donesië vraagt nog steeds
^derlandstalige lectuur
Het engeltje
amro bank
r Toos Fopma stuurt niet rijp en groen
Door Kerstmis valt de drukste
koopavond dit jaar op
23 december.
Als service is uw
Amro Bank dié avond open
Lp.v.de gebruikelijke koopavond.
Besluit huisartsen:
vestigingsbeleid
per 1 januari 1983
22 DECEMBER 1980
VARIA
TROUW/KWARTET
7
i de
t 0|
ven
inn
ilf li Lammers
Nederlandstalige lec-
de 31 jaar na de
Jieiai jteitsoverdracht nog
n staf jrek in Indonesië. Jaar-
in er duizenden kilo's
n, periodieken en boe-
ederland verstuurd, voor
Ie deel door bemiddeling
Interkerkelijk Lectuurbu-
jn sinds 1972 de her-
jj gereformeerden en het
ZjJl ndingsgenootschap sa-
n. Nt n
-matli
werk is gebaseerd op hulp
tlleren is er één figuur die
rofes in handen houdt. Dat Ls
in Ter Aar. Terugge-
>p de het zendingsterrein in Ca-
imdai aar ze werkzaam was voor
aver d-bljbelgenootschap. ging
het lectuurbureau lelden.
irder was gedaan door de
van enaar en Baars. „Het was
epub ng dat ik dit twee Jaar zou
omdat destijds algemeen
inomen dat het sturen van
se lectuur naar Indonesië
(daarmee houdt het bu-
idlo ïook bezig, al is het verre in
'id in vergelijking met de
ie activiteiten) een aflo-
was. Het tegendeel blijkt
geval te zijn. De belang-
n v
te
de I JiBMPi
enkel emt eerder toe dan af. ter-
zou toch beslist geen propagan-
kunn aken", vertelt Toos Fopma.
wan »t oudere Indonesiërs, die
rdoei t banden met Nederland
zen graag Nederlandse lec-
daaraan is in Indonesië
leilijker te komen. Vandaar
ctuurzendingen in een grote
rene voorzien. De reacties spre-
and» dat betreft een duidelijke
twa« >r veel mensen, vooral voor
ns d#e van een mager pensioen-
i
Toos FopmaIn de rode cijfers
(foto: Dirk KetUnf)
door Mink van Rijsdijk
Door erg onbarmhartig kil en triest weer ging ik 's avonds
laat nog even een brief posten. Ik hoopte er het knorrige
ongenoegen van die dag een beetje mee kwijt te raken.
Een belachelijke gedachte, maar dat doet er nu niet toe.
Nog veel belachelijker was de ontmoeting met het engel
tje. Hij zat boven op de brievenbus. Niks met gouden
lokken en zilveren vleugels, zoals je hem overal in de
kerstboom ziet. Het was een nogal armetierige engel,
zonder bazuin ook nog. zijn witte tenue was gekreukeld
en smoezelig. De afschuwelijk gele schijn van de neonver
lichting gaf hem iets spookachtigs. De kringen onder zijn
ogen waren heel diep en donker.
Ik vond de heele vertoning een beetje engel-onwaardig en
stelde hem voor mei me mee naar huis te gaan. Haar
scherp zag ik mijn motieven achter die uitnodiging.
Natuurlijk was ik wel begaan met het veel te dun geklede
en oververmoeide engeltje. Maar aan de andere kant: een
echte engel al was het maar een kleintje zo tegen
Kerstmis in huis, leek me wel heel bijzonder. Met het
„onwetend engelen herbergen", waar Paulus over
schreef, heb ik helaas nauwelijks ervaring. Dit engeltje
was echter zo echt, dat ik hem mij niet wilde laten
ontsnappen. Hij weigerde kordaat mijn gastvrijheid, hij
had de opdracht met iemand te praten, een kerstbood
schap door te geven. Weliswaar hoopte hij niet lang meer
te hoeven wachten, want hij moest toegeven dat het geen
aangenaam weer was.
Mijn hart bonkte in mijn lijf van opwinding. Een engel
met de opdracht voor een van de dorpsgenoten, dat was
niet gek. En niemand wist er iets van, behalve ik. Dat was
de primeur waar ik onbewust al jaren op had gewacht. Ik
kon natuurlijk niet rechtstreeks vragen voor wie zijn
opdracht was bestemd. Hij moest een beetje psycholo
gisch benaderd worden. Ik wikkelde het koude engeltje in
mijn wollen das en dacht dat lekker inpakken ook best
overdrachtelijk kon werken. Zo achteloos mogelijk vroeg
ik om wat voor kerstboodschap het ging. „Het gaat over
klein blijven," antwoordde hij.
