H. 1. de Koningin na 5 jaar terug
w
Kard. de Jong bezoekt vergadering
der A.R.K.B. te Deventer
Bruikbaar oorlogsmateriaal verroest in de depóts
Gisteren is te Deventer een
door vele honderden boeren be
zochte vergadering gehouden
van den aartsdiocesane II.K.
Boeren- en Xuindersbond, on
der leiding van den heer A. J.
de Goey.
Deze vergadering kreeg een
bijzonder cachet door het be
zoek van Zijne Eminentie Kar
dinaal de Jong.
Deventerkoek voor den
Kardinaal
De heer de Goey herdacht in
ziin openingsrede de tijdens
dén oorlog gevallen leden.
Daarna besprak hij de schade
regeling voor de verwoeste
boerderijen. Uitvoerig stond
spr. stil bij de publiek-rechte-
lijke bedrijfsorganisatie en be
pleitte daarbij de zelfstandig
heid van den boer, zonder on-
noodige staatsinmenging, met
inachtneming van bet alge
meen belang. Voorts behandel
de hij de te volgen loonr, prijs-
en invoerpolitiek. Er dient bij
goede loonen voor het perso
neel een redelijk bestaanspeil
voor den boer mogelijk te blij
ven. Na de toespraak van den
heer de Goey bood de voorzit
ter van de afdeeling Deventer,
den kardinaal een groote De
venter koek aan.
De kardinaal nam. hierop het
woord en dankte alle aanwezi
gen voor hun houding tijdens
de Duitsche tyrannie en hun
steun aan de bisschoppen. Op
allen, zoo zeide hii, rust de taak
van opbouw in stoffelijken en
geestelijken zin. De oude cul-
tuureoederen dienen bewaard
te blijven. De R K. boeren die
nen vooral goede christenen te
zijn. De materialistische levens
beschouwing leidt tot socialis
me en communisme. Het cuitu-
reele leven moet omhoog ge
voerd worden als voorheen. Hij
dankte allen voor huntrouw,
vooral in het verleden getoond.
Deken van der Waarden, uit
Almelo dankte den kardinaal
voor diens komst.
Zijne Eminentie vertrok hier
na ,na alle aanwezigen den
pauselijken zegen gegeven te
hebben.
Sport
WASSENAAR—LUGDUNUM
3—2.
Lugdunum verscheen met
drie invallers maar had met
waakt werd. Geleidelik wist
Groen-Wit zich echter te her
stellen en zagen v> ij een gel'jk
opgaande strijd met wisselende
kansen. Beide achterhoeden
wisten geruimen tijd stand te
Heymans op de midvoorplaats houden, totdat even voor de
een verbetering, die zeer zeker rust J. Remmerswaal keurig in-
voor de toekomst perspectieven schoot en Wassenaar daarmee
geeft. Wellicht door al hetgeen J een verdiende belooning kreeg,
aan deze wedstrijd voorafge- 10.
gaan was (Lugdunum moest De tweede helft begon ech-
evenals ook andere vereenigin- ter met een herboren Lugdu-
gen door de aankondiging dat num dat nu fel op de bal zat
alle wedstrijdden waren uitge- en prachtige aanvallen deed.
steld voor alles nog ter elfder De thuisclub kon daarom niet
ure zorgen) kon Wassenaar in voorkomen dat uit een van de-
het begin het spel geheel in ze vele aanvallen Heymans de
handen nemen, vooral ook door- gelijkmaker wist in te schieten
dat Remmerswaal op de rech
tervleugel niet afdoende be-
Woensdag- 13 Maart 1945
WOENSDAG 13 MAART zal het een jaar geleden zijn, dat
H, M. Koningin Wilhelmina na een afwezigheid van bijna
vijf jaren de Nederlandsche grens overschreed. Zij heeft
toen een bezoek gebracht aan het Zuiden van ons land, dat weer
betrekkelijk vrij kon ademen. De Koningin heeft in die voor het
Zuiden onvergetelijke maand Maart een triomphalen tocht van
elf dagen door het zwaar gehavende, maar vrije gebied gemaakt.
Annexatie-economisch.
Vervolg van pag 1.
