Amnesty zaak van lange adem
Tekening van een lezer
4 transalpino
?rouw
J A
Moorden, en ontvoeringen
Commentaar
^schamend
Haarlemse groep voert actie op straat en in de huiskamer
'Strijdpunten van PvdA
I i
1
jv
r 2
fp
S
p
Werkloosheid
breekt record
Parijs: 3 dagen vanaf f 209,-
omdat het echt niet duurder hoeft!
topsport uit terwispel
herinnering
rudi
beloning voor een held
troost
graven
JENSOAG 10 DECEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
moeizame gedachtewisseling
kn kabinet en parlement over
wettelijke regeling inzake de
Jtus beginl zo langzamerhand
„jehamende vertoning te wor-
["fclkcns weer treden de hoofd-
jelcrs in vol ornaat aan in hel
ouw om na een luttele
|ne tijds het debat weer te ver-
de materie bleek moeilijker
men had verwacht. Intern be-
zou de oplossing moeten
|cn.
liskenbaar spreekt uit deze
Jjng een zekere vastberaden-
om hoe dan ook tot een oplos
te geraken. Dat neemt echter
weg dat de negatieve aspecten
merhand gaan overheer-
lo is het om te beginnen een
luiting voor wat wel wordt ge
ld het gemeen overleg tussen
nt en kabinet. Een gewone
t mag verwachten dat het par
at bij uitstek het forum is
.jvoor de argumenten pro- en
drie»"3 publiekelijk worden afgewo-
Een debat behoort zich daar
af te spelen in een overzichtelij-
tpanne tijds. Voortdurende ver
ingen roepen het beeld op dat
jjeke beslissingen in achterafka-
ijts tot stand komen En juist
1 het om zon principiële zaak
is dat een weinig verheffend
oest
kwestie is des te pijnlijker, om-
iedere burger zich in dit land
recht van reden mag afvragen
"tel sop de kool nog wel waard is.
Het abortusvraagstuk houdt politi
ci al langer dan tien jaar bezig en
als gevolg daarvan heeft zich rond
het abortusvraagstuk een soort
rechters-recht ontwikkeld. Of an
ders gezegd: politici hebben goed
gevonden dat het vraagstuk in de
praktijk geregeld werd.
Het regeringsvoorstel moet worden
beschouwd als een poging om abor
tus achteraf nog te regelen. En de
eerlijkheid gebiedt dat het CDA om
dit mogelijk te maken een royaal
gebaar heeft gemaakt. Het heeft
ingestemd met een liberalisering
van de abortus, en daarmee heeft
het een belangrijke barriere uit de
weg geruimd.
Uiteraard heeft het CDA deze prijs
betaald om daarmee nog enige in
vloed te hebben op een abortusre
geling. Die invloed is merkbaar
waar het er om gaat dat zowel de
verantwoordelijkheid van de arts
als die van de vrouw zwaar meetel
len. Die tweedeligheid van het rege
ringsvoorstel lijkt het echter af te
moeten leggen tegen het dogma dat
het alleen de vrouw is die beslist.
CDA en WD hebben afgesproken
een maximale poging te doen om de
abortuskwestie gezamenlijk te rege
len. Het voortdurende uitstel van
het debat wil die afspraak honore
ren. Akkoord. Er zijn echter ook
grenzen aan het parlementaire
overleg. Een langer uitstel onder
graaft op den duur de geloofwaar
digheid van de regeling.
dst!