We wachtten een uur. Er kwam niemand. In mijn
gedachten ging ik het dorp rond, me steeds afvragend:
wie, o wie? Om een lang verhaal kort te maken, na nog
een uur wachten vol ontbering en kou bleek dat het
engeltje op zijn tocht naar de aarde volstrekt uit de koers
was geraakt. Hij had naar Polen gemoeten. Geen wonder
dat hij ontzettend van streek raakte toen hij zijn fout
ontdekte. Duizenden kilometers misgekleund, notabene.
Zijn missie kon nooit meer op tijd worden uitgevoerd.
Ineens kreeg ik een geweldige ingeving engelen, zelfs
kleintjes, inspireren daar blijkbaar toe. Als hij en ik
en de krant toegegeven, het was een noodoplossing,
maar als ik nou eens schreef over zijn opdracht? Erg
enthousiast was hij niet. toch ging hij op mijn voorstel in.
Hij vertelde dat zijn boodschap bestemd was voor
Walesa, die dappere arbeider in Polen, de strijder voor
gerechtigheid. Men maakte zich boven zorgen om hem.
Zijn werk was nog lang niet klaar, hij moest doorzetten,
déér in zijn eigen land solidair blijven met zijn makkers.
Dat wilde hij natuurlijk ook wel, maar er dreigde zoveel
gevaar. De paus had hem immers uitgenodigd voor een
bezoek. Daarna zouden subiet andere landen dat ook
willen doen. Er zouden vliegtuigen worden gecharterd,
plaatsen gereserveerd in dure drie sterren hotels. Hij zou
bewierookt worden en bejubeld, overal binnen gehaald
als een held, een vedette. Staatshoofden en andere
hoogwaardigheidsbekleders zouden zich om hem verdrin
gen. met hem poseren voor fotografen. Energieverslin
dende festiviteiten als recepties en diners zouden volgen.
Hij zou ten prooi vallen aan de massamedia, ledereen zou
hem claimen.
„Kijk," besloot de engel, „en dat gaat allemaal ten koste
van zijn werk en zijn land. Hij moet klein blijven, een
gewone man en geen ster in een maatpak. Alleen de
Poolse mannen en vrouwen mogen beslag op hem leggen,
verder niemand. Snapt u?"
Ik snapte het, al moest ik toegeven dat ikzef nooit die
gedachte zou zijn gekomen. Het engeltje gaf me mijn das
terug en voordat hij verdween, herinnerde hij me aan de
belofte om erover te schrijven. Vandaar.
ADVERTENTIE
zien rond te komen, zijn
rul* ttten met tijdschriften uit
Ina i I een van de schaarse licht
bom i hun leven. Al zijn die tijd-
vaq uit Holland dan ook tweede-
is voor hen de enige luxe
asth.
uw Schoch
Dlad de oorlog ging er al Neder
ok i ituur naar de zendlngsvel-
tn, rvormde lectuurdienst. op-
ran mevrouw Schoch, een hof-
■schi koningin Wllhelmina, had
rs v(aam. De gereformeerden
nd ch eveneens ermee bezig.
die destijds naar de tropen
de tond echter hoofdzakelijk
rlan elijke overwegingen, preken
tone gische boeken. Dlth Wielen-
r Ch roor de gereformeerde zen-
an e^oemba werkte, bracht daar
in zestig verandering door
emgkeer oud-leerlingen van-
id van handwerktijd-
te voorzien
K>rdig is het assortiment uit-
Het varieert van evangelisa-
als de Elisabethbode en
Tijding": opiniebladen als
Nederland en Elseviers
e Bik. de bekende damesbladen
moe van Nu". Gezond Gezin, kin
ader n en modetijdschriften tot
tionele prekenseries en blj-
'oeken. Daarnaast vinden
latig Nederlandse romans
eboeken hun weg naar Indo-
Suriname.
pakket is. naar Toos Fopma
egelmatig discussie. „Er zijn
die zich afvragen of wij wel
bemiddelen bij het sturen
lamesbladen. Wij vinden van
je hoort hoe verlangend de
daar uitzien naar die bladen!
n dan niet in de eerste plaats
terend zijn, maar de mensen
lesië halen er enorm veel uit
;ebied van warenkennis en
ling in het algemeen. Ze wor-
erlijk stukgelezen en daarna
zag.
uitgeknipt door kinderen die er plak
boeken van maken. Als Je hoort door
hoeveel handen die tijdschriften
gaan."