OF ZAL ER misschien
dwang worden gebruikt?
Zullen dezelfde, fantasti
sche, duizenden Nederlandsche
soldaten, die met de bajonet
de millioenen Duitschers uit
steden en dorpen hebben
verdreven, eveneens met de
bajonet onze „overtollige
boeren het door de Duit
schers ontruimde gebied bin-
rendrijven? Wij weten wel be
ter! Men zal het niet moeten
wagen, met dwang onze Neder
landers naar dit intuïtief ge
vreesde gebied te voeren! Men
zal zelfs moeten oppassen voor
.het maken van reclame; het
zou den weerzij#1 tegen wat
ieder Nederlander voelt ,dit
hoort niet van ons!" nog
weer een aantal graden verhoo-
Maar bovendien: zelfs bij de,
overigens ondenkbare, krachtig
ste medewerking van ons volk,
zijn wij tot deze karwei econo
misch in het geheel niet in
staat. We hebben de millioenen
werkers niet, en we hebben de
autoriteiten niet en we hebben
het materiaal niet. Wat de Po
len met hun bevolking, drie
voudig de onze, niet aankun
nen, Kunnen wij in het geheel
niet aan. Voor dit geval was
tragisch-komisch de opmer
king van een enthousiast, maar
volkomen mislukt verdediger
van annexatie voor de Delftsche
Studenten Debating Club. Be
seffende, dat wij niet eens vol
doende mijnwerkers hebben
om onze eigen mijnen behoor
lijk te bemannen, beseffende
ook, dat het voor ons land voor
al op de opbrengst der mijnen
zou aankomen, wilde hij den
Duitschen mijnwerkers toe
staan, in het geannexeerde ge
bied te blijven! Wat een trieste
grap van economische, onmacht,
wat een lugubere parodie op
de uitdrijving van Duitschers
uit het te annexeeren gebied;,
wat een wreede naïviteit om
trent de gezindheid van die
Duitsche mijnwerkers, aan wie
dan een slavenbestaan in ons
nieuwe gebied zou worden ver
gund
Economisch is de annexatie
gedachte wel de grootst denk
bare dwaasheid!
.,Wij leven vrij,
wij leven blij"
In het kleine, geheel ver
woeste dorpje Eede in
Zeeuwsch-Vlaanderen betrad
H. M. de Koningin het geliefde
vaderland, welks grond door
drenkt was van het bloed der
slachtoffers van de Duitsche
moordpartijen, waar puin de
plaatsen aanduidde, waar een
vrij volk weleer aan zijn wel
vaart had gebouwd, waar het
water stroomde door de straten
en over de eens vruchtbare ak
kers, waar als laatste haatuit-
barsting en uit zucht tot ver
nieling van geestelijke en stof
felijke waarden de kerken wa
ren opgeblazen.
Om 12.29 uur op dien ge-
denkwaardigen Dinsdag 13
Maart 1945 overschreed H. M.
de grenslijn, gemarkeerd door
een kalkstreep. De Koningin
was terug in het vaderland,
toegêjuicht door eenige hon
derden eenvoudige Nederlan
ders.
De commissaris der koningin
in de provincie Zeeland, Jhr. J.
W. Quarles van Ufford, was de
eerste, die de diepontroerde
Landsvrouwe aan den Neder-
landschen kant der grenslijn
verwelkomde en Gen.-Maj. Mr.
H. J. Kruis was de tweede Ne
derlander, die haar in het va
derland begroette.
„Wij leven vrij, wij leven
bli.i" werd in Eede gezongen.
En toen begon de zegetocht van
de Koningin. Op haar auto
wapperde de Nederlandsche
vlag en niet de koninklijke
standaard. Zoo had Hare Ma
jesteit het gewild.
Tal van plaatsen in Zeeuwsch
Vlaanderen werden bezocht en
overal kwam het tot spontane
demonstraties. Overal sprak H.
M. met de familieleden van ge-
fusilleerden en van hen die nog
in gevangenschap waren; met
de menschen uit de verzetsbe
weging; met hen, die door de
oorlogshandelingen zwaar ge
troffen waren. Uitvoerig liet de
Koningin zich inlichten en
voor ieder had zij een bemoe
digend of een prijzend woord.
