Natuurbeschermers boos
Tekening van een lezer
Trouw
wereld-delen wordt een topper
Commentaar
Bezuinigingen op aankoop van reservaten onaanvaardbaar genoemd
Teruggetrokken
uit overleg
met de overheid
Kamerdebat over
radio-actief afval
mogelijk voor kerst
realiteit
schilderachtig
namaak
Kernenergie en democratie (1)
Kernenergie en democratie (2)
'u" Ontslagen op komst bij Philips Video
van politieman niet
erkend in regeling
5
DONDERDAG 4 DECEMBER 19B0
BINNENLAND
TROUW/KWARTET R H S 5
door Hans Schmit
'S-GRAVELAND Voor de
particuliere natuurbescher
ming is de maat vol: de Vere
niging tot behoud van natuur
monumenten en de elf provin
ciale landschappen hebben
zich boos uit het overleg met
de overheid teruggetrokken.
Zij achten de vergaande be
zuinigingen op de aankoop
van natuurreservaten onaan
vaardbaar en beschuldigen
het kabinet van politieke on
wil om het steeds verder on
der de voet gelopen land
schap daadwerkelijk te be
schermen.
Boos weglopen Is een hoogst onge
bruikelijke stap van de doorgaans
bezadigde natuurbeschermingsorga
nisaties, die het harmoniemodel hoog
in het vaandel hebben geschreven.
De ontstemming betreft dan ook niet
alleen het feit dat op de begroting
van het ministerie van CRM de post
voor de aankoop van reservaten is
gehalveerd (van 35 miljoen tot 17,5
miljoen gulden), maar geldt het gehe
le beleid dat de laatste jaren is ge
voerd.
Dat beleid is neergelegd in de in 1975
verschenen nota over de relatie tus
sen landbouw en natuurbehoud, de
zogenoemde Relatie-nota. Ir. P. J.
van Herwerden, directeur van Na
tuurmonumenten: „Die nota is een
antwoord op de maatschappelijke
ontwikkelingen na de oorlog, die zich
kenmerkten door industrialisatie en
toenemende mobiliteit. Die ontwik
keling voltrok zich ook in de land
bouw. met alle negatieve effecten
voor natuur en milieu. Volgens de
Relatienota moet een deel van de
kwetsbare gronden, die niet in de
huidige vorm van landbouwkundige
bedrijfsvoering passen als reservaat
worden aangekocht en moeten in an
dere, uit het oogpunt van natuur en
landschap waardevolle gebieden
overeenkomsten worden gesloten
met landbouwers over een vergoe
ding voor het beheer van die gebie
den en het onderhoud van fraaie
Eemland behoort tot de belangrijke weidevogelgebieden in Nederland. In het gebied dienen, met
voorrang, reservaten te worden aangekocht en overeenkomsten te worden gesloten met de landbou
wers over het beheer van een deel van het gebied. De mooie plannen van het kabinet blijken echter niet
meer dan de nieuwe kleren van de keizer te zijn.
landschappelijke elementen, zoals
houtwallen en meidoornhagen."
Dat beleid dreigt echter, nog voor de
uitvoering goed op gang is gekomen,
geheel in elkaar te storten. Enige cij
fers ter illustratie: globaal is een
kwart van het cultuurland in Neder
land zo waardevol dat bescherming
gerechtvaardigd is. Van dat kwart is
éénderde aangewezen als Relatieno-
tagebied. In twintig jaar, zo was de
bedoeling, zou 100.000 hectare als re
servaat worden aangekocht en zou
den voor eenzelfde oppervlakte be
heersovereenkomsten worden afge
sloten.
Omdat met de bescherming op som
mige plaatsen haast is geboden (de
afbraak van het landschap gaat im
mers in onverminderd tempo voort),
werd in 1977 86.000 hectare aangewe
zen dat met voorrang moet worden
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijoa
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
K.N.V.B. EN DE MINI-WK IN URUGUAY
ERIC VILé:"lK ZIE GEEN BAL EN IK HOOR GEEN FLUIT
veiliggesteld. In deze voorrangsgebie-
den, die vooral in ruilverkavelingsge-
bieden liggen, moet 43.000 hectare als
reservaat worden aangekocht en
moeten voor de andere 43.000 hectare
beheersovereenkomsten worden ge
sloten. Binnen tien jaar zou deze ope
ratie moeten zijn afgerond.
