Aantrekkelijke Figaro Constantijn Huygenspri voor Alfred KossmannP Problemen mini-WK vrijwel opgelost Chris Engels/Luc Tournier: Een buitensporig man Voltooid meesterschap onmiskenbaar Begeleidin vioolpartij Pandbriefbiljetten (5jaar) lal Spaarpandbiljetten (5 jaar) sJV Nederlands Kamer Orkest speelt beeldschoon stoort Vlaams protest in Hilversum WesUand Utrecht Hypotheekbank TV-uitzendingen lijken verzekerd En dan nog Resnais krijgtP Franse filmprijs 76m ecn vaste van f*n3ai i Milt Jackson-Ray Brown in Vredenburg MAANDAG 22 DECEMBER 1980 KUNST/RADIO/TELEVISIE TROUW/KWARTET IAG door Franz Srsatman SCHEVENINGEN Voor de derde keer zet de Nederlandse Opera Stichting een troefkaart uit haar repertoire In: Le Nozze di Figaro, Mozarts geniale verklanking (1786) van het libretto door Lomezo da Ponte. De eerste presentatie van deze pro- duktle vlei ln het Holland Festival 1974. waarna een tweede serie volgde in het seizoen 78/77. De regie van Götz Friedrich toneel beeld var. Qunllla Palmstlema (ln kleurcofnbln&ties van kostuums en opzet van de decors hoogst origineel) bleven steeds gelijk, maar ln de muzi kale uitwerking wisselde de bezetting totaal. Het treffendst is de wisseling van dirigenten. Michael Oleier. zette een bitse, hardkllnkende Figaro neer in 1674, opgewonden van karakter door de Jachtige tempi. Hans Vonk bracht ln 1877 een vloeiende lijn aan, maar ook hU leek de zangers soms geen adem te gunnen. Met de Amerikaanse dirigent Dennis Russel Davies ls de produktle geneel het tegendeel geworden van de oor spronkelijke premiere. Want Davies laat de compositie ln heel natuurlijke tempi ontrollen; schuwt desondanks pittigheid niet zoais uit de ouverture bleek. HIJ geeft zijn zangersploeg alle kans om hun vocale schoonheden te etaleren en dat zijn er heel wat in deze voorstelling. Toch overdrijft Da vies naar mijn smaak door het duet tussen de gravin en haar kamenier ster Susanne (de brief) zo langzaam te nemen. Hetzelfde gelcit voor alle ari a's in bet vierde bedrijf, met als uit schieter Susanna's Dah vieni, non tardar, waarin de begeleiding door de traagheid gewoon uit elkaar valt. Overigens speelt het Nederlands Ka mer Orkest beeldschoon. De regie werd dit keer niet Ingestu deerd door Friedrich, maar door een assistente, de Amerikaanse Jeanctte Aster. Met ccn vrijwel geheel nieuwe ploeg zangers-acteurs gin»; zij aan het werk. het resultaat is heel behoorlijk; het spel tussen de elkaar ln liefde beconcurerende partijen bloeit en boeit, zo zelfs dat het onbegrip van wege de Italiaanse recitatieven door kleinigheden ln gebaren, gezichtsuit drukkingen en houdingen wordt weg gespeeld. Toch zit er minder contrastwerking ln deze serie voorstellingen dan ln de vorige twee. John Bröchcler als Graaf Almaviva ls ts weinig graaf (nobel, heersend, sluw ook decadent) en te veel kluchtfiguur. Of hij op aanwij zing van de regie zou zo stond te huppelen, en voortdurend clownesk de buik vooruit draaide, of op eigen gezag zijn rol zo invulde, mooi zag het er in ieder geval niet uit. En waarom de man zo'n slordig zittend pak aan getrokken en een pruik opgezet die totaal niet bij zijn gezicht past? Ge lukkig dat Bröcheler goed zingt, al U hij ook vocaal de Graaf (geheel ln de lijn van de roluitbeelding) nogal licht voetig op. Joseph Joachim opnieuw uitgevoei door Jac. Kort SU irutf De Amerikaanse bariton Samuel Ra- mey heeft een makkie aan deze mees ter; hij overspeelr Bröcheler volko men. wat eigenlijk Jammer ls. Vocaal beheerst hij de scène ook geheel; wat een prachtig