Op den geheelen tocht, door
Zeeuwsch-Vlaanderen, Zeeland',
door Noord-Brabant en Lim
burg steeds datzelfde beeld van
groot enthousiasme, ontroering
en groote dankbaarheid.
FEESTGAVE KARDINAAL DE JONG.
Het comité voor de huldiging van
7ijne Eminentie Kardinaal de Jong deelt
mede. dat nog tot 1 April a.s. gelegen
heid wordt gegeven tot het storten var
bijdragen voor de feestgave, aan te bie
den aan Zijne Eminentie Kardinaal de
Jong met bestemming, herstel van ge
troffen kerken in Nederland. Van ver
schillende zijde werd het comité ge
vraagd. nog gelegenheid te geven tot
deelneming aan deze feestgave in ver
band met het feit, dat het overmaken
vai gelden geruimen tijd vergt.
Het comité mocht van het Ministerie
van Financiën bericht ontvangen, dat
voor dit doel giften uit geblokkeerd te
goed toegestaan zijn.
Bijdragen kunnen worden gestort op
de rekening van den penningmeester van
het Huldigingscomité Kardinaal de Jong
bil de Rotterdamsche Bankvereeniging
te Ltrecht.
11. Met deze stand gaven wij
zelfs Lugd. een goede kans, tot
dat de tegenslag opnieuw kwam
en Herreur moest uitvallen.
Deze tegenslag beteekende di
rect een doelpunt van P. Rem
merswaal 21 en zou.... Ge
lukkig weet ook nu Groen-Wit
zich te herstellen en reeds den
ken wij aan de gelijkmaker als
Heymans is doorgebroken,
maar zijn schot door de paal
wordt gekeerd.
Plots een kleine fout in de
Lugd. achterhoede en direct is
het door van Rhjjn 3—-1. Nog
geeft Lugd. zich niet gewonnen
en als dan P. Vermond zijn
kans krijgt zet hij goed voor
en schiet Schlagwein fraai in.
3—2.
Onder de grootste spanning
wordt verder gespeeld, zonder
dat een van beiden verandering
weet te brengen en ook hier
Wassenaar een zwaar bevochte
overwinning wist te behalen.
HILLEGOM—ROUWKOOP
2—0.
Hillegom, ook nog een kans
makend op het kampioenschap
heeft in een zeer onaangename
wedstrijd volkomen open, in de
laatste 10 min. deed zich een
onaangenaam incident voor,
waarop wij hier niet nader wil
len ingaan. Het kostte Rouw
koop de overwinning en Hille
gom de midvoor, waarvoor een
strenge straf zeer zeker ge
rechtvaardigd is.
DOCOS—BODEGRAVEN 2—2.
Ondanks het feit dat beide
elftallen met invallers versche
en, kregen wij een spannende
ontmoeting, met Lutlagen voor
Docos als uitblinker en goede
doelpunten van Rooyakkers en
Ouweling.
Feitelijk is hier de wedstrijd
mee verteld, want Rooyakkers
scoorde 10, waarna Bodegra
ven gelijk maakte 11 en zelfs
nog voor de rust de leiding nam.
Toch kon het gebeuren, dat in
de tweede helft een prachtig
schot van Ouweling oorzaak
werd van een spannende ont
moeting, die eindigde met een
pur ten verdeeling en Docos een
onverwacht extra puntje be
zorgde.
Kleedt f, Schoenen en medicamenten bederven
f AT gebeurt er eigen
lijk met de massa's
oorlogsmateriaal, die
Europa zijn ach
tergebleven na dé demobilisa
tie en terugvoering der ge
allieerde troepen uit Euro
pa? De speciale correspon
dent van de News Chroni
cle, S. L. Solon, geeft
hierop een antwoord. Hij
bezocht bijna all1 depots in
België, Nederland, Frankrijk
en Denemarken, sprak met de
verantwoordelijke personen,
en stelde tevens een onder
zoek in naar de noo-Jen der
bevolking in de landen, waar
de opslagplaatsen gelegen
waren en naar de meening,
die deze menschen hadden
over het vasthouden dezer
goederen. De ervaring, die
hij opdeed was wel een zeer
droevige. Het werd hem n.l.
overduidelijk, dat zich
Slechts een snel ingrijpen
kan dc groeiende bitterheid
tegenhouden van diegenen,
die goederen, die ze zelf
zoo dringend noodlg hebben,
zien vergaan en bederven en
roesten in fegeropsiagplaac-
sen en modderige velden.