ianb
Vervolg van pagina 1
twee punten maken deel uit van
zestal punten waarvan de PvdA
l dat zij na de verkiezingen „in
itle geregeld dienen te zijn ln het
delijke onderhandellngsresul-
Dle essentie wordt aangetast
als resultaat van de onderhan-
in de kerncentrales niet zou-
worden gesloten", aldus het
tn. Ter zake van de kembewa-
meent het bestuur: „Onzes
zou onduidelijkheid over dit
dat de Nederlandse bevolking
eenmaal op zo mistige en be
lde wijze de vernieling ln
ettüen gaan. aan de verkiezingen
waarde ontnemen die deze ln ons
Jfleke bestel dient te hebben, na-
richting kunnen geven aan het
'k b oeren beleid," aldus het partij be
lde
an e der andere strijdpunten van de stuurbaarheid van het land zou er-
r; dA zijn. dat er ln het nieuwe re-
de ^programma een controleerbaar
:tief verband wordt gelegd tus-
Inkomensoffer. werkgelegenheid
.Hflrturings instrumenten er een werk-
et wjigenheldsprogramma van de
komt gericht op het scheppen
10.000 banen. Dit program moet
andere gebaseerd zijn op plan-
t en gerichte bedrijfssteun, op
I delen van de beschikbare ar-
op een forse extra Inspanning
ite van energiebesparing, stads-
twlng en sociale woningbouw,
wil de PvdA een Inkomensbe-
dat uitgaat van de handhaving
de koopkracht der sociale mini-
en sterk herverdeeld oplopend
nul tot min vijf procent; een
«hangend emancipatiebeleid
tot doel heeft een eerlijker verde-
wn arbeid tussen mannen en
n en de verzelfstandiging van
Iers Inkomen en sociale zeker-
"rt iderhandelbaar
een toelichting noemden zowel
ttlevoorzltter Joop den Uyl als
tijvoorzitter Max van den Berg de
strijdpunten nadrukkelijk geen
J" ilmumprogram, een programma
waarover niet onderhandeld zou
«en worden. Wel meenden zij dat
essentie van deze punten geregeld
nt te worden. Die essentie ls blj-
door Haro Hielkema
voorbeeld ln het geding als het eerste
Jaar wel Inkomensoffers worden ge
vraagd maar het verband met stu
ringsinstrumenten en hét scheppen
van werk ontbreekt. Evenals een be
leid dat niet de handhaving van de
koopkracht van de sociale minima
als uitgangspunt zou kiezen.
BIJ de punten over kernenergie en
kernbewapening bleek de ruimte al
heel klein. Zo zei Den Uyl dat over het
punt van de modernisering van kern
wapens wel over de modaliteiten kan
worden gepraat maar dat hoe dan
ook vast moet staan dat de nieuwe
kernwapens niet op Nederlandse bo
dem worden geplaatst
CDA-voordtter Bukman had er daar
om weinig moeite mee ln de strijd
punten van de PvdA toch de trekken
van een minimumprogramma te on
derkennen. Hij sprak daarom de
hoop uit dat het PvdA-congres meer
ruimte zou willen scheppen. De be-
HAARLEM/AMSTERDAM
Steeds meer landen sluiten
verdragen, waarin de bescher
ming van mensenrechten cen
traal staan. Steeds vaker
wordt het punt „mensenrech
ten" op de agenda gezet. Het
ledental van Amnesty Inter
national, de organisatie die
zich wereldwijd inzet voor
vrijlating van mensen die in
strijd met de „universele ver
klaring van de rechten van de
mens" gevangen zitten en die
protesteert tegen martelingen
en doodstraf, groeit behoor
lijk. Het aantal landen, waar
in een Amnesty-sectie werd
opgericht, neemt toe. En toch
is het Jaarboek van Amnesty
dit jaar dikker dan ooit
Oaat het dan zoveel slechter ln de
wereld dan bij voorbeeld ln 1961, toen
de Britse advocaat Peter Benenson ln
de arrestatie van twee Portugese stu
denten die kritische opmerkingen
over him regering hadden gemaakt,
een aanleiding zag om een campagne
„Oproep tot amnesUe" te beginnen?
Worden de mensenrechten meer ge
schonden dan op 10 december 1948,
toen de algemene vergadering van de
Verenigde Naties de „universele ver
klaring" aannam?
Nee. zegt Hans de Vrey, woordvoer
der van de sectie Nederland van Am
nesty. „Het Jaarverslag wordt wel
dikker, maar de wereld niet slechter.