timbre, wat een schitte rende dictie en. ook nog, wat een uitstekende toneelpersoonlljkheld. Met Sheri Greenawnld als een speel se. slimme Susanna, vormt hij een Ideaal liefdespaar waar deze hele, Een scène uit Le Nozze di Figaro met in de hoofdrollen Samuel Ramey, Evelyn Brunner, Sheri soms Ingewikkelde komedie van ver- Greenawald en John Bröcheler. stopperijen, briefjes en verkleedpar tijen. om draalt. AMSTERDAM Al y lUU de hij niet de geringst L eenkomst met de fanta en zelfs beangstigen* schijning van Paganli Ls diens opvolger, Josej ctic chim (1838-1907) een e, is h, roemd violist geweest i voorganger. land en 1 En voortreffelijke Figaro, waarin ook een wat Moeke-achtige Gravin (de Zwitserse sopraan Evelyn Brunner, niet stralend van stem. wel degelijk) met zorgelijke blik achter de verwik kelingen aanholt. Met heel mooie bij dragen van Nederlanders als Cora Canne Meijer (Marcelina). Simon van der Geest (hij vangt het gebrek aan stem schitterend op met acteursfoef jes), Saskia Oerrltsen (puntgaaf in het piepkleine Barbarlna-rolletje), Pieter van den Berg en Ton Haenen (zij waren resp. Bartolo en Antonio vanaf de oerpremlère en lijken onver anderd). De voorstellingen lopen tot en met 23 Januari ln Amsterdam, Utrecht, Rot- Tegenover hem staat Figaro, de terdam, Nijmegen en Eindhoven. Tij knecht met genoeg zelfbewustzijn om dens de kerstdagen ln Amsterdam, zijn meester diens feodale uitspattln- Stadsschouwburg op 23. 28 en 30 de gen op seksueel gebied te ontzeggen, cember Liefdespaar HILVERSUM (ANP) Met een vreedzame betoging hebben onge veer honderd leden van het „Taaiac tiecomité" uit Gent gistermiddag bij de NOS geprotesteerd tegen de uit zending van Panoramiek van afgelo pen woensdag over de opkomst van het neo-nazisme in Europa. Nadat de activisten, die met twee bussen naar Hilversum waren geko men, aan een vertegenwoordiger van de studlodienst een pamflet voor de verantwoordelijke programmama kers hadden overhandigd en enkele Vlaamse liederen hadden gezongen vertrokken zij naar Amsterdam. In het pamflet nemen de actievoer ders het Panoramiek kwalijk dat in de rubriek werd voorgesteld als zou de jaarlijkse Ijzerbedevaart ln Dlx- muiden „liefst uitsluitend toeganke lijk zijn voor rechts extremisten, fas cisten en nazisten". De actievoerders vinden dit een grote verkrachting van de werkelijkheid. In wezen, zo stellen zij, ls de Ijzerbede vaart ieder Jaar een ontmoetings plaats voor Vlamingen, wars van elke partij, Ideologie of geloofsovertui ging. Zij zeggen ook gepoogd te hebben buitenlandse extremistische groepe ringen bij de bedevaart te weren maar dat dit door lankmoedigheid van de Belgische overheid niet is ge lukt. ADVERTENTIE jy Pandbriefbiljetten. looptijd 5 jaar 4A10/ g flf Ba/O Het huidige rentepercentage is 10!£% (effectief rende- B n JfO ment ca. 10.50%). In coupures van f 1.000,-en Ww' f 10.000,-. Aan toonder. Groeit in 5 jaar naar resp. f 1.647,- en f 16.470,-. Na twee jaar reeds inwisselbaar tegen rente-aanpassing. Rente ingaande de le of 16e van de maand.*, n.. .