Roddelverhalen
Wie mocht denken dat er helemaal
geen grenzen meer worden getrokken
en alles rijp en groen met de post
meegaat, kan gerust zijn. „Bladen als
Privé. Story en Panorama sturen wij
niet. Er wordt wel eens om gevraagd,
maar dan schrijf ik terug dat er toch
alleen maar roddelverhalen over
mensen van de Nederlandse radio en
televisie In staan, die ze In Indonesië
helemaal niet kennen. Een poosje ge
leden was er een mevrouw die erom
bleef vragen. Haar hebben we toen in
onderling overleg een heel pakket ge
stuurd onder het motto: laat ze zich
er maar eens aan overeten. Nu, het
hielp. Ze had er meteen genoeg van.
Maar het blijft moeilijk uit te maken
wat je wel en niet moet sturen."
Niet gestuurd wofden in elk geval
bladen waaraan men zich zou kunnen
ergeren. Daarom zijn oude school
boekjes, waarin soms nogal denigre
rend wordt gesproken over mensen
van een ander ras. niet geschikt.
Toos Fopma verstuurt al dat materi
aal niet zelf. Het bureau ls zo opgezet
dat de aanvragen weliswaar bij haar
op het Kievitspad 53 in Ter Aar bin
nenkomen, evenals de aanbiedingen.
Het is dan zaak een aanvrager met
een aanbieder in contact te brengen.
Van die particulieren wordt verwacht
dat ze minstens eens in de twee
maanden een stapeltje tijdschriften
verzenden, en dat uiteraard op eigen
kosten.
Zendirigsgroepen
„Op het ogenblik heb ik 2250 particu
liere verzenders. Daarbij zijn ook
vrouwenverenigingen en zendings-
groepen. Er zijn er bij die enige tien
tallen adressen hebben geadopteerd.
In Heerde is een zendingscommissie
die tachtig adressen behartigt. Ook
van lutherse en doopsgezinde kant
krijg ik veel medewerking. Het ls echt
een Interkerkelijke zaak geworden,
zoals onze naam ook zegt. Particulie
ren voor wie de steeds stijgende por
tokosten een bezwaar gaan vormen,
verwijs ik soms naar die vrouwenver
enigingen."
Toos stuurt zelf desondanks ook re
gelmatig pakketten lectuur weg.
meestal om degenen die ze nog niet
aan een vast adres kan helpen te
laten merken dat er aan de aanvrage
wordt gewerkt. Ook boeken verzen
den neemt zij voor haar rekening.
„Als je eens kon zien wat hier op dat
gebied zoal om de hoek van de deur
wordt gezet. Soms staat mijn kamer
tjokvol. Anderen zouden ervan
schrikken, maar dat doe ik niet zo
gauw, omdat ik weet hoeveel mensen
ik er een plezier mee kan doen. Mijn
enige zorg zijn de kosten, want ons
budget is beperkt. Vaak blijven boe
ken hier nodeloos lang liggen, door
dat Ik geen geld heb om ze weg te
sturen. Zo heb lk onlangs een grote
hoeveelheid technische tijdschriften
en boeken gekregen waarvoor ik een
uitstekend adres heb. Ik ben van plan
ze dezer dagen nu toch te sturen om
de portokostenverhoging op 7 januari
voor te zijn. Ik heb er met een paar
mensen over gepraat en neem nu zelf
maar het risico in de rode cijfers te
gaan zitten. Volgend jaar hoop lk dat
weer aan te vullen." Een middel daar
toe is de boekenmarkt, die Toos
maandelijks ln haar woonplaats or
ganiseert. Daar worden de uitgeselec
teerde boeken voor een paar gulden
verkocht en de baten vaak enige
honderden guldens worden weer
gebruikt voor het verzenden van boe
ken die ln Indonesië en Suriname wel
bruikbaar zijn. Maar de particulieren
blijven de eerste verzenders. Er zijn
er bij die dit al jaren doen en een heel
goed contact hebben opgebouwd met
adressen waar hun lectuur naar toe
gaat „Dat ls ook de opzet van dit
werk: door onderling contact begrip
te kweken voor eikaars leefwereld. De
mensen schrijven mij soms ook heel
lange brieven maar daar kan lk echt
niet op ingaan. Op enkele uitzonde
ringen na moet ik ze zakelijk afdoen,
hoe moeilijk me dat ook valt. Soms
voel ik me net een boerin op
klompen."
