CNV helpt buitenlandse vrouwen
Tekening van een lezer
rouw
4
handtekening met een ziekte
Commentaar
late informatie
n>
sbureaus tegen
Loop van reizen
VW-kantoren
Nederlandse samenleving vergeet geïsoleerde groep
PRETTIGE
KERSTDA6EN
Onderwijsstakers
steunen indirect
minderheden
samen dansen
plus gaat weg
ikv-kaart
as IDAS 19 DECEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
ang van zaken bij Koninklijke
r Stevin mag een klassiek
eeld heten van het falen van
ipleiding van een bedrijf dat
Kg niet tot een echte werkba-
nhcid was uitgegroeid.
waar. een deel van de raad
jestuur (dat is de hoofddirec-
dit gigantisch bedrijf heeft
ld en daar ook de consequen-
it moeten trekken, maar na-
jk gaat de raad van commis-
van dit bedrijf evenmin
De commissarissen hebben
te laat ingegrepen en dat kan
maar verklaard worden uit
jt, dat zij zich onvoldoende en
Je dig hebben laten voorlich-
ver de gang van zaken.
een terugspelen van de ver-
(ordelijkheid op de falende
leuren? Natuurlijk niet, want
and wordt bij een dergelijke
neming benoemd op grond
ijn mooie ogen of zijn vermo
lm zoete broodjes te bakken.
ide
ril I
laiwi
pturi
commissaris van een be-
in deze omvang mag en moet
jd worden dat hij met een
arsblik het hele terrein over-
n dat hij, zodra hij iets onge-
of ongeloofwaardigs ziet,
in het initiatief neemt om door
oede en gerichte vraagstelling
inlichtingen in een zo vroeg
lijk stadium boven tafel te
van de feiten van de raad van
ur van Volker Stevin is onge-
ild ook dat hij de onderne-
^ZZjsraad volledig heeft gene-
Wat dat betreft mag er aan
nerd worden, dat minister Al-
met de gedachte heeft ge
il om ondernemingsraden en
van commissarissen over-en-
de bevoegdheid te geven met
r in contact te treden voor het
n van overleg.
D dergelijke situatie wordt dus
reet ie van het bedrijf om
Dat kan misschien in som-
gevallen tot spanningen bin
ten bedrijf leiden, de zaak-
Stevin is er dan als bewijs
[n dergelijk contact in een
r stadium wel eens heel heii
voor de onderneming had
en zijn. Raad van bestuur en
van commissarissen zitten, zo
theoretisch dan toch zeker
isch in hetzelfde circuit, dat
om reden van zelfbescher-
(en soms verkeerd gericht ei-
elang) de neiging heeft een
circuit te worden. De ken
de ongerustheid die in een
meming aanwezig is, had in
een geval als dit misschien voor een
tijdige doorbraak kunnen zorgen.
En. om terug te keren tot de raad
van bestuur, het verhaal van de ene
kapitein aan het roer mag dan een
aardige beeldspraak zijn, die het op
zee met een niet al te grote boot
best doet; voor een concern met
deze omvang gaat het in de praktijk
niet op. Overleg en het over en weer
doorgeven van inlichtingen zijn in
een dergelijke situatie essentieel en
daar heeft het blijkens de berichten
binnen de raad van bestuur bij
Volker Stevin nog wel eens aan
ontbroken.
Een fout, die zich op het ogenblik
ook duidelijk manifesteert is dat bij
de fusie in 1978 van twee niet
gelijksoortige bedrijven als Volker
enerzijds en Stevin anderzijds niet
eerst een voorzichtige integratie
periode is beproefd. Het gefuseerde
bedrijf is onmiddellijk, zonder dat
het tot een eenheid was uitgegroeid,
agressief de markt op gegaan en
heeft daar meer dan gewone risico's
genomen. Ook voor het bedrijfsle
ven geldt dat wie zich aangordt,
niet mag roemen als hij die zich
losmaakt.
Ten slotte zijn de consequenties in
de persoonlijke sfeer bij het perso
neel bij deze fusie verwaarloosd.
Dat heeft met name tot gevolg
gehad dat er nogal wat schaars en/
of moeilijk te vervangen talent bij
het bedrijf is weggelopen.