Omdat Amnesty een steeds bredere
beweging wordt, worden de gegevens
ook steeds uitgebreider. De mensen
rechten bestaan pas 32 jaar, langza
merhand krijgen ze meer bekend
heid. Dat betekent ook dat de bewe
ging een steeds breder karakter
krijgt Aanvankelijk waren het vooral
Juristen, Journalisten en andere men
sen met een beetje Invloed. Nu zijn
mensen uit alle lagen van de bevol
king lid van Amnesty".
Groep 4 uit Haarlem geeft daar wel
enigszins een beeld van. Het ls de
vierde groep, die in Nederland aan
m
m
Jaarboek geeft lange opsomming:
Het jaarboek, dat aan 110 landen afzonderlijk
aandacht geeft, is voor twintig gulden verkrijg
baar in de boekhandel, via plaatstelijke afdelin
gen van Amnesty en op het hoofdkantoor ln de
Derde Hugo de Grootstraat 7 in Amsterdam, tel.
020-847.905.
In minstens dertig landen worden men
sen om politieke redenen vermoord of
terechtgesteld, zo blijkt uit het Jaar
boek van Amnesty International, dat
vandaag over de hele wereld wordt
uitgegeven. „Een zeer dringend en ern
stig probleem", dat volgens Amnesty
een bedreiging vormt voor de vrede en
de veiligheid ln de wereld.
Al bestaat Amnesty International volgend Jaar
twintig Jaar als organisatie, die vervolging be
strijdt en vrijheid van meningsuiting beschermt,
de opsomming van politieke moorden, ontvoe
ringen en executies ls ook dit Jaar bijzonder lang.
Boerenfamilies ln El Salvador en Guatemala,
leden van politieke, religieuze en etnische groe
pen ln Irak, Iran en Ethiopië en mensen uit alle
lagen van de bevolking ln landen als Afghanis
tan, Chili en FilippUnen: allemaal slachtoffers
van hun regeringen.
Voor deze mensen werken de adoptie- en werk
groepen van Amnesty. Meer dan een kwart mil
joen leden telt de organisatie, die in 1961 in
Engeland van de grond getild werd. In veertig
landen zijn nu secties van Amnesty actief, in nog
eens negentig landen heeft Amnesty leden. Ne
derland ls met 40.000 leden een van de rijKste en
grootste afdelingen. Vijenveertig missies werden
in het afgelopen verslagjaar (1 mei 1979 tot 30
april 1980) op pad gestuurd om ln 33 landen
Informatie te verzamelen, gevangenen en autori
teiten te bezoeken en politieke processen bij te
wonen. Ruim achteneenhalf miljoen gulden was
er voor Internationale activiteiten nodig. De in
komsten van Amnesty bestaan uitsluitend uit
contributies en giften, want subsidies worden
niet geaccepteerd.
Plaatselijke groepen „adopteerden" of onder
zochten de gevallen van 4131 gevangenen die
onrechtmatig vast zaten en ondernamen ook
activiteiten voor groepen mensen die vervolgd
werden.
het werk ging. De eerste drie hebben
Inmiddels het loodje gelegd, maar de
Haarlemmers blijken een springle
vende groep te zUn: een adoptie-
groep, die gewetensgevangenen op
verschillende plaatsen ln de wereld
heeft geadopteerd en probeert die
mensen vrij te krijgen, en een werk
groep die activiteiten van Amnesty
„aan de man" probeert te brengen
met allerlei acties.
In een huiskamer
Eens ln de ongeveer zes weken komt
de groep bij elkaar, zo'n tien perso
nen. ergens ln een hulskamer. De
leeftijden variëren van 24 tot 57, er
zUn hulsvrouwen bU. een Jurist, een
product-manager. Iemand die ln een
museum werkt en een beeldend kun-
stenares. Twee adoptlegevallen heb- SlflQSPOrG
ben ze op het ogenblik, een Jordanlër 3
en een Inwoner van Singapore. De
Jordanlër moet al sinds 1973 ln Syrië
gevangen zitten; het ls onduidelijk
wat hij tegen het regime ln zijn land
had. Sinds 1975 heeft de Haarlemse
groep de man op verzoek van het
hoofdkantoor van Amnesty ln Lon
den geadopteerd. Er ls even contact
geweest met een zoon van de man,
maar al geruime tijd ls er sprake van
éénrichtingsverkeer: Haarlem
schrijft wel, maar hoort niks. Toch
heeft „Londen" (het klinkt alsof we
nog midden ln de Duitse bezetting
zitten) geadviseerd door te gaan en
nadere gegevens op te sporen.
