174
MAANDAG 2 SEPTEMBER '1929.
De heerManders ontkent, dat deze transactie voordeelig
zou zijn.
De heer Splinter meent, dat dit juist wel het geval is,
want zonder die transactie met het Rijk was die weg er
nooit gekomen. Ook de vorige Burgemeester heeft hem nog
eens gezegd: dien grond krijg je nooit van het Rijk.Spreker
meent dan ook, dat deze transactie moet worden toegejuicht.
In ieder geval hoopt spreker, dat de Raad het voorstel met
algeineene stemmen zal aanvaarden.
De opmerking van den heer Huurman heeft, zooals reeds
gezegd, de volle aandacht van Burgemeester en Wethouders.
De heer Huurman kan zich begrijpen, dat Burgemeester
en Wethouders aan deze zaak hun volle aandacht schenken,
maar spreker vindt deze toezegging toch buitengewoon sober.
De heer Splinter heeft gezegd te zullen laten nazien, wie de
eigenaren zijn, maai' dat kan men gauw genoeg te weten
komen. Indien het gemeentebestuur echter het standpunt
blijft innemen, dat particulieren de straten moeten aanleggen
en de gemeente die dan later zal overnemen, ziet spreker
wel aankomen, dat er nog heel wat jaren zullen voorbijgaan
eer die weg, waar thans een begin aan wordt gemaakt, zal
zijn doorgetrokken tot de Haagsche Schouw. Het achterlig
gende land is momenteel in bezit van eigenaren, voor wie
die gronden een zoodanige waarde hebben, dat zij er niet
aan denken er bouwterrein van te maken. Wil de gemeente
ter verkrijging van een beteren toegang tot de stad een weg
aanleggen, dan zal zij een stuk grond moeten onteigenen of
koopen en het dan zelf als bouwterrein gaan exploiteeren.
Het is bekend, dat spreker er geen voorstander van is, dat
de gemeente bouwgrond exploiteert, omdat dit z. i. op den
weg van particulieren ligt, maar waar het hier een levensbelang
voor de gemeente geldt en er eigenlijk van die zijde geen
behoorlijke toegang tot de gemeente is, moet voor het alge
meen belang sprekers principe wijken.
Nu kan men wel zeggen, dat onze nazaten het maar moeten
doen, zegt spreker, maar welken zin heeft het om zoogroote
kosten te maken, als men toch geen afgerond geheel krijgt?
Spreker heeft er meermalen over geklaagd, dat de Raad
altijd half werk krijgt, dat men iets, dat men ter hand neemt,
niet direct geheel afmaakt, maar slechts met een begin komt.
Het spijt spreker, dat Burgemeester en Wethouders nog zoo
weinig moeite hebben gedaan om den aan te leggen weg
direct doorgetrokken te krijgen. De heer Splinter zegt wel,
dat men dan in de gemeente Oegstgeest terecht zou komen,
maar daartegen kan, naar spreker meent, geen bezwaar be
staan, als de gemeente Leiden grond in Oegstgeest noodig
heeft om een beteren toegangsweg te verkrijgen. De gemeente
zou haar doel kunnen bereiken zonder dat het haar geld
kostte en, waar de toegang tot de gemeente er door zou
worden verbeterd, dringt spreker er op aan, dat het College
niet alleen zijn volle aandacht aan die doortrekking zal
schenken, maar er zoo spoedig mogelijk werk van zal maken.
De heer Manders zegt de zaak zeer goed te hebben
begrepen, want, zooals de Wethouder haar heeft uiteengezet,
stond het in de stukken en de Wethouder heeft geen nieuwe
gezichtspunten geopend.
Er zijn twee transacties, die geen van beide erg voordeelig
zijn. Uit de combinatie van deze twee voor de gemeente
onvoordeelige transacties, kan nu niet één voor de gemeente
voordeelige transactie verkregen worden. De gemeente bezit
de perceelen 982 en 983, waarop de Tramwegmaatschappij
recht van opstal heeft. Daarover kan men den weg maken,
en dan zit men niet gebonden aan de trambaan. Toch neemt
de gemeente over ongeveer 1510 M* grond tegen 14.per
M2, en dan verder nog twee strooken ter lengte van 520 M,
waaraan zij niets heeft, ter breedte van 2 M aan weerszijden
van de trambaan. De gemeente grenst daaraan met haar
eigendom niet. Waar het de bedoeling is den weg door te
trekken, is spreker het met den heer Huurman eens, dat het
een voordeel zou zijn, als die doortrekking onmiddellijk kon
plaats hebben. De gemeente legt zich nu alleen vast op die
strook van twee meter van de tram en zegt, dat daar een
weg moet komen. Het is niet goed, dat die dingen bekend
worden, want de aangrenzende eigenaren gaan daarop specu-
leeren en trachten er munt uit te slaan, nu de gemeente die
strook overneemt. Het eenige lichtpunt in deze zaak voor
spreker is nog, dat de heer Bosman daar ook een stuk grond
heeft, maar daar mag de gemeente niet op speculeeren, want,
als hij dien grond aan een ander overdraagt, moet de ge
meente er toch weer veel geld voor betalen.
De Wethouder heeft wel gezegd: wij nemen die 2 M. breede
strook en komen dan met den weg dichter bij de trambaan,
maar spreker ziet daarin nu juist geen voordeel. Die strook
wordt eigenlijk voor de helft reeds weer aan de tramweg
maatschappij teruggegeven. De gemeente moet er nog een
haag op plaatsen en de maatschappij kan er kabels in leggen
en houdt vrije zeggenschap over die strook, terwijl de ge
meente nog voor de afwatering van de trambaan moet zorgen.