Toegegeven: het is allemaal nakaar
ten, maar anders dan het spreek
woord beweert, is nakaarten een
heel zinvolle bezigheid. Schaak- en
damrubrieken in de krant ontlenen
er hun reden van bestaan aan. Er
ligt in de „verbijsterende" gang van
zaken bij Volker Stevin genoeg ma
teriaal opgetast voor andere onder
nemingen (en de wetgever) om le
ring uit te trekken van hoe het
vooral niet moet.
En, zonder de behoefte te hebben
ook maar iemand uit de raad van
commissarissen van dit bedrijf met
name te noemen of persoonlijk te
treffen: welke consequenties denken
de commissarissen zelf te moeten
trekken als de kar straks weer een
beetje redelijk in het spoor zit?
Het kan toch niet juist zijn dat de
gevolgen in de persoonlijke sfeer
zich straks uitsluitend zullen uit
strekken tot de weggezonden leden
van de raad van bestuur en de drie-
a vierhonderd op straat gezette per
soneelsleden, terwijl de commissa
rissen zelf buiten schot blijven?
een onzer verslaggevers
ECHT Directeur mr. Rameijer
het reisbureau van de Ne-
Spoorwegen, ls er tegen,
e VW's binnenlandse vakantle-
ementen verkopen en dat zij
bij worden gesteund door het
oaaal Bureau voor Toerisme.
,V inuarl komen de VW's voor het
10 op de markt met een landelijk
ramma, waarin enkele tientallen
en Jenlandse vakanties zijn opgeno-
Deze arrangementen zullen wor-
K'** verkocht door de VW-kantoren
Dick roor een deel ook door ANVR-
lureaus.
8 u Runeljer vindt het onjuist, dat
VVa zich nu ook als relsorganlsa-
tra
door Marga Rijerse
AMSTERDAM De vrouwen van buitenlandse werknemers
in oijs land dreigen steeds verder achterop te raken. Ze
worden als het ware door de Nederlandse samenleving verge
ten. Het zijn die vrouwen die him mannen volgden naar het
„beloofde land", op zoek naar een stukje welvaart die er in het
moederland niet was. Deze vrouwen vormen een geïsoleerde
groep in onze samenleving, en zijn dan ook moeilijk te
benaderen. Vanuit het CNV is een eerste stap gedaan om wat
voor deze vrouwen en de buitenlandse werkende vrouwen te
gaan doen.
Enkele maanden geleden kwam de
22-jarige Marokkaanse Rachlda Iaal-
lala de gelederen van het vrouwense
cretariaat van het CNV versterken.
Er bestaan grote verschillen ln de
posities van de buitenlandse vrouwen
en dat maakt het niet gemakkelijk
Iedere vrouw bewust te maken van de
mogelijkheden welke de Nederlandse
samenleving haar biedt. Emancipatie
van de buitenlandse vrouw ls volgens
Rachlda dringend gewenst. Een
emancipatie die van onderaf moet
beginnen.
Veel vrouwen, ook zij die al geruime
tijd ln Nederland wonen, spreken
nauwelijks of niet de Nederlandse
taal. Door deze taalbarrière ls het
voor hen nog moeilijker om zich aan
te passen. De vrouw durft, voor zover
haar man dat toestaat, nauwelijks de
straat op. Zij kan zich niet verstaan
baar maken en zelfs het zoeken van
de juiste bas levert grote problemen
op omdat zij niet ln staat is de num
mers te lezen.
Naast het geven van taalonderricht,
zegt Rachlda, ls ook het geven van
voorlichting over de Nederlandse sa
menleving erg belangrijk. „Het ls erg
moeilijk om buitenlandse vrouwen te
benaderen. Ik heb weliswaar het
voordeel dat lk zelf Marokkaanse
ben, maar dikwijls treden ze Je toch
erg argwanend tegemoet. Je bent ln
hun ogen toch te veel „verneder
landst". Daar komt nog bij dat ze je
altijd ln de eerste plaats zien als
vrouw. Je moet Je bewijzen, het ver
trouwen ln Je zien te winnen. Er voor
zorgen dat Je niet te spontaan bent.
want dan wordt al snel een stempel
op Je gedrukt van dat meisje deugt
niet."
Bezit
De Koran (de bijbel van de Islam)
zegt dat man en vrouw eikaars gelijke
zijn. Toch beschouwt de Marokkaan
se man zijn vrouw altijd ais een bezit.
Je kimt daar, volgens Rachlda, niet
de man de schuld van geven. Hij ls
bang dat wanneer bij voorbeeld zijn
vrouw zich wat meer bewust wordt
van haar omgeving, hij zijn manne
lijk gezag over haar kwijtraakt.