Misschien weet de burgemeester van
de plaats waar de Jordanlër vandaan
komt iets. De groep zal het opnieuw
proberen, hopelijk met behulp van
Iemand die een brief ln de Jordaanse
taal kan vertalen. „We zagen er eigen
lijk geen gat meer ln, we hadden het
idee op een dood spoor te zitten," zegt
een van de leden. „Maar we gaan het
nog maar weer eens proberen."
Van de gevangene uit Singapore ls
nog minder bekend. Sinds 1974 zit hij
vast, omdat hij lid zou zijn geweest
van een met het communisme sym
pathiserende partij. Maar waar hij
zit, ls niet bekend. De kerken ln Sin
gapore zijn benaderd, de Nederlandse
ambassade, het Rode Kruis, „Onze
man ln Singapore" van de ABN, zelfs
de Hollandse club, maar het leverde
niks op: de aangeschreven Instanties
en personen „konden niets doen" of
lieten gewoon niks van zich horen. Er
ls een missie van Amnesty Internatio
nal naar Singapore geweest, maar
ook die ls geen stap verder gekomen.
Er ls weinig heil meer te verwachten,
zegt Iemand. Misschien kan de oppo
sitiepartij ln het land opgewarmd
worden er zijn Immers binnenkort
verkiezingen?! „De beste methode ls
gewoon daarheen gaan. Soms denk
Je: lk ga zelf zoeken. Maar het politie
systeem ls zo efficiënt, daar kom Je
niet doorheen." De groep besluit een
plaatselijke hulsarts te vragen een
brief naar de gevangenisarts te schrij
ven. Dat lijkt een nieuwe opening, ai
betekent het wel weer: afwachten.
Dertien jaar
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
PECUNIA NON OLET
(GCLD STINKT MIKT)
mee gediend zijn, zo meende hU-
Van onze soc.-econ. redactie
DEN HAAG De werkloosheid heeft
vorige maand weer een nieuw record
gebroken. Na de Tweede Wereldoor
log heeft zich ln één maand nog nooit
een stijging van de werkloosheid, ge
corrigeerd voor seizoen, met zestien
duizend voorgedaan, zo meldt het mi
nisterie van sociale zaken ln de defi
nitieve cijfers over november, onder
de kop: „Werkloosheid bUJft records
brekea"
De ongekende stijging sinds het voor-
Jaar blijkt voor het overgrote deel
veroorzaakt door de enorme toename
van het aantal werkloze bouwvak
kers. en ln mindere mate door meer
werkloosheid ln de metaal. In alle
andere beroepsgroepen steeg de
werkloosheid slechts matig. De afge
lopen twaalf maanden ls de werkloos
heid ln de bouw meer dan verdrievou
digd, en die ln de metaal met onge
veer tweederde toegenomen.
Het werk van de adoptlegroepen ls
een zaak van lange adem; het record
van één zaak ls dertien jaar. Dertien
Jaar actie, voordat er iets bekend
werd. Maar er zijn ook andere geval
len, waarin wel succes geboekt werd.
Zoals die Zimbabwees, die onder het
Britse bewind enkele malen ln de
gevangenis had gezeten. Dit voorjaar
kwam hij vrij. De Haarlemmers heb
ben een dossier met pakken brieven.