Zoals het er nu uitziet zal de veilig
stelling van dit deeltje van een deel
van het waardevolle cultuurland
schap volledig mislukken. Ir. Van
Herwerden: „Ten tijde van de kabi
netswisseling, eind 1977. was er spra
ke van dat voor de aankoop van re
servaten een startbedrag van 35 mil
joen gulden op de begroting zou ko
men. In 1979 werd voor de eerste keer
daadwerkelijk geld op de begroting
gezet: slechts 25 miljoen gulden. Dat
geld was binnen drie maanden uitge
geven aan de aankoop van ongeveer
duizend hectare reservaat. Voor 1980
werd hetzelfde bedrag opgevoerd, dat
eveneens binnen enkele maanden op
was. Nu is de post verlaagd tot 17,5
miljoen gulden en dat geld is nu reeds
uitgegeven. Tot 1982 kan er niets
meer worden gedaan, terwijl je mini
maal vierduizend hectare per jaar zou
moeten aankopen om de bij de voor
rangsinventarisatie aangewezen ge
bieden inderdaad binnen tien jaar
veilig te stellen."
Netelig
De reservaten worden met de gelden
van CRM (plus de daarbijkomende
subsidies van de provincies) gekocht
en beheerd door de natuurbescher
mingsorganisaties, die ook bij de on
derhandelingen betrokken zijn. Door
het gebrek aan geld komen de na
tuurbeschermingsorganisaties nu in
een netelige situatie. Ir. Van Herwer
den: „Je moet nee gaan verkopen aan
boeren die ons gronden aanbieden.
Vaak kopen ze met het geld andere
gronden, die dichter bij de boerderij
liggen en geschikter zijn. We hebben,
vooral in gebieden waar we traditio
neel kopen, veel voorgefinancierd en
ook zelf gekocht. We komen nu in een
onmogelijke positie, waarin de ge
loofwaardigheid ten opzichte van de
landbouwers verloren gaat."
De forse verlaging op de begroting is
ook in strijd met een compromis dat
ambtenaren van de drie betrokken
ministeries (CRM, landbouw en
volkshuisvesting en ruimtelijke orde
ning) deze zomer hebben opgesteld.
Zij hebben hun ministers geadviseerd
in 1981 voor de aankoop van reserva
ten 45 tot 50 miljoen gulden ter be
schikking te stellen. Het is echter 17,5
miljoen gulden geworden, terwijl op
de begroting van landbouw een extra
bedrag van 35 miljoen gulden is opge
nomen voor de uitvoering van ruilver
kavelingen.
Dat laatste is bij de natuurbescher
mers zo mogelijk nog harder aange
komen dan de verlaging van de post
voor reservaatsaankopen. Ir Van
Herwerden: „Je kunt begrip hebben
voor de economische situatie en voor
noodzakelijke bezuinigingen. Maar je
moet dan wel een samenhangend be
leid voeren. Als je de uitgaven voor de
ruilverkavelingen verhoogt, moet je
ook die voor de uitvoering van de
Relatienota verhogen, omdat deze za
ken nauw met elkaar zijn verbonden.
Wat nu in de praktijk gebeurt, druist
regelrecht in tegen het op papier bele
den beleid."
Problemen
Niet alleen met de aankoop van reser
vaten stapelen de problemen zich
hoog op, maar ook het sluiten van
beheers- en onderhoudsovereenkom-
sten blijft achter bij de (overigens
goede) bedoelingen. Er zijn tot nu toe
pas drie beheersovereenkomsten tot
stand gekomen (voor een totaal van
negentien hectare, in totaal moet
met voorrang 40.000 hectare oveen-
komsten worden afgesloten), terwijl
de beschikking over de onderhoudso-
vereenkomsten nog steeds niet is ver
schenen. Bovendien zijn de natuurbe
schermingsorganisaties niet gelukkig
met de inhoud die aan het beheer
wordt gegeven. Ir. Van Herwerden:
„Een voorbeeld: wanneer je omwille
van de weidevogels het maaien uit
stelt van 15 mei tot 1 juni, heeft dat
weinig zin omdat je dan alle jonge
vogels doodmaait. Je geeft een ver
goeding voor iets dat helemaal geen
zin heeft. Probeer echter het maaien
tot 15 juni uit te stellen: de vergoe
ding die je dan betaalt is nauwelijks
hoger en het beheer heeft wel effect
Er zijn beheersovereenkomsten in
voorbereiding, die geen enkel effect
hebben voor de natuur. Wij gunnen
de boer die vergoeding wel, maar
noem het dan landbouwsubsidies in
plaats van beheersvergoeding."