Herenlectuur
De vragen zijn veelomvattend. On
langs vroeg Iemand om herenlectuur.
Wat moet je daarmee aan? Aan het
sturen van „Jaguar" of andere schiet-
bladen begin lk niet. Ik heb tenslotte
maar een stapel van Het Beste bijeen
gezocht."
De lijst van aanvragen blijft groeien.
Damesbladen, handwerkvoorbeelden
en doe-het-zelf-bladen zijn er nooit
genoeg. Heel welkom was een paar
weken geleden de partij wegens klei
ne onvolkomenheden afgekeurde lie
derenbundels van Johan de Heer. Die
zijn naar de Minahassa gegaan, waar
nog steeds door de plaatselijke kerk
uit deze bundel wordt gezongen.
Hoe lang het Interkerkelijk Lectuur
bureau nog moet doorgaan? „Die
vraag wordt vaak gesteld. Je krijgt
soms te horen dat het eigenlijk toch
geen gezonde situatie is de mensen
daar met Nederlandse lectuur cultu
reel te blijven voeden. Onze reactie ls:
maar als het nu nodig blijkt te zijn?
Regelmatig wordt ons werk doorge
licht. In november is dat ook weer
gebeurd en het advies was „doorgaan
op deze weg die velen tot een zegen is,
zowel hier als daar."
UTRECHT (ANP) De ledenverga
dering van de landelijke huisartsen-
vereniging, waarbij negentig procent
van de huisartsen is aangesloten, ls ln
meerderheid akkoord gegaan met
een vestigingsbeleid, waarmee vanaf
1 Januari 1983 zowel de grote als de
kleine praktijken kunnen worden te
gengegaan. Het vestigingsbeleid,
waarover binnen de vereniging al tien
jaar wordt gesproken, zal de praktijk
grootte moeten regelen, een procedu
re moeten geven voor praktijk over
dracht en een regeling moeten bieden
voor nieuwe vestigingen.
Met het vestigingsbeleid willen de
hulsartsen de hulp aan patiënten ver
beteren. Het gaat daarbij onder meer
om een goede spreiding van huisart
sen, goede en voor de patiënt duide
lijke waarnemingsregelingen en sa
menwerking met andere hulpverle
ners. De vereniging heeft overigens
nog geen maximum en minimum
aantal patiënten per praktijk vastge
steld.
Na een lange vergadering, ls besloten
dat bij afgifte van een vestigingsver
gunning door een plaatselijke over
heid, volledige overeenstemming
moet bestaan tussen die overheid en
de artsen over de persoon, aan wie de
vergunning wordt verleend. Ook wil
de huisartsenvereniging dat een arts
die zijn praktijk wil overdragen, die
overdracht per toetsing voorlegt aan
een commissie uit de plaatselijke
huisartsenvereniging.
Onder redactie van
Heieen van Batenburg
Vragen uitsluitend in envelop en dus niet per briefkaart
sturen aan postbus 91463, 2509 EB Den Haag. Per vraag twee
postzegels van 60 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buiten
kant opplakken. Geheimhouding is verzekerd.
Kunt u mij ook zeggen wie de
van het stripverhaal De Fos-
ga. dat ik iedere dag weer met
ees° Is het ook ln boekvorm
len?
>rd: De Fosdyke Saga is van
dy. In november 1979 ver
het in Engeland als boek Het
Itgegeven bij Mirror Books,
er bekend zijn er nog geen
voor een Nederlandse boe-
gehc t
.00 u
Graag zou ik willen weten oi
stree Je You never walk alone uit
of een musical afkomstig is,
acht a uit welke0
dear
30u irt; Het liedje is uit de film
aflowi de pacemakers. Het wordt
fn door Lee Towers.
kent vast wel het boek van
Oünther. De heilige en haar
n de drie in het boek genoem
den. Brauneck, Schweigen en
vond ik gedrukte foto's in
lenschap van mijn vader. Be-
leze kastelen werkelijk en zo
liggen ze dan in Duitsland?
verhaal min of meer echt ge-
d: Het verhaal van de heilige
nar van Agnes Günther is
erd op een in Württemberg be-
geschiedenis uit de zeventien-
Uw. waarin een heks bevrijd
door een jongeheer van Brau-
Agnes Günther heeft dit boek
d af kunnen maken. Zij stierf
!e leeftijd vlak voor haar eerste
W roman voltooid was. Haar
man. de theoloog prof. Günther.
maakte het slot. De namen Brau
neck. Schweigen en Goldhaus komen
in boeken over bestaande kastelen in
Duitsland niet voor. Het is ook niet
aannemelijk dat de schrijfster de
werkelijke namen van de kastelen
gebruikt zou hebben. Haar boek was
indertijd erg beroemd. Het zou kun
nen dat de foto's gemaakt zijn naar
afbeeldingen in een Duitse uitgave
van het boek.