Er ls kleding naar Afrika gestuurd, de
schoolopleiding van twee kinderen ls
bekostigd door groep 4 en binnenkort
zal er ln Haarlem actie gevoerd wor
den om de Zimbabwees voor zijn
tulnproject aan een machine te hel
pen. Wót voor machine, weten ze nog
niet, maar het moet zo'n 750 gulden
kosten. „Al ls de man geen Amnesty-
geval meer, we kunnen hem toch niet
loslaten. We hebben al 12,13 jaar een
briefwisseling met hem en zijn gezin.
We kennen ze van foto's, waarop ze
ln onze kleren staan afgebeeld. We
zUn haast familie geworden."
De Haarlemse groep besluit komend
Jaar mee te gaan doen aan spoedac-
tles van Amnesty: een keten van brie
ven, telegrammen en telefoontjes, die
ln een kort tijdsbestek moeten wor
den uitgevoerd als reactie op berich
ten over gevangenen die gemarteld
worden, verdwenen zijn of in een
slechte gezondheid verkeren. De pen-
ningmeesteresse van de Haarlemse
groep geeft haar fiat aan zo'n spoed-
actle, want met het geld dat de werk
groep heeft opgehaald (nieuwe leden,
kaarsen, kaarten, truien, stickers)
kunnen de dure telegrammen naar
gevangenisdirecties, ministers van
Justitie en politie, lnspecteuren van
toezicht en anderen worden bekos
tigd.
Jk wil graag werken voor mensen die
niet zo vrij als lk", zegt Ferry (24,
maar al als scholier begonnen). „Ik
heb Juist Amnesty gekozen, omdat
het grenzeloos werkt, voor mensen
die Je niet kent, maar van wie je weet
dat ze tekort gedaan worden". Tineke
(37) kan zich via.de werkgroep uiten:
„Dat ligt me, acties op straat. Ik kan
m'n agressie kwijt tegen mensen die
onverschillig willen blijven. Als men
sen narrig reageren, antwoord ik dat
ze nooit meer kunnen zeggen dat ze
het niet hebben geweten." Loes (57)
ziet in het werk van Amnesty een
soort oekumene: Jong en oud, nonnen
en linkse jongeren, die zich samen
Inzetten voor politieke gevangenen.
Chris (24) was aanvankelijk niet zo
geporteerd van Amnesty, „maar ik
weet nu zeker dat we legitiem aan het
werk zijn, dat we geen mensen uit de
bak proberen te krijgen, die er wel in
thuis horen. Bovendien voeren we
niet alleen tegen rechtse dictaturen
actie, maar ook tegen linkse." Zijn
vrouw Marjan (24) werd lid van Am
nesty „om mijn eigen geluk een beet
je over te dragen". Nora (54) vindt dat
„wij zo bevoorrecht zijn dat het niet
verantwoord ls om niks te doen". Gré
(48) voelt zich op haar plaats ln de
adoptiegroep, want met spandoeken
wil ze niet lopen. Anke denkt dat ze
haar kinderen duidelijk kan maken
dat de wereld niet ophoudt buiten de
deur, dat er meer ls dan appeltaart en
pap: „Ze zien mij bezig voor Amnesty
en vragen wat dat ls".
Willemlen (39) vond het niet genoeg
om haar verontwaardiging over poli
tieke gevangenschap alleen aan haar
man over te dragen en sloot zich aan
bij Amnesty. Rolien (37) noemt ver
volging en marteling een van de erg
ste onrechten. En Hans (50 en oprich
ter van de Haarlemse groep) ziet in de
activiteiten van Amnesty „nuchter
werk". „Geen puur idealisme, geen
spectaculaire dingen. Als je dat ver
wacht, dan houd je het niet lang vol.
Je moet niet gauw resultaten ver
wachten. Je bent bezig aandacht te
wekken voor rechten die overtreden
worden. Niet als een schoolmeester."
Ze wordt voor links uitgemaakt, de
Haarlemse groep. Omdat ze actie
voert. En ze wordt voor rechts versle
ten, omdat ze onpartijdig willen zijn,
omdat ze niet aan de structuren pro
beren te morrelen, maar zich richten
op de naleving van de mensen
rechten.