Natuurmonumenten, dat dit jaar 75
jaar bestaat en meer dan 270.000 le
den telt, hoopt dat het beleid alsnog
wordt omgebogen, wanneer maandag
de CRM-commissie uit de Tweede
Kamer hierover vergadert. Ir. Van
Herwerden: „In 1978 heeft de Kamer
een motie aangenomen van de
CDA'er Faber, waarin wordt ge
vraagd domeinlandbouwgronden te
verkopen ten behoeve van de aan
koop van natuurgebieden. Wij vatten
deze motie, die mede is ondertekend
door de huidige minister van land
bouw, Braks, op als een verzoek van
de Kamer om meer geld te besteden
aan natuur en landschap. Wat het
kabinet nu heeft gedaan, is zo slecht
gevallen, ook bij de provincies, dat er
wel iets moet gebeuren. Waarbij je
niet mag vergeten dat, als Je nu het
landschap wegschoffelt, je dat later
veel meer geld gaat kosten."
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De Tweede Kamer zal
waarschijnlijk nog voor het kerstie-
ces debatteren over de dumping van
radio-actief afval in zee. De Kamer
sprak gisteren in commissie over een
brief van de ministers Ginjaar van
milieuhygiëne en Albeda van sociale
zaken, waarin staat dat de regering
volgend jaar opnieuw een vergunning
zal verlenen aan het Energie Centrum
Nederland om in beton gegoten afval
in zee te storten. Het voornemen van
de bewindslieden kon gisteren niet
definitief van de hand worden gewe
zen de Kamer kan zich niet uitspre
ken in een mondeling overleg maar
de Kamerleden bleven met een groot
aantal bedenkingen zitten over het
zich op deze wijze ontdoen van radi
oactief afval.
Ook minister Ginjaar wilde niet alles
kwijt over zijn beleidsvoornemens.
Voorzitter van de commissie, me
vrouw De Boois (PvdA), vroeg de mi
nister binnen een week een brief aan
de Kamer te schrijven over mogelijke
andere vormen van opslag. Die brief
moet dan spoedig op de Kameragen
da worden gezet.
Voor de tweede keer een soort
grote reclamecampagne voor één
en hetzelfde nieuwe artikel, dat
geeft te denken. Het zit er dan
dik in dat het artikel niet best
verkoopt.
Maar met Wereld-delen, het spel
waarmee de NOVIB groot en
klein meer inzicht in het ontwik
kelingswerk wil verschaffen, ligt
dat heel anders, zegt NOVIB-
voorlichter Boudewijn Poel-
mann. „Het spel is een doors
laand succes," zegt hij. „Er zijn al
58.000 exemplaren verkocht en
we zijn intussen aan de vierde
druk bezig. Ik denk dat het een
van de meest verkochte spellen
van het jaar wordt. Kenners zeg
gen nu al dat het een topper is."
Waarom dan toch opeens weer
zoveel lawaai over het spel? Heel
simpel: omdat het Sinterklaas
zou worden, een tijd waarin aan
zienlijk. meer spelletjes dan in de
rest van het jaar verkocht wor
den. Dat blijkt ook wel, want de
laatste acht weken zijn meer dan
50.000 spellen besteld, terwijl
„Wereld-delen" er toen al een half
jaar was. Alsof de NOVIB zelf
niet gelooft dat die stormachtige
verkoop zich zal voortzetten, laat
ze zestien bekende Nederlanders
er hun oordeel tegenaan gooien.
jEen paar meningen: „Wereld-de
len is een aardig idee. Wel een
ingewikkeld spel" (minister
Pais). „Men wordt geconfron
teerd met dingen, die eigenlijk
iedereen weten moet" (André van
Duin). „Het spel Wereld-delen
ziet er zo fleurig en aantrekkelijk
uit, dat men zijn ongeduld niet
kan bedwingen om te gaan spe
len en door een boeiend spel voor
jong en oud komt men tegelijker
tijd als vanzelf veel te weten over
de wereld en de mensen die in die
wereld wonen" (minister De Ko
ning). „Het wereldspel van NO
VIB dwingt je om aan de hele
wereld te denken. Het enige
bezwaar tegen het spel is, dat het
voortdurend afleidt naar de
werkelijkheid" (drs. J. den Uyl).
