerking van
den heer Hessing, dat het sprekers politiek is geweest, den
strop aan zijn opvolger over te dragen. Dit is karakter-
beleedigend.
Spreker heeft als Wethouder alles gedaan om de over
schrijding van het crediet met 25.000.bij den Baad
aanhangig te maken. De overige leden van het College konden
zich hiermede niet vereenigen. Het College heeft toen echter
een beslissing in sprekers geest genomen met den Directeur
van Gemeentewerken op te dragen binnen 14 dagen aan het
College mede te deelen, waaraan men toe was, want het
wenschte de zaak zoo spoedig mogelijk bij den Baad aan
hangig te maken. Het is sprekers schuld niet geweest, dat
het antwoord zoo lang is uitgebleven en het was verre van
spreker zijn opvolger met de gebakken peren te laten zitten.
Spreker hoopt, dat de heer Hessing deze beschuldiging,
waarvoor geen schijn of schaduw van bewijs is aan te voeren
en waardoor spreker zich gegriefd gevoelt, zal intrekken.
De wijze, waarop de heeren Yerweij en Splinter op sprekers
betoog hebben gereageerd en opmerkingen hebben gemaakt,
die in heel wat milderen toon waren gesteld dan de zure
opmerkingen van den heer Hessing, heeft wel aangetoond,
dat spreker zijn opvolger geen zeer heeft willen doen of
onaangenaam heeft willen zijn. Spreker kan zich voorstellen,
dat men meent, dat hij zich veel critiek had kunnen be
sparen, indien men op het standpunt staat, dat een oud
wethouder in den Baad zijn mond moet houden. Spreker
deelt dit standpunt niet en stelde zijn vragen, toen hij zag,
dat een gedeelte van het plan, waaraan hij 4 jaar met liefde
had gewerkt, gereed was en niet in gebruik genomen werd.
Na zijn aftreden als Wethouder was hij niet meer op de hoogte
van den gang van zaken. Een Baadslid weet nu eenmaal
niets. De heer Bergers had dan ook spreker van het stellen
zijner vragen geen verwijt mogen maken.
De heer Hessing maakte slechts één juiste opmerking, n.l.
toen hij zei, dat de Directeur van Gemeentewerken had
moeten antwoorden, geen goed plan voor 300.000.te
kunnen ontwerpen. Dat is des Pudels Kern! Indien de
Directeur ƒ330.000.noodig had gevonden, zou spreker
nog gedacht hebben: dit is een besparing van 70.000.
Het vorige College stond nimmer op het standpunt, dat het
onmiddellijk aan het verzoek van een Directeur moest
voldoen.
Verschillende plannen van Gemeentewerken zijn naar
dien dienst teruggezonden, omdat zij te duur waren. Zoo
moest ook de raming voor de verbouwing van Maatschappelijk
Hulpbetoon verlaagd worden. Het College heeft bij ver
schillende werken naar zuinigheid gestreefd, heusch geen
zuinigheid, die de wijsheid bedriegt, maar voor die technici
moet men altijd de hand op den zak houden.
Volgens den heer van Weizen heeft het vorige College,
en speciaal spreker, den commercieelen kant van de zaak
geheel uit het oog verloren. Juist niet: wanneer men streeft
naar het laag houden van de kapitaallasten voor een bedrijf,
dan verliest men den commercieelen kant niet uit het oog,
