„Vliegende kmidenie
G
Zij verlostten Westelijk Nederland uit
den greep van den honger
„Tbank you, boys"
De toekomstige heerscheres over het „Empire
Montgomery neemt
afscheid
Rozengeur en
Maneschijn
Na bijna vijf jaren Nazi
onderdrukking. .na een half
jaar systematische uithonge
ring was de nood van de vier
millioen inwoners van het
westelijke deel van ons land
tot het hoogste gestegen.
De uitgehongerde bevolking,
geterroriseerd door den bezet
ter en ziin handlangers kon
zich slechts staande houden
door de zekerheid van Duitsch-
Jands sooedigen val., waarvan
de hoe verborgen en hoe
gevoede radio dag na dag
de steeds sterker wordende
aanwijzingen verbreidde.
29 APRIL 1945
Onder deze omstandigheden
werd kennis genomen van een
mededeeling van Gen. Eisen
hower. omgeroepen in den
vroegen ochtend van Woens
dag 25 April in de Nederland
sche uitzending van de B.B.C.
Het was de mooiste bood
schap. die de bevolking van
het nog bezette Nederlandsche
gebied kon ontvangen: zij be
teekende niet alleen het ein
de van den honger, doch meer
nog: zij beteekende, dat
Duitschland verslagen was.
Want hoe zou de Duitscher,
dien wij zoo heel anders had
den leeren kennen, het ver
dragen, dat de geallieerden
het gebied, dat nog in zijn
klauwen was. met zware
bommenwerpers zouden over
vliegen om levensmiddelen uit
te werpen voor de door hem
uitgehongerde bevolking, als
hij zich niet reeds verslagen
gevoelde?
Zou dé Duitscher dit accep
teeren? Wii. die den Duitscher
van zoo nabij hadden leeren
kennen, mochten met reden
hieraan twijfelen. En inder
daad: denzelfden dag nog
maakte Seyss Inauart in de
nog verschijnende dagblaadjes
en per aanplakbiljet bekend,
dat hii van meening was. dat
het plan van de geallieerden
holle propaganda beteekende
met daarachter verborgen mi
litaire bedoelingen.
Dit beteekende dus. dat de
voedsel-brengende vliegtuigen
niet ongehinderd boven nog
bezet gebied zouden kunnen
vliegen. Dat de geallieerden,
die van het TDuitsche stand
punt inmiddels kennis hadden
genomen uit een radiorede van
den Duitschen bevelhebber in
Nederland, dit risico niet wil
den aanvaarden, bleek uit een
mededeeling. die den Doolaard
des avonds over Radio Oranie
deed. behelzende, dat de voor
bereidingen voor' het brengen
van het noodige voedsel nog
eenigen tijd in beslag zouden
nemen.
Maar de besprekingen met de
Duitschers kwamen al spoedig
te staan in het teeken van de
woorden van Min. Churchill:
„We hebben ze inonze greep".
Het heet dat Gen. Bedell
Smith Seyss-Inquart dreigde,
dat hij neergeschoten zou wor
den, indien de medewerking
niet voldoende werd verleend
en nieuwe verwoestingen zou
den worden uitgevoerd.
Seyss moet geantwoord heb
ben: „Dat laatrni.i koud". Waar
op Gen. Bedell Smith repliceer
de: „Dat klopt".
Op Zondag 29 April ten slot
te gaven de Duitschers in het
openbaar bliik van hun mede
werking. Op dien dag was de
volgende bekendmaking van
den commissaris generaal voor
de openbare veiligheid te
lezen:
„Het wordtter kennis
van de bevolking gebracht,
dat de mogelijkheid be
staat, dat op enkele door
den rijkscommissaris aan
gewezen plaatsen door de
geallieerde luchtmacht le
vensmiddelen worden neer
geworpen. Deze levens
middelen zullen door
ambtenaren van de Ne
derlandsche voedselvoor
ziening (R.B.V V.O.) in
ontvangst genomen en
verdeeld worden.
Des morgens riep „Herrij
zend Nederland" om dat. zoo
dra de weersomstandigheden
het zouden toelaten, aan hef
westen van Nederland per
vliegtuig voedsel gebracht zou
worden en even later deelde
de B.B.C. mede. dat oi» dat
oogenblik (tegen 12 uur) de
vliegtuigen op weg waren naar
Nederland.
Het groote oogenblik was
aangebroken. Even later da
verden de groote griize vogels
laag over de landerijen. over
de daken der steden, over hui
zen en boomen. Niemand, die
deze boodschappers des vre-
des heeft gezien en gehoord,
zal ooit dit oogenblik verge
ten. De straten waren zwart
van de menschen. men klom
op de daken, men iuichte en
weende, men zwaaide met
doeken en vlaggen, met oranje
en rood wit en blauw. Men
schreef ziin dankbaarheid in
witte kalk op de daken .met
steenen op de velden Thank
you bovs". En steeds daverden in
de zware bommenwerpers met
hun reddingbrengenden last
over het gekwelde westen, dien
dag. den volgenden dag en de
volgende dagen: een steeds
grooter toevlaid van voedsel
pakketten. die als een milde
regen nederdaalden op onze
groene velden.