Kortom: iedereen vindt het wel
wat. Maar hebben al die mensen
het zelf ook echt gespeeld? Poel-
mann: „We hebben hun het spel
toegestuurd en hun reactie ge
vraagd, dus je mag aannemen
dat ze er iets mee gedaan heb
ben." Iets anders is dat er ook
geluiden zijn geweest, dat het
hier en daar te moeilijk is voor
kinderen. Hebben al die bekende
Nederlanders het met hun kinde
ren gespeeld? Dat is niet duide
lijk. Het is zelfs niet bekend of ze
allemaal kinderen hebben. Maar
dat doet er niet zoveel toe, vindt
Poelmann. „Op de doos staat dat
het spel is voor kinderen vanaf
tien jaar. Met jongere kinderen
kun je het ook best spelen, maar
dan moet Je het als ganzenbord
gebruiken. Ze leren er dan in elke
geval spelenderwijs van hoe de
wereld geografisch in elkaar zit."
Onderwijzers hebben inmiddels
laten weten dat het spel op
school een goed middel gebleken
is om de problematiek van de
Derde Wereld aan kinderen over
te brengen. Precies wat de NO
VIB er mee bedoeld heeft dus;
een spel met educatieve waarde,
dat bovendien leuk is om te spe
len. Daar moeten die 58.000 ko
pers en hun aanhang intussen
ook zijn achtergekomen als
het er intussen al niet meer ge
worden zijn: gemiddeld worden
er wel duizend per dag besteld, te
veel om allemaal op het kantoor
van de organisatie te versturen.
Volgens Jaar zal Wereld-delen
waarschijnlijk ook in de speel
goedwinkels verkocht worden,
maar zo ver is het nog niet. Wie
het spel nu wil hebben, kan het
uitsluitend bestellen bij NOVIB-
Gast aan Tafel, antwoordnum
mer 362, 2500 WB Den Haag. Het
wordt dan thuisgestuurd mét de
rekening waarop 44,50 zal
staan: 39. voor het spel plus
5,50 verzendkosten.
In Japan blijken ze nu toch echt
te werken aan de bescherming
van de dolfijnen die in de afgelo
pen jaren bij honderden door de
vissers van het eiland Wakaya-
ma afgeslacht zijn. Internationa
le protesten leken niet veel uit te
halen. De vissers hielden vol dat
de dolfijnen hun het brood uit de
mond stootten doordat ze alle
vis bij het eiland opvraten, en de
Japanse regering liet het aan
vankelijk maar zo. Maar nu zijn
wetenschapsmensen bezig uit te
zoeken of de dolfijnen verjaagd
kunnen worden door middel van
geluidsgolven. Tot nog toe rea
geren de dieren maar slapjes,
maar misschien wordt de juiste
methode nog gevonden voordat
begin volgend jaar de vissers
zich weer gedwongen voelen de
„indringers" op hun manier te
verwijderen.
Wim Bosboom, na twintig Vara-
jaren overgestapt naar de Tros,
verklaart zijn omstreden uit
spraak dat hij nu bij de grootste
arbeidersomroep werkt, nader in
Televizier: „Je moet de realiteit
niet uit het oog verliezen. De Tros
heeft onder haar leden méér
PvdA-stemmers dan de Vara to
taal aan leden over heeft. De rea
liteit leert, dat men niet meer
beleerd wil worden zoals de Vara
dat doet. Er is niets op tegen om
mensen, die misschien de hele
dag vervelend werk hebben moe
ten doen, 's avonds wat ontspan
ning te bieden En wat moet
ik, als ik zo'n prima boodschap
héb als de Vara heeft, maar er
wordt niet naar geluisterd? Moet
ik een prachtige documentaire
maken, waar misschien tweehon
derdduizend mensen naar kij
ken? Laat ik de tekst dan liever
stencillen en bij het Feyenoord-
en het Ajax-stadion ronddelen.
Dan bereik ik dat publiek ook."
Het heeft de Engelse stad Ne
wark een slordige tweehonderd
vijftigduizend gulden gekost om
het Marktplein een beetje schil
derachtiger aanzien te geven. Het
plein werd opnieuw bestraat met
hobbelige kinderhoofdjes en ie
dereen leek tevreden, maar dat
duurde niet lang: al gauw kreeg
het gemeentebestuur de ene
klacht na de andere van vrouwen
die er builen op het hoofd en
blauwe plekken aan overhielden.
