ublieme
o-trip van
oody Allen
Onderhuidse spanning
bedreven bloot gelegd
inderkost, humor, science-fiction, een zwangere olifant
Kundig filmspel
op valse noten
Wat is er aan de hand in Donald Duckf
dust Memories
De bende van hiernaast
^Jlongaties
reprises
Gelukkig Nieuwjaar
Nieuwe boeken
Donald Duck.
Een vrolijk weekblad.
RH
lG 19 DECEMBER 1980
TROUW/KWARTET PS It
a i Wielek-Berg
>33SI irdust Memories de nieuwste film van en met Woody
wederom in zwart wit en prachtig gefotografeerd door
n Willis l heet de hoofdpersoon Sandy Bates, maar
T" or moet niemand zich om de tuin laten leiden. Sandy
5 is Woody Allen, de film is zo autobiografisch (of doet
onsi autobiografisch voor. want Allen is een vos die wel zijn
™sn rerliest maar niet zijn streken) dat je het gevoel hebt
51 [n gespeelde documentaire tekijken.
door D. Ouwendijk
Het roemruchte jongensboek over de schelmenstreken van
het Rotterdamse schoffie Pietje Bell ontmoette, jaren gele
den, nogal wat bezwaren bij pedagogen. Maar vergelijk je die
streken van de nauwelijks tien a twaalf jarige Pietje, met wat
de dertien-, veertien jarigen in Karst van der Meulens jongste
speelfilm „De bende van hiernaast" uithalen, dan lijkt het
Rotterdamse „lieverdje" een volstrekt onschuldig, braaf
knaapje te zijn geweest.
|k gingen al zijn films over
21 over zijn neuroses, zijn lief-
i 7 nn. lelijkheid- zijn pogingen om
le blijven met grappen en
'°5'maar vroeger situeerde hij
ifateie il eens in vreemde, verre stre-
s een het prachtige intermezzo „In-
j waarin hij niet meespeelde.
-DSC *ds nader bij huis, bij Man-
gekomen en zichzelf steeds
de huid gerukt. Nu is hij
20-2lware met zijn hoofdpersoon
Markt len een beroemd regisseur.
een lastige populariteit
i niet wil missen, geteisterd
voorkeur voor gecompli-
>f. tel aantrekkelijke, onmogelijke
END. i Zijn lelijkheid interesseert
63 kbaar niet meer: vrouwenbe
lg is daartegen een probaat
is oa
non«
OUCJS
tl
hn9' |d
=g«'
is klas
Vs ning Zeer bijzondere griezel-
str i meester Stanley Kubrick.
>0 2? k week in Tuschinski 5, Am-
Metropole 4. Den Haag. Al-
1, Rotterdam en verder in
theaters, overal in het land.
Film van en met Woody
tol grappen en droefenis. De
(Tr; reek in Desmet. Amsterdam.
KUS im' Fihn van Hal Ashby naar
2i tile van Jerzy Kosinski met
s a htige hoofdrol van de overle-
"*wr Peter Sellers. De gehele
De Uitkijk, Amsterdam; Ba-
Jen Haag; Calypso 3. Rotter-
wrder in elf theaters, overal
cotle n(j
uit Marmer Magistrale film
zej Wajda over de speurtoch
arbeider die in marmer werd
en in de vergetelheid ver-
20 dec Filmhuis Delft: 22
de Vest, Alkmaar
Rouge Aangrijpende film
ik Cassenti over een verzets-
de oorlog, waarbij heden en
bijna onmerkbaar in elkaar
tien 21 dec. Eksit. Rot-
ites Fugues Bijzonder char-
Switserse film van Yves Yer-
!r een oude boerenknecht die
brommer de vrijheid verkent.