„Emancipatie moet dan ook niet al
leen op de vrouw gericht zijn, maar
op man en vrouw samen. Maar om
zoiets te bereiken moet er heel wat
goede wil en overredingskracht aan
te pas komen."
De buitenlandse vrouwen hebben het
ln Nederland heel wat moeilijker dan
hun mannen. De man werkt buitens
huls, heeft zijn vrienden en beheerst
de Nederlandse taal. Zijn vrouw daar
entegen zit alleen, met haar kinderen
tussen vier muren. Zonder kennissen
en haar familie ver weg ln het thuis
land. Het huishouden volgens Neder
landse begrippen ls voor een Marok
kaanse snel gedaan. De hulshouding
hier ls geautomatiseerd, ln haar vori
ge land deed ze alles zelf. Van zelf
broodbakken tot aan het eigen land
bewerken. Hier heeft zij dat niet
waardoor zij ln feite twee keer zo
geïsoleerd ls. De Marokkaanse man
heeft over het algemeen weinig ver
trouwen ln de Nederlandse maat
schappij. Hij staat zijn vrouw nauwe
lijks toe dat zij het huls uit gaat. De
emancipatie van de buitenlandse
vrouw, zo vind Rachlda. moet dan
ook anders verlopen dan de emanci
patie van Nederlandse vrouwen.
Gering
Het CNV probeert de buitenlandse
vrouwen in eerste Instantie te berei
ken vla de bij het CNV aangesloten
buitenlandse werknemers. Een ge
ring aantal buitenlandse werkneem
sters ls lid van het CNV. Uit een
eerste onderzoek van Rachlda blijkt
dat bij de Industriebond CNV slechts
35 buitenlandse vrouwen zijn aange
sloten. Rachlda ls van plan om ln de
Rachida Iaallala
komende weken een bezoek te gaan
brengen aan alle CNV-bonden en om
vla deze bonden ln contact te komen
met de aangesloten buitenlandse
werkneemsters. Zo heeft zij ln de eer
ste week van Januari een bijeenkomst
georganiseerd voor Marokkaanse
vrouwen die werkzaam zijn op een
wasserij ln Amersfoort. Rachlda: „Ik
wil deze vrouwen wat gaan vertellen
over hoe de Nederlandse maatschap
pij in elkaar zit. Wat hun rechten en
plichten zijn en wat zij bij voorbeeld
moeten doen bij een arbeidsconflict
met hun werkgever. Ik wil deze vrou
wen zo veel mogelijk Informatie ge
ven, ongeacht het feit of zij al vak-
bondslld zijn. Ik wil hun vertellen wat
de vakbond voor buitenlandse vrou
wen kan doen, zorgen dat zij het
belang van georganiseerd te zijn gaan
Inzien."
Veel buitenlanders ln ons land zijn
bang voor vakbonden. Ze willen zich
niet Inlaten met de vakbeweging om
dat ze denken dat bonden politieke
organisaties zijn. Ze zijn bang dat
wanneer zij lid worden ze nooit meer
terug kunnen gaan naar hun thuis-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859. 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
ties presenteren omdat zij daarmee
de concurrentieverhoudingen scheet
trekken: zij worden evenals het Na
tionaal Bureau voor Toerisme voor
een deel gesubsidieerd door de ge
meentelijke en rijksoverheid.
Evenals het spoorweg-reisbureau
hebben ook de andere reisbureaus ln
ons land bezwaar tegen de activitei
ten van de VW's. Zij vinden het wel
Juist, dat de VW's vakantiepakket
ten samenstellen maar zien de ver
koop daarvan liever ln handen van de
reisagenten. Nu kunnen deze maar
een beperkt aantal arrangementen
verkopen: alleen die pakketten, waar
voor hoteliers en vervoerders provisie
betalen.
Volgens de heer 8. Mossel, voorzitter
van de groep reisagenten binnen de
ANVR. ls over deze zaak langdurig
overleg geweest met de ANW, de
overkoepeling van alle VW's, maar ls
er van deze kant weinig bereidheid
getoond geheel met de ANVR ln zee
te gaan.
land. Informatie op dit gebied is dan
ook erg belangrijk, zegt Rachida.
„Het is hard nodig dat buitenlanders
zich gaan organiseren, al was het al
leen maar om als grote groep naar
bulten te kunnen treden en als groep
voor hun rechten te kunnen op
komen."