De vrouwen klaagden dat ze met
hun hakken tussen de ongelijke
stenen bleven haken en prompt
vielen. Om gebroken ledematen
en hersenschuddingen te voorko
men, heeft het gemeentebestuur
ijlings besloten het plein maar
weer gewoon met betonnen klin
kers te bestraten.
Als we het al niet gedacht had
den: Kojak is een namaak-poli-
tieman. Er is wel een echte. Al
leen draagt die een andere naam
en woont en werkt hij in Hong
kong. Ook een kale detective
al veel eerder dan de t.v.-Kojak
kaal en detective die als twee
druppels water op de ons beken
de speurder lijkt. Taffy Bere heet
hij, maar dat schijnt dan ook het
enige oppervlakkige verschil te
zijn. De Hongkongse politieman
heeft nooit last van zijn uiterlijk
gehad, totdat de televisieserie
ook in Hongkong werd uitgezon
den. Vanaf dat moment heeft Be-
re volgens het omroepblad Ve
ronica rust noch duur meer. Moet
hij naar een plaats waar een
moord is gepleegd, dan heeft hij
tot voor de deur een troep joelen
de kinderen achter zich aan die
almaar „Kojak" roepen. Boven
dien hindert het hem danig, dat
de namaak-Kojak voor het oplos
sen van een misdaad zijn hand
niet omdraait. In het echt gaat
het natuurlijk anders toe, maar
daar heeft t.v.-kijkend Hongkong
geen boodschap aan. Volgens
Veronica zei de boze, echte in
specteur: „Die Telly Savales is
nog niet jarig als ik hem tegen
kom" maar die uitspraak zul
len we maar met een korreltje
zout nemen.
lusti
later
die
ls ir
nusp
ving] Het verzet van een meerderheid van
ansri j,et parlement tegen een tweetal
wetsontwerpen die de terugzending
m van kernafval regelen, steekt heel
>en a wat dieper dan op het eerste gezicht
lijkt. Zo ligt er om te beginnen
nogal wat geheimzinnigdoenerij
5. begaan de wetsontwerpjes ten grond-
In dag.
-tet
Het gaat er om dat Engeland en
frankrijk garanties willen hebben,
lat Nederland in de toekomst een
Coi (jepaald soort kernafval in ont-
chD vangst willen nemen. Dat kernafval
s het overblijfsel van het afval van
de kerncentrales van Borssele en
Dodewaard. dat de eerdergenoem
de landen kunnen gebruiken voor
opwerking tot plutonium. Wat
onde daar dan weer van overschiet, zou
Oei» tcrUg moeten naar Nederland,
en i
stel! Het lijkt een eerlijke afspraak. Per
slot van rekening gaat het om afval
at door ónze centrales is geprodu
ceerd en het ligt daarom een beetje
voor de hand dat Frankrijk en
Engeland daarmee niet in hun
maag willen blijven zitten. Een ad
dertje onder het gras is echter dat
beide landen categorisch weigeren
inzage te geven in de contracten die
veraan de levering van het kernafval
lev len grondslag liggen. Commerciële
belangen verzetten zich daartegen.
}eJJj zo luidt het argument. Anders ge-
kaan
temi
zegd: ons land moet Engeland en
Frankrijk maar op hun mooie ogen
geloven, dat zij geen onoirbare
praktijken in gang zetten met ons
kernafval en bovendien dat het spul
wat we ervoor terugkrijgen aan
redelijke normen van beheersbaar
heid voldoet, danwel tenminste in
een niet gevaarlijker staat verkeert
dan waarin wij het hebben afgele
verd.
Een van de zich hier aandienende
bezwaren is van staatsrechtelijke
aard. Mag een parlement, dat in de
grondwet nadrukkelijker is aange
wezen als medewetgever, wetten'
goedkeuren waarvan het de conse
quenties niet kan overzien? Of nog
scherper gezegd: wat is het demo
cratische gehalte van een wet, die
tot stand is gekomen zonder dat de
volksvertegenwoordiging behoor
lijk is ingelicht?