De Laat. Leiden
gel Mysterieus meesterwerk
Irei Tarkowski. een Sowjet-
in zijn vaderland niet wordt
FIE120 t.e.m. 24 dec. Kijkhuis, Den
in Os
1033 ra77,a Intrigerend opgezette
glen r bedaagde linkse intellectue-
rachi Ettore Scola. De gehele week
254? io K„ msterdam.
vos mouchoirs Zeer amu-
itirische Franse komedie van
d Blier, met prachtige hoofd-
an Gerard Dépardieu en Pa-
lewaere. De gehele week in
Leeuwarden,
n Ja nrt[en heten Ali Een van de
Tel ilms van Rainer Werner Fass-
>71S. over de liefde tussen een jon-
>l 3^ irbeider en een oude werkster.
o.t.k
Dat ..Stardust Memories" is gebor
duurd op het stramien van Fellini's
„8(de overeenkomsten zijn te veel
om op te noemen) doet aan de eigen
heid van de film niets toe of af: Allen
heeft de neiging om werk van regis
seurs die hij bewondert naar eigen
believen te varieren, hij is in het ge
heel niet bang om van plagiaat te
worden beschuldigd, ..Interiors"
speelde in de Bergman-zone. Hij is
wat dat betreft overigens in goed
gezelschap; Brecht deed het ook,
vaak zelfs. Hij blijft bij dit alles ge
heel zichzelf. Voor sommigen mis
schien een beetje te veel. Ik kan me
voorstellen dat er mensen zijn, die
bevangen worden door een zeker on
geduld bij het zien van zijn laatste
film. die denken; ..Ja. nu weet ik het
onderdehand allemaal wel." Ik be
hoor niet tot hen. In de eerste plaats
heeft elke kunstenaar zijn eigen stijl,
waar je al of niet van houdt. In de
tweede plaats wordt er in de kunst
toch nooit iets nieuws verteld, maar
als het goed is wordt er iets nieuw
verteld en dat heeft Allen voor de
zoveelste maal weer eens klaarge
speeld.
Hij heeft voor en na een onfeilbare
feeling: als zijn zelfmedelijden te pe
netrant dreigt te worden, boort hij
het vernietigend de grond in: in
„Stardust Memories" via een gesprek
met ruimtewezens (zij praten met Al-
lens vervormde stem) die hem aanra
den nu maar eens op te houden met
dat ingewikkelde gezeur en betere
grappen te verzinnen. Schitterend is
de eerste scène: Woody zit in een trein
vol trieste, lelijke, vervallen, aange
vreten mensen. Geen karikaturale
Fellini-monsters, maar gewone men
sen die door de last van hun overstel
pende. universele ongeluk, een ondra
gelijke druk uitoefenen. Parallel met
dat vehikel vol treurnis rijdt een an
dere trein, met mooie, lachende, jon
ge mensen die plezier maken en
champagne drinken. Woody wil over
stappen, maar hij kan niet. alles is
verzegeld. Ach, wat maakt het uit:
beide treinen hebben hetzelfde eind
punt, een immense, stinkende vuil
nishoop. Droom en werkelijkheid.
Jessica Harper en Woody Allen
in „Stardust Memories"
fantasie en realistisch ster-leven wis
selen elkaar af. vloeien bijna onmerk
baar in elkaar over: de helft van de
tijd weet je niet wat wel en niet echt
is (maar wat is overigens echt? Niets
natuurlijk.)
Voor Aliens filosofie hoef je niet naar
de film te gaan; die biedt geen nieuwe
gezichten. Wel om de genialiteit,
waarmee hij zijn bloedeigen potje,
samengesteld uit talloze ingrediën
ten, mengt, kookt en opdient. Hij
geeft je het gevoel dat alles wat hij
doet heel eenvoudig is, dat je het
misschien, wie weet. zelf ook zou kun
nen. dat hij maar wat „aanrotzooit".
maar ook, dat alles behoort te gaan
zoals het gaat en niet anders, zelfs dat
het al bestond voor hij eraan begon.
Kortom: het is fijn, je laat je met een
groot gevoel van welbehagen mee
voeren op het ritme. Zodat je wenst,
dat die film nog minstens drie uur
doorgaat: groter compliment bestaat
er niet.
Ondanks alle verwarringen, gerom
mel, gestommel, geklaag, gejeremieer
en gektes, ondanks de chaos van ver
leden, heden en toekomst, ondanks
de vuilnishoop in het verschiet, heeft
Woody Allen een warm wereldje ge
schapen, waar het, tussen de welig
tierende neuroses, goed toeven is. Ze
ker. Charlotte Rampling in het
krankzinnigengesticht, bezorgt je een
mild schokje, maar de liefde waarmee
haar impressieve gezicht wordt geob
serveerd biedt een zekere troost. En
als een van Aliens toehoorders onder
het mompelen van de zin „Ik ben een
groot bewonderaar van u" de revolver
op hem richt en schiet, schrik je wel,
maar dat komt omdat je John Len-
non nog onder de leden hebt. Allen is
een „survivor", wel pessimistisch
maar met vertwijfeld. Het leven wat
hij in zijn films verbeeldt past hem
als een handschoen. Zij doen vermoe
den dat hij zo verschrikkelijk onge
lukkig niet is.