Er wordt wekelijks
voor 1 millioen
dollar gestolen
herhaling aan het voltrek
ken was van het drama der
liquidatie na den eersten
wereldoorlog. Zijn con
clusie:.
Terwijl Europa in de kou
de leeft, blijven pakhuizen
vol met wintergoed gesloten.
Bij een wereidlevensmidde-
lentekort blijven vrachtwa
gens staan roesten in de
modder, terwijl ze gebruikt
konden worden om voedsel
en kleeding te vervoeren.
IN de depots, die over
Frankrijk» en België ver
spreid liggen. bevinden
zich tienduizenden voertui
gen, duizenden tonnen che
micaliën, kantoormachines en
gereedschappen. De inventa
rislijsten geven een verschei
den -denlieid van 3 millioen ver
schillende soorten.
Het grootste gedeelte van
het materiaal In België is
van de Amerikanen. Volgens
de inventarislijsten loopt de
waarde hiervan ver in de 4
billioen dollar. De waarde
der "oederen in de Britsche
opslagnlaatsen' beloopt eeni
ge millioenen ponden.
Dc verliezen door diefstal
zijn bijzonder hoog. Naar
schatting bedragen deze voor
de Anierrkaausche depots I
inillioeti dollar PER WEEK.
De verliezen in de Engelsche
opslagplaatsen zullen hier
voor wel niet veel. onder
doen.
Het verlies door waarde
vermindering is echter aan
zienlijk grooter. De tijd, het
weer. roest en verrotting
nemen ieder hun deel.
Slechts een paar menschen
zijn belast niet de liquidatie
van deze enorme voorraden
en. wat de grootste en- meest
doelmatige verkoop in de ge
schiedenis had- moeten wor
den. is nu ontaard in een
kleingeesti.ge Jorpshandel en
een gelegenhed tot bevoor
rading van een funeste gif-
handel.
Noch in Londen, nóch in
Washington heeft men een
concreet idee wat er eigen
lijk met deze goederen moet
gebeuren en wat hun uitein
delijke bestemming zal -Ijn.
Er worden wel enkele re
denen opgegeven voor dit
uitstel van handelen. Hier
van zijn de voornaamste wel
de volgende:
De ware sterkte van de
bezettingstroepen in Europa
i^nog niet definitief vastge
steld. met het gevolg, dat
niemand weet hoeveel voor
raden deze legers nog noo-
dig zullen hebben.
Ear tuecde ccdcn is. dat er
groote vrees bestaat, dat de
verkoop van dit materiaal,
de Amerikaansche en Engel
sche exportmarkten ongunstig
zou beïnvloeden.
Alsof koopers van eenige
importantie niet liever parti
culiere goederen zouden koo-
pen dan militaire!
Een derde reden is gelegen
in het feit, dat bepaalde lan
den slechts een beperkte
deviezenvoorraad hebben.
Zouden ze hiermede de mi
litaire goederen koopen, dan
hebben ze geen geld meer
over om de waren van de
vrije markt af te nemen.
De vierde en meest
doorslaggevende is deze.
dat de roest en het bederf
deze waren en voertuigen
vastgekluisterd heeft. Ze
zijn practisch onverkoopbaar
geworden!
Er is echter gean enkele
verontschuldiging te beden
ken voor het vasthouden van
winterkleeding. schoenen en
voorraden voor ziekenhui
zen. voorraden, die liggen te
verrotten, terwijl er overal
schreeuwend gebrek aan Is!
Bovendien zoudeji de leger
wagens die veel minder
economisch in het gebruik
zijn dan particuliere vracht
wagens slechts voor één
of twee jaar worden ge
bruikt en dan toch gaande
weg worden vervangen door
tvpes van de vrije markt,
die doelmatiger uitgevoerd
ziiiK
Annexatie-
internationaal.