Minister Van Aardenne van econo
mische zaken heeft ten lange leste
ook wel ingezien dat hier een niet
onaanzienlijk probleem ligt. Het
maximale wat hij tot nu toe heeft
bereikt, is dat een beperkt aantal
kamerleden onder het strikte be
ding van geheimhouding de con
tracten heeft mogen inzien. In een
democratie als de onze, waarin het
tot stand komen van een wet vaak
van één stem afhangt, is dat echter
onvoldoende.
Het probleem is des te klemmerKler
aan ,ls we ons consequenties realise-
Uni ten van het terechte verzet van het
parlement tegen een dergelijke gang
centvan zaken. We mogen namelijk met
ld. een gerust hart aannemen dat deze
'r eis van democratie weinig of geen
cati 'ndruI< zal niaken op Engeland en
chi Frankrijk. Deze landen hebben het
urir ihuis al moeilijk genoeg om de gang
in de ontwikkeling van de kernener-
n gic er een beetje in te houden en
ori daarin past wel in de allerlaatste
laats het betrachten van open-
aarheid.
let ziet er daarom naar uit dat deze
iden hun contract met Nederland
illen opzeggen. Mogelijk zullen
r een aantal forse schadeclaims
voortvloeien en bovendien
(frukt het ons land nog eens pijnlijk
^iet de neus op de feiten, namelijk
at er nog geen oplossing is voor
het afvalprobleem. De voorraden
afval van onze beide centrales zul
len verder uitgroeien, zodat het
allerminst denkbeeldig is dat slui
ting moet worden overwogen.
Kortom, de financiële gevolgen
konden weieens in de miljarden
guldens lopen. Het is daarom nu al
wel voorspelbaar welke zware druk
minister Van Aardenne straks op
het parlement zal uitoefenen.
Het parlement dient zich echter te
bedenken, dat met een toegeven
aan deze druk zo langzamerhand
een fatale grens wordt bereikt. De
verdere ontwikkeling van de kerne
nergie eist een zware tol, nl. de
degradatie van het parlement tot
een zielloos lichaam dat naar bui
ten toe nog wel voor de legitimatie
van wetten mag zorgen, maar dat
niet echt kan beoordelen of ze juist
zijn of niet.
Het probleem moet onder ogen
worden gezien dat op deze manier
de kernenergie de pijler van onze
democratie ondergraaft.
Van onze redactie economie
EINDHOVEN In de videosector
v baar. Een gedwongen inkrimping is
ipniniet mi»pr dnnr natuurülk varlnnn nn V*C VTCtCIIDUC£»TT 0.1 Cil
strij van Philips lijken 250 ontslagen bin-
l eijnen enkele maanden ontontkoom-
niet meer door natuurlijk verloop op
te vangen.
Deze mededelingen heeft Philips gis
teren gedaan in een gesprek met de
k vakbonden, aldus districtsbestuur-
der Coehoorn van de Industriebond,
"NV. Philips komt in januari met een
>rstructureringsplan voor de video.
»ze sector heeft, wat Nederland be-
•eft nog 50 miljoen gulden winst
gemaakt in 1978. Vorig Jaar werd al
10 miljoen verloren en dit jaar zal
het verlies zelfs uitkomen op 100
*"T miljoen. Over de hele wereld gezien
'pha maakt Philips met de video nog
bespreken voor er over inkrimping
van het personeelsbestand wordt ge
sproken.
tottl WÜlSt'
De ontslagen zullen vallen in Eindho
ven, Roermond en met name in Til-
burg. Daar is dit jaar al eerder de
[tra, Philipsvestiging VOLT door inkrim-
n j ping getroffen. Ook die valt onder de
videogroep. Coehoorn zegt met Phi
lips de verdeling van lusten en lasten
«ver verschillende landen te willen
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG DE Tweede Kamer is
tegen een regeling die erkenning van
gewetensbezwaren van politiemen
sen bij uitzondering mogelijk maakt.
Het voorstel van D'66 om normen op
te stellen waaraan deze bezwaren
kunnen worden getoetst, werd giste
ren verworpen. CDA, WD, PvdA en
klein-rechts stemden tegen.
De Kamer aanvaardde een CDA-
voorstel om het onderzoek naar alter
natieve munitie voor het nieuwe poli-
tie-pistool Walther P 5 te versnellen.
De bestaande munitlte wordt voor dit
pistool te riskant gevonden, evenals
de stopkogel. De Kamer schaarde
zich ook achter een D*66-voorstel om
naar een pistool of revolver te zoeken
dat kleiner en lichter is dan de Wal
ther P 5.