Verschillen
Rachlda Iaallala werd 22 Jaar geleden
geboren ln de Marokkaanse stad Tan
ger. Acht jaar geleden kwam zij met
haar moeder en de rest van haar
familie naar Nederland. Haar vader
werkte toen al enige tijd ln Neder
land. Er zijn grote mentaliteitsver-
schillen in Marokko. De ontwikkeling
van een meisje dat opgroeit ln de stad
ls vrijer dan de opvoeding van een
meisje van het platteland. „Doordat
ik opgroeide in de stad," zo vertelt
Rachlda, „had lk het voordeel dat lk,
evenals mijn broers, naar school
mocht. Mijn ouders maakten geen
onderscheid tussen zonen en doch
ters. Ook ln Nederland ging ik ge
woon naar school. Mijn ouders kozen
voor een school met een religieuze
achtergrond. Het ls beter om om te
gaan met mensen die ook ergens in
geloven, zij zijn meer medemens en
zullen Je daarom ook veel meer
helpen."
Rachida bezocht de mavo en ging
daarna werken bij de bedrijfsvereni
ging ln Gouda, het Agrarisch Sociaal
Fonds. Daar deed zij baliewerk en
hield zich voornamelijk bezig met
hulp aan buitenlandse werknemers
die ln de ziektewet liepen. „Het werk
werd op den duur eentonig en saai. Ik
wilde eigenlijk wat gaan doen voor
Marokkaanse vrouwen ln de sfeer van
hulpverlening en voorlichting."
weieens op dat ix me makkelijker in
het Nederlands dan in het Marok
kaans kan uitdrukken. Op een gege
ven moment moet je kiezen, je afvra
gen: wat voor toekomst heb ik hier in
Nederland, en dan kies ik toch voor
Marokko. Ik denk dat lk de dingen
die ik hier geleerd heb ook kan uit
dragen in mijn eigen land, dat ik
daadwerkelijk wat voor de mensen
daar kan gaan betekenen."
Robot
Rachlda heeft het met haar baan
enorm druk. Naast haar activiteiten
voor het CNV zit zij ook in diverse
comités en groeperingen van buiten
landers. „Ik ben me er terdege van
bewust dat het werk dat ik doe van
groot belang ls voor andere mensen,
maar af en toe heb ik het gevoel dat
ik een robot ben. Ik werk, eet en
slaap. Weinig tijd blijft er op die
manier over voor ontspanning. De
meeste Marokkanen hier zijn uit bit
tere armoede naar Nederland getrok
ken. Je wordt moeilijk geaccepteerd
door hen omdat je afkomstig bent uit
een grote stad en een bepaalde ont
wikkeling hebt. Natuurlijk zijn ze je
dankbaar wanneer je hen kunt hel
pen, ze hebben wel wat aan jou, maar
ontspanning vind je daar niet." aldus
Rachlda.
Haar taak binnen het CNV zal niet
altijd even makkelijk zijn. maar.
zoals ze dat zelf uitdrukt. „Er valt
heel wat te verbeteren aan de positie
van de buitenlandse vrouw. Met door
zettingsvermogen en het vertrouwen
van de buitenlandse vrouwen in mij.
moet het me lukken om ook een
steentje bij te dragen ten gunste van
de bewustwording van de buitenland
se vrouwen."
Ongerust
Naast haar werk voor het CNV volgt
Rachlda nu ook een middelbare be
roepsopleiding. Het ls met name haar
moeder geweest die haar stimuleerde
in haar ideeën, haar vader maakte
zich er echter ongerust over dat zijn
dochter zou verwestersen. „Mijn moe
der zei altijd dat ik, ook al ben je een
vrouw, aan mijn toekomst moest den
ken. Mijn vader had het er wat moei
lijker mee. Maar langzaam maar ze
ker heb ik hem er van kunnen over
tuigen dat lk met mijn werk veel
mensen dienstbaar kan zijn. Een
mooi bewijs van het feit dat mijn
vader wat meer vertrouwen in mij
kreeg was toen een man hem om mijn
hand vroeg. Hij heeft hem toen afge
wezen omdat hij vond dat ik eerst
nog maar een poosje met mijn werk
zou moeten doorgaan."
Toch wil Rachlda in de toekomst
weer terug naar haar geboorteland.