Vraag: Voor de handwerkakte U (tex
tiele vormen) kregen wij de opdracht
een levensboom te maken en er Iets
over te vertellen. Wat is de betekenis
van de levensboom en hoe ziet hij
eruit?
Antwoord: De boom, die elk jaar
weer groen wordt en de zaden van de
toekomst voortbrengt, is een van de
grote symbolen van het leven. Speci
aal van lang leven, vruchtbaarheid,
wasdom en rijpheid. In zijn zomer
weelde en winterse kaalheid is hij een
symbool van leven en dood, van
voortdurende verandering. Maar dat
niet alleen: het boomsymbool heeft
ook te maken met de ziel van de
mens, met de ontplooiing van zijn
persoonlijkheid, het geestelijk proces
van rijping en vorming. In bijna alle
culturen, in de oude mythen, sprook
jes en legenden is er sprake van de
levensboom. Er zijn levensbomen van
vóór-Christelijke oorsprong (in het
oosten van ons land nog te zien op
deuren en geveltoptekens). Boven op
zo'n vaak gestyleerde levensboom is
dan het runeteken voor man aange
bracht. Op een Etruskische vaas is de
mens afgebeeld tussen de levens
boom en de doodsboom. Door van elk
een takje vast te houden symboli
seert hij zijn plaats tussen het eeuwi
ge leven en de vergankelijkheid in.
Later werden ook christelijke symbo
len gebruikt. In de Bijbel wordt over
de boom des levens gesproken in Ge
nesis (het paradijs) en in Openbarin
gen 2 vers 7: „Hem zal Ik geven te
eten van de boom des levens". Ik zou
U willen aanraden het boek van Eliot
en Eliade Mythen van de mens
heid". eens te lezen. Daarin vindt u
vele Illustraties van levensbomen uit
verschillende culturen en landen. Het
kan u misschien inspireren bij het
ontwerpen van een levensboom voor
uw handwerkopdracht. Het boek is
een uitgave van Kosmos en ver
scheen in 1977 als Boek van de
Maand.
Vraag: Mijn grootvader had een
prachtig voorleesboek, waaruit hij
ons kleinkinderen voorlas. Als ik het
mij goed herinner heette het Honderd
vertellingen. Kunt U mij helpen aan
de juiste titel en uitgever?
Is het nog verkrijgbaar?
Antwoord: Er zijn maar weinig boe
ken die vijftig Jaar na verschijnen
nog ln de handel zijn. Al langer dan
vijftig Jaar geleden verscheen dit
voorleesboek, namelijk ln 1927 bij
uitgeverij J. H. Kok in Kampen. De
schrijver is J. Schouten en de Juiste
titel ls Honderd vertellingen voor 't
jonge volkje. Het kostte indertijd
2,90 gebonden en 2,25 Ingenaaid.
Misschien ligt het nog wel ergens op
een boekenmarkt of ln een tweede
hands boekhandel op een liefhebber
te wachten. Maar waar?
njA.
dAt<ix- h,
Vraag: Ik draag graag voor op vereni
gingen, clubs en bejaardensociëtei
ten. Nu i)c steeds vaker gevraagd
wordt, vraag ik me af: hoe zit het
eigenlijk met de auteursrechten?
Mag men vrij gedichten voordragen
of moet de auteur daarvoor toestem
ming geven?
Antwoord: De auteurswet ls vermoe
delijk een van de meest overtreden
wetten. Het openbaar maken van ge
dichten. verhalen etc. ls wel degelijk
gebonden aan toestemming van de
auteur of zijn erfgenamen. Onder
openbaar maken wordt verstaan
voordracht ln het openbaar, maar
ook een voordracht in besloten kring
Alleen wanneer deze kring zich be
perkt tot familie en vrienden, en voor
de toegang geen betaling, in welke
vorm dan ook, geschiedt, hoeft men
geen auteursrechten te betalen. Ook
als de voordracht uitsluitend dient
voor het onderwijs en deel uitmaakt
van het leerplan, of voor een weten
schappelijk doel, wordt dit niet als
voordracht in het openbaar be
schouwd. Het auteursrecht vervalt
door verloop van vijftig jaar na het
sterfjaar van de maker.