ADVERTENTIE
dagelijks vertrek met keuze uit
5 treinen. 1
Haal de gids bi) uw reisadviseur l/H.
1
x
De progressieve beweging ln
Friesland krijgt te weinig aan
dacht ln de twee Friese dagbla
den, de Leeuwarder Courant en
het Frlesch Dagblad. Dat is ten
minste de mening van negen
Friezen, die het Initiatief hebben
genomen tot de oprichting van
een nieuw progressief weekblad.
„De NiJe" is de titel van het nul
nummer dat gisteren werd gepre
senteerd. Ook al zal de Inhoud
van de krant overwegend Neder
landstalig zijn, de naam ls puur
Fries. „De Nieuwe" dus.
Wie progressief en veranderings
gezind ls of dat wil worden
moet „De Nieuwe" zeker in huls
halen, vinden de negen Friezen,
die uiteraard afkomstig zijn uit
de progressieve hoek. De redactie
van het blad zal echter geen par
tij kiezen voor bepaalde deelop-
vattingen binnen de progressieve
beweging. Alle meningen van
progressieve Friezen moeten ge
lijkwaardig naar voren komen.
Over het wonen, het milieu,
kunst en cultuur, onderwijs, wel
zijn, historie, bestuur. Ja zelfs et
nische minderheden in Friesland.
En misschien komt de tweede
generatie Friezen ook nog wel
eens voor het voetlicht.
De redactie van „De Nieuwe" wil
op de terreinen waarover ge
schreven wordt, adviesgroepen
instellen om actuele thema's te
kunnen uitdiepen. Er komen
Jeugdpagina's, een kinderpagina,
pagina's sport („Topsport uit
Terwispel" staat in het nulnum
mer), nieuws over en voor de Frie
se vrouwenbeweging.
Een Friese krant, maar de tekst
ls niet uitsluitend ln het Fries.
Ook „oprechte Friezen" hebben
nog grote moeite met het lezen
van het Fries. De redactie wil wel
geregeld artikelen ln de Friese
streektalen opnemen om op die
manier het gebruik van die
streektalen te bevorderen.
Voorwaarde ls wel dat minstens
drieduizend mensen zich niet la
ten afschrikken door de dreigen
de blik op de voorpagina van
Hedzer RUpstra, commissaris
van de koningin ln Friesland
(voor wie overigens Nederlands
de voertaal ls) en zich abonneren
voor ƒ19,50 per kwartaal. Het
proefnummer ls ln een oplaag
van 25.000 exemplaren verspreid.
En als het niks wordt met „De
Nieuwe"? Ach. ln het nulnummer
staat een artikel onder de kop
„Werk genoeg in Friesland".
Engelands premier mevrouw
Thatcher vindt er een hoop voor
te zeggen als vrouwen besluiten
gewoon thuis te blijven ln plaats
van een baan te zoeken. In het
tijdschrift „Woman's realm" ver
klaart ze: „Als lk 's winters thuis
kwam, was het er alüjd behaag
lijk warm. Moeder zat met de
thee te wachten. Dat ls een van
de prettigste dingen die ik me uit
mijn kindertijd herinner. Ik word
altijd kriegel, als anderen probe
ren vrouwen die voor het huls-,
houden en hun gezin gekozen
hebben, een schuldgevoel aan te
praten".
Pekinezen hebben nog altijd iets
van dat verwende, nuffige, dat
ze moeten hebben overgehouden
uit de tijd dat ze nog in Chinese
paleizen vertroeteld en bewon
derd werden. Neem dit Peki-
neesje: het accepteert hier in een
sjiek Londens hotel de exquise
hapjes en gekoelde champagne
met een vanzelfsprekendheid,
alsof het nooit anders voorgezet
krijgt. Toch is dit voor hem een
bijzondere maaltijd: het Is de
beloning voor de redding van
zijn vrouwtje en haar dochter,
die door gasverstikking omgeko
men zouden zijn als het hondje
Dougal niet net zo lang gekeft en
aan zijn vrouwtjes kleren gerukt
had tot ze enigszins bij haar po
sitieven kwam. Het diertje kreeg
daarvoor ook de gouden honden-
medaille voor redders.