„Het is mijn thuisland. Ik heb het
hier ook wel naar mijn zijn, maar je
blijft hier als buitenlander toch altijd
een soort tweederangsburger, je
hoort hier niet echt thuis. Als buiten
lander in een vreemd land zit je altijd
met het probleem; Je hebt twee talen,
twee culturen. Je gaat je moedertaal
langzaam verleren. Ik betrap me er
DEN HAAG (ANP) De drie
miljoen gulden die de onder-
wijsstakingen van 19 juni en 1
oktober tot nu toe hebben op
geleverd, zullen nog dit jaar ten
goede komen aan leerlingen af
komstig uit culturele minder
heden in het kleuter- en lager
onderwijs. Dit heeft minister
Pais van onderwijs gisteren be
kendgemaakt.
Het geld zal woerden uitgekeerd
aan de 125 tot 150 gemeenten
die meer dan vijftig leerlingen
uit de groep culturele minder
heden hebben. In totaal gaat
het om ongeveer 66.000 leerlin
gen. De gemeenten zullen per
leerling 45 gulden krijgen ten
behoeve van de aanschaf van
leer- en hulpmiddelen, aldus
het ministerie.
Nog voprdat de aan longkanker
overleden filmster John Wayne
wist dat hij aan die ziekte leed,
was de Newyorker BUI Burke er
al van op de hoogte. Hij „las" het
in Waynes handtekening. Hij zag
er duldeUJk het beeld van een
long in, waaruit hij afleidde dat
daar iets mis mee was.
BUI Burke ls geen arts, maar gra-
foloog, handschriftkundige dus.
Zoals een iriscopist aan iemands
iris aUe mogeUjke mankementen
en kwalen kan aflezen, zoals een
handlljnkundlge Je levensloop ln
je hand kan zien, zo ziet Burke
van alles in iemands handschrift.
Veel meer dus dan wat grafolo-
gen gewoonlijk uit een hand
schrift halen, maar in principe
komt het op hetzelfde neer. Die
grafologen lezen je karakter er
uit, Burke kan zien welke ziekten
en operaties Je (gehad) hebt en
wat je mogeUjk nog aan vrese-
lijks te wachten staat.
Een bijzondere gave, maar niets
bovennatuurlijks, vindt hij zelf.
Zeventien Jaar lang heeft hij ln
z'n eentje onderzoek verricht. Hij
heeft nu een methode uitgewerkt
die hij aan een wetenschappelij
ke (laboratorium-)proef wU on
derwerpen. Daar heeft hij echte
dokters bij nodig, maar tot zijn
ergernis luisteren die niet naar
hem. Wel even, maar dan zeggen
ze dat het erg interessant ls, en
lopen weg. „Alsof Ut een of ande
re waarzegger ben", zegt Burke
bitter. Dat ls zeker niet zo, want
hij houdt zich aan de feiten die
hij ontdekt heeft: aan de manier
waarp Iemand een altijd kleine t
neerschrijft ziet hij, dat de per
soon ln kwestie klachten over
zijn ruggegraat heeft, en „iemand
«die vier of vijf keer een stukje
weefsel voor onderzoek heeft la
ten weghalen, zet zijn leestekens
zo hard ln het papier, dat het er
op lijkt alsof hij een boor ge
bruikt in plaats van een pen"
Zelfs als Iemand alleen maar een
sigaret opsteekt, kan hij aan het
handschrift een verandering ln
de bloeddruk waarnemen.
Burkes theorie ls. dat elke ver
wonding of ziekte die zich ln het
Uchaam heeft afgespeelc of zich
op het moment van bestudering
ontwikkelt, blijvende vervormin
gen in het zenuwstelsel veroor
zaakt; de patlènt brengt die ver
vormingen onbewust in zijn
handschrift naar buiten. Zo zag
Burke eens iemand die absoluut
geen punt op de i kon zetten.
Steeds werd het een soort slange
tje. „Ik zag er een ernstige ver
wonding in de keelstreek in, en
inderdaad vertelde de man mij.
dat hij bij een auto-ongeluk eens
door de voorruit geslingerd was,
waarbij zijn keel bijna doorge
sneden was". De grafoloog ziet
zelfs nog meer: uit de handteke
ning van de Amerikaanse auto
coureur Mario Andretti kan hij
opmaken ln welk model race-au
to de coureur op dat ogenbUk
rijdt. In de handtekening van
oud-astronaut Nell Armstrong
ziet hij duidelijk de raket, han
gend aan een tweeling-parachu
te, waaraan Amstrong Indertijd
naar de aarde terugkeerde.