Amsterdam-Alhambra 2 en Tu
schinski 2; Eindhoven-Rembrandt 3
Den Haag-Metropole 3; Leiden-Stu-
dio; Rotterdam-Lumière 2; Gronin-
gen-Movies, a.l.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat
de film qua jeugdfilm vlot en met
verve is gemaakt. Zoals we trouwens
van Karst van der Meulen gewend
zijn. In het spel van kinderen en erbij
Van films die uit Oost-Europa afkomstig zijn wordt veelal verwacht, dat zij hoe dan ook een
maatschappelijk kritische inslag hebben. Aan die verwachting wordt dikwijls tegemoet
gekomen. Alleen mag niet verwacht worden, dat het maatschappij kritische ook tegelijkertijd
een politieke strekking zal hebben, in de zin van een anticommunisme.
Als er in films met een directe of
indirecte maatschappij kritische in
houd verwijten worden gemaakt aan
communistische regimes, dan richten
die verwijten zich nooit principieel op
het systeem, maar op de praktijken
van individuele communisten. Hierin
is in de loop van de jaren een grote,
op tact gebaseerde, bedrevenheid be
reikt. Zoals ook weer te zien is aan de
film „Gelukkig Nieuwjaar" van de
Hongaar Reszo Szörény.
De film schildert de viering van oude
jaarsavond door een clubje vrienden.
door vak en werkkring nauw met
elkaar verbonden. De werkkring is
een chemische fabriek, het vak is
chemisch ingenieur. Twee mannelij
ke ingenieurs. Laci en Gyula, twee
vrouwelijke ingenieuws, Kati en Re-
ka. Het viertal heeft maanden lang,
aan een inspannend project gewerkt.
Het einde van het jaar, op zich al een
feestelijke gebeurtenis, is tevens het
moment van succesrijke afsluiting»
van het project. Een tweevoudige re
den voor het vieren van de avond.
Maar er zijn complicaties, die vooral
Uitgeverij Kok te Kampen stuurde
vier gedichtbundeltjes: Als reuk
werk voor Uw aangezicht, van drs H.
Muijs (48 blz ƒ8.90). Een schuil
plaats in de tijd (48 blz blz 7.90),
Gevlochten bloemen van E. Griffioen
-van Wuijckhuijse (28 blz 7.90).
Geef mij uw hand. door J. Alberts-
Hofman (32 blz 7.50). En Als ik
jong- zal sterven (de gedachten van
een jong meisje dat de realiteit van
haar eigen dood onder ogen ziet) door
M. Woodson (120 blz 16.90) Acht
tien, ondertitel geen tijd te verlie
zen van M. Johnson. Hierin vertelt
een moeder over de tragische dood
van haar dochter (104 blz 14.90).
Zes deeltjes in de lantaarn-reeks: Va
ren door de lucht, van N. Baaijens,
Melk-waarom?, door G. Kerst. Mi-
chiel de Ruyter van J. Voogt. Bagge
raars van J. van Maaren. Planten op
reis, door M. Spee. Speelgoed van
vroeger, door W. Oranje-van Rij. Per
deeltje van 27 pagina's: 5.35.
Ankh Hermes te Deventer stuurde de
volgende boekjes: De piramide, ener
giebron in deze tijd van P. Liekens (93
blz. 8.50). Yoga en geboorte, van
R. Beintema (142 blz 29.50)
Woordenboek Papiaments-Neder-
lands/Nederlands-Papiaments, door
M. Dijkhoff met medewerking van
Ku Kopershon di Magalis Vos de Je
sus. Uitg. Walburg Pers, Zutphen. 310
blz 19.50.
te voorschijn komen wanneer door
het vele gebruik van alcohol de nor
male reserves worden doorbroken. De
ijver waarmee aan het project is ge
werkt blijkt, bij allemaal, niet in de
laatste plaats te berusten op verlan
gen naar positieverbetering. De oud
ste en naar het schijnt bekwaamste,
Laci, wordt nogal koel gepasseerd
voor Gyula, die zich bijtijds heeft
aangemeld als lid van de Partij.