Rudi Carrell (46) heft heeft de
smaak van het schrijven te pak
ken. Nog maar nauwelijks ls zijn
boek „MUn fiets terug" versche
nen, of hij heeft zich geworpen op
het script voor een komische film
over de Berlijnse Muur. Hij wil de
film zelf regisseren en er ook zelf
de hoofdrol in spelen. Dat vertel
de hU op de School voor de Jour
nalistiek in Utrecht, waar hij on
langs te gast was. In Zipitaja, de
krant van de school, laat Arjo
Kraak hem verder uitleggen,
waarom hU met zijn veelbekeken
shows voor de Duitse televisie
gestopt ls: de kranten begonnen
hem weg te schrijven. „In dat
laatste Jaar werd de pers steeds
vijandiger tegen me", zegt Car
rell. „In het begin van mijn car
rière ln Duitsland was ik de sym
pathieke Hollander. Dat werd: de
sluwe Hollander. Langzamer
hand werden ze steeds negatie
ver. De voetballer Becken-
bauer ls voor de pers naar Ameri
ka gevlucht. Beckenbauer is een
grandioze voetballer die voor de
Duitsers veel moois gedaan
heeft. Toen verloor zijn club een
paar wedstrijden en de pers
wierp zich op Beckenbauer". Car
rell kan volgens Arjo Kraak niet
best tegen negatieve publiciteit.
Dat zal dan wel te maken hebben
met zijn ijveren voor een fonds,
waarin een stuk of vijftig Duitse
prominenten zich verenigen en
een advocaat aantrekken „om
zich te verzetten tegen de praktij
ken van de boulevardpers". Zo'n
fonds bestaat al, opgericht door
de bekende journalist Günther
Walraff, en niet alleen bedoeld
voor prominenten. Daar wil Rudi
niet bij. Wat Walraff gedaan
heeft de kwalijke praktijken
van de boulevardpers ontmas
kerd vindt hij prima, „maar lk
vind het een kwal van een vent".
Is te dik zijn verschrikkelijk?
Voor mensen die er mee behnept
zijn, meestaf wel. Zelfs als ze er
gezond bij zijn. kan hun dikte een
obsessie worden. Van Rita Corita
(een duidelijk pseudoniem voor
wie weet dat haar man en bege
leider Coen heet) weet iedereen
dat ze gezet is. Maar zij heeft er
mee leren mee leren leven en is er
beslist niet ongelukkig onder. Als
troost voor al die mensen die wel
onder hun figuur lijden, citeren
we wat vrolijke Rita Corita over
dat probleem (in Televizier) te
zeggen heeft: „Natuurlijk zou ik
graag slank zijn gebleven. Eens
woog ik maar 53 kilo. Maar toen
ik steeds zwaarder werd, heb ik
gedacht: ik zal er mee moeten
leren leven. Van tijd tot tijd heb
ik een dieet gevolgd, vanzelfspre
kend, en dan viel ik een paar kilo
af. Nauwelijks begon ik weer nor
maal te eten, nam een koekje of
zo. en die paar kilo kwamen er
weer bij. Toen dacht ik: krijg het
heen en weer! Ik ken mensen die
heel naar zijn gaan leven door
hun angst om dik te worden. Het
dieet beheerst hun leven. Daar
pas ik voor. Maar ik erger me wel
dat dikke mensen voor dom wor
den aangezien".
Met het oog op de economische
.problemen willen de directeuren
van de Zweedse begraafplaatsen
de standaarddiepte van graven
van twee meter terugbrengen tot
anderhalve meter. Dat spaart
volgens hen tijd en geld, omdat
er minder moeilijkheden met
grondwater te verwachten zijn. er
minder zand te verplaatsen valt
en er minder gehakt hoeft te wor
den in de vaak steenachtige
bodem.
Sinterklaas duurt wel erg lang
dit jaar: Je blijft strooien.