"Wanneer de gemeente niet met de,maatschappij in contact
treedt, is zij van al die dingen af en houdt zij practisch toch
die strook ter beschikking v n den weg.
Voorts is het spreker nog niet duidelijk, wat bedoeld wordt
met de havenbrug, waarvan in de stukken sprake is. Mogelijk
is het het voorste bruggetje. Bij dit bruggetje zou dan van
de 2 M breede strook de grond, waarop de landhoofden staan,
weer eigendom van de tramwegmaatschappij blij ven. Dit geeft
tot allerlei verwikkelingen aanleiding en het best zou spreker
het vinden, wanneer die strook eigendom blijft van de tram.
Deze kan er niets mee doen en zal er een zand- of grasberm
van maken, maar nu maakt de gemeente er zelf een 1 meter
breeden grasberm, waarop vanwege de gemeente een haag
geplaatst wordt en waarbij de tram het recht krijgt in die
strook kabels te leggen. De tram wordt er ook niet slechter
van, dat de weg dicht langs de baan komt, dit heeft voorde
maatschappij ook wel een voordeel, en niettegenstaande die
groote tegemoetkomingen moet de gemeente nog ruim
26000.betalen, terwijl er maar 500 M2 als bouwterrein
voor haar overblijft. Spreker acht het niet juist, wanneer de
Wethouder zegtdan krijgen wij straks meer bouwterrein.
Wanneer de gemeente den weg legt over de perceelen 982
en 983, kan zij nog meer krijgenmen komt dan aan de tram
baan en heeft het kleine stukje grond van den berm niet eens
noodig. De gemeente bespaart dan tevens 26000.
Het bedrag van 85000.voor den weg ten behoeve van
het ziekenhuis vindt spreker wel hoog, maar hij kan zich
tenslotte wel met die uitgave vereenigen. Wel meent hij, dat
aan het Rijk een aardig cadeau gedaan wordt.
De heer Wilbrink heeft den Wethouder hooren zeggen,
dat men eigenlijk dankbaar moest zijn, dat deze transactie
kon worden afgesloten, maar spreker voelt geen greintje dank
baarheid. Bij het Ooilege zal deze wel dacrin haar oorsprong
vinden, dat de vorige Burgemeester heeft gezegd: dien grond
krijg je nooit van het Rijk. Nu plukt het Rijk de beste
vruchten, want het verkoopt zijn grond voor denzelfden prijs
als de gemeente grond koopt, maar krijgt bovendien een
verbindingsweg met den Rijnsburger weg, hetgeen voor het
Rijk van veel beteekenis is en om dien weg te krijgen komt
het met geen enkele gunstige materie de gemeente tegemoet.
Als er wordt gesproken van dankbaarheid, meent spreker,
dat degenen, die namens het Rijk de onderhandelingen hebben
gevoerd, wel degelijk in de beste positie zijn gekomen.
Evenmin als de heer Manders gevoelt spreker er voor om
die strook grond ter breedte van 2 Meter langs de trambaan
van de Tramwegmaatschappij te koopen, als men moet
beginnen met van die 2 Meter er 1 af te staan. Het is wel
aardig, dat de gemeente er een heininkje om mag zetten,
maar het is nog aardiger voor de tram, omdat zij een afge
sloten baan heeft, welke langs een weg loopt. Daarom zijn
wederom de onderhandelaren van de zijde van de Tramweg
maatschappij beter uit de onderhandelingen gekomen dan
de vertegenwoordigers van de gemeente, want effectieve
waarde heeft die grond voor de gemeente niet. Van de twee
meter geeft de gemeente er een cadeau. Zij moet er een
beplanting op aanleggen en, als zij twee meter met haar weg
van de trambaan af blijft, heeft zij het onderhoud ook. Het
is niet ongunstig voor de Tramwegmaatschappij, dat die
weg er op 2 M. afstand komt en, opdat de tram geen extra
onderhoud aan haar baan zal krijgen, zorgt de gemeente voor
een nette afscheiding en door het aanleggen van grasbermen.
De gemeente mag grasbermen aanleggen op haar eigen grond
en dan heeft zij ook het onderhoud op zich te nemen. Als
de Tramwegmaatschappij had gezegdwij willen den grond
afstaan behoudens dat wij het recht behouden om er kabels
in te leggen en te houden, en dat de gemeente een afscheiding
maakt, welke voldoet aan de eischen van welstand, dan zou
spreker hebben gezegd, dat de gemeente goed uit de onder
handelingen was gekomen, in dien zin, dat zij van de Tramweg
maatschappij grond had gekregen, welke voor die Maat
schappij waardeloos was en voor haar zelf eenige beteekenis
had, op voorwaarde dat zij het onderhoud voor haar rekening
zou nemen.
Ten aanzien van een dergelijke transactie had men kunnen
constateeren, dat men dankbaar kon zijD, dat men haar had
tot stand gebracht, maar nu moet spreker constateeren, dat
de voldaanheid mag liggen aan de zijde van de onder
handelaren namens het Rijk en de Tramwegmaatschappij. Die
voldaanheid bij het College, waarvan de Wethouder spreekt,
kan spreker zich alleen hieruit verklaren, dat Burgemeester
en Wethouders tenslotte toch hebben kunnen bereiken wat
hun voorgangers niet hebben gedaan gekregen.
Als er over dit voorstel stemming wordt gevraagd, zal
spreker er zijn stem aan onthouden.
De heer Splinter meent het verwijt van den heer Huurman,