Zoo groot als de vreugde
van de bevolking was. zoo
groot was de voldoening van
de bemanningen der vliegtui
gen. Reeds dagenlang hadden
zij moeten wachten tot het
plan werd uitg<tyoerd. In ha
gel- en sneeuwjachten hadden
vrijwilligers in koortsachtige
haast des nachts de vliegtui
gen met hun vreedzamen last
..geladen" en bii de eerste
vlucht werd boven de Noord
zee zwaar weer ontmoet. Maar
dat alles mocht geen belem
mering ziin voor de ..vliegen
de kruideniers" om hun
menschlievenden plicht te ver
vullen.
Prof. Gerbrandy, de toenma
lige Min.-President vertelde la
ter, dat hij dolgraag mee had
willen vliegen, maar dat men
zijn verzoek had afgewezen.
Een reporter, die de eerste
vlucht had meegemaakt, kwam
onmiddellijk na zijn terugkeer
bij Gerbrandy verslag uitbren
gen, en vertelde hem met tra
nen in de oogen zijn ervaringen,
hoe menschen op de daken had
den staan juichen en hoe ze op
alle mogelijke manieren, door
het uitspreiden van vlaggen
over de daken, hun vreugde
hadden geuit.
Dit was de groote bres in de
laatste muur van den overwel
diger.
Zoo kwam na eenige dagen
het definitieve einde van de
macht der Duitschers en daar
mede was de mogelijkheid van
hulpverleening op zoo groot
mogelijke schaal geopend Pe
Nederlandsche bevolking
niet alleen in het uitgehon
gerde westen zal nimmer
het grootsche gebaar van haar
geallieerde vrienden vergeten,
een gebaar, dat zoowel mate
rieel als ideëel effect heeft ge
had. een gebaar, dat eenig is
de historie
weinig voor andere spelen,
zooals golf en tennis (wat ze
dan ook niet goed kan spelen).
Paardrijden met haar vader
of haar zusje doet ze het liefst.
Op Paasch-Zaterdag is zij
met den Koning naar de
paardenrennen in Hurst Park
geweest, waar het paard van
den koning „Rising Light"
ook in de rennen 'liep. Het
paard kwam als derde aan den
eindstreep.
Wanneer Elisabeth niet in
Londen is en geen officiëele
gelegenheden bezoekt, vindt
ze het heerlijk om met een
sjaal over het haar naar bui
ten te loopen inplaats van
idem zooveel tijd voor een
spiegel te zitten om te zien of
haar kapsel wel goed zit en de
hoed „staat".
MET PASCHEN is Prinses Elisabeth van Engeland twintig jaar ge
worden. En zooals elk jong meisje, vond zij het een opwindende dag.
Want jarig zijn beteekent cadeautjes-krijgen. En als je prinses bent,
krijg je véél cadeautjes. Het feest werd gevierd op Windsor Castle,
heet rustig en huiselijk, maar daarom niet minder feestelijk. De toe
komstige heerscheres over millioenen menschen leeft heel wat een
voudiger' dan de meeste menschen wel denken.
Mu de Prinses twintig jaar
is geworden, wordt zij op
verlangen van den Koning,
voortaan met „Madame", zoo
als men ook de Koningin aan
spreekt.
De kamenier, die haar des
'smorgens kwam wekken en
Je gordijnen openschoof in de
zachtblauwe kamer, die Prin
ses Elisabeth bewoont op
Windsor Castle, was de eerste
die haar gelukwenschte met
de woorden: „Hartelijk g-efe
liciteerd met uw verjaardag,
Madame!"
En dan volgden de cadeaux.
Het waren er heel wat, en ook
heel mooie, maar Prinses Eli
sabeth was éven blij met de
groote bos bloemen, haar ge
zonden door de kinderen uit
het dorp, als met het pakje
van Vader en Moeder, dat zij
het laatst van alles opende,
omdat je nu eenmaal zoolang
mogelijk dit heerlijk oogen
blik wilt uitstellen!
Het was een echt huiselijk
feest.
De Prinses leeft overigens
heel rustig en heeft het land
aan praatjes en veronderstel
lingen over een mogelijke ver
loving.
„Ik ben niet verliefd en
denk nog niet aan trouwen",
zegt zij.
's Morgens, samen met haar
zusje. Prinses Margaret Rose,
ontbijt zij met den Kon'- en
de Koningin. Daarna gaat ze
terug naar haar eigen aparte-
menten, een vleugel van het
kasteel, waar zij werkt tot het
tijd is om naar buiten te gaan.
Prinses Elisabeth is dol op
paardrijden, maar voelt heek
het gewone leven
Om „make-up" heeft ze zich
nooit bekommerd. Zij is geen
schoonheid, maar ziet er aar
dig en aantrekkelijk uit. Een
arsenaal van crèmes en
schoonheidsmiddelen heeft zij
zeker niet noodig. Zij heeft
het land aan make-up ge
bruikt heel weinig poeder en
lippenstift en verafschuwt ge
plukte .wenkbrauwen en ver
dere fraaiigheden.