Burke zou graag met weten
schapsmensen samenwerken om
snel en verantwoord diagnoses te
kunnen stellen, maar ze denken
dat hij magie bedrijft, zegt hij
.Dat ls het dus niet. Het ls een
buitengewoon bruikbare gave,
waarover ledereen zou moeten
kunnen beschikken. Wat zou het
niet handig zijn, als Je de dokter
alleen even om een geneesmiddel
hoefde vragen, omdat Je net on
der het schrijven van een brief
gezien hebt dat er iets met Je
blaas dreigt mis te gaan. Nog
mooier zou het natuurlijk zijn,
als je er gelijk uit kon lezen, welk
middel het beste ls. Dan heb je
geen dokter meer nodig, of hoog
stens om zijn handtekening even
op het recept te zetten. Kun Je
meteen zien of de dokter zelf mis
schien nog iets mankeert.
Dansen is plezier voor twee, roe
pen de dansscholen ons de laat
ste jaren toe. Jawel, maar wie in
een rolstoel zit kan mooi aan de
kant blijven zitten; voor haar of
hem is zulk plezier niet wegge
legd. Danslerares Gertrude
Krombholz uit München heeft
daar heel andere ideeën over.
Een paar jaar geleden deed ze
een eerste voorzichtige poging
om validen en invaliden samen
te leren dansen. Dat is een enorm
succes geworden. Het woord „in
validen" valt nooit in Gertrudes
dansschool. Voor haar zijn de
leerlingen in rolstoelen „Rollis"
en alles zonder rolstoel „Fuss-
g&nger". Rollis en Fussg2nger
dansen nu samen alle mogelijke
dansen, van Weense wals tot dis
co. Hier danst mevrouw Kromb
holz zelf een rock and roll met
een Rolli.
De „Intercity-plus" gaat verdwij
nen. De Nederlandse Spoorwe
gen hebben althans ministei
Tuijnman van verkeer en water
staat geadviseerd in mei van het
volgend jaar deze treinen met
extra service en navenante toe
slag niet meer ln de dienstrege
ling op te nemen.
De intercity-plus rijdt op werkda
gen ochtends van Heerlen naar
Den Haag en van Maastricht
naar Amsterdam, en rijdt aan het
eind van de middag weer terug.
Deze trein, samengesteld uit luxe
Corail-rijtuigen, is vooral be
doeld voor de zakenman, die op
gerieflijke wijze naar de Rand
stad wil reizen. De extra service
bestaat uit een kopje koffie, een
krantje en de mogelijkheid een
zitplaats te reserveren. Daarvoor,
en voor het comfort, moet de
reiziger een toeslag van vijf gul
den betalen.
Een woordvoerder van de Spoor
wegen zegt nadrukkelijk, dat het
experiment van de intercity-plus
niet mislukt is. Integendeel, de
bezettingsgraad van de treinen
werd steeds hoger De reden voor
het advies aan de bewindsman is.
dat op alle treinen van Limburg
naar de Randstad geleidelijk aan
nieuwe rijtuigen worden ingezet,
die ongeveer hetzelfde comfort
hebben als de Corail-rijtuigen.
Bovendien wordt de dienstrege
ling naar het zuiden verbeterd.
Over enkele maanden kunnen
dus alle reizigers van een naar
het zuiden in comfortabele trei
nen plaats nemen, zonder dat
daarvoor vijf gulden hoeft te wor
den betaald. Voor vijf gulden kun
je bijna drie kopjes koffie en twee
kranten kopen. Dat de mogelijk
heid een plaats te reserveren ver
valt zal velen misschien verdrie
ten, nu de treinen zo eivol zijn.
Maar of ze daar vijf piek voor
zouden willen neerleggen, dat is
vers twee.
Dat zou me een gebel worden als
iedereen zijn wenskaarten telefo
nisch ging bestellen. Gewoonlijk
kan dat dus niet, maar het IKV-
Badhoevedorp heeft een uitzon
dering gemaakt, omdat het intus
sen erg kort dag is: wie de zes
vredeskaarten (woensdag was er
in deze hoek eentje afgebeeld)
per giro zou bestellen, zou er twee
weken op moeten wachten. Van
daar dat er iemand van het IKV
in Badhoevedorp achter de tele
foon (02968-4126) zit om bestellin
gen te noteren. Die worden dan
meteen op de bus gedaan en kun
nen achteraf wel betaald worden