«.nmrnn» Hoofdkantoor: Amsterdam. Sarphadstraat l. 020-263131 HILVERSUM (ANP) Het ziet ernaar uit dat er toch televi siebeelden komen van het zogenoemde mlnl-wereldkampl- oenschap voetbal, dat rond de jaarswisseling met deelneming van Nederland, Uruguay, Italië, West-Duitsland, Brazilië en Argentinië ln Montevideo wordt gehouden. In het Rijksmuseum in Amster dam wordt op 20 december een ten toonstelling rond de Utrechtse beeld houwer Adriaen van Wesel geopend. Deze beeldhouwer leefde in de vijf- tiende eeuw en werd vooral bekend om de houten beeldengroepen, die hij veelal voor kerken en kathedralen maakte. Van het oeuvre van deze vroege kunstenaar heeft het Rijks museum ruim twintig werken bij el kaar gevonden. Naast het werk van Van Wesel laat de tentoonstelling ook ongeveer 35 wer ken van Utrechtse tijdgenoten zien. Het totaal geeft een ongekend over zicht van devotiesculptuur uit de tweede helft van de vijftiende eeuw. De tentoonstelling duurt tot 15 maart het volgend jaar. Speciaal vandaag De geboorte van Christus. Amerikaanse televisiefilm over de problemen van Jozef en Maria. Ned. 2/21.30 De Actuele Documentaire gaat deze keer over El Salva dor, de rijken, de armen en de guerillastrijd tegen de militai re junta. Ned. 1/22.35 Onderwerp van Plein pu bliek is deze keer: meditatie. Panclgesprek en vragen van luisteraars. Hllv. 2/9.30 Tweede documentaire van Henk Ho»Inga over de situatie in Ufugnaj waar het Neder lands elf tal rond Nieuwjaar gaat voetballen. De stemming in bet land, maar vooral de politieke situatie. HUv. 2/22.40 Volgens Carel Enkelaar, hoofd dienst televisieprogramma van de NOS. zijn de partijen, die over de televisierech ten onderhandelen, dicht bij elkaar gekomen. Hij verwacht vandaag een definitieve overeenkomst. Gaan de televisie-uitzendingen door dan zal de NOS naast rechtstreekse reportages ook een aantal samenvat tingen verzorgen. Het definitieve pro gramma ls nog niet vastgesteld, maar het is natuurlijk haast wel zeker dat men dan de poule-wedstrijden van Nederland (op 30 december tegen Uruguay en op 6 januari tegen Italië) op het scherm zal brengen. De NOS- radio verzorgt ook directe reportages van deze ontmoetingen. De televisie-uitzendingen van dit vriendschappelijke voetbaltoernooi dreigden in het grootste deel van Eu ropa niet door te gaan toen bleek dat de organisatoren de televisierechten voor Italië hadden verkocht aan een particulier commercieel televisiesta tion ln Milaan De Europese omroeporganisatie EBU, besloot toen alleen beelden op het Eurovlsienet te verspreiden als die rechten voor Italië zouden worden afgestaan aan het nationale Italiaan se staatsbedrijf RAI. Daarover wordt thans onderhandeld, waarbij ook de organisatie ln Uruguay betrokken ls. Die heeft de nodige druk op ..Milaan" uitgeoefend want mocht het Milanese station de rechten niet aan de RAI overdoen dan betekent dit een grote schadepost voor de organisatie. Die ontvangt dan weliswaar wel de ver goeding van de rechten voor Italië maar niet die voor de rest van Euro pa, een verschil van bijna twee mil joen gulden. door Jan Kuijk De aardigste beschrijving van de samenleving op Cura cao geeft Jo van de Walle ln zijn boekje „Beneden de wind". Van de Walle tekent daar het beeld van een Italiaanse stad-staat uit de renaissance en hij plant dat beeld over naar Curagao een eiland, Iets groter dan Zuid-Beveland en met hooguit 175.000 bewoners. Een wat rooskleurig en eenzijdig beeld voor de Curagaose situatie, maar daarom zo aardig omdat het een geschikt decor vormt om Chris Engels/Luc Tournier daar ln te la ten rondlopen. Als Je wilt vertellen wat Chris Engels allemaal heeft ge daan of aangepakt in zijn leven, dat zaterdagavond op zo ontluisterende wijze aan een einde kwam (op straat, aangereden door een auto), dan moet je om vergelijkingen te treffen inderdaad de namen oproe pen van genieën uit het Venetië of het Florence van weleer. Nu was Chris Engels waarschijnlijk geen genie, en moet Je met dergelij ke vergelijkingen