De kracht van de film schuilt vooral
in de aanwezigheid van al die per
soonlijke en maatschappelijke span
ningen, maar op de achtergrond.
Door al bij feestvertoon van oude
jaarsavond viering heen voel je de
vermoeidheid en de verborgen af
gunst bij de feestvierenden. Het zijn
en blijven, met de hint van kritiek op
bevoordelen van partijgenoten, indi
viduele spanningen: spanningen die
onvermijdelijk zijn in een op onder
linge concurrentie gebaseerde sa
menleving. Daar heeft politieke sig
natuur slechts in verwijderde zin mee
te maken. De kern van het conflict
moet gezocht worden in de menselij
ke geaardheid als zodanig. Die men
selijke geaardheid is het zeer bezie
lende thema van „Gelukkig Nieuw
jaar". D. O.
Amsterdam-Cinecenter, 16 jr. (vanaf
24 december)
betrokken volwassenen weet Van der
Meulen steeds meer „natuurlijkheid"
aan te brengen. De geestelijke en
sociale „kloof" tussen volwassenen
en kinderen (uitgedrukt in neerbui
gendheid of onredelijke geïrriteerd
heid van volwassenen tegenover kin
deren) wordt steeds amaller
Dat is al één positieve kant aan Van
der Meulens filmwerk. Een tweede
positieve kant is. de verzorging van
het beeldmateriaal in de film. De op
bouw van de diverse scènes is, over
het geheel genomen, wat de drama
tiek betreft verantwoord uitgevoerd,
met gevoel voor de soms indringende
maar meestal betrekkelijke waarde
van het detail.
Wat het verhaal betreft, dat is geba
seerd op onsportiviteit en leugenach
tigheid. Een groepje flatkinderen van
om en nabij de veertien jaar heeft de
brommer te pakken gekregen van de
broer van een van hen. Ze maken er
rondjes op door de omgeving en een
van hen is er de schuld van. dat een
automobilist zijn auto zwaar bescha
digt door op een andere auto te rij
den. die total loss raakt. Dat de kin
deren aanvankelijk de zaak willen
verheimelijken is begrijpelijk. Zelfs
tot aan het ogenblik toe, dat de poli
tie hen op het spoor schijnt te komen
en de brommer weet te achterhalen.
Die wordt in beslag genomen en dan
bedenken de kinderen een middel om
de eigenaar van die brommer schade
loos te stellen. Ze hebben een muzi
kaal showtje bedacht en ingestu
deerd en om de uitmonstering zo
goed mogelijk te maken jatten ze
thuis en bij buren allerlei zaken als
lampen, microfoons en lakens.
Het gaat er niet om, de moralist te
willen uithangen, maar als zelfs tegen
het einde van de film de vader van de
jongen die schuldig is geweest aan de
enorme schade van twee autobezit
ters, met de waarheid geconfron
teerd, niets anders weet te zeggen
dan „mondje dicht houden" verkeert
de gein toch wel in ongein. Kortom, in
„De bende van hiernaast" levert Van
der Meulen als jeugdfilmer kundig
filmspel op valse noten.
Amsterdmm-City 6 en Nöggerath;
Den Haag-Cineac 2 en Odeon 4; Rot
terdam-Cineac N.R.C.; Utrecht-Ca-
tharijne 3; Amersfoort-Cinema 2;
Hilversnm-Bijou; Nijmegen-Scala 2,
aJ.
ADVERTENTIE
De Sloof, Heerenveen.
Er gebeurt van alles in
Duckstad. Daarom staat Donald
Duck iedere week boordevol
spannende en grappige
avonturen. Maar er is méér aan
de hand!
Want Donald Duck is een
blad vol verrassingenLet maar
's op! Binnenkort is het blad weer
extra dik. Dan zit er in het midden
als gratis bijlage een Super
Computer! Stel je voor: je bouwt
je eigen computer, bedient 'm zelf
en maakt je eigen programma's.
Da's niet mis!
Je zult verbaasd zijn over wat
die slimme computer
tallemaal weet!
Let op de
laatste twee
Donald Duck's van december
(nrs. 51 en 52) en de eerste twee
van januari (nrs. 1 en 2). Haal die
feestelijke nummers, zodat je de
Computer niet misloopt
Donald Duck is overal
verkrijgbaar. Of neem meteen 'n
abonnement bel dan
023-319420.