GEHEEL afgezien van Mo
raal en Economie, het an
nexatie-vraagstuk is door
onze Nederlandsche annexionis-
ten altijd verkeerd gesteld.
Het vraagstuk van de ge-
biedsindeeling en gebiedsver-
deeling in Europa vooral dan
met het oog op het verslagen
Duitschland is niet een zaak
van afzonderlijke landen, van
Frankrijk, België, Nederland,
Rusland. Het is een zaak van
de Vereenigde Volken en met
vele doeleinden van internatio
nalen aard.
Daar is vooreerst de beveili
ging van de wereld tegen nieu
we agressie door Duitschland
het groote onderwerp, dat na
den eersten wereldoorlog zoo
jammerlijk werd verwaarloosd.
Daarvoor het werd in deze ar
tikelen reeds aangeraakt
moet Duitschland staatkundig
machteloos worden gemaakt en
machteloos worden gehouden.
Ik herinner verder aan de door
mij verdedigde verdeeling in
een Beieren, Saksen, Rijnland,
Hapnover en Pruisen.
Van deze gebieden worden
geen stukken afgesneden door
annexatie, maar deze gebieden
worden wèl onder permanente
staatkundige controle ge
plaatst. Zoo bepleitte ik, dat de
nieuwe Staat Rijnland onder
het gezamenlijk toezicht zal
komen van Nederland, België,
Luxemburg en Frankrijk; de
Staat Hannover onder toezicht
van Groot-Brittanninë, Noor
wegen, Denemarken; de staat
Beieren onder toezicht van
Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije,
enz.
Maar er zijn niet alleen staat
kundige en veiligheidsdoelein
den, daar is ook het enorme
probleem van de schadevergoe
ding. En hiervoor is een econo
mische controle op en een eco
nomische dienstbaarheid van
Duitschland noodig, die met
annexatie in het geheel niet
wordt opgelost.
Op het geheele Duitsche volk
zal een te dragen, maar zeer
zware economische last gedu
rende .vele Jaren worden ge
legd. De t momische arbeid
van het Duitsche volk zal voor
een belangrijk deel worden ver
richt om den aangeranden vol
ken de geleden materiëele scha
de te vergoeden. Een zeer inge
wikkeld probleem, dat op de
komende Vredesconferentie ge
heel anders zal moeten worden
opgelost dan bij de ongelukki
ge impotente vredemakers van
Versailles. De woeste Clémen-
ceau's en de van alle econo
misch inzicht gespeende Wil
son's en Lloyd George's mogen
daar ontbreken, en de econo
misten van gezag mogen daar
den grootsten invloed uitoefe
nen. Want in de moderne eco
nomische wereld is schadever
goeding van het eene volk aan
het andere een zaak met vele
kanten, waarbij terdege moet
worden opgelet, dat wat scha
de vergoeding schijnt in wezen
niet wordi benadeeling van
breede groepen in het land, dat
schadevergoeding ontvangt.
Daarover schreef ik in het
Lonaensch „Vrij Nederland"
van 24 Februari 1945. Ik wees
erop, dat kolen aanvoer ,.om
niet niet tot schade mocht ko
men van ons eigen mijnwezen.
Dat onze ijzer- en staalwerken
niet moihten lijden door den
import om niet" van ijzer en
staal. Hier komt een econo
misch organisatieproces in wer
king van de grootste ingewik
keldheid, waarvoor de roepers
om „vier en twintig milliard
schadevergoeding" nog nauwe
lijks begrip toonen. Daarbij zal
een, op juiste wijze, publiek
rechtelijk georganiseerd be
drijfsleven van de allergrootste
waarde zijn.
Maar dit alles brengt ons
mijlen "er van het ongezonde
ar.nexatieprobleem, dat wie
zitten er eigenlijk achter? en
wat beoogen zij ten slotte?
op zoo onverantwoordelijke
wijze in ons Nederlandsche Volk
is geworpen.
Spoedig rr.oge het daaruit dan
ook verdwijnen .om plaats te
maken voor gezonde aandacht
voor het staatkundig en econo
misch organisatieprobleem van
Europa, dat weldra in de Vre
desconferentie aan de orde
komt. Prof. J. VERAART.