een beetje oppas sen. Als op een gegeven bgenblik een leraar Duits met een boekje over Qoethe en Schiller op zijn naam ln de handelingen van de Maatschappij voor Letterkunde wordt herdacht als „de Goethe van Applngedam" dan bewijs Je zo'n man en zijn nagedachtenis daar nauwelijks een dienst mee. Maar Chris Engels mag zeker buitenspo rig genoemd worden en waarom dan dat miniatuur-landje niet ver geleken met een miniatuur-staat uit het verleden en hem met één van de bewoners? Engels kwam in 1938 naar Curagao als kersvers ln Lelden afgestudeerd arts. HU heeft ln de volkswijk otra- banda van Willemstad een drukke artsenpraktijk opgebouwd en lüj had, zoals ln zo'n kleine afgesloten maatschappU te verwachten valt, ook allerlei officiële baantjes: schoolarts, maar ook patholoog anatoom bU rechtszaken en derge lijke. Niet hoog genoeg te waarderen werk, maar op grond daarvan zou zUn naam hier toch niet genoemd worden. Chris Engels stortte zich met al zUn energie op het culturele leven van Curacgo. HU ging door met het schrijven van gedichten en verhalen. HU deed actief mee aan Chris Engels/Loc Tournier WILLEMSTAD, CCRAcAO BIJ een verkeersongeval is zaterdag avond omgekomen de Curmgaose arts Chris Engels, in Nederland be ter bekend als de schrijver en dich ter Loc Tournier. Engels, die ln 1907 In Rotterdam werd geboren, ging in 1936 naar Curacao waar hij één van de leidende figuren van het cultureel leven werd. het muziekleven en ontpopte zich daarij niet alleen als uitvoerend musicus, maar ook ais componist. HU schilderde en zag zUn werk tweemaal eervol vermeld op de Blennale van Sao Paula en op een tentoonstelling ln het Amsterdam se StedeUJk van San berg en het Schledamse StedeUJk van Pierre Janssen. In de oorlogsjaren, toen Nederland bezet was, zette hU ln WUlemstad het literaire tijschrift „De Stoep" op. waarin alle zich buiten Neder land bevindende schrijvers hun werk kwUt konden en Antillianen als Tip Marugg, Charles Corsen en Oda Blinder debuteerden. Ook brak zich ln „De Stoep" een vernieuwing aan die Engels constateerde het met trots in een interview met Jos de Roo in het dit jaar door de Wal burg-pers uitgegeven „Antllliaans Literair Logboek" pas in Neder land in het werk van de vijf tigers doorklonk. „In de oorlog hadden de Nederlandse dichters zich niet ver nieuwd, maar de Nederlandse poë zie wel," zei Engels triomf an te UJk tegen De Roo. En, alsof dit alles nog niet voldoen de ls: Engels bemoeide zich onder tussen ook met de poUtlek, o.a. door ln 1949 als kabinetsformateur op te treden, lüj stichtte het Curasao's museum, hield zich bezig met de aardrijkskundige namen op Cura sao (om daarmee de geschiedenis van Curagao te verlengen tot de voor-Spaanse tijd toen het eiland nog helemaal en aUeen van de Indi anen was) en hU was de laatste Jaren bezig met het schrijven van de geschiedenis van het St. Eltsabeth- hospltaal op Curagao; een boek dat zou moeten dienen als proefschrift aan de universiteit van Nijmegen en dat zou bewijzen dat hij ook nog een zeergeleerd medicus/historicus was. Hij woonde in het oude, unieke en paradUseUJke plantershuis „8troomzigt", waarin hij de archi tect O. Rietveld de vrije hand Uet bU de restauratie, op die manier bewUzend dat er ook nog andere manieren zijn om het verleden te conserveren dan de door de Neder landse monumentenzorg tot alleen zaligmakend verheven methoden van de kunsthistorici. Uiteraard kon dit alles niet zonder kritiek bUJven. In het zoëven ge noemde gesprek met Jos de Roo heeft Engels die kritiek onder