Kumbaja. Ik heb verschillende reac
ties gekregen naar aanleiding van de
vraag over de betekenis van het
woord Kumbaja ln de bekende gos
pelsong, reacties die ik hierbij (hetzij
verkort) doorgeef. Een lezer schreef
mij dat de naam Kumba terug te
vinden is in de Indische mythologie.
In de Nieuwe Larousse Encyclopedie
wordt bij dit onderwerp Kumbakerna
genoemd als broer van de demon
Ravana. In het boek Mythen van Hin
does en Boeddhisten zo schrijft een
andere lezer wordt verteld dat
Kumbha en Ni Kumbha aanvoerders
waren van een leger van rflkshases
(duivels en demonen) en ln de Chris
telijke Encyclopedie onder het onder
werp Hindoeïsme staat dat Ravana,
de broer van Kumbha-Karna, een
belangrijke rol speelt in het bekende
Ramayana-epos, en wel de rol van
een satanische reus die de macht
uitoefent op aarde. U merkt dat de
naam Kumba steeds voorkomt in
combinatie met duivelen en de
monen.
Toch zijn er ook andere meningen.
Een predikant denkt dat Kumbaja
(dat op verschillende manieren ge
schreven wordt) een verbastering is
van het Hebreeuwse kuma Jah(we).
De Verbondsnaam wordt in het Oude
Testament ook in namen afgekort tot
Ja(h). In Numerl 10 vers 35 staat:
Kuma Jah(we) Sta op o Heer
opdat Uw vijanden verstrooid wor
den. Vindplaatsen zin vooral de Psal
men, met name psalm 3 vers 8: Sta
op, verlos mij, mijn God.
In een gospel- en folksongboek uit
1964 staat bij het lied Kumbaja (aan
eengeschreven) dat het een negrospi
ritual ls, die oorspronkelijk Come by
here heette, maar later, toen het lied
naar West-Indië „geëxporteerd"
werd, is verbasterd in het zogenaam
de Pidgin-English tot Kumbaja.
Een kenner van Afrikaanse stamta
len kwam met enkele anderen tot de
conclusie dat het een lied zou zijn dat
terugkerende negerslaven voor het
eerst hebben gezongen. Kumba zou
daarbij een verbastering zijn van Co-
me by me.
Een lezer die vele jaren tussen een
Xosa sprekend volk leefde, is van
mening dan Kumbaja in de onderde
len Ku - m - ba - ya heel goed zou
kunnen passen in de Xosataalstruc-
tuur, in de betekenis van „om bij ons
te zijn". Het is volgens hem ook mo
gelijk dat het uit een van de verwante
talen, bij voorbeeld Zulu, stamt.
Wat weer overeenstemt met de me
ning van dr. De Blois, een groot ken
ner van Afrikaanse stamtalen, die
met enkele anderen tot de slotsom
kwam dat dit lied voor het eerst ge
zongen werd door naar Afrika terug
kerende bevrijde negerslaven. Kum
baja zou daarbij een verbastering zijn
van het Engelse Come by me.
Lambarene. Alle lezeressen die weer
hebben meegewerkt aan het breiwerk
voor Lambarene heel hartelijk dank.
Ik heb deze week weer een flinke
zending weggebracht. Er waren dit
keer ook heel wat kinderkleertjes bij,
hemdjes, broekjes, jurkjes en pakjes.
Een feest om naar te kijken. U weet
toch dat u voor die kinderkleding niet
gebonden bent aan maten en patro
nen. U kunt zelf uitkiezen wat u leuk
vindt, als het materiaal maar katoen
is. Dat mag ook gekleurde katoen
zijn. Voor wie nog nooi meegedaan
heeft: voor de zwachtels en handdoe
ken zijn wel stencils beschikbaar
waar de maten en katoendikte (altijd
ongebleekt katoen) staat aangegeven
en waarin de verzameladressen ver
meld staan. U kunt die bij mij aan
vragen.
Anoniem. Wil de briefschrijver die
mij een anonieme brief schreef over
het alcoholprobleem, mij alsnog zijn
naam en adres bekendmaken, daar ik
dit probleem niet in de rubriek kan
opnemen.
Volgende week. Op 29 december ver
schijnt de rubriek niet. Ik ga een
weekje met vakantie. Tot over veer
tien dagen dus. Ik wens u allemaal
goede kerstdagen en een gelukkig
nieuwjaar.