De prinses draagt weinig
sieraden. Een horloge, soms
een speld of ketting, nooit
oorhangers, want die staan
haar niet.
Zooals ieder jong meisje
heeft ook zij haar vrienden.
De meeste zijn jonge officie
ren. zooals It. Petherick, die
vorig jaar met de Prinses ken
nis maakte en sindsdien ver
schillende keeren op Windsor
Castle of Buckingham Palace
te gast is.
Een ander, luitenant Ney-
land vergezelt de Prinses dik
wijls naar theaters en partij
tjes, maar niemand „ziet iets"
in deze vriendschap.
Als de Prinses uitgaat be
taalt ze haar eigen onkosten
van de honderdtwintig pond
die ze wekelijks als zakgeld
krijgt. Ze is royaal, vooral als
het liefdadige instellingen be
treft.
Over enkele maanden zal zij
met haar vader en moeder
naar Zuid-Afrika gaan en of
schoon Prinses Elisabeth het
vooruitzicht van haar eerste
groote reis erg opwindend
vindt, zal het wel anders uit
vallen dan zij zou wenschen.
Want het liefst zou ze soms
stilletjes weg willen sluipen
uit het paleis en als gewoon
sterveling op een autobus
springen, in de straten wande
len, boodschappen doen en
vrienden ontmoeten, zonder
dat de heele wereld er direct
het naadje van de kous van
weet.
In het hoofdkwartier van
Maarschalk Montgomery in
Duitschland, Bad Oeyenhausen,
afscheid heeft genomen van zijn
gehad, waarbij de maarschalk
scheid heeft genomen van zijn
manschappen: Montgomery zal
naar Engeland vertrekken om
zijn nieuwe functie van chef
van den Britschen generalen
staf te aanvaarden.
In zijn afscheidsrede ver
klaarde de maarschalk onder
meer, dat men vertrouwen
moest hebben in de leiders. „Zij
zullen ervoor zorgen, dat ge
goede paraplu's hebt, wanneer
het begint te regenen".
JAN BRON PROBEERT
ZIJN RECORDMOTOR
De Nederlandsche motorren
ner Jan Bron heeft gistermor
gen op den rijksstraatweg Am
sterdamDen Haag nabij
Schiphol ziin speciaal voor een.
aanval op het wereldsnelheids
record voor 125 cc. motoren
gebouwde Eysinkmotor be
proefd.
Jan Bron heeft namelijk het
plan opgevat .tegen het eind
van Augustus een poging te
doen het thans op naam van
den Engelschman Nash staan
de snelheidsrecord voor dit
typë lichte motoren van 166
km. over den kilometer en .113
km. over den mijl (met vlie
genden start) te verbeteren.
Hii zal dezen aanval onderne
men met een Eysink-motor,
geheel gestroomlijnd en voor
een groot deel van alluminium
yervaarigd. zoodat het totaal
gewicht slechts 70 kg. be
draagt. De reeordpoging zai
plaats vinden op de baan nabij
Hoevelaken.
Gisterochtend heeft Bron
zijn motor voor het eerst ge
probeerd en wel in drie ritten.
In den derden rit bereikte hii.
ondanks den tamelijk sterken
wind en het feit. dat de straat
weg voor dit doel niet ideaal
is. een snelheid van 118 km.
over den kilometer. 2 km. dus
meer dan het record staat.
Bron was dan ook na afloop
zeer tevreden en heeft het vol
ste vertrouwen in het welsla
gen van ziin officieele poging.
Hans Herculeiins was gister
morgen bii den proefrit aan
wezig en wel om ziin nieuwe
M.C.-race-auto eveneens te la
ten proefdraaien. Herculeiins
beshikt thans over een wagen
van 1100 cc. inhoud, welke
7500 toeren per minuut maakt
en een maximum snelheid kan J
ontwikkelen van 220 km.Uiter- i
aard heeft Herculeiins ziin
maximum-snelheid niet trach- j
ten te bereiken.
Het is de bedoeling dat Her
culeiins met dezen wagen zal
uitkomen op de race te Chi-
mav op 9 Juni. te Brussel op
16 Juni. te Genève op 21 Junj
en te St. Clouds on 23 Juni;
enminste wanneer het moge
lijk is over banden en devie
zen te beschikken.
Korporaal -Ernest Shafto
uit Farmingdale. New
Jersey, die tijdens den
oorlog op de Philipijnen
diende, droomde op een
nacht, dat hii met ziin
verloofde huwde in het
gemeentepark van Atlan
ta. waar hii haar voor den
oorlog het hof had ge
maakt. In ziin land terug
gekeerd vertelde hii ziin
droom aan een journalist,
die er het gemeentebestuur
van Atlanta van in ken
nis stelde. De gemeente
raad nam onmiddellijk
stappen om dezen droom
werkelijkheid te maken.
Ernest Shaffo werd on
langs in tegenwoordigheid
van den burgemeester met
10.000 getuigen, in het ge
meentepark van Atlanta
in den echt verbonden met
Kathleen Jordon uit De
catur. Georgia.