ogen gezien. „Ze hebben natuurUjk geUJk als ze zeggen dat lk zoveel doe en niks echt helemaal goed. Je zou Je op één zaak kunnen werpen, als Je daar de moed toe had. De kans dat Je dan Je levensonderhoud er uit haalt, ls enorm klein. Kijk maar eens naar de schildersvrouwen ln Europa. De vrouw van ModlgUanl is het prototype. Die schuilt het raampje open als de begrafenis stoet van haar man langs gaat en komt als een vlinder naar beneden. Ze kan ook meebegraven worden. Schildersweduwen kunnen zich niet indenken dat hun man dood ls. Ze zien hem nog ln leven ln zijn schil derijen, ze willen er niets van losla ten. Dat ls een kunstenaar die zich vasthoudt aan één ding. Wie daar van afwijkt, ls eigenlijk een beetje een bang mens. Het troost me dat Sandberg eens tegen mij zei; 'Een kunstenaar moet er eigenlijk Iets naast hebben.' Ik heb altijd gedacht dat lk elgenUJk een bang mens wds." Een fraai understatement: „er Iets naast hebben". Wat Jammer dat nooit de vraag beantwoord kan wor den, wat er van Chris Engels zou zijn geworden als hU ln .1936 niet naar Curagao was gegaan, maar bU voorbeeld ln Rotterdam als huls arts was bUJven hangen. Ik houd het er maar op, dat hij dit allemaal heeft kunnen doen en worden ln en door de kleine schaal van Curasao en dat die ook zUn maat hebben bepaald. Maar het ls er daarom alle maal niet minder boeiend om. ajo rth JieTTT jki Behalve dat, was hU ook v raadgever van o.a Brahms rék, die hij bU het compor» hun vioolconcerten terzljdf Nog heden ten dage voert li violist de cadenzen uit, die voor verscheiden viool heeftr vervaardigd. Zijn eigen vioolconcert op\i i ungarischen welse", riateif* 1859, wordt zelden meer jonge Duitse violist Uil had het vrijdagavond weer e de dag gehaald en er al ziji sche capaciteiten (en die gering!) aan besteed om dit een aantrekkelijke uitvoerin pen. Hij is daar. wat mij beti e in geslaagd, maar dat lag hem, maar aan het feit dat de razend moeilijke vioolpart W1 ze ld heeft doen gaan van eer zware orkestbegeleiding, waa overmaat van ramp niets te dat we niet reeds kenden Mendelssohn, Schumann of it Joachim was geen vioob Ktr; componist, maar een compo violist, dat ls geheel lets and Het Radio Filharmonisch Orl D c deze avond Brahms' akadi Festouvertüre en Dvoréks symfonie uitvoerde, stond onder leiding van Miklós Erdésnle Hongaarse dirigent, die al] nis t pijnlijke nadrukkelijkheid trs doch er niet ln slaagde mi De I Zijr lit bej adel! st maken van de noten. tij< l fed h PARIJS (AFP) De 59-Jarig regisseur Alain Resnais 1 „Grote prijs van de Franse kregen voor zUn film ..Mon o merique". De met algemene a bekroonde film draait al 3 uitsluitend ln Parijs, waarbU half miljoen bezoekers alle voor een werk van deze als ,x bekend staande cineast zijl np ken. „Mon oncle d'Amértqi eerder de speciale prijs van van het festival van Canne naar George Melles genoen tiekprijs gekregen. Ondanks een bescheiden pi n heeft Resnais al 30 Jaar ei Invloed op de Franse film. maker van onder andere „O (1952) over het werk van I „Nult et brouillard" (1956) Duitse concentratiekampen al ook van „Hiroshima mon *j°* (1959) en „L'annee demière a bad" (1961). ADVERTENTIE gM Spaarpandbiljetten, looptijd 5 jaar. Het huidige rentepercentage is 10,6%. Groeit Het huidii 0 resp. f5.000,-. Aan toonder. is f600,- rcsp.f 3.000,- f 5,- resp. f 25,- naar beneden wordt het e Dagelijks ingaande rente. »m)«vmnu^ éQ) WesUand Utrecht Hypotheekbank Hoofdkantoor. Amsterdam, Sarphatistraat L 020-263131 Leeuw valt dompteui EINDHOVEN (ANP) BIJ de