Piet Römer als een van de vaders in „De bende van hiernaast"
Lin
iscM
-2Ö
2ien het volgende vrij-
roo( erstmis is, komt er geen
uit en dus ook geen
iTsiibriek. Deze pagina
n ifdarom voor twee weken,
het allergrootste deel
Ie films gaat reeds deze
in.
van de twee uitzonderingen
The Aristocats". een bijzon-
tiige Disney-film, die nu geheel
ands wordt gesproken door on-
ïdere Wieteke van Dort, Louis
Joost Prinsen en Willem Duyn.
s en dialoog werden vertaald
larris Geelen, die ook de regie
iGezien zijn succes met „Jung-
vorig jaar mag worden aan-
in dat hij dat uitstekend heeft
I0U 11
ie:
BS e voor het bekje, van het jonge
e jft die „Aristocats". Niet speciaal
an de jeugd, maar zeer lachens-
p ls ..Flying High", het regie-
it van David Abraham en David
LME fry Zucker. die als scriptschrij-
jbs van onder andere ..Kentucky
d Movie" hebben bewezen dat ze
00 fkend kunnen dollen. Het is een
op rampenfilms la ..Airport"
dam Zichzelf ook weer om te lachen
•41 ri naar dan onbedoeld). Sommige
Biers en de gehele bemanning
vliegtuig worden door visver-
n? geveld. Een oorlogsvlieger
ten trauma grijpt het roer en
31 letterlijk badend in het zweet
m irden in „Flying High" veel zegs-
1 letterlijk genomen), de kist op
w ond te zetten en en passant zijn
vC' te herwinnen
it dat in rampenfilms
'beeld in „Zero Hour",
terecht. vergeten melo-
uit 1957. dat de regisseurs heb-
iplunderd. Een non-stop vuur-
■s van het een en ander het
gevolg, vol paroditische en soms ook
venijnige gags (een zieke passagiere
kreunt: „Zo ziek ben ik niet meer
geweest sinds we die Ronald Reagan-
film zagen"). Allerlei clichés van suc
cesfilms („Jaws", „Saturday Night
Fever", „From here to Eternity") wor
den in het absurde getrokken, zwarte
humor wisselt af met kolder en alle
effecten zijn efficiënt geplaatst.
Abrahams en de Zuckers hebben vijf
jaar aan de film gewerkt, het budget
was klein, het succes in Amerika
groot en welverdiend. Bij ons zal hij
het ook wel doen.
Bijzonder aardig is eveneens „The
Secret Policeman's Ball", zoals reeds
eerder op deze pagina vermeld een
complete weergave van het derde en
meest succesvolle .Amnesty Interna
tional Comedy Gala", ter ondersteu
ning van een organisatie die deze
steun alleszins waard is. Het is een
aaneenschakeling van scetches, bijna
allemaal goed en geestig in de beste
traditie van de „Monty Python
Show", waarvan de leden duchtig
hebben meegewerkt (John Gleese
voert de regie). Het publiek in de zaal
van „Her Majesty's Theatre" in Lon
den. dat bij tijd en wijle ook in het
beeld komt. lacht voor een goed doel
en dat gebeurt niet alle dagen. Geluk
kig is niet geprobeerd de zeer ernstige
zaken waarmee „Amnesty" zich be
zighoudt, in meer of minder humoris
tische vorm te parafraseren, dat zou
ontactvol zijn geweest. Bitter en fel is
alleen het navrante homo-lied „Glad
to be Gay", gezongen door Tom Ro
binson. De rest is licht vertier. Mijn
favoriete nummers waren, naast
„Glad to be Gay", „Schoolmaster",
waarin Rowan Atkinson een gruwelij
ke schoolfrik neerzet; „Four Yorkshi-
remen", waarin naar aanleiding van
de woningnood de draak wordt gesto
ken met de ndstalgie naar de goede
oude tijd; „Two Scotsmen in Rome",
een waanzinnig verhaal over twee
Schotten, die zich in Rome te buiten
gaan aan crème de menthe. de lieve
lingsdrank van de Paus, opgediend in
bierpullen. De onderwerpen zijn be
kend van mlddelbare-school-feestjes.
maar de uitvoering is perfect en dat
scheelt een slok op een borrel. Elk op
zichzelf en allemaal samen bieden de
scetches voortreffelijk en zeer gevari
eerd amusement. Een pluim op de
hoed van Coot van Doesburgh, die
het hels moeilijke, met dialect en alle
mogelijke tongvallen doorspekte En
Een scène uit „Flying High"
gels, in smakelijk Nederlands wist om
te zetten.