re van een winterclrcua ls de teur Richard Chlpperfleld gis )sY dag door een acht Jaar oudi jtle aangevallen. Hij is daarbij a nar linkerhand gewond en moest j e ziekenhuis behandeld worden in normaal kunnen meedoen aaajtit dere voorstellingen van het c or hn ngc hor DEN HAAG Vrijdagavond zijn ln Den Haag de literaire prijzen 1980 van de Campertstlchtlng uitgereikt. Alfred Kossmann kreeg bij die gelegenheid de Const Huygensprljs voor zijn gehele oeuvre. In het Juryrapport werd Kosamanna „toeristische levenshouding" uniek genoemd ln de Nederlandse 11 te ra- onstaS onneka Dat lui UTRECHT Waar de nog levende bebop-boys ruim 35 Jaar na een korte, doch Ingrijpende Jazzrevolutie el- kaars levenspad kruisen, daar ls ruimte voor wat muzikale nostalgie van uiteenlopend niveau. Een uitver kochte Kleine Zaal in het Muziekcen trum Vredenburg beleefde Jl. zater dagavond de zwiepende staart van een uitgebreide Europese tournee van twee aristocats die mede vorm gaven aan die omwenteling waarvan Newyorks 52e straat het epicentrum was. bassist Ray Drown en vlbrafo- nlst Milt Jackson. Enig historisch perspectief lijkt me verhelderend voor de rest van dit betoog. Jackson en Brown vonden elkaar rond '44 ln de eerste kleine en grote formaties van Dizzy Gillespie. Uit de GUlespie-band kwam in '53 het Modern Jazz Quartet voort, met Brown en Kenny Clark* in de ritme- sektie Var. de 22 Jaar dat het MJQ bestond, was die oorspronkeUJke be zetting wellicht de sterkste. Clarke en Brown haakten snel om uiteenlopen de redenen af. Jackson verkocht zUn ziel en zaligheid aan het John Lewis- concept, werd het vertolkende brein, de spektaculalre visitekaart van het ensemble. En Brown? Brown reisde met Granz' Jazz at the Philharmonic' de aardbol enige keren rond en bleef bijna zes tien Jaar bU Oscar Peterson hangen, diens beste periode. Vervolgens ves tigde de bassist zich in Los Angeles, werd èr een geslaagd zakenman met een scala van activiteiten. Nu bijna tien Jaar geleden begonnen de regelmatie samenkomsten van Brown en Jackson, wanneer het MJQ maar op reces was. En daar kwam ook de kleine Jarnaicaanse pianist Monty Alexander ln de picture, die met een mixture van Peterson, Nat Cole, Ahmad Jamal en nog een stuk of wat klavierstijlen ln ons land een volgzame stoet fans op de been heeft gebracht. HU en drummer Grady Ta- te (48) completeerden het kwartet, dat óndanks alle gesmeerde onderde len van een uitgekiend twee-uurs-re- pertolre een maximum aan spontani teit ln klank wist om te zetten. Een MJQ In dee context zou nog jaren mee kunnen. Jackson en Brown mo gen dan afzonderlijk ln voornoemde verbonden nogal wat voetstappen op vooral Amsterdamse podia hebben liggen, samen zUn ze hier vrijwel nim mer te horen geweest Meesterschap In Utrecht waar men zich de oortjes spitste, werd die uitstraling, de aris tocratie van voltooid meesterschap meteen vanaf de eerste maten van „C Jam Blues" onmiskenbaar duldeUJk. De vibrafonlst legt over het meest onbenullige wUsJe een subtiel, door zichtig blauwzeem, waardoor lene- mienemutte de allure krijgt van een Opus DeL En het bUJft daarbij verba zen, hoe gerafflneed „Bags" de dra matiek van een melodie weet te ac centueren door een coherente opeen volging van triolen, ritmische ver snellingen en vertragingen, waardoor de spanning er altijd in blijft. Een man als Jackson die met speels gemak kans ziet ook „breaks", de 4 of 8 maten beurtzang met hier vooral Tate, te modelleren tot afgeronde mi niaturen, még wel eens bestraffend zeggen dat de Jeugd maar podia op klimt voor ze hun les kennen. De bassist Brown is de erkende maestro voor wie het gaat om de akoestische bas. de mooie, dragende toon ln de begeleiding, de sobere, effectieve so list die de essentie van het ritmische gegeven nimmer uit het oog verliest. Na hem ls een hele generatie virtuo zen gekomen Scott LaFaro etc. die het Instrument spectaculair heb ben verzelfstandigd, maar de zuiver heid van Brown ls als een fust oude wUn. Veel springlevende creativiteit dus, waaraan ook Alexander en Tata adekwaat weerwerk boden. Toch kan lk de wezenloze populari teit van de pianist niet helemaal on derschrijven. HU komt op me over als een spectaculaire alleskunner zonder poeha, maar zUn ware lk bUJft verbor gen achter oppervlakkig gestoei met „Con Alma", via een reeks frivolitei ten, eindigend ln calypso's van een dubieus merk. Een prima pianist, die het aan herkenbaarheid ontbreekt. tuur en werd de „precisie van zijn woordkeuze, het lakonleke van zijn stijl en de bedwongen maar altijd vibrerende melancholie van zijn toon" ln verband gebracht met zijn afstandelijk, maar gevoelig waarne merschap. In zijn dankwoord ging Kossmann nader in op de relatie tussen litera tuur en leven. HIJ noemde de schrij ver een „profiteur van zijn eigen erva ringen" en maakte aannemelijk hoe langzamerhand „het leven van de schrijver verdwUnt ln zijn werk". De Constantijn Huygensprljs een van de belangrijkste literaire prijzen in ons land vond hij „een prettige prijs" aangezien deze wordt toege kend aan een oeuvre, niet aan een schrijver. Zo hoort het ook. vond Kossmann: „Ik aanvaard de prijs, namens mijn geschriften, dankbaar en tevreden". De Jan Campertprijs ging naar de dichter Ed Leeflang voor zijn debuut „De hazen en andere gedichten", een bundel die ook in de kritiek een erg gunstig onthaal kreeg. Leeflang zei ln een humoristisch dankwoord dat lüj al lange tijd gedichten schrijft, maar pas onlangs, na aandrang, tot publl- katle overging en nu „van geen op houden meer weet". Oek de Jong ontving voor zUn succes volle roman „Opwaaiende zomerjur ken" de Bordewijkprljs. Het Juryrap port prees de eenheid van essentiële Campertprijzen 1980" (ecn thematiek en sterke vormgeving. De van BZZTÓH) een beschouw Jong dankte met een boeiend verhaal over een bezoek aan het Ooethe-huis In Weimar. HU had daar ln Ooethes slaapkamer (die ook de aan een spUker de zonnel Goethe zien hangen. Dat een opwindende ervaring van, tijdigheid" gegeven, alsof God hij ln dezelfde tijd leefden. WM ruimte van de gelijktijdigheid voelt zijn bestaan Ingebed I veelomvattender bestaan. Md voor de.Uteralre verbeelding ri kelljke mystiek lijkt De Jonf j plg als schrijver sterk geocctf Voor de essaybundel „De Zafl mentaliteit" werd aan Andrei nier de Greshoffprljs toegeked „eruditie, moed, stijl en eiged held" bestrijd Burnler het del gescheidenheden (masculiflM minlsme, wetenschap/kunst, emotie) en pleit zU voor het dei polariteiten. Burnler bedanM een prachtig sprookje, over bouter die moet kiezen tusses zie" en „pap" (eten). ZU trokj gens fel van leer tegen de ffl school, en hield een pleldoi poëzie, voor creatieve levens&d De Utrechtse hoogleraar nw Nederlandse letterkunde dr. Aj temann kreeg tenslotte de 'm sandeprtjs voor zUn bljzondd diensten op het terrein van dj kunde, ln het bijzonder voord gaven met betrekking tot J- 8 poid en J. C. Bloem. Aan alk winnaars werd ln het boetf, wUd, gevolgd door blbliograM gevens. Dat boekje ls ln de del verkrijgbaar.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 4