Uit een geheel ander vaatje wordt
getapt in „The Final Countdown"
van Don Taylor. Door een lus of een
bocht of iets soortgelijks in de tijd
(science-fiction-fans niet onbekend)
wordt het enorme, nucleaire vlieg-
dekschip „Nimitz", dat op 7 decem
ber 1980 uitvaart in de Pacific terug
geworpen op 7 december 1941 in de
buurt van Pearl Harbor.
Wie nu „Nou en...?" zegt, moet
spoorslags zijn schoolgeld terugha
len, iedereen dient te weten wat er
daar en toen gebeurde. Tja, dat is me
een dilemma. Moet de „Nimitz" met
hypermoderne middelen ingrijpen
om een oude zeeslag ten goede te
doen keren of niet? De jappen mores
leren of niet? Het verleden en daar
mee het heden veranderen of niet?
Kopzorg voor de bemanning met
voorop een bonestaak-magere Kirk
Douglas, wiens verse face-lift hem
sterk belemmert in zijn mimiek.
Enfin, er wordt wat gerommeld en
gered en vernietigd in de marge, maar
daar blijft het natuurlijk bij, anders
zouden wij nu wel anders piepen. Of
niet. Het einde klopt overigens noch
voor, noch achter, noch boven, noch
onder, noch opzij. De science-fiction-
wetten (waarschijnlijk ook de scien-
ce-wetten, maar daar ben ik niet zo
goed in thuis) botsen frontaal op de
Hollywood-wetten, die voorschrijven
dat in een amusementsfilm een hond,
in tegenstelling tot een mens, altijd
moet worden gered en een prille, ro
mantische liefde nooit in de knop
mag worden gebroken. De Holly-
wood-wet heeft gewonnen, uiteraard.
Eigenlijk is het immense schip (dertig
verdiepingen hoog, vier voetbalvel
den lang en één breed, heb ik uit
betrouwbare bron vernomen) nog het
interessantst. Voornamelijk voor lief
hebbers van afschrikwekkend
oorlogstuig, dat wel. Want enig ge-
praal met Amerika's militaire over
macht is de film niet vreemd.
En dan is er nog „Smokey and the
Bandit deel 2". Het eerste deel heb ik
nooit gezien (zeker ziek of lam ten
tijde van de vertoning) dus moet ik
het vervolg, wederom geregisseerd
door Hal Needham, op zijn eigen me
rites beoordelen. Daarmee ben ik dan
snel klaar. De avonturen van Beau
Darvelle alias „the Bandit", die met
wat ongeregeld goed (onder andere
een vroegere geliefde, in vol bruidsor-
naat weggevlucht van de huwelijks
voltrekking met een onvoorstelbare
oen van een knappe man) en voor
veel geld een zwangere olifant dwars
door Amerika moet zien te laveren,
zijn zelden grappig, zeer zwaarvoetig
en worden hinderlijk overschaduwd
door de koketterie van Burt Reynold
in de hoofdrol. De aardigste figuur is
nog de dikke Dom Deluise als krom
pratende buitenlandse dokter die
wordt gecharterd als olifanten-
knecht. Grappig en origineel is alleen
de aftiteling, waarmee de hele film
over de hekel wordt gehaald, maar
daarop moet je wel lang wachten.
W. Wielek-Berg
The Aristocats: Amsterdam-City. Ci
neac Reguliersbreestr. en Alhambra;
Rotterdam-Lumière en Cineac A.D.;
Den Haag-Odeon, Cineac en verder in
elf theaters overal in het land. a.l.
(vanaf 24 december).
Flying High: Amsterdam-Cinema In
tern. en Calypso; Rotterdam-Calyp
so; Den Haag-Babyion en Studio 2000
en verder in tien theaters, overal in
het land, a.l.
The secret policeman's ball: Amster
dam-Movies 1 en Cinecenter; Den
Haag-Odeon, 16 jr.
Smokey and the Bandit: Amsterdam-
Cineac Damrak 1; Den Haag-Metro-
pole 2; Rotterdam-Corso en verder in
9 theaters, overal in het land, a.l.
